Chapter (53)
"အဲ့ဒါဆို ကိုယ္တို႔ DS relationship ကို စမ္းၾကည့္ၾကမလား။"
"လိုင္းေပၚကေနေလ။"
"အင္းေလ၊ သခင္ႀကိဳက္တဲ့ role ယူေလ။"
"အေပးအယူက ၾကမ္းလွခ်ည္လား။ ငါကေတာ့ Submissive type မဟုတ္ဘူး။"
"ရပါတယ္။ ကိုယ္ကအဆင္ေျပတယ္။"
"Seriously?"
"အတည္ပါ။"
"မိန္းကေလးေတြေရာ Uke ေလးေတြပါ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနတဲ့မင္းကေလ။"
"သခင့္ရဲ႕ Dom ျဖစ္ႏိုင္ခြင့္ကို ဘယ္သူရႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲ။"
"မစဥ္းစားနဲ႔။ ဒါက ငါ တျခားလူေတြနဲ႔ try ၾကည့္ဖူးတယ္လို႔ မဆိုလိုဘူးေနာ္။"
"အဲဒါဆိုေက်နပ္ၿပီ။ ကိုယ့္ရဲ႕ Dom ကေတာ့ ဒီတစ္သက္မွာ သခင္တစ္ေယာက္တည္း။"
"မင္း play ၾကည့္ဖူးလား။"
"Sub ေတြ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကိုယ္ အမွန္အတိုင္းဝန္ခံမယ္ေနာ္။ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ေတာ့ အတူေနဖူးတယ္။ Play ဖူးတာေတြက Male Sub, but no sex. သခင္မေမးေပမဲ့ သိထားဖို႔လိုမလားလို႔ပါ။"
"အင္း၊ ဘာလို႔မျဖစ္ခဲ့တာလဲ။ Role ေၾကာင့္လား။"
"သခင္ေရ၊ ေျမကမ႓ာတို႔က ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေအာက္မဆင္းဘူးေနာ္။"
"ဟား ဟား ဟား ... ငါနဲ႔ဆို မင္းဘယ္လိုလုပ္မလဲ။"
"Can we be versatile?"
"What! No way."
"သခင္ ကိုယ့္ကိုခ်စ္လာေတာ့မွ အဲဒီကိစၥကိုထပ္ညႇိမယ္။"
"ဩ၊ အဲဒီလိုလည္း အပိုင္ကြက္ေတြရွိတာလား။"
"ဒါေပါ့။ သခင့္ႏွလံုးသားက တံခါးပိတ္ထားရင္ေတာင္ နားၿငီးေလာက္ေအာင္ တံခါးလာလာေခါက္မွာမို႔ နည္းနည္းေတာ့ေစာင့္ၾကည့္ေပးပါ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သခင့္ႏွလံုးသားထဲကို ဝင္လာခဲ့မယ္။ ေနရာခ်န္ထားစရာမလိုဘူး။ ကိုယ္က ေနရာအျပည့္ယူမွာမို႔။"
"ဒါကေတာ့ မင္းအရည္အခ်င္းကို ေစာင့္ၾကည့္ရမွာေပါ့ ကိုေလက်ယ္ေလးေရ။"
"ဟား ဟား၊ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕သခင္က သခင္ေနရာယူမယ္မလား။"
"ေကာင္းၿပီေလ။ အဲဒီ RS မ်ိဳးကို တစ္လေလာက္စမ္းၾကည့္ၾကတာေပါ့၊ ေနာက္ေန႔ကစၿပီးေတာ့။"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္။ အား ... သခင္တို႔က နာမည္ကကို အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီးသား။"
.
ကမ႓ာ နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ မနက္ကိုးနာရီေက်ာ္။ ညကလည္း ဘယ္လိုအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္မသိ။ အဓိကကေတာ့ ညက Ronan တို႔နဲ႔ေသာက္တာ မ်ားသြားတာပါပဲ။ အခုထိလည္း ေခါင္းေတြကိုက္ေနတဲ့အျပင္ ညက ရန္ျဖစ္ၾကရင္း လက္ေမာင္းမွာပုလင္းကြဲထိထားတဲ့ဒဏ္ရာကို အရက္နဲ႔ေလာင္း၊ ပဝါနဲ႔စည္းၿပီး အိပ္မိတာ အခုမွကိုက္လာၿပီး လူကပါ ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးနဲ႔ ဖ်ားခ်င္သလိုလို။ ျပႆနာကေတာ့ အဲဒီကိစၥကို သခင့္ကိုမေျပာမိသလို ညကလည္း စာတစ္ေၾကာင္းေတာင္မပို႔ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အျပင္ အခုထိလည္း ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာရေသး။
ဖုန္းဖြင့္ၿပီးၾကည့္မိေတာ့ Instagram ကေနဝင္ထားတဲ့စာေတြက
ကမ႓ာ၊ အေစာႀကီးအိပ္သြားတာလား။
ေနမေကာင္းဘူးလား။ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေန႔လယ္ မင္းအားတဲ့အခ်ိန္ေလာက္မွ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္။
စာကေတာ့ ညကတစ္ေၾကာင္းရယ္၊ ဒီမနက္ေစာေစာ ပို႔ထားတာရယ္ပါပဲ။ အခ်ိန္ကြာျခားခ်က္အရ ကမ႓ာ့ဘက္မွာညဘက္ဆို သခင့္ဘက္မွာေန႔လယ္ခင္းျဖစ္ေနၿပီး ကမ႓ာ့ဘက္ကမနက္ဆို သခင့္ဘက္မွာ ညျဖစ္ေနပါၿပီ။ အခုခ်ိန္ဆို သခင့္ဘက္မွာ ညရွစ္နာရီခြဲၿပီးေနၿပီ။
သခင္
ဘာေျပာရမယ္မသိလို႔ ေခၚလိုက္ရံုနဲ႔ပဲရပ္သြားၿပီး ဖုန္းကိုၾကည့္ေနမိတုန္းမွာပဲ။
ေနမေကာင္းဘူးလား။ တစ္ညလံုးေပ်ာက္ေနလို႔။
ေကာင္းပါတယ္။
အခု သင္တန္းသြားရမွာမလား။
သခင္ေျပာမွ သတိရမိတာက ျပင္သစ္စာသင္မယ္လို႔ ေျပာထားမိတာ ဒီေန႔စရမယ္ဆိုတာပါပဲ။ ခ်ိန္းထားတာက ဆယ္နာရီ။
'သြားၿပီ၊ မမီေတာ့ဘူး။'
အခု လမ္းမွာလား။
ဟုတ္
ညာလိုက္ၿပီးမွ typing ျဖစ္ေနတဲ့ သခင့္ဘက္ကိုၾကည့္ရင္း
No
သခင့္ဘက္က စာဝင္မလာဘဲ typing ျဖစ္ေနတာလည္းရပ္သြားတာေၾကာင့္ ကမ႓ာကပဲ ဆက္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အခုမွႏိုးလို႔ မမီေတာ့ဘူးထင္တယ္။
ဘာျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ လံုးဝမသြားေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္တာလား။
ေနာက္ေန႔မွပဲ
စာကို တစ္ပိုင္းတန္းလန္းနဲ႔ရပ္ၿပီး မ်က္စိမွိတ္လို႔ ေခါင္းေတြကိုခါလိုက္မိတယ္။
အဲဒီေတာ့ ငါေမးတာကိုေစာင့္ေနတာလား။ မင္းမသြားတာ ေသခ်ာၿပီလား။
ဘာေၾကာင့္မသြားႏိုင္ဘူးဆိုတာကို ေျပာျပရမယ့္အေနအထားမွာ ညကကိစၥေတြပါပါလာေတာ့မွာမို႔ ကမ႓ာတစ္ေယာက္ ဘယ္ကစကားစရမယ္မသိပါ။
သခင္ အဲဒါကေလ ဒီလိုရွိတယ္။
အင္း၊ ညာၾကည့္ပါဦး။
ဟာ၊ မဟုတ္ဘူးေလ။
Video call ဝင္လာတဲ့ေနာက္ ကမ႓ာဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ပါ။ အခုသူ႔ပံုစံက လံုးဝကိုစုတ္ျပတ္ေနမွာ အေသအခ်ာ။ မကိုင္လို႔လည္းမျဖစ္တာေၾကာင့္ ကိုင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္
"ဘာမွဆံပင္ေတြသပ္မေနနဲ႔။ ညက ဘယ္ေလာက္ေသာက္ထားလဲ။"
"နည္းနည္းပါ သခင္ရဲ႕။"
"အဲဒီေတာ့ ..."
" ဟိုေလ ..."
စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့သခင့္ကိုၾကည့္ရင္း ကမ႓ာ့မွာေငးခနဲ။ ေရခ်ိဳးၿပီးထားတာမၾကာေသးတဲ့ပံုနဲ႔ သခင့္မ်က္ႏွာေလးက ရွင္းလင္းလို႔။
"ငုတ္တုပ္ေသေနၿပီလား။"
"အဲ၊ မဟုတ္ ... ဟိုေလ ..."
"အင္း"
စကားေထာက္ေပးၿပီး ဆက္ေျပာဖို႔အခ်က္ျပလာတာေၾကာင့္ ကမ႓ာ မ်က္စိစံုမွိတ္လို႔ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီးမွ သခင့္ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ညက Ronan တို႔နဲ႔သြားေသာက္တာ မ်ားသြားလို႔ပါ။ သခင့္ကိုလည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းမေျပာမိဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ဒီမနက္လည္း အိပ္ရာထေနာက္က်သြားတာပါ။"
"ဪ၊ ေကာင္းတာေပါ့။ ငါကေတာ့ ဘာမ်ားျဖစ္ေနသလဲလို႔။ ေတာ္ေတာ္မွေပ်ာ္ရဲ႕လား။"
"ကိုယ့္အမွားကိုယ္သိပါၿပီ။"
"ေျပာၾကည့္။"
"Bar သြားၿပီးေသာက္ၾကမွာကို ႀကိဳမေျပာမိ၊ ခြင့္မေတာင္းမိဘူး။ အေရးတႀကီးအေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ ညက သခင့္ကို စာမျပန္မိဘူး။ ဒီမနက္ သင္တန္းပ်က္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သခင္နဲ႔သခင့္စည္းကမ္းေတြကို အဖက္မလုပ္မိသလိုျဖစ္သြားပါတယ္။"
"ၿပီးေတာ့ ..."
"ဗ်ာ၊ ဟို ... အဲဒါပဲလားလို႔။"
"ေသခ်ာလား။ အေရးႀကီးတာက်န္ခဲ့ၿပီ။"
"ဟိုေလ ... သခင့္ကို ညာတာမဟုတ္ ..."
"ဘာမဟုတ္တာလဲ။ မင္းပို႔ထားတဲ့စာေတြကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္စမ္း။"
"ဟုတ္၊ ညာဖို႔ႀကိဳးစားမိပါတယ္။"
သခင့္ကိုမ်က္လံုးစံုၾကည့္ရင္းပဲ ေျပာသြားတဲ့ကမ႓ာက တစ္ခုခုကိုေၾကာက္ေနတယ္ဆိုရင္ သခင္သူ႔ကိုစိတ္ပ်က္သြားမွာေၾကာက္တာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
"မင္းစာျပန္မွာကို ငါေစာင့္ေနတာ ေျမကမ႓ာ။"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္။"
"အလုပ္မွာ အာရံုေတြေနာက္ရတဲ့အထဲ မင္းကအခ်ိဳးေျပမေနဘူး။ ငါက မင္းကို တစ္ခုခုမ်ား အေရးႀကီးကိစၥရွိေနတာလားလို႔ စိတ္ပူေနတာေလ။"
"သခင္"
"ေတာ္ၿပီ။ Push up အခါတစ္ရာလုပ္။ အေခါက္ေရပါေအာ္၊ ငါၾကည့္ေနမယ္။"
ဒီအေရအတြက္က ပံုမွန္ဆို မဆိုးႏိုင္ေပမဲ့ လက္ေမာင္းကဒဏ္ရာနဲ႔ ဖ်ားခ်င္ေနတာနဲ႔ဆို ကမ႓ာအဆင္မေျပႏိုင္။ ျဖစ္ပ်က္ေနသမၽွကိုလည္း မေျပာခ်င္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပဲထၿပီး ဖုန္းကို ခုတင္ေဘးကထိုင္ခံုေပၚမွာ ေထာင္ထားလိုက္ၿပီး လူကိုေသခ်ာျမင္ႏိုင္မယ့္အေနအထားကို ခ်ိန္ထားလိုက္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို လက္ေထာက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ လက္ေမာင္းမွာက တင္းခနဲ။
ပဝါနဲ႔စည္းၿပီးမွ အေပၚကေန အနက္ေရာင္တီရွပ္အပြကိုဝတ္ထားတာေၾကာင့္ ေသြးထြက္လည္း အစြန္းမျမင္ပါဘူးဆိုၿပီး ကမ႓ာေတြးလိုက္မိပါရဲ႕။
"တစ္၊ ႏွစ္၊ ..."
ပါးစပ္က အမွတ္စဥ္ရြတ္ရင္း လူကလႈပ္ရွားေနတာက ထင္သေလာက္မလြယ္ခဲ့ပါ။ တျဖည္းျဖည္း ေခၽြးေစးေတြပါထြက္လာၿပီး လက္က မခံႏိုင္ေအာင္နာေနတာေၾကာင့္
"၄၇ ..."
ေမွာက္က်သြားလို႔ ျပန္ထဖို႔ျပင္ေတာ့
"ရပ္စမ္း ေျမကမ႓ာ။"
သခင့္အသံက မာထန္ေနတာေၾကာင့္ အလန္႔တၾကားနဲ႔ရပ္လိုက္ၿပီး ဖုန္းကိုၾကည့္လိုက္မိတယ္။
"လက္က ဘာျဖစ္တာလဲ။"
ကိုယ့္လက္ကိုယ္ၾကည့္မိေတာ့မွ ေသြးေတြက တီရွပ္လက္ရွည္ကိုေက်ာ္ၿပီး လက္ခံုေပၚအထိစီးက်လို႔။ ကိုယ့္ဘာသာ သတိလက္လြတ္ျဖစ္သြားတာကို စိတ္ထဲကက်ိန္ဆဲရင္း ပြတ္သုတ္လိုက္ေပမဲ့ ဆက္ၿပီးစီးက်လာေနဆဲ။ သခင့္ဆီကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့
"အခုခ်က္ခ်င္း ေဆးခန္းသြား။ က်န္တာေနာက္မွရွင္းမယ္။ ေဆးခန္းေရာက္ရင္ ငါ့ကိုဖုန္းေခၚ။"
"အခု ..."
"အထြန္႔မတက္နဲ႔။ ငါကသြားဆို သြားေလ။"
ကမ႓ာ ျပံဳးမိသြားတယ္။ သခင္ စိတ္ပူေနတာမဟုတ္လား။ ကိုယ့္ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကိုစိတ္ပူေနတာျမင္ရေတာ့ ၾကည္ႏူးမိတာအမွန္။
"ေျမကမ႓ာ"
"အာ ... ဟုတ္။ အခုသြားလိုက္မယ္ သခင္။ ေဆးခန္းေရာက္ရင္ ဖုန္းေခၚလိုက္ပါ့မယ္။"
Reply တစ္ခြန္းမျပန္ဘဲ ဖုန္းခ်သြားတဲ့သခင္။ ကမ႓ာကေတာ့ ေဒါသလည္းထြက္၊ စိတ္လည္းပူေနမယ့္သခင့္ကို ျမင္ေယာင္ရင္းနဲ႔
"ဟာကြာ၊ အခုခ်က္ခ်င္း ေျပးေတြ႕လို႔ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။"
အခုကေတာ့ ဆရာဝန္နဲ႔ပဲ ေျပးေတြ႕ရေတာ့မွာပါ။
.
"သခင္ရယ္၊ အရမ္းညည့္နက္ေနၿပီမဟုတ္လား။"
"ေသာက္စကားေတြမရွည္ပါနဲ႔လား ေျမကမ႓ာ။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္တာ ဘယ္ေကာင္လဲ။"
"သခင့္ခင္ပြန္းေလာင္းေလးေလ။"
"မ်က္ႏွာေျပာင္ႏိုင္ေသးတာလား။ က်န္ေနတဲ့အေႂကြးကို အခုဆပ္ခ်င္တာလား။"
ေဆးခန္းကေနျပန္လာေတာ့ ဖုန္းထပ္ေခၚၿပီးေျပာေနတဲ့သခင့္ကို ညနက္ေနၿပီမို႔ နားဖို႔ေျပာမိတဲ့ကမ႓ာက အမႈတိုးေအာင္လုပ္မိသလိုပါပဲ။
"သခင္ကလည္း ေနမေကာင္းတဲ့လူကို ရက္စက္ေတာ့မွာလား။"
"ေတာ္စမ္းပါ မင္းရဲ႕မာယာေတြ။ ေနျပန္ေကာင္းတာနဲ႔ ငါ့ကိုညာတဲ့ကိစၥရယ္၊ ေရွ႕ကအျပစ္အတြက္ က်န္တဲ့အေႂကြးရယ္ကို ႏွစ္ဆျပန္ဆပ္ရမယ္။"
ဒီတစ္ခါေတာ့ မ်က္ႏွာမေျပာင္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
"သခင့္ကို ညာခ်င္လို႔ညာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒဏ္ရာကိုအေၾကာင္းျပတယ္လို႔ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ မေျပာမိတာ။"
"ေအး၊ ငါက မင္းဒဏ္ရာရတာကိုသိရဲ႕နဲ႔ အျပစ္ေရွာင္ခ်င္လို႔အေၾကာင္းျပတယ္ဆိုၿပီး စြပ္စြဲမယ့္ လူစိတ္မရွိတဲ့ေကာင္လား။"
"ဟာ၊ အဲဒီလိုမေျပာပါနဲ႔။ ကိုယ္ကလည္း အဲဒီလိုဆိုလိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူးေလ။"
"ဘာလို႔ ငါ့ကို အကုန္မေျပာတာလဲ။ ဘာလို႔ ထိန္ခ်န္လိမ္ညာေနရတာလဲ။"
"ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိလုပ္တာ မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ။ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး။"
"ငါတို႔ပတ္သက္မႈကို ရပ္ပစ္ခ်င္ရင္ ..."
"No. မရပ္ဘူးေနာ္၊ မရပ္ဘူး။ ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွမညာမိေအာင္ ေနပါ့မယ္။ တကယ္ပါ၊ အကုန္ေျပာျပပါ့မယ္။ မသိေစခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က ဒီလိုပဲ တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္သလိုေနလာခဲ့တာ အက်င့္ပါေနေတာ့ ရုတ္တရက္သတိလြတ္သြားတာပါ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ကိုယ့္ကိုမျဖတ္လိုက္ပါနဲ႔။ သခင့္စည္းကမ္းေတြအတိုင္း ေနပါ့မယ္။ သခင္နဲ႔ျပတ္သြားရင္ ကိုယ္ရူးသြားေတာ့မွာ။"
"ေသခ်ာေဆးေသာက္ၿပီး နားလိုက္ေတာ့။ ငါလည္းအိပ္ေတာ့မယ္။"
"သခင္ အရမ္းစိတ္ဆိုးေနေသးလား။ ကိုယ္ ဘယ္လိုေတာင္းပန္ရမလဲဟင္။"
"ေနာက္မွစာရင္းရွင္းမယ္လို႔ ငါေျပာထားတယ္ေလ။"
"အဲဒီစာရင္းက ေနာက္မွ ႏွစ္ဆမကလို႔ သံုးဆပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္ခံမွာပါ။ အခုက သခင္စိတ္ဆိုးေျပေအာင္ ေတာင္းပန္ခ်င္ရံုသက္သက္ပဲ။"
"ရၿပီ။ ငါ အိပ္ေတာ့မယ္။"
"ဟုတ္။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ပါေစ သခင္။"
ဖုန္းက်သြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ကမ႓ာခုတင္ေပၚပစ္လွဲလိုက္ၿပီး သခင့္ပံုစံကိုျမင္ေယာင္လာမိတယ္။
"စိတ္ဆိုးေနတာေတာင္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနတာက မလြန္လြန္းဘူးလား ရာဇသခင္ရဲ႕။ အား ... ရူးေတာ့မွာပဲ၊ အသည္းယားလိုက္တာ။"
ပက္လက္အေနအထားကေန ေျခေထာက္ေတြကို ခုတင္ေပၚတဝုန္းဝုန္းေဆာင့္ခ်ၿပီး ကမ႓ာအူယားေနမိပါေတာ့တယ္။
■■■
"အာ့"
မ်က္ႏွာမွာမ်က္ႏွာဖံုးတစ္ဝက္အုပ္ေနတဲ့ အဝတ္ဗလာနဲ႔ေကာင္ေလးက လက္ေနာက္ျပန္လက္ထိပ္ခတ္ခံထားရၿပီး သူ႔ရဲ႕ထႂကြေနတဲ့ေအာက္ပိုင္းကို ခံစားခ်က္မ်ိဳးစံုေပးေနတဲ့ Earth ေၾကာင့္ ထိန္းထားရင္းနဲ႔ကို ညည္းမိပါေသးတယ္။
Penis plug ေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးစိုက္ခံေနရတာက နာက်င္ခံစားရတာကို ၾကာရွည္ေစတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း နာက်င္တာနဲ႔အတူ သာယာမႈေလးကျဖစ္လာေသးတာဟာ သူ႔ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ Dom ေၾကာင့္ပါပဲ။ အခုထိ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဖရိုဖရဲနဲ႔ရွိေနေသးတဲ့ Earth က Sex အထိသြားဖို႔ ေတြးပံုမရတာကိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာအလိုမက်ခ်င္ပါ။
"အင္း ... အား ဟာ့"
Electronic stimulator နဲ႔အစြမ္းေၾကာင့္ ေအာက္ပိုင္းကအၿငိမ္ေနမရေအာင္ အဆြခံေနရေပမဲ့ အသံက်ယ္က်ယ္လည္းမထြက္ႏိုင္လို႔ မ်က္ရည္ဝဲလာရၿပီး လူကလည္းတြန္႔လိမ္ေနပါၿပီ။ စိမ္ေျပနေျပေဆာ့ေနတဲ့ Earth က stimulator နဲ႔တစ္ၿဂိဳဟ္တည္ေနသလို။
ခဏၾကာေတာ့ ရုတ္တရက္ရပ္လိုက္ၿပီး
"It's time to start."
ေျပာၿပီး အပ္ေတြကိုယူခ်လာပါေတာ့တယ္။
လက္အိပ္အနက္ေရာင္နဲ႔လက္ဖဝါးေပၚမွာ အပ္ေျခာက္ေခ်ာင္းပါလာၿပီး တစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူဆြထားလို႔ ေတာင့္တင္းေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕အသားေခ်ာင္းကို ဗိုက္ဘက္ဆီတြန္းကပ္လိုက္ၿပီး ေအာက္ဘက္က အေရျပားအေပၚယံေလးကိုပဲ အပ္နဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးေဖာက္ေနပါၿပီ။ အေရျပားကိုသာ သတိထားၿပီးေဖာက္ေနတာေၾကာင့္ ထုတ္ခ်င္းေပါက္မသြားခင္အထိကို ေကာင္ေလးမွာ အသက္ျပင္းျပင္းမရႉရဲပါ။ တစ္ေနရာကေနဝင္သြားတဲ့ ခပ္ေစာင္းေစာင္းအပ္အဖ်ားဟာ ေနာက္တစ္ေနရာကေနေဖာက္ထြက္သြားတဲ့အခါ
"ဟား ..."
ေလကိုအလုအယက္ရႉေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ရင္ဘတ္က အနိမ့္အျမင့္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ လႈပ္ခုန္ေနပါရဲ႕။
Earth ကေတာ့ ေနာက္ထပ္အပ္တစ္ေခ်ာင္းကိုျပင္လိုက္ၿပီး ပထမတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ေအာက္ဘက္နားကို ခ်ိန္ေနျပန္တယ္။ ေကာင္ေလးကလည္း ျပန္ၿငိမ္သြားၿပီး Earth လႈပ္ရွားသမၽွကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးၾကည့္ေနျပန္တယ္။
"ဟင္း ..."
ေဖာက္ဝင္သြားတဲ့အပ္က ခုနကအပ္အတိုင္း အေရျပားေနာက္တစ္ေနရာကေန ျပန္ေဖာက္ထြက္လာခဲ့ၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ တန္းစီၿပီးထိုးစိုက္လာတဲ့အပ္ေတြက ေလးေခ်ာင္းအတန္းလိုက္။ Penis plug က ထိပ္ပိတ္မို႔ ၿပီးဆံုးျခင္းကိုလည္း တားႏိုင္ၿပီး ျပန္ျဖဳတ္မေပးမခ်င္း ၿပီးဆံုးႏိုင္မွာမဟုတ္ပါ။ အပ္အတန္းလိုက္နဲ႔ ေသြးေၾကာအထင္းသားျဖစ္လာတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ေမြးရာပါပိုင္ဆိုင္မႈက တုန္ခါခ်င္လာေပမဲ့ ေကာင္ေလးကထိန္းႏိုင္ေနတုန္းပဲ။ တုန္ခါမလိုျဖစ္လာၿပီးမွ ျပန္ၿငိမ္သြားတဲ့အခါ ေဘးဘက္ကို အေပၚေအာက္ထိုးေဖာက္လိုက္တဲ့အပ္က အသားကိုေဖာက္ထြက္သြားတာေၾကာင့္
"အား ... အား"
ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုကိုက္လိုက္ၿပီး ထိန္းလိုက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ေကာင္ေလးရဲ႕အသံက အရမ္းေတာ့က်ယ္မသြားခဲ့ပါ။ Earth ကေတာ့ တံု႔ဆိုင္းမေနဘဲ သူ႔လက္ထဲကေနာက္ဆံုးအပ္တစ္ေခ်ာင္းကို လြတ္ေနတဲ့တစ္ဖက္ေဘးမွာ ထိုးစိုက္ပစ္လိုက္ပါၿပီ။
"Ahhh ... master"
"Shut up!"
Earth အမိန္႔အတိုင္း ေကာင္ေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းေစ့သြားခဲ့တယ္။ Earth က penis plug ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ဖယ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္အပ္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ယူလာခဲ့ျပန္တယ္။
ေကာင္ေလးကေတာ့ Earth လႈပ္ရွားသမၽွေတြကို လိုက္ေငးၾကည့္ေနရံုသာ။
■■■
မူးေနာက္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ကို ခံစားရၿပီး မ်က္လံုးေတြဖြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့ သိလိုက္ရတာက မ်က္လံုးကို တစ္ခုခုနဲ႔စည္းထားတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာကို ေတြးလိုက္တဲ့ေနာက္မွာ လမ္းေဘးကားရပ္လိုက္တဲ့အထိသာ အသိရွိတဲ့အေၾကာင္း သခင္ေတြးမိသြားရတယ္။ လက္ေတြလႈပ္ၾကည့္ေတာ့လည္း လႈပ္မရခဲ့။
အခုအေျခအေနအရ သခင္က ခုတင္တစ္ခုခုေပၚမွာ ပက္လက္အေနအထားနဲ႔ လက္ေတြက ခႏၶာကိုယ္ေဘးဘက္မွာခ်ထားၿပီး ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ခံထားရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျခေထာက္ေတြလည္း ဆန္႔ထားတဲ့အတိုင္းကို ခ်ည္ေႏွာင္ခံထားရတယ္။ မ်က္လံုးကိုပိတ္စည္းခံထားရၿပီး ပါးစပ္ကိုတိပ္နဲ႔ပိတ္ခံထားရတဲ့ အေနအထား။
ကိုယ့္အေျခအေနကိုယ္သိၿပီးတဲ့အခါ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ၊ ဘယ္ေနရာမွာေရာက္ေနတာလဲဆိုတာကို သခင္ဆက္ေတြးေနတုန္းမွာ တံခါးဖြင့္သံၾကားရလို႔ လႈပ္ရွားေနမိတာေတြကို ရပ္လိုက္ေပမဲ့
"ႏိုးလာၿပီပဲ။"
ခပ္ရွရွေယာက္်ားအသံတစ္ခုက ဘာေလသံဝဲတယ္လို႔မေတြးတတ္။
"မေအာ္မဟစ္ဘူးဆိုရင္ တိပ္ျဖည္ေပးမယ္။ အဲဒါေလးေတာ့ ကတိေပးႏိုင္မလား။ ေအာ္လည္း တျခားဘယ္သူမွေတာ့မၾကားပါဘူး။ ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရရံုပဲရွိမွာ။"
အခုအခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္လူစကားကိုနားေထာင္ရံုသာ။ ေနာက္မွ အေျခအေနၾကည့္ၿပီး ဆက္လုပ္ရမွာမို႔ သခင္ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။
လူတစ္ေယာက္ အနားတိုးလာတာကိုခံစားရၿပီး ပါးစပ္မွာပိတ္ထားတဲ့တိပ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းခြာေပးေနတာေၾကာင့္ ၿငိမ္ေနလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ဆီကေန အနံ႔တစ္ခုခုကိုရေနၿပီး ဘာအနံ႔ရယ္လို႔ မခြဲျခားတတ္ေပမဲ့ fresh ျဖစ္ေစတယ္။
"မနာဘူးမလား။"
"ဘာလို႔ငါ့ကို ဒီလိုလုပ္တာလဲ။"
"ခင္ဗ်ားကိုလိုခ်င္လို႔။"
ဘာေလသံဝဲမွန္းမသိတဲ့ တစ္ဖက္လူရဲ႕ မတိုးမက်ယ္စကားသံက ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိပါ။
"ဘာလို႔လဲ။ မင္းက ဘယ္သူလဲ။"
"ခင္ဗ်ားက ငါ့ကို ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးပစ္ထားတယ္။ ငါသည္းမခံႏိုင္ေတာ့လို႔ ခင္ဗ်ားကိုေခၚလာခဲ့တာ။"
"ဘာ"
"ဟုတ္တယ္။ ငါ့အနားမွာပဲေနရမယ္။"
"အဓိပၸါယ္မရွိလိုက္တာ။ မင္းကို ငါမသိဘူး။"
"ခင္ဗ်ားသိပါတယ္။ သိရဲ႕နဲ႔ အဖက္မလုပ္ဘူး။"
"ငါ့မွာလည္း ငါ့ဘဝနဲ႔ငါရွိေသးတယ္။ အခုလို အတင္းအၾကပ္လုပ္ရေအာင္ ငါက အရုပ္လည္းမဟုတ္၊ ကေလးလည္းမဟုတ္ဘူး။ မင္းကိုလည္း ငါမသိတာေသခ်ာတယ္။"
အသံရွရွနဲ႔ ဒီလိုေလသံမ်ိဳးက သိဖူးတယ္ဆိုရင္ မွားစရာမရွိ။ သတိမထားမိစရာမဟုတ္။
"အထီးက်န္ေနတဲ့လူကို ခင္ဗ်ားကပါ ထပ္ၿပီးလစ္လ်ဴရႈထားတာ။ ငါ့မွာ ခင္ဗ်ားသာရွိေနရင္ အခုလို အခ်ိန္အၾကာႀကီး အထီးက်န္ရမွာမဟုတ္ဘူး။"
တကယ္ကို အနိမ့္အျမင့္အတက္အက်မရွိ မတိုးမက်ယ္နဲ႔ေျပာသြားပံုက ၾကက္သီးထခ်င္စရာေကာင္းေနခဲ့တယ္။ အဖက္မလုပ္ဘူး၊ အထီးက်န္တယ္ဆိုတဲ့စကားကို ၾကားလာရတဲ့အခ်ိန္ သခင္ေတြးမိသြားတဲ့တစ္စံုတစ္ေယာက္။
'မျဖစ္ႏိုင္လိုက္တာ။'
ကိုယ့္အေတြးကိုယ္ျငင္းလိုက္ၿပီး သခင္ထပ္ေမးလိုက္တယ္။
"မင္းက ဘယ္သူလဲ။"
■■■ Part (54) ဆက္ရန္ ■■■
"အဲ့ဒါဆို ကိုယ်တို့ DS relationship ကို စမ်းကြည့်ကြမလား။"
"လိုင်းပေါ်ကနေလေ။"
"အင်းလေ၊ သခင်ကြိုက်တဲ့ role ယူလေ။"
"အပေးအယူက ကြမ်းလှချည်လား။ ငါကတော့ Submissive type မဟုတ်ဘူး။"
"ရပါတယ်။ ကိုယ်ကအဆင်ပြေတယ်။"
"Seriously?"
"အတည်ပါ။"
"မိန်းကလေးတွေရော Uke လေးတွေပါ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတဲ့မင်းကလေ။"
"သခင့်ရဲ့ Dom ဖြစ်နိုင်ခွင့်ကို ဘယ်သူရနိုင်မှာမို့လို့လဲ။"
"မစဉ်းစားနဲ့။ ဒါက ငါ တခြားလူတွေနဲ့ try ကြည့်ဖူးတယ်လို့ မဆိုလိုဘူးနော်။"
"အဲဒါဆိုကျေနပ်ပြီ။ ကိုယ့်ရဲ့ Dom ကတော့ ဒီတစ်သက်မှာ သခင်တစ်ယောက်တည်း။"
"မင်း play ကြည့်ဖူးလား။"
"Sub တွေ ရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ ကိုယ် အမှန်အတိုင်းဝန်ခံမယ်နော်။ မိန်းကလေးတွေနဲ့တော့ အတူနေဖူးတယ်။ Play ဖူးတာတွေက Male Sub, but no sex. သခင်မမေးပေမဲ့ သိထားဖို့လိုမလားလို့ပါ။"
"အင်း၊ ဘာလို့မဖြစ်ခဲ့တာလဲ။ Role ကြောင့်လား။"
"သခင်ရေ၊ မြေကမ္ဘာတို့က ဖြစ်မယ်ဆိုရင်တောင် အောက်မဆင်းဘူးနော်။"
"ဟား ဟား ဟား ... ငါနဲ့ဆို မင်းဘယ်လိုလုပ်မလဲ။"
"Can we be versatile?"
"What! No way."
"သခင် ကိုယ့်ကိုချစ်လာတော့မှ အဲဒီကိစ္စကိုထပ်ညှိမယ်။"
"ဩ၊ အဲဒီလိုလည်း အပိုင်ကွက်တွေရှိတာလား။"
"ဒါပေါ့။ သခင့်နှလုံးသားက တံခါးပိတ်ထားရင်တောင် နားငြီးလောက်အောင် တံခါးလာလာခေါက်မှာမို့ နည်းနည်းတော့စောင့်ကြည့်ပေးပါ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း သခင့်နှလုံးသားထဲကို ဝင်လာခဲ့မယ်။ နေရာချန်ထားစရာမလိုဘူး။ ကိုယ်က နေရာအပြည့်ယူမှာမို့။"
"ဒါကတော့ မင်းအရည်အချင်းကို စောင့်ကြည့်ရမှာပေါ့ ကိုလေကျယ်လေးရေ။"
"ဟား ဟား၊ အဲဒီတော့ ကိုယ့်ရဲ့သခင်က သခင်နေရာယူမယ်မလား။"
"ကောင်းပြီလေ။ အဲဒီ RS မျိုးကို တစ်လလောက်စမ်းကြည့်ကြတာပေါ့၊ နောက်နေ့ကစပြီးတော့။"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်။ အား ... သခင်တို့က နာမည်ကကို အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီးသား။"
.
ကမ္ဘာ နာရီကိုကြည့်မိတော့ မနက်ကိုးနာရီကျော်။ ညကလည်း ဘယ်လိုအိပ်ပျော်သွားတယ်မသိ။ အဓိကကတော့ ညက Ronan တို့နဲ့သောက်တာ များသွားတာပါပဲ။ အခုထိလည်း ခေါင်းတွေကိုက်နေတဲ့အပြင် ညက ရန်ဖြစ်ကြရင်း လက်မောင်းမှာပုလင်းကွဲထိထားတဲ့ဒဏ်ရာကို အရက်နဲ့လောင်း၊ ပဝါနဲ့စည်းပြီး အိပ်မိတာ အခုမှကိုက်လာပြီး လူကပါ ကိုယ်ငွေ့နွေးနွေးနဲ့ ဖျားချင်သလိုလို။ ပြဿနာကတော့ အဲဒီကိစ္စကို သခင့်ကိုမပြောမိသလို ညကလည်း စာတစ်ကြောင်းတောင်မပို့နိုင်တော့ဘဲ အိပ်ပျော်သွားတဲ့အပြင် အခုထိလည်း ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောရသေး။
ဖုန်းဖွင့်ပြီးကြည့်မိတော့ Instagram ကနေဝင်ထားတဲ့စာတွေက
ကမ္ဘာ၊ အစောကြီးအိပ်သွားတာလား။
နေမကောင်းဘူးလား။ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ နေ့လယ် မင်းအားတဲ့အချိန်လောက်မှ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်။
စာကတော့ ညကတစ်ကြောင်းရယ်၊ ဒီမနက်စောစော ပို့ထားတာရယ်ပါပဲ။ အချိန်ကွာခြားချက်အရ ကမ္ဘာ့ဘက်မှာညဘက်ဆို သခင့်ဘက်မှာနေ့လယ်ခင်းဖြစ်နေပြီး ကမ္ဘာ့ဘက်ကမနက်ဆို သခင့်ဘက်မှာ ညဖြစ်နေပါပြီ။ အခုချိန်ဆို သခင့်ဘက်မှာ ညရှစ်နာရီခွဲပြီးနေပြီ။
သခင်
ဘာပြောရမယ်မသိလို့ ခေါ်လိုက်ရုံနဲ့ပဲရပ်သွားပြီး ဖုန်းကိုကြည့်နေမိတုန်းမှာပဲ။
နေမကောင်းဘူးလား။ တစ်ညလုံးပျောက်နေလို့။
ကောင်းပါတယ်။
အခု သင်တန်းသွားရမှာမလား။
သခင်ပြောမှ သတိရမိတာက ပြင်သစ်စာသင်မယ်လို့ ပြောထားမိတာ ဒီနေ့စရမယ်ဆိုတာပါပဲ။ ချိန်းထားတာက ဆယ်နာရီ။
'သွားပြီ၊ မမီတော့ဘူး။'
အခု လမ်းမှာလား။
ဟုတ်
ညာလိုက်ပြီးမှ typing ဖြစ်နေတဲ့ သခင့်ဘက်ကိုကြည့်ရင်း
No
သခင့်ဘက်က စာဝင်မလာဘဲ typing ဖြစ်နေတာလည်းရပ်သွားတာကြောင့် ကမ္ဘာကပဲ ဆက်ပြောလိုက်ပါတယ်။
အခုမှနိုးလို့ မမီတော့ဘူးထင်တယ်။
ဘာဖြစ်တယ်။ အဲဒီတော့ လုံးဝမသွားတော့ဘူးလို့ ပြောချင်တာလား။
နောက်နေ့မှပဲ
စာကို တစ်ပိုင်းတန်းလန်းနဲ့ရပ်ပြီး မျက်စိမှိတ်လို့ ခေါင်းတွေကိုခါလိုက်မိတယ်။
အဲဒီတော့ ငါမေးတာကိုစောင့်နေတာလား။ မင်းမသွားတာ သေချာပြီလား။
ဘာကြောင့်မသွားနိုင်ဘူးဆိုတာကို ပြောပြရမယ့်အနေအထားမှာ ညကကိစ္စတွေပါပါလာတော့မှာမို့ ကမ္ဘာတစ်ယောက် ဘယ်ကစကားစရမယ်မသိပါ။
သခင် အဲဒါကလေ ဒီလိုရှိတယ်။
အင်း၊ ညာကြည့်ပါဦး။
ဟာ၊ မဟုတ်ဘူးလေ။
Video call ဝင်လာတဲ့နောက် ကမ္ဘာဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ပါ။ အခုသူ့ပုံစံက လုံးဝကိုစုတ်ပြတ်နေမှာ အသေအချာ။ မကိုင်လို့လည်းမဖြစ်တာကြောင့် ကိုင်လိုက်ရတဲ့အချိန်
"ဘာမှဆံပင်တွေသပ်မနေနဲ့။ ညက ဘယ်လောက်သောက်ထားလဲ။"
"နည်းနည်းပါ သခင်ရဲ့။"
"အဲဒီတော့ ..."
" ဟိုလေ ..."
စိုက်ကြည့်နေတဲ့သခင့်ကိုကြည့်ရင်း ကမ္ဘာ့မှာငေးခနဲ။ ရေချိုးပြီးထားတာမကြာသေးတဲ့ပုံနဲ့ သခင့်မျက်နှာလေးက ရှင်းလင်းလို့။
"ငုတ်တုပ်သေနေပြီလား။"
"အဲ၊ မဟုတ် ... ဟိုလေ ..."
"အင်း"
စကားထောက်ပေးပြီး ဆက်ပြောဖို့အချက်ပြလာတာကြောင့် ကမ္ဘာ မျက်စိစုံမှိတ်လို့ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီးမှ သခင့်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ညက Ronan တို့နဲ့သွားသောက်တာ များသွားလို့ပါ။ သခင့်ကိုလည်း အကျိုးအကြောင်းမပြောမိဘဲ အိပ်ပျော်သွားပြီး ဒီမနက်လည်း အိပ်ရာထနောက်ကျသွားတာပါ။"
"ဪ၊ ကောင်းတာပေါ့။ ငါကတော့ ဘာများဖြစ်နေသလဲလို့။ တော်တော်မှပျော်ရဲ့လား။"
"ကိုယ့်အမှားကိုယ်သိပါပြီ။"
"ပြောကြည့်။"
"Bar သွားပြီးသောက်ကြမှာကို ကြိုမပြောမိ၊ ခွင့်မတောင်းမိဘူး။ အရေးတကြီးအကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ ညက သခင့်ကို စာမပြန်မိဘူး။ ဒီမနက် သင်တန်းပျက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ သခင်နဲ့သခင့်စည်းကမ်းတွေကို အဖက်မလုပ်မိသလိုဖြစ်သွားပါတယ်။"
"ပြီးတော့ ..."
"ဗျာ၊ ဟို ... အဲဒါပဲလားလို့။"
"သေချာလား။ အရေးကြီးတာကျန်ခဲ့ပြီ။"
"ဟိုလေ ... သခင့်ကို ညာတာမဟုတ် ..."
"ဘာမဟုတ်တာလဲ။ မင်းပို့ထားတဲ့စာတွေကို ပြန်ဖတ်ကြည့်စမ်း။"
"ဟုတ်၊ ညာဖို့ကြိုးစားမိပါတယ်။"
သခင့်ကိုမျက်လုံးစုံကြည့်ရင်းပဲ ပြောသွားတဲ့ကမ္ဘာက တစ်ခုခုကိုကြောက်နေတယ်ဆိုရင် သခင်သူ့ကိုစိတ်ပျက်သွားမှာကြောက်တာပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။
"မင်းစာပြန်မှာကို ငါစောင့်နေတာ မြေကမ္ဘာ။"
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်။"
"အလုပ်မှာ အာရုံတွေနောက်ရတဲ့အထဲ မင်းကအချိုးပြေမနေဘူး။ ငါက မင်းကို တစ်ခုခုများ အရေးကြီးကိစ္စရှိနေတာလားလို့ စိတ်ပူနေတာလေ။"
"သခင်"
"တော်ပြီ။ Push up အခါတစ်ရာလုပ်။ အခေါက်ရေပါအော်၊ ငါကြည့်နေမယ်။"
ဒီအရေအတွက်က ပုံမှန်ဆို မဆိုးနိုင်ပေမဲ့ လက်မောင်းကဒဏ်ရာနဲ့ ဖျားချင်နေတာနဲ့ဆို ကမ္ဘာအဆင်မပြေနိုင်။ ဖြစ်ပျက်နေသမျှကိုလည်း မပြောချင်တာကြောင့် ချက်ချင်းပဲထပြီး ဖုန်းကို ခုတင်ဘေးကထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထောင်ထားလိုက်ပြီး လူကိုသေချာမြင်နိုင်မယ့်အနေအထားကို ချိန်ထားလိုက်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လက်ထောက်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ လက်မောင်းမှာက တင်းခနဲ။
ပဝါနဲ့စည်းပြီးမှ အပေါ်ကနေ အနက်ရောင်တီရှပ်အပွကိုဝတ်ထားတာကြောင့် သွေးထွက်လည်း အစွန်းမမြင်ပါဘူးဆိုပြီး ကမ္ဘာတွေးလိုက်မိပါရဲ့။
"တစ်၊ နှစ်၊ ..."
ပါးစပ်က အမှတ်စဉ်ရွတ်ရင်း လူကလှုပ်ရှားနေတာက ထင်သလောက်မလွယ်ခဲ့ပါ။ တဖြည်းဖြည်း ချွေးစေးတွေပါထွက်လာပြီး လက်က မခံနိုင်အောင်နာနေတာကြောင့်
"၄၇ ..."
မှောက်ကျသွားလို့ ပြန်ထဖို့ပြင်တော့
"ရပ်စမ်း မြေကမ္ဘာ။"
သခင့်အသံက မာထန်နေတာကြောင့် အလန့်တကြားနဲ့ရပ်လိုက်ပြီး ဖုန်းကိုကြည့်လိုက်မိတယ်။
"လက်က ဘာဖြစ်တာလဲ။"
ကိုယ့်လက်ကိုယ်ကြည့်မိတော့မှ သွေးတွေက တီရှပ်လက်ရှည်ကိုကျော်ပြီး လက်ခုံပေါ်အထိစီးကျလို့။ ကိုယ့်ဘာသာ သတိလက်လွတ်ဖြစ်သွားတာကို စိတ်ထဲကကျိန်ဆဲရင်း ပွတ်သုတ်လိုက်ပေမဲ့ ဆက်ပြီးစီးကျလာနေဆဲ။ သခင့်ဆီကိုလှမ်းကြည့်မိတော့
"အခုချက်ချင်း ဆေးခန်းသွား။ ကျန်တာနောက်မှရှင်းမယ်။ ဆေးခန်းရောက်ရင် ငါ့ကိုဖုန်းခေါ်။"
"အခု ..."
"အထွန့်မတက်နဲ့။ ငါကသွားဆို သွားလေ။"
ကမ္ဘာ ပြုံးမိသွားတယ်။ သခင် စိတ်ပူနေတာမဟုတ်လား။ ကိုယ့်ချစ်သူက ကိုယ့်ကိုစိတ်ပူနေတာမြင်ရတော့ ကြည်နူးမိတာအမှန်။
"မြေကမ္ဘာ"
"အာ ... ဟုတ်။ အခုသွားလိုက်မယ် သခင်။ ဆေးခန်းရောက်ရင် ဖုန်းခေါ်လိုက်ပါ့မယ်။"
Reply တစ်ခွန်းမပြန်ဘဲ ဖုန်းချသွားတဲ့သခင်။ ကမ္ဘာကတော့ ဒေါသလည်းထွက်၊ စိတ်လည်းပူနေမယ့်သခင့်ကို မြင်ယောင်ရင်းနဲ့
"ဟာကွာ၊ အခုချက်ချင်း ပြေးတွေ့လို့ရရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ။"
အခုကတော့ ဆရာဝန်နဲ့ပဲ ပြေးတွေ့ရတော့မှာပါ။
.
"သခင်ရယ်၊ အရမ်းညည့်နက်နေပြီမဟုတ်လား။"
"သောက်စကားတွေမရှည်ပါနဲ့လား မြေကမ္ဘာ။ ဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်တာ ဘယ်ကောင်လဲ။"
"သခင့်ခင်ပွန်းလောင်းလေးလေ။"
"မျက်နှာပြောင်နိုင်သေးတာလား။ ကျန်နေတဲ့အကြွေးကို အခုဆပ်ချင်တာလား။"
ဆေးခန်းကနေပြန်လာတော့ ဖုန်းထပ်ခေါ်ပြီးပြောနေတဲ့သခင့်ကို ညနက်နေပြီမို့ နားဖို့ပြောမိတဲ့ကမ္ဘာက အမှုတိုးအောင်လုပ်မိသလိုပါပဲ။
"သခင်ကလည်း နေမကောင်းတဲ့လူကို ရက်စက်တော့မှာလား။"
"တော်စမ်းပါ မင်းရဲ့မာယာတွေ။ နေပြန်ကောင်းတာနဲ့ ငါ့ကိုညာတဲ့ကိစ္စရယ်၊ ရှေ့ကအပြစ်အတွက် ကျန်တဲ့အကြွေးရယ်ကို နှစ်ဆပြန်ဆပ်ရမယ်။"
ဒီတစ်ခါတော့ မျက်နှာမပြောင်နိုင်တော့ပါ။
"သခင့်ကို ညာချင်လို့ညာတာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒဏ်ရာကိုအကြောင်းပြတယ်လို့ ဖြစ်မှာစိုးလို့ မပြောမိတာ။"
"အေး၊ ငါက မင်းဒဏ်ရာရတာကိုသိရဲ့နဲ့ အပြစ်ရှောင်ချင်လို့အကြောင်းပြတယ်ဆိုပြီး စွပ်စွဲမယ့် လူစိတ်မရှိတဲ့ကောင်လား။"
"ဟာ၊ အဲဒီလိုမပြောပါနဲ့။ ကိုယ်ကလည်း အဲဒီလိုဆိုလိုချင်တာမဟုတ်ဘူးလေ။"
"ဘာလို့ ငါ့ကို အကုန်မပြောတာလဲ။ ဘာလို့ ထိန်ချန်လိမ်ညာနေရတာလဲ။"
"ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိလုပ်တာ မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ။ နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး။"
"ငါတို့ပတ်သက်မှုကို ရပ်ပစ်ချင်ရင် ..."
"No. မရပ်ဘူးနော်၊ မရပ်ဘူး။ နောက် ဘယ်တော့မှမညာမိအောင် နေပါ့မယ်။ တကယ်ပါ၊ အကုန်ပြောပြပါ့မယ်။ မသိစေချင်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ်က ဒီလိုပဲ တစ်ယောက်တည်းနေချင်သလိုနေလာခဲ့တာ အကျင့်ပါနေတော့ ရုတ်တရက်သတိလွတ်သွားတာပါ။ တောင်းပန်ပါတယ်၊ ကိုယ့်ကိုမဖြတ်လိုက်ပါနဲ့။ သခင့်စည်းကမ်းတွေအတိုင်း နေပါ့မယ်။ သခင်နဲ့ပြတ်သွားရင် ကိုယ်ရူးသွားတော့မှာ။"
"သေချာဆေးသောက်ပြီး နားလိုက်တော့။ ငါလည်းအိပ်တော့မယ်။"
"သခင် အရမ်းစိတ်ဆိုးနေသေးလား။ ကိုယ် ဘယ်လိုတောင်းပန်ရမလဲဟင်။"
"နောက်မှစာရင်းရှင်းမယ်လို့ ငါပြောထားတယ်လေ။"
"အဲဒီစာရင်းက နောက်မှ နှစ်ဆမကလို့ သုံးဆပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ၊ ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်ခံမှာပါ။ အခုက သခင်စိတ်ဆိုးပြေအောင် တောင်းပန်ချင်ရုံသက်သက်ပဲ။"
"ရပြီ။ ငါ အိပ်တော့မယ်။"
"ဟုတ်။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်ပါစေ သခင်။"
ဖုန်းကျသွားတဲ့နောက်မှာတော့ ကမ္ဘာခုတင်ပေါ်ပစ်လှဲလိုက်ပြီး သခင့်ပုံစံကိုမြင်ယောင်လာမိတယ်။
"စိတ်ဆိုးနေတာတောင် ကြည့်လို့ကောင်းနေတာက မလွန်လွန်းဘူးလား ရာဇသခင်ရဲ့။ အား ... ရူးတော့မှာပဲ၊ အသည်းယားလိုက်တာ။"
ပက်လက်အနေအထားကနေ ခြေထောက်တွေကို ခုတင်ပေါ်တဝုန်းဝုန်းဆောင့်ချပြီး ကမ္ဘာအူယားနေမိပါတော့တယ်။
■■■
"အာ့"
မျက်နှာမှာမျက်နှာဖုံးတစ်ဝက်အုပ်နေတဲ့ အဝတ်ဗလာနဲ့ကောင်လေးက လက်နောက်ပြန်လက်ထိပ်ခတ်ခံထားရပြီး သူ့ရဲ့ထကြွနေတဲ့အောက်ပိုင်းကို ခံစားချက်မျိုးစုံပေးနေတဲ့ Earth ကြောင့် ထိန်းထားရင်းနဲ့ကို ညည်းမိပါသေးတယ်။
Penis plug လေးတစ်ချောင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးစိုက်ခံနေရတာက နာကျင်ခံစားရတာကို ကြာရှည်စေတယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း နာကျင်တာနဲ့အတူ သာယာမှုလေးကဖြစ်လာသေးတာဟာ သူ့ရှေ့မှာရှိနေတဲ့ သူ့ရဲ့ Dom ကြောင့်ပါပဲ။ အခုထိ ဂျင်းဘောင်းဘီဖရိုဖရဲနဲ့ရှိနေသေးတဲ့ Earth က Sex အထိသွားဖို့ တွေးပုံမရတာကိုတော့ စိတ်ထဲမှာအလိုမကျချင်ပါ။
"အင်း ... အား ဟာ့"
Electronic stimulator နဲ့အစွမ်းကြောင့် အောက်ပိုင်းကအငြိမ်နေမရအောင် အဆွခံနေရပေမဲ့ အသံကျယ်ကျယ်လည်းမထွက်နိုင်လို့ မျက်ရည်ဝဲလာရပြီး လူကလည်းတွန့်လိမ်နေပါပြီ။ စိမ်ပြေနပြေဆော့နေတဲ့ Earth က stimulator နဲ့တစ်ဂြိုဟ်တည်နေသလို။
ခဏကြာတော့ ရုတ်တရက်ရပ်လိုက်ပြီး
"It's time to start."
ပြောပြီး အပ်တွေကိုယူချလာပါတော့တယ်။
လက်အိပ်အနက်ရောင်နဲ့လက်ဖဝါးပေါ်မှာ အပ်ခြောက်ချောင်းပါလာပြီး တစ်ချောင်းကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတဲ့နောက်မှာ သူဆွထားလို့ တောင့်တင်းနေတဲ့ ကောင်လေးရဲ့အသားချောင်းကို ဗိုက်ဘက်ဆီတွန်းကပ်လိုက်ပြီး အောက်ဘက်က အရေပြားအပေါ်ယံလေးကိုပဲ အပ်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးဖောက်နေပါပြီ။ အရေပြားကိုသာ သတိထားပြီးဖောက်နေတာကြောင့် ထုတ်ချင်းပေါက်မသွားခင်အထိကို ကောင်လေးမှာ အသက်ပြင်းပြင်းမရှူရဲပါ။ တစ်နေရာကနေဝင်သွားတဲ့ ခပ်စောင်းစောင်းအပ်အဖျားဟာ နောက်တစ်နေရာကနေဖောက်ထွက်သွားတဲ့အခါ
"ဟား ..."
လေကိုအလုအယက်ရှူနေတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ရင်ဘတ်က အနိမ့်အမြင့်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ လှုပ်ခုန်နေပါရဲ့။
Earth ကတော့ နောက်ထပ်အပ်တစ်ချောင်းကိုပြင်လိုက်ပြီး ပထမတစ်ချောင်းရဲ့အောက်ဘက်နားကို ချိန်နေပြန်တယ်။ ကောင်လေးကလည်း ပြန်ငြိမ်သွားပြီး Earth လှုပ်ရှားသမျှကို ငြိမ်ငြိမ်လေးကြည့်နေပြန်တယ်။
"ဟင်း ..."
ဖောက်ဝင်သွားတဲ့အပ်က ခုနကအပ်အတိုင်း အရေပြားနောက်တစ်နေရာကနေ ပြန်ဖောက်ထွက်လာခဲ့ပြီ။ ဒီလိုနဲ့ တန်းစီပြီးထိုးစိုက်လာတဲ့အပ်တွေက လေးချောင်းအတန်းလိုက်။ Penis plug က ထိပ်ပိတ်မို့ ပြီးဆုံးခြင်းကိုလည်း တားနိုင်ပြီး ပြန်ဖြုတ်မပေးမချင်း ပြီးဆုံးနိုင်မှာမဟုတ်ပါ။ အပ်အတန်းလိုက်နဲ့ သွေးကြောအထင်းသားဖြစ်လာတဲ့ ကောင်လေးရဲ့မွေးရာပါပိုင်ဆိုင်မှုက တုန်ခါချင်လာပေမဲ့ ကောင်လေးကထိန်းနိုင်နေတုန်းပဲ။ တုန်ခါမလိုဖြစ်လာပြီးမှ ပြန်ငြိမ်သွားတဲ့အခါ ဘေးဘက်ကို အပေါ်အောက်ထိုးဖောက်လိုက်တဲ့အပ်က အသားကိုဖောက်ထွက်သွားတာကြောင့်
"အား ... အား"
နှုတ်ခမ်းတွေကိုကိုက်လိုက်ပြီး ထိန်းလိုက်နိုင်တာကြောင့် ကောင်လေးရဲ့အသံက အရမ်းတော့ကျယ်မသွားခဲ့ပါ။ Earth ကတော့ တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ သူ့လက်ထဲကနောက်ဆုံးအပ်တစ်ချောင်းကို လွတ်နေတဲ့တစ်ဖက်ဘေးမှာ ထိုးစိုက်ပစ်လိုက်ပါပြီ။
"Ahhh ... master"
"Shut up!"
Earth အမိန့်အတိုင်း ကောင်လေးရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေ တင်းတင်းစေ့သွားခဲ့တယ်။ Earth က penis plug ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဖယ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နောက်ထပ်အပ်နှစ်ချောင်းကို ယူလာခဲ့ပြန်တယ်။
ကောင်လေးကတော့ Earth လှုပ်ရှားသမျှတွေကို လိုက်ငေးကြည့်နေရုံသာ။
■■■
မူးနောက်နေတဲ့ခံစားချက်ကို ခံစားရပြီး မျက်လုံးတွေဖွင့်ဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ သိလိုက်ရတာက မျက်လုံးကို တစ်ခုခုနဲ့စည်းထားတယ်ဆိုတာပါပဲ။
ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲဆိုတာကို တွေးလိုက်တဲ့နောက်မှာ လမ်းဘေးကားရပ်လိုက်တဲ့အထိသာ အသိရှိတဲ့အကြောင်း သခင်တွေးမိသွားရတယ်။ လက်တွေလှုပ်ကြည့်တော့လည်း လှုပ်မရခဲ့။
အခုအခြေအနေအရ သခင်က ခုတင်တစ်ခုခုပေါ်မှာ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ လက်တွေက ခန္ဓာကိုယ်ဘေးဘက်မှာချထားပြီး ကြိုးနဲ့တုပ်ခံထားရတယ်။ ပြီးတော့ ခြေထောက်တွေလည်း ဆန့်ထားတဲ့အတိုင်းကို ချည်နှောင်ခံထားရတယ်။ မျက်လုံးကိုပိတ်စည်းခံထားရပြီး ပါးစပ်ကိုတိပ်နဲ့ပိတ်ခံထားရတဲ့ အနေအထား။
ကိုယ့်အခြေအနေကိုယ်သိပြီးတဲ့အခါ ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲ၊ ဘယ်နေရာမှာရောက်နေတာလဲဆိုတာကို သခင်ဆက်တွေးနေတုန်းမှာ တံခါးဖွင့်သံကြားရလို့ လှုပ်ရှားနေမိတာတွေကို ရပ်လိုက်ပေမဲ့
"နိုးလာပြီပဲ။"
ခပ်ရှရှယောက်ျားအသံတစ်ခုက ဘာလေသံဝဲတယ်လို့မတွေးတတ်။
"မအော်မဟစ်ဘူးဆိုရင် တိပ်ဖြည်ပေးမယ်။ အဲဒါလေးတော့ ကတိပေးနိုင်မလား။ အော်လည်း တခြားဘယ်သူမှတော့မကြားပါဘူး။ နှစ်ယောက်လုံး စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ရရုံပဲရှိမှာ။"
အခုအချိန်မှာ တစ်ဖက်လူစကားကိုနားထောင်ရုံသာ။ နောက်မှ အခြေအနေကြည့်ပြီး ဆက်လုပ်ရမှာမို့ သခင်ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။
လူတစ်ယောက် အနားတိုးလာတာကိုခံစားရပြီး ပါးစပ်မှာပိတ်ထားတဲ့တိပ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းခွာပေးနေတာကြောင့် ငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။ သူ့ဆီကနေ အနံ့တစ်ခုခုကိုရနေပြီး ဘာအနံ့ရယ်လို့ မခွဲခြားတတ်ပေမဲ့ fresh ဖြစ်စေတယ်။
"မနာဘူးမလား။"
"ဘာလို့ငါ့ကို ဒီလိုလုပ်တာလဲ။"
"ခင်ဗျားကိုလိုချင်လို့။"
ဘာလေသံဝဲမှန်းမသိတဲ့ တစ်ဖက်လူရဲ့ မတိုးမကျယ်စကားသံက ဘာမှအဓိပ္ပါယ်မရှိပါ။
"ဘာလို့လဲ။ မင်းက ဘယ်သူလဲ။"
"ခင်ဗျားက ငါ့ကို နှစ်တွေအကြာကြီးပစ်ထားတယ်။ ငါသည်းမခံနိုင်တော့လို့ ခင်ဗျားကိုခေါ်လာခဲ့တာ။"
"ဘာ"
"ဟုတ်တယ်။ ငါ့အနားမှာပဲနေရမယ်။"
"အဓိပ္ပါယ်မရှိလိုက်တာ။ မင်းကို ငါမသိဘူး။"
"ခင်ဗျားသိပါတယ်။ သိရဲ့နဲ့ အဖက်မလုပ်ဘူး။"
"ငါ့မှာလည်း ငါ့ဘဝနဲ့ငါရှိသေးတယ်။ အခုလို အတင်းအကြပ်လုပ်ရအောင် ငါက အရုပ်လည်းမဟုတ်၊ ကလေးလည်းမဟုတ်ဘူး။ မင်းကိုလည်း ငါမသိတာသေချာတယ်။"
အသံရှရှနဲ့ ဒီလိုလေသံမျိုးက သိဖူးတယ်ဆိုရင် မှားစရာမရှိ။ သတိမထားမိစရာမဟုတ်။
"အထီးကျန်နေတဲ့လူကို ခင်ဗျားကပါ ထပ်ပြီးလစ်လျူရှုထားတာ။ ငါ့မှာ ခင်ဗျားသာရှိနေရင် အခုလို အချိန်အကြာကြီး အထီးကျန်ရမှာမဟုတ်ဘူး။"
တကယ်ကို အနိမ့်အမြင့်အတက်အကျမရှိ မတိုးမကျယ်နဲ့ပြောသွားပုံက ကြက်သီးထချင်စရာကောင်းနေခဲ့တယ်။ အဖက်မလုပ်ဘူး၊ အထီးကျန်တယ်ဆိုတဲ့စကားကို ကြားလာရတဲ့အချိန် သခင်တွေးမိသွားတဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်။
'မဖြစ်နိုင်လိုက်တာ။'
ကိုယ့်အတွေးကိုယ်ငြင်းလိုက်ပြီး သခင်ထပ်မေးလိုက်တယ်။
"မင်းက ဘယ်သူလဲ။"
■■■ Part (54) ဆက်ရန် ■■■
"လိုင္းေပၚကေနေလ။"
"အင္းေလ၊ သခင္ႀကိဳက္တဲ့ role ယူေလ။"
"အေပးအယူက ၾကမ္းလွခ်ည္လား။ ငါကေတာ့ Submissive type မဟုတ္ဘူး။"
"ရပါတယ္။ ကိုယ္ကအဆင္ေျပတယ္။"
"Seriously?"
"အတည္ပါ။"
"မိန္းကေလးေတြေရာ Uke ေလးေတြပါ ဝိုင္းဝိုင္းလည္ေနတဲ့မင္းကေလ။"
"သခင့္ရဲ႕ Dom ျဖစ္ႏိုင္ခြင့္ကို ဘယ္သူရႏိုင္မွာမို႔လို႔လဲ။"
"မစဥ္းစားနဲ႔။ ဒါက ငါ တျခားလူေတြနဲ႔ try ၾကည့္ဖူးတယ္လို႔ မဆိုလိုဘူးေနာ္။"
"အဲဒါဆိုေက်နပ္ၿပီ။ ကိုယ့္ရဲ႕ Dom ကေတာ့ ဒီတစ္သက္မွာ သခင္တစ္ေယာက္တည္း။"
"မင္း play ၾကည့္ဖူးလား။"
"Sub ေတြ ရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ ကိုယ္ အမွန္အတိုင္းဝန္ခံမယ္ေနာ္။ မိန္းကေလးေတြနဲ႔ေတာ့ အတူေနဖူးတယ္။ Play ဖူးတာေတြက Male Sub, but no sex. သခင္မေမးေပမဲ့ သိထားဖို႔လိုမလားလို႔ပါ။"
"အင္း၊ ဘာလို႔မျဖစ္ခဲ့တာလဲ။ Role ေၾကာင့္လား။"
"သခင္ေရ၊ ေျမကမ႓ာတို႔က ျဖစ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေအာက္မဆင္းဘူးေနာ္။"
"ဟား ဟား ဟား ... ငါနဲ႔ဆို မင္းဘယ္လိုလုပ္မလဲ။"
"Can we be versatile?"
"What! No way."
"သခင္ ကိုယ့္ကိုခ်စ္လာေတာ့မွ အဲဒီကိစၥကိုထပ္ညႇိမယ္။"
"ဩ၊ အဲဒီလိုလည္း အပိုင္ကြက္ေတြရွိတာလား။"
"ဒါေပါ့။ သခင့္ႏွလံုးသားက တံခါးပိတ္ထားရင္ေတာင္ နားၿငီးေလာက္ေအာင္ တံခါးလာလာေခါက္မွာမို႔ နည္းနည္းေတာ့ေစာင့္ၾကည့္ေပးပါ။ ျဖည္းျဖည္းခ်င္း သခင့္ႏွလံုးသားထဲကို ဝင္လာခဲ့မယ္။ ေနရာခ်န္ထားစရာမလိုဘူး။ ကိုယ္က ေနရာအျပည့္ယူမွာမို႔။"
"ဒါကေတာ့ မင္းအရည္အခ်င္းကို ေစာင့္ၾကည့္ရမွာေပါ့ ကိုေလက်ယ္ေလးေရ။"
"ဟား ဟား၊ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ရဲ႕သခင္က သခင္ေနရာယူမယ္မလား။"
"ေကာင္းၿပီေလ။ အဲဒီ RS မ်ိဳးကို တစ္လေလာက္စမ္းၾကည့္ၾကတာေပါ့၊ ေနာက္ေန႔ကစၿပီးေတာ့။"
"ဟုတ္ကဲ့ပါ သခင္။ အား ... သခင္တို႔က နာမည္ကကို အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီးသား။"
.
ကမ႓ာ နာရီကိုၾကည့္မိေတာ့ မနက္ကိုးနာရီေက်ာ္။ ညကလည္း ဘယ္လိုအိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္မသိ။ အဓိကကေတာ့ ညက Ronan တို႔နဲ႔ေသာက္တာ မ်ားသြားတာပါပဲ။ အခုထိလည္း ေခါင္းေတြကိုက္ေနတဲ့အျပင္ ညက ရန္ျဖစ္ၾကရင္း လက္ေမာင္းမွာပုလင္းကြဲထိထားတဲ့ဒဏ္ရာကို အရက္နဲ႔ေလာင္း၊ ပဝါနဲ႔စည္းၿပီး အိပ္မိတာ အခုမွကိုက္လာၿပီး လူကပါ ကိုယ္ေငြ႕ေႏြးေႏြးနဲ႔ ဖ်ားခ်င္သလိုလို။ ျပႆနာကေတာ့ အဲဒီကိစၥကို သခင့္ကိုမေျပာမိသလို ညကလည္း စာတစ္ေၾကာင္းေတာင္မပို႔ႏိုင္ေတာ့ဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့အျပင္ အခုထိလည္း ဘာတစ္ခြန္းမွ မေျပာရေသး။
ဖုန္းဖြင့္ၿပီးၾကည့္မိေတာ့ Instagram ကေနဝင္ထားတဲ့စာေတြက
ကမ႓ာ၊ အေစာႀကီးအိပ္သြားတာလား။
ေနမေကာင္းဘူးလား။ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေန႔လယ္ မင္းအားတဲ့အခ်ိန္ေလာက္မွ ဖုန္းဆက္လိုက္မယ္။
စာကေတာ့ ညကတစ္ေၾကာင္းရယ္၊ ဒီမနက္ေစာေစာ ပို႔ထားတာရယ္ပါပဲ။ အခ်ိန္ကြာျခားခ်က္အရ ကမ႓ာ့ဘက္မွာညဘက္ဆို သခင့္ဘက္မွာေန႔လယ္ခင္းျဖစ္ေနၿပီး ကမ႓ာ့ဘက္ကမနက္ဆို သခင့္ဘက္မွာ ညျဖစ္ေနပါၿပီ။ အခုခ်ိန္ဆို သခင့္ဘက္မွာ ညရွစ္နာရီခြဲၿပီးေနၿပီ။
သခင္
ဘာေျပာရမယ္မသိလို႔ ေခၚလိုက္ရံုနဲ႔ပဲရပ္သြားၿပီး ဖုန္းကိုၾကည့္ေနမိတုန္းမွာပဲ။
ေနမေကာင္းဘူးလား။ တစ္ညလံုးေပ်ာက္ေနလို႔။
ေကာင္းပါတယ္။
အခု သင္တန္းသြားရမွာမလား။
သခင္ေျပာမွ သတိရမိတာက ျပင္သစ္စာသင္မယ္လို႔ ေျပာထားမိတာ ဒီေန႔စရမယ္ဆိုတာပါပဲ။ ခ်ိန္းထားတာက ဆယ္နာရီ။
'သြားၿပီ၊ မမီေတာ့ဘူး။'
အခု လမ္းမွာလား။
ဟုတ္
ညာလိုက္ၿပီးမွ typing ျဖစ္ေနတဲ့ သခင့္ဘက္ကိုၾကည့္ရင္း
No
သခင့္ဘက္က စာဝင္မလာဘဲ typing ျဖစ္ေနတာလည္းရပ္သြားတာေၾကာင့္ ကမ႓ာကပဲ ဆက္ေျပာလိုက္ပါတယ္။
အခုမွႏိုးလို႔ မမီေတာ့ဘူးထင္တယ္။
ဘာျဖစ္တယ္။ အဲဒီေတာ့ လံုးဝမသြားေတာ့ဘူးလို႔ ေျပာခ်င္တာလား။
ေနာက္ေန႔မွပဲ
စာကို တစ္ပိုင္းတန္းလန္းနဲ႔ရပ္ၿပီး မ်က္စိမွိတ္လို႔ ေခါင္းေတြကိုခါလိုက္မိတယ္။
အဲဒီေတာ့ ငါေမးတာကိုေစာင့္ေနတာလား။ မင္းမသြားတာ ေသခ်ာၿပီလား။
ဘာေၾကာင့္မသြားႏိုင္ဘူးဆိုတာကို ေျပာျပရမယ့္အေနအထားမွာ ညကကိစၥေတြပါပါလာေတာ့မွာမို႔ ကမ႓ာတစ္ေယာက္ ဘယ္ကစကားစရမယ္မသိပါ။
သခင္ အဲဒါကေလ ဒီလိုရွိတယ္။
အင္း၊ ညာၾကည့္ပါဦး။
ဟာ၊ မဟုတ္ဘူးေလ။
Video call ဝင္လာတဲ့ေနာက္ ကမ႓ာဘာလုပ္ရမွန္းမသိေတာ့ပါ။ အခုသူ႔ပံုစံက လံုးဝကိုစုတ္ျပတ္ေနမွာ အေသအခ်ာ။ မကိုင္လို႔လည္းမျဖစ္တာေၾကာင့္ ကိုင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္
"ဘာမွဆံပင္ေတြသပ္မေနနဲ႔။ ညက ဘယ္ေလာက္ေသာက္ထားလဲ။"
"နည္းနည္းပါ သခင္ရဲ႕။"
"အဲဒီေတာ့ ..."
" ဟိုေလ ..."
စိုက္ၾကည့္ေနတဲ့သခင့္ကိုၾကည့္ရင္း ကမ႓ာ့မွာေငးခနဲ။ ေရခ်ိဳးၿပီးထားတာမၾကာေသးတဲ့ပံုနဲ႔ သခင့္မ်က္ႏွာေလးက ရွင္းလင္းလို႔။
"ငုတ္တုပ္ေသေနၿပီလား။"
"အဲ၊ မဟုတ္ ... ဟိုေလ ..."
"အင္း"
စကားေထာက္ေပးၿပီး ဆက္ေျပာဖို႔အခ်က္ျပလာတာေၾကာင့္ ကမ႓ာ မ်က္စိစံုမွိတ္လို႔ သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီးမွ သခင့္ကိုျပန္ၾကည့္လိုက္ၿပီး
"ညက Ronan တို႔နဲ႔သြားေသာက္တာ မ်ားသြားလို႔ပါ။ သခင့္ကိုလည္း အက်ိဳးအေၾကာင္းမေျပာမိဘဲ အိပ္ေပ်ာ္သြားၿပီး ဒီမနက္လည္း အိပ္ရာထေနာက္က်သြားတာပါ။"
"ဪ၊ ေကာင္းတာေပါ့။ ငါကေတာ့ ဘာမ်ားျဖစ္ေနသလဲလို႔။ ေတာ္ေတာ္မွေပ်ာ္ရဲ႕လား။"
"ကိုယ့္အမွားကိုယ္သိပါၿပီ။"
"ေျပာၾကည့္။"
"Bar သြားၿပီးေသာက္ၾကမွာကို ႀကိဳမေျပာမိ၊ ခြင့္မေတာင္းမိဘူး။ အေရးတႀကီးအေၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ ညက သခင့္ကို စာမျပန္မိဘူး။ ဒီမနက္ သင္တန္းပ်က္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ သခင္နဲ႔သခင့္စည္းကမ္းေတြကို အဖက္မလုပ္မိသလိုျဖစ္သြားပါတယ္။"
"ၿပီးေတာ့ ..."
"ဗ်ာ၊ ဟို ... အဲဒါပဲလားလို႔။"
"ေသခ်ာလား။ အေရးႀကီးတာက်န္ခဲ့ၿပီ။"
"ဟိုေလ ... သခင့္ကို ညာတာမဟုတ္ ..."
"ဘာမဟုတ္တာလဲ။ မင္းပို႔ထားတဲ့စာေတြကို ျပန္ဖတ္ၾကည့္စမ္း။"
"ဟုတ္၊ ညာဖို႔ႀကိဳးစားမိပါတယ္။"
သခင့္ကိုမ်က္လံုးစံုၾကည့္ရင္းပဲ ေျပာသြားတဲ့ကမ႓ာက တစ္ခုခုကိုေၾကာက္ေနတယ္ဆိုရင္ သခင္သူ႔ကိုစိတ္ပ်က္သြားမွာေၾကာက္တာပဲ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။
"မင္းစာျပန္မွာကို ငါေစာင့္ေနတာ ေျမကမ႓ာ။"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္။"
"အလုပ္မွာ အာရံုေတြေနာက္ရတဲ့အထဲ မင္းကအခ်ိဳးေျပမေနဘူး။ ငါက မင္းကို တစ္ခုခုမ်ား အေရးႀကီးကိစၥရွိေနတာလားလို႔ စိတ္ပူေနတာေလ။"
"သခင္"
"ေတာ္ၿပီ။ Push up အခါတစ္ရာလုပ္။ အေခါက္ေရပါေအာ္၊ ငါၾကည့္ေနမယ္။"
ဒီအေရအတြက္က ပံုမွန္ဆို မဆိုးႏိုင္ေပမဲ့ လက္ေမာင္းကဒဏ္ရာနဲ႔ ဖ်ားခ်င္ေနတာနဲ႔ဆို ကမ႓ာအဆင္မေျပႏိုင္။ ျဖစ္ပ်က္ေနသမၽွကိုလည္း မေျပာခ်င္တာေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းပဲထၿပီး ဖုန္းကို ခုတင္ေဘးကထိုင္ခံုေပၚမွာ ေထာင္ထားလိုက္ၿပီး လူကိုေသခ်ာျမင္ႏိုင္မယ့္အေနအထားကို ခ်ိန္ထားလိုက္ကာ ၾကမ္းျပင္ေပၚကို လက္ေထာက္လိုက္တယ္ဆိုရင္ပဲ လက္ေမာင္းမွာက တင္းခနဲ။
ပဝါနဲ႔စည္းၿပီးမွ အေပၚကေန အနက္ေရာင္တီရွပ္အပြကိုဝတ္ထားတာေၾကာင့္ ေသြးထြက္လည္း အစြန္းမျမင္ပါဘူးဆိုၿပီး ကမ႓ာေတြးလိုက္မိပါရဲ႕။
"တစ္၊ ႏွစ္၊ ..."
ပါးစပ္က အမွတ္စဥ္ရြတ္ရင္း လူကလႈပ္ရွားေနတာက ထင္သေလာက္မလြယ္ခဲ့ပါ။ တျဖည္းျဖည္း ေခၽြးေစးေတြပါထြက္လာၿပီး လက္က မခံႏိုင္ေအာင္နာေနတာေၾကာင့္
"၄၇ ..."
ေမွာက္က်သြားလို႔ ျပန္ထဖို႔ျပင္ေတာ့
"ရပ္စမ္း ေျမကမ႓ာ။"
သခင့္အသံက မာထန္ေနတာေၾကာင့္ အလန္႔တၾကားနဲ႔ရပ္လိုက္ၿပီး ဖုန္းကိုၾကည့္လိုက္မိတယ္။
"လက္က ဘာျဖစ္တာလဲ။"
ကိုယ့္လက္ကိုယ္ၾကည့္မိေတာ့မွ ေသြးေတြက တီရွပ္လက္ရွည္ကိုေက်ာ္ၿပီး လက္ခံုေပၚအထိစီးက်လို႔။ ကိုယ့္ဘာသာ သတိလက္လြတ္ျဖစ္သြားတာကို စိတ္ထဲကက်ိန္ဆဲရင္း ပြတ္သုတ္လိုက္ေပမဲ့ ဆက္ၿပီးစီးက်လာေနဆဲ။ သခင့္ဆီကိုလွမ္းၾကည့္မိေတာ့
"အခုခ်က္ခ်င္း ေဆးခန္းသြား။ က်န္တာေနာက္မွရွင္းမယ္။ ေဆးခန္းေရာက္ရင္ ငါ့ကိုဖုန္းေခၚ။"
"အခု ..."
"အထြန္႔မတက္နဲ႔။ ငါကသြားဆို သြားေလ။"
ကမ႓ာ ျပံဳးမိသြားတယ္။ သခင္ စိတ္ပူေနတာမဟုတ္လား။ ကိုယ့္ခ်စ္သူက ကိုယ့္ကိုစိတ္ပူေနတာျမင္ရေတာ့ ၾကည္ႏူးမိတာအမွန္။
"ေျမကမ႓ာ"
"အာ ... ဟုတ္။ အခုသြားလိုက္မယ္ သခင္။ ေဆးခန္းေရာက္ရင္ ဖုန္းေခၚလိုက္ပါ့မယ္။"
Reply တစ္ခြန္းမျပန္ဘဲ ဖုန္းခ်သြားတဲ့သခင္။ ကမ႓ာကေတာ့ ေဒါသလည္းထြက္၊ စိတ္လည္းပူေနမယ့္သခင့္ကို ျမင္ေယာင္ရင္းနဲ႔
"ဟာကြာ၊ အခုခ်က္ခ်င္း ေျပးေတြ႕လို႔ရရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ။"
အခုကေတာ့ ဆရာဝန္နဲ႔ပဲ ေျပးေတြ႕ရေတာ့မွာပါ။
.
"သခင္ရယ္၊ အရမ္းညည့္နက္ေနၿပီမဟုတ္လား။"
"ေသာက္စကားေတြမရွည္ပါနဲ႔လား ေျမကမ႓ာ။ ဒီလိုျဖစ္ေအာင္လုပ္တာ ဘယ္ေကာင္လဲ။"
"သခင့္ခင္ပြန္းေလာင္းေလးေလ။"
"မ်က္ႏွာေျပာင္ႏိုင္ေသးတာလား။ က်န္ေနတဲ့အေႂကြးကို အခုဆပ္ခ်င္တာလား။"
ေဆးခန္းကေနျပန္လာေတာ့ ဖုန္းထပ္ေခၚၿပီးေျပာေနတဲ့သခင့္ကို ညနက္ေနၿပီမို႔ နားဖို႔ေျပာမိတဲ့ကမ႓ာက အမႈတိုးေအာင္လုပ္မိသလိုပါပဲ။
"သခင္ကလည္း ေနမေကာင္းတဲ့လူကို ရက္စက္ေတာ့မွာလား။"
"ေတာ္စမ္းပါ မင္းရဲ႕မာယာေတြ။ ေနျပန္ေကာင္းတာနဲ႔ ငါ့ကိုညာတဲ့ကိစၥရယ္၊ ေရွ႕ကအျပစ္အတြက္ က်န္တဲ့အေႂကြးရယ္ကို ႏွစ္ဆျပန္ဆပ္ရမယ္။"
ဒီတစ္ခါေတာ့ မ်က္ႏွာမေျပာင္ႏိုင္ေတာ့ပါ။
"သခင့္ကို ညာခ်င္လို႔ညာတာမဟုတ္ပါဘူး။ ဒဏ္ရာကိုအေၾကာင္းျပတယ္လို႔ ျဖစ္မွာစိုးလို႔ မေျပာမိတာ။"
"ေအး၊ ငါက မင္းဒဏ္ရာရတာကိုသိရဲ႕နဲ႔ အျပစ္ေရွာင္ခ်င္လို႔အေၾကာင္းျပတယ္ဆိုၿပီး စြပ္စြဲမယ့္ လူစိတ္မရွိတဲ့ေကာင္လား။"
"ဟာ၊ အဲဒီလိုမေျပာပါနဲ႔။ ကိုယ္ကလည္း အဲဒီလိုဆိုလိုခ်င္တာမဟုတ္ဘူးေလ။"
"ဘာလို႔ ငါ့ကို အကုန္မေျပာတာလဲ။ ဘာလို႔ ထိန္ခ်န္လိမ္ညာေနရတာလဲ။"
"ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိလုပ္တာ မဟုတ္ရပါဘူးဗ်ာ။ ေနာက္မျဖစ္ေစရပါဘူး။"
"ငါတို႔ပတ္သက္မႈကို ရပ္ပစ္ခ်င္ရင္ ..."
"No. မရပ္ဘူးေနာ္၊ မရပ္ဘူး။ ေနာက္ ဘယ္ေတာ့မွမညာမိေအာင္ ေနပါ့မယ္။ တကယ္ပါ၊ အကုန္ေျပာျပပါ့မယ္။ မသိေစခ်င္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္က ဒီလိုပဲ တစ္ေယာက္တည္းေနခ်င္သလိုေနလာခဲ့တာ အက်င့္ပါေနေတာ့ ရုတ္တရက္သတိလြတ္သြားတာပါ။ ေတာင္းပန္ပါတယ္၊ ကိုယ့္ကိုမျဖတ္လိုက္ပါနဲ႔။ သခင့္စည္းကမ္းေတြအတိုင္း ေနပါ့မယ္။ သခင္နဲ႔ျပတ္သြားရင္ ကိုယ္ရူးသြားေတာ့မွာ။"
"ေသခ်ာေဆးေသာက္ၿပီး နားလိုက္ေတာ့။ ငါလည္းအိပ္ေတာ့မယ္။"
"သခင္ အရမ္းစိတ္ဆိုးေနေသးလား။ ကိုယ္ ဘယ္လိုေတာင္းပန္ရမလဲဟင္။"
"ေနာက္မွစာရင္းရွင္းမယ္လို႔ ငါေျပာထားတယ္ေလ။"
"အဲဒီစာရင္းက ေနာက္မွ ႏွစ္ဆမကလို႔ သံုးဆပဲျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ ကိုယ့္အျပစ္ကိုယ္ခံမွာပါ။ အခုက သခင္စိတ္ဆိုးေျပေအာင္ ေတာင္းပန္ခ်င္ရံုသက္သက္ပဲ။"
"ရၿပီ။ ငါ အိပ္ေတာ့မယ္။"
"ဟုတ္။ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေပ်ာ္ပါေစ သခင္။"
ဖုန္းက်သြားတဲ့ေနာက္မွာေတာ့ ကမ႓ာခုတင္ေပၚပစ္လွဲလိုက္ၿပီး သခင့္ပံုစံကိုျမင္ေယာင္လာမိတယ္။
"စိတ္ဆိုးေနတာေတာင္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနတာက မလြန္လြန္းဘူးလား ရာဇသခင္ရဲ႕။ အား ... ရူးေတာ့မွာပဲ၊ အသည္းယားလိုက္တာ။"
ပက္လက္အေနအထားကေန ေျခေထာက္ေတြကို ခုတင္ေပၚတဝုန္းဝုန္းေဆာင့္ခ်ၿပီး ကမ႓ာအူယားေနမိပါေတာ့တယ္။
■■■
"အာ့"
မ်က္ႏွာမွာမ်က္ႏွာဖံုးတစ္ဝက္အုပ္ေနတဲ့ အဝတ္ဗလာနဲ႔ေကာင္ေလးက လက္ေနာက္ျပန္လက္ထိပ္ခတ္ခံထားရၿပီး သူ႔ရဲ႕ထႂကြေနတဲ့ေအာက္ပိုင္းကို ခံစားခ်က္မ်ိဳးစံုေပးေနတဲ့ Earth ေၾကာင့္ ထိန္းထားရင္းနဲ႔ကို ညည္းမိပါေသးတယ္။
Penis plug ေလးတစ္ေခ်ာင္းကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးစိုက္ခံေနရတာက နာက်င္ခံစားရတာကို ၾကာရွည္ေစတယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း နာက်င္တာနဲ႔အတူ သာယာမႈေလးကျဖစ္လာေသးတာဟာ သူ႔ေရွ႕မွာရွိေနတဲ့ သူ႔ရဲ႕ Dom ေၾကာင့္ပါပဲ။ အခုထိ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဖရိုဖရဲနဲ႔ရွိေနေသးတဲ့ Earth က Sex အထိသြားဖို႔ ေတြးပံုမရတာကိုေတာ့ စိတ္ထဲမွာအလိုမက်ခ်င္ပါ။
"အင္း ... အား ဟာ့"
Electronic stimulator နဲ႔အစြမ္းေၾကာင့္ ေအာက္ပိုင္းကအၿငိမ္ေနမရေအာင္ အဆြခံေနရေပမဲ့ အသံက်ယ္က်ယ္လည္းမထြက္ႏိုင္လို႔ မ်က္ရည္ဝဲလာရၿပီး လူကလည္းတြန္႔လိမ္ေနပါၿပီ။ စိမ္ေျပနေျပေဆာ့ေနတဲ့ Earth က stimulator နဲ႔တစ္ၿဂိဳဟ္တည္ေနသလို။
ခဏၾကာေတာ့ ရုတ္တရက္ရပ္လိုက္ၿပီး
"It's time to start."
ေျပာၿပီး အပ္ေတြကိုယူခ်လာပါေတာ့တယ္။
လက္အိပ္အနက္ေရာင္နဲ႔လက္ဖဝါးေပၚမွာ အပ္ေျခာက္ေခ်ာင္းပါလာၿပီး တစ္ေခ်ာင္းကိုဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။ ၿပီးတဲ့ေနာက္မွာ သူဆြထားလို႔ ေတာင့္တင္းေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕အသားေခ်ာင္းကို ဗိုက္ဘက္ဆီတြန္းကပ္လိုက္ၿပီး ေအာက္ဘက္က အေရျပားအေပၚယံေလးကိုပဲ အပ္နဲ႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းထိုးေဖာက္ေနပါၿပီ။ အေရျပားကိုသာ သတိထားၿပီးေဖာက္ေနတာေၾကာင့္ ထုတ္ခ်င္းေပါက္မသြားခင္အထိကို ေကာင္ေလးမွာ အသက္ျပင္းျပင္းမရႉရဲပါ။ တစ္ေနရာကေနဝင္သြားတဲ့ ခပ္ေစာင္းေစာင္းအပ္အဖ်ားဟာ ေနာက္တစ္ေနရာကေနေဖာက္ထြက္သြားတဲ့အခါ
"ဟား ..."
ေလကိုအလုအယက္ရႉေနတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ရင္ဘတ္က အနိမ့္အျမင့္ၾကမ္းၾကမ္းနဲ႔ လႈပ္ခုန္ေနပါရဲ႕။
Earth ကေတာ့ ေနာက္ထပ္အပ္တစ္ေခ်ာင္းကိုျပင္လိုက္ၿပီး ပထမတစ္ေခ်ာင္းရဲ႕ေအာက္ဘက္နားကို ခ်ိန္ေနျပန္တယ္။ ေကာင္ေလးကလည္း ျပန္ၿငိမ္သြားၿပီး Earth လႈပ္ရွားသမၽွကို ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးၾကည့္ေနျပန္တယ္။
"ဟင္း ..."
ေဖာက္ဝင္သြားတဲ့အပ္က ခုနကအပ္အတိုင္း အေရျပားေနာက္တစ္ေနရာကေန ျပန္ေဖာက္ထြက္လာခဲ့ၿပီ။ ဒီလိုနဲ႔ တန္းစီၿပီးထိုးစိုက္လာတဲ့အပ္ေတြက ေလးေခ်ာင္းအတန္းလိုက္။ Penis plug က ထိပ္ပိတ္မို႔ ၿပီးဆံုးျခင္းကိုလည္း တားႏိုင္ၿပီး ျပန္ျဖဳတ္မေပးမခ်င္း ၿပီးဆံုးႏိုင္မွာမဟုတ္ပါ။ အပ္အတန္းလိုက္နဲ႔ ေသြးေၾကာအထင္းသားျဖစ္လာတဲ့ ေကာင္ေလးရဲ႕ေမြးရာပါပိုင္ဆိုင္မႈက တုန္ခါခ်င္လာေပမဲ့ ေကာင္ေလးကထိန္းႏိုင္ေနတုန္းပဲ။ တုန္ခါမလိုျဖစ္လာၿပီးမွ ျပန္ၿငိမ္သြားတဲ့အခါ ေဘးဘက္ကို အေပၚေအာက္ထိုးေဖာက္လိုက္တဲ့အပ္က အသားကိုေဖာက္ထြက္သြားတာေၾကာင့္
"အား ... အား"
ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုကိုက္လိုက္ၿပီး ထိန္းလိုက္ႏိုင္တာေၾကာင့္ ေကာင္ေလးရဲ႕အသံက အရမ္းေတာ့က်ယ္မသြားခဲ့ပါ။ Earth ကေတာ့ တံု႔ဆိုင္းမေနဘဲ သူ႔လက္ထဲကေနာက္ဆံုးအပ္တစ္ေခ်ာင္းကို လြတ္ေနတဲ့တစ္ဖက္ေဘးမွာ ထိုးစိုက္ပစ္လိုက္ပါၿပီ။
"Ahhh ... master"
"Shut up!"
Earth အမိန္႔အတိုင္း ေကာင္ေလးရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြ တင္းတင္းေစ့သြားခဲ့တယ္။ Earth က penis plug ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းဆြဲထုတ္လိုက္ၿပီး ဖယ္ပစ္လိုက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ေနာက္ထပ္အပ္ႏွစ္ေခ်ာင္းကို ယူလာခဲ့ျပန္တယ္။
ေကာင္ေလးကေတာ့ Earth လႈပ္ရွားသမၽွေတြကို လိုက္ေငးၾကည့္ေနရံုသာ။
■■■
မူးေနာက္ေနတဲ့ခံစားခ်က္ကို ခံစားရၿပီး မ်က္လံုးေတြဖြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားေပမဲ့ သိလိုက္ရတာက မ်က္လံုးကို တစ္ခုခုနဲ႔စည္းထားတယ္ဆိုတာပါပဲ။
ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲဆိုတာကို ေတြးလိုက္တဲ့ေနာက္မွာ လမ္းေဘးကားရပ္လိုက္တဲ့အထိသာ အသိရွိတဲ့အေၾကာင္း သခင္ေတြးမိသြားရတယ္။ လက္ေတြလႈပ္ၾကည့္ေတာ့လည္း လႈပ္မရခဲ့။
အခုအေျခအေနအရ သခင္က ခုတင္တစ္ခုခုေပၚမွာ ပက္လက္အေနအထားနဲ႔ လက္ေတြက ခႏၶာကိုယ္ေဘးဘက္မွာခ်ထားၿပီး ႀကိဳးနဲ႔တုပ္ခံထားရတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေျခေထာက္ေတြလည္း ဆန္႔ထားတဲ့အတိုင္းကို ခ်ည္ေႏွာင္ခံထားရတယ္။ မ်က္လံုးကိုပိတ္စည္းခံထားရၿပီး ပါးစပ္ကိုတိပ္နဲ႔ပိတ္ခံထားရတဲ့ အေနအထား။
ကိုယ့္အေျခအေနကိုယ္သိၿပီးတဲ့အခါ ဘယ္သူ႔လက္ခ်က္လဲ၊ ဘယ္ေနရာမွာေရာက္ေနတာလဲဆိုတာကို သခင္ဆက္ေတြးေနတုန္းမွာ တံခါးဖြင့္သံၾကားရလို႔ လႈပ္ရွားေနမိတာေတြကို ရပ္လိုက္ေပမဲ့
"ႏိုးလာၿပီပဲ။"
ခပ္ရွရွေယာက္်ားအသံတစ္ခုက ဘာေလသံဝဲတယ္လို႔မေတြးတတ္။
"မေအာ္မဟစ္ဘူးဆိုရင္ တိပ္ျဖည္ေပးမယ္။ အဲဒါေလးေတာ့ ကတိေပးႏိုင္မလား။ ေအာ္လည္း တျခားဘယ္သူမွေတာ့မၾကားပါဘူး။ ႏွစ္ေယာက္လံုး စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ရရံုပဲရွိမွာ။"
အခုအခ်ိန္မွာ တစ္ဖက္လူစကားကိုနားေထာင္ရံုသာ။ ေနာက္မွ အေျခအေနၾကည့္ၿပီး ဆက္လုပ္ရမွာမို႔ သခင္ေခါင္းညိတ္ျပလိုက္တယ္။
လူတစ္ေယာက္ အနားတိုးလာတာကိုခံစားရၿပီး ပါးစပ္မွာပိတ္ထားတဲ့တိပ္ကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းခြာေပးေနတာေၾကာင့္ ၿငိမ္ေနလိုက္ပါတယ္။ သူ႔ဆီကေန အနံ႔တစ္ခုခုကိုရေနၿပီး ဘာအနံ႔ရယ္လို႔ မခြဲျခားတတ္ေပမဲ့ fresh ျဖစ္ေစတယ္။
"မနာဘူးမလား။"
"ဘာလို႔ငါ့ကို ဒီလိုလုပ္တာလဲ။"
"ခင္ဗ်ားကိုလိုခ်င္လို႔။"
ဘာေလသံဝဲမွန္းမသိတဲ့ တစ္ဖက္လူရဲ႕ မတိုးမက်ယ္စကားသံက ဘာမွအဓိပၸါယ္မရွိပါ။
"ဘာလို႔လဲ။ မင္းက ဘယ္သူလဲ။"
"ခင္ဗ်ားက ငါ့ကို ႏွစ္ေတြအၾကာႀကီးပစ္ထားတယ္။ ငါသည္းမခံႏိုင္ေတာ့လို႔ ခင္ဗ်ားကိုေခၚလာခဲ့တာ။"
"ဘာ"
"ဟုတ္တယ္။ ငါ့အနားမွာပဲေနရမယ္။"
"အဓိပၸါယ္မရွိလိုက္တာ။ မင္းကို ငါမသိဘူး။"
"ခင္ဗ်ားသိပါတယ္။ သိရဲ႕နဲ႔ အဖက္မလုပ္ဘူး။"
"ငါ့မွာလည္း ငါ့ဘဝနဲ႔ငါရွိေသးတယ္။ အခုလို အတင္းအၾကပ္လုပ္ရေအာင္ ငါက အရုပ္လည္းမဟုတ္၊ ကေလးလည္းမဟုတ္ဘူး။ မင္းကိုလည္း ငါမသိတာေသခ်ာတယ္။"
အသံရွရွနဲ႔ ဒီလိုေလသံမ်ိဳးက သိဖူးတယ္ဆိုရင္ မွားစရာမရွိ။ သတိမထားမိစရာမဟုတ္။
"အထီးက်န္ေနတဲ့လူကို ခင္ဗ်ားကပါ ထပ္ၿပီးလစ္လ်ဴရႈထားတာ။ ငါ့မွာ ခင္ဗ်ားသာရွိေနရင္ အခုလို အခ်ိန္အၾကာႀကီး အထီးက်န္ရမွာမဟုတ္ဘူး။"
တကယ္ကို အနိမ့္အျမင့္အတက္အက်မရွိ မတိုးမက်ယ္နဲ႔ေျပာသြားပံုက ၾကက္သီးထခ်င္စရာေကာင္းေနခဲ့တယ္။ အဖက္မလုပ္ဘူး၊ အထီးက်န္တယ္ဆိုတဲ့စကားကို ၾကားလာရတဲ့အခ်ိန္ သခင္ေတြးမိသြားတဲ့တစ္စံုတစ္ေယာက္။
'မျဖစ္ႏိုင္လိုက္တာ။'
ကိုယ့္အေတြးကိုယ္ျငင္းလိုက္ၿပီး သခင္ထပ္ေမးလိုက္တယ္။
"မင္းက ဘယ္သူလဲ။"
■■■ Part (54) ဆက္ရန္ ■■■
"အဲ့ဒါဆို ကိုယ်တို့ DS relationship ကို စမ်းကြည့်ကြမလား။"
"လိုင်းပေါ်ကနေလေ။"
"အင်းလေ၊ သခင်ကြိုက်တဲ့ role ယူလေ။"
"အပေးအယူက ကြမ်းလှချည်လား။ ငါကတော့ Submissive type မဟုတ်ဘူး။"
"ရပါတယ်။ ကိုယ်ကအဆင်ပြေတယ်။"
"Seriously?"
"အတည်ပါ။"
"မိန်းကလေးတွေရော Uke လေးတွေပါ ဝိုင်းဝိုင်းလည်နေတဲ့မင်းကလေ။"
"သခင့်ရဲ့ Dom ဖြစ်နိုင်ခွင့်ကို ဘယ်သူရနိုင်မှာမို့လို့လဲ။"
"မစဉ်းစားနဲ့။ ဒါက ငါ တခြားလူတွေနဲ့ try ကြည့်ဖူးတယ်လို့ မဆိုလိုဘူးနော်။"
"အဲဒါဆိုကျေနပ်ပြီ။ ကိုယ့်ရဲ့ Dom ကတော့ ဒီတစ်သက်မှာ သခင်တစ်ယောက်တည်း။"
"မင်း play ကြည့်ဖူးလား။"
"Sub တွေ ရှိခဲ့ဖူးပါတယ်။ ကိုယ် အမှန်အတိုင်းဝန်ခံမယ်နော်။ မိန်းကလေးတွေနဲ့တော့ အတူနေဖူးတယ်။ Play ဖူးတာတွေက Male Sub, but no sex. သခင်မမေးပေမဲ့ သိထားဖို့လိုမလားလို့ပါ။"
"အင်း၊ ဘာလို့မဖြစ်ခဲ့တာလဲ။ Role ကြောင့်လား။"
"သခင်ရေ၊ မြေကမ္ဘာတို့က ဖြစ်မယ်ဆိုရင်တောင် အောက်မဆင်းဘူးနော်။"
"ဟား ဟား ဟား ... ငါနဲ့ဆို မင်းဘယ်လိုလုပ်မလဲ။"
"Can we be versatile?"
"What! No way."
"သခင် ကိုယ့်ကိုချစ်လာတော့မှ အဲဒီကိစ္စကိုထပ်ညှိမယ်။"
"ဩ၊ အဲဒီလိုလည်း အပိုင်ကွက်တွေရှိတာလား။"
"ဒါပေါ့။ သခင့်နှလုံးသားက တံခါးပိတ်ထားရင်တောင် နားငြီးလောက်အောင် တံခါးလာလာခေါက်မှာမို့ နည်းနည်းတော့စောင့်ကြည့်ပေးပါ။ ဖြည်းဖြည်းချင်း သခင့်နှလုံးသားထဲကို ဝင်လာခဲ့မယ်။ နေရာချန်ထားစရာမလိုဘူး။ ကိုယ်က နေရာအပြည့်ယူမှာမို့။"
"ဒါကတော့ မင်းအရည်အချင်းကို စောင့်ကြည့်ရမှာပေါ့ ကိုလေကျယ်လေးရေ။"
"ဟား ဟား၊ အဲဒီတော့ ကိုယ့်ရဲ့သခင်က သခင်နေရာယူမယ်မလား။"
"ကောင်းပြီလေ။ အဲဒီ RS မျိုးကို တစ်လလောက်စမ်းကြည့်ကြတာပေါ့၊ နောက်နေ့ကစပြီးတော့။"
"ဟုတ်ကဲ့ပါ သခင်။ အား ... သခင်တို့က နာမည်ကကို အဆင်သင့်ဖြစ်ပြီးသား။"
.
ကမ္ဘာ နာရီကိုကြည့်မိတော့ မနက်ကိုးနာရီကျော်။ ညကလည်း ဘယ်လိုအိပ်ပျော်သွားတယ်မသိ။ အဓိကကတော့ ညက Ronan တို့နဲ့သောက်တာ များသွားတာပါပဲ။ အခုထိလည်း ခေါင်းတွေကိုက်နေတဲ့အပြင် ညက ရန်ဖြစ်ကြရင်း လက်မောင်းမှာပုလင်းကွဲထိထားတဲ့ဒဏ်ရာကို အရက်နဲ့လောင်း၊ ပဝါနဲ့စည်းပြီး အိပ်မိတာ အခုမှကိုက်လာပြီး လူကပါ ကိုယ်ငွေ့နွေးနွေးနဲ့ ဖျားချင်သလိုလို။ ပြဿနာကတော့ အဲဒီကိစ္စကို သခင့်ကိုမပြောမိသလို ညကလည်း စာတစ်ကြောင်းတောင်မပို့နိုင်တော့ဘဲ အိပ်ပျော်သွားတဲ့အပြင် အခုထိလည်း ဘာတစ်ခွန်းမှ မပြောရသေး။
ဖုန်းဖွင့်ပြီးကြည့်မိတော့ Instagram ကနေဝင်ထားတဲ့စာတွေက
ကမ္ဘာ၊ အစောကြီးအိပ်သွားတာလား။
နေမကောင်းဘူးလား။ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ နေ့လယ် မင်းအားတဲ့အချိန်လောက်မှ ဖုန်းဆက်လိုက်မယ်။
စာကတော့ ညကတစ်ကြောင်းရယ်၊ ဒီမနက်စောစော ပို့ထားတာရယ်ပါပဲ။ အချိန်ကွာခြားချက်အရ ကမ္ဘာ့ဘက်မှာညဘက်ဆို သခင့်ဘက်မှာနေ့လယ်ခင်းဖြစ်နေပြီး ကမ္ဘာ့ဘက်ကမနက်ဆို သခင့်ဘက်မှာ ညဖြစ်နေပါပြီ။ အခုချိန်ဆို သခင့်ဘက်မှာ ညရှစ်နာရီခွဲပြီးနေပြီ။
သခင်
ဘာပြောရမယ်မသိလို့ ခေါ်လိုက်ရုံနဲ့ပဲရပ်သွားပြီး ဖုန်းကိုကြည့်နေမိတုန်းမှာပဲ။
နေမကောင်းဘူးလား။ တစ်ညလုံးပျောက်နေလို့။
ကောင်းပါတယ်။
အခု သင်တန်းသွားရမှာမလား။
သခင်ပြောမှ သတိရမိတာက ပြင်သစ်စာသင်မယ်လို့ ပြောထားမိတာ ဒီနေ့စရမယ်ဆိုတာပါပဲ။ ချိန်းထားတာက ဆယ်နာရီ။
'သွားပြီ၊ မမီတော့ဘူး။'
အခု လမ်းမှာလား။
ဟုတ်
ညာလိုက်ပြီးမှ typing ဖြစ်နေတဲ့ သခင့်ဘက်ကိုကြည့်ရင်း
No
သခင့်ဘက်က စာဝင်မလာဘဲ typing ဖြစ်နေတာလည်းရပ်သွားတာကြောင့် ကမ္ဘာကပဲ ဆက်ပြောလိုက်ပါတယ်။
အခုမှနိုးလို့ မမီတော့ဘူးထင်တယ်။
ဘာဖြစ်တယ်။ အဲဒီတော့ လုံးဝမသွားတော့ဘူးလို့ ပြောချင်တာလား။
နောက်နေ့မှပဲ
စာကို တစ်ပိုင်းတန်းလန်းနဲ့ရပ်ပြီး မျက်စိမှိတ်လို့ ခေါင်းတွေကိုခါလိုက်မိတယ်။
အဲဒီတော့ ငါမေးတာကိုစောင့်နေတာလား။ မင်းမသွားတာ သေချာပြီလား။
ဘာကြောင့်မသွားနိုင်ဘူးဆိုတာကို ပြောပြရမယ့်အနေအထားမှာ ညကကိစ္စတွေပါပါလာတော့မှာမို့ ကမ္ဘာတစ်ယောက် ဘယ်ကစကားစရမယ်မသိပါ။
သခင် အဲဒါကလေ ဒီလိုရှိတယ်။
အင်း၊ ညာကြည့်ပါဦး။
ဟာ၊ မဟုတ်ဘူးလေ။
Video call ဝင်လာတဲ့နောက် ကမ္ဘာဘာလုပ်ရမှန်းမသိတော့ပါ။ အခုသူ့ပုံစံက လုံးဝကိုစုတ်ပြတ်နေမှာ အသေအချာ။ မကိုင်လို့လည်းမဖြစ်တာကြောင့် ကိုင်လိုက်ရတဲ့အချိန်
"ဘာမှဆံပင်တွေသပ်မနေနဲ့။ ညက ဘယ်လောက်သောက်ထားလဲ။"
"နည်းနည်းပါ သခင်ရဲ့။"
"အဲဒီတော့ ..."
" ဟိုလေ ..."
စိုက်ကြည့်နေတဲ့သခင့်ကိုကြည့်ရင်း ကမ္ဘာ့မှာငေးခနဲ။ ရေချိုးပြီးထားတာမကြာသေးတဲ့ပုံနဲ့ သခင့်မျက်နှာလေးက ရှင်းလင်းလို့။
"ငုတ်တုပ်သေနေပြီလား။"
"အဲ၊ မဟုတ် ... ဟိုလေ ..."
"အင်း"
စကားထောက်ပေးပြီး ဆက်ပြောဖို့အချက်ပြလာတာကြောင့် ကမ္ဘာ မျက်စိစုံမှိတ်လို့ သက်ပြင်းချလိုက်ပြီးမှ သခင့်ကိုပြန်ကြည့်လိုက်ပြီး
"ညက Ronan တို့နဲ့သွားသောက်တာ များသွားလို့ပါ။ သခင့်ကိုလည်း အကျိုးအကြောင်းမပြောမိဘဲ အိပ်ပျော်သွားပြီး ဒီမနက်လည်း အိပ်ရာထနောက်ကျသွားတာပါ။"
"ဪ၊ ကောင်းတာပေါ့။ ငါကတော့ ဘာများဖြစ်နေသလဲလို့။ တော်တော်မှပျော်ရဲ့လား။"
"ကိုယ့်အမှားကိုယ်သိပါပြီ။"
"ပြောကြည့်။"
"Bar သွားပြီးသောက်ကြမှာကို ကြိုမပြောမိ၊ ခွင့်မတောင်းမိဘူး။ အရေးတကြီးအကြောင်းပြချက်မရှိဘဲ ညက သခင့်ကို စာမပြန်မိဘူး။ ဒီမနက် သင်တန်းပျက်သွားတယ်။ ပြီးတော့ သခင်နဲ့သခင့်စည်းကမ်းတွေကို အဖက်မလုပ်မိသလိုဖြစ်သွားပါတယ်။"
"ပြီးတော့ ..."
"ဗျာ၊ ဟို ... အဲဒါပဲလားလို့။"
"သေချာလား။ အရေးကြီးတာကျန်ခဲ့ပြီ။"
"ဟိုလေ ... သခင့်ကို ညာတာမဟုတ် ..."
"ဘာမဟုတ်တာလဲ။ မင်းပို့ထားတဲ့စာတွေကို ပြန်ဖတ်ကြည့်စမ်း။"
"ဟုတ်၊ ညာဖို့ကြိုးစားမိပါတယ်။"
သခင့်ကိုမျက်လုံးစုံကြည့်ရင်းပဲ ပြောသွားတဲ့ကမ္ဘာက တစ်ခုခုကိုကြောက်နေတယ်ဆိုရင် သခင်သူ့ကိုစိတ်ပျက်သွားမှာကြောက်တာပဲ ဖြစ်ပါလိမ့်မယ်။
"မင်းစာပြန်မှာကို ငါစောင့်နေတာ မြေကမ္ဘာ။"
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်။"
"အလုပ်မှာ အာရုံတွေနောက်ရတဲ့အထဲ မင်းကအချိုးပြေမနေဘူး။ ငါက မင်းကို တစ်ခုခုများ အရေးကြီးကိစ္စရှိနေတာလားလို့ စိတ်ပူနေတာလေ။"
"သခင်"
"တော်ပြီ။ Push up အခါတစ်ရာလုပ်။ အခေါက်ရေပါအော်၊ ငါကြည့်နေမယ်။"
ဒီအရေအတွက်က ပုံမှန်ဆို မဆိုးနိုင်ပေမဲ့ လက်မောင်းကဒဏ်ရာနဲ့ ဖျားချင်နေတာနဲ့ဆို ကမ္ဘာအဆင်မပြေနိုင်။ ဖြစ်ပျက်နေသမျှကိုလည်း မပြောချင်တာကြောင့် ချက်ချင်းပဲထပြီး ဖုန်းကို ခုတင်ဘေးကထိုင်ခုံပေါ်မှာ ထောင်ထားလိုက်ပြီး လူကိုသေချာမြင်နိုင်မယ့်အနေအထားကို ချိန်ထားလိုက်ကာ ကြမ်းပြင်ပေါ်ကို လက်ထောက်လိုက်တယ်ဆိုရင်ပဲ လက်မောင်းမှာက တင်းခနဲ။
ပဝါနဲ့စည်းပြီးမှ အပေါ်ကနေ အနက်ရောင်တီရှပ်အပွကိုဝတ်ထားတာကြောင့် သွေးထွက်လည်း အစွန်းမမြင်ပါဘူးဆိုပြီး ကမ္ဘာတွေးလိုက်မိပါရဲ့။
"တစ်၊ နှစ်၊ ..."
ပါးစပ်က အမှတ်စဉ်ရွတ်ရင်း လူကလှုပ်ရှားနေတာက ထင်သလောက်မလွယ်ခဲ့ပါ။ တဖြည်းဖြည်း ချွေးစေးတွေပါထွက်လာပြီး လက်က မခံနိုင်အောင်နာနေတာကြောင့်
"၄၇ ..."
မှောက်ကျသွားလို့ ပြန်ထဖို့ပြင်တော့
"ရပ်စမ်း မြေကမ္ဘာ။"
သခင့်အသံက မာထန်နေတာကြောင့် အလန့်တကြားနဲ့ရပ်လိုက်ပြီး ဖုန်းကိုကြည့်လိုက်မိတယ်။
"လက်က ဘာဖြစ်တာလဲ။"
ကိုယ့်လက်ကိုယ်ကြည့်မိတော့မှ သွေးတွေက တီရှပ်လက်ရှည်ကိုကျော်ပြီး လက်ခုံပေါ်အထိစီးကျလို့။ ကိုယ့်ဘာသာ သတိလက်လွတ်ဖြစ်သွားတာကို စိတ်ထဲကကျိန်ဆဲရင်း ပွတ်သုတ်လိုက်ပေမဲ့ ဆက်ပြီးစီးကျလာနေဆဲ။ သခင့်ဆီကိုလှမ်းကြည့်မိတော့
"အခုချက်ချင်း ဆေးခန်းသွား။ ကျန်တာနောက်မှရှင်းမယ်။ ဆေးခန်းရောက်ရင် ငါ့ကိုဖုန်းခေါ်။"
"အခု ..."
"အထွန့်မတက်နဲ့။ ငါကသွားဆို သွားလေ။"
ကမ္ဘာ ပြုံးမိသွားတယ်။ သခင် စိတ်ပူနေတာမဟုတ်လား။ ကိုယ့်ချစ်သူက ကိုယ့်ကိုစိတ်ပူနေတာမြင်ရတော့ ကြည်နူးမိတာအမှန်။
"မြေကမ္ဘာ"
"အာ ... ဟုတ်။ အခုသွားလိုက်မယ် သခင်။ ဆေးခန်းရောက်ရင် ဖုန်းခေါ်လိုက်ပါ့မယ်။"
Reply တစ်ခွန်းမပြန်ဘဲ ဖုန်းချသွားတဲ့သခင်။ ကမ္ဘာကတော့ ဒေါသလည်းထွက်၊ စိတ်လည်းပူနေမယ့်သခင့်ကို မြင်ယောင်ရင်းနဲ့
"ဟာကွာ၊ အခုချက်ချင်း ပြေးတွေ့လို့ရရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ။"
အခုကတော့ ဆရာဝန်နဲ့ပဲ ပြေးတွေ့ရတော့မှာပါ။
.
"သခင်ရယ်၊ အရမ်းညည့်နက်နေပြီမဟုတ်လား။"
"သောက်စကားတွေမရှည်ပါနဲ့လား မြေကမ္ဘာ။ ဒီလိုဖြစ်အောင်လုပ်တာ ဘယ်ကောင်လဲ။"
"သခင့်ခင်ပွန်းလောင်းလေးလေ။"
"မျက်နှာပြောင်နိုင်သေးတာလား။ ကျန်နေတဲ့အကြွေးကို အခုဆပ်ချင်တာလား။"
ဆေးခန်းကနေပြန်လာတော့ ဖုန်းထပ်ခေါ်ပြီးပြောနေတဲ့သခင့်ကို ညနက်နေပြီမို့ နားဖို့ပြောမိတဲ့ကမ္ဘာက အမှုတိုးအောင်လုပ်မိသလိုပါပဲ။
"သခင်ကလည်း နေမကောင်းတဲ့လူကို ရက်စက်တော့မှာလား။"
"တော်စမ်းပါ မင်းရဲ့မာယာတွေ။ နေပြန်ကောင်းတာနဲ့ ငါ့ကိုညာတဲ့ကိစ္စရယ်၊ ရှေ့ကအပြစ်အတွက် ကျန်တဲ့အကြွေးရယ်ကို နှစ်ဆပြန်ဆပ်ရမယ်။"
ဒီတစ်ခါတော့ မျက်နှာမပြောင်နိုင်တော့ပါ။
"သခင့်ကို ညာချင်လို့ညာတာမဟုတ်ပါဘူး။ ဒဏ်ရာကိုအကြောင်းပြတယ်လို့ ဖြစ်မှာစိုးလို့ မပြောမိတာ။"
"အေး၊ ငါက မင်းဒဏ်ရာရတာကိုသိရဲ့နဲ့ အပြစ်ရှောင်ချင်လို့အကြောင်းပြတယ်ဆိုပြီး စွပ်စွဲမယ့် လူစိတ်မရှိတဲ့ကောင်လား။"
"ဟာ၊ အဲဒီလိုမပြောပါနဲ့။ ကိုယ်ကလည်း အဲဒီလိုဆိုလိုချင်တာမဟုတ်ဘူးလေ။"
"ဘာလို့ ငါ့ကို အကုန်မပြောတာလဲ။ ဘာလို့ ထိန်ချန်လိမ်ညာနေရတာလဲ။"
"ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိလုပ်တာ မဟုတ်ရပါဘူးဗျာ။ နောက်မဖြစ်စေရပါဘူး။"
"ငါတို့ပတ်သက်မှုကို ရပ်ပစ်ချင်ရင် ..."
"No. မရပ်ဘူးနော်၊ မရပ်ဘူး။ နောက် ဘယ်တော့မှမညာမိအောင် နေပါ့မယ်။ တကယ်ပါ၊ အကုန်ပြောပြပါ့မယ်။ မသိစေချင်တာ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ်က ဒီလိုပဲ တစ်ယောက်တည်းနေချင်သလိုနေလာခဲ့တာ အကျင့်ပါနေတော့ ရုတ်တရက်သတိလွတ်သွားတာပါ။ တောင်းပန်ပါတယ်၊ ကိုယ့်ကိုမဖြတ်လိုက်ပါနဲ့။ သခင့်စည်းကမ်းတွေအတိုင်း နေပါ့မယ်။ သခင်နဲ့ပြတ်သွားရင် ကိုယ်ရူးသွားတော့မှာ။"
"သေချာဆေးသောက်ပြီး နားလိုက်တော့။ ငါလည်းအိပ်တော့မယ်။"
"သခင် အရမ်းစိတ်ဆိုးနေသေးလား။ ကိုယ် ဘယ်လိုတောင်းပန်ရမလဲဟင်။"
"နောက်မှစာရင်းရှင်းမယ်လို့ ငါပြောထားတယ်လေ။"
"အဲဒီစာရင်းက နောက်မှ နှစ်ဆမကလို့ သုံးဆပဲဖြစ်ဖြစ်ပါ၊ ကိုယ့်အပြစ်ကိုယ်ခံမှာပါ။ အခုက သခင်စိတ်ဆိုးပြေအောင် တောင်းပန်ချင်ရုံသက်သက်ပဲ။"
"ရပြီ။ ငါ အိပ်တော့မယ်။"
"ဟုတ်။ နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ပျော်ပါစေ သခင်။"
ဖုန်းကျသွားတဲ့နောက်မှာတော့ ကမ္ဘာခုတင်ပေါ်ပစ်လှဲလိုက်ပြီး သခင့်ပုံစံကိုမြင်ယောင်လာမိတယ်။
"စိတ်ဆိုးနေတာတောင် ကြည့်လို့ကောင်းနေတာက မလွန်လွန်းဘူးလား ရာဇသခင်ရဲ့။ အား ... ရူးတော့မှာပဲ၊ အသည်းယားလိုက်တာ။"
ပက်လက်အနေအထားကနေ ခြေထောက်တွေကို ခုတင်ပေါ်တဝုန်းဝုန်းဆောင့်ချပြီး ကမ္ဘာအူယားနေမိပါတော့တယ်။
■■■
"အာ့"
မျက်နှာမှာမျက်နှာဖုံးတစ်ဝက်အုပ်နေတဲ့ အဝတ်ဗလာနဲ့ကောင်လေးက လက်နောက်ပြန်လက်ထိပ်ခတ်ခံထားရပြီး သူ့ရဲ့ထကြွနေတဲ့အောက်ပိုင်းကို ခံစားချက်မျိုးစုံပေးနေတဲ့ Earth ကြောင့် ထိန်းထားရင်းနဲ့ကို ညည်းမိပါသေးတယ်။
Penis plug လေးတစ်ချောင်းကို ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးစိုက်ခံနေရတာက နာကျင်ခံစားရတာကို ကြာရှည်စေတယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း နာကျင်တာနဲ့အတူ သာယာမှုလေးကဖြစ်လာသေးတာဟာ သူ့ရှေ့မှာရှိနေတဲ့ သူ့ရဲ့ Dom ကြောင့်ပါပဲ။ အခုထိ ဂျင်းဘောင်းဘီဖရိုဖရဲနဲ့ရှိနေသေးတဲ့ Earth က Sex အထိသွားဖို့ တွေးပုံမရတာကိုတော့ စိတ်ထဲမှာအလိုမကျချင်ပါ။
"အင်း ... အား ဟာ့"
Electronic stimulator နဲ့အစွမ်းကြောင့် အောက်ပိုင်းကအငြိမ်နေမရအောင် အဆွခံနေရပေမဲ့ အသံကျယ်ကျယ်လည်းမထွက်နိုင်လို့ မျက်ရည်ဝဲလာရပြီး လူကလည်းတွန့်လိမ်နေပါပြီ။ စိမ်ပြေနပြေဆော့နေတဲ့ Earth က stimulator နဲ့တစ်ဂြိုဟ်တည်နေသလို။
ခဏကြာတော့ ရုတ်တရက်ရပ်လိုက်ပြီး
"It's time to start."
ပြောပြီး အပ်တွေကိုယူချလာပါတော့တယ်။
လက်အိပ်အနက်ရောင်နဲ့လက်ဖဝါးပေါ်မှာ အပ်ခြောက်ချောင်းပါလာပြီး တစ်ချောင်းကိုဆွဲထုတ်လိုက်တယ်။ ပြီးတဲ့နောက်မှာ သူဆွထားလို့ တောင့်တင်းနေတဲ့ ကောင်လေးရဲ့အသားချောင်းကို ဗိုက်ဘက်ဆီတွန်းကပ်လိုက်ပြီး အောက်ဘက်က အရေပြားအပေါ်ယံလေးကိုပဲ အပ်နဲ့ ဖြည်းဖြည်းချင်းထိုးဖောက်နေပါပြီ။ အရေပြားကိုသာ သတိထားပြီးဖောက်နေတာကြောင့် ထုတ်ချင်းပေါက်မသွားခင်အထိကို ကောင်လေးမှာ အသက်ပြင်းပြင်းမရှူရဲပါ။ တစ်နေရာကနေဝင်သွားတဲ့ ခပ်စောင်းစောင်းအပ်အဖျားဟာ နောက်တစ်နေရာကနေဖောက်ထွက်သွားတဲ့အခါ
"ဟား ..."
လေကိုအလုအယက်ရှူနေတဲ့ ကောင်လေးရဲ့ရင်ဘတ်က အနိမ့်အမြင့်ကြမ်းကြမ်းနဲ့ လှုပ်ခုန်နေပါရဲ့။
Earth ကတော့ နောက်ထပ်အပ်တစ်ချောင်းကိုပြင်လိုက်ပြီး ပထမတစ်ချောင်းရဲ့အောက်ဘက်နားကို ချိန်နေပြန်တယ်။ ကောင်လေးကလည်း ပြန်ငြိမ်သွားပြီး Earth လှုပ်ရှားသမျှကို ငြိမ်ငြိမ်လေးကြည့်နေပြန်တယ်။
"ဟင်း ..."
ဖောက်ဝင်သွားတဲ့အပ်က ခုနကအပ်အတိုင်း အရေပြားနောက်တစ်နေရာကနေ ပြန်ဖောက်ထွက်လာခဲ့ပြီ။ ဒီလိုနဲ့ တန်းစီပြီးထိုးစိုက်လာတဲ့အပ်တွေက လေးချောင်းအတန်းလိုက်။ Penis plug က ထိပ်ပိတ်မို့ ပြီးဆုံးခြင်းကိုလည်း တားနိုင်ပြီး ပြန်ဖြုတ်မပေးမချင်း ပြီးဆုံးနိုင်မှာမဟုတ်ပါ။ အပ်အတန်းလိုက်နဲ့ သွေးကြောအထင်းသားဖြစ်လာတဲ့ ကောင်လေးရဲ့မွေးရာပါပိုင်ဆိုင်မှုက တုန်ခါချင်လာပေမဲ့ ကောင်လေးကထိန်းနိုင်နေတုန်းပဲ။ တုန်ခါမလိုဖြစ်လာပြီးမှ ပြန်ငြိမ်သွားတဲ့အခါ ဘေးဘက်ကို အပေါ်အောက်ထိုးဖောက်လိုက်တဲ့အပ်က အသားကိုဖောက်ထွက်သွားတာကြောင့်
"အား ... အား"
နှုတ်ခမ်းတွေကိုကိုက်လိုက်ပြီး ထိန်းလိုက်နိုင်တာကြောင့် ကောင်လေးရဲ့အသံက အရမ်းတော့ကျယ်မသွားခဲ့ပါ။ Earth ကတော့ တုံ့ဆိုင်းမနေဘဲ သူ့လက်ထဲကနောက်ဆုံးအပ်တစ်ချောင်းကို လွတ်နေတဲ့တစ်ဖက်ဘေးမှာ ထိုးစိုက်ပစ်လိုက်ပါပြီ။
"Ahhh ... master"
"Shut up!"
Earth အမိန့်အတိုင်း ကောင်လေးရဲ့နှုတ်ခမ်းတွေ တင်းတင်းစေ့သွားခဲ့တယ်။ Earth က penis plug ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းဆွဲထုတ်လိုက်ပြီး ဖယ်ပစ်လိုက်တယ်။ ပြီးတော့ နောက်ထပ်အပ်နှစ်ချောင်းကို ယူလာခဲ့ပြန်တယ်။
ကောင်လေးကတော့ Earth လှုပ်ရှားသမျှတွေကို လိုက်ငေးကြည့်နေရုံသာ။
■■■
မူးနောက်နေတဲ့ခံစားချက်ကို ခံစားရပြီး မျက်လုံးတွေဖွင့်ဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ သိလိုက်ရတာက မျက်လုံးကို တစ်ခုခုနဲ့စည်းထားတယ်ဆိုတာပါပဲ။
ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲဆိုတာကို တွေးလိုက်တဲ့နောက်မှာ လမ်းဘေးကားရပ်လိုက်တဲ့အထိသာ အသိရှိတဲ့အကြောင်း သခင်တွေးမိသွားရတယ်။ လက်တွေလှုပ်ကြည့်တော့လည်း လှုပ်မရခဲ့။
အခုအခြေအနေအရ သခင်က ခုတင်တစ်ခုခုပေါ်မှာ ပက်လက်အနေအထားနဲ့ လက်တွေက ခန္ဓာကိုယ်ဘေးဘက်မှာချထားပြီး ကြိုးနဲ့တုပ်ခံထားရတယ်။ ပြီးတော့ ခြေထောက်တွေလည်း ဆန့်ထားတဲ့အတိုင်းကို ချည်နှောင်ခံထားရတယ်။ မျက်လုံးကိုပိတ်စည်းခံထားရပြီး ပါးစပ်ကိုတိပ်နဲ့ပိတ်ခံထားရတဲ့ အနေအထား။
ကိုယ့်အခြေအနေကိုယ်သိပြီးတဲ့အခါ ဘယ်သူ့လက်ချက်လဲ၊ ဘယ်နေရာမှာရောက်နေတာလဲဆိုတာကို သခင်ဆက်တွေးနေတုန်းမှာ တံခါးဖွင့်သံကြားရလို့ လှုပ်ရှားနေမိတာတွေကို ရပ်လိုက်ပေမဲ့
"နိုးလာပြီပဲ။"
ခပ်ရှရှယောက်ျားအသံတစ်ခုက ဘာလေသံဝဲတယ်လို့မတွေးတတ်။
"မအော်မဟစ်ဘူးဆိုရင် တိပ်ဖြည်ပေးမယ်။ အဲဒါလေးတော့ ကတိပေးနိုင်မလား။ အော်လည်း တခြားဘယ်သူမှတော့မကြားပါဘူး။ နှစ်ယောက်လုံး စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်ရရုံပဲရှိမှာ။"
အခုအချိန်မှာ တစ်ဖက်လူစကားကိုနားထောင်ရုံသာ။ နောက်မှ အခြေအနေကြည့်ပြီး ဆက်လုပ်ရမှာမို့ သခင်ခေါင်းညိတ်ပြလိုက်တယ်။
လူတစ်ယောက် အနားတိုးလာတာကိုခံစားရပြီး ပါးစပ်မှာပိတ်ထားတဲ့တိပ်ကို ဖြည်းဖြည်းချင်းခွာပေးနေတာကြောင့် ငြိမ်နေလိုက်ပါတယ်။ သူ့ဆီကနေ အနံ့တစ်ခုခုကိုရနေပြီး ဘာအနံ့ရယ်လို့ မခွဲခြားတတ်ပေမဲ့ fresh ဖြစ်စေတယ်။
"မနာဘူးမလား။"
"ဘာလို့ငါ့ကို ဒီလိုလုပ်တာလဲ။"
"ခင်ဗျားကိုလိုချင်လို့။"
ဘာလေသံဝဲမှန်းမသိတဲ့ တစ်ဖက်လူရဲ့ မတိုးမကျယ်စကားသံက ဘာမှအဓိပ္ပါယ်မရှိပါ။
"ဘာလို့လဲ။ မင်းက ဘယ်သူလဲ။"
"ခင်ဗျားက ငါ့ကို နှစ်တွေအကြာကြီးပစ်ထားတယ်။ ငါသည်းမခံနိုင်တော့လို့ ခင်ဗျားကိုခေါ်လာခဲ့တာ။"
"ဘာ"
"ဟုတ်တယ်။ ငါ့အနားမှာပဲနေရမယ်။"
"အဓိပ္ပါယ်မရှိလိုက်တာ။ မင်းကို ငါမသိဘူး။"
"ခင်ဗျားသိပါတယ်။ သိရဲ့နဲ့ အဖက်မလုပ်ဘူး။"
"ငါ့မှာလည်း ငါ့ဘဝနဲ့ငါရှိသေးတယ်။ အခုလို အတင်းအကြပ်လုပ်ရအောင် ငါက အရုပ်လည်းမဟုတ်၊ ကလေးလည်းမဟုတ်ဘူး။ မင်းကိုလည်း ငါမသိတာသေချာတယ်။"
အသံရှရှနဲ့ ဒီလိုလေသံမျိုးက သိဖူးတယ်ဆိုရင် မှားစရာမရှိ။ သတိမထားမိစရာမဟုတ်။
"အထီးကျန်နေတဲ့လူကို ခင်ဗျားကပါ ထပ်ပြီးလစ်လျူရှုထားတာ။ ငါ့မှာ ခင်ဗျားသာရှိနေရင် အခုလို အချိန်အကြာကြီး အထီးကျန်ရမှာမဟုတ်ဘူး။"
တကယ်ကို အနိမ့်အမြင့်အတက်အကျမရှိ မတိုးမကျယ်နဲ့ပြောသွားပုံက ကြက်သီးထချင်စရာကောင်းနေခဲ့တယ်။ အဖက်မလုပ်ဘူး၊ အထီးကျန်တယ်ဆိုတဲ့စကားကို ကြားလာရတဲ့အချိန် သခင်တွေးမိသွားတဲ့တစ်စုံတစ်ယောက်။
'မဖြစ်နိုင်လိုက်တာ။'
ကိုယ့်အတွေးကိုယ်ငြင်းလိုက်ပြီး သခင်ထပ်မေးလိုက်တယ်။
"မင်းက ဘယ်သူလဲ။"
■■■ Part (54) ဆက်ရန် ■■■
Коментарі