Chapter (13)
မ်က္ခြံေတြလႈပ္ရွားလာၿပီး မ်က္စိပြင့္လာတဲ့ကမ႓ာ ခႏၶာကိုယ္ကမလႈပ္ခင္ မ်က္စိေရွ႕ကို အရင္ၾကည့္မိတယ္။ ညက သူ႔ကိုေက်ာခိုင္းအိပ္သြားသူအေၾကာင္း အရင္ဆံုးေတြးမိတာေၾကာင့္ေပါ့။
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြင့္လာတဲ့မ်က္စိေတြကို ခ်က္ခ်င္းမွိတ္လိုက္ၿပီး ေနာက္တစ္ခါျပန္ဖြင့္ၾကည့္မိတယ္။ သူ႔ေရွ႕ကျမင္ကြင္းက ေျပာင္းမသြား။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ အိပ္မက္မဟုတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အေတြးေတြအဆံုးမွာ ရင္ဘတ္ထဲကတဒိတ္ဒိတ္အသံေၾကာင့္ သခင္လန္႔ႏိုးသြားမွာေတာင္ စိုးရိမ္မိတယ္။
'သခင္ရယ္၊ ကိုယ့္ပါးကို လက္ဖဝါးနဲ႔ပင့္ထားေပးရင္း ကိုယ့္ဘက္လွည့္ေစာင္းလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ။ ကိုယ့္ေခါင္းကသာ ဒီထက္ေစာင္းက်သြားရင္ နဖူးထိပ္နားကဒဏ္ရာကိုဖိမိမွာမို႔ အခုလိုလုပ္ေပးတာလား။ ညက သခင္စိတ္ဆိုးေနတာမဟုတ္ဘူးလား။'
ၾကည္ႏူးေနရင္းက ရုတ္တရက္ေတြးမိတဲ့အေတြးေၾကာင့္ အသာေလးထထိုင္လိုက္ေတာ့ ေျခဖဝါးကစူးခနဲ။ မ်က္ႏွာမဲ့သြားမိရင္း ေတြးမိတာက သခင့္လက္ကို အဲဒီ့လိုဖိထားမိတာ လက္ေတြက်ဥ္ကုန္ေတာ့မယ္ဆိုတာပါပဲ။
ဖိထားတာကိုဖယ္လိုက္တာေတာင္ ျဖန္႔လ်က္သားျဖစ္ေနတဲ့ လက္ဖဝါးတစ္ဖက္ကို ဖြဖြေလးကိုင္ရင္း လက္ေခ်ာင္းေတြကိုေကြးညြတ္ေစလို႔ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေစလိုက္တယ္။
"ဟင္း"
အသံနဲ႔အတူ လႈပ္ရွားလာတဲ့မ်က္ခြံေတြေအာက္က ရီေဝေဝမ်က္ဝန္းေတြဟာ လက္ေတြဆီအၾကည့္ေရာက္သြားၿပီးမွ ထိုင္ေနတဲ့ကမ႓ာကို ေမာ့ၾကည့္လာၿပီး နာရီဆီေရြ႕သြားျပန္တယ္။ ေနထြက္ဖို႔ကလိုေသးတာေၾကာင့္
"အိမ္သာသြားခ်င္လို႔လား။"
အိပ္ခ်င္မူးတူးထထိုင္ၿပီးေမးလာတဲ့ သခင့္ကို ကမ႓ာၾကည့္မဝပါ။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
ေခါင္းခါျပတဲ့ကမ႓ာက အၾကည့္ေတြေတာ့မလႊဲခဲ့ပါ။ သခင္က သူ႔လက္ကိုခါလိုက္ရင္း
"ထမလို႔လား။ ငါ တြဲေပးမယ္။"
သခင္ ခုတင္ေပၚကဆင္းမယ္ျပင္မွ ကမ႓ာက လက္ကိုလွမ္းဆြဲၿပီး
"လက္မက်ဥ္ဘူးလား။ ဖိမိထားတာ ရဲေနတာပဲ။"
အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ၾကည့္လာတဲ့ သခင့္ပံုစံက အထူးအဆန္းျဖစ္ေနသလို။
"မျဖစ္ပါဘူး။ နည္းနည္းေလးပဲ။"
သူ႔လက္ဖဝါးကို ဆုပ္လိုက္ျဖန္႔လိုက္လုပ္ရင္း ေျပာေနျပန္တဲ့သခင္။
"ကိုယ္ ..."
"ဟမ္း ... ေျမကမ႓ာ၊ စကားေတြမမ်ားနဲ႔။ ဘာမွမဟုတ္ရင္ ျပန္အိပ္ေတာ့။"
ကမ႓ာေျပာမယ့္စကားေတြကို ရိပ္မိလာတဲ့သခင္က ပိတ္ေျပာၿပီး တစ္ဖက္လွည့္ေစာင္းလို႔ လွဲအိပ္သြားတယ္။
ကမ႓ာလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွဲအိပ္ၿပီး သခင့္ခါးကိုဖက္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္လံုးနဲ႔တြန္းခံလိုက္ရလို႔ ပက္လက္ျပန္ျဖစ္သြားရင္း
"အ"
ေျခေထာက္က လႈပ္မိတိုင္းနာေနေလေတာ့ အသံကထြက္သြားလို႔ သခင္လွည့္ၾကည့္လာကာ
"အနာကကိုက္လား။ Pain killer ေသာက္မလား။"
ဒီညကေတာ့ ထထိုင္လိုက္၊ ျပန္လွဲအိပ္လိုက္နဲ႔ သံသရာလည္မွာကို ျမင္ေယာင္ပါေသးရဲ႕။
"ရပါတယ္၊ ရုတ္တရက္မို႔ပါ။ ျပန္အိပ္ေတာ့ သခင္။"
"ေသခ်ာလား အဆင္ေျပတာ။"
ေျခေထာက္ေတြကိုဖံုးထားတဲ့ေစာင္ကို သခင္ ခပ္ဖြဖြဖယ္လိုက္ၿပီး ပတ္တီးစည္းထားတဲ့ေျခေထာက္ကို ၾကည့္လိုက္ပါေသးတယ္။
"နည္းနည္းေတာ့ေရာင္ခ်င္ေနၿပီ။ ေဆးေသာက္ထားလည္း ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္မွာပဲ။"
"ကိုယ္အဆင္ေျပတယ္။ ျပန္အိပ္ေတာ့ေနာ္။"
"ေနစမ္းပါ။ မနက္က် ငါအလုပ္မသြားဘူး။"
"ဟင္"
"မင္းတပည့္ေတြကို ေခၚခိုင္းခ်င္ရင္လည္းခိုင္း။ ငါေတာ့အလုပ္မသြားဘူး။ အခု ဘာလုပ္ခ်င္ေသးလဲ။"
သခင့္ကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ ကမ႓ာ့မ်က္ႏွာမတည္ေတာ့ပါ။ သူေက်နပ္ေနတာက မ်က္ႏွာမွာအထင္းသားေပၚလာေတာ့ သခင္ကစိုက္ၾကည့္ၿပီး
"ငါ့ကို ႏွလံုးသားမရွိဘူးမ်ား ထင္ေနတာလား။"
"ဟင့္အင္း"
"Sorry, ကမ႓ာ။ ငါ ေဒါသႀကီးသြားတယ္။"
"ဟင့္အင္း၊ မလိုဘူး။ သခင့္ဘက္က အဲဒီ့လိုေျပာစရာမလိုပါဘူး။ ကိုယ္လည္းသခင္ေျပာသလိုပဲ၊ အတၱႀကီးမိသြားတာ။"
"တစ္ခါတေလ မင္းအခ်စ္ကို ငါလန္႔တယ္။"
"မလန္႔ပါနဲ႔။ သခင့္ကို အတင္းအဓမၼ အတိုက္အခံမလုပ္မိေအာင္ သတိထားပါ့မယ္။ သခင့္ကိုေလ ေလွာင္ပိတ္ထားခ်င္တာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္စိတ္က ..."
"ရၿပီ။ စိတ္ထဲက အလိုလိုျဖစ္လာတာပါ၊ စိတ္မထိန္းလိုက္ႏိုင္တာပါ၊ ေနာက္ဆိုဆင္ျခင္ပါ့မယ္၊ ဒါပဲမဟုတ္လား။ ငါသိတယ္။ သေဘာမက်ေပမဲ့ ငါနားလည္တယ္။ ဘာမွကိစၥမရွိရင္ ျပန္အိပ္လိုက္ေတာ့။ မနက္လင္းဖို႔လည္းလိုေသးတယ္။"
"ဖက္ထားေပးမွာလား။"
"လိုက္ကပ္ေနရေအာင္ မင္းက ပက္က်ိလား။"
"အင္း"
အတင္းေခါင္းညိတ္ျပရင္းမွ သူ႔နဖူးသူျပန္ဖိထားတဲ့ ကမ႓ာ့ေၾကာင့္ သခင္ရယ္လိုက္ၿပီး ေနရာခ်င္းေျပာင္းလို႔ အရင္လွဲအိပ္လိုက္ကာ လက္လွမ္းလာပါေတာ့တယ္။
ေျမကမ႓ာဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ နာတာေတြေမ့ၿပီး သခင့္လက္ေတြၾကားတိုးဝင္လို႔ ရင္ခြင္ထဲမွာ မရမကဝင္ေခြေနပါၿပီ။
ညဦးပိုင္းကတိုက္ပြဲျဖစ္ၾကတာ သူတို႔မဟုတ္သလိုပါပဲ။
■■■
ေျခတစ္ေခ်ာင္းေထာက္ၿပီး ခုန္ဆြခုန္ဆြလုပ္ကာ အိပ္ခန္းထဲကထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ကမ႓ာက အခန္းတံခါးေဘာင္ကိုကိုင္ရင္း ခဏနားေနတုန္း
"ေဟ့ေကာင္၊ မင္း ခဏေလးေတာင္အၿငိမ္မေနႏိုင္ဘူးလား။ အျပင္ထြက္ခ်င္ရင္လည္း ငါ့ကိုေစာင့္ေလ။ မဟုတ္လည္း ငါ့ကိုေခၚေလ။ ခ်ဳပ္႐ိုးျပန္ပြင့္ခ်င္လို႔ ခြင္ဆင္ေနတာလား။"
"မဆူပါနဲ႔။"
"Yahhh! ငါ နည္းနည္းပဲေျပာလိုက္တာကို အခြက္ကဘာျဖစ္တာလဲ။ လုပ္မိေတာ့မယ္။"
"ဘာလုပ္မွာလဲဟင္။"
ေၾကာက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ကမ႓ာက သူမ်ားေတြအျမင္မွာေတာ့ သနားစရာေကာင္းေနႏိုင္ေပမဲ့ သခင္ကေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ၾကည့္ၿပီး
"သရုပ္ေဆာင္လုပ္ရင္ ဆုေတြတစ္ထပ္ႀကီးရႏိုင္တယ္။ မနက္စာစားမယ္၊ လာခဲ့။"
ကမ႓ာ့ကိုတြဲေခၚဖို႔ျပင္ေတာ့မွ
"အဟီး၊ တျခားဟာစားလို႔ မရဘူးလား။"
"ျခံထဲဆင္းေလ၊ ျမက္ေတြရွိတယ္။"
"ဟင့္"
■
"ေျမကမ႓ာ၊ အဲဒါ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေရခ်ိဳးရင္ေတာင္ အဲဒီ့ေျခေထာက္ကို ေရမထိေအာင္ဂ႐ုစိုက္ရမွာေလ။ ဘာေၾကာင့္ ေခါင္းေလၽွာ္ခ်င္ေနတာလဲ။ တစ္ေန႔ကေလၽွာ္ထားတယ္ေလ။ တစ္ရက္ျခားေခါင္းမေလၽွာ္ရလို႔ ေသတဲ့မသာ မရွိဘူး။ ပြစိပြစိလုပ္မေနနဲ႔။"
"Bathtub ထဲမွာ ..."
"တိတ္စမ္း။ မင္း ဒီေန႔ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ကေလးလိုဂ်ီက်ေနရေအာင္ ငါ မင္းအေဖမဟုတ္ဘူး။ သူငယ္ျပန္မေနနဲ႔။"
"လူဆိုးေကာင္"
"ဘာရယ္"
"ဟင့္အင္း"
ေျပာလိုက္တာသူမဟုတ္ပါဘူးဆိုတဲ့ ရိုးသားတဲ့အထာနဲ႔ ေခါင္းခါျပေနေတာ့ သခင့္မွာ စိတ္တိုတာေတြကို ေရနဲ႔မ်ိဳခ်လိုက္ရပါတယ္။
မနက္စာစားေနရင္း ေခါင္းေလၽွာ္ရည္ဘူးအသစ္ ဘယ္နားထားလဲေမးေနတဲ့ကမ႓ာက သူသံုးေနက်ေခါင္းေလၽွာ္ရည္ဘူး ကုန္ေနတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီေန႔ေခါင္းေလၽွာ္မွာမို႔ ဝယ္ထားတဲ့ ေခါင္းေလၽွာ္ရည္ဘူးသစ္ေလး ရွာေပးပါလို႔ ေျပာလာတာပါ။ သခင္ကတားတာကို ပြစိပြစိေျပာေနလို႔ ေအာ္မိျပန္ေတာ့ ရုပ္ကသနားကမား။ ဒီေကာင္ေလးဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုတတ္ႏိုင္လြန္းလို႔ တစ္ခါတေလမွာ ထသတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ သခင္အသည္းယားမိပါတယ္။
ကမ႓ာတစ္ေယာက္ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္သြားတဲ့အထိ အဲဒီ့ကိစၥကမၿပီးႏိုင္ပါ။ သူ႔ဆံပင္ေတြကို နဖူးေရွ႕ဆြဲယူၾကည့္ကာ ဘယ္လိုေတြေစးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနပါတယ္၊ ဦးေရျပားေတြက ဘယ္လိုေတြယားေနပါတယ္နဲ႔ စကားေတြရွည္ေနေတာ့ ေနာက္ေဖးကထြက္လာတဲ့သခင္က
"ညႇပ္မလား။ ငါ ညႇပ္ေပးမယ္။"
"ေလးကြက္ၾကားျဖစ္သြားမွာေပါ့။"
"မင္းသိဖို႔ပဲလိုတာ။"
"အဲဒီ့ကလစ္ေပး။"
ရုတ္ၿပီးသားအဝတ္ေတြကို ဧည့္ခန္းထဲယူခဲ့ပါ၊ သူပါဝိုင္းကူေခါက္ေပးမယ္လို႔ ကမ႓ာေျပာထားလို႔ သခင္က အဝတ္ေတြကိုျခင္းနဲ႔ထည့္သယ္လာေတာ့ ျခင္းမွာညႇပ္ထားမိတဲ့ အဝတ္ညႇပ္ကလစ္အေသးေလးကို ကမ႓ာကေတာင္းတယ္။ သခင္ေပးလိုက္ေတာ့ ေရွ႕ဘက္ကဆံပင္ေတြကို ရသမၽွဆြဲၿပီး ကလစ္နဲ႔ေကာက္ညႇပ္ပစ္လိုက္တဲ့ကမ႓ာက နာနတ္ပင္စိုက္ေနတဲ့အလား။
"ဟား ဟား ဟား ... ကေလးကလားနဲ႔ကြာ၊ အရူးေကာင္။ ေရာ့၊ အဝတ္ေတြဝိုင္းေခါက္။"
ဧည့္ခန္းမွာ အဝတ္ေတြေခါက္ေနၾကတုန္းမွာပဲ
*Ting Tong*
"မင္းတပည့္ေတြကို ေခၚထားတာလား။"
"ဖုန္းမဆက္ရေသးပါဘူး။"
သခင္ ျခံတံခါးထဖြင့္ေပးၿပီး ခဏၾကာေတာ့ ျပန္ဝင္လာပါတယ္။ ေနာက္မွာပါလာသူက
"မင္း ..."
"မင္းရဲ႕လူေတြဆိုလို႔။"
သခင့္စကားကို ကမ႓ာမေျဖႏိုင္ေသးပါ။ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ခဏေလာက္ေငးခနဲျဖစ္သြားသူကိုသာ အာ႐ံုေရာက္ေနပါတယ္။ ေနာက္ကေန wheelchair ကိုယူလာသူကတစ္ေယာက္။
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ကိုရာဇသခင္။ ကၽြန္ေတာ္ Koa ပါ။ အရင္ကေတာ့ Earth Daddy ရဲ႕ အတြင္းေရးမႉးဆိုေပမဲ့ ဟိုတေလာကမွ Earth လက္ေအာက္ကို ေျပာင္းလာတာပါ။"
လက္ကမ္းရင္းေျပာလာသူေၾကာင့္
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္။"
သခင့္ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေနာက္ကအလုပ္သမားဘက္လွည့္ကာ
"Ok, you can go back. I'll call you to pick me up."
"Yes, sir."
"ခဏေနာ္။"
ျခံတံခါးလိုက္ပိတ္ဖို႔ သခင္ျပန္ထြက္သြားေတာ့
"အဲဒါ ဘာလုပ္တာလဲ။ ငါ ေျခေထာက္က်ိဳးတာမဟုတ္ဘူး။"
"မေတာ္တဆခ်ဳပ္ရိုးျပဳတ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဒါနဲ႔ဆို ၿငိမ္ၿငိမ္ေနလို႔ရတယ္။"
"မင္းကေရာ ဘာလာ႐ႈပ္တာလဲ။"
ကမ႓ာေမးလိုက္ေပမဲ့ သခင္ျပန္ဝင္လာတာေၾကာင့္ Koa ဆီက အေျဖျပန္မလာေတာ့ပါ။
"တစ္ခုခုေသာက္မလား Koa?"
"ေနပါေစ၊ မလိုပါဘူးဗ်။"
သခင္နဲ႔ Koa ေျပာေနတာကို ကမ႓ာၾကည့္ေနတုန္း အိပ္ခန္းထဲကသခင့္ဖုန္းသံကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ သခင္က အခန္းထဲကိုလက္ညႇိဳးထိုးျပၿပီး ဖုန္းသြားေျပာဦးမယ္ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ျပကာ လွည့္ထြက္သြားေတာ့မွ
"မင္းကို ဒီအိမ္အရိပ္ေတာင္မနင္းဖို႔ ငါေျပာထားတယ္ေနာ္။"
"အိမ္ထဲေရာက္ေနမွပဲ သခင္ရယ္။"
"မေသခ်င္ရင္ စကားေျပာဆင္ျခင္လိုက္။"
ကမ႓ာထိုင္ေနရာနဲ႔ ေထာင့္မွန္က်တဲ့ဘက္မွာ Koa ထိုင္လိုက္ၿပီး
"အခုလိုက်ေတာ့လည္း ကေလးလိုပဲ။ ပထမဆံုးျမင္ဖူးတာ။"
Koa ေျပာမွ ကမ႓ာတစ္ေယာက္ စုပ္သပ္ရင္း သူ႔ေခါင္းေပၚကကလစ္ကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ သခင္ျပန္ထြက္လာၿပီး
"ကမ႓ာ၊ မနက္ေစာေစာမွာ ႐ံုးကကြန္ျပဴတာေတြကို IT အဖြဲ႕က လိုတာလုပ္ေပးဖို႔စစ္ၾကရင္း wire shock ျဖစ္ၿပီး ကြန္ျပဴတာေတြထိသြားတယ္။ အဲဒါ ဟိုတစ္ရက္ကလုပ္ထားတဲ့ ကုန္ၾကမ္းစာရင္းေတြကို ဒီေန႔ ငါသြားစစ္ေပးရမွာ။ ခဏသြားၿပီး ျပန္လာမယ္။"
"Mail ကေနပဲ ယူစစ္ေပးလို႔မရဘူးလား။"
"အျပန္အလွန္ စစ္ၾကမွာနဲ႔က သြားလိုက္တာအဆင္ေျပတယ္။ ငါေရခ်ိဳးၿပီးသြားလိုက္မယ္။ Koa ရွိေနမွာပဲမဟုတ္လား။"
"ဟုတ္ကဲ့ဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေပးပါ့မယ္။ စိတ္ခ်လက္ခ်သြားပါ။"
"Thany you."
"My pleasure."
ေခါက္ၿပီးသားအဝတ္ေတြကိုယူၿပီး သခင္ျပန္လွည့္သြားေတာ့ ေခါက္လက္စေတြကို ကမ႓ာက ျခင္းထဲပစ္ထည့္လိုက္တာေၾကာင့္ Koa က ျခင္းကိုယူၿပီး အိပ္ခန္းဆီပို႔ေပးဖို႔ျပင္လိုက္ပါတယ္။
"ဘာလုပ္တာလဲ။"
ကမ႓ာ ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ သခင္ရွိေနတာမို႔ ခပ္တိုးတိုးသာေျပာရတယ္။ ေလသံကေတာ့ ေရခဲတမၽွ။
"သြားပို႔ေပး႐ံုပါ။"
ကမ႓ာမတားႏိုင္ခင္မွာပဲ Koa လွည့္ထြက္သြားၿပီးေနၿပီ။
သခင့္ရဲ႕ ေက်းဇူးတင္သံၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္ Koa ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။
"ရာဇသခင္ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲလား။"
"မင္းပါးစပ္က သူ႔နာမည္ကို ေခၚစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး။"
"ဟုတ္၊ မွတ္ထားပါ့မယ္။ သူနဲ႔စကားေျပာရင္ေတာ့ ေခၚလို႔ရတယ္မဟုတ္လား။"
ရြဲ႕သလိုျဖစ္သြားတဲ့ Koa စကားမွာ ကမ႓ာဘာမွထပ္မေျပာေတာ့သလို Koa ကလည္း ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ထိုင္ေနလို႔ ဧည့္ခန္းေလးမွာ တိတ္ဆိတ္လို႔။
■
'ဘယ္လိုပံုစံလဲဗ်ာ။ ျမင္ျမင္ခ်င္းကဆို ကၽြန္ေတာ္အံ့ဩသြားရတာ။ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ ေျမကမ႓ာဆိုတဲ့လူသားက အဲဒီ့လိုပံုစံေလးေတြလည္း လုပ္တတ္တာလား။'
အေတြးရဲ႕ေနာက္မွာ ရင္နာစရာကကပ္ပါလာတယ္။
'သူသိပ္ခ်စ္တဲ့ ရာဇသခင္ေရွ႕မွာပဲ သီးသန္႔ျဖစ္ေနတဲ့ပံုစံေပါ့။'
ေခါင္းမွာ အဝတ္ညႇပ္ကလစ္ကိုထိုးၿပီး ဆံပင္တစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႔၊ ညအိပ္ဝတ္စံု အစိမ္းရင့္ဝမ္းဆက္နဲ႔၊ ေအးစက္မႈေတြေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အရွင္သခင္က အခုလိုက်ေတာ့လည္း သူ႔ခ်စ္ရသူလက္ထဲက ဝက္ဝံရုပ္ေလးလိုပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ျမင္ဖူးခဲ့သမၽွ က်ားရိုင္းတစ္ေကာင္လိုဟန္ပန္ေတြကို ဘယ္လိုမွရွာမရႏိုင္တဲ့ပံုစံမ်ိဳးကေန ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အရင္ပံုစံျဖစ္တဲ့ သားရဲတစ္ေကာင္လိုေျပာင္းလဲသြားတာကေတာ့ ခၽြင္းခ်က္ေပါ့။ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေအာင့္သက္သြားတာ ကာယကံရွင္ျဖစ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ႏွလံုးသားေလးက ပိုသိပါလိမ့္မယ္။
'သခင္မွန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့အျပစ္က ႀကီးသြားခဲ့တာပဲ။
ဒါေပမဲ့ အမွားတစ္ခုလို႔ေတာ့ မသတ္မွတ္တာမို႔ ျပန္ျပင္ခိုင္းရင္ေတာင္ ထပ္လုပ္မိဦးမွာ။'
■
"မင္းကို ဘယ္သူေခၚလို႔ ေရာက္လာတာလဲ။"
"အခုလို တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ လာခဲ့တာပါ။"
"ဘာ၊ ဒါဆို သခင္တို႔႐ံုးကျပႆနာကို မင္းလုပ္တာလား။"
"အဲဒီ့ေလာက္အထိ အထင္မႀကီးပါနဲ႔လား။ ကၽြြန္ေတာ္ အဲဒီ့ေလာက္ေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ တိုက္ဆိုင္တာပါ။"
ကမ႓ာမယံုႏိုင္ေပမဲ့ သူ႔ေရွ႕မွာ ယုန္သူငယ္လိုလုပ္ေနတဲ့ Koa ကို ဘာမွဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့လို႔ တီဗြီကိုသာဖြင့္လိုက္တယ္။ ဟိုတစ္ရက္ကၾကည့္လက္စအေခြက ပိတ္လိုက္တဲ့ေနရာကေန ဆက္လာတယ္။
ယာယီေတာတြင္းစခန္းထဲက မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးရဲ႕ Love seen.
ကမ႓ာကၾကည့္ေနေပမဲ့ Koa ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပါ။ ဒီဇာတ္လမ္းကိုမၾကည့္ဖူးသလို လက္ရွိျမင္ေနရတာကလည္း love-making scene ျဖစ္ေနေလေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္အထိဆက္လာေနမလဲလို႔ မသိ။ ကမ႓ာ့ကိုခိုးၾကည့္ရင္းနဲ႔ လူကမလံုမလဲ။ ကမ႓ာသိရင္ေျပာဦးမွာပါ။ မဟုတ္တာလုပ္ထားတဲ့လူက လိပ္ျပာမလံုဘူးလို႔။
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ၿပီး ေဇာေခၽြးျပန္ေနရာက ဝင္လာတဲ့အေတြးတစ္စ
'ၾကည့္လက္စက ဒီေနရာမွာမွရပ္သြားတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔အတူၾကည့္ၾကရင္း ...'
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ အသက္႐ွဴရခက္လာတာေၾကာင့္ ထရပ္လိုက္ေတာ့
"ျခံတံခါးေသခ်ာပိတ္သြား။"
"မျပန္ဘူး။ ေရဆာလို႔။ ေနာက္ေဖးမွာရွိတယ္မလား။"
ဘာမွမျဖစ္သလိုဟန္ေဆာင္ရင္း ေျဖလိုက္ေတာ့ မဲ့ျပံဳးတစ္ခ်က္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းဆက္ၾကည့္ေနသူေၾကာင့္ Koa အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္ကိုသာ ဝင္လာလိုက္မိတယ္။
ကမ႓ာက တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူေနေနတယ္ဆိုတာကို စိတ္ကူးၾကည့္႐ံုနဲ႔တင္ လူကေနလို႔မေကာင္းေတာ့။ တကယ္ဆို သူတို႔က တရားဝင္ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းေနၾကသူေတြ။ ဒီအသိကလည္း ရင္ကိုမီးနဲ႔ျမႇိဳက္သလိုပဲ။
မေတြးသင့္တဲ့အေတြးေတြကို ေမာင္းထုတ္ၿပီး ေရတစ္ဘူးယူကာ ျပန္ထြက္လာလိုက္တယ္။
"Earth, ေန႔လယ္စာကို ..."
"လုပ္ၿပီးသား။"
စကားေတာင္မဆံုးေသးဘဲ ကမ႓ာက ပိတ္ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ Koa ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ၿငိမ္ေနလိုက္တာ ဇာတ္လမ္းၿပီးတဲ့အထိပါပဲ။
ၿပီးသြားေတာ့လည္း ဆိုဖာေပၚမွာပစ္လွဲလိုက္ျပန္တဲ့ ကမ႓ာ။
"အခန္းထဲသြားနားလိုက္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္ ပို႔ေပးမယ္ေလ။"
မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး ဘာမွျပန္မေျပာသူေၾကာင့္
"သခင္"
သူမႀကိဳက္တာကိုေခၚလိုက္လည္း အဖက္မလုပ္ပါ။ မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုး ေဘးကေနပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္ရပါတယ္။
■
"Earth, ေန႔လယ္စာ တစ္ခုခုထစားပါလား။"
တကယ္ပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသလား။ ေဆးေသာက္ထားရလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္လို႔ ဆက္ႏႈိးရမလား၊ ဒီတိုင္းေပးအိပ္ထားရမလားလို႔ ေဝခြဲမရ။
🎶 Say I shouldn't be here but I can't give up his touch
It is him I love, it is him 🎶
ရာဇသခင္ထြက္မသြားခင္ စားပြဲေပၚတင္ေပးခဲ့တဲ့ ကမ႓ာရဲ႕ဖုန္းက Ring tone သံရယ္၊ It's him ဆိုတဲ့ contact name ရယ္၊ မိုးေရထဲက ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ပံုရယ္က ရာဇသခင္ဖုန္းေခၚတာလို႔ Koa သိပါတယ္။ ေယာက္်ားေလးအဆိုေတာ္ရဲ႕ "It is him I love" ဆိုတဲ့ အသံခပ္ရွရွက ဘာလို႔မ်ား Koa ရင္ကိုဆို႔နစ္ေစသလဲ။
ခုနကအိပ္ေနတဲ့ကမ႓ာက အခုေတာ့လည္း ဖုန္းေျပာေနတာတက္ႂကြလို႔။ ဘာေျပာေနလဲလို႔ မၾကားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ဆူညံေနတဲ့ Koa က အိမ္အျပင္ကိုထထြက္လာၿပီး ၾကားမိတဲ့သီခ်င္းစာသားကို ႐ိုက္ရွာမိတယ္။ ဘယ္တုန္းကမွ နားမေထာင္ဖူးတဲ့သီခ်င္းမွာ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္က သူခ်စ္မိသူဟာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ဖြင့္ဟဝန္ခံရင္း သူ႔ကိုစိတ္မဆိုးဖို႔ ဘုရားသခင္ဆီေတာင္းဆိုေနခဲ့တယ္။
သံုးမိနစ္ေလာက္ရွိတဲ့သီခ်င္းကို နားေထာင္ၿပီးတာနဲ႔ Koa အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ ကမ႓ာက မတ္တပ္ထရပ္ဖို႔ျပင္ေနပါတယ္။
ကမ႓ာ့အနားကို Koa ေျပးသြားရင္း တြဲလိုက္ေတာ့ ကမ႓ာက ေအးစက္စက္ၾကည့္လာတယ္။ အကူအညီေပးပါရေစလို႔ ခခယယေတာင္းပန္ရမယ့္အမ်ိဳး။
'ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္တယ္။'
ကမ႓ာ့ကို Koa တြဲေပးၿပီး wheelchair ေပၚတင္လိုက္တယ္။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ Earth?"
"အခန္းထဲ"
ဖြင့္လိုက္တဲ့ desktop screen မွာေပၚလာတာက လက္သန္းခ်င္းခ်ိတ္ထားတဲ့ ဆင္တူလက္စြပ္ေတြနဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္။ ခပ္ရိုးရိုး wallpaper ေလးတစ္ခုကလည္း လူသတ္ႏိုင္တာကို အခုမွ Koa သိရပါတယ္။ ပံုထဲကလက္တစ္ဖက္ကေတာ့ အျပင္ကကီးဘုတ္ေပၚမွာ လႈပ္ရွားေနရဲ႕။
"အဲဒီ့ကိစၥ Mail ပို႔ၿပီးသားပဲ Earth."
"ထပ္တိုးပစၥည္းစာရင္း"
"အဲဒါဆို Earth, confirm လုပ္ၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ပဲပို႔လိုက္ပါ့မယ္။"
ကမ႓ာက စာရင္းကိုၾကည့္ၿပီး
"အဲဒီ့ပန္းပုေတြအတြက္ willow နဲ႔ oak ကို Woodland ကေနပဲမွာလိုက္။"
"ဟုတ္ကဲ့"
ကမ႓ာမွာသမၽွေတြကို Koa လိုက္မွတ္ၿပီးေတာ့ ကမ႓ာ့ PC ကိုသံုးၿပီး Mail ပို႔ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။ ေဘးမွာကမ႓ာရွိေနလည္း Koa ကေတာ့ သူ႔ password ကို ေအးေအးေဆးေဆးပဲႏွိပ္လိုက္တယ္။ ကမ႓ာ့ေမြးေန႔နဲ႔ သူ႔ေမြးေန႔ ေရာေနတဲ့ ဒီဂဏန္းေတြကို ကမ႓ာသိသြားရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား။
ကမ႓ာကေတာ့ သူ႔အာရံုနဲ႔သူမို႔ အဖက္လုပ္ၿပီးလွည့္မၾကည့္ျဖစ္။
"ၿပီးသြားၿပီ Earth."
"အင္း၊ မင္း account ကိုျပန္ျဖဳတ္ခဲ့။"
'အဟက္၊ account ကိုေတာင္ မျမင္ခ်င္တာလား။'
"ဟုတ္"
"ဧည့္ခန္းမွာပဲ ခဏေစာင့္ေပး။"
"ဘာလုပ္စရာရွိလို႔လဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ..."
"မလိုဘူး။ တံခါးပိတ္ခဲ့ေပး။"
သူ႔အလိုက်ပဲေပါ့။ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။
အခန္းတံခါးပိတ္ေပးၿပီးသာ အျပင္ကဧည့္ခန္းမွာ ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္။
စေတြ႕ကတည္းက ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းေတြနဲ႔သာ ကၽြမ္းဝင္ခဲ့ရၿပီးမွ အခုမွေတာ့ ထူးၿပီးနာက်င္မေနေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္လိုမွလွည့္မၾကည့္ဘူးဆိုတာလည္း ေသခ်ာေနခဲ့ၿပီးသား။
■■■ Part (14) ဆက္ရန္ ■■■
မျက်ခွံတွေလှုပ်ရှားလာပြီး မျက်စိပွင့်လာတဲ့ကမ္ဘာ ခန္ဓာကိုယ်ကမလှုပ်ခင် မျက်စိရှေ့ကို အရင်ကြည့်မိတယ်။ ညက သူ့ကိုကျောခိုင်းအိပ်သွားသူအကြောင်း အရင်ဆုံးတွေးမိတာကြောင့်ပေါ့။
ဖြည်းဖြည်းချင်းပွင့်လာတဲ့မျက်စိတွေကို ချက်ချင်းမှိတ်လိုက်ပြီး နောက်တစ်ခါပြန်ဖွင့်ကြည့်မိတယ်။ သူ့ရှေ့ကမြင်ကွင်းက ပြောင်းမသွား။ ဒီလောက်ဆိုရင် အိပ်မက်မဟုတ်နိုင်တော့ပါဘူး။ အတွေးတွေအဆုံးမှာ ရင်ဘတ်ထဲကတဒိတ်ဒိတ်အသံကြောင့် သခင်လန့်နိုးသွားမှာတောင် စိုးရိမ်မိတယ်။
'သခင်ရယ်၊ ကိုယ့်ပါးကို လက်ဖဝါးနဲ့ပင့်ထားပေးရင်း ကိုယ့်ဘက်လှည့်စောင်းလို့ အိပ်ပျော်နေတာ။ ကိုယ့်ခေါင်းကသာ ဒီထက်စောင်းကျသွားရင် နဖူးထိပ်နားကဒဏ်ရာကိုဖိမိမှာမို့ အခုလိုလုပ်ပေးတာလား။ ညက သခင်စိတ်ဆိုးနေတာမဟုတ်ဘူးလား။'
ကြည်နူးနေရင်းက ရုတ်တရက်တွေးမိတဲ့အတွေးကြောင့် အသာလေးထထိုင်လိုက်တော့ ခြေဖဝါးကစူးခနဲ။ မျက်နှာမဲ့သွားမိရင်း တွေးမိတာက သခင့်လက်ကို အဲဒီ့လိုဖိထားမိတာ လက်တွေကျဉ်ကုန်တော့မယ်ဆိုတာပါပဲ။
ဖိထားတာကိုဖယ်လိုက်တာတောင် ဖြန့်လျက်သားဖြစ်နေတဲ့ လက်ဖဝါးတစ်ဖက်ကို ဖွဖွလေးကိုင်ရင်း လက်ချောင်းတွေကိုကွေးညွတ်စေလို့ သက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေလိုက်တယ်။
"ဟင်း"
အသံနဲ့အတူ လှုပ်ရှားလာတဲ့မျက်ခွံတွေအောက်က ရီဝေဝေမျက်ဝန်းတွေဟာ လက်တွေဆီအကြည့်ရောက်သွားပြီးမှ ထိုင်နေတဲ့ကမ္ဘာကို မော့ကြည့်လာပြီး နာရီဆီရွေ့သွားပြန်တယ်။ နေထွက်ဖို့ကလိုသေးတာကြောင့်
"အိမ်သာသွားချင်လို့လား။"
အိပ်ချင်မူးတူးထထိုင်ပြီးမေးလာတဲ့ သခင့်ကို ကမ္ဘာကြည့်မဝပါ။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ။"
ခေါင်းခါပြတဲ့ကမ္ဘာက အကြည့်တွေတော့မလွှဲခဲ့ပါ။ သခင်က သူ့လက်ကိုခါလိုက်ရင်း
"ထမလို့လား။ ငါ တွဲပေးမယ်။"
သခင် ခုတင်ပေါ်ကဆင်းမယ်ပြင်မှ ကမ္ဘာက လက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး
"လက်မကျဉ်ဘူးလား။ ဖိမိထားတာ ရဲနေတာပဲ။"
အူကြောင်ကြောင်နဲ့ကြည့်လာတဲ့ သခင့်ပုံစံက အထူးအဆန်းဖြစ်နေသလို။
"မဖြစ်ပါဘူး။ နည်းနည်းလေးပဲ။"
သူ့လက်ဖဝါးကို ဆုပ်လိုက်ဖြန့်လိုက်လုပ်ရင်း ပြောနေပြန်တဲ့သခင်။
"ကိုယ် ..."
"ဟမ်း ... မြေကမ္ဘာ၊ စကားတွေမများနဲ့။ ဘာမှမဟုတ်ရင် ပြန်အိပ်တော့။"
ကမ္ဘာပြောမယ့်စကားတွေကို ရိပ်မိလာတဲ့သခင်က ပိတ်ပြောပြီး တစ်ဖက်လှည့်စောင်းလို့ လှဲအိပ်သွားတယ်။
ကမ္ဘာလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်းလှဲအိပ်ပြီး သခင့်ခါးကိုဖက်လိုက်တော့ ကိုယ်လုံးနဲ့တွန်းခံလိုက်ရလို့ ပက်လက်ပြန်ဖြစ်သွားရင်း
"အ"
ခြေထောက်က လှုပ်မိတိုင်းနာနေလေတော့ အသံကထွက်သွားလို့ သခင်လှည့်ကြည့်လာကာ
"အနာကကိုက်လား။ Pain killer သောက်မလား။"
ဒီညကတော့ ထထိုင်လိုက်၊ ပြန်လှဲအိပ်လိုက်နဲ့ သံသရာလည်မှာကို မြင်ယောင်ပါသေးရဲ့။
"ရပါတယ်၊ ရုတ်တရက်မို့ပါ။ ပြန်အိပ်တော့ သခင်။"
"သေချာလား အဆင်ပြေတာ။"
ခြေထောက်တွေကိုဖုံးထားတဲ့စောင်ကို သခင် ခပ်ဖွဖွဖယ်လိုက်ပြီး ပတ်တီးစည်းထားတဲ့ခြေထောက်ကို ကြည့်လိုက်ပါသေးတယ်။
"နည်းနည်းတော့ရောင်ချင်နေပြီ။ ဆေးသောက်ထားလည်း ဖြစ်တော့ဖြစ်မှာပဲ။"
"ကိုယ်အဆင်ပြေတယ်။ ပြန်အိပ်တော့နော်။"
"နေစမ်းပါ။ မနက်ကျ ငါအလုပ်မသွားဘူး။"
"ဟင်"
"မင်းတပည့်တွေကို ခေါ်ခိုင်းချင်ရင်လည်းခိုင်း။ ငါတော့အလုပ်မသွားဘူး။ အခု ဘာလုပ်ချင်သေးလဲ။"
သခင့်ကိုကြည့်ရင်းနဲ့ ကမ္ဘာ့မျက်နှာမတည်တော့ပါ။ သူကျေနပ်နေတာက မျက်နှာမှာအထင်းသားပေါ်လာတော့ သခင်ကစိုက်ကြည့်ပြီး
"ငါ့ကို နှလုံးသားမရှိဘူးများ ထင်နေတာလား။"
"ဟင့်အင်း"
"Sorry, ကမ္ဘာ။ ငါ ဒေါသကြီးသွားတယ်။"
"ဟင့်အင်း၊ မလိုဘူး။ သခင့်ဘက်က အဲဒီ့လိုပြောစရာမလိုပါဘူး။ ကိုယ်လည်းသခင်ပြောသလိုပဲ၊ အတ္တကြီးမိသွားတာ။"
"တစ်ခါတလေ မင်းအချစ်ကို ငါလန့်တယ်။"
"မလန့်ပါနဲ့။ သခင့်ကို အတင်းအဓမ္မ အတိုက်အခံမလုပ်မိအောင် သတိထားပါ့မယ်။ သခင့်ကိုလေ လှောင်ပိတ်ထားချင်တာမျိုးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်စိတ်က ..."
"ရပြီ။ စိတ်ထဲက အလိုလိုဖြစ်လာတာပါ၊ စိတ်မထိန်းလိုက်နိုင်တာပါ၊ နောက်ဆိုဆင်ခြင်ပါ့မယ်၊ ဒါပဲမဟုတ်လား။ ငါသိတယ်။ သဘောမကျပေမဲ့ ငါနားလည်တယ်။ ဘာမှကိစ္စမရှိရင် ပြန်အိပ်လိုက်တော့။ မနက်လင်းဖို့လည်းလိုသေးတယ်။"
"ဖက်ထားပေးမှာလား။"
"လိုက်ကပ်နေရအောင် မင်းက ပက်ကျိလား။"
"အင်း"
အတင်းခေါင်းညိတ်ပြရင်းမှ သူ့နဖူးသူပြန်ဖိထားတဲ့ ကမ္ဘာ့ကြောင့် သခင်ရယ်လိုက်ပြီး နေရာချင်းပြောင်းလို့ အရင်လှဲအိပ်လိုက်ကာ လက်လှမ်းလာပါတော့တယ်။
မြေကမ္ဘာဆိုတဲ့ကောင်လေးကတော့ ချက်ချင်းပဲ နာတာတွေမေ့ပြီး သခင့်လက်တွေကြားတိုးဝင်လို့ ရင်ခွင်ထဲမှာ မရမကဝင်ခွေနေပါပြီ။
ညဦးပိုင်းကတိုက်ပွဲဖြစ်ကြတာ သူတို့မဟုတ်သလိုပါပဲ။
■■■
ခြေတစ်ချောင်းထောက်ပြီး ခုန်ဆွခုန်ဆွလုပ်ကာ အိပ်ခန်းထဲကထွက်ဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ ကမ္ဘာက အခန်းတံခါးဘောင်ကိုကိုင်ရင်း ခဏနားနေတုန်း
"ဟေ့ကောင်၊ မင်း ခဏလေးတောင်အငြိမ်မနေနိုင်ဘူးလား။ အပြင်ထွက်ချင်ရင်လည်း ငါ့ကိုစောင့်လေ။ မဟုတ်လည်း ငါ့ကိုခေါ်လေ။ ချုပ်ရိုးပြန်ပွင့်ချင်လို့ ခွင်ဆင်နေတာလား။"
"မဆူပါနဲ့။"
"Yahhh! ငါ နည်းနည်းပဲပြောလိုက်တာကို အခွက်ကဘာဖြစ်တာလဲ။ လုပ်မိတော့မယ်။"
"ဘာလုပ်မှာလဲဟင်။"
ကြောက်နေတဲ့မျက်နှာပေးနဲ့ ကမ္ဘာက သူများတွေအမြင်မှာတော့ သနားစရာကောင်းနေနိုင်ပေမဲ့ သခင်ကတော့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ကြည့်ပြီး
"သရုပ်ဆောင်လုပ်ရင် ဆုတွေတစ်ထပ်ကြီးရနိုင်တယ်။ မနက်စာစားမယ်၊ လာခဲ့။"
ကမ္ဘာ့ကိုတွဲခေါ်ဖို့ပြင်တော့မှ
"အဟီး၊ တခြားဟာစားလို့ မရဘူးလား။"
"ခြံထဲဆင်းလေ၊ မြက်တွေရှိတယ်။"
"ဟင့်"
■
"မြေကမ္ဘာ၊ အဲဒါ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ရေချိုးရင်တောင် အဲဒီ့ခြေထောက်ကို ရေမထိအောင်ဂရုစိုက်ရမှာလေ။ ဘာကြောင့် ခေါင်းလျှော်ချင်နေတာလဲ။ တစ်နေ့ကလျှော်ထားတယ်လေ။ တစ်ရက်ခြားခေါင်းမလျှော်ရလို့ သေတဲ့မသာ မရှိဘူး။ ပွစိပွစိလုပ်မနေနဲ့။"
"Bathtub ထဲမှာ ..."
"တိတ်စမ်း။ မင်း ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ကလေးလိုဂျီကျနေရအောင် ငါ မင်းအဖေမဟုတ်ဘူး။ သူငယ်ပြန်မနေနဲ့။"
"လူဆိုးကောင်"
"ဘာရယ်"
"ဟင့်အင်း"
ပြောလိုက်တာသူမဟုတ်ပါဘူးဆိုတဲ့ ရိုးသားတဲ့အထာနဲ့ ခေါင်းခါပြနေတော့ သခင့်မှာ စိတ်တိုတာတွေကို ရေနဲ့မျိုချလိုက်ရပါတယ်။
မနက်စာစားနေရင်း ခေါင်းလျှော်ရည်ဘူးအသစ် ဘယ်နားထားလဲမေးနေတဲ့ကမ္ဘာက သူသုံးနေကျခေါင်းလျှော်ရည်ဘူး ကုန်နေတဲ့အကြောင်းနဲ့ ဒီနေ့ခေါင်းလျှော်မှာမို့ ဝယ်ထားတဲ့ ခေါင်းလျှော်ရည်ဘူးသစ်လေး ရှာပေးပါလို့ ပြောလာတာပါ။ သခင်ကတားတာကို ပွစိပွစိပြောနေလို့ အော်မိပြန်တော့ ရုပ်ကသနားကမား။ ဒီကောင်လေးဟာ အမျိုးမျိုးကိုတတ်နိုင်လွန်းလို့ တစ်ခါတလေမှာ ထသတ်ချင်လောက်အောင် သခင်အသည်းယားမိပါတယ်။
ကမ္ဘာတစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲရောက်သွားတဲ့အထိ အဲဒီ့ကိစ္စကမပြီးနိုင်ပါ။ သူ့ဆံပင်တွေကို နဖူးရှေ့ဆွဲယူကြည့်ကာ ဘယ်လိုတွေစေးကပ်ကပ်ဖြစ်နေပါတယ်၊ ဦးရေပြားတွေက ဘယ်လိုတွေယားနေပါတယ်နဲ့ စကားတွေရှည်နေတော့ နောက်ဖေးကထွက်လာတဲ့သခင်က
"ညှပ်မလား။ ငါ ညှပ်ပေးမယ်။"
"လေးကွက်ကြားဖြစ်သွားမှာပေါ့။"
"မင်းသိဖို့ပဲလိုတာ။"
"အဲဒီ့ကလစ်ပေး။"
ရုတ်ပြီးသားအဝတ်တွေကို ဧည့်ခန်းထဲယူခဲ့ပါ၊ သူပါဝိုင်းကူခေါက်ပေးမယ်လို့ ကမ္ဘာပြောထားလို့ သခင်က အဝတ်တွေကိုခြင်းနဲ့ထည့်သယ်လာတော့ ခြင်းမှာညှပ်ထားမိတဲ့ အဝတ်ညှပ်ကလစ်အသေးလေးကို ကမ္ဘာကတောင်းတယ်။ သခင်ပေးလိုက်တော့ ရှေ့ဘက်ကဆံပင်တွေကို ရသမျှဆွဲပြီး ကလစ်နဲ့ကောက်ညှပ်ပစ်လိုက်တဲ့ကမ္ဘာက နာနတ်ပင်စိုက်နေတဲ့အလား။
"ဟား ဟား ဟား ... ကလေးကလားနဲ့ကွာ၊ အရူးကောင်။ ရော့၊ အဝတ်တွေဝိုင်းခေါက်။"
ဧည့်ခန်းမှာ အဝတ်တွေခေါက်နေကြတုန်းမှာပဲ
*Ting Tong*
"မင်းတပည့်တွေကို ခေါ်ထားတာလား။"
"ဖုန်းမဆက်ရသေးပါဘူး။"
သခင် ခြံတံခါးထဖွင့်ပေးပြီး ခဏကြာတော့ ပြန်ဝင်လာပါတယ်။ နောက်မှာပါလာသူက
"မင်း ..."
"မင်းရဲ့လူတွေဆိုလို့။"
သခင့်စကားကို ကမ္ဘာမဖြေနိုင်သေးပါ။ သူ့ကိုကြည့်ပြီး ခဏလောက်ငေးခနဲဖြစ်သွားသူကိုသာ အာရုံရောက်နေပါတယ်။ နောက်ကနေ wheelchair ကိုယူလာသူကတစ်ယောက်။
"တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ကိုရာဇသခင်။ ကျွန်တော် Koa ပါ။ အရင်ကတော့ Earth Daddy ရဲ့ အတွင်းရေးမှူးဆိုပေမဲ့ ဟိုတလောကမှ Earth လက်အောက်ကို ပြောင်းလာတာပါ။"
လက်ကမ်းရင်းပြောလာသူကြောင့်
"တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်။"
သခင့်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး နောက်ကအလုပ်သမားဘက်လှည့်ကာ
"Ok, you can go back. I'll call you to pick me up."
"Yes, sir."
"ခဏနော်။"
ခြံတံခါးလိုက်ပိတ်ဖို့ သခင်ပြန်ထွက်သွားတော့
"အဲဒါ ဘာလုပ်တာလဲ။ ငါ ခြေထောက်ကျိုးတာမဟုတ်ဘူး။"
"မတော်တဆချုပ်ရိုးပြုတ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ ဒါနဲ့ဆို ငြိမ်ငြိမ်နေလို့ရတယ်။"
"မင်းကရော ဘာလာရှုပ်တာလဲ။"
ကမ္ဘာမေးလိုက်ပေမဲ့ သခင်ပြန်ဝင်လာတာကြောင့် Koa ဆီက အဖြေပြန်မလာတော့ပါ။
"တစ်ခုခုသောက်မလား Koa?"
"နေပါစေ၊ မလိုပါဘူးဗျ။"
သခင်နဲ့ Koa ပြောနေတာကို ကမ္ဘာကြည့်နေတုန်း အိပ်ခန်းထဲကသခင့်ဖုန်းသံကို ကြားလိုက်ရပါတယ်။ သခင်က အခန်းထဲကိုလက်ညှိုးထိုးပြပြီး ဖုန်းသွားပြောဦးမယ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ပြကာ လှည့်ထွက်သွားတော့မှ
"မင်းကို ဒီအိမ်အရိပ်တောင်မနင်းဖို့ ငါပြောထားတယ်နော်။"
"အိမ်ထဲရောက်နေမှပဲ သခင်ရယ်။"
"မသေချင်ရင် စကားပြောဆင်ခြင်လိုက်။"
ကမ္ဘာထိုင်နေရာနဲ့ ထောင့်မှန်ကျတဲ့ဘက်မှာ Koa ထိုင်လိုက်ပြီး
"အခုလိုကျတော့လည်း ကလေးလိုပဲ။ ပထမဆုံးမြင်ဖူးတာ။"
Koa ပြောမှ ကမ္ဘာတစ်ယောက် စုပ်သပ်ရင်း သူ့ခေါင်းပေါ်ကကလစ်ကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်ရတယ်။ အဲဒီ့အချိန်မှာပဲ သခင်ပြန်ထွက်လာပြီး
"ကမ္ဘာ၊ မနက်စောစောမှာ ရုံးကကွန်ပြူတာတွေကို IT အဖွဲ့က လိုတာလုပ်ပေးဖို့စစ်ကြရင်း wire shock ဖြစ်ပြီး ကွန်ပြူတာတွေထိသွားတယ်။ အဲဒါ ဟိုတစ်ရက်ကလုပ်ထားတဲ့ ကုန်ကြမ်းစာရင်းတွေကို ဒီနေ့ ငါသွားစစ်ပေးရမှာ။ ခဏသွားပြီး ပြန်လာမယ်။"
"Mail ကနေပဲ ယူစစ်ပေးလို့မရဘူးလား။"
"အပြန်အလှန် စစ်ကြမှာနဲ့က သွားလိုက်တာအဆင်ပြေတယ်။ ငါရေချိုးပြီးသွားလိုက်မယ်။ Koa ရှိနေမှာပဲမဟုတ်လား။"
"ဟုတ်ကဲ့ဗျ၊ ကျွန်တော်စောင့်ပေးပါ့မယ်။ စိတ်ချလက်ချသွားပါ။"
"Thany you."
"My pleasure."
ခေါက်ပြီးသားအဝတ်တွေကိုယူပြီး သခင်ပြန်လှည့်သွားတော့ ခေါက်လက်စတွေကို ကမ္ဘာက ခြင်းထဲပစ်ထည့်လိုက်တာကြောင့် Koa က ခြင်းကိုယူပြီး အိပ်ခန်းဆီပို့ပေးဖို့ပြင်လိုက်ပါတယ်။
"ဘာလုပ်တာလဲ။"
ကမ္ဘာ အော်ပစ်လိုက်ချင်ပေမဲ့ သခင်ရှိနေတာမို့ ခပ်တိုးတိုးသာပြောရတယ်။ လေသံကတော့ ရေခဲတမျှ။
"သွားပို့ပေးရုံပါ။"
ကမ္ဘာမတားနိုင်ခင်မှာပဲ Koa လှည့်ထွက်သွားပြီးနေပြီ။
သခင့်ရဲ့ ကျေးဇူးတင်သံကြားလိုက်ရပြီးနောက် Koa ပြန်ရောက်လာပါတယ်။
"ရာဇသခင်ကို သိပ်ချစ်တာပဲလား။"
"မင်းပါးစပ်က သူ့နာမည်ကို ခေါ်စရာအကြောင်းမရှိဘူး။"
"ဟုတ်၊ မှတ်ထားပါ့မယ်။ သူနဲ့စကားပြောရင်တော့ ခေါ်လို့ရတယ်မဟုတ်လား။"
ရွဲ့သလိုဖြစ်သွားတဲ့ Koa စကားမှာ ကမ္ဘာဘာမှထပ်မပြောတော့သလို Koa ကလည်း ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ထိုင်နေလို့ ဧည့်ခန်းလေးမှာ တိတ်ဆိတ်လို့။
■
'ဘယ်လိုပုံစံလဲဗျာ။ မြင်မြင်ချင်းကဆို ကျွန်တော်အံ့ဩသွားရတာ။ ကျွန်တော်သိတဲ့ မြေကမ္ဘာဆိုတဲ့လူသားက အဲဒီ့လိုပုံစံလေးတွေလည်း လုပ်တတ်တာလား။'
အတွေးရဲ့နောက်မှာ ရင်နာစရာကကပ်ပါလာတယ်။
'သူသိပ်ချစ်တဲ့ ရာဇသခင်ရှေ့မှာပဲ သီးသန့်ဖြစ်နေတဲ့ပုံစံပေါ့။'
ခေါင်းမှာ အဝတ်ညှပ်ကလစ်ကိုထိုးပြီး ဆံပင်တစ်ထောင်ထောင်နဲ့၊ ညအိပ်ဝတ်စုံ အစိမ်းရင့်ဝမ်းဆက်နဲ့၊ အေးစက်မှုတွေပျောက်ဆုံးနေတဲ့ ကျွန်တော့်အရှင်သခင်က အခုလိုကျတော့လည်း သူ့ချစ်ရသူလက်ထဲက ဝက်ဝံရုပ်လေးလိုပါပဲ။
ကျွန်တော်မြင်ဖူးခဲ့သမျှ ကျားရိုင်းတစ်ကောင်လိုဟန်ပန်တွေကို ဘယ်လိုမှရှာမရနိုင်တဲ့ပုံစံမျိုးကနေ ကျွန်တော့်ကိုတွေ့တွေ့ချင်း အရင်ပုံစံဖြစ်တဲ့ သားရဲတစ်ကောင်လိုပြောင်းလဲသွားတာကတော့ ချွင်းချက်ပေါ့။ ရင်ထဲမှာတော့ အောင့်သက်သွားတာ ကာယကံရှင်ဖြစ်တဲ့ကျွန်တော့်ထက် နှလုံးသားလေးက ပိုသိပါလိမ့်မယ်။
'သခင်မှန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့အပြစ်က ကြီးသွားခဲ့တာပဲ။
ဒါပေမဲ့ အမှားတစ်ခုလို့တော့ မသတ်မှတ်တာမို့ ပြန်ပြင်ခိုင်းရင်တောင် ထပ်လုပ်မိဦးမှာ။'
■
"မင်းကို ဘယ်သူခေါ်လို့ ရောက်လာတာလဲ။"
"အခုလို တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေမှာစိုးလို့ လာခဲ့တာပါ။"
"ဘာ၊ ဒါဆို သခင်တို့ရုံးကပြဿနာကို မင်းလုပ်တာလား။"
"အဲဒီ့လောက်အထိ အထင်မကြီးပါနဲ့လား။ ကျွန်တော် အဲဒီ့လောက်တော့ မလုပ်နိုင်ပါဘူး။ တိုက်ဆိုင်တာပါ။"
ကမ္ဘာမယုံနိုင်ပေမဲ့ သူ့ရှေ့မှာ ယုန်သူငယ်လိုလုပ်နေတဲ့ Koa ကို ဘာမှဆက်မပြောချင်တော့လို့ တီဗွီကိုသာဖွင့်လိုက်တယ်။ ဟိုတစ်ရက်ကကြည့်လက်စအခွေက ပိတ်လိုက်တဲ့နေရာကနေ ဆက်လာတယ်။
ယာယီတောတွင်းစခန်းထဲက မင်းသားနဲ့မင်းသမီးရဲ့ Love seen.
ကမ္ဘာကကြည့်နေပေမဲ့ Koa ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပါ။ ဒီဇာတ်လမ်းကိုမကြည့်ဖူးသလို လက်ရှိမြင်နေရတာကလည်း love-making scene ဖြစ်နေလေတော့ ဘယ်အချိန်အထိဆက်လာနေမလဲလို့ မသိ။ ကမ္ဘာ့ကိုခိုးကြည့်ရင်းနဲ့ လူကမလုံမလဲ။ ကမ္ဘာသိရင်ပြောဦးမှာပါ။ မဟုတ်တာလုပ်ထားတဲ့လူက လိပ်ပြာမလုံဘူးလို့။
ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်ပြီး ဇောချွေးပြန်နေရာက ဝင်လာတဲ့အတွေးတစ်စ
'ကြည့်လက်စက ဒီနေရာမှာမှရပ်သွားတယ်ဆိုတော့ သူတို့အတူကြည့်ကြရင်း ...'
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် အသက်ရှူရခက်လာတာကြောင့် ထရပ်လိုက်တော့
"ခြံတံခါးသေချာပိတ်သွား။"
"မပြန်ဘူး။ ရေဆာလို့။ နောက်ဖေးမှာရှိတယ်မလား။"
ဘာမှမဖြစ်သလိုဟန်ဆောင်ရင်း ဖြေလိုက်တော့ မဲ့ပြုံးတစ်ချက်နဲ့ ဇာတ်လမ်းဆက်ကြည့်နေသူကြောင့် Koa အိမ်နောက်ဖေးဘက်ကိုသာ ဝင်လာလိုက်မိတယ်။
ကမ္ဘာက တခြားတစ်ယောက်နဲ့ အတူနေနေတယ်ဆိုတာကို စိတ်ကူးကြည့်ရုံနဲ့တင် လူကနေလို့မကောင်းတော့။ တကယ်ဆို သူတို့က တရားဝင် လက်ထပ်ပေါင်းသင်းနေကြသူတွေ။ ဒီအသိကလည်း ရင်ကိုမီးနဲ့မြှိုက်သလိုပဲ။
မတွေးသင့်တဲ့အတွေးတွေကို မောင်းထုတ်ပြီး ရေတစ်ဘူးယူကာ ပြန်ထွက်လာလိုက်တယ်။
"Earth, နေ့လယ်စာကို ..."
"လုပ်ပြီးသား။"
စကားတောင်မဆုံးသေးဘဲ ကမ္ဘာက ပိတ်ပြောလိုက်တာကြောင့် Koa ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ ငြိမ်နေလိုက်တာ ဇာတ်လမ်းပြီးတဲ့အထိပါပဲ။
ပြီးသွားတော့လည်း ဆိုဖာပေါ်မှာပစ်လှဲလိုက်ပြန်တဲ့ ကမ္ဘာ။
"အခန်းထဲသွားနားလိုက်ပါလား။ ကျွန်တော် ပို့ပေးမယ်လေ။"
မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး ဘာမှပြန်မပြောသူကြောင့်
"သခင်"
သူမကြိုက်တာကိုခေါ်လိုက်လည်း အဖက်မလုပ်ပါ။ မတတ်နိုင်တဲ့အဆုံး ဘေးကနေပဲ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်ရပါတယ်။
■
"Earth, နေ့လယ်စာ တစ်ခုခုထစားပါလား။"
တကယ်ပဲ အိပ်ပျော်နေလေသလား။ ဆေးသောက်ထားရလို့ အိပ်ပျော်နေတာလည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်လို့ ဆက်နှိုးရမလား၊ ဒီတိုင်းပေးအိပ်ထားရမလားလို့ ဝေခွဲမရ။
🎶 Say I shouldn't be here but I can't give up his touch
It is him I love, it is him 🎶
ရာဇသခင်ထွက်မသွားခင် စားပွဲပေါ်တင်ပေးခဲ့တဲ့ ကမ္ဘာရဲ့ဖုန်းက Ring tone သံရယ်၊ It's him ဆိုတဲ့ contact name ရယ်၊ မိုးရေထဲက ကောင်လေးနှစ်ယောက်ပုံရယ်က ရာဇသခင်ဖုန်းခေါ်တာလို့ Koa သိပါတယ်။ ယောက်ျားလေးအဆိုတော်ရဲ့ "It is him I love" ဆိုတဲ့ အသံခပ်ရှရှက ဘာလို့များ Koa ရင်ကိုဆို့နစ်စေသလဲ။
ခုနကအိပ်နေတဲ့ကမ္ဘာက အခုတော့လည်း ဖုန်းပြောနေတာတက်ကြွလို့။ ဘာပြောနေလဲလို့ မကြားနိုင်လောက်အောင် ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ဆူညံနေတဲ့ Koa က အိမ်အပြင်ကိုထထွက်လာပြီး ကြားမိတဲ့သီချင်းစာသားကို ရိုက်ရှာမိတယ်။ ဘယ်တုန်းကမှ နားမထောင်ဖူးတဲ့သီချင်းမှာ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်က သူချစ်မိသူဟာ ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းကို ဖွင့်ဟဝန်ခံရင်း သူ့ကိုစိတ်မဆိုးဖို့ ဘုရားသခင်ဆီတောင်းဆိုနေခဲ့တယ်။
သုံးမိနစ်လောက်ရှိတဲ့သီချင်းကို နားထောင်ပြီးတာနဲ့ Koa အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတော့ ကမ္ဘာက မတ်တပ်ထရပ်ဖို့ပြင်နေပါတယ်။
ကမ္ဘာ့အနားကို Koa ပြေးသွားရင်း တွဲလိုက်တော့ ကမ္ဘာက အေးစက်စက်ကြည့်လာတယ်။ အကူအညီပေးပါရစေလို့ ခခယယတောင်းပန်ရမယ့်အမျိုး။
'ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်ကျေနပ်တယ်။'
ကမ္ဘာ့ကို Koa တွဲပေးပြီး wheelchair ပေါ်တင်လိုက်တယ်။
"ဘယ်သွားမလို့လဲ Earth?"
"အခန်းထဲ"
ဖွင့်လိုက်တဲ့ desktop screen မှာပေါ်လာတာက လက်သန်းချင်းချိတ်ထားတဲ့ ဆင်တူလက်စွပ်တွေနဲ့ လက်နှစ်ဖက်။ ခပ်ရိုးရိုး wallpaper လေးတစ်ခုကလည်း လူသတ်နိုင်တာကို အခုမှ Koa သိရပါတယ်။ ပုံထဲကလက်တစ်ဖက်ကတော့ အပြင်ကကီးဘုတ်ပေါ်မှာ လှုပ်ရှားနေရဲ့။
"အဲဒီ့ကိစ္စ Mail ပို့ပြီးသားပဲ Earth."
"ထပ်တိုးပစ္စည်းစာရင်း"
"အဲဒါဆို Earth, confirm လုပ်ပြီးရင် ကျွန်တော်ပဲပို့လိုက်ပါ့မယ်။"
ကမ္ဘာက စာရင်းကိုကြည့်ပြီး
"အဲဒီ့ပန်းပုတွေအတွက် willow နဲ့ oak ကို Woodland ကနေပဲမှာလိုက်။"
"ဟုတ်ကဲ့"
ကမ္ဘာမှာသမျှတွေကို Koa လိုက်မှတ်ပြီးတော့ ကမ္ဘာ့ PC ကိုသုံးပြီး Mail ပို့ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဘေးမှာကမ္ဘာရှိနေလည်း Koa ကတော့ သူ့ password ကို အေးအေးဆေးဆေးပဲနှိပ်လိုက်တယ်။ ကမ္ဘာ့မွေးနေ့နဲ့ သူ့မွေးနေ့ ရောနေတဲ့ ဒီဂဏန်းတွေကို ကမ္ဘာသိသွားရင် ပိုမကောင်းဘူးလား။
ကမ္ဘာကတော့ သူ့အာရုံနဲ့သူမို့ အဖက်လုပ်ပြီးလှည့်မကြည့်ဖြစ်။
"ပြီးသွားပြီ Earth."
"အင်း၊ မင်း account ကိုပြန်ဖြုတ်ခဲ့။"
'အဟက်၊ account ကိုတောင် မမြင်ချင်တာလား။'
"ဟုတ်"
"ဧည့်ခန်းမှာပဲ ခဏစောင့်ပေး။"
"ဘာလုပ်စရာရှိလို့လဲ။ ကျွန်တော် ..."
"မလိုဘူး။ တံခါးပိတ်ခဲ့ပေး။"
သူ့အလိုကျပဲပေါ့။ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။
အခန်းတံခါးပိတ်ပေးပြီးသာ အပြင်ကဧည့်ခန်းမှာ စောင့်နေလိုက်ပါတယ်။
စတွေ့ကတည်းက စောင့်ဆိုင်းခြင်းတွေနဲ့သာ ကျွမ်းဝင်ခဲ့ရပြီးမှ အခုမှတော့ ထူးပြီးနာကျင်မနေတော့ပါဘူး။ ဘယ်လိုမှလှည့်မကြည့်ဘူးဆိုတာလည်း သေချာနေခဲ့ပြီးသား။
■■■ Part (14) ဆက်ရန် ■■■
ျဖည္းျဖည္းခ်င္းပြင့္လာတဲ့မ်က္စိေတြကို ခ်က္ခ်င္းမွိတ္လိုက္ၿပီး ေနာက္တစ္ခါျပန္ဖြင့္ၾကည့္မိတယ္။ သူ႔ေရွ႕ကျမင္ကြင္းက ေျပာင္းမသြား။ ဒီေလာက္ဆိုရင္ အိပ္မက္မဟုတ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ အေတြးေတြအဆံုးမွာ ရင္ဘတ္ထဲကတဒိတ္ဒိတ္အသံေၾကာင့္ သခင္လန္႔ႏိုးသြားမွာေတာင္ စိုးရိမ္မိတယ္။
'သခင္ရယ္၊ ကိုယ့္ပါးကို လက္ဖဝါးနဲ႔ပင့္ထားေပးရင္း ကိုယ့္ဘက္လွည့္ေစာင္းလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာ။ ကိုယ့္ေခါင္းကသာ ဒီထက္ေစာင္းက်သြားရင္ နဖူးထိပ္နားကဒဏ္ရာကိုဖိမိမွာမို႔ အခုလိုလုပ္ေပးတာလား။ ညက သခင္စိတ္ဆိုးေနတာမဟုတ္ဘူးလား။'
ၾကည္ႏူးေနရင္းက ရုတ္တရက္ေတြးမိတဲ့အေတြးေၾကာင့္ အသာေလးထထိုင္လိုက္ေတာ့ ေျခဖဝါးကစူးခနဲ။ မ်က္ႏွာမဲ့သြားမိရင္း ေတြးမိတာက သခင့္လက္ကို အဲဒီ့လိုဖိထားမိတာ လက္ေတြက်ဥ္ကုန္ေတာ့မယ္ဆိုတာပါပဲ။
ဖိထားတာကိုဖယ္လိုက္တာေတာင္ ျဖန္႔လ်က္သားျဖစ္ေနတဲ့ လက္ဖဝါးတစ္ဖက္ကို ဖြဖြေလးကိုင္ရင္း လက္ေခ်ာင္းေတြကိုေကြးညြတ္ေစလို႔ သက္ေတာင့္သက္သာျဖစ္ေစလိုက္တယ္။
"ဟင္း"
အသံနဲ႔အတူ လႈပ္ရွားလာတဲ့မ်က္ခြံေတြေအာက္က ရီေဝေဝမ်က္ဝန္းေတြဟာ လက္ေတြဆီအၾကည့္ေရာက္သြားၿပီးမွ ထိုင္ေနတဲ့ကမ႓ာကို ေမာ့ၾကည့္လာၿပီး နာရီဆီေရြ႕သြားျပန္တယ္။ ေနထြက္ဖို႔ကလိုေသးတာေၾကာင့္
"အိမ္သာသြားခ်င္လို႔လား။"
အိပ္ခ်င္မူးတူးထထိုင္ၿပီးေမးလာတဲ့ သခင့္ကို ကမ႓ာၾကည့္မဝပါ။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"
ေခါင္းခါျပတဲ့ကမ႓ာက အၾကည့္ေတြေတာ့မလႊဲခဲ့ပါ။ သခင္က သူ႔လက္ကိုခါလိုက္ရင္း
"ထမလို႔လား။ ငါ တြဲေပးမယ္။"
သခင္ ခုတင္ေပၚကဆင္းမယ္ျပင္မွ ကမ႓ာက လက္ကိုလွမ္းဆြဲၿပီး
"လက္မက်ဥ္ဘူးလား။ ဖိမိထားတာ ရဲေနတာပဲ။"
အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ၾကည့္လာတဲ့ သခင့္ပံုစံက အထူးအဆန္းျဖစ္ေနသလို။
"မျဖစ္ပါဘူး။ နည္းနည္းေလးပဲ။"
သူ႔လက္ဖဝါးကို ဆုပ္လိုက္ျဖန္႔လိုက္လုပ္ရင္း ေျပာေနျပန္တဲ့သခင္။
"ကိုယ္ ..."
"ဟမ္း ... ေျမကမ႓ာ၊ စကားေတြမမ်ားနဲ႔။ ဘာမွမဟုတ္ရင္ ျပန္အိပ္ေတာ့။"
ကမ႓ာေျပာမယ့္စကားေတြကို ရိပ္မိလာတဲ့သခင္က ပိတ္ေျပာၿပီး တစ္ဖက္လွည့္ေစာင္းလို႔ လွဲအိပ္သြားတယ္။
ကမ႓ာလည္း ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွဲအိပ္ၿပီး သခင့္ခါးကိုဖက္လိုက္ေတာ့ ကိုယ္လံုးနဲ႔တြန္းခံလိုက္ရလို႔ ပက္လက္ျပန္ျဖစ္သြားရင္း
"အ"
ေျခေထာက္က လႈပ္မိတိုင္းနာေနေလေတာ့ အသံကထြက္သြားလို႔ သခင္လွည့္ၾကည့္လာကာ
"အနာကကိုက္လား။ Pain killer ေသာက္မလား။"
ဒီညကေတာ့ ထထိုင္လိုက္၊ ျပန္လွဲအိပ္လိုက္နဲ႔ သံသရာလည္မွာကို ျမင္ေယာင္ပါေသးရဲ႕။
"ရပါတယ္၊ ရုတ္တရက္မို႔ပါ။ ျပန္အိပ္ေတာ့ သခင္။"
"ေသခ်ာလား အဆင္ေျပတာ။"
ေျခေထာက္ေတြကိုဖံုးထားတဲ့ေစာင္ကို သခင္ ခပ္ဖြဖြဖယ္လိုက္ၿပီး ပတ္တီးစည္းထားတဲ့ေျခေထာက္ကို ၾကည့္လိုက္ပါေသးတယ္။
"နည္းနည္းေတာ့ေရာင္ခ်င္ေနၿပီ။ ေဆးေသာက္ထားလည္း ျဖစ္ေတာ့ျဖစ္မွာပဲ။"
"ကိုယ္အဆင္ေျပတယ္။ ျပန္အိပ္ေတာ့ေနာ္။"
"ေနစမ္းပါ။ မနက္က် ငါအလုပ္မသြားဘူး။"
"ဟင္"
"မင္းတပည့္ေတြကို ေခၚခိုင္းခ်င္ရင္လည္းခိုင္း။ ငါေတာ့အလုပ္မသြားဘူး။ အခု ဘာလုပ္ခ်င္ေသးလဲ။"
သခင့္ကိုၾကည့္ရင္းနဲ႔ ကမ႓ာ့မ်က္ႏွာမတည္ေတာ့ပါ။ သူေက်နပ္ေနတာက မ်က္ႏွာမွာအထင္းသားေပၚလာေတာ့ သခင္ကစိုက္ၾကည့္ၿပီး
"ငါ့ကို ႏွလံုးသားမရွိဘူးမ်ား ထင္ေနတာလား။"
"ဟင့္အင္း"
"Sorry, ကမ႓ာ။ ငါ ေဒါသႀကီးသြားတယ္။"
"ဟင့္အင္း၊ မလိုဘူး။ သခင့္ဘက္က အဲဒီ့လိုေျပာစရာမလိုပါဘူး။ ကိုယ္လည္းသခင္ေျပာသလိုပဲ၊ အတၱႀကီးမိသြားတာ။"
"တစ္ခါတေလ မင္းအခ်စ္ကို ငါလန္႔တယ္။"
"မလန္႔ပါနဲ႔။ သခင့္ကို အတင္းအဓမၼ အတိုက္အခံမလုပ္မိေအာင္ သတိထားပါ့မယ္။ သခင့္ကိုေလ ေလွာင္ပိတ္ထားခ်င္တာမ်ိဳးေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္စိတ္က ..."
"ရၿပီ။ စိတ္ထဲက အလိုလိုျဖစ္လာတာပါ၊ စိတ္မထိန္းလိုက္ႏိုင္တာပါ၊ ေနာက္ဆိုဆင္ျခင္ပါ့မယ္၊ ဒါပဲမဟုတ္လား။ ငါသိတယ္။ သေဘာမက်ေပမဲ့ ငါနားလည္တယ္။ ဘာမွကိစၥမရွိရင္ ျပန္အိပ္လိုက္ေတာ့။ မနက္လင္းဖို႔လည္းလိုေသးတယ္။"
"ဖက္ထားေပးမွာလား။"
"လိုက္ကပ္ေနရေအာင္ မင္းက ပက္က်ိလား။"
"အင္း"
အတင္းေခါင္းညိတ္ျပရင္းမွ သူ႔နဖူးသူျပန္ဖိထားတဲ့ ကမ႓ာ့ေၾကာင့္ သခင္ရယ္လိုက္ၿပီး ေနရာခ်င္းေျပာင္းလို႔ အရင္လွဲအိပ္လိုက္ကာ လက္လွမ္းလာပါေတာ့တယ္။
ေျမကမ႓ာဆိုတဲ့ေကာင္ေလးကေတာ့ ခ်က္ခ်င္းပဲ နာတာေတြေမ့ၿပီး သခင့္လက္ေတြၾကားတိုးဝင္လို႔ ရင္ခြင္ထဲမွာ မရမကဝင္ေခြေနပါၿပီ။
ညဦးပိုင္းကတိုက္ပြဲျဖစ္ၾကတာ သူတို႔မဟုတ္သလိုပါပဲ။
■■■
ေျခတစ္ေခ်ာင္းေထာက္ၿပီး ခုန္ဆြခုန္ဆြလုပ္ကာ အိပ္ခန္းထဲကထြက္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ ကမ႓ာက အခန္းတံခါးေဘာင္ကိုကိုင္ရင္း ခဏနားေနတုန္း
"ေဟ့ေကာင္၊ မင္း ခဏေလးေတာင္အၿငိမ္မေနႏိုင္ဘူးလား။ အျပင္ထြက္ခ်င္ရင္လည္း ငါ့ကိုေစာင့္ေလ။ မဟုတ္လည္း ငါ့ကိုေခၚေလ။ ခ်ဳပ္႐ိုးျပန္ပြင့္ခ်င္လို႔ ခြင္ဆင္ေနတာလား။"
"မဆူပါနဲ႔။"
"Yahhh! ငါ နည္းနည္းပဲေျပာလိုက္တာကို အခြက္ကဘာျဖစ္တာလဲ။ လုပ္မိေတာ့မယ္။"
"ဘာလုပ္မွာလဲဟင္။"
ေၾကာက္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ ကမ႓ာက သူမ်ားေတြအျမင္မွာေတာ့ သနားစရာေကာင္းေနႏိုင္ေပမဲ့ သခင္ကေတာ့ စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ၾကည့္ၿပီး
"သရုပ္ေဆာင္လုပ္ရင္ ဆုေတြတစ္ထပ္ႀကီးရႏိုင္တယ္။ မနက္စာစားမယ္၊ လာခဲ့။"
ကမ႓ာ့ကိုတြဲေခၚဖို႔ျပင္ေတာ့မွ
"အဟီး၊ တျခားဟာစားလို႔ မရဘူးလား။"
"ျခံထဲဆင္းေလ၊ ျမက္ေတြရွိတယ္။"
"ဟင့္"
■
"ေျမကမ႓ာ၊ အဲဒါ ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ေရခ်ိဳးရင္ေတာင္ အဲဒီ့ေျခေထာက္ကို ေရမထိေအာင္ဂ႐ုစိုက္ရမွာေလ။ ဘာေၾကာင့္ ေခါင္းေလၽွာ္ခ်င္ေနတာလဲ။ တစ္ေန႔ကေလၽွာ္ထားတယ္ေလ။ တစ္ရက္ျခားေခါင္းမေလၽွာ္ရလို႔ ေသတဲ့မသာ မရွိဘူး။ ပြစိပြစိလုပ္မေနနဲ႔။"
"Bathtub ထဲမွာ ..."
"တိတ္စမ္း။ မင္း ဒီေန႔ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ ကေလးလိုဂ်ီက်ေနရေအာင္ ငါ မင္းအေဖမဟုတ္ဘူး။ သူငယ္ျပန္မေနနဲ႔။"
"လူဆိုးေကာင္"
"ဘာရယ္"
"ဟင့္အင္း"
ေျပာလိုက္တာသူမဟုတ္ပါဘူးဆိုတဲ့ ရိုးသားတဲ့အထာနဲ႔ ေခါင္းခါျပေနေတာ့ သခင့္မွာ စိတ္တိုတာေတြကို ေရနဲ႔မ်ိဳခ်လိုက္ရပါတယ္။
မနက္စာစားေနရင္း ေခါင္းေလၽွာ္ရည္ဘူးအသစ္ ဘယ္နားထားလဲေမးေနတဲ့ကမ႓ာက သူသံုးေနက်ေခါင္းေလၽွာ္ရည္ဘူး ကုန္ေနတဲ့အေၾကာင္းနဲ႔ ဒီေန႔ေခါင္းေလၽွာ္မွာမို႔ ဝယ္ထားတဲ့ ေခါင္းေလၽွာ္ရည္ဘူးသစ္ေလး ရွာေပးပါလို႔ ေျပာလာတာပါ။ သခင္ကတားတာကို ပြစိပြစိေျပာေနလို႔ ေအာ္မိျပန္ေတာ့ ရုပ္ကသနားကမား။ ဒီေကာင္ေလးဟာ အမ်ိဳးမ်ိဳးကိုတတ္ႏိုင္လြန္းလို႔ တစ္ခါတေလမွာ ထသတ္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ သခင္အသည္းယားမိပါတယ္။
ကမ႓ာတစ္ေယာက္ ဧည့္ခန္းထဲေရာက္သြားတဲ့အထိ အဲဒီ့ကိစၥကမၿပီးႏိုင္ပါ။ သူ႔ဆံပင္ေတြကို နဖူးေရွ႕ဆြဲယူၾကည့္ကာ ဘယ္လိုေတြေစးကပ္ကပ္ျဖစ္ေနပါတယ္၊ ဦးေရျပားေတြက ဘယ္လိုေတြယားေနပါတယ္နဲ႔ စကားေတြရွည္ေနေတာ့ ေနာက္ေဖးကထြက္လာတဲ့သခင္က
"ညႇပ္မလား။ ငါ ညႇပ္ေပးမယ္။"
"ေလးကြက္ၾကားျဖစ္သြားမွာေပါ့။"
"မင္းသိဖို႔ပဲလိုတာ။"
"အဲဒီ့ကလစ္ေပး။"
ရုတ္ၿပီးသားအဝတ္ေတြကို ဧည့္ခန္းထဲယူခဲ့ပါ၊ သူပါဝိုင္းကူေခါက္ေပးမယ္လို႔ ကမ႓ာေျပာထားလို႔ သခင္က အဝတ္ေတြကိုျခင္းနဲ႔ထည့္သယ္လာေတာ့ ျခင္းမွာညႇပ္ထားမိတဲ့ အဝတ္ညႇပ္ကလစ္အေသးေလးကို ကမ႓ာကေတာင္းတယ္။ သခင္ေပးလိုက္ေတာ့ ေရွ႕ဘက္ကဆံပင္ေတြကို ရသမၽွဆြဲၿပီး ကလစ္နဲ႔ေကာက္ညႇပ္ပစ္လိုက္တဲ့ကမ႓ာက နာနတ္ပင္စိုက္ေနတဲ့အလား။
"ဟား ဟား ဟား ... ကေလးကလားနဲ႔ကြာ၊ အရူးေကာင္။ ေရာ့၊ အဝတ္ေတြဝိုင္းေခါက္။"
ဧည့္ခန္းမွာ အဝတ္ေတြေခါက္ေနၾကတုန္းမွာပဲ
*Ting Tong*
"မင္းတပည့္ေတြကို ေခၚထားတာလား။"
"ဖုန္းမဆက္ရေသးပါဘူး။"
သခင္ ျခံတံခါးထဖြင့္ေပးၿပီး ခဏၾကာေတာ့ ျပန္ဝင္လာပါတယ္။ ေနာက္မွာပါလာသူက
"မင္း ..."
"မင္းရဲ႕လူေတြဆိုလို႔။"
သခင့္စကားကို ကမ႓ာမေျဖႏိုင္ေသးပါ။ သူ႔ကိုၾကည့္ၿပီး ခဏေလာက္ေငးခနဲျဖစ္သြားသူကိုသာ အာ႐ံုေရာက္ေနပါတယ္။ ေနာက္ကေန wheelchair ကိုယူလာသူကတစ္ေယာက္။
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္ ကိုရာဇသခင္။ ကၽြန္ေတာ္ Koa ပါ။ အရင္ကေတာ့ Earth Daddy ရဲ႕ အတြင္းေရးမႉးဆိုေပမဲ့ ဟိုတေလာကမွ Earth လက္ေအာက္ကို ေျပာင္းလာတာပါ။"
လက္ကမ္းရင္းေျပာလာသူေၾကာင့္
"ေတြ႕ရတာဝမ္းသာပါတယ္။"
သခင့္ကိုႏႈတ္ဆက္ၿပီး ေနာက္ကအလုပ္သမားဘက္လွည့္ကာ
"Ok, you can go back. I'll call you to pick me up."
"Yes, sir."
"ခဏေနာ္။"
ျခံတံခါးလိုက္ပိတ္ဖို႔ သခင္ျပန္ထြက္သြားေတာ့
"အဲဒါ ဘာလုပ္တာလဲ။ ငါ ေျခေထာက္က်ိဳးတာမဟုတ္ဘူး။"
"မေတာ္တဆခ်ဳပ္ရိုးျပဳတ္ရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။ ဒါနဲ႔ဆို ၿငိမ္ၿငိမ္ေနလို႔ရတယ္။"
"မင္းကေရာ ဘာလာ႐ႈပ္တာလဲ။"
ကမ႓ာေမးလိုက္ေပမဲ့ သခင္ျပန္ဝင္လာတာေၾကာင့္ Koa ဆီက အေျဖျပန္မလာေတာ့ပါ။
"တစ္ခုခုေသာက္မလား Koa?"
"ေနပါေစ၊ မလိုပါဘူးဗ်။"
သခင္နဲ႔ Koa ေျပာေနတာကို ကမ႓ာၾကည့္ေနတုန္း အိပ္ခန္းထဲကသခင့္ဖုန္းသံကို ၾကားလိုက္ရပါတယ္။ သခင္က အခန္းထဲကိုလက္ညႇိဳးထိုးျပၿပီး ဖုန္းသြားေျပာဦးမယ္ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ျပကာ လွည့္ထြက္သြားေတာ့မွ
"မင္းကို ဒီအိမ္အရိပ္ေတာင္မနင္းဖို႔ ငါေျပာထားတယ္ေနာ္။"
"အိမ္ထဲေရာက္ေနမွပဲ သခင္ရယ္။"
"မေသခ်င္ရင္ စကားေျပာဆင္ျခင္လိုက္။"
ကမ႓ာထိုင္ေနရာနဲ႔ ေထာင့္မွန္က်တဲ့ဘက္မွာ Koa ထိုင္လိုက္ၿပီး
"အခုလိုက်ေတာ့လည္း ကေလးလိုပဲ။ ပထမဆံုးျမင္ဖူးတာ။"
Koa ေျပာမွ ကမ႓ာတစ္ေယာက္ စုပ္သပ္ရင္း သူ႔ေခါင္းေပၚကကလစ္ကို ျဖဳတ္ပစ္လိုက္ရတယ္။ အဲဒီ့အခ်ိန္မွာပဲ သခင္ျပန္ထြက္လာၿပီး
"ကမ႓ာ၊ မနက္ေစာေစာမွာ ႐ံုးကကြန္ျပဴတာေတြကို IT အဖြဲ႕က လိုတာလုပ္ေပးဖို႔စစ္ၾကရင္း wire shock ျဖစ္ၿပီး ကြန္ျပဴတာေတြထိသြားတယ္။ အဲဒါ ဟိုတစ္ရက္ကလုပ္ထားတဲ့ ကုန္ၾကမ္းစာရင္းေတြကို ဒီေန႔ ငါသြားစစ္ေပးရမွာ။ ခဏသြားၿပီး ျပန္လာမယ္။"
"Mail ကေနပဲ ယူစစ္ေပးလို႔မရဘူးလား။"
"အျပန္အလွန္ စစ္ၾကမွာနဲ႔က သြားလိုက္တာအဆင္ေျပတယ္။ ငါေရခ်ိဳးၿပီးသြားလိုက္မယ္။ Koa ရွိေနမွာပဲမဟုတ္လား။"
"ဟုတ္ကဲ့ဗ်၊ ကၽြန္ေတာ္ေစာင့္ေပးပါ့မယ္။ စိတ္ခ်လက္ခ်သြားပါ။"
"Thany you."
"My pleasure."
ေခါက္ၿပီးသားအဝတ္ေတြကိုယူၿပီး သခင္ျပန္လွည့္သြားေတာ့ ေခါက္လက္စေတြကို ကမ႓ာက ျခင္းထဲပစ္ထည့္လိုက္တာေၾကာင့္ Koa က ျခင္းကိုယူၿပီး အိပ္ခန္းဆီပို႔ေပးဖို႔ျပင္လိုက္ပါတယ္။
"ဘာလုပ္တာလဲ။"
ကမ႓ာ ေအာ္ပစ္လိုက္ခ်င္ေပမဲ့ သခင္ရွိေနတာမို႔ ခပ္တိုးတိုးသာေျပာရတယ္။ ေလသံကေတာ့ ေရခဲတမၽွ။
"သြားပို႔ေပး႐ံုပါ။"
ကမ႓ာမတားႏိုင္ခင္မွာပဲ Koa လွည့္ထြက္သြားၿပီးေနၿပီ။
သခင့္ရဲ႕ ေက်းဇူးတင္သံၾကားလိုက္ရၿပီးေနာက္ Koa ျပန္ေရာက္လာပါတယ္။
"ရာဇသခင္ကို သိပ္ခ်စ္တာပဲလား။"
"မင္းပါးစပ္က သူ႔နာမည္ကို ေခၚစရာအေၾကာင္းမရွိဘူး။"
"ဟုတ္၊ မွတ္ထားပါ့မယ္။ သူနဲ႔စကားေျပာရင္ေတာ့ ေခၚလို႔ရတယ္မဟုတ္လား။"
ရြဲ႕သလိုျဖစ္သြားတဲ့ Koa စကားမွာ ကမ႓ာဘာမွထပ္မေျပာေတာ့သလို Koa ကလည္း ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ထိုင္ေနလို႔ ဧည့္ခန္းေလးမွာ တိတ္ဆိတ္လို႔။
■
'ဘယ္လိုပံုစံလဲဗ်ာ။ ျမင္ျမင္ခ်င္းကဆို ကၽြန္ေတာ္အံ့ဩသြားရတာ။ ကၽြန္ေတာ္သိတဲ့ ေျမကမ႓ာဆိုတဲ့လူသားက အဲဒီ့လိုပံုစံေလးေတြလည္း လုပ္တတ္တာလား။'
အေတြးရဲ႕ေနာက္မွာ ရင္နာစရာကကပ္ပါလာတယ္။
'သူသိပ္ခ်စ္တဲ့ ရာဇသခင္ေရွ႕မွာပဲ သီးသန္႔ျဖစ္ေနတဲ့ပံုစံေပါ့။'
ေခါင္းမွာ အဝတ္ညႇပ္ကလစ္ကိုထိုးၿပီး ဆံပင္တစ္ေထာင္ေထာင္နဲ႔၊ ညအိပ္ဝတ္စံု အစိမ္းရင့္ဝမ္းဆက္နဲ႔၊ ေအးစက္မႈေတြေပ်ာက္ဆံုးေနတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္အရွင္သခင္က အခုလိုက်ေတာ့လည္း သူ႔ခ်စ္ရသူလက္ထဲက ဝက္ဝံရုပ္ေလးလိုပါပဲ။
ကၽြန္ေတာ္ျမင္ဖူးခဲ့သမၽွ က်ားရိုင္းတစ္ေကာင္လိုဟန္ပန္ေတြကို ဘယ္လိုမွရွာမရႏိုင္တဲ့ပံုစံမ်ိဳးကေန ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႕ေတြ႕ခ်င္း အရင္ပံုစံျဖစ္တဲ့ သားရဲတစ္ေကာင္လိုေျပာင္းလဲသြားတာကေတာ့ ခၽြင္းခ်က္ေပါ့။ ရင္ထဲမွာေတာ့ ေအာင့္သက္သြားတာ ကာယကံရွင္ျဖစ္တဲ့ကၽြန္ေတာ့္ထက္ ႏွလံုးသားေလးက ပိုသိပါလိမ့္မယ္။
'သခင္မွန္ပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္လုပ္ခဲ့ဖူးတဲ့အျပစ္က ႀကီးသြားခဲ့တာပဲ။
ဒါေပမဲ့ အမွားတစ္ခုလို႔ေတာ့ မသတ္မွတ္တာမို႔ ျပန္ျပင္ခိုင္းရင္ေတာင္ ထပ္လုပ္မိဦးမွာ။'
■
"မင္းကို ဘယ္သူေခၚလို႔ ေရာက္လာတာလဲ။"
"အခုလို တစ္ေယာက္တည္းျဖစ္ေနမွာစိုးလို႔ လာခဲ့တာပါ။"
"ဘာ၊ ဒါဆို သခင္တို႔႐ံုးကျပႆနာကို မင္းလုပ္တာလား။"
"အဲဒီ့ေလာက္အထိ အထင္မႀကီးပါနဲ႔လား။ ကၽြြန္ေတာ္ အဲဒီ့ေလာက္ေတာ့ မလုပ္ႏိုင္ပါဘူး။ တိုက္ဆိုင္တာပါ။"
ကမ႓ာမယံုႏိုင္ေပမဲ့ သူ႔ေရွ႕မွာ ယုန္သူငယ္လိုလုပ္ေနတဲ့ Koa ကို ဘာမွဆက္မေျပာခ်င္ေတာ့လို႔ တီဗြီကိုသာဖြင့္လိုက္တယ္။ ဟိုတစ္ရက္ကၾကည့္လက္စအေခြက ပိတ္လိုက္တဲ့ေနရာကေန ဆက္လာတယ္။
ယာယီေတာတြင္းစခန္းထဲက မင္းသားနဲ႔မင္းသမီးရဲ႕ Love seen.
ကမ႓ာကၾကည့္ေနေပမဲ့ Koa ဘာလုပ္ရမွန္းမသိပါ။ ဒီဇာတ္လမ္းကိုမၾကည့္ဖူးသလို လက္ရွိျမင္ေနရတာကလည္း love-making scene ျဖစ္ေနေလေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္အထိဆက္လာေနမလဲလို႔ မသိ။ ကမ႓ာ့ကိုခိုးၾကည့္ရင္းနဲ႔ လူကမလံုမလဲ။ ကမ႓ာသိရင္ေျပာဦးမွာပါ။ မဟုတ္တာလုပ္ထားတဲ့လူက လိပ္ျပာမလံုဘူးလို႔။
ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ၿပီး ေဇာေခၽြးျပန္ေနရာက ဝင္လာတဲ့အေတြးတစ္စ
'ၾကည့္လက္စက ဒီေနရာမွာမွရပ္သြားတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔အတူၾကည့္ၾကရင္း ...'
ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ အသက္႐ွဴရခက္လာတာေၾကာင့္ ထရပ္လိုက္ေတာ့
"ျခံတံခါးေသခ်ာပိတ္သြား။"
"မျပန္ဘူး။ ေရဆာလို႔။ ေနာက္ေဖးမွာရွိတယ္မလား။"
ဘာမွမျဖစ္သလိုဟန္ေဆာင္ရင္း ေျဖလိုက္ေတာ့ မဲ့ျပံဳးတစ္ခ်က္နဲ႔ ဇာတ္လမ္းဆက္ၾကည့္ေနသူေၾကာင့္ Koa အိမ္ေနာက္ေဖးဘက္ကိုသာ ဝင္လာလိုက္မိတယ္။
ကမ႓ာက တျခားတစ္ေယာက္နဲ႔ အတူေနေနတယ္ဆိုတာကို စိတ္ကူးၾကည့္႐ံုနဲ႔တင္ လူကေနလို႔မေကာင္းေတာ့။ တကယ္ဆို သူတို႔က တရားဝင္ လက္ထပ္ေပါင္းသင္းေနၾကသူေတြ။ ဒီအသိကလည္း ရင္ကိုမီးနဲ႔ျမႇိဳက္သလိုပဲ။
မေတြးသင့္တဲ့အေတြးေတြကို ေမာင္းထုတ္ၿပီး ေရတစ္ဘူးယူကာ ျပန္ထြက္လာလိုက္တယ္။
"Earth, ေန႔လယ္စာကို ..."
"လုပ္ၿပီးသား။"
စကားေတာင္မဆံုးေသးဘဲ ကမ႓ာက ပိတ္ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္ Koa ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ၿငိမ္ေနလိုက္တာ ဇာတ္လမ္းၿပီးတဲ့အထိပါပဲ။
ၿပီးသြားေတာ့လည္း ဆိုဖာေပၚမွာပစ္လွဲလိုက္ျပန္တဲ့ ကမ႓ာ။
"အခန္းထဲသြားနားလိုက္ပါလား။ ကၽြန္ေတာ္ ပို႔ေပးမယ္ေလ။"
မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး ဘာမွျပန္မေျပာသူေၾကာင့္
"သခင္"
သူမႀကိဳက္တာကိုေခၚလိုက္လည္း အဖက္မလုပ္ပါ။ မတတ္ႏိုင္တဲ့အဆံုး ေဘးကေနပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနလိုက္ရပါတယ္။
■
"Earth, ေန႔လယ္စာ တစ္ခုခုထစားပါလား။"
တကယ္ပဲ အိပ္ေပ်ာ္ေနေလသလား။ ေဆးေသာက္ထားရလို႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္လို႔ ဆက္ႏႈိးရမလား၊ ဒီတိုင္းေပးအိပ္ထားရမလားလို႔ ေဝခြဲမရ။
🎶 Say I shouldn't be here but I can't give up his touch
It is him I love, it is him 🎶
ရာဇသခင္ထြက္မသြားခင္ စားပြဲေပၚတင္ေပးခဲ့တဲ့ ကမ႓ာရဲ႕ဖုန္းက Ring tone သံရယ္၊ It's him ဆိုတဲ့ contact name ရယ္၊ မိုးေရထဲက ေကာင္ေလးႏွစ္ေယာက္ပံုရယ္က ရာဇသခင္ဖုန္းေခၚတာလို႔ Koa သိပါတယ္။ ေယာက္်ားေလးအဆိုေတာ္ရဲ႕ "It is him I love" ဆိုတဲ့ အသံခပ္ရွရွက ဘာလို႔မ်ား Koa ရင္ကိုဆို႔နစ္ေစသလဲ။
ခုနကအိပ္ေနတဲ့ကမ႓ာက အခုေတာ့လည္း ဖုန္းေျပာေနတာတက္ႂကြလို႔။ ဘာေျပာေနလဲလို႔ မၾကားႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ဆူညံေနတဲ့ Koa က အိမ္အျပင္ကိုထထြက္လာၿပီး ၾကားမိတဲ့သီခ်င္းစာသားကို ႐ိုက္ရွာမိတယ္။ ဘယ္တုန္းကမွ နားမေထာင္ဖူးတဲ့သီခ်င္းမွာ ေယာက္်ားေလးတစ္ေယာက္က သူခ်စ္မိသူဟာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ျဖစ္ေၾကာင္းကို ဖြင့္ဟဝန္ခံရင္း သူ႔ကိုစိတ္မဆိုးဖို႔ ဘုရားသခင္ဆီေတာင္းဆိုေနခဲ့တယ္။
သံုးမိနစ္ေလာက္ရွိတဲ့သီခ်င္းကို နားေထာင္ၿပီးတာနဲ႔ Koa အိမ္ထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ ကမ႓ာက မတ္တပ္ထရပ္ဖို႔ျပင္ေနပါတယ္။
ကမ႓ာ့အနားကို Koa ေျပးသြားရင္း တြဲလိုက္ေတာ့ ကမ႓ာက ေအးစက္စက္ၾကည့္လာတယ္။ အကူအညီေပးပါရေစလို႔ ခခယယေတာင္းပန္ရမယ့္အမ်ိဳး။
'ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ္ေက်နပ္တယ္။'
ကမ႓ာ့ကို Koa တြဲေပးၿပီး wheelchair ေပၚတင္လိုက္တယ္။
"ဘယ္သြားမလို႔လဲ Earth?"
"အခန္းထဲ"
ဖြင့္လိုက္တဲ့ desktop screen မွာေပၚလာတာက လက္သန္းခ်င္းခ်ိတ္ထားတဲ့ ဆင္တူလက္စြပ္ေတြနဲ႔ လက္ႏွစ္ဖက္။ ခပ္ရိုးရိုး wallpaper ေလးတစ္ခုကလည္း လူသတ္ႏိုင္တာကို အခုမွ Koa သိရပါတယ္။ ပံုထဲကလက္တစ္ဖက္ကေတာ့ အျပင္ကကီးဘုတ္ေပၚမွာ လႈပ္ရွားေနရဲ႕။
"အဲဒီ့ကိစၥ Mail ပို႔ၿပီးသားပဲ Earth."
"ထပ္တိုးပစၥည္းစာရင္း"
"အဲဒါဆို Earth, confirm လုပ္ၿပီးရင္ ကၽြန္ေတာ္ပဲပို႔လိုက္ပါ့မယ္။"
ကမ႓ာက စာရင္းကိုၾကည့္ၿပီး
"အဲဒီ့ပန္းပုေတြအတြက္ willow နဲ႔ oak ကို Woodland ကေနပဲမွာလိုက္။"
"ဟုတ္ကဲ့"
ကမ႓ာမွာသမၽွေတြကို Koa လိုက္မွတ္ၿပီးေတာ့ ကမ႓ာ့ PC ကိုသံုးၿပီး Mail ပို႔ဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။ ေဘးမွာကမ႓ာရွိေနလည္း Koa ကေတာ့ သူ႔ password ကို ေအးေအးေဆးေဆးပဲႏွိပ္လိုက္တယ္။ ကမ႓ာ့ေမြးေန႔နဲ႔ သူ႔ေမြးေန႔ ေရာေနတဲ့ ဒီဂဏန္းေတြကို ကမ႓ာသိသြားရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား။
ကမ႓ာကေတာ့ သူ႔အာရံုနဲ႔သူမို႔ အဖက္လုပ္ၿပီးလွည့္မၾကည့္ျဖစ္။
"ၿပီးသြားၿပီ Earth."
"အင္း၊ မင္း account ကိုျပန္ျဖဳတ္ခဲ့။"
'အဟက္၊ account ကိုေတာင္ မျမင္ခ်င္တာလား။'
"ဟုတ္"
"ဧည့္ခန္းမွာပဲ ခဏေစာင့္ေပး။"
"ဘာလုပ္စရာရွိလို႔လဲ။ ကၽြန္ေတာ္ ..."
"မလိုဘူး။ တံခါးပိတ္ခဲ့ေပး။"
သူ႔အလိုက်ပဲေပါ့။ ဘာတတ္ႏိုင္မွာလဲ။
အခန္းတံခါးပိတ္ေပးၿပီးသာ အျပင္ကဧည့္ခန္းမွာ ေစာင့္ေနလိုက္ပါတယ္။
စေတြ႕ကတည္းက ေစာင့္ဆိုင္းျခင္းေတြနဲ႔သာ ကၽြမ္းဝင္ခဲ့ရၿပီးမွ အခုမွေတာ့ ထူးၿပီးနာက်င္မေနေတာ့ပါဘူး။ ဘယ္လိုမွလွည့္မၾကည့္ဘူးဆိုတာလည္း ေသခ်ာေနခဲ့ၿပီးသား။
■■■ Part (14) ဆက္ရန္ ■■■
မျက်ခွံတွေလှုပ်ရှားလာပြီး မျက်စိပွင့်လာတဲ့ကမ္ဘာ ခန္ဓာကိုယ်ကမလှုပ်ခင် မျက်စိရှေ့ကို အရင်ကြည့်မိတယ်။ ညက သူ့ကိုကျောခိုင်းအိပ်သွားသူအကြောင်း အရင်ဆုံးတွေးမိတာကြောင့်ပေါ့။
ဖြည်းဖြည်းချင်းပွင့်လာတဲ့မျက်စိတွေကို ချက်ချင်းမှိတ်လိုက်ပြီး နောက်တစ်ခါပြန်ဖွင့်ကြည့်မိတယ်။ သူ့ရှေ့ကမြင်ကွင်းက ပြောင်းမသွား။ ဒီလောက်ဆိုရင် အိပ်မက်မဟုတ်နိုင်တော့ပါဘူး။ အတွေးတွေအဆုံးမှာ ရင်ဘတ်ထဲကတဒိတ်ဒိတ်အသံကြောင့် သခင်လန့်နိုးသွားမှာတောင် စိုးရိမ်မိတယ်။
'သခင်ရယ်၊ ကိုယ့်ပါးကို လက်ဖဝါးနဲ့ပင့်ထားပေးရင်း ကိုယ့်ဘက်လှည့်စောင်းလို့ အိပ်ပျော်နေတာ။ ကိုယ့်ခေါင်းကသာ ဒီထက်စောင်းကျသွားရင် နဖူးထိပ်နားကဒဏ်ရာကိုဖိမိမှာမို့ အခုလိုလုပ်ပေးတာလား။ ညက သခင်စိတ်ဆိုးနေတာမဟုတ်ဘူးလား။'
ကြည်နူးနေရင်းက ရုတ်တရက်တွေးမိတဲ့အတွေးကြောင့် အသာလေးထထိုင်လိုက်တော့ ခြေဖဝါးကစူးခနဲ။ မျက်နှာမဲ့သွားမိရင်း တွေးမိတာက သခင့်လက်ကို အဲဒီ့လိုဖိထားမိတာ လက်တွေကျဉ်ကုန်တော့မယ်ဆိုတာပါပဲ။
ဖိထားတာကိုဖယ်လိုက်တာတောင် ဖြန့်လျက်သားဖြစ်နေတဲ့ လက်ဖဝါးတစ်ဖက်ကို ဖွဖွလေးကိုင်ရင်း လက်ချောင်းတွေကိုကွေးညွတ်စေလို့ သက်တောင့်သက်သာဖြစ်စေလိုက်တယ်။
"ဟင်း"
အသံနဲ့အတူ လှုပ်ရှားလာတဲ့မျက်ခွံတွေအောက်က ရီဝေဝေမျက်ဝန်းတွေဟာ လက်တွေဆီအကြည့်ရောက်သွားပြီးမှ ထိုင်နေတဲ့ကမ္ဘာကို မော့ကြည့်လာပြီး နာရီဆီရွေ့သွားပြန်တယ်။ နေထွက်ဖို့ကလိုသေးတာကြောင့်
"အိမ်သာသွားချင်လို့လား။"
အိပ်ချင်မူးတူးထထိုင်ပြီးမေးလာတဲ့ သခင့်ကို ကမ္ဘာကြည့်မဝပါ။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ။"
ခေါင်းခါပြတဲ့ကမ္ဘာက အကြည့်တွေတော့မလွှဲခဲ့ပါ။ သခင်က သူ့လက်ကိုခါလိုက်ရင်း
"ထမလို့လား။ ငါ တွဲပေးမယ်။"
သခင် ခုတင်ပေါ်ကဆင်းမယ်ပြင်မှ ကမ္ဘာက လက်ကိုလှမ်းဆွဲပြီး
"လက်မကျဉ်ဘူးလား။ ဖိမိထားတာ ရဲနေတာပဲ။"
အူကြောင်ကြောင်နဲ့ကြည့်လာတဲ့ သခင့်ပုံစံက အထူးအဆန်းဖြစ်နေသလို။
"မဖြစ်ပါဘူး။ နည်းနည်းလေးပဲ။"
သူ့လက်ဖဝါးကို ဆုပ်လိုက်ဖြန့်လိုက်လုပ်ရင်း ပြောနေပြန်တဲ့သခင်။
"ကိုယ် ..."
"ဟမ်း ... မြေကမ္ဘာ၊ စကားတွေမများနဲ့။ ဘာမှမဟုတ်ရင် ပြန်အိပ်တော့။"
ကမ္ဘာပြောမယ့်စကားတွေကို ရိပ်မိလာတဲ့သခင်က ပိတ်ပြောပြီး တစ်ဖက်လှည့်စောင်းလို့ လှဲအိပ်သွားတယ်။
ကမ္ဘာလည်း ဖြည်းဖြည်းချင်းလှဲအိပ်ပြီး သခင့်ခါးကိုဖက်လိုက်တော့ ကိုယ်လုံးနဲ့တွန်းခံလိုက်ရလို့ ပက်လက်ပြန်ဖြစ်သွားရင်း
"အ"
ခြေထောက်က လှုပ်မိတိုင်းနာနေလေတော့ အသံကထွက်သွားလို့ သခင်လှည့်ကြည့်လာကာ
"အနာကကိုက်လား။ Pain killer သောက်မလား။"
ဒီညကတော့ ထထိုင်လိုက်၊ ပြန်လှဲအိပ်လိုက်နဲ့ သံသရာလည်မှာကို မြင်ယောင်ပါသေးရဲ့။
"ရပါတယ်၊ ရုတ်တရက်မို့ပါ။ ပြန်အိပ်တော့ သခင်။"
"သေချာလား အဆင်ပြေတာ။"
ခြေထောက်တွေကိုဖုံးထားတဲ့စောင်ကို သခင် ခပ်ဖွဖွဖယ်လိုက်ပြီး ပတ်တီးစည်းထားတဲ့ခြေထောက်ကို ကြည့်လိုက်ပါသေးတယ်။
"နည်းနည်းတော့ရောင်ချင်နေပြီ။ ဆေးသောက်ထားလည်း ဖြစ်တော့ဖြစ်မှာပဲ။"
"ကိုယ်အဆင်ပြေတယ်။ ပြန်အိပ်တော့နော်။"
"နေစမ်းပါ။ မနက်ကျ ငါအလုပ်မသွားဘူး။"
"ဟင်"
"မင်းတပည့်တွေကို ခေါ်ခိုင်းချင်ရင်လည်းခိုင်း။ ငါတော့အလုပ်မသွားဘူး။ အခု ဘာလုပ်ချင်သေးလဲ။"
သခင့်ကိုကြည့်ရင်းနဲ့ ကမ္ဘာ့မျက်နှာမတည်တော့ပါ။ သူကျေနပ်နေတာက မျက်နှာမှာအထင်းသားပေါ်လာတော့ သခင်ကစိုက်ကြည့်ပြီး
"ငါ့ကို နှလုံးသားမရှိဘူးများ ထင်နေတာလား။"
"ဟင့်အင်း"
"Sorry, ကမ္ဘာ။ ငါ ဒေါသကြီးသွားတယ်။"
"ဟင့်အင်း၊ မလိုဘူး။ သခင့်ဘက်က အဲဒီ့လိုပြောစရာမလိုပါဘူး။ ကိုယ်လည်းသခင်ပြောသလိုပဲ၊ အတ္တကြီးမိသွားတာ။"
"တစ်ခါတလေ မင်းအချစ်ကို ငါလန့်တယ်။"
"မလန့်ပါနဲ့။ သခင့်ကို အတင်းအဓမ္မ အတိုက်အခံမလုပ်မိအောင် သတိထားပါ့မယ်။ သခင့်ကိုလေ လှောင်ပိတ်ထားချင်တာမျိုးတော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ကိုယ့်စိတ်က ..."
"ရပြီ။ စိတ်ထဲက အလိုလိုဖြစ်လာတာပါ၊ စိတ်မထိန်းလိုက်နိုင်တာပါ၊ နောက်ဆိုဆင်ခြင်ပါ့မယ်၊ ဒါပဲမဟုတ်လား။ ငါသိတယ်။ သဘောမကျပေမဲ့ ငါနားလည်တယ်။ ဘာမှကိစ္စမရှိရင် ပြန်အိပ်လိုက်တော့။ မနက်လင်းဖို့လည်းလိုသေးတယ်။"
"ဖက်ထားပေးမှာလား။"
"လိုက်ကပ်နေရအောင် မင်းက ပက်ကျိလား။"
"အင်း"
အတင်းခေါင်းညိတ်ပြရင်းမှ သူ့နဖူးသူပြန်ဖိထားတဲ့ ကမ္ဘာ့ကြောင့် သခင်ရယ်လိုက်ပြီး နေရာချင်းပြောင်းလို့ အရင်လှဲအိပ်လိုက်ကာ လက်လှမ်းလာပါတော့တယ်။
မြေကမ္ဘာဆိုတဲ့ကောင်လေးကတော့ ချက်ချင်းပဲ နာတာတွေမေ့ပြီး သခင့်လက်တွေကြားတိုးဝင်လို့ ရင်ခွင်ထဲမှာ မရမကဝင်ခွေနေပါပြီ။
ညဦးပိုင်းကတိုက်ပွဲဖြစ်ကြတာ သူတို့မဟုတ်သလိုပါပဲ။
■■■
ခြေတစ်ချောင်းထောက်ပြီး ခုန်ဆွခုန်ဆွလုပ်ကာ အိပ်ခန်းထဲကထွက်ဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ ကမ္ဘာက အခန်းတံခါးဘောင်ကိုကိုင်ရင်း ခဏနားနေတုန်း
"ဟေ့ကောင်၊ မင်း ခဏလေးတောင်အငြိမ်မနေနိုင်ဘူးလား။ အပြင်ထွက်ချင်ရင်လည်း ငါ့ကိုစောင့်လေ။ မဟုတ်လည်း ငါ့ကိုခေါ်လေ။ ချုပ်ရိုးပြန်ပွင့်ချင်လို့ ခွင်ဆင်နေတာလား။"
"မဆူပါနဲ့။"
"Yahhh! ငါ နည်းနည်းပဲပြောလိုက်တာကို အခွက်ကဘာဖြစ်တာလဲ။ လုပ်မိတော့မယ်။"
"ဘာလုပ်မှာလဲဟင်။"
ကြောက်နေတဲ့မျက်နှာပေးနဲ့ ကမ္ဘာက သူများတွေအမြင်မှာတော့ သနားစရာကောင်းနေနိုင်ပေမဲ့ သခင်ကတော့ စိတ်ပျက်လက်ပျက်ကြည့်ပြီး
"သရုပ်ဆောင်လုပ်ရင် ဆုတွေတစ်ထပ်ကြီးရနိုင်တယ်။ မနက်စာစားမယ်၊ လာခဲ့။"
ကမ္ဘာ့ကိုတွဲခေါ်ဖို့ပြင်တော့မှ
"အဟီး၊ တခြားဟာစားလို့ မရဘူးလား။"
"ခြံထဲဆင်းလေ၊ မြက်တွေရှိတယ်။"
"ဟင့်"
■
"မြေကမ္ဘာ၊ အဲဒါ ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ရေချိုးရင်တောင် အဲဒီ့ခြေထောက်ကို ရေမထိအောင်ဂရုစိုက်ရမှာလေ။ ဘာကြောင့် ခေါင်းလျှော်ချင်နေတာလဲ။ တစ်နေ့ကလျှော်ထားတယ်လေ။ တစ်ရက်ခြားခေါင်းမလျှော်ရလို့ သေတဲ့မသာ မရှိဘူး။ ပွစိပွစိလုပ်မနေနဲ့။"
"Bathtub ထဲမှာ ..."
"တိတ်စမ်း။ မင်း ဒီနေ့ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ ကလေးလိုဂျီကျနေရအောင် ငါ မင်းအဖေမဟုတ်ဘူး။ သူငယ်ပြန်မနေနဲ့။"
"လူဆိုးကောင်"
"ဘာရယ်"
"ဟင့်အင်း"
ပြောလိုက်တာသူမဟုတ်ပါဘူးဆိုတဲ့ ရိုးသားတဲ့အထာနဲ့ ခေါင်းခါပြနေတော့ သခင့်မှာ စိတ်တိုတာတွေကို ရေနဲ့မျိုချလိုက်ရပါတယ်။
မနက်စာစားနေရင်း ခေါင်းလျှော်ရည်ဘူးအသစ် ဘယ်နားထားလဲမေးနေတဲ့ကမ္ဘာက သူသုံးနေကျခေါင်းလျှော်ရည်ဘူး ကုန်နေတဲ့အကြောင်းနဲ့ ဒီနေ့ခေါင်းလျှော်မှာမို့ ဝယ်ထားတဲ့ ခေါင်းလျှော်ရည်ဘူးသစ်လေး ရှာပေးပါလို့ ပြောလာတာပါ။ သခင်ကတားတာကို ပွစိပွစိပြောနေလို့ အော်မိပြန်တော့ ရုပ်ကသနားကမား။ ဒီကောင်လေးဟာ အမျိုးမျိုးကိုတတ်နိုင်လွန်းလို့ တစ်ခါတလေမှာ ထသတ်ချင်လောက်အောင် သခင်အသည်းယားမိပါတယ်။
ကမ္ဘာတစ်ယောက် ဧည့်ခန်းထဲရောက်သွားတဲ့အထိ အဲဒီ့ကိစ္စကမပြီးနိုင်ပါ။ သူ့ဆံပင်တွေကို နဖူးရှေ့ဆွဲယူကြည့်ကာ ဘယ်လိုတွေစေးကပ်ကပ်ဖြစ်နေပါတယ်၊ ဦးရေပြားတွေက ဘယ်လိုတွေယားနေပါတယ်နဲ့ စကားတွေရှည်နေတော့ နောက်ဖေးကထွက်လာတဲ့သခင်က
"ညှပ်မလား။ ငါ ညှပ်ပေးမယ်။"
"လေးကွက်ကြားဖြစ်သွားမှာပေါ့။"
"မင်းသိဖို့ပဲလိုတာ။"
"အဲဒီ့ကလစ်ပေး။"
ရုတ်ပြီးသားအဝတ်တွေကို ဧည့်ခန်းထဲယူခဲ့ပါ၊ သူပါဝိုင်းကူခေါက်ပေးမယ်လို့ ကမ္ဘာပြောထားလို့ သခင်က အဝတ်တွေကိုခြင်းနဲ့ထည့်သယ်လာတော့ ခြင်းမှာညှပ်ထားမိတဲ့ အဝတ်ညှပ်ကလစ်အသေးလေးကို ကမ္ဘာကတောင်းတယ်။ သခင်ပေးလိုက်တော့ ရှေ့ဘက်ကဆံပင်တွေကို ရသမျှဆွဲပြီး ကလစ်နဲ့ကောက်ညှပ်ပစ်လိုက်တဲ့ကမ္ဘာက နာနတ်ပင်စိုက်နေတဲ့အလား။
"ဟား ဟား ဟား ... ကလေးကလားနဲ့ကွာ၊ အရူးကောင်။ ရော့၊ အဝတ်တွေဝိုင်းခေါက်။"
ဧည့်ခန်းမှာ အဝတ်တွေခေါက်နေကြတုန်းမှာပဲ
*Ting Tong*
"မင်းတပည့်တွေကို ခေါ်ထားတာလား။"
"ဖုန်းမဆက်ရသေးပါဘူး။"
သခင် ခြံတံခါးထဖွင့်ပေးပြီး ခဏကြာတော့ ပြန်ဝင်လာပါတယ်။ နောက်မှာပါလာသူက
"မင်း ..."
"မင်းရဲ့လူတွေဆိုလို့။"
သခင့်စကားကို ကမ္ဘာမဖြေနိုင်သေးပါ။ သူ့ကိုကြည့်ပြီး ခဏလောက်ငေးခနဲဖြစ်သွားသူကိုသာ အာရုံရောက်နေပါတယ်။ နောက်ကနေ wheelchair ကိုယူလာသူကတစ်ယောက်။
"တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ် ကိုရာဇသခင်။ ကျွန်တော် Koa ပါ။ အရင်ကတော့ Earth Daddy ရဲ့ အတွင်းရေးမှူးဆိုပေမဲ့ ဟိုတလောကမှ Earth လက်အောက်ကို ပြောင်းလာတာပါ။"
လက်ကမ်းရင်းပြောလာသူကြောင့်
"တွေ့ရတာဝမ်းသာပါတယ်။"
သခင့်ကိုနှုတ်ဆက်ပြီး နောက်ကအလုပ်သမားဘက်လှည့်ကာ
"Ok, you can go back. I'll call you to pick me up."
"Yes, sir."
"ခဏနော်။"
ခြံတံခါးလိုက်ပိတ်ဖို့ သခင်ပြန်ထွက်သွားတော့
"အဲဒါ ဘာလုပ်တာလဲ။ ငါ ခြေထောက်ကျိုးတာမဟုတ်ဘူး။"
"မတော်တဆချုပ်ရိုးပြုတ်ရင် ဘယ်လိုလုပ်မလဲ။ ဒါနဲ့ဆို ငြိမ်ငြိမ်နေလို့ရတယ်။"
"မင်းကရော ဘာလာရှုပ်တာလဲ။"
ကမ္ဘာမေးလိုက်ပေမဲ့ သခင်ပြန်ဝင်လာတာကြောင့် Koa ဆီက အဖြေပြန်မလာတော့ပါ။
"တစ်ခုခုသောက်မလား Koa?"
"နေပါစေ၊ မလိုပါဘူးဗျ။"
သခင်နဲ့ Koa ပြောနေတာကို ကမ္ဘာကြည့်နေတုန်း အိပ်ခန်းထဲကသခင့်ဖုန်းသံကို ကြားလိုက်ရပါတယ်။ သခင်က အခန်းထဲကိုလက်ညှိုးထိုးပြပြီး ဖုန်းသွားပြောဦးမယ်ဆိုတဲ့အဓိပ္ပါယ်ပြကာ လှည့်ထွက်သွားတော့မှ
"မင်းကို ဒီအိမ်အရိပ်တောင်မနင်းဖို့ ငါပြောထားတယ်နော်။"
"အိမ်ထဲရောက်နေမှပဲ သခင်ရယ်။"
"မသေချင်ရင် စကားပြောဆင်ခြင်လိုက်။"
ကမ္ဘာထိုင်နေရာနဲ့ ထောင့်မှန်ကျတဲ့ဘက်မှာ Koa ထိုင်လိုက်ပြီး
"အခုလိုကျတော့လည်း ကလေးလိုပဲ။ ပထမဆုံးမြင်ဖူးတာ။"
Koa ပြောမှ ကမ္ဘာတစ်ယောက် စုပ်သပ်ရင်း သူ့ခေါင်းပေါ်ကကလစ်ကို ဖြုတ်ပစ်လိုက်ရတယ်။ အဲဒီ့အချိန်မှာပဲ သခင်ပြန်ထွက်လာပြီး
"ကမ္ဘာ၊ မနက်စောစောမှာ ရုံးကကွန်ပြူတာတွေကို IT အဖွဲ့က လိုတာလုပ်ပေးဖို့စစ်ကြရင်း wire shock ဖြစ်ပြီး ကွန်ပြူတာတွေထိသွားတယ်။ အဲဒါ ဟိုတစ်ရက်ကလုပ်ထားတဲ့ ကုန်ကြမ်းစာရင်းတွေကို ဒီနေ့ ငါသွားစစ်ပေးရမှာ။ ခဏသွားပြီး ပြန်လာမယ်။"
"Mail ကနေပဲ ယူစစ်ပေးလို့မရဘူးလား။"
"အပြန်အလှန် စစ်ကြမှာနဲ့က သွားလိုက်တာအဆင်ပြေတယ်။ ငါရေချိုးပြီးသွားလိုက်မယ်။ Koa ရှိနေမှာပဲမဟုတ်လား။"
"ဟုတ်ကဲ့ဗျ၊ ကျွန်တော်စောင့်ပေးပါ့မယ်။ စိတ်ချလက်ချသွားပါ။"
"Thany you."
"My pleasure."
ခေါက်ပြီးသားအဝတ်တွေကိုယူပြီး သခင်ပြန်လှည့်သွားတော့ ခေါက်လက်စတွေကို ကမ္ဘာက ခြင်းထဲပစ်ထည့်လိုက်တာကြောင့် Koa က ခြင်းကိုယူပြီး အိပ်ခန်းဆီပို့ပေးဖို့ပြင်လိုက်ပါတယ်။
"ဘာလုပ်တာလဲ။"
ကမ္ဘာ အော်ပစ်လိုက်ချင်ပေမဲ့ သခင်ရှိနေတာမို့ ခပ်တိုးတိုးသာပြောရတယ်။ လေသံကတော့ ရေခဲတမျှ။
"သွားပို့ပေးရုံပါ။"
ကမ္ဘာမတားနိုင်ခင်မှာပဲ Koa လှည့်ထွက်သွားပြီးနေပြီ။
သခင့်ရဲ့ ကျေးဇူးတင်သံကြားလိုက်ရပြီးနောက် Koa ပြန်ရောက်လာပါတယ်။
"ရာဇသခင်ကို သိပ်ချစ်တာပဲလား။"
"မင်းပါးစပ်က သူ့နာမည်ကို ခေါ်စရာအကြောင်းမရှိဘူး။"
"ဟုတ်၊ မှတ်ထားပါ့မယ်။ သူနဲ့စကားပြောရင်တော့ ခေါ်လို့ရတယ်မဟုတ်လား။"
ရွဲ့သလိုဖြစ်သွားတဲ့ Koa စကားမှာ ကမ္ဘာဘာမှထပ်မပြောတော့သလို Koa ကလည်း ငြိမ်ငြိမ်သက်သက်ထိုင်နေလို့ ဧည့်ခန်းလေးမှာ တိတ်ဆိတ်လို့။
■
'ဘယ်လိုပုံစံလဲဗျာ။ မြင်မြင်ချင်းကဆို ကျွန်တော်အံ့ဩသွားရတာ။ ကျွန်တော်သိတဲ့ မြေကမ္ဘာဆိုတဲ့လူသားက အဲဒီ့လိုပုံစံလေးတွေလည်း လုပ်တတ်တာလား။'
အတွေးရဲ့နောက်မှာ ရင်နာစရာကကပ်ပါလာတယ်။
'သူသိပ်ချစ်တဲ့ ရာဇသခင်ရှေ့မှာပဲ သီးသန့်ဖြစ်နေတဲ့ပုံစံပေါ့။'
ခေါင်းမှာ အဝတ်ညှပ်ကလစ်ကိုထိုးပြီး ဆံပင်တစ်ထောင်ထောင်နဲ့၊ ညအိပ်ဝတ်စုံ အစိမ်းရင့်ဝမ်းဆက်နဲ့၊ အေးစက်မှုတွေပျောက်ဆုံးနေတဲ့ ကျွန်တော့်အရှင်သခင်က အခုလိုကျတော့လည်း သူ့ချစ်ရသူလက်ထဲက ဝက်ဝံရုပ်လေးလိုပါပဲ။
ကျွန်တော်မြင်ဖူးခဲ့သမျှ ကျားရိုင်းတစ်ကောင်လိုဟန်ပန်တွေကို ဘယ်လိုမှရှာမရနိုင်တဲ့ပုံစံမျိုးကနေ ကျွန်တော့်ကိုတွေ့တွေ့ချင်း အရင်ပုံစံဖြစ်တဲ့ သားရဲတစ်ကောင်လိုပြောင်းလဲသွားတာကတော့ ချွင်းချက်ပေါ့။ ရင်ထဲမှာတော့ အောင့်သက်သွားတာ ကာယကံရှင်ဖြစ်တဲ့ကျွန်တော့်ထက် နှလုံးသားလေးက ပိုသိပါလိမ့်မယ်။
'သခင်မှန်ပါတယ်။ ကျွန်တော်လုပ်ခဲ့ဖူးတဲ့အပြစ်က ကြီးသွားခဲ့တာပဲ။
ဒါပေမဲ့ အမှားတစ်ခုလို့တော့ မသတ်မှတ်တာမို့ ပြန်ပြင်ခိုင်းရင်တောင် ထပ်လုပ်မိဦးမှာ။'
■
"မင်းကို ဘယ်သူခေါ်လို့ ရောက်လာတာလဲ။"
"အခုလို တစ်ယောက်တည်းဖြစ်နေမှာစိုးလို့ လာခဲ့တာပါ။"
"ဘာ၊ ဒါဆို သခင်တို့ရုံးကပြဿနာကို မင်းလုပ်တာလား။"
"အဲဒီ့လောက်အထိ အထင်မကြီးပါနဲ့လား။ ကျွန်တော် အဲဒီ့လောက်တော့ မလုပ်နိုင်ပါဘူး။ တိုက်ဆိုင်တာပါ။"
ကမ္ဘာမယုံနိုင်ပေမဲ့ သူ့ရှေ့မှာ ယုန်သူငယ်လိုလုပ်နေတဲ့ Koa ကို ဘာမှဆက်မပြောချင်တော့လို့ တီဗွီကိုသာဖွင့်လိုက်တယ်။ ဟိုတစ်ရက်ကကြည့်လက်စအခွေက ပိတ်လိုက်တဲ့နေရာကနေ ဆက်လာတယ်။
ယာယီတောတွင်းစခန်းထဲက မင်းသားနဲ့မင်းသမီးရဲ့ Love seen.
ကမ္ဘာကကြည့်နေပေမဲ့ Koa ဘာလုပ်ရမှန်းမသိပါ။ ဒီဇာတ်လမ်းကိုမကြည့်ဖူးသလို လက်ရှိမြင်နေရတာကလည်း love-making scene ဖြစ်နေလေတော့ ဘယ်အချိန်အထိဆက်လာနေမလဲလို့ မသိ။ ကမ္ဘာ့ကိုခိုးကြည့်ရင်းနဲ့ လူကမလုံမလဲ။ ကမ္ဘာသိရင်ပြောဦးမှာပါ။ မဟုတ်တာလုပ်ထားတဲ့လူက လိပ်ပြာမလုံဘူးလို့။
ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်ပြီး ဇောချွေးပြန်နေရာက ဝင်လာတဲ့အတွေးတစ်စ
'ကြည့်လက်စက ဒီနေရာမှာမှရပ်သွားတယ်ဆိုတော့ သူတို့အတူကြည့်ကြရင်း ...'
ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် အသက်ရှူရခက်လာတာကြောင့် ထရပ်လိုက်တော့
"ခြံတံခါးသေချာပိတ်သွား။"
"မပြန်ဘူး။ ရေဆာလို့။ နောက်ဖေးမှာရှိတယ်မလား။"
ဘာမှမဖြစ်သလိုဟန်ဆောင်ရင်း ဖြေလိုက်တော့ မဲ့ပြုံးတစ်ချက်နဲ့ ဇာတ်လမ်းဆက်ကြည့်နေသူကြောင့် Koa အိမ်နောက်ဖေးဘက်ကိုသာ ဝင်လာလိုက်မိတယ်။
ကမ္ဘာက တခြားတစ်ယောက်နဲ့ အတူနေနေတယ်ဆိုတာကို စိတ်ကူးကြည့်ရုံနဲ့တင် လူကနေလို့မကောင်းတော့။ တကယ်ဆို သူတို့က တရားဝင် လက်ထပ်ပေါင်းသင်းနေကြသူတွေ။ ဒီအသိကလည်း ရင်ကိုမီးနဲ့မြှိုက်သလိုပဲ။
မတွေးသင့်တဲ့အတွေးတွေကို မောင်းထုတ်ပြီး ရေတစ်ဘူးယူကာ ပြန်ထွက်လာလိုက်တယ်။
"Earth, နေ့လယ်စာကို ..."
"လုပ်ပြီးသား။"
စကားတောင်မဆုံးသေးဘဲ ကမ္ဘာက ပိတ်ပြောလိုက်တာကြောင့် Koa ဘာမှဆက်မပြောတော့ဘဲ ငြိမ်နေလိုက်တာ ဇာတ်လမ်းပြီးတဲ့အထိပါပဲ။
ပြီးသွားတော့လည်း ဆိုဖာပေါ်မှာပစ်လှဲလိုက်ပြန်တဲ့ ကမ္ဘာ။
"အခန်းထဲသွားနားလိုက်ပါလား။ ကျွန်တော် ပို့ပေးမယ်လေ။"
မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး ဘာမှပြန်မပြောသူကြောင့်
"သခင်"
သူမကြိုက်တာကိုခေါ်လိုက်လည်း အဖက်မလုပ်ပါ။ မတတ်နိုင်တဲ့အဆုံး ဘေးကနေပဲ ထိုင်ကြည့်နေလိုက်ရပါတယ်။
■
"Earth, နေ့လယ်စာ တစ်ခုခုထစားပါလား။"
တကယ်ပဲ အိပ်ပျော်နေလေသလား။ ဆေးသောက်ထားရလို့ အိပ်ပျော်နေတာလည်း ဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်လို့ ဆက်နှိုးရမလား၊ ဒီတိုင်းပေးအိပ်ထားရမလားလို့ ဝေခွဲမရ။
🎶 Say I shouldn't be here but I can't give up his touch
It is him I love, it is him 🎶
ရာဇသခင်ထွက်မသွားခင် စားပွဲပေါ်တင်ပေးခဲ့တဲ့ ကမ္ဘာရဲ့ဖုန်းက Ring tone သံရယ်၊ It's him ဆိုတဲ့ contact name ရယ်၊ မိုးရေထဲက ကောင်လေးနှစ်ယောက်ပုံရယ်က ရာဇသခင်ဖုန်းခေါ်တာလို့ Koa သိပါတယ်။ ယောက်ျားလေးအဆိုတော်ရဲ့ "It is him I love" ဆိုတဲ့ အသံခပ်ရှရှက ဘာလို့များ Koa ရင်ကိုဆို့နစ်စေသလဲ။
ခုနကအိပ်နေတဲ့ကမ္ဘာက အခုတော့လည်း ဖုန်းပြောနေတာတက်ကြွလို့။ ဘာပြောနေလဲလို့ မကြားနိုင်လောက်အောင် ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ်ဆူညံနေတဲ့ Koa က အိမ်အပြင်ကိုထထွက်လာပြီး ကြားမိတဲ့သီချင်းစာသားကို ရိုက်ရှာမိတယ်။ ဘယ်တုန်းကမှ နားမထောင်ဖူးတဲ့သီချင်းမှာ ယောက်ျားလေးတစ်ယောက်က သူချစ်မိသူဟာ ယောက်ျားတစ်ယောက်ဖြစ်ကြောင်းကို ဖွင့်ဟဝန်ခံရင်း သူ့ကိုစိတ်မဆိုးဖို့ ဘုရားသခင်ဆီတောင်းဆိုနေခဲ့တယ်။
သုံးမိနစ်လောက်ရှိတဲ့သီချင်းကို နားထောင်ပြီးတာနဲ့ Koa အိမ်ထဲပြန်ဝင်လာတော့ ကမ္ဘာက မတ်တပ်ထရပ်ဖို့ပြင်နေပါတယ်။
ကမ္ဘာ့အနားကို Koa ပြေးသွားရင်း တွဲလိုက်တော့ ကမ္ဘာက အေးစက်စက်ကြည့်လာတယ်။ အကူအညီပေးပါရစေလို့ ခခယယတောင်းပန်ရမယ့်အမျိုး။
'ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော်ကျေနပ်တယ်။'
ကမ္ဘာ့ကို Koa တွဲပေးပြီး wheelchair ပေါ်တင်လိုက်တယ်။
"ဘယ်သွားမလို့လဲ Earth?"
"အခန်းထဲ"
ဖွင့်လိုက်တဲ့ desktop screen မှာပေါ်လာတာက လက်သန်းချင်းချိတ်ထားတဲ့ ဆင်တူလက်စွပ်တွေနဲ့ လက်နှစ်ဖက်။ ခပ်ရိုးရိုး wallpaper လေးတစ်ခုကလည်း လူသတ်နိုင်တာကို အခုမှ Koa သိရပါတယ်။ ပုံထဲကလက်တစ်ဖက်ကတော့ အပြင်ကကီးဘုတ်ပေါ်မှာ လှုပ်ရှားနေရဲ့။
"အဲဒီ့ကိစ္စ Mail ပို့ပြီးသားပဲ Earth."
"ထပ်တိုးပစ္စည်းစာရင်း"
"အဲဒါဆို Earth, confirm လုပ်ပြီးရင် ကျွန်တော်ပဲပို့လိုက်ပါ့မယ်။"
ကမ္ဘာက စာရင်းကိုကြည့်ပြီး
"အဲဒီ့ပန်းပုတွေအတွက် willow နဲ့ oak ကို Woodland ကနေပဲမှာလိုက်။"
"ဟုတ်ကဲ့"
ကမ္ဘာမှာသမျှတွေကို Koa လိုက်မှတ်ပြီးတော့ ကမ္ဘာ့ PC ကိုသုံးပြီး Mail ပို့ဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဘေးမှာကမ္ဘာရှိနေလည်း Koa ကတော့ သူ့ password ကို အေးအေးဆေးဆေးပဲနှိပ်လိုက်တယ်။ ကမ္ဘာ့မွေးနေ့နဲ့ သူ့မွေးနေ့ ရောနေတဲ့ ဒီဂဏန်းတွေကို ကမ္ဘာသိသွားရင် ပိုမကောင်းဘူးလား။
ကမ္ဘာကတော့ သူ့အာရုံနဲ့သူမို့ အဖက်လုပ်ပြီးလှည့်မကြည့်ဖြစ်။
"ပြီးသွားပြီ Earth."
"အင်း၊ မင်း account ကိုပြန်ဖြုတ်ခဲ့။"
'အဟက်၊ account ကိုတောင် မမြင်ချင်တာလား။'
"ဟုတ်"
"ဧည့်ခန်းမှာပဲ ခဏစောင့်ပေး။"
"ဘာလုပ်စရာရှိလို့လဲ။ ကျွန်တော် ..."
"မလိုဘူး။ တံခါးပိတ်ခဲ့ပေး။"
သူ့အလိုကျပဲပေါ့။ ဘာတတ်နိုင်မှာလဲ။
အခန်းတံခါးပိတ်ပေးပြီးသာ အပြင်ကဧည့်ခန်းမှာ စောင့်နေလိုက်ပါတယ်။
စတွေ့ကတည်းက စောင့်ဆိုင်းခြင်းတွေနဲ့သာ ကျွမ်းဝင်ခဲ့ရပြီးမှ အခုမှတော့ ထူးပြီးနာကျင်မနေတော့ပါဘူး။ ဘယ်လိုမှလှည့်မကြည့်ဘူးဆိုတာလည်း သေချာနေခဲ့ပြီးသား။
■■■ Part (14) ဆက်ရန် ■■■
Коментарі