Chapter (2)
"ခ်စ္တယ္လို႔၊ ေနာက္တစ္ေခါက္ေလာက္။"
"ဘာေျပာတယ္"
"Second round, darling."
"ေတာ္လိုက္ေတာ့။"
"လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က သခင္ဘာေျပာခဲ့လဲ။ အလုပ္ေတြကို ငါးရက္အတြင္းၿပီးေအာင္လုပ္ႏိုင္ရင္ မင္းစိတ္ႀကိဳက္ေနေပးမယ္၊ မျငင္းပါဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တာေလ။"
"ၿပီးမယ္မထင္ဘူးေလ။"
"ဟား ဟား ဟား ... သခင္ရယ္၊ ေျမကမ႓ာကို အထင္ေသးတာကိုး။"
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ရင္း ေခါင္းေမာ့လို႔ေအာ္ရယ္ေနတဲ့ ကမ႓ာ့ေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္လိုက္တဲ့ သခင္။
"မင္းပါးစပ္ကို တစ္ခုခုနဲ႔ပိတ္သင့္ေနၿပီ။"
"ပိတ္ေလ၊ ၿပီးရင္ သခင့္အလွည့္။"
ေျပာၿပီးထရပ္ေတာ့ သခင္ပါလိုက္ထလိုက္တယ္။ ႐ုတ္တရက္ သခင့္ကိုဖက္ၿပီးဆြဲလွည့္ကာ ခုတင္ေပၚပစ္လွဲလိုက္တဲ့ကမ႓ာက သခင့္ကိုယ္ေပၚထပ္လ်က္သား။
"အား၊ ေသေတာ့မွာပဲ။ နာတယ္ကြ။"
"ေနာက္တစ္ေခါက္တည္းပါ ေနာ္၊ ေနာ္၊ ေနာ္။"
သက္ျပင္းခ်ရင္း လက္ခံလိုက္ရတဲ့သခင္က ေနာက္တစ္ေခါက္ရဲ႕ ေနာက္တစ္ေခါက္ၿပီးမွပဲ အနားရတဲ့အျဖစ္။
"မင္းအလွည့္က် ေသဖို႔ျပင္ထား။"
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သခင္တစ္ေယာက္ ပါးစပ္ကသာႀကိမ္းေမာင္းႏိုင္႐ံု။
"သခင့္ကတိနဲ႔ သခင္ေလ။"
ေဘးမွာဝင္လွဲရင္း ခါးကိုဆြဲဖက္လာတဲ့ကမ႓ာ့ကို
"မင္းလည္း အဲဒါနဲ႔ေသမွာပဲ။ မင္း႐ုပ္မင္းျပန္ၾကည့္စမ္း။ ေမ်ာက္ေခါင္း႐ုပ္နဲ႔၊ မ်က္စိေနာက္ကပ္ေနၿပီ။"
"အလုပ္ေတြကို ငါးရက္နဲ႔ျဖတ္ခဲ့ရတာေလ။ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရဘူးဗ်။ အခုလည္း လက္စသတ္ဖို႔ပါလာေသးတယ္။ အေဖ့သားမက္ကိုလြမ္းလို႔ က်န္ေနတဲ့အလုပ္နည္းနည္းကို ဟိုေရာက္မွလက္စသတ္ပါရေစလို႔ သြားငိုျပထားရတာ သခင္သိရဲ႕လား။"
"ေႂကြသြားေရာလား။"
"ေႂကြတာေပါ့။ ဒီလိုျမန္ျမန္အလုပ္ျပတ္သြားတာ ဒီေကာင္ေၾကာင့္ပဲေလ။ ဒီမ်က္ကြင္းညိဳေတြနဲ႔ ငိုျပခဲ့တာ မေႂကြစရာလား။"
"အဲဒါကို အခုေသာင္းက်န္းႏိုင္တယ္ေနာ္။"
"မေန႔ညက သခင္နဲ႔ေျပာၿပီးေတာ့ တစ္ညလံုးေသခ်ာအိပ္ထားတာပါ။ အဟင္း ..."
"တဏွာရူး။ ဖယ္စမ္းကြာ၊ ငါ အိပ္မလို႔။"
"အိပ္ေလ။ ဖက္ထားခ်င္လို႔ဟာကို။"
ေျပာမရတဲ့အဆံုး ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ထားတဲ့ကမ႓ာ့ကို လႊတ္ထားလိုက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနဆဲသခင္ထက္ ကမ႓ာကအရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။
လည္ကုပ္ဆီက ေလေငြ႕ေႏြးေႏြးေၾကာင့္ သခင္သေဘာတက်ျပံဳးရင္း ကမ႓ာ့လက္ကိုအသာဖယ္လို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွည့္လိုက္ၿပီး ကမ႓ာ့ေခါင္းေလးကိုနမ္းကာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ရင္း သခင္သည္လည္း အိပ္မက္ကမ႓ာသို႔...
■
သခင္ႏိုးလာေတာ့ ေမွာင္ေတာ့မယ္။ ဗိုက္ေတြဆာၿပီးႏိုးလာတဲ့သခင္က ပက္လက္အေနအထားနဲ႔ရွိေနၿပီး ဆန္႔ထားမိတဲ့သခင့္လက္ေမာင္းေအာက္နားမွာ ကမ႓ာက ေခြေခြေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနပါတယ္။
'ဘယ္ေလာက္ေတာင္အိပ္ေရးပ်က္ထားလို႔ အဲဒီ့ေလာက္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေနတာလဲ အခ်စ္ေရ။'
ကမ႓ာမႏိုးေအာင္ ျဖည္းျဖည္းေလးထတယ္လို႔ အထင္မမွားေစခ်င္ပါ။ သင္း ေသာင္းက်န္းထားလို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသာလႈပ္ရွားႏိုင္တဲ့ သခင့္အျဖစ္ရယ္ပါ။
ေရစိမ္ခ်ိဳးၿပီးလန္းသြားေတာ့မွ အခန္းထဲကမွန္မွာ ေသခ်ာၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ပခံုး၊ ရင္ဘတ္နဲ႔ ေက်ာျပင္ေတြပါမက်န္ အနီကြက္ေတြ။ ေရခ်ိဳးရင္းျမင္ခဲ့ရတာကလည္း ေပါင္ေတြမွာပါနီရဲလို႔။
မွန္ထဲကေနျမင္ေနရတဲ့ ကမ႓ာ့ေက်ာျပင္နဲ႔ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္မွာလည္း သခင့္လက္သည္းနဲ႔ျခစ္မိထားတဲ့ အနီရဲရဲအစင္းေၾကာင္းေတြ။ ေရခ်ိဳးေတာ့မွ စပ္တယ္ဆိုၿပီးေအာ္ေတာ့မွာကို ႀကိဳသိေနပါတယ္။ ေဆးလိမ္းေပးဖို႔ ေဆးပုလင္းနဲ႔ဂြမ္းကို စားပြဲေပၚတင္ထားလိုက္ၿပီး အခန္းအျပင္ထြက္ကာ ညေနစာအတြက္မွာလိုက္ရတယ္။ ဒီပံုစံနဲ႔က ဘယ္သူမွမီးဖိုေခ်ာင္မဝင္ႏိုင္ပါ။
ညေနစာမွာၿပီး အားနည္းေနတဲ့ဖုန္းကို အားသြင္းဖို႔ အခန္းထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ ခုတင္ေပၚမွာငုတ္တုပ္ငိုက္ေနတဲ့ ေမ်ာက္ေခါင္းနဲ႔လူသား။ ဆံပင္ေတြလည္း စုတ္ဖြားဖြားနဲ႔။
"ႏိုးေနရင္လည္း ထေတာ့ကြာ။"
"ႏိုးေသးဘူး။"
"ဪ၊ ေအး။ မႏိုးတဲ့ေကာင္ ညေနစာမစားနဲ႔။"
"ညေနစာေရာ၊ ညစာေရာ၊ ညလယ္စာေရာ အကုန္စားမွာ။"
"မ်က္စိေတာင္မဖြင့္ႏိုင္ပဲ။"
သခင္ေျပာေတာ့မွ အတင္းျပဴးၾကည့္ၿပီး ယိုင္တိုင္တိုင္ထလာကာ သခင့္အနားေရာက္လာတယ္။
"စားမွာ။"
ရင္ဘတ္ကိုအတြန္းခံလိုက္ရတဲ့ကမ႓ာ ယိုင္ထြက္သြားေလေတာ့
"ဟာဟ၊ လူကျဖင့္ ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔။ သြားပါကြာ၊ မ်က္ႏွာသစ္။ ခဏေန ညေနစာမွာထားတာ ေရာက္ေတာ့မယ္။"
"ဟုတ္ ..."
သံရွည္ဆြဲၿပီး "ဟုတ္" သြားတဲ့ကမ႓ာက ေရခ်ိဳးခန္းဆီသြားတာ မ်က္စိေတာင္ပြင့္ရဲ႕လားမသိေတာ့ပါ။
သူေျပာတဲ့ အခ်စ္ရဲ႕စြမ္းအားေတြက သိပ္ကိုအစြမ္းထက္လြန္းလွပါရဲ႕။
■■■
**ဒုန္း**
Laptop တစ္လံုးနဲ႔ အသည္းအသန္နပန္းလံုးေနတဲ့ ေျမကမ႓ာ အသံၾကားမွ ဦးေႏွာက္ကို အေျပးအလႊားအလုပ္ခိုင္းမိေတာ့ အၾကည့္ေတြက နာရီဆီေရာက္သြားရတယ္။ အခ်ိန္ကုန္သြားတာကို မသိလိုက္ရေအာင္အထိ အလုပ္ထဲေခါင္းစိုက္ေနမိတာ အခုေတာ့ ျပႆနာကႀကီးသြားၿပီမို႔ အိမ္ေရွ႕ခန္းကိုေျပးထြက္အလာ အိပ္ခန္းဆီဦးတည္လာသူနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးရပါၿပီ။
"ျပန္ေရာက္ ... အ..."
ကမ႓ာ့စကားမဆံုးလိုက္ပါဘဲ ဆံပင္ေဆာင့္ဆြဲခံလိုက္ရလို႔ လူကသူ႔ဘက္ကိုေစာင္းသြားတယ္။ ဆြဲေခၚရာအိပ္ခန္းထဲကို ျပန္ပါလာေတာ့ သခင္တြန္းထုတ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေရွ႕ကနံရံကိုဝင္မတိုက္မိေအာင္ ကမ႓ာလက္ေထာက္ထားလိုက္ေပမဲ့ ေနာက္ကေနဖိတြန္းလိုက္လို႔ နံရံနဲ႔ရင္ခ်င္းအပ္ၿပီးသား။ ကမ႓ာ့လက္တစ္ဖက္ ေနာက္ဘက္ဆီဆြဲယူခံလိုက္ရၿပီး ခါးမွာကပ္ထားခံရတယ္။ ဆံပင္ကေနဆြဲလို႔ လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေစတဲ့ သခင့္မ်က္ႏွာမွာ ေဒါသရိပ္တို႔အထင္းသား။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္။ သတိထားေနရင္းၾကားက အခ်ိန္ကိုေမ့သြားတာ။"
"အဟက္၊ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေစာင့္လိုက္ၿပီးမွ မင္းေၾကာင့္ ငါအရွက္ကြဲရတာပဲ။"
"ဘာကို ..."
"တိတ္စမ္း။ တကယ္ေတာ့ မင္းလုပ္ရပ္က မင္းရွက္ရမွာပါ။"
"ဘာအျပစ္လုပ္မိျပန္တာလဲ။"
ခပ္တိုးတိုးသာေမးႏိုင္ပါတယ္။ ပြဲတစ္ခုတက္ဖို႔သြားတဲ့သခင့္ကို ပြဲၿပီးခ်ိန္မွာ လာႀကိဳေပးပါ့မယ္လို႔ေျပာၿပီး ကမ႓ာအလုပ္မ်ားေနခဲ့တာ နာရီမၾကည့္ျဖစ္ပါ။ အခုမွၾကည့္မိေတာ့ ေျပာထားတဲ့အခ်ိန္ထက္ မိနစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္သြားၿပီ။ ပြဲေနရာနဲ႔အိမ္က ကားနဲ႔ဆို နာရီဝက္ေလာက္ေမာင္းရတဲ့ခရီးမို႔ သခင္က ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ေနခဲ့ေသးတာကို တြက္လိုက္မိၿပီးသားပါ။
အခုက သြားမႀကိဳမိတဲ့အျပစ္အျပင္ ေနာက္ထပ္အျပစ္တစ္ခုလုပ္မိပံုပါပဲ။
"ေအး၊ မသိနဲ႔။"
ဆံပင္ကေနေဆာင့္ဆြဲထားတဲ့ေခါင္းကို လႊတ္လိုက္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ နံရံနဲ႔ကမ႓ာ့နဖူးေစာင္းက ပစ္တိုက္သြားရတယ္။ လူကေတာ့ လက္တစ္ဖက္ခ်ဳပ္ခံထားရၿပီး နံရံမွာကပ္ခံထားရဆဲ။ အားသံုးၿပီးလည္း မ႐ုန္းရဲပါ။
**Phone ringing**
ကမ႓ာ့ဖုန္းျမည္လာတာၾကားရေပမဲ့ စားပြဲေပၚမွာမို႔ ဘယ္သူေခၚတယ္မသိပါ။ ဖုန္းကိုင္ဖို႔ကလည္း မျဖစ္ႏိုင္။
"သြားကိုင္၊ မင္းအေမေခၚတာ။"
သခင္ကလွမ္းၾကည့္ၿပီးေျပာကာ လက္လႊတ္ေပးလိုက္တာေၾကာင့္ ဖုန္းကိုကိုင္ၿပီး speaker ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။
"အငယ္ေကာင္၊ နင္ ဘာအခ်ိဳးခ်ိဳးတာလဲ။ ေယာက္်ားယူတာလည္း နင္ပဲ၊ အခုလိုသတင္းထြက္တာလည္း နင္ပဲ။ နင္အရွက္မရွိေပမဲ့ နင့္အေမျဖစ္ရတာ ငါရွက္တယ္ဟဲ့။"
"ဟို၊ အေမ ဘာကို ..."
"အဲဒီ့ကိစၥကို အခုပဲရွင္းေနတာပါ အန္တီ။"
"ရာဇ ရွိေနတာလား။ အန္တီေတာ့ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး။ မင္းေယာက္်ားကိုလည္း ထိန္းဦး။"
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာျပလို႔ရမလား။"
"နင့္အျပစ္နင္မသိဘူးလား။ ငါ့နားရွိရင္ အေသပဲ။"
နာေနတဲ့နဖူးေစာင္းကို ကမ႓ာစမ္းၾကည့္မိေတာ့ ေသြးစတခ်ိဳ႕။
"အေမ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္မွျပန္ဆက္မယ္ေနာ္။"
"ဟဲ့ ..."
ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္ၿပီးမွ
"ဘာျဖစ္တာလဲဆိုတာ ေသခ်ာေျပာပါဦးဗ်ာ။"
သခင့္ပါးစပ္ကျပန္မေျဖဘဲ ဖုန္းကိုထုတ္ယူၿပီးျပလာတဲ့ ဓာတ္ပံုတခ်ိဳ႕။ ဘယ္သူက ဘယ္လိုေတြ႐ိုက္သြားတာလဲဆိုတာ ေတြးမရပါ။
"အဲဒါက အလုပ္ကိစၥသြားတာပါ သခင္ရယ္။ မဟုတ္တာမလုပ္ဘူးလို႔ က်ိန္ေျပာရဲပါတယ္။"
"လိမ္ေတာ့မယ္ေပါ့။"
"မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ သခင္ထင္သလိုမဟုတ္ဘူး။"
"ေအး၊ ငါကေတာ့ ငါ့အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ဘာေတြလဲဆိုၿပီးအေမးခံခဲ့ရလို႔ အရွက္ကြဲခဲ့ရၿပီ။ မင္းအမ်ိဳးသားက ဘယ္လိုလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေၾကာင့္ေလ။"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္။ ဟိုတယ္ေလၽွာက္လမ္း ..."
"ေတာ္ေတာ့ ေျမကမ႓ာ။ ငါ ဘာမွမၾကားခ်င္ဘူး။ မင္းအေမကလည္း ေျပာသြားတယ္မဟုတ္လား၊ ထိန္းပါဦးတဲ့ေလ။ အဟက္၊ ငါကပဲ အထိန္းအသိမ္းမတတ္ဘူးလို႔ ျဖစ္သြားရျပန္ၿပီ။"
ထေအာ္လိုက္တဲ့သခင္က အရမ္းေဒါသထြက္ေနပံုပါပဲ။ သခင့္ပံုစံက သူ႔ေယာက္်ားကို မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔အတူတြဲၿပီး ဟိုတယ္ေရွ႕မွာျမင္ရတာကို သဝန္တိုေနတာမ်ိဳးထက္ သူ႔အသိုင္းအဝိုင္းၾကားမွာ ကမ႓ာ့ေၾကာင့္အရွက္ရခဲ့တာကို ေပါက္ကြဲေနပံုမို႔ ကမ႓ာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ သခင္က အယံုအၾကည္မရွိဘူးဆိုတဲ့အေတြးကလည္း ဝမ္းနည္းစရာ။
ေယာက္်ားေလးနဲ႔လက္ထပ္ခဲ့တဲ့အေပၚ အေနာက္ႏိုင္ငံသားျဖစ္သူအေဖက ဘာမွမေျပာေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသူအေမကေတာ့ သေဘာမက်ခဲ့ပါ။ ကမ႓ာ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ခိုင္မာေနတာေၾကာင့္ အေဖနဲ႔အစ္ကိုတို႔က ကမ႓ာ့ဘက္ကေန ကူေျပာေပးခဲ့ၾကရတယ္။ အခုလိုေတြျဖစ္လာၿပီး သူ႔ကိုမၾကည္ျဖဴတဲ့ေယာကၡမဆီက အေျပာခံလိုက္ရလို႔ သခင္ေပါက္ကြဲမယ္ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။
ခုတင္ေပၚမွာထိုင္ခ်လိုက္တဲ့သခင့္ကို ရွင္းျပဖို႔ႀကိဳးစားေနတုန္းမွာပဲ ကမ႓ာ့ဖုန္းျမည္လာလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မကိုင္လို႔မျဖစ္သူ။
"သခင္၊ ခဏေနာ္။"
သခင့္ကိုခြင့္ေတာင္းေတာ့ ဘာမွမေျပာလို႔ ဖုန္းကိုင္လိုက္ၿပီး
"I'll email you this evening."
".............."
"Ok, getting more time to prepare."
".............."
ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီး သခင္ေရွ႕သြားကာ
"အဲဒီဟိုတယ္မွာ ေလၽွာက္လမ္းဒီဇိုင္းျပင္ဖို႔ သံုးမယ့္ Material ေတြ သြားၾကည့္ေပးတာပါ။"
သခင့္ဆီက ဘာမွတံု႔ျပန္မလာဘဲ ဖုန္းကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး မဲ့ျပံဳးျပံဳးတာေတြ႕လိုက္ေတာ့မွ ကမ႓ာလန္႔သြားရပါၿပီ။
"သခင္၊ အဲ့ဒါ Wendy ဖုန္းဆက္ၿပီး ေနာက္ေန႔အတြက္ Presentation ..."
"ရွင္းျပဖို႔ မလိုပါဘူး။ မင္းအဆက္ေဟာင္းရဲ႕အလုပ္ကို ေသခ်ာလုပ္ေပးလိုက္ပါ။"
ကမ႓ာမွားတာပါ။ Contact မွာ Wendy နဲ႔သူ တြဲ႐ိုက္ထားတဲ့ပံုကို ထည့္ထားမိေတာ့ ဖုန္းလာတာနဲ႔ေပၚလာတဲ့ပံုထဲက Wendy ဆံပင္ပံုစံဟာ ခုနက သခင့္ဖုန္းထဲမွာပါတဲ့ ကမ႓ာနဲ႔တြဲေတြ႕တဲ့ေန႔ကဆံပင္ပံုစံအတိုင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ Wendy နဲ႔ ဟိုတယ္အတူသြားၿပီး ဒီေန႔လည္း Wendy ရဲ႕အလုပ္ကိစၥေၾကာင့္ သခင့္ကိုႀကိဳဖို႔ေမ့သြားခဲ့တယ္။ အခုလည္း သခင္နဲ႔ျပႆနာတက္ေနရင္းကို ဖုန္းေျပာလိုက္မိတယ္။ သူနဲ႔ Wendy ဆိုတာ အရင္က အေပါင္းအသင္းေတြၾကား နာမည္သဲ့သဲ့ထြက္ဖူးတာမို႔ သခင္အထင္လြဲစရာ ျဖစ္သြားခဲ့ရၿပီ။
"သခင္"
"ငါ မင္းအသံကိုမၾကားခ်င္ေသးဘူး။"
ထထြက္သြားတဲ့သခင့္ေနာက္ကို လိုက္ရွင္းျပခ်င္ေပမဲ့ အသံမၾကားခ်င္ဘူးဆိုလို႔ က်န္ေနခဲ့႐ံုသာ။
■
အခန္းေအာင္းၿပီးပဲ အလုပ္ကိုၿပီးေအာင္ ျမန္ျမန္လုပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ သခင္ကေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဘာေတြအလုပ္႐ႈပ္ေနတယ္မသိ။ ကမ႓ာအလုပ္ၿပီးလို႔ ေရခ်ိဳးၿပီးအိပ္ခန္းထဲျပန္ေရာက္လာေတာ့ သခင္က အဝတ္အစားေရြးေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကမ႓ာ့ကိုအဖက္မလုပ္ပါဘဲ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ထြက္သြားတဲ့သခင့္ကို ကမ႓ာဘာမွမေျပာႏိုင္ေသးပါ။
ကမ႓ာနဲ႔အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ဒီမွာအတည္တက်ေနတာ ႏွစ္တစ္ဝက္ေက်ာ္႐ံုရွိေသးတဲ့သခင္က ကိုယ္တိုင္ကားမေမာင္းႏိုင္ေသးလို႔ ကမ႓ာကပဲ ေမာင္းပို႔ေနက်။ ကမ႓ာမအားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ အငွားယာဥ္ေမာင္း စီစဥ္ေပးထားၿပီးသား။ သခင္ေရခ်ိဳးေနတုန္း ဒရိုင္ဘာဆီဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ ေခၚထားပါတယ္တဲ့။ မလာေတာ့ဖို႔ေျပာလိုက္ၿပီး သခင့္ကိုလိုက္ပို႔ေပးဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။
အလုပ္မ်ားေနတာရယ္၊ သခင္နဲ႔ျပႆနာတက္ထားတာရယ္ေၾကာင့္ ေန႔လယ္စာလည္း ဘာမွမစားျဖစ္ေသးပါ။ သခင္ကေတာ့ ပြဲကျပန္လာတာမို႔ အိမ္မွာဘာမွစားျဖစ္မွာမဟုတ္လို႔ စားဖို႔ထမလုပ္မိတာလည္းပါပါတယ္။ ညေနစာေလးေတာ့ အတူစားျဖစ္ေအာင္ၾကံဦးမွ။
"သခင္၊ ဘယ္သြားမွာလဲ။ လိုက္ပို႔ေပးမယ္။"
တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ၿပီး အဝတ္အစားဆက္လဲေနတဲ့သခင့္ကို ကမ႓ာဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိ။ ဒီလိုနဲ႔ ကားေပၚေရာက္တဲ့အထိ ဘာမွမေျပာျဖစ္ၾကပါ။ ထိုင္ခံုခါးပတ္ပတ္လိုက္ၿပီးမွ သခင္က
"Shay တို႔ဆိုင္ကိုပို႔ေပး။"
Shay. အဲဒီ့ေကာင္ကို ကမ႓ာၾကည့္မရပါ။ အရမ္းမ်က္ႏွာေျပာင္သလို သခင္နဲ႔အရမ္းခင္ေနတာလည္း မ်က္စိေနာက္စရာ။ ဒီၾကားထဲက သခင္နဲ႔သာဆို သူ bottom ထိုင္ရလည္း ေက်နပ္တယ္ဆိုၿပီး သူ႔ဗလႀကီးမွအားမနာ ေသာက္ရူးထဖူးတဲ့ အဲဒီ့အျဖဴေကာင္ကို ကမ႓ာသတ္ပစ္ခ်င္တာမမွားပါဘူး။ အခုေရာ ဘာကိစၥနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဘိလိယက္ခံုမွာ ဘယ္သူေတြနဲ႔ခ်ိန္းထားၾကသလဲ။
ေမြးေန႔တဲ့။ ဘယ္သူက ေမြးေန႔ကို ဘိလိယက္ဆိုင္မွာလုပ္လို႔လဲ။ အရက္၊ ဘီယာ၊ ေသာက္စရာအစံုရေနတဲ့ဆိုင္မို႔ ရြႏိုင္ၾကတာေပါ့ေလ။ အဲဒီ ရြပိုးထိုးလြန္းတဲ့ အာဖရိကန္ အေမရိကန္ ကျပားမေလးက အဲဒီေလာက္လွေနတာလည္း ကမ႓ာ့အတြက္အဆင္မေျပျပန္ဘူး။ အသားညိဳညိဳမွာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြ၊ မ်က္လံုးညိဳညိဳအၾကည္ေလးေတြ၊ ဆံပင္အနက္ေရာင္လႈိင္းတြန္႔ေတြနဲ႔ ေမြးေန႔ရွင္ေလးက သခင့္ကိုတရင္းတႏွီးႀကိဳဆိုၿပီး ကမ႓ာ့ကိုပါ ဖက္လဲတကင္းလုပ္ေနတာက သူ႔ရဲ႕ေဖာ္ေရြမႈကိုသိသာေစေပမဲ့ ကမ႓ာသေဘာမက်ဘူး။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ရာဇသခင္အနားကိုေရာက္လာတဲ့ ဘယ္ပန္းေတြ၊ ဘယ္လိပ္ျပာေတြကိုမွ ေျမကမ႓ာတို႔ၾကည့္မရပါ။ အခုလည္း လင္တစ္ေယာက္လံုးကိုေရွ႕ထားၿပီး တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ သခင္နဲ႔ တြဲကေနၾကတယ္။ ကမ႓ာ့ကိုပါ တြဲကဖို႔ဖိတ္တဲ့လူေတြကိုေတာ့ ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔သာ ထိုင္ျငင္းေနမိတယ္။ သခင္ကေတာ့ ေသာက္လိုက္၊ ကလိုက္ပါပဲ။ သခင္က ရိုးရိုးေလးဝတ္စားထားတာေတာင္ အေနာက္တိုင္းသားေတြၾကား ထင္းထြက္ေနတာ မနာလိုစရာ။ ကမ႓ာ့မွာသာ နဖူးမွာပလာစတာနဲ႔။
■
"မထိနဲ႔။ မင္း ငါ့ကို ထိစရာမလိုဘူး။"
ကူတြဲေပးတာကို ႐ုန္းထြက္သြားၿပီး ကားေပၚကို ဒယိမ္းဒယိုင္တက္သြားတဲ့သခင္။
ကမ႓ာ ကားထဲလိုက္ဝင္လိုက္ၿပီး
"သခင္က ကိုယ့္ေယာက္်ားက်မထိနဲ႔ဆိုၿပီး ဟိုမွာ လက္ကမ္းသမၽွလူနဲ႔တြဲကတာက် ေကာင္းတယ္ေပါ့။"
"အဟက္။ ေျမကမ႓ာ၊ ငါ မင္းေရွ႕မွာပဲ တြဲကေနတာေလ။ မင္းကြယ္ရာမွာ အျမင္မေတာ္ေတြလုပ္ေနတာလည္း မဟုတ္။"
"သခင္"
"အိမ္ျပန္မယ္။ ေမာင္းေတာ့။"
မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး တစ္ဖက္လွည့္သြားတဲ့သခင့္ေၾကာင့္ အိမ္ေရာက္မွရွင္းျပဖို႔သာ ရွိပါေတာ့တယ္။
"သခင္၊ အိမ္ေရာက္ၿပီ။"
တစ္ထပ္အိမ္ေလးရဲ႕ ကားဂိုေဒါင္မွာကားသိမ္းခဲ့ၿပီး ကမ႓ာအိမ္ထဲဝင္လာေတာ့ သခင္က ဧည့္ခန္းဆိုဖာမွာပဲ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲမွီထိုင္ေနဆဲ။
"အခန္းထဲဝင္နားေလ။"
တစ္ခ်က္ကေလးေတာင္မလႈပ္လို႔ အနားကပ္သြားေတာ့ တြန္းထုတ္ခံလိုက္ရလို႔ ကမ႓ာေနာက္တစ္ႀကိမ္အနားကပ္သြားေပမဲ့
"မလာနဲ႔။ ငါ့နားမကပ္နဲ႔။"
"သခင္၊ အဲဒီ့ဓာတ္ပံုကို ဘယ္သူ႐ိုက္မွန္းမသိေပမဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိကို ဖြတာပါ။ တကယ္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားတာ။ ၿပီးေတာ့ contact မွာကလည္း တျခားလူေတြနဲ႔ပါ ပံုေတြ႐ိုက္ၾကၿပီးေတာ့ ထည့္ထားလိုက္ၾကတာပါ။ အခုဖ်က္လိုက္ၿပီ။"
".........."
"သခင္ေရ၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အဲဒီ့လိုႀကီးမေနပါနဲ႔။"
သခင့္ေရွ႕ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ရင္း လက္ေတြကိုဖြဖြကိုင္လို႔ ကမ႓ာေတာင္းပန္မိတယ္။ သခင့္ဥေပကၡာေတြက ကမ႓ာ့အတြက္ေတာ့ ပူေလာင္လြန္းတယ္။ သခင္က လက္ေတြကို႐ုန္းထြက္လိုက္ၿပီး
"ဖယ္စမ္းပါ။"
"မဖယ္ဘူး။ သခင္ေက်နပ္ေအာင္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ။ အဲဒီ့လိုမ်ိဳးႀကီးေတာ့ မေနပါနဲ႔။"
"အဲ့ဒါဆို မင္းလိုမ်ိဳးေနရမွာလား။"
"ဘာကိုလဲ သခင္။"
"ေရာ့"
သခင္ ဖုန္းဖြင့္ၿပီး ကမ႓ာ့လက္ထဲထည့္ေပးလာတယ္။ Wendy က ကမ႓ာ့ေနာက္ေက်ာကေန ခါးကိုဖက္ထားၿပီး ကမ႓ာက Wendy လက္ေတြကို အုပ္ကိုင္ထားတဲ့ပံုဟာ ဟိုတယ္အခန္းတစ္ခန္းကို ေနာက္ခံထားၿပီး လွလွပပႀကီးကိုၾကည့္ေကာင္းေနေလရဲ႕။
"မဟုတ္ဘူး။ အဲ့ဒါ သူကဖက္လိုက္လို႔ သူ႔လက္ေတြကိုဆြဲျဖဳတ္ေနတာပါ။ တကယ္ပါ သခင္ရယ္။"
သခင္က စိတ္ပ်က္သလိုၾကည့္ၿပီးသာ ထထြက္သြားေလၿပီ။ ကမ႓ာ ေနာက္ကေနေျပးလိုက္သြားၿပီး သခင့္ကိုဆြဲဖက္ထားလိုက္ကာ
"သခင့္တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္တာပါ။ သခင့္ကြယ္ရာမွာေဖာက္ျပန္ဖို႔ စိတ္ကူးထဲေတာင္မရွိပါဘူး။ အဲ့ဒါက တမင္ေခ်ာက္ခ်တာ။"
သခင္႐ုန္းထြက္သြားျပန္လို႔ ပခံုးကိုလွမ္းဆြဲေတာ့ ဆြဲလိုက္တဲ့အရွိန္ကိုျပန္သံုးၿပီး ကမ႓ာတစ္ေယာက္ ကိုင္ေပါက္ခံလိုက္ရတယ္။ ေမ့သြားခဲ့တာ၊ သခင္ဆိုတာက အဲဒီလိုေတြသိပ္ကၽြမ္းက်င္တာကိုေပါ့။
"အား ... "
ညည္းေနလို႔မၿပီးေသးတာေၾကာင့္ လူးလဲထၿပီး သခင့္ေျခေထာက္ကိုလွမ္းအဆြဲ ခါထုတ္လိုက္တဲ့ေျခဖ်ားက မ်က္ႏွာကိုခတ္မိသြားလို႔ လည္ထြက္သြားရတယ္။
"Tsk! ငါ့ကိုမထိနဲ႔လို႔ေျပာထားတာ လူလိုနားမလည္ဘူးလား။"
အခုအခ်ိန္မွာ ဘာေကာင္နဲ႔ႏႈိင္းႏႈိင္း ကမ႓ာမနာႏိုင္ဘူး။ သခင္စိတ္ဆိုးေျပဖို႔က အဓိကမို႔ ေခါင္းခါျပလိုက္ၿပီး သခင့္လက္ကိုဆြဲထားလိုက္ေတာ့
"ေသခ်င္ၿပီလား ေျမကမ႓ာ။"
"သခင္သတ္မယ္ ဆိုရင္ေပါ့။"
"ေအး၊ ေသဖို႔ျပင္ထား။"
ကမ႓ာ့လက္ေမာင္းကေန ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲေခၚၿပီး အခန္းတစ္ခန္းဆီဦးတည္လိုက္တဲ့ သခင့္ေနာက္ကို ကမ႓ာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပါသြားပါေတာ့တယ္။
■■■ Part (3) ဆက္ရန္ ■■■
"ချစ်တယ်လို့၊ နောက်တစ်ခေါက်လောက်။"
"ဘာပြောတယ်"
"Second round, darling."
"တော်လိုက်တော့။"
"လွန်ခဲ့တဲ့တစ်ပတ်က သခင်ဘာပြောခဲ့လဲ။ အလုပ်တွေကို ငါးရက်အတွင်းပြီးအောင်လုပ်နိုင်ရင် မင်းစိတ်ကြိုက်နေပေးမယ်၊ မငြင်းပါဘူးလို့ ပြောခဲ့တာလေ။"
"ပြီးမယ်မထင်ဘူးလေ။"
"ဟား ဟား ဟား ... သခင်ရယ်၊ မြေကမ္ဘာကို အထင်သေးတာကိုး။"
ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ရင်း ခေါင်းမော့လို့အော်ရယ်နေတဲ့ ကမ္ဘာ့ရှေ့မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်လိုက်တဲ့ သခင်။
"မင်းပါးစပ်ကို တစ်ခုခုနဲ့ပိတ်သင့်နေပြီ။"
"ပိတ်လေ၊ ပြီးရင် သခင့်အလှည့်။"
ပြောပြီးထရပ်တော့ သခင်ပါလိုက်ထလိုက်တယ်။ ရုတ်တရက် သခင့်ကိုဖက်ပြီးဆွဲလှည့်ကာ ခုတင်ပေါ်ပစ်လှဲလိုက်တဲ့ကမ္ဘာက သခင့်ကိုယ်ပေါ်ထပ်လျက်သား။
"အား၊ သေတော့မှာပဲ။ နာတယ်ကွ။"
"နောက်တစ်ခေါက်တည်းပါ နော်၊ နော်၊ နော်။"
သက်ပြင်းချရင်း လက်ခံလိုက်ရတဲ့သခင်က နောက်တစ်ခေါက်ရဲ့ နောက်တစ်ခေါက်ပြီးမှပဲ အနားရတဲ့အဖြစ်။
"မင်းအလှည့်ကျ သေဖို့ပြင်ထား။"
လောလောဆယ်တော့ သခင်တစ်ယောက် ပါးစပ်ကသာကြိမ်းမောင်းနိုင်ရုံ။
"သခင့်ကတိနဲ့ သခင်လေ။"
ဘေးမှာဝင်လှဲရင်း ခါးကိုဆွဲဖက်လာတဲ့ကမ္ဘာ့ကို
"မင်းလည်း အဲဒါနဲ့သေမှာပဲ။ မင်းရုပ်မင်းပြန်ကြည့်စမ်း။ မျောက်ခေါင်းရုပ်နဲ့၊ မျက်စိနောက်ကပ်နေပြီ။"
"အလုပ်တွေကို ငါးရက်နဲ့ဖြတ်ခဲ့ရတာလေ။ ကောင်းကောင်းမအိပ်ရဘူးဗျ။ အခုလည်း လက်စသတ်ဖို့ပါလာသေးတယ်။ အဖေ့သားမက်ကိုလွမ်းလို့ ကျန်နေတဲ့အလုပ်နည်းနည်းကို ဟိုရောက်မှလက်စသတ်ပါရစေလို့ သွားငိုပြထားရတာ သခင်သိရဲ့လား။"
"ကြွေသွားရောလား။"
"ကြွေတာပေါ့။ ဒီလိုမြန်မြန်အလုပ်ပြတ်သွားတာ ဒီကောင်ကြောင့်ပဲလေ။ ဒီမျက်ကွင်းညိုတွေနဲ့ ငိုပြခဲ့တာ မကြွေစရာလား။"
"အဲဒါကို အခုသောင်းကျန်းနိုင်တယ်နော်။"
"မနေ့ညက သခင်နဲ့ပြောပြီးတော့ တစ်ညလုံးသေချာအိပ်ထားတာပါ။ အဟင်း ..."
"တဏှာရူး။ ဖယ်စမ်းကွာ၊ ငါ အိပ်မလို့။"
"အိပ်လေ။ ဖက်ထားချင်လို့ဟာကို။"
ပြောမရတဲ့အဆုံး နောက်ကနေသိုင်းဖက်ထားတဲ့ကမ္ဘာ့ကို လွှတ်ထားလိုက်ပြီး အိပ်ပျော်ဖို့ကြိုးစားနေဆဲသခင်ထက် ကမ္ဘာကအရင် အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။
လည်ကုပ်ဆီက လေငွေ့နွေးနွေးကြောင့် သခင်သဘောတကျပြုံးရင်း ကမ္ဘာ့လက်ကိုအသာဖယ်လို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လိုက်ပြီး ကမ္ဘာ့ခေါင်းလေးကိုနမ်းကာ ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ရင်း သခင်သည်လည်း အိပ်မက်ကမ္ဘာသို့...
■
သခင်နိုးလာတော့ မှောင်တော့မယ်။ ဗိုက်တွေဆာပြီးနိုးလာတဲ့သခင်က ပက်လက်အနေအထားနဲ့ရှိနေပြီး ဆန့်ထားမိတဲ့သခင့်လက်မောင်းအောက်နားမှာ ကမ္ဘာက ခွေခွေလေးအိပ်ပျော်နေပါတယ်။
'ဘယ်လောက်တောင်အိပ်ရေးပျက်ထားလို့ အဲဒီ့လောက် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်နေတာလဲ အချစ်ရေ။'
ကမ္ဘာမနိုးအောင် ဖြည်းဖြည်းလေးထတယ်လို့ အထင်မမှားစေချင်ပါ။ သင်း သောင်းကျန်းထားလို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းသာလှုပ်ရှားနိုင်တဲ့ သခင့်အဖြစ်ရယ်ပါ။
ရေစိမ်ချိုးပြီးလန်းသွားတော့မှ အခန်းထဲကမှန်မှာ သေချာကြည့်ဖြစ်တယ်။ ပခုံး၊ ရင်ဘတ်နဲ့ ကျောပြင်တွေပါမကျန် အနီကွက်တွေ။ ရေချိုးရင်းမြင်ခဲ့ရတာကလည်း ပေါင်တွေမှာပါနီရဲလို့။
မှန်ထဲကနေမြင်နေရတဲ့ ကမ္ဘာ့ကျောပြင်နဲ့ လက်မောင်းတစ်ဖက်မှာလည်း သခင့်လက်သည်းနဲ့ခြစ်မိထားတဲ့ အနီရဲရဲအစင်းကြောင်းတွေ။ ရေချိုးတော့မှ စပ်တယ်ဆိုပြီးအော်တော့မှာကို ကြိုသိနေပါတယ်။ ဆေးလိမ်းပေးဖို့ ဆေးပုလင်းနဲ့ဂွမ်းကို စားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ထွက်ကာ ညနေစာအတွက်မှာလိုက်ရတယ်။ ဒီပုံစံနဲ့က ဘယ်သူမှမီးဖိုချောင်မဝင်နိုင်ပါ။
ညနေစာမှာပြီး အားနည်းနေတဲ့ဖုန်းကို အားသွင်းဖို့ အခန်းထဲပြန်ဝင်လာတော့ ခုတင်ပေါ်မှာငုတ်တုပ်ငိုက်နေတဲ့ မျောက်ခေါင်းနဲ့လူသား။ ဆံပင်တွေလည်း စုတ်ဖွားဖွားနဲ့။
"နိုးနေရင်လည်း ထတော့ကွာ။"
"နိုးသေးဘူး။"
"ဪ၊ အေး။ မနိုးတဲ့ကောင် ညနေစာမစားနဲ့။"
"ညနေစာရော၊ ညစာရော၊ ညလယ်စာရော အကုန်စားမှာ။"
"မျက်စိတောင်မဖွင့်နိုင်ပဲ။"
သခင်ပြောတော့မှ အတင်းပြူးကြည့်ပြီး ယိုင်တိုင်တိုင်ထလာကာ သခင့်အနားရောက်လာတယ်။
"စားမှာ။"
ရင်ဘတ်ကိုအတွန်းခံလိုက်ရတဲ့ကမ္ဘာ ယိုင်ထွက်သွားလေတော့
"ဟာဟ၊ လူကဖြင့် ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့။ သွားပါကွာ၊ မျက်နှာသစ်။ ခဏနေ ညနေစာမှာထားတာ ရောက်တော့မယ်။"
"ဟုတ် ..."
သံရှည်ဆွဲပြီး "ဟုတ်" သွားတဲ့ကမ္ဘာက ရေချိုးခန်းဆီသွားတာ မျက်စိတောင်ပွင့်ရဲ့လားမသိတော့ပါ။
သူပြောတဲ့ အချစ်ရဲ့စွမ်းအားတွေက သိပ်ကိုအစွမ်းထက်လွန်းလှပါရဲ့။
■■■
**ဒုန်း**
Laptop တစ်လုံးနဲ့ အသည်းအသန်နပန်းလုံးနေတဲ့ မြေကမ္ဘာ အသံကြားမှ ဦးနှောက်ကို အပြေးအလွှားအလုပ်ခိုင်းမိတော့ အကြည့်တွေက နာရီဆီရောက်သွားရတယ်။ အချိန်ကုန်သွားတာကို မသိလိုက်ရအောင်အထိ အလုပ်ထဲခေါင်းစိုက်နေမိတာ အခုတော့ ပြဿနာကကြီးသွားပြီမို့ အိမ်ရှေ့ခန်းကိုပြေးထွက်အလာ အိပ်ခန်းဆီဦးတည်လာသူနဲ့ ပက်ပင်းတိုးရပါပြီ။
"ပြန်ရောက် ... အ..."
ကမ္ဘာ့စကားမဆုံးလိုက်ပါဘဲ ဆံပင်ဆောင့်ဆွဲခံလိုက်ရလို့ လူကသူ့ဘက်ကိုစောင်းသွားတယ်။ ဆွဲခေါ်ရာအိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ပါလာတော့ သခင်တွန်းထုတ်လိုက်တာကြောင့် ရှေ့ကနံရံကိုဝင်မတိုက်မိအောင် ကမ္ဘာလက်ထောက်ထားလိုက်ပေမဲ့ နောက်ကနေဖိတွန်းလိုက်လို့ နံရံနဲ့ရင်ချင်းအပ်ပြီးသား။ ကမ္ဘာ့လက်တစ်ဖက် နောက်ဘက်ဆီဆွဲယူခံလိုက်ရပြီး ခါးမှာကပ်ထားခံရတယ်။ ဆံပင်ကနေဆွဲလို့ လည်ပြန်လှည့်ကြည့်စေတဲ့ သခင့်မျက်နှာမှာ ဒေါသရိပ်တို့အထင်းသား။
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်။ သတိထားနေရင်းကြားက အချိန်ကိုမေ့သွားတာ။"
"အဟက်၊ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်စောင့်လိုက်ပြီးမှ မင်းကြောင့် ငါအရှက်ကွဲရတာပဲ။"
"ဘာကို ..."
"တိတ်စမ်း။ တကယ်တော့ မင်းလုပ်ရပ်က မင်းရှက်ရမှာပါ။"
"ဘာအပြစ်လုပ်မိပြန်တာလဲ။"
ခပ်တိုးတိုးသာမေးနိုင်ပါတယ်။ ပွဲတစ်ခုတက်ဖို့သွားတဲ့သခင့်ကို ပွဲပြီးချိန်မှာ လာကြိုပေးပါ့မယ်လို့ပြောပြီး ကမ္ဘာအလုပ်များနေခဲ့တာ နာရီမကြည့်ဖြစ်ပါ။ အခုမှကြည့်မိတော့ ပြောထားတဲ့အချိန်ထက် မိနစ်လေးဆယ်ကျော်သွားပြီ။ ပွဲနေရာနဲ့အိမ်က ကားနဲ့ဆို နာရီဝက်လောက်မောင်းရတဲ့ခရီးမို့ သခင်က ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်တော့ စောင့်နေခဲ့သေးတာကို တွက်လိုက်မိပြီးသားပါ။
အခုက သွားမကြိုမိတဲ့အပြစ်အပြင် နောက်ထပ်အပြစ်တစ်ခုလုပ်မိပုံပါပဲ။
"အေး၊ မသိနဲ့။"
ဆံပင်ကနေဆောင့်ဆွဲထားတဲ့ခေါင်းကို လွှတ်လိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့် နံရံနဲ့ကမ္ဘာ့နဖူးစောင်းက ပစ်တိုက်သွားရတယ်။ လူကတော့ လက်တစ်ဖက်ချုပ်ခံထားရပြီး နံရံမှာကပ်ခံထားရဆဲ။ အားသုံးပြီးလည်း မရုန်းရဲပါ။
**Phone ringing**
ကမ္ဘာ့ဖုန်းမြည်လာတာကြားရပေမဲ့ စားပွဲပေါ်မှာမို့ ဘယ်သူခေါ်တယ်မသိပါ။ ဖုန်းကိုင်ဖို့ကလည်း မဖြစ်နိုင်။
"သွားကိုင်၊ မင်းအမေခေါ်တာ။"
သခင်ကလှမ်းကြည့်ပြီးပြောကာ လက်လွှတ်ပေးလိုက်တာကြောင့် ဖုန်းကိုကိုင်ပြီး speaker ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။
"အငယ်ကောင်၊ နင် ဘာအချိုးချိုးတာလဲ။ ယောက်ျားယူတာလည်း နင်ပဲ၊ အခုလိုသတင်းထွက်တာလည်း နင်ပဲ။ နင်အရှက်မရှိပေမဲ့ နင့်အမေဖြစ်ရတာ ငါရှက်တယ်ဟဲ့။"
"ဟို၊ အမေ ဘာကို ..."
"အဲဒီ့ကိစ္စကို အခုပဲရှင်းနေတာပါ အန်တီ။"
"ရာဇ ရှိနေတာလား။ အန်တီတော့ ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိဘူး။ မင်းယောက်ျားကိုလည်း ထိန်းဦး။"
"ဘာဖြစ်နေတာလဲလို့ ကျွန်တော့်ကိုပြောပြလို့ရမလား။"
"နင့်အပြစ်နင်မသိဘူးလား။ ငါ့နားရှိရင် အသေပဲ။"
နာနေတဲ့နဖူးစောင်းကို ကမ္ဘာစမ်းကြည့်မိတော့ သွေးစတချို့။
"အမေ၊ ကျွန်တော် နောက်မှပြန်ဆက်မယ်နော်။"
"ဟဲ့ ..."
ဖုန်းချပစ်လိုက်ပြီးမှ
"ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတာ သေချာပြောပါဦးဗျာ။"
သခင့်ပါးစပ်ကပြန်မဖြေဘဲ ဖုန်းကိုထုတ်ယူပြီးပြလာတဲ့ ဓာတ်ပုံတချို့။ ဘယ်သူက ဘယ်လိုတွေရိုက်သွားတာလဲဆိုတာ တွေးမရပါ။
"အဲဒါက အလုပ်ကိစ္စသွားတာပါ သခင်ရယ်။ မဟုတ်တာမလုပ်ဘူးလို့ ကျိန်ပြောရဲပါတယ်။"
"လိမ်တော့မယ်ပေါ့။"
"မဟုတ်ဘူး။ အဲဒါ သခင်ထင်သလိုမဟုတ်ဘူး။"
"အေး၊ ငါကတော့ ငါ့အသိုင်းအဝိုင်းထဲမှာ ဘာတွေလဲဆိုပြီးအမေးခံခဲ့ရလို့ အရှက်ကွဲခဲ့ရပြီ။ မင်းအမျိုးသားက ဘယ်လိုလဲဆိုတဲ့ မေးခွန်းကြောင့်လေ။"
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်။ ဟိုတယ်လျှောက်လမ်း ..."
"တော်တော့ မြေကမ္ဘာ။ ငါ ဘာမှမကြားချင်ဘူး။ မင်းအမေကလည်း ပြောသွားတယ်မဟုတ်လား၊ ထိန်းပါဦးတဲ့လေ။ အဟက်၊ ငါကပဲ အထိန်းအသိမ်းမတတ်ဘူးလို့ ဖြစ်သွားရပြန်ပြီ။"
ထအော်လိုက်တဲ့သခင်က အရမ်းဒေါသထွက်နေပုံပါပဲ။ သခင့်ပုံစံက သူ့ယောက်ျားကို မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့အတူတွဲပြီး ဟိုတယ်ရှေ့မှာမြင်ရတာကို သဝန်တိုနေတာမျိုးထက် သူ့အသိုင်းအဝိုင်းကြားမှာ ကမ္ဘာ့ကြောင့်အရှက်ရခဲ့တာကို ပေါက်ကွဲနေပုံမို့ ကမ္ဘာစိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်။ သခင်က အယုံအကြည်မရှိဘူးဆိုတဲ့အတွေးကလည်း ဝမ်းနည်းစရာ။
ယောက်ျားလေးနဲ့လက်ထပ်ခဲ့တဲ့အပေါ် အနောက်နိုင်ငံသားဖြစ်သူအဖေက ဘာမှမပြောပေမဲ့ မြန်မာနိုင်ငံသူအမေကတော့ သဘောမကျခဲ့ပါ။ ကမ္ဘာ့ဆုံးဖြတ်ချက်က ခိုင်မာနေတာကြောင့် အဖေနဲ့အစ်ကိုတို့က ကမ္ဘာ့ဘက်ကနေ ကူပြောပေးခဲ့ကြရတယ်။ အခုလိုတွေဖြစ်လာပြီး သူ့ကိုမကြည်ဖြူတဲ့ယောက္ခမဆီက အပြောခံလိုက်ရလို့ သခင်ပေါက်ကွဲမယ်ဆိုလည်း မမှားပါဘူး။
ခုတင်ပေါ်မှာထိုင်ချလိုက်တဲ့သခင့်ကို ရှင်းပြဖို့ကြိုးစားနေတုန်းမှာပဲ ကမ္ဘာ့ဖုန်းမြည်လာလို့ကြည့်လိုက်တော့ မကိုင်လို့မဖြစ်သူ။
"သခင်၊ ခဏနော်။"
သခင့်ကိုခွင့်တောင်းတော့ ဘာမှမပြောလို့ ဖုန်းကိုင်လိုက်ပြီး
"I'll email you this evening."
".............."
"Ok, getting more time to prepare."
".............."
ဖုန်းချလိုက်ပြီး သခင်ရှေ့သွားကာ
"အဲဒီဟိုတယ်မှာ လျှောက်လမ်းဒီဇိုင်းပြင်ဖို့ သုံးမယ့် Material တွေ သွားကြည့်ပေးတာပါ။"
သခင့်ဆီက ဘာမှတုံ့ပြန်မလာဘဲ ဖုန်းကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး မဲ့ပြုံးပြုံးတာတွေ့လိုက်တော့မှ ကမ္ဘာလန့်သွားရပါပြီ။
"သခင်၊ အဲ့ဒါ Wendy ဖုန်းဆက်ပြီး နောက်နေ့အတွက် Presentation ..."
"ရှင်းပြဖို့ မလိုပါဘူး။ မင်းအဆက်ဟောင်းရဲ့အလုပ်ကို သေချာလုပ်ပေးလိုက်ပါ။"
ကမ္ဘာမှားတာပါ။ Contact မှာ Wendy နဲ့သူ တွဲရိုက်ထားတဲ့ပုံကို ထည့်ထားမိတော့ ဖုန်းလာတာနဲ့ပေါ်လာတဲ့ပုံထဲက Wendy ဆံပင်ပုံစံဟာ ခုနက သခင့်ဖုန်းထဲမှာပါတဲ့ ကမ္ဘာနဲ့တွဲတွေ့တဲ့နေ့ကဆံပင်ပုံစံအတိုင်း ဖြစ်နေပါတယ်။ Wendy နဲ့ ဟိုတယ်အတူသွားပြီး ဒီနေ့လည်း Wendy ရဲ့အလုပ်ကိစ္စကြောင့် သခင့်ကိုကြိုဖို့မေ့သွားခဲ့တယ်။ အခုလည်း သခင်နဲ့ပြဿနာတက်နေရင်းကို ဖုန်းပြောလိုက်မိတယ်။ သူနဲ့ Wendy ဆိုတာ အရင်က အပေါင်းအသင်းတွေကြား နာမည်သဲ့သဲ့ထွက်ဖူးတာမို့ သခင်အထင်လွဲစရာ ဖြစ်သွားခဲ့ရပြီ။
"သခင်"
"ငါ မင်းအသံကိုမကြားချင်သေးဘူး။"
ထထွက်သွားတဲ့သခင့်နောက်ကို လိုက်ရှင်းပြချင်ပေမဲ့ အသံမကြားချင်ဘူးဆိုလို့ ကျန်နေခဲ့ရုံသာ။
■
အခန်းအောင်းပြီးပဲ အလုပ်ကိုပြီးအောင် မြန်မြန်လုပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ သခင်ကတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘာတွေအလုပ်ရှုပ်နေတယ်မသိ။ ကမ္ဘာအလုပ်ပြီးလို့ ရေချိုးပြီးအိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်လာတော့ သခင်က အဝတ်အစားရွေးနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကမ္ဘာ့ကိုအဖက်မလုပ်ပါဘဲ ရေချိုးခန်းဘက်ထွက်သွားတဲ့သခင့်ကို ကမ္ဘာဘာမှမပြောနိုင်သေးပါ။
ကမ္ဘာနဲ့အိမ်ထောင်ကျပြီး ဒီမှာအတည်တကျနေတာ နှစ်တစ်ဝက်ကျော်ရုံရှိသေးတဲ့သခင်က ကိုယ်တိုင်ကားမမောင်းနိုင်သေးလို့ ကမ္ဘာကပဲ မောင်းပို့နေကျ။ ကမ္ဘာမအားတဲ့အချိန်တွေမှာ အငှားယာဉ်မောင်း စီစဉ်ပေးထားပြီးသား။ သခင်ရေချိုးနေတုန်း ဒရိုင်ဘာဆီဖုန်းဆက်ကြည့်တော့ ခေါ်ထားပါတယ်တဲ့။ မလာတော့ဖို့ပြောလိုက်ပြီး သခင့်ကိုလိုက်ပို့ပေးဖို့ပြင်လိုက်တယ်။
အလုပ်များနေတာရယ်၊ သခင်နဲ့ပြဿနာတက်ထားတာရယ်ကြောင့် နေ့လယ်စာလည်း ဘာမှမစားဖြစ်သေးပါ။ သခင်ကတော့ ပွဲကပြန်လာတာမို့ အိမ်မှာဘာမှစားဖြစ်မှာမဟုတ်လို့ စားဖို့ထမလုပ်မိတာလည်းပါပါတယ်။ ညနေစာလေးတော့ အတူစားဖြစ်အောင်ကြံဦးမှ။
"သခင်၊ ဘယ်သွားမှာလဲ။ လိုက်ပို့ပေးမယ်။"
တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး အဝတ်အစားဆက်လဲနေတဲ့သခင့်ကို ကမ္ဘာဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ။ ဒီလိုနဲ့ ကားပေါ်ရောက်တဲ့အထိ ဘာမှမပြောဖြစ်ကြပါ။ ထိုင်ခုံခါးပတ်ပတ်လိုက်ပြီးမှ သခင်က
"Shay တို့ဆိုင်ကိုပို့ပေး။"
Shay. အဲဒီ့ကောင်ကို ကမ္ဘာကြည့်မရပါ။ အရမ်းမျက်နှာပြောင်သလို သခင်နဲ့အရမ်းခင်နေတာလည်း မျက်စိနောက်စရာ။ ဒီကြားထဲက သခင်နဲ့သာဆို သူ bottom ထိုင်ရလည်း ကျေနပ်တယ်ဆိုပြီး သူ့ဗလကြီးမှအားမနာ သောက်ရူးထဖူးတဲ့ အဲဒီ့အဖြူကောင်ကို ကမ္ဘာသတ်ပစ်ချင်တာမမှားပါဘူး။ အခုရော ဘာကိစ္စနဲ့ သူ့ရဲ့ဘိလိယက်ခုံမှာ ဘယ်သူတွေနဲ့ချိန်းထားကြသလဲ။
မွေးနေ့တဲ့။ ဘယ်သူက မွေးနေ့ကို ဘိလိယက်ဆိုင်မှာလုပ်လို့လဲ။ အရက်၊ ဘီယာ၊ သောက်စရာအစုံရနေတဲ့ဆိုင်မို့ ရွနိုင်ကြတာပေါ့လေ။ အဲဒီ ရွပိုးထိုးလွန်းတဲ့ အာဖရိကန် အမေရိကန် ကပြားမလေးက အဲဒီလောက်လှနေတာလည်း ကမ္ဘာ့အတွက်အဆင်မပြေပြန်ဘူး။ အသားညိုညိုမှာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ၊ မျက်လုံးညိုညိုအကြည်လေးတွေ၊ ဆံပင်အနက်ရောင်လှိုင်းတွန့်တွေနဲ့ မွေးနေ့ရှင်လေးက သခင့်ကိုတရင်းတနှီးကြိုဆိုပြီး ကမ္ဘာ့ကိုပါ ဖက်လဲတကင်းလုပ်နေတာက သူ့ရဲ့ဖော်ရွေမှုကိုသိသာစေပေမဲ့ ကမ္ဘာသဘောမကျဘူး။
ရှင်းရှင်းပြောရရင် ရာဇသခင်အနားကိုရောက်လာတဲ့ ဘယ်ပန်းတွေ၊ ဘယ်လိပ်ပြာတွေကိုမှ မြေကမ္ဘာတို့ကြည့်မရပါ။ အခုလည်း လင်တစ်ယောက်လုံးကိုရှေ့ထားပြီး တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သခင်နဲ့ တွဲကနေကြတယ်။ ကမ္ဘာ့ကိုပါ တွဲကဖို့ဖိတ်တဲ့လူတွေကိုတော့ ပြုံးပြုံးလေးနဲ့သာ ထိုင်ငြင်းနေမိတယ်။ သခင်ကတော့ သောက်လိုက်၊ ကလိုက်ပါပဲ။ သခင်က ရိုးရိုးလေးဝတ်စားထားတာတောင် အနောက်တိုင်းသားတွေကြား ထင်းထွက်နေတာ မနာလိုစရာ။ ကမ္ဘာ့မှာသာ နဖူးမှာပလာစတာနဲ့။
■
"မထိနဲ့။ မင်း ငါ့ကို ထိစရာမလိုဘူး။"
ကူတွဲပေးတာကို ရုန်းထွက်သွားပြီး ကားပေါ်ကို ဒယိမ်းဒယိုင်တက်သွားတဲ့သခင်။
ကမ္ဘာ ကားထဲလိုက်ဝင်လိုက်ပြီး
"သခင်က ကိုယ့်ယောက်ျားကျမထိနဲ့ဆိုပြီး ဟိုမှာ လက်ကမ်းသမျှလူနဲ့တွဲကတာကျ ကောင်းတယ်ပေါ့။"
"အဟက်။ မြေကမ္ဘာ၊ ငါ မင်းရှေ့မှာပဲ တွဲကနေတာလေ။ မင်းကွယ်ရာမှာ အမြင်မတော်တွေလုပ်နေတာလည်း မဟုတ်။"
"သခင်"
"အိမ်ပြန်မယ်။ မောင်းတော့။"
မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး တစ်ဖက်လှည့်သွားတဲ့သခင့်ကြောင့် အိမ်ရောက်မှရှင်းပြဖို့သာ ရှိပါတော့တယ်။
"သခင်၊ အိမ်ရောက်ပြီ။"
တစ်ထပ်အိမ်လေးရဲ့ ကားဂိုဒေါင်မှာကားသိမ်းခဲ့ပြီး ကမ္ဘာအိမ်ထဲဝင်လာတော့ သခင်က ဧည့်ခန်းဆိုဖာမှာပဲ လျော့တိလျော့ရဲမှီထိုင်နေဆဲ။
"အခန်းထဲဝင်နားလေ။"
တစ်ချက်ကလေးတောင်မလှုပ်လို့ အနားကပ်သွားတော့ တွန်းထုတ်ခံလိုက်ရလို့ ကမ္ဘာနောက်တစ်ကြိမ်အနားကပ်သွားပေမဲ့
"မလာနဲ့။ ငါ့နားမကပ်နဲ့။"
"သခင်၊ အဲဒီ့ဓာတ်ပုံကို ဘယ်သူရိုက်မှန်းမသိပေမဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိကို ဖွတာပါ။ တကယ်ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့သွားတာ။ ပြီးတော့ contact မှာကလည်း တခြားလူတွေနဲ့ပါ ပုံတွေရိုက်ကြပြီးတော့ ထည့်ထားလိုက်ကြတာပါ။ အခုဖျက်လိုက်ပြီ။"
".........."
"သခင်ရေ၊ တောင်းပန်ပါတယ်။ အဲဒီ့လိုကြီးမနေပါနဲ့။"
သခင့်ရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်ချရင်း လက်တွေကိုဖွဖွကိုင်လို့ ကမ္ဘာတောင်းပန်မိတယ်။ သခင့်ဥပေက္ခာတွေက ကမ္ဘာ့အတွက်တော့ ပူလောင်လွန်းတယ်။ သခင်က လက်တွေကိုရုန်းထွက်လိုက်ပြီး
"ဖယ်စမ်းပါ။"
"မဖယ်ဘူး။ သခင်ကျေနပ်အောင် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ။ အဲဒီ့လိုမျိုးကြီးတော့ မနေပါနဲ့။"
"အဲ့ဒါဆို မင်းလိုမျိုးနေရမှာလား။"
"ဘာကိုလဲ သခင်။"
"ရော့"
သခင် ဖုန်းဖွင့်ပြီး ကမ္ဘာ့လက်ထဲထည့်ပေးလာတယ်။ Wendy က ကမ္ဘာ့နောက်ကျောကနေ ခါးကိုဖက်ထားပြီး ကမ္ဘာက Wendy လက်တွေကို အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ပုံဟာ ဟိုတယ်အခန်းတစ်ခန်းကို နောက်ခံထားပြီး လှလှပပကြီးကိုကြည့်ကောင်းနေလေရဲ့။
"မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါ သူကဖက်လိုက်လို့ သူ့လက်တွေကိုဆွဲဖြုတ်နေတာပါ။ တကယ်ပါ သခင်ရယ်။"
သခင်က စိတ်ပျက်သလိုကြည့်ပြီးသာ ထထွက်သွားလေပြီ။ ကမ္ဘာ နောက်ကနေပြေးလိုက်သွားပြီး သခင့်ကိုဆွဲဖက်ထားလိုက်ကာ
"သခင့်တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ချစ်တာပါ။ သခင့်ကွယ်ရာမှာဖောက်ပြန်ဖို့ စိတ်ကူးထဲတောင်မရှိပါဘူး။ အဲ့ဒါက တမင်ချောက်ချတာ။"
သခင်ရုန်းထွက်သွားပြန်လို့ ပခုံးကိုလှမ်းဆွဲတော့ ဆွဲလိုက်တဲ့အရှိန်ကိုပြန်သုံးပြီး ကမ္ဘာတစ်ယောက် ကိုင်ပေါက်ခံလိုက်ရတယ်။ မေ့သွားခဲ့တာ၊ သခင်ဆိုတာက အဲဒီလိုတွေသိပ်ကျွမ်းကျင်တာကိုပေါ့။
"အား ... "
ညည်းနေလို့မပြီးသေးတာကြောင့် လူးလဲထပြီး သခင့်ခြေထောက်ကိုလှမ်းအဆွဲ ခါထုတ်လိုက်တဲ့ခြေဖျားက မျက်နှာကိုခတ်မိသွားလို့ လည်ထွက်သွားရတယ်။
"Tsk! ငါ့ကိုမထိနဲ့လို့ပြောထားတာ လူလိုနားမလည်ဘူးလား။"
အခုအချိန်မှာ ဘာကောင်နဲ့နှိုင်းနှိုင်း ကမ္ဘာမနာနိုင်ဘူး။ သခင်စိတ်ဆိုးပြေဖို့က အဓိကမို့ ခေါင်းခါပြလိုက်ပြီး သခင့်လက်ကိုဆွဲထားလိုက်တော့
"သေချင်ပြီလား မြေကမ္ဘာ။"
"သခင်သတ်မယ် ဆိုရင်ပေါ့။"
"အေး၊ သေဖို့ပြင်ထား။"
ကမ္ဘာ့လက်မောင်းကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲခေါ်ပြီး အခန်းတစ်ခန်းဆီဦးတည်လိုက်တဲ့ သခင့်နောက်ကို ကမ္ဘာ ငြိမ်ငြိမ်လေးပါသွားပါတော့တယ်။
■■■ Part (3) ဆက်ရန် ■■■
"ဘာေျပာတယ္"
"Second round, darling."
"ေတာ္လိုက္ေတာ့။"
"လြန္ခဲ့တဲ့တစ္ပတ္က သခင္ဘာေျပာခဲ့လဲ။ အလုပ္ေတြကို ငါးရက္အတြင္းၿပီးေအာင္လုပ္ႏိုင္ရင္ မင္းစိတ္ႀကိဳက္ေနေပးမယ္၊ မျငင္းပါဘူးလို႔ ေျပာခဲ့တာေလ။"
"ၿပီးမယ္မထင္ဘူးေလ။"
"ဟား ဟား ဟား ... သခင္ရယ္၊ ေျမကမ႓ာကို အထင္ေသးတာကိုး။"
ၾကမ္းျပင္ေပၚမွာ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ရင္း ေခါင္းေမာ့လို႔ေအာ္ရယ္ေနတဲ့ ကမ႓ာ့ေရွ႕မွာ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ထိုင္လိုက္တဲ့ သခင္။
"မင္းပါးစပ္ကို တစ္ခုခုနဲ႔ပိတ္သင့္ေနၿပီ။"
"ပိတ္ေလ၊ ၿပီးရင္ သခင့္အလွည့္။"
ေျပာၿပီးထရပ္ေတာ့ သခင္ပါလိုက္ထလိုက္တယ္။ ႐ုတ္တရက္ သခင့္ကိုဖက္ၿပီးဆြဲလွည့္ကာ ခုတင္ေပၚပစ္လွဲလိုက္တဲ့ကမ႓ာက သခင့္ကိုယ္ေပၚထပ္လ်က္သား။
"အား၊ ေသေတာ့မွာပဲ။ နာတယ္ကြ။"
"ေနာက္တစ္ေခါက္တည္းပါ ေနာ္၊ ေနာ္၊ ေနာ္။"
သက္ျပင္းခ်ရင္း လက္ခံလိုက္ရတဲ့သခင္က ေနာက္တစ္ေခါက္ရဲ႕ ေနာက္တစ္ေခါက္ၿပီးမွပဲ အနားရတဲ့အျဖစ္။
"မင္းအလွည့္က် ေသဖို႔ျပင္ထား။"
ေလာေလာဆယ္ေတာ့ သခင္တစ္ေယာက္ ပါးစပ္ကသာႀကိမ္းေမာင္းႏိုင္႐ံု။
"သခင့္ကတိနဲ႔ သခင္ေလ။"
ေဘးမွာဝင္လွဲရင္း ခါးကိုဆြဲဖက္လာတဲ့ကမ႓ာ့ကို
"မင္းလည္း အဲဒါနဲ႔ေသမွာပဲ။ မင္း႐ုပ္မင္းျပန္ၾကည့္စမ္း။ ေမ်ာက္ေခါင္း႐ုပ္နဲ႔၊ မ်က္စိေနာက္ကပ္ေနၿပီ။"
"အလုပ္ေတြကို ငါးရက္နဲ႔ျဖတ္ခဲ့ရတာေလ။ ေကာင္းေကာင္းမအိပ္ရဘူးဗ်။ အခုလည္း လက္စသတ္ဖို႔ပါလာေသးတယ္။ အေဖ့သားမက္ကိုလြမ္းလို႔ က်န္ေနတဲ့အလုပ္နည္းနည္းကို ဟိုေရာက္မွလက္စသတ္ပါရေစလို႔ သြားငိုျပထားရတာ သခင္သိရဲ႕လား။"
"ေႂကြသြားေရာလား။"
"ေႂကြတာေပါ့။ ဒီလိုျမန္ျမန္အလုပ္ျပတ္သြားတာ ဒီေကာင္ေၾကာင့္ပဲေလ။ ဒီမ်က္ကြင္းညိဳေတြနဲ႔ ငိုျပခဲ့တာ မေႂကြစရာလား။"
"အဲဒါကို အခုေသာင္းက်န္းႏိုင္တယ္ေနာ္။"
"မေန႔ညက သခင္နဲ႔ေျပာၿပီးေတာ့ တစ္ညလံုးေသခ်ာအိပ္ထားတာပါ။ အဟင္း ..."
"တဏွာရူး။ ဖယ္စမ္းကြာ၊ ငါ အိပ္မလို႔။"
"အိပ္ေလ။ ဖက္ထားခ်င္လို႔ဟာကို။"
ေျပာမရတဲ့အဆံုး ေနာက္ကေနသိုင္းဖက္ထားတဲ့ကမ႓ာ့ကို လႊတ္ထားလိုက္ၿပီး အိပ္ေပ်ာ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနဆဲသခင္ထက္ ကမ႓ာကအရင္ အိပ္ေပ်ာ္သြားပါေတာ့တယ္။
လည္ကုပ္ဆီက ေလေငြ႕ေႏြးေႏြးေၾကာင့္ သခင္သေဘာတက်ျပံဳးရင္း ကမ႓ာ့လက္ကိုအသာဖယ္လို႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္လွည့္လိုက္ၿပီး ကမ႓ာ့ေခါင္းေလးကိုနမ္းကာ ရင္ခြင္ထဲထည့္ဖက္ရင္း သခင္သည္လည္း အိပ္မက္ကမ႓ာသို႔...
■
သခင္ႏိုးလာေတာ့ ေမွာင္ေတာ့မယ္။ ဗိုက္ေတြဆာၿပီးႏိုးလာတဲ့သခင္က ပက္လက္အေနအထားနဲ႔ရွိေနၿပီး ဆန္႔ထားမိတဲ့သခင့္လက္ေမာင္းေအာက္နားမွာ ကမ႓ာက ေခြေခြေလးအိပ္ေပ်ာ္ေနပါတယ္။
'ဘယ္ေလာက္ေတာင္အိပ္ေရးပ်က္ထားလို႔ အဲဒီ့ေလာက္ ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ေနတာလဲ အခ်စ္ေရ။'
ကမ႓ာမႏိုးေအာင္ ျဖည္းျဖည္းေလးထတယ္လို႔ အထင္မမွားေစခ်င္ပါ။ သင္း ေသာင္းက်န္းထားလို႔ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းသာလႈပ္ရွားႏိုင္တဲ့ သခင့္အျဖစ္ရယ္ပါ။
ေရစိမ္ခ်ိဳးၿပီးလန္းသြားေတာ့မွ အခန္းထဲကမွန္မွာ ေသခ်ာၾကည့္ျဖစ္တယ္။ ပခံုး၊ ရင္ဘတ္နဲ႔ ေက်ာျပင္ေတြပါမက်န္ အနီကြက္ေတြ။ ေရခ်ိဳးရင္းျမင္ခဲ့ရတာကလည္း ေပါင္ေတြမွာပါနီရဲလို႔။
မွန္ထဲကေနျမင္ေနရတဲ့ ကမ႓ာ့ေက်ာျပင္နဲ႔ လက္ေမာင္းတစ္ဖက္မွာလည္း သခင့္လက္သည္းနဲ႔ျခစ္မိထားတဲ့ အနီရဲရဲအစင္းေၾကာင္းေတြ။ ေရခ်ိဳးေတာ့မွ စပ္တယ္ဆိုၿပီးေအာ္ေတာ့မွာကို ႀကိဳသိေနပါတယ္။ ေဆးလိမ္းေပးဖို႔ ေဆးပုလင္းနဲ႔ဂြမ္းကို စားပြဲေပၚတင္ထားလိုက္ၿပီး အခန္းအျပင္ထြက္ကာ ညေနစာအတြက္မွာလိုက္ရတယ္။ ဒီပံုစံနဲ႔က ဘယ္သူမွမီးဖိုေခ်ာင္မဝင္ႏိုင္ပါ။
ညေနစာမွာၿပီး အားနည္းေနတဲ့ဖုန္းကို အားသြင္းဖို႔ အခန္းထဲျပန္ဝင္လာေတာ့ ခုတင္ေပၚမွာငုတ္တုပ္ငိုက္ေနတဲ့ ေမ်ာက္ေခါင္းနဲ႔လူသား။ ဆံပင္ေတြလည္း စုတ္ဖြားဖြားနဲ႔။
"ႏိုးေနရင္လည္း ထေတာ့ကြာ။"
"ႏိုးေသးဘူး။"
"ဪ၊ ေအး။ မႏိုးတဲ့ေကာင္ ညေနစာမစားနဲ႔။"
"ညေနစာေရာ၊ ညစာေရာ၊ ညလယ္စာေရာ အကုန္စားမွာ။"
"မ်က္စိေတာင္မဖြင့္ႏိုင္ပဲ။"
သခင္ေျပာေတာ့မွ အတင္းျပဴးၾကည့္ၿပီး ယိုင္တိုင္တိုင္ထလာကာ သခင့္အနားေရာက္လာတယ္။
"စားမွာ။"
ရင္ဘတ္ကိုအတြန္းခံလိုက္ရတဲ့ကမ႓ာ ယိုင္ထြက္သြားေလေတာ့
"ဟာဟ၊ လူကျဖင့္ ယိုင္တိုင္တိုင္နဲ႔။ သြားပါကြာ၊ မ်က္ႏွာသစ္။ ခဏေန ညေနစာမွာထားတာ ေရာက္ေတာ့မယ္။"
"ဟုတ္ ..."
သံရွည္ဆြဲၿပီး "ဟုတ္" သြားတဲ့ကမ႓ာက ေရခ်ိဳးခန္းဆီသြားတာ မ်က္စိေတာင္ပြင့္ရဲ႕လားမသိေတာ့ပါ။
သူေျပာတဲ့ အခ်စ္ရဲ႕စြမ္းအားေတြက သိပ္ကိုအစြမ္းထက္လြန္းလွပါရဲ႕။
■■■
**ဒုန္း**
Laptop တစ္လံုးနဲ႔ အသည္းအသန္နပန္းလံုးေနတဲ့ ေျမကမ႓ာ အသံၾကားမွ ဦးေႏွာက္ကို အေျပးအလႊားအလုပ္ခိုင္းမိေတာ့ အၾကည့္ေတြက နာရီဆီေရာက္သြားရတယ္။ အခ်ိန္ကုန္သြားတာကို မသိလိုက္ရေအာင္အထိ အလုပ္ထဲေခါင္းစိုက္ေနမိတာ အခုေတာ့ ျပႆနာကႀကီးသြားၿပီမို႔ အိမ္ေရွ႕ခန္းကိုေျပးထြက္အလာ အိပ္ခန္းဆီဦးတည္လာသူနဲ႔ ပက္ပင္းတိုးရပါၿပီ။
"ျပန္ေရာက္ ... အ..."
ကမ႓ာ့စကားမဆံုးလိုက္ပါဘဲ ဆံပင္ေဆာင့္ဆြဲခံလိုက္ရလို႔ လူကသူ႔ဘက္ကိုေစာင္းသြားတယ္။ ဆြဲေခၚရာအိပ္ခန္းထဲကို ျပန္ပါလာေတာ့ သခင္တြန္းထုတ္လိုက္တာေၾကာင့္ ေရွ႕ကနံရံကိုဝင္မတိုက္မိေအာင္ ကမ႓ာလက္ေထာက္ထားလိုက္ေပမဲ့ ေနာက္ကေနဖိတြန္းလိုက္လို႔ နံရံနဲ႔ရင္ခ်င္းအပ္ၿပီးသား။ ကမ႓ာ့လက္တစ္ဖက္ ေနာက္ဘက္ဆီဆြဲယူခံလိုက္ရၿပီး ခါးမွာကပ္ထားခံရတယ္။ ဆံပင္ကေနဆြဲလို႔ လည္ျပန္လွည့္ၾကည့္ေစတဲ့ သခင့္မ်က္ႏွာမွာ ေဒါသရိပ္တို႔အထင္းသား။
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္။ သတိထားေနရင္းၾကားက အခ်ိန္ကိုေမ့သြားတာ။"
"အဟက္၊ ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေစာင့္လိုက္ၿပီးမွ မင္းေၾကာင့္ ငါအရွက္ကြဲရတာပဲ။"
"ဘာကို ..."
"တိတ္စမ္း။ တကယ္ေတာ့ မင္းလုပ္ရပ္က မင္းရွက္ရမွာပါ။"
"ဘာအျပစ္လုပ္မိျပန္တာလဲ။"
ခပ္တိုးတိုးသာေမးႏိုင္ပါတယ္။ ပြဲတစ္ခုတက္ဖို႔သြားတဲ့သခင့္ကို ပြဲၿပီးခ်ိန္မွာ လာႀကိဳေပးပါ့မယ္လို႔ေျပာၿပီး ကမ႓ာအလုပ္မ်ားေနခဲ့တာ နာရီမၾကည့္ျဖစ္ပါ။ အခုမွၾကည့္မိေတာ့ ေျပာထားတဲ့အခ်ိန္ထက္ မိနစ္ေလးဆယ္ေက်ာ္သြားၿပီ။ ပြဲေနရာနဲ႔အိမ္က ကားနဲ႔ဆို နာရီဝက္ေလာက္ေမာင္းရတဲ့ခရီးမို႔ သခင္က ဆယ့္ငါးမိနစ္ေလာက္ေတာ့ ေစာင့္ေနခဲ့ေသးတာကို တြက္လိုက္မိၿပီးသားပါ။
အခုက သြားမႀကိဳမိတဲ့အျပစ္အျပင္ ေနာက္ထပ္အျပစ္တစ္ခုလုပ္မိပံုပါပဲ။
"ေအး၊ မသိနဲ႔။"
ဆံပင္ကေနေဆာင့္ဆြဲထားတဲ့ေခါင္းကို လႊတ္လိုက္တဲ့အရွိန္ေၾကာင့္ နံရံနဲ႔ကမ႓ာ့နဖူးေစာင္းက ပစ္တိုက္သြားရတယ္။ လူကေတာ့ လက္တစ္ဖက္ခ်ဳပ္ခံထားရၿပီး နံရံမွာကပ္ခံထားရဆဲ။ အားသံုးၿပီးလည္း မ႐ုန္းရဲပါ။
**Phone ringing**
ကမ႓ာ့ဖုန္းျမည္လာတာၾကားရေပမဲ့ စားပြဲေပၚမွာမို႔ ဘယ္သူေခၚတယ္မသိပါ။ ဖုန္းကိုင္ဖို႔ကလည္း မျဖစ္ႏိုင္။
"သြားကိုင္၊ မင္းအေမေခၚတာ။"
သခင္ကလွမ္းၾကည့္ၿပီးေျပာကာ လက္လႊတ္ေပးလိုက္တာေၾကာင့္ ဖုန္းကိုကိုင္ၿပီး speaker ဖြင့္လိုက္ပါတယ္။
"အငယ္ေကာင္၊ နင္ ဘာအခ်ိဳးခ်ိဳးတာလဲ။ ေယာက္်ားယူတာလည္း နင္ပဲ၊ အခုလိုသတင္းထြက္တာလည္း နင္ပဲ။ နင္အရွက္မရွိေပမဲ့ နင့္အေမျဖစ္ရတာ ငါရွက္တယ္ဟဲ့။"
"ဟို၊ အေမ ဘာကို ..."
"အဲဒီ့ကိစၥကို အခုပဲရွင္းေနတာပါ အန္တီ။"
"ရာဇ ရွိေနတာလား။ အန္တီေတာ့ ဘာေျပာရမွန္းေတာင္မသိဘူး။ မင္းေယာက္်ားကိုလည္း ထိန္းဦး။"
"ဘာျဖစ္ေနတာလဲလို႔ ကၽြန္ေတာ့္ကိုေျပာျပလို႔ရမလား။"
"နင့္အျပစ္နင္မသိဘူးလား။ ငါ့နားရွိရင္ အေသပဲ။"
နာေနတဲ့နဖူးေစာင္းကို ကမ႓ာစမ္းၾကည့္မိေတာ့ ေသြးစတခ်ိဳ႕။
"အေမ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္မွျပန္ဆက္မယ္ေနာ္။"
"ဟဲ့ ..."
ဖုန္းခ်ပစ္လိုက္ၿပီးမွ
"ဘာျဖစ္တာလဲဆိုတာ ေသခ်ာေျပာပါဦးဗ်ာ။"
သခင့္ပါးစပ္ကျပန္မေျဖဘဲ ဖုန္းကိုထုတ္ယူၿပီးျပလာတဲ့ ဓာတ္ပံုတခ်ိဳ႕။ ဘယ္သူက ဘယ္လိုေတြ႐ိုက္သြားတာလဲဆိုတာ ေတြးမရပါ။
"အဲဒါက အလုပ္ကိစၥသြားတာပါ သခင္ရယ္။ မဟုတ္တာမလုပ္ဘူးလို႔ က်ိန္ေျပာရဲပါတယ္။"
"လိမ္ေတာ့မယ္ေပါ့။"
"မဟုတ္ဘူး။ အဲဒါ သခင္ထင္သလိုမဟုတ္ဘူး။"
"ေအး၊ ငါကေတာ့ ငါ့အသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ဘာေတြလဲဆိုၿပီးအေမးခံခဲ့ရလို႔ အရွက္ကြဲခဲ့ရၿပီ။ မင္းအမ်ိဳးသားက ဘယ္လိုလဲဆိုတဲ့ ေမးခြန္းေၾကာင့္ေလ။"
"ေတာင္းပန္ပါတယ္ သခင္။ ဟိုတယ္ေလၽွာက္လမ္း ..."
"ေတာ္ေတာ့ ေျမကမ႓ာ။ ငါ ဘာမွမၾကားခ်င္ဘူး။ မင္းအေမကလည္း ေျပာသြားတယ္မဟုတ္လား၊ ထိန္းပါဦးတဲ့ေလ။ အဟက္၊ ငါကပဲ အထိန္းအသိမ္းမတတ္ဘူးလို႔ ျဖစ္သြားရျပန္ၿပီ။"
ထေအာ္လိုက္တဲ့သခင္က အရမ္းေဒါသထြက္ေနပံုပါပဲ။ သခင့္ပံုစံက သူ႔ေယာက္်ားကို မိန္းမတစ္ေယာက္နဲ႔အတူတြဲၿပီး ဟိုတယ္ေရွ႕မွာျမင္ရတာကို သဝန္တိုေနတာမ်ိဳးထက္ သူ႔အသိုင္းအဝိုင္းၾကားမွာ ကမ႓ာ့ေၾကာင့္အရွက္ရခဲ့တာကို ေပါက္ကြဲေနပံုမို႔ ကမ႓ာစိတ္မေကာင္းျဖစ္ရတယ္။ သခင္က အယံုအၾကည္မရွိဘူးဆိုတဲ့အေတြးကလည္း ဝမ္းနည္းစရာ။
ေယာက္်ားေလးနဲ႔လက္ထပ္ခဲ့တဲ့အေပၚ အေနာက္ႏိုင္ငံသားျဖစ္သူအေဖက ဘာမွမေျပာေပမဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံသူအေမကေတာ့ သေဘာမက်ခဲ့ပါ။ ကမ႓ာ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္က ခိုင္မာေနတာေၾကာင့္ အေဖနဲ႔အစ္ကိုတို႔က ကမ႓ာ့ဘက္ကေန ကူေျပာေပးခဲ့ၾကရတယ္။ အခုလိုေတြျဖစ္လာၿပီး သူ႔ကိုမၾကည္ျဖဴတဲ့ေယာကၡမဆီက အေျပာခံလိုက္ရလို႔ သခင္ေပါက္ကြဲမယ္ဆိုလည္း မမွားပါဘူး။
ခုတင္ေပၚမွာထိုင္ခ်လိုက္တဲ့သခင့္ကို ရွင္းျပဖို႔ႀကိဳးစားေနတုန္းမွာပဲ ကမ႓ာ့ဖုန္းျမည္လာလို႔ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မကိုင္လို႔မျဖစ္သူ။
"သခင္၊ ခဏေနာ္။"
သခင့္ကိုခြင့္ေတာင္းေတာ့ ဘာမွမေျပာလို႔ ဖုန္းကိုင္လိုက္ၿပီး
"I'll email you this evening."
".............."
"Ok, getting more time to prepare."
".............."
ဖုန္းခ်လိုက္ၿပီး သခင္ေရွ႕သြားကာ
"အဲဒီဟိုတယ္မွာ ေလၽွာက္လမ္းဒီဇိုင္းျပင္ဖို႔ သံုးမယ့္ Material ေတြ သြားၾကည့္ေပးတာပါ။"
သခင့္ဆီက ဘာမွတံု႔ျပန္မလာဘဲ ဖုန္းကိုတစ္ခ်က္လွမ္းၾကည့္ၿပီး မဲ့ျပံဳးျပံဳးတာေတြ႕လိုက္ေတာ့မွ ကမ႓ာလန္႔သြားရပါၿပီ။
"သခင္၊ အဲ့ဒါ Wendy ဖုန္းဆက္ၿပီး ေနာက္ေန႔အတြက္ Presentation ..."
"ရွင္းျပဖို႔ မလိုပါဘူး။ မင္းအဆက္ေဟာင္းရဲ႕အလုပ္ကို ေသခ်ာလုပ္ေပးလိုက္ပါ။"
ကမ႓ာမွားတာပါ။ Contact မွာ Wendy နဲ႔သူ တြဲ႐ိုက္ထားတဲ့ပံုကို ထည့္ထားမိေတာ့ ဖုန္းလာတာနဲ႔ေပၚလာတဲ့ပံုထဲက Wendy ဆံပင္ပံုစံဟာ ခုနက သခင့္ဖုန္းထဲမွာပါတဲ့ ကမ႓ာနဲ႔တြဲေတြ႕တဲ့ေန႔ကဆံပင္ပံုစံအတိုင္း ျဖစ္ေနပါတယ္။ Wendy နဲ႔ ဟိုတယ္အတူသြားၿပီး ဒီေန႔လည္း Wendy ရဲ႕အလုပ္ကိစၥေၾကာင့္ သခင့္ကိုႀကိဳဖို႔ေမ့သြားခဲ့တယ္။ အခုလည္း သခင္နဲ႔ျပႆနာတက္ေနရင္းကို ဖုန္းေျပာလိုက္မိတယ္။ သူနဲ႔ Wendy ဆိုတာ အရင္က အေပါင္းအသင္းေတြၾကား နာမည္သဲ့သဲ့ထြက္ဖူးတာမို႔ သခင္အထင္လြဲစရာ ျဖစ္သြားခဲ့ရၿပီ။
"သခင္"
"ငါ မင္းအသံကိုမၾကားခ်င္ေသးဘူး။"
ထထြက္သြားတဲ့သခင့္ေနာက္ကို လိုက္ရွင္းျပခ်င္ေပမဲ့ အသံမၾကားခ်င္ဘူးဆိုလို႔ က်န္ေနခဲ့႐ံုသာ။
■
အခန္းေအာင္းၿပီးပဲ အလုပ္ကိုၿပီးေအာင္ ျမန္ျမန္လုပ္လိုက္ပါေတာ့တယ္။ သခင္ကေတာ့ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ဘာေတြအလုပ္႐ႈပ္ေနတယ္မသိ။ ကမ႓ာအလုပ္ၿပီးလို႔ ေရခ်ိဳးၿပီးအိပ္ခန္းထဲျပန္ေရာက္လာေတာ့ သခင္က အဝတ္အစားေရြးေနတာ ေတြ႕လိုက္ရတယ္။ ကမ႓ာ့ကိုအဖက္မလုပ္ပါဘဲ ေရခ်ိဳးခန္းဘက္ထြက္သြားတဲ့သခင့္ကို ကမ႓ာဘာမွမေျပာႏိုင္ေသးပါ။
ကမ႓ာနဲ႔အိမ္ေထာင္က်ၿပီး ဒီမွာအတည္တက်ေနတာ ႏွစ္တစ္ဝက္ေက်ာ္႐ံုရွိေသးတဲ့သခင္က ကိုယ္တိုင္ကားမေမာင္းႏိုင္ေသးလို႔ ကမ႓ာကပဲ ေမာင္းပို႔ေနက်။ ကမ႓ာမအားတဲ့အခ်ိန္ေတြမွာ အငွားယာဥ္ေမာင္း စီစဥ္ေပးထားၿပီးသား။ သခင္ေရခ်ိဳးေနတုန္း ဒရိုင္ဘာဆီဖုန္းဆက္ၾကည့္ေတာ့ ေခၚထားပါတယ္တဲ့။ မလာေတာ့ဖို႔ေျပာလိုက္ၿပီး သခင့္ကိုလိုက္ပို႔ေပးဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။
အလုပ္မ်ားေနတာရယ္၊ သခင္နဲ႔ျပႆနာတက္ထားတာရယ္ေၾကာင့္ ေန႔လယ္စာလည္း ဘာမွမစားျဖစ္ေသးပါ။ သခင္ကေတာ့ ပြဲကျပန္လာတာမို႔ အိမ္မွာဘာမွစားျဖစ္မွာမဟုတ္လို႔ စားဖို႔ထမလုပ္မိတာလည္းပါပါတယ္။ ညေနစာေလးေတာ့ အတူစားျဖစ္ေအာင္ၾကံဦးမွ။
"သခင္၊ ဘယ္သြားမွာလဲ။ လိုက္ပို႔ေပးမယ္။"
တစ္ခ်က္လွည့္ၾကည့္ၿပီး အဝတ္အစားဆက္လဲေနတဲ့သခင့္ကို ကမ႓ာဘာဆက္ေျပာရမွန္းမသိ။ ဒီလိုနဲ႔ ကားေပၚေရာက္တဲ့အထိ ဘာမွမေျပာျဖစ္ၾကပါ။ ထိုင္ခံုခါးပတ္ပတ္လိုက္ၿပီးမွ သခင္က
"Shay တို႔ဆိုင္ကိုပို႔ေပး။"
Shay. အဲဒီ့ေကာင္ကို ကမ႓ာၾကည့္မရပါ။ အရမ္းမ်က္ႏွာေျပာင္သလို သခင္နဲ႔အရမ္းခင္ေနတာလည္း မ်က္စိေနာက္စရာ။ ဒီၾကားထဲက သခင္နဲ႔သာဆို သူ bottom ထိုင္ရလည္း ေက်နပ္တယ္ဆိုၿပီး သူ႔ဗလႀကီးမွအားမနာ ေသာက္ရူးထဖူးတဲ့ အဲဒီ့အျဖဴေကာင္ကို ကမ႓ာသတ္ပစ္ခ်င္တာမမွားပါဘူး။ အခုေရာ ဘာကိစၥနဲ႔ သူ႔ရဲ႕ဘိလိယက္ခံုမွာ ဘယ္သူေတြနဲ႔ခ်ိန္းထားၾကသလဲ။
ေမြးေန႔တဲ့။ ဘယ္သူက ေမြးေန႔ကို ဘိလိယက္ဆိုင္မွာလုပ္လို႔လဲ။ အရက္၊ ဘီယာ၊ ေသာက္စရာအစံုရေနတဲ့ဆိုင္မို႔ ရြႏိုင္ၾကတာေပါ့ေလ။ အဲဒီ ရြပိုးထိုးလြန္းတဲ့ အာဖရိကန္ အေမရိကန္ ကျပားမေလးက အဲဒီေလာက္လွေနတာလည္း ကမ႓ာ့အတြက္အဆင္မေျပျပန္ဘူး။ အသားညိဳညိဳမွာ ႏႈတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြ၊ မ်က္လံုးညိဳညိဳအၾကည္ေလးေတြ၊ ဆံပင္အနက္ေရာင္လႈိင္းတြန္႔ေတြနဲ႔ ေမြးေန႔ရွင္ေလးက သခင့္ကိုတရင္းတႏွီးႀကိဳဆိုၿပီး ကမ႓ာ့ကိုပါ ဖက္လဲတကင္းလုပ္ေနတာက သူ႔ရဲ႕ေဖာ္ေရြမႈကိုသိသာေစေပမဲ့ ကမ႓ာသေဘာမက်ဘူး။
ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ ရာဇသခင္အနားကိုေရာက္လာတဲ့ ဘယ္ပန္းေတြ၊ ဘယ္လိပ္ျပာေတြကိုမွ ေျမကမ႓ာတို႔ၾကည့္မရပါ။ အခုလည္း လင္တစ္ေယာက္လံုးကိုေရွ႕ထားၿပီး တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ သခင္နဲ႔ တြဲကေနၾကတယ္။ ကမ႓ာ့ကိုပါ တြဲကဖို႔ဖိတ္တဲ့လူေတြကိုေတာ့ ျပံဳးျပံဳးေလးနဲ႔သာ ထိုင္ျငင္းေနမိတယ္။ သခင္ကေတာ့ ေသာက္လိုက္၊ ကလိုက္ပါပဲ။ သခင္က ရိုးရိုးေလးဝတ္စားထားတာေတာင္ အေနာက္တိုင္းသားေတြၾကား ထင္းထြက္ေနတာ မနာလိုစရာ။ ကမ႓ာ့မွာသာ နဖူးမွာပလာစတာနဲ႔။
■
"မထိနဲ႔။ မင္း ငါ့ကို ထိစရာမလိုဘူး။"
ကူတြဲေပးတာကို ႐ုန္းထြက္သြားၿပီး ကားေပၚကို ဒယိမ္းဒယိုင္တက္သြားတဲ့သခင္။
ကမ႓ာ ကားထဲလိုက္ဝင္လိုက္ၿပီး
"သခင္က ကိုယ့္ေယာက္်ားက်မထိနဲ႔ဆိုၿပီး ဟိုမွာ လက္ကမ္းသမၽွလူနဲ႔တြဲကတာက် ေကာင္းတယ္ေပါ့။"
"အဟက္။ ေျမကမ႓ာ၊ ငါ မင္းေရွ႕မွာပဲ တြဲကေနတာေလ။ မင္းကြယ္ရာမွာ အျမင္မေတာ္ေတြလုပ္ေနတာလည္း မဟုတ္။"
"သခင္"
"အိမ္ျပန္မယ္။ ေမာင္းေတာ့။"
မ်က္စိစံုမွိတ္ၿပီး တစ္ဖက္လွည့္သြားတဲ့သခင့္ေၾကာင့္ အိမ္ေရာက္မွရွင္းျပဖို႔သာ ရွိပါေတာ့တယ္။
"သခင္၊ အိမ္ေရာက္ၿပီ။"
တစ္ထပ္အိမ္ေလးရဲ႕ ကားဂိုေဒါင္မွာကားသိမ္းခဲ့ၿပီး ကမ႓ာအိမ္ထဲဝင္လာေတာ့ သခင္က ဧည့္ခန္းဆိုဖာမွာပဲ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲမွီထိုင္ေနဆဲ။
"အခန္းထဲဝင္နားေလ။"
တစ္ခ်က္ကေလးေတာင္မလႈပ္လို႔ အနားကပ္သြားေတာ့ တြန္းထုတ္ခံလိုက္ရလို႔ ကမ႓ာေနာက္တစ္ႀကိမ္အနားကပ္သြားေပမဲ့
"မလာနဲ႔။ ငါ့နားမကပ္နဲ႔။"
"သခင္၊ အဲဒီ့ဓာတ္ပံုကို ဘယ္သူ႐ိုက္မွန္းမသိေပမဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိကို ဖြတာပါ။ တကယ္ကို အလုပ္ကိစၥနဲ႔သြားတာ။ ၿပီးေတာ့ contact မွာကလည္း တျခားလူေတြနဲ႔ပါ ပံုေတြ႐ိုက္ၾကၿပီးေတာ့ ထည့္ထားလိုက္ၾကတာပါ။ အခုဖ်က္လိုက္ၿပီ။"
".........."
"သခင္ေရ၊ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ အဲဒီ့လိုႀကီးမေနပါနဲ႔။"
သခင့္ေရွ႕ဒူးေထာက္ထိုင္ခ်ရင္း လက္ေတြကိုဖြဖြကိုင္လို႔ ကမ႓ာေတာင္းပန္မိတယ္။ သခင့္ဥေပကၡာေတြက ကမ႓ာ့အတြက္ေတာ့ ပူေလာင္လြန္းတယ္။ သခင္က လက္ေတြကို႐ုန္းထြက္လိုက္ၿပီး
"ဖယ္စမ္းပါ။"
"မဖယ္ဘူး။ သခင္ေက်နပ္ေအာင္ ဘာလုပ္ေပးရမလဲ။ အဲဒီ့လိုမ်ိဳးႀကီးေတာ့ မေနပါနဲ႔။"
"အဲ့ဒါဆို မင္းလိုမ်ိဳးေနရမွာလား။"
"ဘာကိုလဲ သခင္။"
"ေရာ့"
သခင္ ဖုန္းဖြင့္ၿပီး ကမ႓ာ့လက္ထဲထည့္ေပးလာတယ္။ Wendy က ကမ႓ာ့ေနာက္ေက်ာကေန ခါးကိုဖက္ထားၿပီး ကမ႓ာက Wendy လက္ေတြကို အုပ္ကိုင္ထားတဲ့ပံုဟာ ဟိုတယ္အခန္းတစ္ခန္းကို ေနာက္ခံထားၿပီး လွလွပပႀကီးကိုၾကည့္ေကာင္းေနေလရဲ႕။
"မဟုတ္ဘူး။ အဲ့ဒါ သူကဖက္လိုက္လို႔ သူ႔လက္ေတြကိုဆြဲျဖဳတ္ေနတာပါ။ တကယ္ပါ သခင္ရယ္။"
သခင္က စိတ္ပ်က္သလိုၾကည့္ၿပီးသာ ထထြက္သြားေလၿပီ။ ကမ႓ာ ေနာက္ကေနေျပးလိုက္သြားၿပီး သခင့္ကိုဆြဲဖက္ထားလိုက္ကာ
"သခင့္တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ခ်စ္တာပါ။ သခင့္ကြယ္ရာမွာေဖာက္ျပန္ဖို႔ စိတ္ကူးထဲေတာင္မရွိပါဘူး။ အဲ့ဒါက တမင္ေခ်ာက္ခ်တာ။"
သခင္႐ုန္းထြက္သြားျပန္လို႔ ပခံုးကိုလွမ္းဆြဲေတာ့ ဆြဲလိုက္တဲ့အရွိန္ကိုျပန္သံုးၿပီး ကမ႓ာတစ္ေယာက္ ကိုင္ေပါက္ခံလိုက္ရတယ္။ ေမ့သြားခဲ့တာ၊ သခင္ဆိုတာက အဲဒီလိုေတြသိပ္ကၽြမ္းက်င္တာကိုေပါ့။
"အား ... "
ညည္းေနလို႔မၿပီးေသးတာေၾကာင့္ လူးလဲထၿပီး သခင့္ေျခေထာက္ကိုလွမ္းအဆြဲ ခါထုတ္လိုက္တဲ့ေျခဖ်ားက မ်က္ႏွာကိုခတ္မိသြားလို႔ လည္ထြက္သြားရတယ္။
"Tsk! ငါ့ကိုမထိနဲ႔လို႔ေျပာထားတာ လူလိုနားမလည္ဘူးလား။"
အခုအခ်ိန္မွာ ဘာေကာင္နဲ႔ႏႈိင္းႏႈိင္း ကမ႓ာမနာႏိုင္ဘူး။ သခင္စိတ္ဆိုးေျပဖို႔က အဓိကမို႔ ေခါင္းခါျပလိုက္ၿပီး သခင့္လက္ကိုဆြဲထားလိုက္ေတာ့
"ေသခ်င္ၿပီလား ေျမကမ႓ာ။"
"သခင္သတ္မယ္ ဆိုရင္ေပါ့။"
"ေအး၊ ေသဖို႔ျပင္ထား။"
ကမ႓ာ့လက္ေမာင္းကေန ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းဆြဲေခၚၿပီး အခန္းတစ္ခန္းဆီဦးတည္လိုက္တဲ့ သခင့္ေနာက္ကို ကမ႓ာ ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးပါသြားပါေတာ့တယ္။
■■■ Part (3) ဆက္ရန္ ■■■
"ချစ်တယ်လို့၊ နောက်တစ်ခေါက်လောက်။"
"ဘာပြောတယ်"
"Second round, darling."
"တော်လိုက်တော့။"
"လွန်ခဲ့တဲ့တစ်ပတ်က သခင်ဘာပြောခဲ့လဲ။ အလုပ်တွေကို ငါးရက်အတွင်းပြီးအောင်လုပ်နိုင်ရင် မင်းစိတ်ကြိုက်နေပေးမယ်၊ မငြင်းပါဘူးလို့ ပြောခဲ့တာလေ။"
"ပြီးမယ်မထင်ဘူးလေ။"
"ဟား ဟား ဟား ... သခင်ရယ်၊ မြေကမ္ဘာကို အထင်သေးတာကိုး။"
ကြမ်းပြင်ပေါ်မှာ တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်ရင်း ခေါင်းမော့လို့အော်ရယ်နေတဲ့ ကမ္ဘာ့ရှေ့မှာ မျက်နှာချင်းဆိုင်ထိုင်လိုက်တဲ့ သခင်။
"မင်းပါးစပ်ကို တစ်ခုခုနဲ့ပိတ်သင့်နေပြီ။"
"ပိတ်လေ၊ ပြီးရင် သခင့်အလှည့်။"
ပြောပြီးထရပ်တော့ သခင်ပါလိုက်ထလိုက်တယ်။ ရုတ်တရက် သခင့်ကိုဖက်ပြီးဆွဲလှည့်ကာ ခုတင်ပေါ်ပစ်လှဲလိုက်တဲ့ကမ္ဘာက သခင့်ကိုယ်ပေါ်ထပ်လျက်သား။
"အား၊ သေတော့မှာပဲ။ နာတယ်ကွ။"
"နောက်တစ်ခေါက်တည်းပါ နော်၊ နော်၊ နော်။"
သက်ပြင်းချရင်း လက်ခံလိုက်ရတဲ့သခင်က နောက်တစ်ခေါက်ရဲ့ နောက်တစ်ခေါက်ပြီးမှပဲ အနားရတဲ့အဖြစ်။
"မင်းအလှည့်ကျ သေဖို့ပြင်ထား။"
လောလောဆယ်တော့ သခင်တစ်ယောက် ပါးစပ်ကသာကြိမ်းမောင်းနိုင်ရုံ။
"သခင့်ကတိနဲ့ သခင်လေ။"
ဘေးမှာဝင်လှဲရင်း ခါးကိုဆွဲဖက်လာတဲ့ကမ္ဘာ့ကို
"မင်းလည်း အဲဒါနဲ့သေမှာပဲ။ မင်းရုပ်မင်းပြန်ကြည့်စမ်း။ မျောက်ခေါင်းရုပ်နဲ့၊ မျက်စိနောက်ကပ်နေပြီ။"
"အလုပ်တွေကို ငါးရက်နဲ့ဖြတ်ခဲ့ရတာလေ။ ကောင်းကောင်းမအိပ်ရဘူးဗျ။ အခုလည်း လက်စသတ်ဖို့ပါလာသေးတယ်။ အဖေ့သားမက်ကိုလွမ်းလို့ ကျန်နေတဲ့အလုပ်နည်းနည်းကို ဟိုရောက်မှလက်စသတ်ပါရစေလို့ သွားငိုပြထားရတာ သခင်သိရဲ့လား။"
"ကြွေသွားရောလား။"
"ကြွေတာပေါ့။ ဒီလိုမြန်မြန်အလုပ်ပြတ်သွားတာ ဒီကောင်ကြောင့်ပဲလေ။ ဒီမျက်ကွင်းညိုတွေနဲ့ ငိုပြခဲ့တာ မကြွေစရာလား။"
"အဲဒါကို အခုသောင်းကျန်းနိုင်တယ်နော်။"
"မနေ့ညက သခင်နဲ့ပြောပြီးတော့ တစ်ညလုံးသေချာအိပ်ထားတာပါ။ အဟင်း ..."
"တဏှာရူး။ ဖယ်စမ်းကွာ၊ ငါ အိပ်မလို့။"
"အိပ်လေ။ ဖက်ထားချင်လို့ဟာကို။"
ပြောမရတဲ့အဆုံး နောက်ကနေသိုင်းဖက်ထားတဲ့ကမ္ဘာ့ကို လွှတ်ထားလိုက်ပြီး အိပ်ပျော်ဖို့ကြိုးစားနေဆဲသခင်ထက် ကမ္ဘာကအရင် အိပ်ပျော်သွားပါတော့တယ်။
လည်ကုပ်ဆီက လေငွေ့နွေးနွေးကြောင့် သခင်သဘောတကျပြုံးရင်း ကမ္ဘာ့လက်ကိုအသာဖယ်လို့ မျက်နှာချင်းဆိုင်လှည့်လိုက်ပြီး ကမ္ဘာ့ခေါင်းလေးကိုနမ်းကာ ရင်ခွင်ထဲထည့်ဖက်ရင်း သခင်သည်လည်း အိပ်မက်ကမ္ဘာသို့...
■
သခင်နိုးလာတော့ မှောင်တော့မယ်။ ဗိုက်တွေဆာပြီးနိုးလာတဲ့သခင်က ပက်လက်အနေအထားနဲ့ရှိနေပြီး ဆန့်ထားမိတဲ့သခင့်လက်မောင်းအောက်နားမှာ ကမ္ဘာက ခွေခွေလေးအိပ်ပျော်နေပါတယ်။
'ဘယ်လောက်တောင်အိပ်ရေးပျက်ထားလို့ အဲဒီ့လောက် နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်နေတာလဲ အချစ်ရေ။'
ကမ္ဘာမနိုးအောင် ဖြည်းဖြည်းလေးထတယ်လို့ အထင်မမှားစေချင်ပါ။ သင်း သောင်းကျန်းထားလို့ ဖြည်းဖြည်းချင်းသာလှုပ်ရှားနိုင်တဲ့ သခင့်အဖြစ်ရယ်ပါ။
ရေစိမ်ချိုးပြီးလန်းသွားတော့မှ အခန်းထဲကမှန်မှာ သေချာကြည့်ဖြစ်တယ်။ ပခုံး၊ ရင်ဘတ်နဲ့ ကျောပြင်တွေပါမကျန် အနီကွက်တွေ။ ရေချိုးရင်းမြင်ခဲ့ရတာကလည်း ပေါင်တွေမှာပါနီရဲလို့။
မှန်ထဲကနေမြင်နေရတဲ့ ကမ္ဘာ့ကျောပြင်နဲ့ လက်မောင်းတစ်ဖက်မှာလည်း သခင့်လက်သည်းနဲ့ခြစ်မိထားတဲ့ အနီရဲရဲအစင်းကြောင်းတွေ။ ရေချိုးတော့မှ စပ်တယ်ဆိုပြီးအော်တော့မှာကို ကြိုသိနေပါတယ်။ ဆေးလိမ်းပေးဖို့ ဆေးပုလင်းနဲ့ဂွမ်းကို စားပွဲပေါ်တင်ထားလိုက်ပြီး အခန်းအပြင်ထွက်ကာ ညနေစာအတွက်မှာလိုက်ရတယ်။ ဒီပုံစံနဲ့က ဘယ်သူမှမီးဖိုချောင်မဝင်နိုင်ပါ။
ညနေစာမှာပြီး အားနည်းနေတဲ့ဖုန်းကို အားသွင်းဖို့ အခန်းထဲပြန်ဝင်လာတော့ ခုတင်ပေါ်မှာငုတ်တုပ်ငိုက်နေတဲ့ မျောက်ခေါင်းနဲ့လူသား။ ဆံပင်တွေလည်း စုတ်ဖွားဖွားနဲ့။
"နိုးနေရင်လည်း ထတော့ကွာ။"
"နိုးသေးဘူး။"
"ဪ၊ အေး။ မနိုးတဲ့ကောင် ညနေစာမစားနဲ့။"
"ညနေစာရော၊ ညစာရော၊ ညလယ်စာရော အကုန်စားမှာ။"
"မျက်စိတောင်မဖွင့်နိုင်ပဲ။"
သခင်ပြောတော့မှ အတင်းပြူးကြည့်ပြီး ယိုင်တိုင်တိုင်ထလာကာ သခင့်အနားရောက်လာတယ်။
"စားမှာ။"
ရင်ဘတ်ကိုအတွန်းခံလိုက်ရတဲ့ကမ္ဘာ ယိုင်ထွက်သွားလေတော့
"ဟာဟ၊ လူကဖြင့် ယိုင်တိုင်တိုင်နဲ့။ သွားပါကွာ၊ မျက်နှာသစ်။ ခဏနေ ညနေစာမှာထားတာ ရောက်တော့မယ်။"
"ဟုတ် ..."
သံရှည်ဆွဲပြီး "ဟုတ်" သွားတဲ့ကမ္ဘာက ရေချိုးခန်းဆီသွားတာ မျက်စိတောင်ပွင့်ရဲ့လားမသိတော့ပါ။
သူပြောတဲ့ အချစ်ရဲ့စွမ်းအားတွေက သိပ်ကိုအစွမ်းထက်လွန်းလှပါရဲ့။
■■■
**ဒုန်း**
Laptop တစ်လုံးနဲ့ အသည်းအသန်နပန်းလုံးနေတဲ့ မြေကမ္ဘာ အသံကြားမှ ဦးနှောက်ကို အပြေးအလွှားအလုပ်ခိုင်းမိတော့ အကြည့်တွေက နာရီဆီရောက်သွားရတယ်။ အချိန်ကုန်သွားတာကို မသိလိုက်ရအောင်အထိ အလုပ်ထဲခေါင်းစိုက်နေမိတာ အခုတော့ ပြဿနာကကြီးသွားပြီမို့ အိမ်ရှေ့ခန်းကိုပြေးထွက်အလာ အိပ်ခန်းဆီဦးတည်လာသူနဲ့ ပက်ပင်းတိုးရပါပြီ။
"ပြန်ရောက် ... အ..."
ကမ္ဘာ့စကားမဆုံးလိုက်ပါဘဲ ဆံပင်ဆောင့်ဆွဲခံလိုက်ရလို့ လူကသူ့ဘက်ကိုစောင်းသွားတယ်။ ဆွဲခေါ်ရာအိပ်ခန်းထဲကို ပြန်ပါလာတော့ သခင်တွန်းထုတ်လိုက်တာကြောင့် ရှေ့ကနံရံကိုဝင်မတိုက်မိအောင် ကမ္ဘာလက်ထောက်ထားလိုက်ပေမဲ့ နောက်ကနေဖိတွန်းလိုက်လို့ နံရံနဲ့ရင်ချင်းအပ်ပြီးသား။ ကမ္ဘာ့လက်တစ်ဖက် နောက်ဘက်ဆီဆွဲယူခံလိုက်ရပြီး ခါးမှာကပ်ထားခံရတယ်။ ဆံပင်ကနေဆွဲလို့ လည်ပြန်လှည့်ကြည့်စေတဲ့ သခင့်မျက်နှာမှာ ဒေါသရိပ်တို့အထင်းသား။
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်။ သတိထားနေရင်းကြားက အချိန်ကိုမေ့သွားတာ။"
"အဟက်၊ ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်စောင့်လိုက်ပြီးမှ မင်းကြောင့် ငါအရှက်ကွဲရတာပဲ။"
"ဘာကို ..."
"တိတ်စမ်း။ တကယ်တော့ မင်းလုပ်ရပ်က မင်းရှက်ရမှာပါ။"
"ဘာအပြစ်လုပ်မိပြန်တာလဲ။"
ခပ်တိုးတိုးသာမေးနိုင်ပါတယ်။ ပွဲတစ်ခုတက်ဖို့သွားတဲ့သခင့်ကို ပွဲပြီးချိန်မှာ လာကြိုပေးပါ့မယ်လို့ပြောပြီး ကမ္ဘာအလုပ်များနေခဲ့တာ နာရီမကြည့်ဖြစ်ပါ။ အခုမှကြည့်မိတော့ ပြောထားတဲ့အချိန်ထက် မိနစ်လေးဆယ်ကျော်သွားပြီ။ ပွဲနေရာနဲ့အိမ်က ကားနဲ့ဆို နာရီဝက်လောက်မောင်းရတဲ့ခရီးမို့ သခင်က ဆယ့်ငါးမိနစ်လောက်တော့ စောင့်နေခဲ့သေးတာကို တွက်လိုက်မိပြီးသားပါ။
အခုက သွားမကြိုမိတဲ့အပြစ်အပြင် နောက်ထပ်အပြစ်တစ်ခုလုပ်မိပုံပါပဲ။
"အေး၊ မသိနဲ့။"
ဆံပင်ကနေဆောင့်ဆွဲထားတဲ့ခေါင်းကို လွှတ်လိုက်တဲ့အရှိန်ကြောင့် နံရံနဲ့ကမ္ဘာ့နဖူးစောင်းက ပစ်တိုက်သွားရတယ်။ လူကတော့ လက်တစ်ဖက်ချုပ်ခံထားရပြီး နံရံမှာကပ်ခံထားရဆဲ။ အားသုံးပြီးလည်း မရုန်းရဲပါ။
**Phone ringing**
ကမ္ဘာ့ဖုန်းမြည်လာတာကြားရပေမဲ့ စားပွဲပေါ်မှာမို့ ဘယ်သူခေါ်တယ်မသိပါ။ ဖုန်းကိုင်ဖို့ကလည်း မဖြစ်နိုင်။
"သွားကိုင်၊ မင်းအမေခေါ်တာ။"
သခင်ကလှမ်းကြည့်ပြီးပြောကာ လက်လွှတ်ပေးလိုက်တာကြောင့် ဖုန်းကိုကိုင်ပြီး speaker ဖွင့်လိုက်ပါတယ်။
"အငယ်ကောင်၊ နင် ဘာအချိုးချိုးတာလဲ။ ယောက်ျားယူတာလည်း နင်ပဲ၊ အခုလိုသတင်းထွက်တာလည်း နင်ပဲ။ နင်အရှက်မရှိပေမဲ့ နင့်အမေဖြစ်ရတာ ငါရှက်တယ်ဟဲ့။"
"ဟို၊ အမေ ဘာကို ..."
"အဲဒီ့ကိစ္စကို အခုပဲရှင်းနေတာပါ အန်တီ။"
"ရာဇ ရှိနေတာလား။ အန်တီတော့ ဘာပြောရမှန်းတောင်မသိဘူး။ မင်းယောက်ျားကိုလည်း ထိန်းဦး။"
"ဘာဖြစ်နေတာလဲလို့ ကျွန်တော့်ကိုပြောပြလို့ရမလား။"
"နင့်အပြစ်နင်မသိဘူးလား။ ငါ့နားရှိရင် အသေပဲ။"
နာနေတဲ့နဖူးစောင်းကို ကမ္ဘာစမ်းကြည့်မိတော့ သွေးစတချို့။
"အမေ၊ ကျွန်တော် နောက်မှပြန်ဆက်မယ်နော်။"
"ဟဲ့ ..."
ဖုန်းချပစ်လိုက်ပြီးမှ
"ဘာဖြစ်တာလဲဆိုတာ သေချာပြောပါဦးဗျာ။"
သခင့်ပါးစပ်ကပြန်မဖြေဘဲ ဖုန်းကိုထုတ်ယူပြီးပြလာတဲ့ ဓာတ်ပုံတချို့။ ဘယ်သူက ဘယ်လိုတွေရိုက်သွားတာလဲဆိုတာ တွေးမရပါ။
"အဲဒါက အလုပ်ကိစ္စသွားတာပါ သခင်ရယ်။ မဟုတ်တာမလုပ်ဘူးလို့ ကျိန်ပြောရဲပါတယ်။"
"လိမ်တော့မယ်ပေါ့။"
"မဟုတ်ဘူး။ အဲဒါ သခင်ထင်သလိုမဟုတ်ဘူး။"
"အေး၊ ငါကတော့ ငါ့အသိုင်းအဝိုင်းထဲမှာ ဘာတွေလဲဆိုပြီးအမေးခံခဲ့ရလို့ အရှက်ကွဲခဲ့ရပြီ။ မင်းအမျိုးသားက ဘယ်လိုလဲဆိုတဲ့ မေးခွန်းကြောင့်လေ။"
"တောင်းပန်ပါတယ် သခင်။ ဟိုတယ်လျှောက်လမ်း ..."
"တော်တော့ မြေကမ္ဘာ။ ငါ ဘာမှမကြားချင်ဘူး။ မင်းအမေကလည်း ပြောသွားတယ်မဟုတ်လား၊ ထိန်းပါဦးတဲ့လေ။ အဟက်၊ ငါကပဲ အထိန်းအသိမ်းမတတ်ဘူးလို့ ဖြစ်သွားရပြန်ပြီ။"
ထအော်လိုက်တဲ့သခင်က အရမ်းဒေါသထွက်နေပုံပါပဲ။ သခင့်ပုံစံက သူ့ယောက်ျားကို မိန်းမတစ်ယောက်နဲ့အတူတွဲပြီး ဟိုတယ်ရှေ့မှာမြင်ရတာကို သဝန်တိုနေတာမျိုးထက် သူ့အသိုင်းအဝိုင်းကြားမှာ ကမ္ဘာ့ကြောင့်အရှက်ရခဲ့တာကို ပေါက်ကွဲနေပုံမို့ ကမ္ဘာစိတ်မကောင်းဖြစ်ရတယ်။ သခင်က အယုံအကြည်မရှိဘူးဆိုတဲ့အတွေးကလည်း ဝမ်းနည်းစရာ။
ယောက်ျားလေးနဲ့လက်ထပ်ခဲ့တဲ့အပေါ် အနောက်နိုင်ငံသားဖြစ်သူအဖေက ဘာမှမပြောပေမဲ့ မြန်မာနိုင်ငံသူအမေကတော့ သဘောမကျခဲ့ပါ။ ကမ္ဘာ့ဆုံးဖြတ်ချက်က ခိုင်မာနေတာကြောင့် အဖေနဲ့အစ်ကိုတို့က ကမ္ဘာ့ဘက်ကနေ ကူပြောပေးခဲ့ကြရတယ်။ အခုလိုတွေဖြစ်လာပြီး သူ့ကိုမကြည်ဖြူတဲ့ယောက္ခမဆီက အပြောခံလိုက်ရလို့ သခင်ပေါက်ကွဲမယ်ဆိုလည်း မမှားပါဘူး။
ခုတင်ပေါ်မှာထိုင်ချလိုက်တဲ့သခင့်ကို ရှင်းပြဖို့ကြိုးစားနေတုန်းမှာပဲ ကမ္ဘာ့ဖုန်းမြည်လာလို့ကြည့်လိုက်တော့ မကိုင်လို့မဖြစ်သူ။
"သခင်၊ ခဏနော်။"
သခင့်ကိုခွင့်တောင်းတော့ ဘာမှမပြောလို့ ဖုန်းကိုင်လိုက်ပြီး
"I'll email you this evening."
".............."
"Ok, getting more time to prepare."
".............."
ဖုန်းချလိုက်ပြီး သခင်ရှေ့သွားကာ
"အဲဒီဟိုတယ်မှာ လျှောက်လမ်းဒီဇိုင်းပြင်ဖို့ သုံးမယ့် Material တွေ သွားကြည့်ပေးတာပါ။"
သခင့်ဆီက ဘာမှတုံ့ပြန်မလာဘဲ ဖုန်းကိုတစ်ချက်လှမ်းကြည့်ပြီး မဲ့ပြုံးပြုံးတာတွေ့လိုက်တော့မှ ကမ္ဘာလန့်သွားရပါပြီ။
"သခင်၊ အဲ့ဒါ Wendy ဖုန်းဆက်ပြီး နောက်နေ့အတွက် Presentation ..."
"ရှင်းပြဖို့ မလိုပါဘူး။ မင်းအဆက်ဟောင်းရဲ့အလုပ်ကို သေချာလုပ်ပေးလိုက်ပါ။"
ကမ္ဘာမှားတာပါ။ Contact မှာ Wendy နဲ့သူ တွဲရိုက်ထားတဲ့ပုံကို ထည့်ထားမိတော့ ဖုန်းလာတာနဲ့ပေါ်လာတဲ့ပုံထဲက Wendy ဆံပင်ပုံစံဟာ ခုနက သခင့်ဖုန်းထဲမှာပါတဲ့ ကမ္ဘာနဲ့တွဲတွေ့တဲ့နေ့ကဆံပင်ပုံစံအတိုင်း ဖြစ်နေပါတယ်။ Wendy နဲ့ ဟိုတယ်အတူသွားပြီး ဒီနေ့လည်း Wendy ရဲ့အလုပ်ကိစ္စကြောင့် သခင့်ကိုကြိုဖို့မေ့သွားခဲ့တယ်။ အခုလည်း သခင်နဲ့ပြဿနာတက်နေရင်းကို ဖုန်းပြောလိုက်မိတယ်။ သူနဲ့ Wendy ဆိုတာ အရင်က အပေါင်းအသင်းတွေကြား နာမည်သဲ့သဲ့ထွက်ဖူးတာမို့ သခင်အထင်လွဲစရာ ဖြစ်သွားခဲ့ရပြီ။
"သခင်"
"ငါ မင်းအသံကိုမကြားချင်သေးဘူး။"
ထထွက်သွားတဲ့သခင့်နောက်ကို လိုက်ရှင်းပြချင်ပေမဲ့ အသံမကြားချင်ဘူးဆိုလို့ ကျန်နေခဲ့ရုံသာ။
■
အခန်းအောင်းပြီးပဲ အလုပ်ကိုပြီးအောင် မြန်မြန်လုပ်လိုက်ပါတော့တယ်။ သခင်ကတော့ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ဘာတွေအလုပ်ရှုပ်နေတယ်မသိ။ ကမ္ဘာအလုပ်ပြီးလို့ ရေချိုးပြီးအိပ်ခန်းထဲပြန်ရောက်လာတော့ သခင်က အဝတ်အစားရွေးနေတာ တွေ့လိုက်ရတယ်။ ကမ္ဘာ့ကိုအဖက်မလုပ်ပါဘဲ ရေချိုးခန်းဘက်ထွက်သွားတဲ့သခင့်ကို ကမ္ဘာဘာမှမပြောနိုင်သေးပါ။
ကမ္ဘာနဲ့အိမ်ထောင်ကျပြီး ဒီမှာအတည်တကျနေတာ နှစ်တစ်ဝက်ကျော်ရုံရှိသေးတဲ့သခင်က ကိုယ်တိုင်ကားမမောင်းနိုင်သေးလို့ ကမ္ဘာကပဲ မောင်းပို့နေကျ။ ကမ္ဘာမအားတဲ့အချိန်တွေမှာ အငှားယာဉ်မောင်း စီစဉ်ပေးထားပြီးသား။ သခင်ရေချိုးနေတုန်း ဒရိုင်ဘာဆီဖုန်းဆက်ကြည့်တော့ ခေါ်ထားပါတယ်တဲ့။ မလာတော့ဖို့ပြောလိုက်ပြီး သခင့်ကိုလိုက်ပို့ပေးဖို့ပြင်လိုက်တယ်။
အလုပ်များနေတာရယ်၊ သခင်နဲ့ပြဿနာတက်ထားတာရယ်ကြောင့် နေ့လယ်စာလည်း ဘာမှမစားဖြစ်သေးပါ။ သခင်ကတော့ ပွဲကပြန်လာတာမို့ အိမ်မှာဘာမှစားဖြစ်မှာမဟုတ်လို့ စားဖို့ထမလုပ်မိတာလည်းပါပါတယ်။ ညနေစာလေးတော့ အတူစားဖြစ်အောင်ကြံဦးမှ။
"သခင်၊ ဘယ်သွားမှာလဲ။ လိုက်ပို့ပေးမယ်။"
တစ်ချက်လှည့်ကြည့်ပြီး အဝတ်အစားဆက်လဲနေတဲ့သခင့်ကို ကမ္ဘာဘာဆက်ပြောရမှန်းမသိ။ ဒီလိုနဲ့ ကားပေါ်ရောက်တဲ့အထိ ဘာမှမပြောဖြစ်ကြပါ။ ထိုင်ခုံခါးပတ်ပတ်လိုက်ပြီးမှ သခင်က
"Shay တို့ဆိုင်ကိုပို့ပေး။"
Shay. အဲဒီ့ကောင်ကို ကမ္ဘာကြည့်မရပါ။ အရမ်းမျက်နှာပြောင်သလို သခင်နဲ့အရမ်းခင်နေတာလည်း မျက်စိနောက်စရာ။ ဒီကြားထဲက သခင်နဲ့သာဆို သူ bottom ထိုင်ရလည်း ကျေနပ်တယ်ဆိုပြီး သူ့ဗလကြီးမှအားမနာ သောက်ရူးထဖူးတဲ့ အဲဒီ့အဖြူကောင်ကို ကမ္ဘာသတ်ပစ်ချင်တာမမှားပါဘူး။ အခုရော ဘာကိစ္စနဲ့ သူ့ရဲ့ဘိလိယက်ခုံမှာ ဘယ်သူတွေနဲ့ချိန်းထားကြသလဲ။
မွေးနေ့တဲ့။ ဘယ်သူက မွေးနေ့ကို ဘိလိယက်ဆိုင်မှာလုပ်လို့လဲ။ အရက်၊ ဘီယာ၊ သောက်စရာအစုံရနေတဲ့ဆိုင်မို့ ရွနိုင်ကြတာပေါ့လေ။ အဲဒီ ရွပိုးထိုးလွန်းတဲ့ အာဖရိကန် အမေရိကန် ကပြားမလေးက အဲဒီလောက်လှနေတာလည်း ကမ္ဘာ့အတွက်အဆင်မပြေပြန်ဘူး။ အသားညိုညိုမှာ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေ၊ မျက်လုံးညိုညိုအကြည်လေးတွေ၊ ဆံပင်အနက်ရောင်လှိုင်းတွန့်တွေနဲ့ မွေးနေ့ရှင်လေးက သခင့်ကိုတရင်းတနှီးကြိုဆိုပြီး ကမ္ဘာ့ကိုပါ ဖက်လဲတကင်းလုပ်နေတာက သူ့ရဲ့ဖော်ရွေမှုကိုသိသာစေပေမဲ့ ကမ္ဘာသဘောမကျဘူး။
ရှင်းရှင်းပြောရရင် ရာဇသခင်အနားကိုရောက်လာတဲ့ ဘယ်ပန်းတွေ၊ ဘယ်လိပ်ပြာတွေကိုမှ မြေကမ္ဘာတို့ကြည့်မရပါ။ အခုလည်း လင်တစ်ယောက်လုံးကိုရှေ့ထားပြီး တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် သခင်နဲ့ တွဲကနေကြတယ်။ ကမ္ဘာ့ကိုပါ တွဲကဖို့ဖိတ်တဲ့လူတွေကိုတော့ ပြုံးပြုံးလေးနဲ့သာ ထိုင်ငြင်းနေမိတယ်။ သခင်ကတော့ သောက်လိုက်၊ ကလိုက်ပါပဲ။ သခင်က ရိုးရိုးလေးဝတ်စားထားတာတောင် အနောက်တိုင်းသားတွေကြား ထင်းထွက်နေတာ မနာလိုစရာ။ ကမ္ဘာ့မှာသာ နဖူးမှာပလာစတာနဲ့။
■
"မထိနဲ့။ မင်း ငါ့ကို ထိစရာမလိုဘူး။"
ကူတွဲပေးတာကို ရုန်းထွက်သွားပြီး ကားပေါ်ကို ဒယိမ်းဒယိုင်တက်သွားတဲ့သခင်။
ကမ္ဘာ ကားထဲလိုက်ဝင်လိုက်ပြီး
"သခင်က ကိုယ့်ယောက်ျားကျမထိနဲ့ဆိုပြီး ဟိုမှာ လက်ကမ်းသမျှလူနဲ့တွဲကတာကျ ကောင်းတယ်ပေါ့။"
"အဟက်။ မြေကမ္ဘာ၊ ငါ မင်းရှေ့မှာပဲ တွဲကနေတာလေ။ မင်းကွယ်ရာမှာ အမြင်မတော်တွေလုပ်နေတာလည်း မဟုတ်။"
"သခင်"
"အိမ်ပြန်မယ်။ မောင်းတော့။"
မျက်စိစုံမှိတ်ပြီး တစ်ဖက်လှည့်သွားတဲ့သခင့်ကြောင့် အိမ်ရောက်မှရှင်းပြဖို့သာ ရှိပါတော့တယ်။
"သခင်၊ အိမ်ရောက်ပြီ။"
တစ်ထပ်အိမ်လေးရဲ့ ကားဂိုဒေါင်မှာကားသိမ်းခဲ့ပြီး ကမ္ဘာအိမ်ထဲဝင်လာတော့ သခင်က ဧည့်ခန်းဆိုဖာမှာပဲ လျော့တိလျော့ရဲမှီထိုင်နေဆဲ။
"အခန်းထဲဝင်နားလေ။"
တစ်ချက်ကလေးတောင်မလှုပ်လို့ အနားကပ်သွားတော့ တွန်းထုတ်ခံလိုက်ရလို့ ကမ္ဘာနောက်တစ်ကြိမ်အနားကပ်သွားပေမဲ့
"မလာနဲ့။ ငါ့နားမကပ်နဲ့။"
"သခင်၊ အဲဒီ့ဓာတ်ပုံကို ဘယ်သူရိုက်မှန်းမသိပေမဲ့ ရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိကို ဖွတာပါ။ တကယ်ကို အလုပ်ကိစ္စနဲ့သွားတာ။ ပြီးတော့ contact မှာကလည်း တခြားလူတွေနဲ့ပါ ပုံတွေရိုက်ကြပြီးတော့ ထည့်ထားလိုက်ကြတာပါ။ အခုဖျက်လိုက်ပြီ။"
".........."
"သခင်ရေ၊ တောင်းပန်ပါတယ်။ အဲဒီ့လိုကြီးမနေပါနဲ့။"
သခင့်ရှေ့ဒူးထောက်ထိုင်ချရင်း လက်တွေကိုဖွဖွကိုင်လို့ ကမ္ဘာတောင်းပန်မိတယ်။ သခင့်ဥပေက္ခာတွေက ကမ္ဘာ့အတွက်တော့ ပူလောင်လွန်းတယ်။ သခင်က လက်တွေကိုရုန်းထွက်လိုက်ပြီး
"ဖယ်စမ်းပါ။"
"မဖယ်ဘူး။ သခင်ကျေနပ်အောင် ဘာလုပ်ပေးရမလဲ။ အဲဒီ့လိုမျိုးကြီးတော့ မနေပါနဲ့။"
"အဲ့ဒါဆို မင်းလိုမျိုးနေရမှာလား။"
"ဘာကိုလဲ သခင်။"
"ရော့"
သခင် ဖုန်းဖွင့်ပြီး ကမ္ဘာ့လက်ထဲထည့်ပေးလာတယ်။ Wendy က ကမ္ဘာ့နောက်ကျောကနေ ခါးကိုဖက်ထားပြီး ကမ္ဘာက Wendy လက်တွေကို အုပ်ကိုင်ထားတဲ့ပုံဟာ ဟိုတယ်အခန်းတစ်ခန်းကို နောက်ခံထားပြီး လှလှပပကြီးကိုကြည့်ကောင်းနေလေရဲ့။
"မဟုတ်ဘူး။ အဲ့ဒါ သူကဖက်လိုက်လို့ သူ့လက်တွေကိုဆွဲဖြုတ်နေတာပါ။ တကယ်ပါ သခင်ရယ်။"
သခင်က စိတ်ပျက်သလိုကြည့်ပြီးသာ ထထွက်သွားလေပြီ။ ကမ္ဘာ နောက်ကနေပြေးလိုက်သွားပြီး သခင့်ကိုဆွဲဖက်ထားလိုက်ကာ
"သခင့်တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ ချစ်တာပါ။ သခင့်ကွယ်ရာမှာဖောက်ပြန်ဖို့ စိတ်ကူးထဲတောင်မရှိပါဘူး။ အဲ့ဒါက တမင်ချောက်ချတာ။"
သခင်ရုန်းထွက်သွားပြန်လို့ ပခုံးကိုလှမ်းဆွဲတော့ ဆွဲလိုက်တဲ့အရှိန်ကိုပြန်သုံးပြီး ကမ္ဘာတစ်ယောက် ကိုင်ပေါက်ခံလိုက်ရတယ်။ မေ့သွားခဲ့တာ၊ သခင်ဆိုတာက အဲဒီလိုတွေသိပ်ကျွမ်းကျင်တာကိုပေါ့။
"အား ... "
ညည်းနေလို့မပြီးသေးတာကြောင့် လူးလဲထပြီး သခင့်ခြေထောက်ကိုလှမ်းအဆွဲ ခါထုတ်လိုက်တဲ့ခြေဖျားက မျက်နှာကိုခတ်မိသွားလို့ လည်ထွက်သွားရတယ်။
"Tsk! ငါ့ကိုမထိနဲ့လို့ပြောထားတာ လူလိုနားမလည်ဘူးလား။"
အခုအချိန်မှာ ဘာကောင်နဲ့နှိုင်းနှိုင်း ကမ္ဘာမနာနိုင်ဘူး။ သခင်စိတ်ဆိုးပြေဖို့က အဓိကမို့ ခေါင်းခါပြလိုက်ပြီး သခင့်လက်ကိုဆွဲထားလိုက်တော့
"သေချင်ပြီလား မြေကမ္ဘာ။"
"သခင်သတ်မယ် ဆိုရင်ပေါ့။"
"အေး၊ သေဖို့ပြင်ထား။"
ကမ္ဘာ့လက်မောင်းကနေ ခပ်ကြမ်းကြမ်းဆွဲခေါ်ပြီး အခန်းတစ်ခန်းဆီဦးတည်လိုက်တဲ့ သခင့်နောက်ကို ကမ္ဘာ ငြိမ်ငြိမ်လေးပါသွားပါတော့တယ်။
■■■ Part (3) ဆက်ရန် ■■■
Коментарі