ေျမကမ႓ာတစ္ေယာက္ဟာ သူပဲသဝန္တို၊ သူပဲလုပ္ခ်င္ရာလုပ္၊ သူပဲၿခိမ္းေျခာက္၊ သူပဲစိတ္ေကာက္သြားတာ မနက္ပိုင္းလည္း ဘယ္အခ်ိန္မွာ အလုပ္သြားလိုက္တယ္ဆိုတာ သခင္မသိလိုက္ပါ။ အရင္ကဆို သူအလုပ္မသြားခင္ သခင့္မ်က္ႏွာကိုမျမင္ရမခ်င္း ေခၚေနက်။ သခင္ တစ္ညလံုးအလုပ္လုပ္ထားလို႔ မိုးလင္းခါနီးမွအိပ္ျဖစ္တဲ့ရက္ေတြဆို သခင္နဲ႔ကမ႓ာ အျမဲသတ္ရတယ္။ ဘယ္လိုပဲဆဲဆဲဆိုဆို သခင့္ကိုေတာ့ ရေအာင္ႏႈိးတတ္လြန္းလို႔ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ သခင္က မိုးလင္းတဲ့အထိ အလုပ္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့တာကို ကမ႓ာလည္း သတိထားမိမယ္ထင္ပါတယ္။ သန္းေခါင္ေက်ာ္ဆိုလည္း သခင္မအိပ္ေသးသေရြ႕က ႏွစ္နာရီျခားတစ္ခါေလာက္ လာလာေႏွာင့္ယွက္တတ္တာလည္း သခင္သတိထားမိပါရဲ႕။

ဒီတစ္ရက္ကေတာ့ ထူးထူးျခားျခားပဲ သခင္အိပ္ေရးဝဝအိပ္ခဲ့ရၿပီး ႏိုးတဲ့အခ်ိန္မွာ ေနေတာ္ေတာ္ျမင့္ေနပါၿပီ။ အခန္းထဲကထြက္လာေတာ့ အိမ္တံခါးကပိတ္လို႔။ အထဲကပိတ္ထားတာမဟုတ္ဘဲ အျပင္ကပိတ္သြားပံုမို႔ မ်က္ႏွာသစ္ၿပီးမွ အိမ္ေနာက္ေဖးကေနလွည့္ထြက္ၿပီး အျပင္ကေန တံခါးဖြင့္ယူရတယ္။

"ဒီေန႔မွပဲ အိပ္ေရးဝေတာ့တယ္။"

တစ္ေန႔တာက ပံုမွန္အတိုင္း အိမ္ကေနပဲအလုပ္လုပ္ရင္း အခ်ိန္ကုန္ဆံုးသြားၿပီး ညေနေစာင္းမွာ သခင္က အိမ္အတြက္လိုတာေလးေတြ ထြက္ဝယ္ခဲ့ေသးတယ္။ ဦးႏိုင္ကလည္း သမီးျဖစ္သူနဲ႔ပါသြားၿပီး ေဘးအိမ္က ေနာင္ရိုးေလးတို႔သားအမိကလည္း ဦးႏိုင္သြားတဲ့ရက္နဲ႔မေရွးမေႏွာင္းမွာပဲ သူ႔အဘြားေတြဆီ သြားလည္ေနတာေၾကာင့္ သခင့္အတြက္ ပ်င္းဖို႔ေကာင္းေနခဲ့ပါေတာ့တယ္။

စိတ္လိုလက္ရ ဟင္းခ်က္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့သခင္ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲအလုပ္မ်ားေနေပမဲ့ တစ္ေနကုန္လံုးအသံမထြက္တဲ့ သူ႔ဖုန္းေလးကေတာ့ ထမင္းစားပြဲေပၚမွာ အခန္႔သား။ အရင္ေန႔ေတြက ညေနစာအတြက္အစီအစဥ္ေတြကို အျမဲတမ္းၾကားခံသတင္းေပးေနရတဲ့့ သခင့္ဖုန္းေလးလည္း ဒီေန႔ေတာ့ ၿငိမ္သက္တိတ္ဆိတ္လို႔။ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးေတာ့ ဧည့္ခန္းမွာခဏထိုင္ရင္း၊ သီခ်င္းနားေထာင္ရင္းက သခင္ ေမွးခနဲအိပ္ေပ်ာ္သြားတာ ဆတ္ခနဲႏိုးလာေတာ့ ညေနေျခာက္နာရီခြဲ။ ဘာရယ္မဟုတ္ တီဗြီဖြင့္ၿပီး ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ ၾကည့္ရင္းကေန ခုနစ္နာရီသာခြဲသြားတယ္၊ သခင္ ထမင္းထမစားျဖစ္ေသးပါ။

နံရံကနာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီးမွ သခင္ထမင္းစားဖို႔ျပင္လိုက္တယ္။ ဒီေန႔ကေတာ့ ထမင္းစားပြဲမွာ ထမင္းပန္းကန္ေလးက တစ္ခ်ပ္တည္း။ စားေသာက္ၿပီးသြားလို႔ ေကာ္ဖီေလးေဖ်ာ္ၿပီး ေဘးဘက္ကျပတင္းေပါက္မွာ ခဏရပ္လိုက္ေတာ့ ညေလေအးကစိမ့္ခနဲမို႔ ေကာ္ဖီတစ္ငံုေသာက္ရင္း ျခံထဲကအပင္ေတြကို သခင္ေငးေနမိတယ္။ အရင္ေန႔ေတြကလို အခန္းထဲျပန္မဝင္မိေသး။

"ေအးလိုက္တာ။"

ခပ္တိုးတိုးညည္းၿပီး တံခါးေတြပိတ္ရင္း အခန္းထဲျပန္ဝင္ကာ လုပ္လက္စအလုပ္ကို ဆက္လုပ္ေနလိုက္တာ တစ္ခုခုကိုသတိထားမိလို႔ နာရီၾကည့္မိတဲ့အခါ *ဆယ္နာရီဆယ့္ေျခာက္မိနစ္* တဲ့။

(A/N: ဆယ္နာရီဆယ့္ေျခာက္မိနစ္ကို သတိထားမိၾကလား)

အိမ္တံခါးေတြအကုန္လိုက္စစ္ၿပီး အိမ္ေရွ႕တံခါးမႀကီးကိုပါ ေသခ်ာခ်က္ခ်ထားလိုက္တယ္။ အိပ္ဖို႔ေတာ့ အရမ္းေစာေနေသးေပမဲ့ အိမ္တံခါးေတြကိုေတာ့ ေသခ်ာပိတ္သင့္တဲ့အခ်ိန္ပါပဲ။
ခုတင္ေပၚမွာျပန္လွဲရင္း ၾကည့္လက္စဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္ကို ဖြင့္ၾကည့္ေနလိုက္တဲ့အခါ နာရီလက္တံေတြေရြ႕ေနတာကို မၾကည့္ျဖစ္ေတာ့ပါဘူး။ ဇာတ္လမ္းက ၾကည့္ေကာင္းေနတဲ့အခ်ိန္က်မွ

"သခင္၊ တံခါးဖြင့္ပါဦး။ သခင္၊ ကိုယ္ျပန္ေရာက္ၿပီ။"

တံခါးေခါက္သံနဲ႔အတူ ကမ႓ာေအာ္ေခၚသံကို ၾကားလိုက္ရတယ္။

"ဆယ့္တစ္နာရီေတာင္ထိုးေနၿပီ။"

တံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ၿပီး အိမ္ထဲျပန္ဝင္လိုက္တာကို ေနာက္ကေနလွမ္းဖက္တဲ့ ေျမကမ႓ာေၾကာင့္ ရုန္းလိုက္ဖို႔ေတြးေပမဲ့ အာရံုေတြကေတာ့ တစ္ခုခုကိုစူးစမ္းမိသြားၿပီး လူကလည္းၿငိမ္လိုက္မိတဲ့ေနာက္ အရက္နံ႔ဆိုတာ ေသခ်ာသြားတဲ့အခါမွာ

"မူးလာရင္ သြားအိပ္ေနလိုက္ေတာ့။ ငါ့ကိုလႊတ္။"

အားကုန္ခံရုန္းမေနေတာ့ဘဲ စကားနဲ႔ပဲေျပာလိုက္တာက အရက္မူးလာရင္ ကန္႔လန္႔တိုက္လြန္းတဲ့ ငရစ္ေကာင္ရဲ႕အက်င့္ကို ေနာေၾကေနတာမို႔။

"ဟင့္အင္း"

သခင္ထင္တဲ့အတိုင္း ကမ႓ာက အကန္ေတြလာၿပီး သူေျပာခ်င္ရာေတြကို ေျပာေနခဲ့တာေၾကာင့္ လႊတ္ထားလိုက္ေပမဲ့လည္း

"အသစ္ျပန္စရမလား။ ကိုယ္တို႔စေတြ႕တုန္းကအေျခအေနကို ျပန္သြားမလား။ ေျဖပါဦး။"

ဘဝက ဇာတ္လမ္းတစ္ပုဒ္လို rewind လုပ္လို႔ရတယ္လို႔ ထင္ေနေလသလားပဲ။

"ျဖစ္ႏိုင္ရင္ ေရာက္ရာအရပ္မွာပဲ ရပ္ပစ္ခ်င္တာ။"

"မရဘူး။ ဟင့္အင္း၊ မလုပ္ရဘူး။ ကိုယ့္ကို second chance ေပးဖို႔ ဒီေခၚလာတာမဟုတ္ဘူးလား။ အနည္းဆံုးေတာ့ ကိုယ္တို႔ရဲ႕ပထမဆံုး RS အေျခအေနလိုမ်ိဳးျဖစ္ျဖစ္ ျပန္ေနမေပးႏိုင္ဘူးလား။"

"ကိုယ့္ေသတြင္းကိုယ္တူးေနတာလား ေျမကမ႓ာ။"

ထင္မထားတဲ့ကမ႓ာ့စကားေၾကာင့္ သခင္စိတ္႐ႈပ္လာရၿပီမို႔ ေအာ္ပစ္လိုက္မိပါၿပီ။ ဒါေပမဲ့လည္း ေျမကမ႓ာဆိုတဲ့ဂ်စ္ကန္ကန္ေကာင္က

"It's my heaven."

"Crap!"

"Give me a chance, just a chance please."

"I'll make it hellish."

"Thank you, sir."

သခင္ရြဲ႕ေျပာလိုက္တာကို အတည္ေပါက္နဲ႔ အရူးလုပ္ဖို႔ျပင္ေနတဲ့ကမ႓ာက ဖ်တ္ခနဲနမ္းလိုက္တာကို သခင္မေရွာင္ႏိုင္လိုက္ပါ။ စိတ္ထဲက တင္းခနဲျဖစ္သြားၿပီးမွ

"Did I let you do it?"

"Nope."

"Say it again."

"No, sir."

ကမ႓ာ့အေျခအေနကိုသိခ်င္လို႔ ေနာက္တစ္ေခါက္ျပန္ေမးတဲ့အခါ ကမ႓ာေျဖပံုအရ သူ႔ဘက္က တကယ္ႀကီး အရင္လို relationship မ်ိဳး ျပန္စလိုက္တဲ့ပံုစံပါပဲ။

"Close the door."

အိမ္တံခါးကိုပိတ္ဖို႔ေျပာၿပီး အိပ္ခန္းထဲျပန္ဝင္ဖို႔ျပင္ေတာ့ ေနာက္ကေန တံခါးပိတ္သံနဲ႔အတူ

"သခင္၊ အခန္းတံခါး ပိတ္မပစ္ပါနဲ႔ဦး။ ေျပာစရာရွိတယ္။"

ေနာက္ကလိုက္ဝင္လာမယ့္ကမ႓ာ့ကို သခင္က ခုတင္ေပၚမွာေျခခ်ိတ္ထိုင္ရင္း ေစာင့္ေနလိုက္တယ္။

"သခင္ သေဘာတူလိုက္တာလား။"

"ဟင့္အင္း၊ မင္းကို ငါ့ Sub တစ္ေယာက္လို အဖက္လုပ္ေနဖို႔ စိတ္မပါဘူး။"

ဘယ္လိုမွမပီျပင္တဲ့ အျပံဳးလို႔မေခၚႏိုင္တဲ့ ႏႈတ္ခမ္းလႈပ္ရွားမႈတစ္ခုေၾကာင့္ သခင္မဲ့ျပံဳးျပံဳးသြားတာ အလိုအေလ်ာက္တံု႔ျပန္မႈတစ္ခုလို။

"ရင္နာစရာပဲ။"

'နာၾကည့္လိုက္ပါ ေျမကမ႓ာ။'

"သခင့္ဘက္က အဖက္မလုပ္ခ်င္ရင္ေနေပါ့။ ကိုယ့္ဘက္က အဲဒီတုန္းကလို ျပန္ေနေပးမယ္ေလ။ သခင္သေဘာမက်ရင္ ႀကိဳက္သလိုတံု႔ျပန္ႏိုင္တယ္။"

'ဘာအကြက္ေတြေရႊ႕ေနတာလဲ ေျမကမ႓ာ။'

သခင့္အေတြးေတာင္ မဆံုးခ်င္ေသးပါ။ ကမ႓ာက သခင့္ေရွ႕ဒူးေထာက္လိုက္လို႔ ေျခခ်ိတ္ထိုင္ေနတဲ့ သခင့္ေျခေထာက္တစ္ဖက္နဲ႔ သိပ္မေဝးေတာ့ပါ။ သခင့္ေျခဖမိုးကို တစ္ခ်က္ငံု႔နမ္းလိုက္ၿပီး

"ခ်စ္တယ္ သခင္။"

ၾကမ္းျပင္ေပၚခ်ထားတဲ့ သခင့္ေျခတစ္ဖက္ဆီအထိေရာက္ေအာင္ ကမ႓ာငံု႔ကိုင္းဖို႔ျပင္လိုက္တဲ့အခါ သခင္ အလန္႔တၾကားနဲ႔ ေျခေထာက္ေတြကို ခုတင္ေပၚတင္လိုက္မိၿပီ။ သခင္ ဘယ္လိုမွထင္မထားခဲ့ပါ။
ကမ႓ာကေတာ့ ခပ္ဖြဖြရယ္လိုက္ၿပီး

"ဘာလို႔လဲ သခင္။ အရင္အခ်ိန္ေတြဆီ ျပန္ေရာက္သြားလို႔လား။ အရင္ကဆို သခင္က အဲဒီလိုႏႈတ္ဆက္တာကို သေဘာက်တာေလ။"

စိတ္ဆိုးတာလား၊ အံ့ဩတာလား၊ ေက်နပ္မိတာလား၊ လန္႔သြားတာလားလို႔ ဘာမွကိုမေသခ်ာတဲ့ ခံစားခ်က္ကို သခင္ထိန္းလိုက္ၿပီး

"မင္း ငါ့ေရွ႕ကထြက္သြားေတာ့။"

"ကိုယ္ ဒီေန႔ ရဲစခန္းေရာက္ခဲ့ေသးတယ္။ ကိုယ့္ကိစၥေတာ့မဟုတ္ပါဘူး။ ၿပီးေတာ့ club ကိုေရာက္တယ္။ အလုပ္ထဲမွာသိတဲ့ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မဟုတ္တဲ့ ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္နဲ႔သြားတာ။ အဲဒီမွာေသာက္ၾကရင္းနဲ႔ အိမ္ျပန္ေနာက္က်သြားတာ။"

ဘာမွျပန္မေျပာမိေပမဲ့ သခင္နားေထာင္ေနမိတယ္။

"သခင့္ကိုလည္း ဖုန္းမဆက္မိဘူး။ အိမ္ျပန္ေနာက္က်မယ္လို႔လည္း အရင္လို ႀကိဳမေျပာမိဘူး။ သခင္ကေတာ့ ထမင္းစားေစာင့္မေနေလာက္တာ ေသခ်ာေပမဲ့ ေတာင္းပန္ပါတယ္။ မေန႔ညကတည္းက သခင့္ကိုစိတ္ဆိုးၿပီး မနက္ကလည္း သခင့္ကိုေရွာင္ခ်င္လို႔ အလုပ္ကိုေစာထြက္သြားတာ။ ညေနလည္း အျပင္မွာပဲ အခ်ိန္ျဖဳန္းလိုက္တာ။ ဒီညအိမ္မျပန္ဘူးလို႔ေတြးလိုက္ေပမဲ့ ၾကာၾကာမေနႏိုင္ပါဘူး။ သခင့္ကိုပဲေတြးမိေနေတာ့ ျပန္လာရတာပဲ။"

ကမ႓ာက သူလုပ္သမၽွေတြ၊ သူျဖစ္ေနသမၽွေတြကို ျပန္ေျပာျပေနေပမဲ့ သခင္ကေတာ့ မယံုႏိုင္သလို တစ္ခ်က္ၾကည့္တယ္။

ဟုတ္တယ္၊ သခင္သံသယဝင္မိတယ္။ အခုအေနအထားကလည္း ကမ႓ာက ရုတ္တရက္ႀကီး ဟိုအရင္ကလို သူဘာလုပ္တယ္ဆိုတာကို report တင္သလိုေျပာျပေနခဲ့တာ။ သူအျပစ္လုပ္ထားရင္လည္း သူ႔ဘာသာဝန္ခံၿပီး သခင္ေပးသမၽွအျပစ္ကို နာခံေနက် submissive boyfriend ပံုစံမ်ိဳး ျပန္ေနေနတာက ဘာေတြၾကံစည္ေနတာလဲလို႔ သခင္သံသယဝင္မိတာ မမွားဘူးမဟုတ္လား။

"သခင္ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူးလား။"

"ငါ့အခန္းထဲက ထြက္သြား။"

"ဒီတစ္ညအခ်ိန္ယူၿပီး စဥ္းစားေပးပါ။ ေျမကမ႓ာရဲ႕ Dom အေနနဲ႔ ျပန္ေနေပးဖို႔ကိုေပါ့။ ကိုယ့္စည္းကမ္းကိုယ္ထုတ္ၿပီး မနက္က်ရင္ သခင့္ကိုလာျပမယ္။ သခင္ မပင္ပန္းေတာ့ဘူးေပါ့။ Good night သခင္။"

'ဘာေတြလဲ၊ ဘာေတြလဲ ေျမကမ႓ာ။ ဘာေတြေသာက္ရူးထျပန္ၿပီလဲ။ ရုတ္တရက္ႀကီး ဟိုအရင္အခ်ိန္ေတြဆီ ျပန္သြားရတာက ဘာျဖစ္တာလဲ။ အား ... ငါ့ကို အရူးလုပ္ေနတာလား။'

သခင္ေတြးေနတုန္းမွာ အေပါက္ဝကိုေရာက္သြားတဲ့ကမ႓ာ ျပန္လွည့္လာၿပီး

"သခင္၊ အိမ္မွာ ဘာပစၥည္းမွလည္း မရွိဘူး။ အခုက ဖေယာင္းရယ္၊ ခါးပတ္ရယ္၊ ဝါယာ ..."

"ေတာ္ေတာ့။ ငါ စိတ္မဝင္စားဘူး။ အာရံုေနာက္စရာေတြ မလုပ္စမ္းနဲ႔။"

"အဲဒါက ..."

"ပါးစပ္ပိတ္ထား။ ထပ္ေျပာေနမယ္ဆိုရင္ ငါ့အိမ္မွာမေနနဲ႔။"

"တစ္ညေလးေတာင္ ခြဲမေနႏိုင္လို႔ ျပန္လာပါတယ္ဆို ဘာလို႔ႏွင္ေနတာလဲ။"

"မင္း ေသာက္ခ်ိဳးေျပေျပေန။ အခုကိစၥထပ္ေျပာရင္ မင္း ဒီအိမ္မွာမေနရဘူး။ သြားေတာ့။"

"သခင္"

"သြားေတာ့လို႔ ငါေျပာေနတယ္။"

.

အရင္ကအခ်ိန္ေတြကို ျပန္သြားၾကည့္ရင္ သခင့္ဘက္ကစိတ္ေျပာင္းလာမလားလို႔ ရုတ္တရက္ဝင္မိတဲ့အေတြးကလည္း အေကာင္အထည္မေပၚခဲ့။ တစ္ခုေတာ့ေသခ်ာတယ္၊ သခင့္ေျခဖမိုးကိုနမ္းလိုက္တဲ့အခ်ိန္ နည္းနည္းေတာ့ shock ရသြားပံုက သိသိသာသာ။ ဒီအတိုင္းဆို သခင့္စိတ္ထဲမွာ ကမ႓ာ့အတြက္က ေနရာမေပ်ာက္ေသးတာ အေသအခ်ာ။ သခင္အတင္းျငင္းေနတာက သူ႔စိတ္သူမလံုတာလည္း ျဖစ္ႏိုင္တာပဲလို႔ ကမ႓ာတစ္ေယာက္ လိုရာဆြဲေတြးရင္းနဲ႔ တျခားဉာဏ္နီဉာဏ္နက္ေတြ ထုတ္ရေတာ့မွာပဲ။

သခင့္စကားတစ္ခြန္းနဲ႔ မိသားစုကိုပစ္ၿပီးလိုက္လာခဲ့ေပမဲ့ တကယ္တမ္းက်ေတာ့ ကမ႓ာဒီမွာေနရတာက သခင္ဟိုမွာေနရတာထက္ေတာင္ လြတ္လပ္ေနပါေသးတယ္။ ကမ႓ာက သခင့္မိသားစုထဲမွာ ဘာမွသိပ္ၿပီး အရိပ္အေျခၾကည့္ေနစရာမလိုခဲ့။ ဒီလိုဆိုေတာ့မွ ကမ႓ာအားနာမိတာက ကမ႓ာ့မိသားစုနဲ႔ပတ္သက္ရင္၊ အထူးသျဖင့္ ကမ႓ာ့အေမနဲ႔ပတ္သက္ရင္ သခင္ေတာ္ေတာ္သည္းခံေပးခဲ့တာေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္လာခဲ့ၿပီး လူက အလိုလိုျပံဳးမိေနၿပီ။

"သိသိသာသာခ်စ္ျပရင္ ေျမကမ႓ာတို႔ ရူးေသသြားမွာစိုးလို႔လား ကိုကိုရဲ႕။"

.

သခင္ သူ႔ေျခေထာက္သူၾကည့္လိုက္မိရင္းက မ်က္စိထဲေပၚလာတဲ့ပံုရိပ္ေတြက တစ္သီတစ္တန္း။ ေျမကမ႓ာက ပံုစံအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ သူ႔ေျခရင္းမွာဝပ္ဆင္းေနခဲ့တာ။
ေခါင္းကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းခါရင္း အေတြးေတြေပ်ာက္လိုေပ်ာက္ျငား ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။ ဒီတစ္ေခါက္က်မွ ဘာလို႔မ်ား ကိုယ့္အေတြးကိုယ္မထိန္းႏိုင္သလဲ မသိေတာ့ပါ။

အဲဒီအခ်ိန္ေတြတုန္းက ကမ႓ာနဲ႔ပတ္သက္ခဲ့တယ္ဆိုတာ သခင့္အတြက္က တျခားအၾကံအစည္တစ္ခုေၾကာင့္ဆိုေပမဲ့ တကယ္တမ္းလက္ေတြ႕ၾကံဳရခ်ိန္က သခင္လည္း သေဘာက်ခဲ့တယ္။ အေဖ့အတြက္ တစ္ခုခုတံု႔ျပန္ဖို႔ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္တစ္ခုေအာက္မွာ ေယာက္်ားတစ္ေယာက္ကိုလက္ထပ္ယူမိတဲ့အထိ သခင္ေရွ႕ဆက္တိုးခဲ့ဖူးတယ္။ အဲဒီတုန္းကေကာင္ေလးဟာ ေျမကမ႓ာလား၊ ေနဝဠာလားလို႔ အခါခါေတြးတိုင္း ထြက္လာတဲ့အေျဖက ေသခ်ာမေတြးခင္ကကို ေနဝဠာပဲျဖစ္ေနတတ္တယ္။ ဒါေပမဲ့လည္း ေနဝဠာထိခိုက္နစ္နာမယ့္အလုပ္မ်ိဳး သခင္မေတြးခ်င္ခဲ့ဘူး။ ဘယ္သူလဲဆိုတာ မေသခ်ာဘူးဆိုတဲ့ အေတြးတစ္ခုကိုသာ ေခါင္းထဲရိုက္သြင္းထားခဲ့မိသလိုပါပဲ။

"မင္းကေတာ့ တကယ္ကိုရူးခဲ့တာပဲ ရာဇသခင္။"

■

'နားေတြညည္းလိုက္တာ။ ဖုန္းျမည္ေနတာကို လာမကိုင္ဘူး။'

"ေျမကမ႓ာ၊ ဘယ္သြားေသေနလဲ။ ထမင္းစားပြဲက ဖုန္းထားစရာေနရာလား။ ဖုန္းလာကိုင္စမ္း။"

"ကိုယ္ အိမ္သာထဲမွာ သခင္ေရ။ သခင္ ကိုင္လိုက္ပါလား။"

"ကိုင္စရာလား။"

ကိုင္စရာလားဆိုေပမဲ့ သံုးႀကိမ္ေျမာက္ျမည္လာတဲ့ဖုန္းက အေရးႀကီးလို႔မ်ားလားဆိုတဲ့အေတြးနဲ႔ သခင္ၾကည့္မိေတာ့ ဘာနာမည္မွ မွတ္ထားတာမရွိ။

"ဟယ္လို"

"Good morning, Earth."

"Earth က ေနာက္ေဖးေရာက္ေနပါတယ္။ အေရးႀကီးတယ္ဆိုရင္ မွာထားခဲ့ႏိုင္ပါတယ္။"

"ဟုတ္၊ အစ္ကိုက ဘယ္သူလဲဟင္။"

"ကၽြန္ေတာ္ သူ႔အစ္ကိုဝမ္းကြဲပါ။"

"ဪ၊ Earth ဦးေလးရဲ႕သားဆိုတာထင္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ အဂၢါေခတ္ပါ။ Earth ရဲ႕ မိတ္ေဆြပဲဆိုပါေတာ့။ အေရးႀကီးတယ္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ခဏေနမွျပန္ေခၚလိုက္ပါ့မယ္လို႔ ေျပာေပးပါဗ်။ ဪ၊ သိရတာဝမ္းသာပါတယ္ အစ္ကို။"

"ဟုတ္ကဲ့ပါ။ ဝမ္းသာပါတယ္။ အစ္ကို ေျပာလိုက္ပါမယ္။"

.

"ဘယ္သူလဲ သခင္။"

"အဂၢါေခတ္တဲ့။ ခဏေနမွျပန္ေခၚမယ္တဲ့။"

"ဪ၊ အဲဒါ မေန႔ညက club အတူသြားတဲ့ခ်ာတိတ္ေလ။ ရဲစခန္းေရာက္တာသူေပါ့။ ပိုက္ဆံရွိတဲ့အသိုင္းအဝိုင္းထဲက ခပ္ဆိုးဆိုးေလး။"

"အင္း"

"သခင္၊ ကိုယ္လည္း အရင္က အဲဒီလိုပဲမဟုတ္လား။"

"ဟုတ္မွာေပါ့။"

"ဘာကို ဟုတ္မွာေပါ့လဲ။ ကိုယ့္ေယာက္်ားကိုယ္ မသိဘူးလား။"

သခင္ျပန္မေျဖခင္ပဲ ဖုန္းကထပ္ျမည္လာပါၿပီ။

"ကိုင္လိုက္ဦးမယ္။ ေျပာ၊ အဂၢါ။"

ဖုန္းကိုကိုင္ၿပီး စပီကာဖြင့္လိုက္ပံုရတဲ့ကမ႓ာက ထမင္းစားပြဲမွာဝင္ထိုင္ၿပီး ဖုန္းကို စားပြဲေပၚခ်ထားလိုက္တယ္။ သခင္ကေတာ့ စားလက္စမုန္႔ဟင္းခါးကိုပဲ ဆက္စားေနတုန္း။

"အိမ္မွာပဲရွိေသးတာလား။"

"ေအးေလ၊ မနက္စာစားတုန္း။"

"ဘာနဲ႔စားလဲ။"

"မုန္႔ဟင္းခါးနဲ႔ ေကာ္ဖီ။"

သူ႔အတြက္မုန္႔ဟင္းခါးကို ပန္းကန္ထဲထည့္ရင္း ကမ႓ာေျဖလိုက္တာပါ။

"ဘာမွလည္းမဆိုင္ဘူး။"

"ေရာစားလို႔လည္း မေသႏိုင္ပါဘူး။ ေျပာ၊ ဘာကိစၥလဲ။"

"မေန႔ညက Earth ဆီကို ကၽြန္ေတာ့္ပိုက္ဆံအိတ္ ပါသြားလားလို႔။"

"ေအး၊ ဟုတ္တယ္။ ဘယ္လိုျဖစ္ၿပီး ငါ့အိတ္ထဲေရာက္သြားတာလဲ။"

"ကတ္နဲ႔ရွင္းမယ္ဆိုၿပီး ကတ္ထုတ္တယ္ေလ။ ၿပီးေတာ့ Earth ရဲ႕အိတ္ေပၚတင္မိတာထင္တယ္။ Earth ရဲ႕အိတ္က ဖုန္းထည့္ရင္း ျပန္မပိတ္ရေသးေတာ့ ဝင္သြားတာေနမွာေပါ့။ ကတ္ကိုက ေဘာင္းဘီအိတ္ထဲပဲ ျပန္ထည့္ထားမိတာ။ Wallet ကို ေမ့သြားတယ္။"

"ဪ၊ ေအး။ ငါ ဘယ္ကိုလာေပးရမလဲ။"

"ေနပါေစ၊ ကၽြန္ေတာ္ ေနာက္မွလာယူမယ္။"

"ေအး ေအး၊ ဖုန္းဆက္လိုက္ေလ။"

"ဟုတ္၊ အဲဒါဆို ဒါပဲေနာ္ Earth. ေခါင္းေနာက္လို႔ ျပန္အိပ္ဦးမယ္။"

"မင္းက စြတ္ေသာက္တာကိုး။"

"Earth က် ဘာမွမျဖစ္ဘူးလား။ Pro ပဲ။"

"ငါက ဘယ္မွာသိပ္ေသာက္လို႔လဲ။"

"မေသာက္ဘူးပဲထားပါေတာ့။ ေတာ္ၿပီ၊ ေနာက္မွေတြ႕မယ္။"

"OK"

ကမ႓ာက ဖုန္းသာေျပာေနတာ မ်က္လံုးက သခင့္ဆီမွာ။ သခင္ကေတာ့ အစားမပ်က္။

"ဘာမွလည္း သိပ္မေသာက္တာကို ေလၽွာက္ေျပာေနတာ။"

"ငါ ေမးလို႔လား။"

"ေျပာျပတာေလ။"

■

"Earth"

"ငါ ဒီမွာရွိတာ မင္းဘယ္လိုသိလဲ။"

"Sixth scene"

Wink တစ္ခ်က္နဲ႔ စပ္ျဖဲျဖဲလုပ္ေနတဲ့ခ်ာတိတ္။
ကမ႓ာအလုပ္ဆင္းခ်ိန္ကို ဆိုင္ေရွ႕ေရာက္ေနေလရဲ႕။

"လုပ္ပါဦး၊ ဘာေတြျမင္ေသးလဲ။"

"Earth က ဒီတစ္သက္ မိန္းမရႏိုင္ေခ်မရွိဘူးတဲ့။"

အဂၢါရဲ႕ရႊတ္ေနာက္ေနာက္အေျပာမွာ ကမ႓ာထရယ္မိပါၿပီ။ တကယ္လည္း သူ႔ရဲ႕လက္တြဲေဖာ္က အမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္မဟုတ္ခဲ့တာ အမွန္။

"ငါ အိမ္သာထဲေတာင္ မဝင္ရဲေတာ့ဘူး။"

"အဲဒီေလာက္အထိေတာ့ မျမင္ရဲပါဘူးဗ်ာ။ ၿပီးေတာ့ Earth ထက္ငယ္တဲ့သူနဲ႔ ေရစက္ရွိတယ္တဲ့။"

"ႀကီးခ်င္လည္း ႀကီးမွာေပါ့။"

"Earth"

"ဘာလို႔ထေအာ္တာလဲ။ ေရာ့၊ ဒီမွာ မင္းပိုက္ဆံအိတ္။"

ပိုက္ဆံအိတ္ကို ဆတ္ခနဲဆြဲယူလိုက္တဲ့ အဂၢါေခတ္က မ်က္ႏွာထားတင္းတင္းနဲ႔

"ဘာလဲ၊ မမႀကီးေတြကိုပဲ ႀကိဳက္တာလား။"

"မွားတယ္။ မႀကိဳက္ဘူး။"

ဒီေတာ့မွ မ်က္ႏွာထားနည္းနည္းေလ်ာ့သြားၿပီး

"ညေနစာ တစ္ခုခုသြားစားရေအာင္။"

"တစ္နာရီပဲ အခ်ိန္ရမယ္။"

"ဘာလို႔လဲ။"

"အိမ္ျပန္ရမယ္ေလ။"

"ဘာအလုပ္ရွိေသးလို႔လဲ။"

"မရွိပါဘူး။ ဒီတိုင္းပဲ ျပန္ရမွာ။"

"ဘာျဖစ္လို႔လဲလို႔။"

"အိမ္မွာ သခင္တစ္ေယာက္တည္းေလ။"

"သခင္။ Earth အစ္ကိုကို သခင္လို႔ေခၚတာလား။"

"အင္း"

"ရာဇသခင္၊ ဟုတ္တယ္မလား။ တျခားေခၚစရာမရွိလို႔လား။"

"ႏႈတ္က်ိဳးေနၿပီ။ ကိုကိုလို႔ေခၚလည္း သူမွမႀကိဳက္တာ။ သံုးလပဲကြာတာေလ။"

"ဪ၊ ထားေတာ့။ သြားရေအာင္။"

.

"Earth, ဘာမွလည္း ေသခ်ာမမွာဘူး။"

"အိမ္ေရာက္ရင္ ထမင္းစားရဦးမွာေလ။"

"ဟင္၊ အခု တစ္ခါတည္းစားသြားေလ။"

"ေျခာက္နာရီခြဲဆို အိမ္မွာ ထမင္းစားေနက် ခ်ာတိတ္ရဲ႕။"

"ဘာခ်ာတိတ္လဲ။ တစ္ရက္တေလ အျပင္မွာစားေတာ့ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။"

"ဘာမွေတာ့မျဖစ္ပါဘူး။ သခင္နဲ႔အတူစားေနက်ဆိုေတာ့ ..."

"ဘယ္လိုႀကီးလဲ။ စည္းကမ္းႀကီးနဲ႔လား။"

"မဟုတ္ပါဘူး။ အက်င့္ပါေနတာ။ သခင္က ဘာမွမေျပာပါဘူး။ ကိုယ္ျပန္ေရာက္ေရာက္၊ မေရာက္ေရာက္ သူ႔ဘာသာစားလိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ကေတာ့ သူနဲ႔ႀကိဳေျပာၿပီးသားေလ။"

"Earth တို႔က အရမ္းအေနနီးတာလား။ ဘယ္ဝမ္းကြဲေတြက အဲဒီလိုလုပ္လို႔လဲ။"

"ဆိုပါေတာ့ အေနနီးတယ္ပဲ။"

"ထူးဆန္းလိုက္တာ။"

'ဘာလဲ၊ ဘာကိုျပံဳးတာလဲ Earth? တမင္သက္သက္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုျငင္းဖို႔ အေၾကာင္းျပတာလား။ အဲဒါဆိုလည္း ဘာလို႔ ကၽြန္ေတာ္နဲ႔အတူ ဆိုင္ကိုလိုက္လာေသးလဲ။'

'ဒီေန႔ ေသခ်ာေလး နားပူနားဆာလုပ္ၿပီး သခင့္လက္ရာစားခ်င္ပါတယ္လို႔ ေျပာထားရတာကို အပ်က္ခံလို႔ျဖစ္မလား။ Sorry, အဂၢါေရ။ ငါလည္း ေသခ်ာရွင္းျပဖို႔ အဆင္မေျပလို႔ပါ။'

.

"Earth, ကၽြန္ေတာ္ သန္ဘက္ခါကစၿပီး မအားေတာ့ဘူး။ အလုပ္လုပ္ရေတာ့မယ္။ အဲဒါ မနက္ျဖန္က်ရင္ေရာ Earth နဲ႔ေတြ႕လို႔ရလား။"

"မနက္ျဖန္က ငါအလုပ္နားရက္ေလ။"

"အင္းေလ၊ အခ်ိန္ပိုရတာေပါ့။"

"အိမ္မွာပဲေနမလားလို႔။"

"ကၽြန္ေတာ္ လာလည္လို႔ရလား။"

"ဟင္"

"မရဘူးလား၊ ေနပါေစေတာ့။"

ကားနဲ႔ အိမ္ေရွ႕အထိလိုက္ပို႔တဲ့အဂၢါက ကမ႓ာ ကားေပၚကေနအဆင္းမွာ လက္လွမ္းဆြဲၿပီးေမးေနေတာ့ ကမ႓ာက ကားတံခါးေပါက္ကေန အထဲကိုျပန္ငံု႔ၾကည့္ရင္း ေျဖမိတယ္။ ဒါကို အလိုမက်ျဖစ္သြားတဲ့အဂၢါက လက္လႊတ္ေပးလိုက္ၿပီး သူခံုမွာသူ ေနရာတက်ျပန္ထိုင္သြားေလရဲ႕။

"ညက် ငါဖုန္းဆက္လိုက္မယ္။"

"တကယ္လား။"

ကမ႓ာေခါင္းညိတ္မိတယ္။

"ေရး ေဟး ... တာ့တာ။ ဖုန္းေမၽွာ္ေနမယ္။"

အဂၢါကားေလးထြက္သြားၿပီးမွ ကမ႓ာ အိမ္ထဲဝင္ဖို႔အလွည့္ ဆန္႔က်င္ဘက္ကေနလာေနတဲ့ သခင့္ကို ေတြ႕လိုက္ရပါတယ္။

"သခင္၊ ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ။"

■■■ Part (46) ဆက္ရန္ ■■■


မြေကမ္ဘာတစ်ယောက်ဟာ သူပဲသဝန်တို၊ သူပဲလုပ်ချင်ရာလုပ်၊ သူပဲခြိမ်းခြောက်၊ သူပဲစိတ်ကောက်သွားတာ မနက်ပိုင်းလည်း ဘယ်အချိန်မှာ အလုပ်သွားလိုက်တယ်ဆိုတာ သခင်မသိလိုက်ပါ။ အရင်ကဆို သူအလုပ်မသွားခင် သခင့်မျက်နှာကိုမမြင်ရမချင်း ခေါ်နေကျ။ သခင် တစ်ညလုံးအလုပ်လုပ်ထားလို့ မိုးလင်းခါနီးမှအိပ်ဖြစ်တဲ့ရက်တွေဆို သခင်နဲ့ကမ္ဘာ အမြဲသတ်ရတယ်။ ဘယ်လိုပဲဆဲဆဲဆိုဆို သခင့်ကိုတော့ ရအောင်နှိုးတတ်လွန်းလို့ နောက်ပိုင်းမှာတော့ သခင်က မိုးလင်းတဲ့အထိ အလုပ်မလုပ်ဖြစ်တော့တာကို ကမ္ဘာလည်း သတိထားမိမယ်ထင်ပါတယ်။ သန်းခေါင်ကျော်ဆိုလည်း သခင်မအိပ်သေးသရွေ့က နှစ်နာရီခြားတစ်ခါလောက် လာလာနှောင့်ယှက်တတ်တာလည်း သခင်သတိထားမိပါရဲ့။

ဒီတစ်ရက်ကတော့ ထူးထူးခြားခြားပဲ သခင်အိပ်ရေးဝဝအိပ်ခဲ့ရပြီး နိုးတဲ့အချိန်မှာ နေတော်တော်မြင့်နေပါပြီ။ အခန်းထဲကထွက်လာတော့ အိမ်တံခါးကပိတ်လို့။ အထဲကပိတ်ထားတာမဟုတ်ဘဲ အပြင်ကပိတ်သွားပုံမို့ မျက်နှာသစ်ပြီးမှ အိမ်နောက်ဖေးကနေလှည့်ထွက်ပြီး အပြင်ကနေ တံခါးဖွင့်ယူရတယ်။

"ဒီနေ့မှပဲ အိပ်ရေးဝတော့တယ်။"

တစ်နေ့တာက ပုံမှန်အတိုင်း အိမ်ကနေပဲအလုပ်လုပ်ရင်း အချိန်ကုန်ဆုံးသွားပြီး ညနေစောင်းမှာ သခင်က အိမ်အတွက်လိုတာလေးတွေ ထွက်ဝယ်ခဲ့သေးတယ်။ ဦးနိုင်ကလည်း သမီးဖြစ်သူနဲ့ပါသွားပြီး ဘေးအိမ်က နောင်ရိုးလေးတို့သားအမိကလည်း ဦးနိုင်သွားတဲ့ရက်နဲ့မရှေးမနှောင်းမှာပဲ သူ့အဘွားတွေဆီ သွားလည်နေတာကြောင့် သခင့်အတွက် ပျင်းဖို့ကောင်းနေခဲ့ပါတော့တယ်။

စိတ်လိုလက်ရ ဟင်းချက်ဖို့ပြင်နေတဲ့သခင် မီးဖိုချောင်ထဲအလုပ်များနေပေမဲ့ တစ်နေကုန်လုံးအသံမထွက်တဲ့ သူ့ဖုန်းလေးကတော့ ထမင်းစားပွဲပေါ်မှာ အခန့်သား။ အရင်နေ့တွေက ညနေစာအတွက်အစီအစဉ်တွေကို အမြဲတမ်းကြားခံသတင်းပေးနေရတဲ့ သခင့်ဖုန်းလေးလည်း ဒီနေ့တော့ ငြိမ်သက်တိတ်ဆိတ်လို့။ ချက်ပြုတ်ပြီးတော့ ဧည့်ခန်းမှာခဏထိုင်ရင်း၊ သီချင်းနားထောင်ရင်းက သခင် မှေးခနဲအိပ်ပျော်သွားတာ ဆတ်ခနဲနိုးလာတော့ ညနေခြောက်နာရီခွဲ။ ဘာရယ်မဟုတ် တီဗွီဖွင့်ပြီး ဟိုကြည့်ဒီကြည့် ကြည့်ရင်းကနေ ခုနစ်နာရီသာခွဲသွားတယ်၊ သခင် ထမင်းထမစားဖြစ်သေးပါ။

နံရံကနာရီကိုတစ်ချက်ကြည့်ပြီးမှ သခင်ထမင်းစားဖို့ပြင်လိုက်တယ်။ ဒီနေ့ကတော့ ထမင်းစားပွဲမှာ ထမင်းပန်းကန်လေးက တစ်ချပ်တည်း။ စားသောက်ပြီးသွားလို့ ကော်ဖီလေးဖျော်ပြီး ဘေးဘက်ကပြတင်းပေါက်မှာ ခဏရပ်လိုက်တော့ ညလေအေးကစိမ့်ခနဲမို့ ကော်ဖီတစ်ငုံသောက်ရင်း ခြံထဲကအပင်တွေကို သခင်ငေးနေမိတယ်။ အရင်နေ့တွေကလို အခန်းထဲပြန်မဝင်မိသေး။

"အေးလိုက်တာ။"

ခပ်တိုးတိုးညည်းပြီး တံခါးတွေပိတ်ရင်း အခန်းထဲပြန်ဝင်ကာ လုပ်လက်စအလုပ်ကို ဆက်လုပ်နေလိုက်တာ တစ်ခုခုကိုသတိထားမိလို့ နာရီကြည့်မိတဲ့အခါ *ဆယ်နာရီဆယ့်ခြောက်မိနစ်* တဲ့။

(A/N: ဆယ်နာရီဆယ့်ခြောက်မိနစ်ကို သတိထားမိကြလား)

အိမ်တံခါးတွေအကုန်လိုက်စစ်ပြီး အိမ်ရှေ့တံခါးမကြီးကိုပါ သေချာချက်ချထားလိုက်တယ်။ အိပ်ဖို့တော့ အရမ်းစောနေသေးပေမဲ့ အိမ်တံခါးတွေကိုတော့ သေချာပိတ်သင့်တဲ့အချိန်ပါပဲ။
ခုတင်ပေါ်မှာပြန်လှဲရင်း ကြည့်လက်စဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်ကို ဖွင့်ကြည့်နေလိုက်တဲ့အခါ နာရီလက်တံတွေရွေ့နေတာကို မကြည့်ဖြစ်တော့ပါဘူး။ ဇာတ်လမ်းက ကြည့်ကောင်းနေတဲ့အချိန်ကျမှ

"သခင်၊ တံခါးဖွင့်ပါဦး။ သခင်၊ ကိုယ်ပြန်ရောက်ပြီ။"

တံခါးခေါက်သံနဲ့အတူ ကမ္ဘာအော်ခေါ်သံကို ကြားလိုက်ရတယ်။

"ဆယ့်တစ်နာရီတောင်ထိုးနေပြီ။"

တံခါးဖွင့်ပေးလိုက်ပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်လိုက်တာကို နောက်ကနေလှမ်းဖက်တဲ့ မြေကမ္ဘာကြောင့် ရုန်းလိုက်ဖို့တွေးပေမဲ့ အာရုံတွေကတော့ တစ်ခုခုကိုစူးစမ်းမိသွားပြီး လူကလည်းငြိမ်လိုက်မိတဲ့နောက် အရက်နံ့ဆိုတာ သေချာသွားတဲ့အခါမှာ

"မူးလာရင် သွားအိပ်နေလိုက်တော့။ ငါ့ကိုလွှတ်။"

အားကုန်ခံရုန်းမနေတော့ဘဲ စကားနဲ့ပဲပြောလိုက်တာက အရက်မူးလာရင် ကန့်လန့်တိုက်လွန်းတဲ့ ငရစ်ကောင်ရဲ့အကျင့်ကို နောကြေနေတာမို့။

"ဟင့်အင်း"

သခင်ထင်တဲ့အတိုင်း ကမ္ဘာက အကန်တွေလာပြီး သူပြောချင်ရာတွေကို ပြောနေခဲ့တာကြောင့် လွှတ်ထားလိုက်ပေမဲ့လည်း

"အသစ်ပြန်စရမလား။ ကိုယ်တို့စတွေ့တုန်းကအခြေအနေကို ပြန်သွားမလား။ ဖြေပါဦး။"

ဘဝက ဇာတ်လမ်းတစ်ပုဒ်လို rewind လုပ်လို့ရတယ်လို့ ထင်နေလေသလားပဲ။

"ဖြစ်နိုင်ရင် ရောက်ရာအရပ်မှာပဲ ရပ်ပစ်ချင်တာ။"

"မရဘူး။ ဟင့်အင်း၊ မလုပ်ရဘူး။ ကိုယ့်ကို second chance ပေးဖို့ ဒီခေါ်လာတာမဟုတ်ဘူးလား။ အနည်းဆုံးတော့ ကိုယ်တို့ရဲ့ပထမဆုံး RS အခြေအနေလိုမျိုးဖြစ်ဖြစ် ပြန်နေမပေးနိုင်ဘူးလား။"

"ကိုယ့်သေတွင်းကိုယ်တူးနေတာလား မြေကမ္ဘာ။"

ထင်မထားတဲ့ကမ္ဘာ့စကားကြောင့် သခင်စိတ်ရှုပ်လာရပြီမို့ အော်ပစ်လိုက်မိပါပြီ။ ဒါပေမဲ့လည်း မြေကမ္ဘာဆိုတဲ့ဂျစ်ကန်ကန်ကောင်က

"It's my heaven."

"Crap!"

"Give me a chance, just a chance please."

"I'll make it hellish."

"Thank you, sir."

သခင်ရွဲ့ပြောလိုက်တာကို အတည်ပေါက်နဲ့ အရူးလုပ်ဖို့ပြင်နေတဲ့ကမ္ဘာက ဖျတ်ခနဲနမ်းလိုက်တာကို သခင်မရှောင်နိုင်လိုက်ပါ။ စိတ်ထဲက တင်းခနဲဖြစ်သွားပြီးမှ

"Did I let you do it?"

"Nope."

"Say it again."

"No, sir."

ကမ္ဘာ့အခြေအနေကိုသိချင်လို့ နောက်တစ်ခေါက်ပြန်မေးတဲ့အခါ ကမ္ဘာဖြေပုံအရ သူ့ဘက်က တကယ်ကြီး အရင်လို relationship မျိုး ပြန်စလိုက်တဲ့ပုံစံပါပဲ။

"Close the door."

အိမ်တံခါးကိုပိတ်ဖို့ပြောပြီး အိပ်ခန်းထဲပြန်ဝင်ဖို့ပြင်တော့ နောက်ကနေ တံခါးပိတ်သံနဲ့အတူ

"သခင်၊ အခန်းတံခါး ပိတ်မပစ်ပါနဲ့ဦး။ ပြောစရာရှိတယ်။"

နောက်ကလိုက်ဝင်လာမယ့်ကမ္ဘာ့ကို သခင်က ခုတင်ပေါ်မှာခြေချိတ်ထိုင်ရင်း စောင့်နေလိုက်တယ်။

"သခင် သဘောတူလိုက်တာလား။"

"ဟင့်အင်း၊ မင်းကို ငါ့ Sub တစ်ယောက်လို အဖက်လုပ်နေဖို့ စိတ်မပါဘူး။"

ဘယ်လိုမှမပီပြင်တဲ့ အပြုံးလို့မခေါ်နိုင်တဲ့ နှုတ်ခမ်းလှုပ်ရှားမှုတစ်ခုကြောင့် သခင်မဲ့ပြုံးပြုံးသွားတာ အလိုအလျောက်တုံ့ပြန်မှုတစ်ခုလို။

"ရင်နာစရာပဲ။"

'နာကြည့်လိုက်ပါ မြေကမ္ဘာ။'

"သခင့်ဘက်က အဖက်မလုပ်ချင်ရင်နေပေါ့။ ကိုယ့်ဘက်က အဲဒီတုန်းကလို ပြန်နေပေးမယ်လေ။ သခင်သဘောမကျရင် ကြိုက်သလိုတုံ့ပြန်နိုင်တယ်။"

'ဘာအကွက်တွေရွှေ့နေတာလဲ မြေကမ္ဘာ။'

သခင့်အတွေးတောင် မဆုံးချင်သေးပါ။ ကမ္ဘာက သခင့်ရှေ့ဒူးထောက်လိုက်လို့ ခြေချိတ်ထိုင်နေတဲ့ သခင့်ခြေထောက်တစ်ဖက်နဲ့ သိပ်မဝေးတော့ပါ။ သခင့်ခြေဖမိုးကို တစ်ချက်ငုံ့နမ်းလိုက်ပြီး

"ချစ်တယ် သခင်။"

ကြမ်းပြင်ပေါ်ချထားတဲ့ သခင့်ခြေတစ်ဖက်ဆီအထိရောက်အောင် ကမ္ဘာငုံ့ကိုင်းဖို့ပြင်လိုက်တဲ့အခါ သခင် အလန့်တကြားနဲ့ ခြေထောက်တွေကို ခုတင်ပေါ်တင်လိုက်မိပြီ။ သခင် ဘယ်လိုမှထင်မထားခဲ့ပါ။
ကမ္ဘာကတော့ ခပ်ဖွဖွရယ်လိုက်ပြီး

"ဘာလို့လဲ သခင်။ အရင်အချိန်တွေဆီ ပြန်ရောက်သွားလို့လား။ အရင်ကဆို သခင်က အဲဒီလိုနှုတ်ဆက်တာကို သဘောကျတာလေ။"

စိတ်ဆိုးတာလား၊ အံ့ဩတာလား၊ ကျေနပ်မိတာလား၊ လန့်သွားတာလားလို့ ဘာမှကိုမသေချာတဲ့ ခံစားချက်ကို သခင်ထိန်းလိုက်ပြီး

"မင်း ငါ့ရှေ့ကထွက်သွားတော့။"

"ကိုယ် ဒီနေ့ ရဲစခန်းရောက်ခဲ့သေးတယ်။ ကိုယ့်ကိစ္စတော့မဟုတ်ပါဘူး။ ပြီးတော့ club ကိုရောက်တယ်။ အလုပ်ထဲမှာသိတဲ့ လုပ်ဖော်ကိုင်ဖက်မဟုတ်တဲ့ ကောင်လေးတစ်ယောက်နဲ့သွားတာ။ အဲဒီမှာသောက်ကြရင်းနဲ့ အိမ်ပြန်နောက်ကျသွားတာ။"

ဘာမှပြန်မပြောမိပေမဲ့ သခင်နားထောင်နေမိတယ်။

"သခင့်ကိုလည်း ဖုန်းမဆက်မိဘူး။ အိမ်ပြန်နောက်ကျမယ်လို့လည်း အရင်လို ကြိုမပြောမိဘူး။ သခင်ကတော့ ထမင်းစားစောင့်မနေလောက်တာ သေချာပေမဲ့ တောင်းပန်ပါတယ်။ မနေ့ညကတည်းက သခင့်ကိုစိတ်ဆိုးပြီး မနက်ကလည်း သခင့်ကိုရှောင်ချင်လို့ အလုပ်ကိုစောထွက်သွားတာ။ ညနေလည်း အပြင်မှာပဲ အချိန်ဖြုန်းလိုက်တာ။ ဒီညအိမ်မပြန်ဘူးလို့တွေးလိုက်ပေမဲ့ ကြာကြာမနေနိုင်ပါဘူး။ သခင့်ကိုပဲတွေးမိနေတော့ ပြန်လာရတာပဲ။"

ကမ္ဘာက သူလုပ်သမျှတွေ၊ သူဖြစ်နေသမျှတွေကို ပြန်ပြောပြနေပေမဲ့ သခင်ကတော့ မယုံနိုင်သလို တစ်ချက်ကြည့်တယ်။

ဟုတ်တယ်၊ သခင်သံသယဝင်မိတယ်။ အခုအနေအထားကလည်း ကမ္ဘာက ရုတ်တရက်ကြီး ဟိုအရင်ကလို သူဘာလုပ်တယ်ဆိုတာကို report တင်သလိုပြောပြနေခဲ့တာ။ သူအပြစ်လုပ်ထားရင်လည်း သူ့ဘာသာဝန်ခံပြီး သခင်ပေးသမျှအပြစ်ကို နာခံနေကျ submissive boyfriend ပုံစံမျိုး ပြန်နေနေတာက ဘာတွေကြံစည်နေတာလဲလို့ သခင်သံသယဝင်မိတာ မမှားဘူးမဟုတ်လား။

"သခင် ဘာမှမပြောတော့ဘူးလား။"

"ငါ့အခန်းထဲက ထွက်သွား။"

"ဒီတစ်ညအချိန်ယူပြီး စဉ်းစားပေးပါ။ မြေကမ္ဘာရဲ့ Dom အနေနဲ့ ပြန်နေပေးဖို့ကိုပေါ့။ ကိုယ့်စည်းကမ်းကိုယ်ထုတ်ပြီး မနက်ကျရင် သခင့်ကိုလာပြမယ်။ သခင် မပင်ပန်းတော့ဘူးပေါ့။ Good night သခင်။"

'ဘာတွေလဲ၊ ဘာတွေလဲ မြေကမ္ဘာ။ ဘာတွေသောက်ရူးထပြန်ပြီလဲ။ ရုတ်တရက်ကြီး ဟိုအရင်အချိန်တွေဆီ ပြန်သွားရတာက ဘာဖြစ်တာလဲ။ အား ... ငါ့ကို အရူးလုပ်နေတာလား။'

သခင်တွေးနေတုန်းမှာ အပေါက်ဝကိုရောက်သွားတဲ့ကမ္ဘာ ပြန်လှည့်လာပြီး

"သခင်၊ အိမ်မှာ ဘာပစ္စည်းမှလည်း မရှိဘူး။ အခုက ဖယောင်းရယ်၊ ခါးပတ်ရယ်၊ ဝါယာ ..."

"တော်တော့။ ငါ စိတ်မဝင်စားဘူး။ အာရုံနောက်စရာတွေ မလုပ်စမ်းနဲ့။"

"အဲဒါက ..."

"ပါးစပ်ပိတ်ထား။ ထပ်ပြောနေမယ်ဆိုရင် ငါ့အိမ်မှာမနေနဲ့။"

"တစ်ညလေးတောင် ခွဲမနေနိုင်လို့ ပြန်လာပါတယ်ဆို ဘာလို့နှင်နေတာလဲ။"

"မင်း သောက်ချိုးပြေပြေနေ။ အခုကိစ္စထပ်ပြောရင် မင်း ဒီအိမ်မှာမနေရဘူး။ သွားတော့။"

"သခင်"

"သွားတော့လို့ ငါပြောနေတယ်။"

.

အရင်ကအချိန်တွေကို ပြန်သွားကြည့်ရင် သခင့်ဘက်ကစိတ်ပြောင်းလာမလားလို့ ရုတ်တရက်ဝင်မိတဲ့အတွေးကလည်း အကောင်အထည်မပေါ်ခဲ့။ တစ်ခုတော့သေချာတယ်၊ သခင့်ခြေဖမိုးကိုနမ်းလိုက်တဲ့အချိန် နည်းနည်းတော့ shock ရသွားပုံက သိသိသာသာ။ ဒီအတိုင်းဆို သခင့်စိတ်ထဲမှာ ကမ္ဘာ့အတွက်က နေရာမပျောက်သေးတာ အသေအချာ။ သခင်အတင်းငြင်းနေတာက သူ့စိတ်သူမလုံတာလည်း ဖြစ်နိုင်တာပဲလို့ ကမ္ဘာတစ်ယောက် လိုရာဆွဲတွေးရင်းနဲ့ တခြားဉာဏ်နီဉာဏ်နက်တွေ ထုတ်ရတော့မှာပဲ။

သခင့်စကားတစ်ခွန်းနဲ့ မိသားစုကိုပစ်ပြီးလိုက်လာခဲ့ပေမဲ့ တကယ်တမ်းကျတော့ ကမ္ဘာဒီမှာနေရတာက သခင်ဟိုမှာနေရတာထက်တောင် လွတ်လပ်နေပါသေးတယ်။ ကမ္ဘာက သခင့်မိသားစုထဲမှာ ဘာမှသိပ်ပြီး အရိပ်အခြေကြည့်နေစရာမလိုခဲ့။ ဒီလိုဆိုတော့မှ ကမ္ဘာအားနာမိတာက ကမ္ဘာ့မိသားစုနဲ့ပတ်သက်ရင်၊ အထူးသဖြင့် ကမ္ဘာ့အမေနဲ့ပတ်သက်ရင် သခင်တော်တော်သည်းခံပေးခဲ့တာတွေကို ပြန်မြင်ယောင်လာခဲ့ပြီး လူက အလိုလိုပြုံးမိနေပြီ။

"သိသိသာသာချစ်ပြရင် မြေကမ္ဘာတို့ ရူးသေသွားမှာစိုးလို့လား ကိုကိုရဲ့။"

.

သခင် သူ့ခြေထောက်သူကြည့်လိုက်မိရင်းက မျက်စိထဲပေါ်လာတဲ့ပုံရိပ်တွေက တစ်သီတစ်တန်း။ မြေကမ္ဘာက ပုံစံအမျိုးမျိုးနဲ့ သူ့ခြေရင်းမှာဝပ်ဆင်းနေခဲ့တာ။
ခေါင်းကို ခပ်ကြမ်းကြမ်းခါရင်း အတွေးတွေပျောက်လိုပျောက်ငြား ကြိုးစားလိုက်တယ်။ ဒီတစ်ခေါက်ကျမှ ဘာလို့များ ကိုယ့်အတွေးကိုယ်မထိန်းနိုင်သလဲ မသိတော့ပါ။

အဲဒီအချိန်တွေတုန်းက ကမ္ဘာနဲ့ပတ်သက်ခဲ့တယ်ဆိုတာ သခင့်အတွက်က တခြားအကြံအစည်တစ်ခုကြောင့်ဆိုပေမဲ့ တကယ်တမ်းလက်တွေ့ကြုံရချိန်က သခင်လည်း သဘောကျခဲ့တယ်။ အဖေ့အတွက် တစ်ခုခုတုံ့ပြန်ဖို့ဆိုတဲ့ ခေါင်းစဉ်တစ်ခုအောက်မှာ ယောက်ျားတစ်ယောက်ကိုလက်ထပ်ယူမိတဲ့အထိ သခင်ရှေ့ဆက်တိုးခဲ့ဖူးတယ်။ အဲဒီတုန်းကကောင်လေးဟာ မြေကမ္ဘာလား၊ နေဝဠာလားလို့ အခါခါတွေးတိုင်း ထွက်လာတဲ့အဖြေက သေချာမတွေးခင်ကကို နေဝဠာပဲဖြစ်နေတတ်တယ်။ ဒါပေမဲ့လည်း နေဝဠာထိခိုက်နစ်နာမယ့်အလုပ်မျိုး သခင်မတွေးချင်ခဲ့ဘူး။ ဘယ်သူလဲဆိုတာ မသေချာဘူးဆိုတဲ့ အတွေးတစ်ခုကိုသာ ခေါင်းထဲရိုက်သွင်းထားခဲ့မိသလိုပါပဲ။

"မင်းကတော့ တကယ်ကိုရူးခဲ့တာပဲ ရာဇသခင်။"

■

'နားတွေညည်းလိုက်တာ။ ဖုန်းမြည်နေတာကို လာမကိုင်ဘူး။'

"မြေကမ္ဘာ၊ ဘယ်သွားသေနေလဲ။ ထမင်းစားပွဲက ဖုန်းထားစရာနေရာလား။ ဖုန်းလာကိုင်စမ်း။"

"ကိုယ် အိမ်သာထဲမှာ သခင်ရေ။ သခင် ကိုင်လိုက်ပါလား။"

"ကိုင်စရာလား။"

ကိုင်စရာလားဆိုပေမဲ့ သုံးကြိမ်မြောက်မြည်လာတဲ့ဖုန်းက အရေးကြီးလို့များလားဆိုတဲ့အတွေးနဲ့ သခင်ကြည့်မိတော့ ဘာနာမည်မှ မှတ်ထားတာမရှိ။

"ဟယ်လို"

"Good morning, Earth."

"Earth က နောက်ဖေးရောက်နေပါတယ်။ အရေးကြီးတယ်ဆိုရင် မှာထားခဲ့နိုင်ပါတယ်။"

"ဟုတ်၊ အစ်ကိုက ဘယ်သူလဲဟင်။"

"ကျွန်တော် သူ့အစ်ကိုဝမ်းကွဲပါ။"

"ဪ၊ Earth ဦးလေးရဲ့သားဆိုတာထင်တယ်။ ကျွန်တော် အဂ္ဂါခေတ်ပါ။ Earth ရဲ့ မိတ်ဆွေပဲဆိုပါတော့။ အရေးကြီးတယ်တော့ မဟုတ်ပါဘူး။ ခဏနေမှပြန်ခေါ်လိုက်ပါ့မယ်လို့ ပြောပေးပါဗျ။ ဪ၊ သိရတာဝမ်းသာပါတယ် အစ်ကို။"

"ဟုတ်ကဲ့ပါ။ ဝမ်းသာပါတယ်။ အစ်ကို ပြောလိုက်ပါမယ်။"

.

"ဘယ်သူလဲ သခင်။"

"အဂ္ဂါခေတ်တဲ့။ ခဏနေမှပြန်ခေါ်မယ်တဲ့။"

"ဪ၊ အဲဒါ မနေ့ညက club အတူသွားတဲ့ချာတိတ်လေ။ ရဲစခန်းရောက်တာသူပေါ့။ ပိုက်ဆံရှိတဲ့အသိုင်းအဝိုင်းထဲက ခပ်ဆိုးဆိုးလေး။"

"အင်း"

"သခင်၊ ကိုယ်လည်း အရင်က အဲဒီလိုပဲမဟုတ်လား။"

"ဟုတ်မှာပေါ့။"

"ဘာကို ဟုတ်မှာပေါ့လဲ။ ကိုယ့်ယောက်ျားကိုယ် မသိဘူးလား။"

သခင်ပြန်မဖြေခင်ပဲ ဖုန်းကထပ်မြည်လာပါပြီ။

"ကိုင်လိုက်ဦးမယ်။ ပြော၊ အဂ္ဂါ။"

ဖုန်းကိုကိုင်ပြီး စပီကာဖွင့်လိုက်ပုံရတဲ့ကမ္ဘာက ထမင်းစားပွဲမှာဝင်ထိုင်ပြီး ဖုန်းကို စားပွဲပေါ်ချထားလိုက်တယ်။ သခင်ကတော့ စားလက်စမုန့်ဟင်းခါးကိုပဲ ဆက်စားနေတုန်း။

"အိမ်မှာပဲရှိသေးတာလား။"

"အေးလေ၊ မနက်စာစားတုန်း။"

"ဘာနဲ့စားလဲ။"

"မုန့်ဟင်းခါးနဲ့ ကော်ဖီ။"

သူ့အတွက်မုန့်ဟင်းခါးကို ပန်းကန်ထဲထည့်ရင်း ကမ္ဘာဖြေလိုက်တာပါ။

"ဘာမှလည်းမဆိုင်ဘူး။"

"ရောစားလို့လည်း မသေနိုင်ပါဘူး။ ပြော၊ ဘာကိစ္စလဲ။"

"မနေ့ညက Earth ဆီကို ကျွန်တော့်ပိုက်ဆံအိတ် ပါသွားလားလို့။"

"အေး၊ ဟုတ်တယ်။ ဘယ်လိုဖြစ်ပြီး ငါ့အိတ်ထဲရောက်သွားတာလဲ။"

"ကတ်နဲ့ရှင်းမယ်ဆိုပြီး ကတ်ထုတ်တယ်လေ။ ပြီးတော့ Earth ရဲ့အိတ်ပေါ်တင်မိတာထင်တယ်။ Earth ရဲ့အိတ်က ဖုန်းထည့်ရင်း ပြန်မပိတ်ရသေးတော့ ဝင်သွားတာနေမှာပေါ့။ ကတ်ကိုက ဘောင်းဘီအိတ်ထဲပဲ ပြန်ထည့်ထားမိတာ။ Wallet ကို မေ့သွားတယ်။"

"ဪ၊ အေး။ ငါ ဘယ်ကိုလာပေးရမလဲ။"

"နေပါစေ၊ ကျွန်တော် နောက်မှလာယူမယ်။"

"အေး အေး၊ ဖုန်းဆက်လိုက်လေ။"

"ဟုတ်၊ အဲဒါဆို ဒါပဲနော် Earth. ခေါင်းနောက်လို့ ပြန်အိပ်ဦးမယ်။"

"မင်းက စွတ်သောက်တာကိုး။"

"Earth ကျ ဘာမှမဖြစ်ဘူးလား။ Pro ပဲ။"

"ငါက ဘယ်မှာသိပ်သောက်လို့လဲ။"

"မသောက်ဘူးပဲထားပါတော့။ တော်ပြီ၊ နောက်မှတွေ့မယ်။"

"OK"

ကမ္ဘာက ဖုန်းသာပြောနေတာ မျက်လုံးက သခင့်ဆီမှာ။ သခင်ကတော့ အစားမပျက်။

"ဘာမှလည်း သိပ်မသောက်တာကို လျှောက်ပြောနေတာ။"

"ငါ မေးလို့လား။"

"ပြောပြတာလေ။"

■

"Earth"

"ငါ ဒီမှာရှိတာ မင်းဘယ်လိုသိလဲ။"

"Sixth scene"

Wink တစ်ချက်နဲ့ စပ်ဖြဲဖြဲလုပ်နေတဲ့ချာတိတ်။
ကမ္ဘာအလုပ်ဆင်းချိန်ကို ဆိုင်ရှေ့ရောက်နေလေရဲ့။

"လုပ်ပါဦး၊ ဘာတွေမြင်သေးလဲ။"

"Earth က ဒီတစ်သက် မိန်းမရနိုင်ချေမရှိဘူးတဲ့။"

အဂ္ဂါရဲ့ရွှတ်နောက်နောက်အပြောမှာ ကမ္ဘာထရယ်မိပါပြီ။ တကယ်လည်း သူ့ရဲ့လက်တွဲဖော်က အမျိုးသမီးတစ်ယောက်မဟုတ်ခဲ့တာ အမှန်။

"ငါ အိမ်သာထဲတောင် မဝင်ရဲတော့ဘူး။"

"အဲဒီလောက်အထိတော့ မမြင်ရဲပါဘူးဗျာ။ ပြီးတော့ Earth ထက်ငယ်တဲ့သူနဲ့ ရေစက်ရှိတယ်တဲ့။"

"ကြီးချင်လည်း ကြီးမှာပေါ့။"

"Earth"

"ဘာလို့ထအော်တာလဲ။ ရော့၊ ဒီမှာ မင်းပိုက်ဆံအိတ်။"

ပိုက်ဆံအိတ်ကို ဆတ်ခနဲဆွဲယူလိုက်တဲ့ အဂ္ဂါခေတ်က မျက်နှာထားတင်းတင်းနဲ့

"ဘာလဲ၊ မမကြီးတွေကိုပဲ ကြိုက်တာလား။"

"မှားတယ်။ မကြိုက်ဘူး။"

ဒီတော့မှ မျက်နှာထားနည်းနည်းလျော့သွားပြီး

"ညနေစာ တစ်ခုခုသွားစားရအောင်။"

"တစ်နာရီပဲ အချိန်ရမယ်။"

"ဘာလို့လဲ။"

"အိမ်ပြန်ရမယ်လေ။"

"ဘာအလုပ်ရှိသေးလို့လဲ။"

"မရှိပါဘူး။ ဒီတိုင်းပဲ ပြန်ရမှာ။"

"ဘာဖြစ်လို့လဲလို့။"

"အိမ်မှာ သခင်တစ်ယောက်တည်းလေ။"

"သခင်။ Earth အစ်ကိုကို သခင်လို့ခေါ်တာလား။"

"အင်း"

"ရာဇသခင်၊ ဟုတ်တယ်မလား။ တခြားခေါ်စရာမရှိလို့လား။"

"နှုတ်ကျိုးနေပြီ။ ကိုကိုလို့ခေါ်လည်း သူမှမကြိုက်တာ။ သုံးလပဲကွာတာလေ။"

"ဪ၊ ထားတော့။ သွားရအောင်။"

.

"Earth, ဘာမှလည်း သေချာမမှာဘူး။"

"အိမ်ရောက်ရင် ထမင်းစားရဦးမှာလေ။"

"ဟင်၊ အခု တစ်ခါတည်းစားသွားလေ။"

"ခြောက်နာရီခွဲဆို အိမ်မှာ ထမင်းစားနေကျ ချာတိတ်ရဲ့။"

"ဘာချာတိတ်လဲ။ တစ်ရက်တလေ အပြင်မှာစားတော့ ဘာဖြစ်လို့လဲ။"

"ဘာမှတော့မဖြစ်ပါဘူး။ သခင်နဲ့အတူစားနေကျဆိုတော့ ..."

"ဘယ်လိုကြီးလဲ။ စည်းကမ်းကြီးနဲ့လား။"

"မဟုတ်ပါဘူး။ အကျင့်ပါနေတာ။ သခင်က ဘာမှမပြောပါဘူး။ ကိုယ်ပြန်ရောက်ရောက်၊ မရောက်ရောက် သူ့ဘာသာစားလိုက်တာပါပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဒီနေ့ကတော့ သူနဲ့ကြိုပြောပြီးသားလေ။"

"Earth တို့က အရမ်းအနေနီးတာလား။ ဘယ်ဝမ်းကွဲတွေက အဲဒီလိုလုပ်လို့လဲ။"

"ဆိုပါတော့ အနေနီးတယ်ပဲ။"

"ထူးဆန်းလိုက်တာ။"

'ဘာလဲ၊ ဘာကိုပြုံးတာလဲ Earth? တမင်သက်သက် ကျွန်တော့်ကိုငြင်းဖို့ အကြောင်းပြတာလား။ အဲဒါဆိုလည်း ဘာလို့ ကျွန်တော်နဲ့အတူ ဆိုင်ကိုလိုက်လာသေးလဲ။'

'ဒီနေ့ သေချာလေး နားပူနားဆာလုပ်ပြီး သခင့်လက်ရာစားချင်ပါတယ်လို့ ပြောထားရတာကို အပျက်ခံလို့ဖြစ်မလား။ Sorry, အဂ္ဂါရေ။ ငါလည်း သေချာရှင်းပြဖို့ အဆင်မပြေလို့ပါ။'

.

"Earth, ကျွန်တော် သန်ဘက်ခါကစပြီး မအားတော့ဘူး။ အလုပ်လုပ်ရတော့မယ်။ အဲဒါ မနက်ဖြန်ကျရင်ရော Earth နဲ့တွေ့လို့ရလား။"

"မနက်ဖြန်က ငါအလုပ်နားရက်လေ။"

"အင်းလေ၊ အချိန်ပိုရတာပေါ့။"

"အိမ်မှာပဲနေမလားလို့။"

"ကျွန်တော် လာလည်လို့ရလား။"

"ဟင်"

"မရဘူးလား၊ နေပါစေတော့။"

ကားနဲ့ အိမ်ရှေ့အထိလိုက်ပို့တဲ့အဂ္ဂါက ကမ္ဘာ ကားပေါ်ကနေအဆင်းမှာ လက်လှမ်းဆွဲပြီးမေးနေတော့ ကမ္ဘာက ကားတံခါးပေါက်ကနေ အထဲကိုပြန်ငုံ့ကြည့်ရင်း ဖြေမိတယ်။ ဒါကို အလိုမကျဖြစ်သွားတဲ့အဂ္ဂါက လက်လွှတ်ပေးလိုက်ပြီး သူခုံမှာသူ နေရာတကျပြန်ထိုင်သွားလေရဲ့။

"ညကျ ငါဖုန်းဆက်လိုက်မယ်။"

"တကယ်လား။"

ကမ္ဘာခေါင်းညိတ်မိတယ်။

"ရေး ဟေး ... တာ့တာ။ ဖုန်းမျှော်နေမယ်။"

အဂ္ဂါကားလေးထွက်သွားပြီးမှ ကမ္ဘာ အိမ်ထဲဝင်ဖို့အလှည့် ဆန့်ကျင်ဘက်ကနေလာနေတဲ့ သခင့်ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။

"သခင်၊ ဘယ်ကပြန်လာတာလဲ။"

■■■ Part (46) ဆက်ရန် ■■■