ေမေမႀကီးအလစ္မွာ ထြက္လာခဲ့မယ္ဆိုတဲ့ ေန႔သစ္က တစ္နာရီေလာက္ၾကာသြားတဲ့အထိ ေရာက္မလာေသး။

"Earth, အိမ္မျပန္ေသးဘူးလား။"

"အင္း"

"တိုက္ခန္းမွာအိပ္မွာလား။"

အနည္းဆံုးေတာ့ တိုက္ခန္းမွာဆိုရင္ ကမ႓ာ့ေဘးမွာေနၿပီး လိုတာလုပ္ေပးလို႔ရတယ္။ ေမၽွာ္လင့္ခ်က္ေသးေသးေလးနဲ႔ Koa ေမးလိုက္ေပမဲ့

"မျပန္ေသးတာ။"

အခုက မျပန္ေသးတာ။ ခဏေနရင္ေတာ့ ျပန္မယ္ေပါ့။
Koa တို႔ရူးပံုက ကမ႓ာကအခ်စ္ရူးဆိုတာကို ခဏေမ့သြားရတဲ့အထိ။
ဖုန္းကိုကိုင္ၾကည့္ရင္း မ်က္ေမွာင္ေတြက်ံဳ႕ေနပံုက ဘာကိုမေက်နပ္မွန္းမသိ။

"Koa, Earth ဘာျဖစ္တာလဲ။"

အေမာတေကာေရာက္ခ်လာတဲ့ ေန႔သစ္။

"အလုပ္ကိစၥနဲ႔လာရင္း ေသာက္ေနတာပဲ။"

"ခက္ေတာ့တာပဲ။ Earth ေရ၊ ထေလဗ်ာ။ အိမ္ျပန္ရေအာင္။"

ကမ႓ာ့အနားကိုသြားၿပီး ေန႔သစ္ေျပာလိုက္ရင္း တြဲထူဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။

"ဘာလဲ။"

"ျပန္မယ္ေလဗ်ာ။ အခုအခ်ိန္ဆို အစ္ကိုရာဇလည္း စိတ္ပူေနေလာက္ေရာေပါ့။"

"စာေလးတစ္ေစာင္တည္းနဲ႔ေလ။"

"ဘာကိုလဲ။"

"ဟင့္အင္း၊ မျပန္ခ်င္ေသးဘူး။"

"ျပန္ရေအာင္ဗ်ာ။ ဒီေန႔တစ္ေန႔လံုးလည္း အလုပ္ေတြမ်ားထားလို႔ ပင္ပန္းေနတယ္ဆို။"

"မျပန္ဘူး။"

"အဲဒါဆို ဘယ္မွာအိပ္မွာလဲ။"

"အိမ္မွာ။"

"ေဟာဗ်ာ"

မျပန္ဘူးဆိုၿပီး အိမ္မွာအိပ္မယ္ေျပာေနတဲ့ကမ႓ာက တမင္ရစ္ေနသလိုပါပဲ။

"အစ္ကိုရာဇသိလား။"

ေန႔သစ္က Koa ကိုလွည့္ေမးတယ္။

"ငါက ရာဇသခင္မွမဟုတ္တာ။"

"ေမးမိတာ မွားတာ။ ကူတြဲေပးပါဦးဗ်ာ။"

ေခါင္းမထူႏိုင္တဲ့လူကို ႏွစ္ေယာက္သားတြဲၿပီး အျပင္ထုတ္ဖို႔ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလးဗရုတ္သုတ္ခႏိုင္ေနတယ္။

"ကားက ဘယ္မွာလဲ။"

"ငါ အငွားယာဥ္ေမာင္းေခၚေပးမယ္။"

"ခင္ဗ်ား ...။ ေတာ္ေတာ့ဗ်ာ၊ ကားပဲသြားငွားေတာ့။"

ကိုယ့္ကားနဲ႔ကိုယ္လာၿပီး Koa တစ္ေယာက္လံုးရွိတာကို ေမာင္းပို႔မေပးႏိုင္ဘူးဆိုတဲ့ ပံုစံမ်ိဳးေၾကာင့္ ေန႔သစ္က ကားငွားဖို႔ပဲေျပာလိုက္တယ္။ ေန႔သစ္ကလည္း အိမ္ကေနလစ္ထြက္လာရတာမို႔ ကားယူမလာႏိုင္ပါ။

"ေဝါ့"

ေသာက္ထားတာေတြျပန္အန္ထြက္တဲ့ ကမ႓ာေၾကာင့္ ေန႔သစ္တစ္ေယာက္တည္း ႐ႈပ္ယွက္ခတ္ေနရၿပီ။

"ကားရၿပီ။"

ႏွစ္ေယာက္တြဲၿပီး ကားေပၚတင္၊ ေနာက္ခန္းမွာ ကမ႓ာ့ကိုထိန္းရင္းဝင္ထိုင္တဲ့ ေန႔သစ္က

"ပိုက္ဆံေပးလိုက္ဦး။ ပိုက္ဆံအိတ္ေမ့ခဲ့လို႔ အလာတုန္းကကားခနဲ႔တင္ ကုန္သြားၿပီ။"

Koa က သူ႔ပိုက္ဆံအိတ္ကို ေန႔သစ္ဆီထိုးထည့္ေပးၿပီး လွည့္ထြက္သြားတယ္။

"ဟာ၊ ဒီလူေတာ့။"

'Earth ဆီကႏႈိက္ရင္ ကတ္ေတြပဲထြက္လာမွာမို႔ သူ႔ဆီကေတာင္းတာကို ဘယ္လိုလုပ္သြားတာလဲ။'

ေဆးရံုကကိစၥၿပီးတဲ့ေနာက္ Koa က ရာဇသခင္ဆိုတဲ့နာမည္ကို ေတာ္ေတာ္ေလးေရွာင္လာတာ သိသိသာသာပါပဲ။ အဲဒီ့သံုးေယာက္နဲ႔ေတာ့ ခက္ေနပါၿပီဆိုတဲ့အေတြးေၾကာင့္ ေန႔သစ္ သူ႔ဘာသာသူလည္း ရယ္မိတယ္။ သူပါဝင္႐ႈပ္လိုက္ရင္ ေလးပြင့္ေတြဆိုင္ကုန္ေတာ့မယ္။

■■■

သခင္က အိပ္မရလို႔ထင္ပါရဲ႕၊ ထထိုင္ၿပီး စီးကရက္ဘူးကိုယူလို႔ ျပတင္းေပါက္ဆီသြားၿပီး ေသာက္ေနတယ္။ ေလေတြက ေအးေနမွာကို။
ေဆးလိပ္ေငြ႕ေတြၾကားက သခင့္ကို ညအိပ္မီးအလင္းေရာင္ေအာက္မွာ ျမင္ေနရတာလည္း ဝိုင္ခ်ိဳရွရွတစ္ခြက္ေသာက္ရသလိုပဲ။

'သခင္က ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ၾကည့္ေကာင္းေနတာကို။'

ကိုယ့္အေတြးနဲ႔ကိုယ္ ကမ႓ာျပံဳးလိုက္မိတယ္။ ျပတင္းေပါက္ေဘးနံရံမွာ ေဘးေစာင္းမွီၿပီး အျပင္ကိုၾကည့္ရင္း အေငြ႕ေတြကိုမႈတ္ထုတ္လိုက္ေတာ့ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းက မသိမသာေလးေရွ႕တိုးလာတာလည္း ကမ႓ာ့အတြက္ယစ္မူးစရာ။ ေလတိုးလို႔လႈပ္ေနတဲ့ သခင့္ဆံစေတြကလည္း အသည္းယားဖို႔ေကာင္းတယ္။ ေလေဝွ႕လို႔ ရင္ဘတ္ကိုလာစင္တဲ့ျပာေတြကို ခါခ်လိုက္တဲ့ သခင့္လက္ေခ်ာင္းေလးေတြက ကမ႓ာ့ရင္ခုန္သံကိုျမန္ေစတယ္။ ေဆးလိပ္ျပာခြက္နားကိုေရာက္လာၿပီး ေဆးလိပ္ကိုမီးျငႇိမ္းလို႔ ကမ႓ာ့နားကိုကပ္လာတဲ့ သခင္ေၾကာင့္ ကမ႓ာ့ႏွလံုးသားက ခုန္ရလြန္းလို႔ ေခါင္းကေနေပါက္ထြက္ေတာ့မလားပဲ။

သခင္က ကမ႓ာ့အနားေရာက္လာၿပီး ပါးစပ္မွာကပ္ထားတဲ့တိပ္ကို ဆြဲခြာပစ္လိုက္တယ္။

"အ"

ႏႈတ္ခမ္းကြဲထားတဲ့ေနရာကေသြးေတြ တိပ္မွာလည္းေပလို႔။ ကမ႓ာ့အေပၚကေနအုပ္မိုးၿပီး ခုတင္မွာခ်ည္ထားတာကို သခင္ျဖည္ေပးတဲ့ခဏ ကမ႓ာ အသက္မရႉမိဘူးထင္ပါရဲ႕။ သခင့္မ်က္ႏွာကို မွီသေလာက္ေမာ့ၾကည့္ေနမိတယ္။ လက္မွာခ်ည္ထားတာကို ျဖဳတ္ေပးၿပီးေတာ့

"Sorry"

"ဗ်ာ"

"ေဆးထည့္ေပးမယ္။"

ႏႈတ္ခမ္းကဒဏ္ရာကိုၾကည့္ၿပီး ေျပာလာတဲ့သခင္။

"ဟင့္အင္း၊ မထည့္ဘူး။"

သခင္က ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္လိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းမီးကိုထဖြင့္တယ္။

"သူတို႔အတြဲက အခ်စ္ၾကမ္းလိုက္တာဆိုၿပီး လူတိုင္းအားက်သြားတာ မိုက္တယ္ေလ။"

"ကိုက္မိတာနဲ႔ အထိုးခံရတာ အသိသာႀကီးပါကြာ။ မရြစမ္းပါနဲ႔။"

"သခင္က ဘာလို႔ ကိုယ့္ကိုအၾကာႀကီးစိတ္ဆိုးေနတာလဲ။"

"စိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္။ ရွင္းရေအာင္လည္း အထပ္ထပ္အခါခါေျပာဖူးၿပီးသား စကားလံုးေတြကိုပဲ ထပ္ေျပာမိၾကမွာပဲ။"

ခုတင္ေပၚ တင္ပလႅင္ေခြထိုင္ေနတဲ့ ကမ႓ာနဲ႔ ခုတင္ေျခရင္းမွာဝင္ထိုင္တဲ့သခင္က ေဘးတိုက္အေနအထား။ ကမ႓ာက မဝံ့မရဲပံုစံမ်ိဳးနဲ႔ သခင့္အနားကို ျဖည္းျဖည္းခ်င္းတိုးကပ္သြားၿပီးမွ သခင့္ကိုဖက္ထားလိုက္ေတာ့ သခင္မျငင္းပါ။

"သခင္စိတ္ဆိုးတိုင္း ကိုယ့္ကို တစ္ခုခုလုပ္ပစ္လို႔ရတာပဲ။ ဘာလို႔ စိတ္ပင္ပန္းေအာင္ေနရတာလဲ။"

"ေဒါသထြက္ေအာင္ မလုပ္ပါနဲ႔လား။ ၿပီးရင္ ငါဘာလုပ္လုပ္ၿငိမ္ခံေနတာက ငါ့ကို ပိုၿပီးေရာင့္တက္ေစတယ္။"

"ကိုယ့္ေၾကာင့္ျဖစ္ရတဲ့ေဒါသပဲ မဟုတ္ဘူးလား။ သခင္ဘာလုပ္လုပ္ ကိုယ္မျငင္းႏိုင္ပါဘူး။"

"ဟာကြာ"

သခင္က ရုန္းထြက္လိုက္ၿပီး မတ္တပ္ထရပ္ကာ ကမ႓ာ့ကိုျပန္ၾကည့္ရင္း

"မင္းဘာလုပ္လုပ္ ငါက မသိသလိုေနလို႔လည္း မရျပန္ဘူး။ မင္းလုပ္သမၽွတိုင္းက ငါ့အတြက္ ခံစားခ်က္တစ္ခုခုေတာ့ က်န္ေနတယ္။ လ်စ္လ်ဴရႈထားလို႔လည္းမရဘူး။ ေပ်ာ္ရင္လည္း မေပ်ာ္နဲ႔လို႔တားမရဘူး။ ေဒါသထြက္ရင္လည္း မထြက္နဲ႔လို႔ထိန္းမရဘူး။ ၿပီးေတာ့ ငါက မင္းလိုမ်ိဳး အခ်စ္ကိုထုတ္မျပတတ္ဘူး။ ေဒါသလည္းႀကီးတတ္ေတာ့ မင္းကိုပဲဒဏ္ရာေတြေပးမိတာ။ အဲဒါကို မင္းကဘာလို႔ ငါေဒါသထြက္ေအာင္လုပ္လဲ။ ဘာလို႔ ငါ့ေဒါသေတြ မင္းအေပၚေပါက္ကြဲတာကို ဒီအတိုင္းလႊတ္ထားတာလဲ။"

စကားေတြအမ်ားႀကီးေအာ္ေျပာလိုက္ရလို႔ သခင္ေမာသြားပံုရၿပီး ဝင္သက္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္႐ႈိက္ကာ တိုးတိုးေလးတစ္ခြန္းထပ္ေျပာတယ္။

"You mean everything to me."

ေျမကမ႓ာကေတာ့ ခုတင္ေပၚမွာထိုင္ကာ အသည္းတယားယားနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းကိုကိုက္လို႔ သခင့္ကိုၾကည့္ေနမိရင္း ေနာက္ဆံုးစကားတစ္ခြန္းအဆံုးမွာ

"အား ....."

ပါးစပ္ကလည္းေအာ္၊ လူကလည္း ခုတင္ေပၚကေန ဝုန္းခနဲေျပးဆင္းၿပီး သခင့္ကိုဆြဲဖက္ရမ္းလိုက္မိတယ္။

"ခ်စ္တယ္၊ ခ်စ္တယ္၊ ခ်စ္တယ္။ အား၊ ခ်စ္လိုက္တာကြာ။ အသည္းႏွလံုးေတြလည္း အာကာသထဲလြင့္ကုန္ၿပီလားမသိဘူး။ သခင္ရယ္၊ အဲဒါေသတတ္တယ္။ အဲဒါ heart attack ရႏိုင္တယ္ဗ်။"

လဲမက်ေအာင္ထိန္းရင္း ကမ႓ာ့လက္ေတြထဲ အေတာင့္လိုက္ျဖစ္ေနတဲ့သခင္က ကမ႓ာၿငိမ္သြားမွ

"ငါေတာ့ အသက္႐ႉက်ပ္လို႔ေသမလား။ ေခါင္းမူးလို႔ေသမလားပဲ။"

"ဖက္ထားတာက နမ္းတာေလာက္ေတာင္ အသက္႐ႉမက်ပ္ဘဲနဲ႔ကို ေလၽွာက္ေျပာေနတယ္။"

ကမ႓ာက ဖက္ထားတာကိုဖယ္ေပးလိုက္ၿပီး သခင့္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သခင့္မ်က္ႏွာက ခပ္ေအးေအးပဲမို႔ သခင့္ပခံုးေတြကိုကိုင္ကာ လႈပ္ရမ္းရင္း

"ဟာကြာ၊ ဟာကြာ။ ကိုယ့္မွာ ရင္ခုန္ရလြန္းလို႔ ေသေတာ့မလိုပဲေလ။ သခင္ကက် ဘာမွမျဖစ္သလိုပဲ။"

"ငါက ဘာျဖစ္ရမွာလဲ။"

"အင္းေပါ့ေလ၊ ခုနက ေျပာခ်င္တာေတြေျပာလိုက္ရၿပီကို။"

"အင္းေလ။"

"ဟား ဟား ... သခင္ရယ္၊ ခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ။ ေရခဲပန္းပုေလး၊ ေအးစက္စက္မာေၾကာေၾကာနဲ႔ ၾကည္လင္ေတာက္ပေနတဲ့ အရုပ္ေလး။ အရည္ေပ်ာ္မသြားေအာင္ ကိုယ့္ႏွလံုးသားထဲ ထည့္သိမ္းထားမွာ။"

"မင္းႏွလံုးသားက ေရခဲတိုက္လား။"

"ေျပာရက္လိုက္တာ။"

သခင္ကရယ္လိုက္တယ္။

"မရယ္နဲ႔။"

"Why not?"

"ကိုယ္စိတ္ေကာက္ရမွာေတြ က်န္ေသးတယ္။ ဖုန္းေလးတစ္ call ရယ္၊ စာေလးတစ္ေစာင္ရယ္နဲ႔ စိတ္ပူေၾကာင္းျပတာ လံုေလာက္သလား။"

"အဟက္ ... ငါ့ကို ႀကိဳလည္းမေျပာ၊ အေၾကာင္းလည္းမၾကား၊ ဖုန္းလည္းမကိုင္၊ စာလည္းမျပန္၊ အရက္ေတြမူးၿပီးရစ္၊ ငါေျပာသမၽွျပန္ခံေအာ္ၿပီး အိပ္ေနတာကိုေႏွာင့္ယွက္တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဘာတဲ့၊ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔အိပ္မယ္ဆိုလား။ မင္းက ဘာေတြမ်ားသိပ္ေတာ္ေနလို႔ ငါ့ကိုစိတ္ေကာက္ခ်င္ေသးတာလဲ။"

ကမ႓ာဆြဲေမႊ႕လိုက္လို႔ ခုတင္နဲ႔အေတာ္ေဝးေဝးကိုေရာက္သြားၾကၿပီး အခုေတာ့ တစ္ခြန္းေျပာလိုက္၊ ေရွ႕ကိုတစ္လွမ္းတိုးလိုက္နဲ႔ မဲ့ျပံဳးေတြနဲ႔အေသသတ္ေနတဲ့ သခင့္ေၾကာင့္ ကမ႓ာေနာက္ဆုတ္ရင္းဆုတ္ရင္းက ခုတင္ေပၚထိုင္က်သြားရၿပီ။ သခင္က ခုတင္ေပၚလက္ေထာက္ရင္း အုပ္မိုးထားလို႔ ပက္လက္လဲမက်ေအာင္ တံေတာင္ဆစ္နဲ႔ေနာက္ျပန္ေထာက္ရင္း ေငးသာၾကည့္ေနႏိုင္တဲ့ ကမ႓ာ့အျဖစ္က ျပစ္မႈထင္ရွားတဲ့တရားခံတစ္ေယာက္ တရားခြင္ေရာက္ေနသလို။
တရားသူႀကီးက အရမ္းကိုစမတ္က်ေနတာေတာ့ သိပ္ဆိုးတယ္။

"အဟမ္း၊ ဖယ္ ... ဖယ္ဦး။ အမႈေတြႀကီးေအာင္ မလုပ္ရဘူး။"

သခင့္ရင္ဘတ္ကို ခပ္ဖြဖြတြန္းရင္း ဖယ္ခိုင္းေပမဲ့ သခင္ကေတာ့ အုပ္မိုးထားဆဲ။

"အမႈေတြက အစကတည္းကႀကီးေနၿပီးသား။ အာမခံမရဘူး။"

"အဲဒါက တမင္တကာေျပာလိုက္မိ ..."

ကမ႓ာ့ႏႈတ္ခမ္းေပၚကို ကန္႔လန္႔ျဖတ္က်လာတဲ့ သခင့္လက္ညႇိဳးနဲ႔လက္ခလယ္ေၾကာင့္ ကမ႓ာစကားစျပတ္သြားတယ္။

"႐ွဴး၊ ဘာအယူခံဝင္ခြင့္မွ မေပးႏိုင္ဘူး။"

ကမ႓ာတစ္ေယာက္ တံေတြးၿမိဳခ်လိုက္ရင္း

"တကယ္ေနတာလည္း မဟုတ္ဘူးေလ။"

"ေနခ်င္ေသးတာလား။ ေယာက္်ားရထားတာကို ေမ့သြားလို႔လား။ ရပါတယ္၊ သတိရေအာင္လုပ္ေပးရမွာေပါ့။"

ကမ႓ာ့ကိုယ္ေပၚကအဝတ္ေတြကို သခင္က ဖယ္ပစ္ဖို႔ျပင္တာေၾကာင့္ သခင့္ညဝတ္ကို ၾကယ္သီးျဖဳတ္ေပးဖို႔ ကမ႓ာလက္လွမ္းလိုက္ေပမဲ့

"Don't touch me. ငါက မင္းကိုလုပ္မယ္လို႔ ေျပာလို႔လား။"

"ကိုယ့္ကိုေပးလုပ္မွာမဟုတ္တာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။"

ကမ႓ာ့မ်က္ႏွာက ႐ႈံ႕မဲ့မဲ့။

"ေသခ်ာတာေပါ့။ ခၽြတ္ထားလိုက္ အဝတ္ေတြ။"

"သခင္၊ သခင္၊ ဘယ္သြားမွာလဲ။ မဟုတ္ဘူးေလ။"

အခန္းတံခါးဝကေန ေနာက္လွည့္မၾကည့္ဘဲျပန္ေအာ္တာက

"စိတ္မပူပါနဲ႔။ အခုပဲျပန္လာမွာပါ။"

ကမ႓ာ့အတြက္က အေျခအေနေတြမဟန္ပါ။ သူေတြးတာက ဒီညေတာ့ အရက္မူးထားတဲ့အရွိန္နဲ႔ သခင့္ကိုရေအာင္ယူမယ္လို႔။ ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း ထံုးစံအတိုင္း သခင္က သခင္ပါပဲ။

သခင္ျပန္ဝင္လာေတာ့ ကမ႓ာက အဝတ္ဗလာနဲ႔ ခုတင္ေပၚမွာ ေလ်ာ့တိေလ်ာ့ရဲထိုင္လို႔။ တံခါးပိတ္သံေၾကာင့္ ကမ႓ာလွမ္းၾကည့္မိေတာ့ အၿမီးတပ္ထားတဲ့ butt plug တစ္ခုရယ္၊ လည္ပတ္တစ္ခုရယ္၊ အရိုးအတုတစ္ေခ်ာင္းရယ္၊ သံလက္ထိပ္တစ္စံုရယ္ကို ျမင္လိုက္ရလို႔

"သခင္၊ အဲဒါက ..."

"အခန္းေလးက မင္းကိုလြမ္းေနတယ္။ အိပ္မရမယ့္အတူ ေဆာ့ၾကတာေပါ့။ လက္ေပး။"

လက္ကိုဆန္႔ထုတ္ေပးလိုက္ေပမဲ့ အထြန္႔တက္ခ်င္ေသးတာ။

"မနက္ျဖန္ ကိုယ္က အလုပ္သြားရမွာ။"

"လက္ရွည္ဝတ္သြား။"

လက္ထိပ္ပြန္းရာမျမင္ရေအာင္ လက္ရွည္ပဲဝတ္ရမွာပါပဲ။

သခင္လည္ပတ္ပတ္ေပးေတာ့ အသနားခံတဲ့အၾကည့္နဲ႔ ကမ႓ာေမာ့ၾကည့္လာတယ္။

"သနားစရာရုပ္နဲ႔ကြာ။ ေလးဘက္ေထာက္။"

"မသနားဘူးလား။"

ကမ႓ာ့ပါးစပ္ထဲ အရိုးထည့္ေပးလို႔ ကိုက္ထားလိုက္ရၿပီး ေလးဘက္ေထာက္ေပးလိုက္ရတယ္။ အၿမီးတပ္တာ ေခ်ာဆီမပါ။ ရက္စက္ႏိုင္ပါရဲ႕။

"အြန္း ... အြန္း ..."

"ရၿပီ၊ ေအာက္ဆင္း။"

ၾကမ္းျပင္မွာေလးဘက္ေထာက္လ်က္သား ကမ႓ာက သခင္ႀကိဳးဆြဲေခၚရာေနာက္ လိုက္ရတာ လက္ထိပ္နဲ႔မို႔ ခပ္ေဝးေဝးမလွမ္းႏိုင္ပါ။ ဒီလိုနဲ႔ပဲ play room ဆီကို အၿမီးတရမ္းရမ္းနဲ႔ပါသြားတဲ့ ေျမကမ႓ာ ပါးစပ္လည္းမအားလို႔ ဘာမွလည္းမေျပာႏိုင္ပါ။ ေနာက္ေန႔ Sunday မွာပါ အလုပ္သြားဖို႔ရွိတဲ့ အလုပ္ႀကိဳးစားတဲ့ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ တကယ္ေရာ အလုပ္ဆင္းႏိုင္မွာတဲ့လား။

■■■

"သခင္၊ သခင္၊ ထေတာ့ေလ။"

"အင္း"

"ကိုယ္ ေန႔လယ္စာလုပ္ထားၿပီးၿပီ။ အခု အလုပ္ထဲကို ခဏသြားလိုက္ဦးမယ္။ မေန႔က လၽွာရွည္ၿပီးအလုပ္လုပ္မိတာ မွားတာပဲ။"

"အင္း"

"သခင္ေရ၊ အစားထပ္ေနာက္က်ရင္ ဗိုက္နာမယ္ဗ်။ ထပါေတာ့။"

"ေအးဆိုကြာ။"

အိပ္ရာေပၚေမွာက္အိပ္ေနရာက ေခါင္းေထာင္ၿပီးထေအာ္လိုက္တာမို႔ ကမ႓ာအသည္းေတြယားကာ

"ဒုကၡပါပဲ။ ေျမကမ႓ာတို႔ အလုပ္မသြားျဖစ္ရင္ သခင့္ေၾကာင့္ေနာ္။"

သခင္က ခုတင္ေပၚမွာထထိုင္ကာ မႈန္ကုပ္ကုပ္ၾကည့္ရင္း

"နားေတြၿငီးလို႔ပါကြာ။ သြားပါေတာ့။"

"ဟား ဟား၊ သြားၿပီေနာ္။"

"ေအး"

■■■

သူတို႔အေျခအေနက ဘယ္လိုျဖစ္သြားၾကတာလဲဆိုေတာ့ ညကအေၾကာင္းကေန ျပန္စရပါမယ္။ ညကေပါ့ ...

အၿမီးနဲ႔၊ လည္ပတ္နဲ႔၊ အရိုးတစ္ေခ်ာင္းကိုက္ထားတဲ့ကမ႓ာ ခုတင္ေပၚမွာ ေလးဘက္ေထာက္လ်က္သား။ သခင္က လည္ပတ္မွာခ်ိတ္ထားတဲ့ႀကိဳးကို ျဖဳတ္ယူလိုက္ၿပီး

"စိတ္ေကာက္ခ်င္ေသးလား ေျမကမ႓ာ။"

ေခါင္းေတြကိုခါရမ္းရင္း ဝူးဝူးဝါးဝါးျငင္းေနေတာ့ သခင္ကေလွာင္ရယ္ၿပီး

"ျငင္းမေနနဲ႔။ မင္းအျပစ္ေတြက သိပ္မ်ားေနၿပီလို႔ မထင္ဘူးလား။"

မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔ ေတာင္းပန္သလိုၾကည့္ရံုသာ တတ္ႏိုင္သူကို သခင္က အမ်ိဳးမ်ိဳးေမးေနပါတယ္။

"အခုမွ မ်က္ႏွာငယ္ျပမေနနဲ႔။ ေကာင္မေလးေတြနဲ႔အိပ္မယ့္သူက အဲဒီ့႐ုပ္ေပါက္ေနလို႔ မျဖစ္ဘူးေလ။"

မပီမသအသံနဲ႔ ျငင္းျပန္တဲ့အခါ

"ရၿပီ။ နားညည္းတယ္။ တိတ္လိုက္ေတာ့။"

သခင့္လက္ေတြက အေမြးပြပြအၿမီးဆီကိုေရာက္လာၿပီး အရင္းနားကကိုင္ကာ ျဖည္းျဖည္းခ်င္းလွည့္ေပးေနတယ္။ အၿမီးကို ပတ္ခ်ာလည္လွည့္ဆြဲလိုက္၊ တင္ပါးေတြကို႐ိုက္လိုက္နဲ႔ ေဆာ့ေနၿပီးမွ ရပ္သြားလို႔ ကမ႓ာလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သခင္ကိုင္ထားတာ လက္ကိုင္အနက္တပ္ထားတဲ့ ႀကိမ္သံုးလံုးပူး။ အနားျပန္လာၿပီး တင္သားေတြေပၚ ႀကိမ္နဲ႔ပြတ္ကာ ႐ိုက္ဖို႔အရွိန္ယူေနတာက ပိုၿပီးရင္တုန္ရသလိုပဲ။

*ျဖန္း*

ခပ္ဆဆရိုက္ခ်က္မို႔ အရမ္းမဆိုးေပမဲ့ စပ္ဖ်ဥ္းဖ်ဥ္း။

*ျဖန္း ျဖန္း*

သိပ္မျပင္းေပမဲ့ လိုအပ္တာထက္ပိုစပ္ေနသလို ခံစားေနရတယ္။

*ျဖန္း*

"အြန္း"

အရွိန္ပါတာေၾကာင့္ ကမ႓ာအသံထြက္သြားမိသလို တင္ပါးေပၚမွာလည္း ႀကိမ္သံုးေခ်ာင္းရာက အထင္းသားျဖစ္သြားတယ္။ သခင္က အၿမီးကိုကိုင္ၿပီး ကမ႓ာ့တင္ပါးေတြကိုပြတ္လိုက္ေတာ့ ကမ႓ာၾကက္သီးထသြားရတယ္။ ႏူးႏူးညံ့ညံ့အေမြးေတြရဲ႕ အထိအေတြ႕ေၾကာင့္ ေနရခက္လာျပန္တယ္။ သခင္က ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းျပဳမူရင္လည္း ကမ႓ာက နာက်င္မႈမွာသာယာတတ္ေနၿပီ။ ခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့အျပစ္ေပးရင္လည္း ကမ႓ာ့အတြက္က မယိုးမယြ။

ေနာက္ပိုင္းပဲမဟုတ္၊ ေရွ႕ပိုင္းကိုပါလက္ေရာက္လာၿပီး ရန္ရွာစိတ္ဆြလာတဲ့ သခင့္လက္တစ္ဖက္ေၾကာင့္ ခဏနဲ႔ hard သြားတဲ့အခ်ိန္ သခင္က ေနာက္ဘက္မွာေနရာျပန္ယူၿပီး ႀကိမ္လံုးကိုလႊဲပစ္လိုက္တာ မရပ္မနား။

"အြန္း အြန္း"

ေလးခ်က္ဆက္တိုက္႐ိုက္ခံရၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ေလးနာသြားတာမို႔ ခါးေတြရမ္းရင္းနဲ႔ နာက်င္တာေပ်ာက္လိုေပ်ာက္ျငား ကမ႓ာလႈပ္ရြေနမိတယ္။ လက္ႏွစ္ဖက္က လက္ထိပ္တန္းလန္းနဲ႔ ခုတင္မွာေထာက္ထားရလို႔ လွမ္းပြတ္လို႔လည္းမရ။ တစ္ခါ႐ိုက္ရင္ သံုးေနရာထိတာေၾကာင့္ အခုေတာ့ ကမ႓ာ့တင္ပါးေတြ နီရဲသြားၿပီ။

သခင္က ကမ႓ာကိုက္ထားတဲ့အရိုးကို ဆြဲယူလိုက္ေတာ့

"နာလိုက္တာ သခင္ရာ။ စပ္လည္းစပ္တယ္။"

"အင္း၊ ႀကိမ္ကို ေရစိမ္ထားလို႔။"

"ဗ်ာ။ ဟာဗ်ာ၊ ရက္စက္ဖို႔ဆို ဘယ္ကတတ္မွန္းမသိဘူး။"

*ျဖန္း*

"အား"

"ျပန္ေျပာၾကည့္စမ္း။"

"ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ ဘာမွမေျပာပါဘူး။"

*ျဖန္း*

"အ"

"ညာျပန္ၿပီ။"

"ဟုတ္တယ္။ ညာမိတယ္၊ အရြဲ႕တိုက္မိတယ္၊ သဝန္တိုမိတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သခင့္ကိုခ်စ္လြန္းလို႔ မႊန္ေနတာေလ။ ဒီတစ္ညလံုးျဖစ္သမၽွကလည္း အဲဒါကေနအေျခခံတာ သခင္။"

"ဩ၊ ငါ့ေၾကာင့္ေပါ့။ ရပါတယ္၊ ငါ တာဝန္ယူေပးရမွာေပါ့။"

ကမ႓ာ့အငယ္ေကာင္ကို သခင့္လက္နဲ႔ ေရွ႕တိုးေနာက္ဆုတ္ ပြတ္တိုက္ေပးေနျပန္တယ္။

"ဟား"

အေတာ္ၾကာလို႔ ကမ႓ာအရွိန္ရလာမွ ထိပ္ေပါက္ဝကို ခပ္နာနာဖိထားၿပီး

"ေျပာၾကည့္ပါဦး၊ အရြဲ႕တိုက္ရျခင္းအေၾကာင္းေလး။"

Half feel နဲ႔ အေႏွာင့္ယွက္ခံရလို႔ ကမ႓ာ့မ်က္ႏွာက မသာမယာ။

"သခင္ အဖက္မလုပ္လို႔ ... အ ..."

ေနရခက္ေနတဲ့ၾကားက ေဆာင့္ဆြဲလိုက္လို႔ အသံေတာင္မပီျပင္။

"ပက္လက္လွန္လိုက္။ ဒူးေတြေထာင္ထား။"

သခင္ေျပာတဲ့အတိုင္းေနလိုက္ၿပီးေတာ့ သခင္က မန္ဖီေနတဲ့အေကာင္ကို ဆက္ၿပီးေဆာ့ကစားေပးေနရင္း ေပါင္အတြင္းသားေတြကိုလည္း ႀကိမ္နဲ႔ခပ္ဆတ္ဆတ္လိုက္႐ိုက္ေနတယ္။ နာက်င္မႈခပ္ပါးပါးနဲ႔ေရာေနတဲ့ ခံစားခ်က္က ကမ႓ာ့ကို အရွိန္တင္ေပးေနသလိုပါပဲ။ သခင္က အၿမီးကိုဆြဲထုတ္ေပးလိုက္ၿပီး

"ငါအဖက္မလုပ္လို႔ မင္းကရြဲ႕ေတာ့ ငါကအဖက္လုပ္ရေရာလား။"

"သခင္က ပိုရြဲ႕တတ္တာ။"

"ဒီည ေျမကမ႓ာတို႔ မေက်နပ္သမၽွေတြ အန္ခ်ေနတာလား။"

"မေက်နပ္တာမဟုတ္ဘူး။ အသည္းယားတာ။ အား ..."

ေတာင့္တင္းေနပါတယ္ဆိုမွ လက္နဲ႔ေတာက္ခ်ရက္ေလျခင္း။

"ေနာက္ဆို ငါ့ကိုမရြဲ႕နဲ႔။"

"အဲဒါဆို အၾကာႀကီးပစ္မထားနဲ႔ေလ။"

"ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ စြာေနတာလဲ။"

"မစြာဘူး။ သခင္ကမွ အသည္းမာတာ။"

"ဟား ဟား ... ဘယ္သူေျပာလဲ။"

လက္ထိပ္ခတ္ခံထားရတဲ့လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေခါင္းေပၚေျမႇာက္တင္ကာ အရွိန္ယူထထိုင္ၿပီးတစ္ဆက္တည္းမွာပဲ သခင့္ေခါင္းေပၚကေနေက်ာ္လို႔ သိုင္းဖက္ပစ္လိုက္တာက အရမ္းကိုျမန္လြန္းတာေၾကာင့္ ႏွစ္ေယာက္သားနီးကပ္သြားတယ္။ သခင္ကလည္း ကမ႓ာ့လက္ေအာက္ကေန ေခါင္းလၽွိဳထြက္ဖို႔လုပ္လိုက္ေပမဲ့ ကမ႓ာက ႀကိဳေတြးထားသလို သခင့္ကို ဆြဲယူနမ္း႐ႈိက္လိုက္တယ္။

ေရွာင္ဖယ္လိုက္ရင္ေတာင္ နီးကပ္ေနတာမို႔ လက္ေတြၾကားကထြက္သြားဖို႔ ခက္ေနခဲ့တယ္။ ကမ႓ာ့အငယ္ေကာင္ကိုသာ ခပ္တင္းတင္းဆုပ္ကိုင္ၿပီး

"ဖယ္ေပးဖို႔ အစီအစဥ္ရွိလား။"

တအားေအာင့္ေနၿပီမို႔ ကမ႓ာဖယ္ေပးလိုက္ေတာ့မွ

"သတၱိေတြေကာင္းေနတာပဲ။"

"ႏႈတ္ခမ္းေလးက ခ်ိဳလိုက္တာ။"

"ငါ စိတ္ေကာင္းဝင္ေနတာေလး ေပ်ာက္ေတာ့မယ္။"

"မသိဘူး၊ ေက်နပ္သြားၿပီ။ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ေတာ့။"

■■■ Part (22) ဆက္ရန္ ■■■


မေမေကြီးအလစ်မှာ ထွက်လာခဲ့မယ်ဆိုတဲ့ နေ့သစ်က တစ်နာရီလောက်ကြာသွားတဲ့အထိ ရောက်မလာသေး။

"Earth, အိမ်မပြန်သေးဘူးလား။"

"အင်း"

"တိုက်ခန်းမှာအိပ်မှာလား။"

အနည်းဆုံးတော့ တိုက်ခန်းမှာဆိုရင် ကမ္ဘာ့ဘေးမှာနေပြီး လိုတာလုပ်ပေးလို့ရတယ်။ မျှော်လင့်ချက်သေးသေးလေးနဲ့ Koa မေးလိုက်ပေမဲ့

"မပြန်သေးတာ။"

အခုက မပြန်သေးတာ။ ခဏနေရင်တော့ ပြန်မယ်ပေါ့။
Koa တို့ရူးပုံက ကမ္ဘာကအချစ်ရူးဆိုတာကို ခဏမေ့သွားရတဲ့အထိ။
ဖုန်းကိုကိုင်ကြည့်ရင်း မျက်မှောင်တွေကျုံ့နေပုံက ဘာကိုမကျေနပ်မှန်းမသိ။

"Koa, Earth ဘာဖြစ်တာလဲ။"

အမောတကောရောက်ချလာတဲ့ နေ့သစ်။

"အလုပ်ကိစ္စနဲ့လာရင်း သောက်နေတာပဲ။"

"ခက်တော့တာပဲ။ Earth ရေ၊ ထလေဗျာ။ အိမ်ပြန်ရအောင်။"

ကမ္ဘာ့အနားကိုသွားပြီး နေ့သစ်ပြောလိုက်ရင်း တွဲထူဖို့ကြိုးစားလိုက်တယ်။

"ဘာလဲ။"

"ပြန်မယ်လေဗျာ။ အခုအချိန်ဆို အစ်ကိုရာဇလည်း စိတ်ပူနေလောက်ရောပေါ့။"

"စာလေးတစ်စောင်တည်းနဲ့လေ။"

"ဘာကိုလဲ။"

"ဟင့်အင်း၊ မပြန်ချင်သေးဘူး။"

"ပြန်ရအောင်ဗျာ။ ဒီနေ့တစ်နေ့လုံးလည်း အလုပ်တွေများထားလို့ ပင်ပန်းနေတယ်ဆို။"

"မပြန်ဘူး။"

"အဲဒါဆို ဘယ်မှာအိပ်မှာလဲ။"

"အိမ်မှာ။"

"ဟောဗျာ"

မပြန်ဘူးဆိုပြီး အိမ်မှာအိပ်မယ်ပြောနေတဲ့ကမ္ဘာက တမင်ရစ်နေသလိုပါပဲ။

"အစ်ကိုရာဇသိလား။"

နေ့သစ်က Koa ကိုလှည့်မေးတယ်။

"ငါက ရာဇသခင်မှမဟုတ်တာ။"

"မေးမိတာ မှားတာ။ ကူတွဲပေးပါဦးဗျာ။"

ခေါင်းမထူနိုင်တဲ့လူကို နှစ်ယောက်သားတွဲပြီး အပြင်ထုတ်ဖို့တောင် တော်တော်လေးဗရုတ်သုတ်ခနိုင်နေတယ်။

"ကားက ဘယ်မှာလဲ။"

"ငါ အငှားယာဉ်မောင်းခေါ်ပေးမယ်။"

"ခင်ဗျား ...။ တော်တော့ဗျာ၊ ကားပဲသွားငှားတော့။"

ကိုယ့်ကားနဲ့ကိုယ်လာပြီး Koa တစ်ယောက်လုံးရှိတာကို မောင်းပို့မပေးနိုင်ဘူးဆိုတဲ့ ပုံစံမျိုးကြောင့် နေ့သစ်က ကားငှားဖို့ပဲပြောလိုက်တယ်။ နေ့သစ်ကလည်း အိမ်ကနေလစ်ထွက်လာရတာမို့ ကားယူမလာနိုင်ပါ။

"ဝေါ့"

သောက်ထားတာတွေပြန်အန်ထွက်တဲ့ ကမ္ဘာကြောင့် နေ့သစ်တစ်ယောက်တည်း ရှုပ်ယှက်ခတ်နေရပြီ။

"ကားရပြီ။"

နှစ်ယောက်တွဲပြီး ကားပေါ်တင်၊ နောက်ခန်းမှာ ကမ္ဘာ့ကိုထိန်းရင်းဝင်ထိုင်တဲ့ နေ့သစ်က

"ပိုက်ဆံပေးလိုက်ဦး။ ပိုက်ဆံအိတ်မေ့ခဲ့လို့ အလာတုန်းကကားခနဲ့တင် ကုန်သွားပြီ။"

Koa က သူ့ပိုက်ဆံအိတ်ကို နေ့သစ်ဆီထိုးထည့်ပေးပြီး လှည့်ထွက်သွားတယ်။

"ဟာ၊ ဒီလူတော့။"

'Earth ဆီကနှိုက်ရင် ကတ်တွေပဲထွက်လာမှာမို့ သူ့ဆီကတောင်းတာကို ဘယ်လိုလုပ်သွားတာလဲ။'

ဆေးရုံကကိစ္စပြီးတဲ့နောက် Koa က ရာဇသခင်ဆိုတဲ့နာမည်ကို တော်တော်လေးရှောင်လာတာ သိသိသာသာပါပဲ။ အဲဒီ့သုံးယောက်နဲ့တော့ ခက်နေပါပြီဆိုတဲ့အတွေးကြောင့် နေ့သစ် သူ့ဘာသာသူလည်း ရယ်မိတယ်။ သူပါဝင်ရှုပ်လိုက်ရင် လေးပွင့်တွေဆိုင်ကုန်တော့မယ်။

■■■

သခင်က အိပ်မရလို့ထင်ပါရဲ့၊ ထထိုင်ပြီး စီးကရက်ဘူးကိုယူလို့ ပြတင်းပေါက်ဆီသွားပြီး သောက်နေတယ်။ လေတွေက အေးနေမှာကို။
ဆေးလိပ်ငွေ့တွေကြားက သခင့်ကို ညအိပ်မီးအလင်းရောင်အောက်မှာ မြင်နေရတာလည်း ဝိုင်ချိုရှရှတစ်ခွက်သောက်ရသလိုပဲ။

'သခင်က ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် ကြည့်ကောင်းနေတာကို။'

ကိုယ့်အတွေးနဲ့ကိုယ် ကမ္ဘာပြုံးလိုက်မိတယ်။ ပြတင်းပေါက်ဘေးနံရံမှာ ဘေးစောင်းမှီပြီး အပြင်ကိုကြည့်ရင်း အငွေ့တွေကိုမှုတ်ထုတ်လိုက်တော့ အောက်နှုတ်ခမ်းက မသိမသာလေးရှေ့တိုးလာတာလည်း ကမ္ဘာ့အတွက်ယစ်မူးစရာ။ လေတိုးလို့လှုပ်နေတဲ့ သခင့်ဆံစတွေကလည်း အသည်းယားဖို့ကောင်းတယ်။ လေဝှေ့လို့ ရင်ဘတ်ကိုလာစင်တဲ့ပြာတွေကို ခါချလိုက်တဲ့ သခင့်လက်ချောင်းလေးတွေက ကမ္ဘာ့ရင်ခုန်သံကိုမြန်စေတယ်။ ဆေးလိပ်ပြာခွက်နားကိုရောက်လာပြီး ဆေးလိပ်ကိုမီးငြှိမ်းလို့ ကမ္ဘာ့နားကိုကပ်လာတဲ့ သခင်ကြောင့် ကမ္ဘာ့နှလုံးသားက ခုန်ရလွန်းလို့ ခေါင်းကနေပေါက်ထွက်တော့မလားပဲ။

သခင်က ကမ္ဘာ့အနားရောက်လာပြီး ပါးစပ်မှာကပ်ထားတဲ့တိပ်ကို ဆွဲခွာပစ်လိုက်တယ်။

"အ"

နှုတ်ခမ်းကွဲထားတဲ့နေရာကသွေးတွေ တိပ်မှာလည်းပေလို့။ ကမ္ဘာ့အပေါ်ကနေအုပ်မိုးပြီး ခုတင်မှာချည်ထားတာကို သခင်ဖြည်ပေးတဲ့ခဏ ကမ္ဘာ အသက်မရှူမိဘူးထင်ပါရဲ့။ သခင့်မျက်နှာကို မှီသလောက်မော့ကြည့်နေမိတယ်။ လက်မှာချည်ထားတာကို ဖြုတ်ပေးပြီးတော့

"Sorry"

"ဗျာ"

"ဆေးထည့်ပေးမယ်။"

နှုတ်ခမ်းကဒဏ်ရာကိုကြည့်ပြီး ပြောလာတဲ့သခင်။

"ဟင့်အင်း၊ မထည့်ဘူး။"

သခင်က ဘာဖြစ်လို့လဲဆိုတဲ့အကြည့်နဲ့ ကြည့်လိုက်ပြီး အိပ်ခန်းမီးကိုထဖွင့်တယ်။

"သူတို့အတွဲက အချစ်ကြမ်းလိုက်တာဆိုပြီး လူတိုင်းအားကျသွားတာ မိုက်တယ်လေ။"

"ကိုက်မိတာနဲ့ အထိုးခံရတာ အသိသာကြီးပါကွာ။ မရွစမ်းပါနဲ့။"

"သခင်က ဘာလို့ ကိုယ့်ကိုအကြာကြီးစိတ်ဆိုးနေတာလဲ။"

"စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်တယ်။ ရှင်းရအောင်လည်း အထပ်ထပ်အခါခါပြောဖူးပြီးသား စကားလုံးတွေကိုပဲ ထပ်ပြောမိကြမှာပဲ။"

ခုတင်ပေါ် တင်ပလ္လင်ခွေထိုင်နေတဲ့ ကမ္ဘာနဲ့ ခုတင်ခြေရင်းမှာဝင်ထိုင်တဲ့သခင်က ဘေးတိုက်အနေအထား။ ကမ္ဘာက မဝံ့မရဲပုံစံမျိုးနဲ့ သခင့်အနားကို ဖြည်းဖြည်းချင်းတိုးကပ်သွားပြီးမှ သခင့်ကိုဖက်ထားလိုက်တော့ သခင်မငြင်းပါ။

"သခင်စိတ်ဆိုးတိုင်း ကိုယ့်ကို တစ်ခုခုလုပ်ပစ်လို့ရတာပဲ။ ဘာလို့ စိတ်ပင်ပန်းအောင်နေရတာလဲ။"

"ဒေါသထွက်အောင် မလုပ်ပါနဲ့လား။ ပြီးရင် ငါဘာလုပ်လုပ်ငြိမ်ခံနေတာက ငါ့ကို ပိုပြီးရောင့်တက်စေတယ်။"

"ကိုယ့်ကြောင့်ဖြစ်ရတဲ့ဒေါသပဲ မဟုတ်ဘူးလား။ သခင်ဘာလုပ်လုပ် ကိုယ်မငြင်းနိုင်ပါဘူး။"

"ဟာကွာ"

သခင်က ရုန်းထွက်လိုက်ပြီး မတ်တပ်ထရပ်ကာ ကမ္ဘာ့ကိုပြန်ကြည့်ရင်း

"မင်းဘာလုပ်လုပ် ငါက မသိသလိုနေလို့လည်း မရပြန်ဘူး။ မင်းလုပ်သမျှတိုင်းက ငါ့အတွက် ခံစားချက်တစ်ခုခုတော့ ကျန်နေတယ်။ လျစ်လျူရှုထားလို့လည်းမရဘူး။ ပျော်ရင်လည်း မပျော်နဲ့လို့တားမရဘူး။ ဒေါသထွက်ရင်လည်း မထွက်နဲ့လို့ထိန်းမရဘူး။ ပြီးတော့ ငါက မင်းလိုမျိုး အချစ်ကိုထုတ်မပြတတ်ဘူး။ ဒေါသလည်းကြီးတတ်တော့ မင်းကိုပဲဒဏ်ရာတွေပေးမိတာ။ အဲဒါကို မင်းကဘာလို့ ငါဒေါသထွက်အောင်လုပ်လဲ။ ဘာလို့ ငါ့ဒေါသတွေ မင်းအပေါ်ပေါက်ကွဲတာကို ဒီအတိုင်းလွှတ်ထားတာလဲ။"

စကားတွေအများကြီးအော်ပြောလိုက်ရလို့ သခင်မောသွားပုံရပြီး ဝင်သက်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်ရှိုက်ကာ တိုးတိုးလေးတစ်ခွန်းထပ်ပြောတယ်။

"You mean everything to me."

မြေကမ္ဘာကတော့ ခုတင်ပေါ်မှာထိုင်ကာ အသည်းတယားယားနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုကိုက်လို့ သခင့်ကိုကြည့်နေမိရင်း နောက်ဆုံးစကားတစ်ခွန်းအဆုံးမှာ

"အား ....."

ပါးစပ်ကလည်းအော်၊ လူကလည်း ခုတင်ပေါ်ကနေ ဝုန်းခနဲပြေးဆင်းပြီး သခင့်ကိုဆွဲဖက်ရမ်းလိုက်မိတယ်။

"ချစ်တယ်၊ ချစ်တယ်၊ ချစ်တယ်။ အား၊ ချစ်လိုက်တာကွာ။ အသည်းနှလုံးတွေလည်း အာကာသထဲလွင့်ကုန်ပြီလားမသိဘူး။ သခင်ရယ်၊ အဲဒါသေတတ်တယ်။ အဲဒါ heart attack ရနိုင်တယ်ဗျ။"

လဲမကျအောင်ထိန်းရင်း ကမ္ဘာ့လက်တွေထဲ အတောင့်လိုက်ဖြစ်နေတဲ့သခင်က ကမ္ဘာငြိမ်သွားမှ

"ငါတော့ အသက်ရှူကျပ်လို့သေမလား။ ခေါင်းမူးလို့သေမလားပဲ။"

"ဖက်ထားတာက နမ်းတာလောက်တောင် အသက်ရှူမကျပ်ဘဲနဲ့ကို လျှောက်ပြောနေတယ်။"

ကမ္ဘာက ဖက်ထားတာကိုဖယ်ပေးလိုက်ပြီး သခင့်ကိုကြည့်လိုက်တော့ သခင့်မျက်နှာက ခပ်အေးအေးပဲမို့ သခင့်ပခုံးတွေကိုကိုင်ကာ လှုပ်ရမ်းရင်း

"ဟာကွာ၊ ဟာကွာ။ ကိုယ့်မှာ ရင်ခုန်ရလွန်းလို့ သေတော့မလိုပဲလေ။ သခင်ကကျ ဘာမှမဖြစ်သလိုပဲ။"

"ငါက ဘာဖြစ်ရမှာလဲ။"

"အင်းပေါ့လေ၊ ခုနက ပြောချင်တာတွေပြောလိုက်ရပြီကို။"

"အင်းလေ။"

"ဟား ဟား ... သခင်ရယ်၊ ချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ။ ရေခဲပန်းပုလေး၊ အေးစက်စက်မာကြောကြောနဲ့ ကြည်လင်တောက်ပနေတဲ့ အရုပ်လေး။ အရည်ပျော်မသွားအောင် ကိုယ့်နှလုံးသားထဲ ထည့်သိမ်းထားမှာ။"

"မင်းနှလုံးသားက ရေခဲတိုက်လား။"

"ပြောရက်လိုက်တာ။"

သခင်ကရယ်လိုက်တယ်။

"မရယ်နဲ့။"

"Why not?"

"ကိုယ်စိတ်ကောက်ရမှာတွေ ကျန်သေးတယ်။ ဖုန်းလေးတစ် call ရယ်၊ စာလေးတစ်စောင်ရယ်နဲ့ စိတ်ပူကြောင်းပြတာ လုံလောက်သလား။"

"အဟက် ... ငါ့ကို ကြိုလည်းမပြော၊ အကြောင်းလည်းမကြား၊ ဖုန်းလည်းမကိုင်၊ စာလည်းမပြန်၊ အရက်တွေမူးပြီးရစ်၊ ငါပြောသမျှပြန်ခံအော်ပြီး အိပ်နေတာကိုနှောင့်ယှက်တယ်။ ပြီးတော့ ဘာတဲ့၊ ကောင်မလေးတွေနဲ့အိပ်မယ်ဆိုလား။ မင်းက ဘာတွေများသိပ်တော်နေလို့ ငါ့ကိုစိတ်ကောက်ချင်သေးတာလဲ။"

ကမ္ဘာဆွဲမွှေ့လိုက်လို့ ခုတင်နဲ့အတော်ဝေးဝေးကိုရောက်သွားကြပြီး အခုတော့ တစ်ခွန်းပြောလိုက်၊ ရှေ့ကိုတစ်လှမ်းတိုးလိုက်နဲ့ မဲ့ပြုံးတွေနဲ့အသေသတ်နေတဲ့ သခင့်ကြောင့် ကမ္ဘာနောက်ဆုတ်ရင်းဆုတ်ရင်းက ခုတင်ပေါ်ထိုင်ကျသွားရပြီ။ သခင်က ခုတင်ပေါ်လက်ထောက်ရင်း အုပ်မိုးထားလို့ ပက်လက်လဲမကျအောင် တံတောင်ဆစ်နဲ့နောက်ပြန်ထောက်ရင်း ငေးသာကြည့်နေနိုင်တဲ့ ကမ္ဘာ့အဖြစ်က ပြစ်မှုထင်ရှားတဲ့တရားခံတစ်ယောက် တရားခွင်ရောက်နေသလို။
တရားသူကြီးက အရမ်းကိုစမတ်ကျနေတာတော့ သိပ်ဆိုးတယ်။

"အဟမ်း၊ ဖယ် ... ဖယ်ဦး။ အမှုတွေကြီးအောင် မလုပ်ရဘူး။"

သခင့်ရင်ဘတ်ကို ခပ်ဖွဖွတွန်းရင်း ဖယ်ခိုင်းပေမဲ့ သခင်ကတော့ အုပ်မိုးထားဆဲ။

"အမှုတွေက အစကတည်းကကြီးနေပြီးသား။ အာမခံမရဘူး။"

"အဲဒါက တမင်တကာပြောလိုက်မိ ..."

ကမ္ဘာ့နှုတ်ခမ်းပေါ်ကို ကန့်လန့်ဖြတ်ကျလာတဲ့ သခင့်လက်ညှိုးနဲ့လက်ခလယ်ကြောင့် ကမ္ဘာစကားစပြတ်သွားတယ်။

"ရှူး၊ ဘာအယူခံဝင်ခွင့်မှ မပေးနိုင်ဘူး။"

ကမ္ဘာတစ်ယောက် တံတွေးမြိုချလိုက်ရင်း

"တကယ်နေတာလည်း မဟုတ်ဘူးလေ။"

"နေချင်သေးတာလား။ ယောက်ျားရထားတာကို မေ့သွားလို့လား။ ရပါတယ်၊ သတိရအောင်လုပ်ပေးရမှာပေါ့။"

ကမ္ဘာ့ကိုယ်ပေါ်ကအဝတ်တွေကို သခင်က ဖယ်ပစ်ဖို့ပြင်တာကြောင့် သခင့်ညဝတ်ကို ကြယ်သီးဖြုတ်ပေးဖို့ ကမ္ဘာလက်လှမ်းလိုက်ပေမဲ့

"Don't touch me. ငါက မင်းကိုလုပ်မယ်လို့ ပြောလို့လား။"

"ကိုယ့်ကိုပေးလုပ်မှာမဟုတ်တာတော့ သေချာတယ်။"

ကမ္ဘာ့မျက်နှာက ရှုံ့မဲ့မဲ့။

"သေချာတာပေါ့။ ချွတ်ထားလိုက် အဝတ်တွေ။"

"သခင်၊ သခင်၊ ဘယ်သွားမှာလဲ။ မဟုတ်ဘူးလေ။"

အခန်းတံခါးဝကနေ နောက်လှည့်မကြည့်ဘဲပြန်အော်တာက

"စိတ်မပူပါနဲ့။ အခုပဲပြန်လာမှာပါ။"

ကမ္ဘာ့အတွက်က အခြေအနေတွေမဟန်ပါ။ သူတွေးတာက ဒီညတော့ အရက်မူးထားတဲ့အရှိန်နဲ့ သခင့်ကိုရအောင်ယူမယ်လို့။ နောက်ဆုံးတော့လည်း ထုံးစံအတိုင်း သခင်က သခင်ပါပဲ။

သခင်ပြန်ဝင်လာတော့ ကမ္ဘာက အဝတ်ဗလာနဲ့ ခုတင်ပေါ်မှာ လျော့တိလျော့ရဲထိုင်လို့။ တံခါးပိတ်သံကြောင့် ကမ္ဘာလှမ်းကြည့်မိတော့ အမြီးတပ်ထားတဲ့ butt plug တစ်ခုရယ်၊ လည်ပတ်တစ်ခုရယ်၊ အရိုးအတုတစ်ချောင်းရယ်၊ သံလက်ထိပ်တစ်စုံရယ်ကို မြင်လိုက်ရလို့

"သခင်၊ အဲဒါက ..."

"အခန်းလေးက မင်းကိုလွမ်းနေတယ်။ အိပ်မရမယ့်အတူ ဆော့ကြတာပေါ့။ လက်ပေး။"

လက်ကိုဆန့်ထုတ်ပေးလိုက်ပေမဲ့ အထွန့်တက်ချင်သေးတာ။

"မနက်ဖြန် ကိုယ်က အလုပ်သွားရမှာ။"

"လက်ရှည်ဝတ်သွား။"

လက်ထိပ်ပွန်းရာမမြင်ရအောင် လက်ရှည်ပဲဝတ်ရမှာပါပဲ။

သခင်လည်ပတ်ပတ်ပေးတော့ အသနားခံတဲ့အကြည့်နဲ့ ကမ္ဘာမော့ကြည့်လာတယ်။

"သနားစရာရုပ်နဲ့ကွာ။ လေးဘက်ထောက်။"

"မသနားဘူးလား။"

ကမ္ဘာ့ပါးစပ်ထဲ အရိုးထည့်ပေးလို့ ကိုက်ထားလိုက်ရပြီး လေးဘက်ထောက်ပေးလိုက်ရတယ်။ အမြီးတပ်တာ ချောဆီမပါ။ ရက်စက်နိုင်ပါရဲ့။

"အွန်း ... အွန်း ..."

"ရပြီ၊ အောက်ဆင်း။"

ကြမ်းပြင်မှာလေးဘက်ထောက်လျက်သား ကမ္ဘာက သခင်ကြိုးဆွဲခေါ်ရာနောက် လိုက်ရတာ လက်ထိပ်နဲ့မို့ ခပ်ဝေးဝေးမလှမ်းနိုင်ပါ။ ဒီလိုနဲ့ပဲ play room ဆီကို အမြီးတရမ်းရမ်းနဲ့ပါသွားတဲ့ မြေကမ္ဘာ ပါးစပ်လည်းမအားလို့ ဘာမှလည်းမပြောနိုင်ပါ။ နောက်နေ့ Sunday မှာပါ အလုပ်သွားဖို့ရှိတဲ့ အလုပ်ကြိုးစားတဲ့ကောင်လေးတစ်ယောက် တကယ်ရော အလုပ်ဆင်းနိုင်မှာတဲ့လား။

■■■

"သခင်၊ သခင်၊ ထတော့လေ။"

"အင်း"

"ကိုယ် နေ့လယ်စာလုပ်ထားပြီးပြီ။ အခု အလုပ်ထဲကို ခဏသွားလိုက်ဦးမယ်။ မနေ့က လျှာရှည်ပြီးအလုပ်လုပ်မိတာ မှားတာပဲ။"

"အင်း"

"သခင်ရေ၊ အစားထပ်နောက်ကျရင် ဗိုက်နာမယ်ဗျ။ ထပါတော့။"

"အေးဆိုကွာ။"

အိပ်ရာပေါ်မှောက်အိပ်နေရာက ခေါင်းထောင်ပြီးထအော်လိုက်တာမို့ ကမ္ဘာအသည်းတွေယားကာ

"ဒုက္ခပါပဲ။ မြေကမ္ဘာတို့ အလုပ်မသွားဖြစ်ရင် သခင့်ကြောင့်နော်။"

သခင်က ခုတင်ပေါ်မှာထထိုင်ကာ မှုန်ကုပ်ကုပ်ကြည့်ရင်း

"နားတွေငြီးလို့ပါကွာ။ သွားပါတော့။"

"ဟား ဟား၊ သွားပြီနော်။"

"အေး"

■■■

သူတို့အခြေအနေက ဘယ်လိုဖြစ်သွားကြတာလဲဆိုတော့ ညကအကြောင်းကနေ ပြန်စရပါမယ်။ ညကပေါ့ ...

အမြီးနဲ့၊ လည်ပတ်နဲ့၊ အရိုးတစ်ချောင်းကိုက်ထားတဲ့ကမ္ဘာ ခုတင်ပေါ်မှာ လေးဘက်ထောက်လျက်သား။ သခင်က လည်ပတ်မှာချိတ်ထားတဲ့ကြိုးကို ဖြုတ်ယူလိုက်ပြီး

"စိတ်ကောက်ချင်သေးလား မြေကမ္ဘာ။"

ခေါင်းတွေကိုခါရမ်းရင်း ဝူးဝူးဝါးဝါးငြင်းနေတော့ သခင်ကလှောင်ရယ်ပြီး

"ငြင်းမနေနဲ့။ မင်းအပြစ်တွေက သိပ်များနေပြီလို့ မထင်ဘူးလား။"

မျက်နှာငယ်နဲ့ တောင်းပန်သလိုကြည့်ရုံသာ တတ်နိုင်သူကို သခင်က အမျိုးမျိုးမေးနေပါတယ်။

"အခုမှ မျက်နှာငယ်ပြမနေနဲ့။ ကောင်မလေးတွေနဲ့အိပ်မယ့်သူက အဲဒီ့ရုပ်ပေါက်နေလို့ မဖြစ်ဘူးလေ။"

မပီမသအသံနဲ့ ငြင်းပြန်တဲ့အခါ

"ရပြီ။ နားညည်းတယ်။ တိတ်လိုက်တော့။"

သခင့်လက်တွေက အမွေးပွပွအမြီးဆီကိုရောက်လာပြီး အရင်းနားကကိုင်ကာ ဖြည်းဖြည်းချင်းလှည့်ပေးနေတယ်။ အမြီးကို ပတ်ချာလည်လှည့်ဆွဲလိုက်၊ တင်ပါးတွေကိုရိုက်လိုက်နဲ့ ဆော့နေပြီးမှ ရပ်သွားလို့ ကမ္ဘာလှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သခင်ကိုင်ထားတာ လက်ကိုင်အနက်တပ်ထားတဲ့ ကြိမ်သုံးလုံးပူး။ အနားပြန်လာပြီး တင်သားတွေပေါ် ကြိမ်နဲ့ပွတ်ကာ ရိုက်ဖို့အရှိန်ယူနေတာက ပိုပြီးရင်တုန်ရသလိုပဲ။

*ဖြန်း*

ခပ်ဆဆရိုက်ချက်မို့ အရမ်းမဆိုးပေမဲ့ စပ်ဖျဉ်းဖျဉ်း။

*ဖြန်း ဖြန်း*

သိပ်မပြင်းပေမဲ့ လိုအပ်တာထက်ပိုစပ်နေသလို ခံစားနေရတယ်။

*ဖြန်း*

"အွန်း"

အရှိန်ပါတာကြောင့် ကမ္ဘာအသံထွက်သွားမိသလို တင်ပါးပေါ်မှာလည်း ကြိမ်သုံးချောင်းရာက အထင်းသားဖြစ်သွားတယ်။ သခင်က အမြီးကိုကိုင်ပြီး ကမ္ဘာ့တင်ပါးတွေကိုပွတ်လိုက်တော့ ကမ္ဘာကြက်သီးထသွားရတယ်။ နူးနူးညံ့ညံ့အမွေးတွေရဲ့ အထိအတွေ့ကြောင့် နေရခက်လာပြန်တယ်။ သခင်က ခပ်ကြမ်းကြမ်းပြုမူရင်လည်း ကမ္ဘာက နာကျင်မှုမှာသာယာတတ်နေပြီ။ ခပ်ပျော့ပျော့အပြစ်ပေးရင်လည်း ကမ္ဘာ့အတွက်က မယိုးမယွ။

နောက်ပိုင်းပဲမဟုတ်၊ ရှေ့ပိုင်းကိုပါလက်ရောက်လာပြီး ရန်ရှာစိတ်ဆွလာတဲ့ သခင့်လက်တစ်ဖက်ကြောင့် ခဏနဲ့ hard သွားတဲ့အချိန် သခင်က နောက်ဘက်မှာနေရာပြန်ယူပြီး ကြိမ်လုံးကိုလွှဲပစ်လိုက်တာ မရပ်မနား။

"အွန်း အွန်း"

လေးချက်ဆက်တိုက်ရိုက်ခံရပြီးတော့ တော်တော်လေးနာသွားတာမို့ ခါးတွေရမ်းရင်းနဲ့ နာကျင်တာပျောက်လိုပျောက်ငြား ကမ္ဘာလှုပ်ရွနေမိတယ်။ လက်နှစ်ဖက်က လက်ထိပ်တန်းလန်းနဲ့ ခုတင်မှာထောက်ထားရလို့ လှမ်းပွတ်လို့လည်းမရ။ တစ်ခါရိုက်ရင် သုံးနေရာထိတာကြောင့် အခုတော့ ကမ္ဘာ့တင်ပါးတွေ နီရဲသွားပြီ။

သခင်က ကမ္ဘာကိုက်ထားတဲ့အရိုးကို ဆွဲယူလိုက်တော့

"နာလိုက်တာ သခင်ရာ။ စပ်လည်းစပ်တယ်။"

"အင်း၊ ကြိမ်ကို ရေစိမ်ထားလို့။"

"ဗျာ။ ဟာဗျာ၊ ရက်စက်ဖို့ဆို ဘယ်ကတတ်မှန်းမသိဘူး။"

*ဖြန်း*

"အား"

"ပြန်ပြောကြည့်စမ်း။"

"ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ ဘာမှမပြောပါဘူး။"

*ဖြန်း*

"အ"

"ညာပြန်ပြီ။"

"ဟုတ်တယ်။ ညာမိတယ်၊ အရွဲ့တိုက်မိတယ်၊ သဝန်တိုမိတယ်။ ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ သခင့်ကိုချစ်လွန်းလို့ မွှန်နေတာလေ။ ဒီတစ်ညလုံးဖြစ်သမျှကလည်း အဲဒါကနေအခြေခံတာ သခင်။"

"ဩ၊ ငါ့ကြောင့်ပေါ့။ ရပါတယ်၊ ငါ တာဝန်ယူပေးရမှာပေါ့။"

ကမ္ဘာ့အငယ်ကောင်ကို သခင့်လက်နဲ့ ရှေ့တိုးနောက်ဆုတ် ပွတ်တိုက်ပေးနေပြန်တယ်။

"ဟား"

အတော်ကြာလို့ ကမ္ဘာအရှိန်ရလာမှ ထိပ်ပေါက်ဝကို ခပ်နာနာဖိထားပြီး

"ပြောကြည့်ပါဦး၊ အရွဲ့တိုက်ရခြင်းအကြောင်းလေး။"

Half feel နဲ့ အနှောင့်ယှက်ခံရလို့ ကမ္ဘာ့မျက်နှာက မသာမယာ။

"သခင် အဖက်မလုပ်လို့ ... အ ..."

နေရခက်နေတဲ့ကြားက ဆောင့်ဆွဲလိုက်လို့ အသံတောင်မပီပြင်။

"ပက်လက်လှန်လိုက်။ ဒူးတွေထောင်ထား။"

သခင်ပြောတဲ့အတိုင်းနေလိုက်ပြီးတော့ သခင်က မန်ဖီနေတဲ့အကောင်ကို ဆက်ပြီးဆော့ကစားပေးနေရင်း ပေါင်အတွင်းသားတွေကိုလည်း ကြိမ်နဲ့ခပ်ဆတ်ဆတ်လိုက်ရိုက်နေတယ်။ နာကျင်မှုခပ်ပါးပါးနဲ့ရောနေတဲ့ ခံစားချက်က ကမ္ဘာ့ကို အရှိန်တင်ပေးနေသလိုပါပဲ။ သခင်က အမြီးကိုဆွဲထုတ်ပေးလိုက်ပြီး

"ငါအဖက်မလုပ်လို့ မင်းကရွဲ့တော့ ငါကအဖက်လုပ်ရရောလား။"

"သခင်က ပိုရွဲ့တတ်တာ။"

"ဒီည မြေကမ္ဘာတို့ မကျေနပ်သမျှတွေ အန်ချနေတာလား။"

"မကျေနပ်တာမဟုတ်ဘူး။ အသည်းယားတာ။ အား ..."

တောင့်တင်းနေပါတယ်ဆိုမှ လက်နဲ့တောက်ချရက်လေခြင်း။

"နောက်ဆို ငါ့ကိုမရွဲ့နဲ့။"

"အဲဒါဆို အကြာကြီးပစ်မထားနဲ့လေ။"

"ဘယ်လိုဖြစ်လို့ စွာနေတာလဲ။"

"မစွာဘူး။ သခင်ကမှ အသည်းမာတာ။"

"ဟား ဟား ... ဘယ်သူပြောလဲ။"

လက်ထိပ်ခတ်ခံထားရတဲ့လက်နှစ်ဖက်ကို ခေါင်းပေါ်မြှောက်တင်ကာ အရှိန်ယူထထိုင်ပြီးတစ်ဆက်တည်းမှာပဲ သခင့်ခေါင်းပေါ်ကနေကျော်လို့ သိုင်းဖက်ပစ်လိုက်တာက အရမ်းကိုမြန်လွန်းတာကြောင့် နှစ်ယောက်သားနီးကပ်သွားတယ်။ သခင်ကလည်း ကမ္ဘာ့လက်အောက်ကနေ ခေါင်းလျှိုထွက်ဖို့လုပ်လိုက်ပေမဲ့ ကမ္ဘာက ကြိုတွေးထားသလို သခင့်ကို ဆွဲယူနမ်းရှိုက်လိုက်တယ်။

ရှောင်ဖယ်လိုက်ရင်တောင် နီးကပ်နေတာမို့ လက်တွေကြားကထွက်သွားဖို့ ခက်နေခဲ့တယ်။ ကမ္ဘာ့အငယ်ကောင်ကိုသာ ခပ်တင်းတင်းဆုပ်ကိုင်ပြီး

"ဖယ်ပေးဖို့ အစီအစဉ်ရှိလား။"

တအားအောင့်နေပြီမို့ ကမ္ဘာဖယ်ပေးလိုက်တော့မှ

"သတ္တိတွေကောင်းနေတာပဲ။"

"နှုတ်ခမ်းလေးက ချိုလိုက်တာ။"

"ငါ စိတ်ကောင်းဝင်နေတာလေး ပျောက်တော့မယ်။"

"မသိဘူး၊ ကျေနပ်သွားပြီ။ လုပ်ချင်တာလုပ်တော့။"

■■■ Part (22) ဆက်ရန် ■■■