4
လီၿမိဳ႕
(ျမိဳ့ေတာ္ယြမ္ေပၿမိဳ႕ႏွင့္ တာ့ေပါင္းၿမိဳ႕တို႔ၾကား႐ွိၿမိဳ႕ )
......
လီၿမိဳ႕႐ွိ တည္းခိုခန္းတစ္ခုထဲတြင္။
မ်က္စိေ႐ွ႕ကကုတင္ေပၚမွာ႐ွိေနတဲ့
အျဖဴေကာင္ေလး သတိေမ့ပုံက အပူပင္ကင္းေနသည့္အလား...
သို႔ေသာ္ ပိုင္ေလာ့က်င္းေသြးသားတို့မွာေတာ့ ဗလာင္ဆူလ်က္
ထိုအျဖဴေကာင္ေလးအား စုတ္ျပတ္သတ္သြားေအာင္
ကိုက္ဆြဲျပစ္ခ်င္သည့္စိတ္ေတြသာ စိုးမိုးေနသည္။
မရေတာ့ဘူး ...
စိတ္ေတြဘယ္လိုမွအစိုးမရေတာ့လို႔..
ၿမိဳ႕ေတာ္ယြမ္ေပကိုေရာက္တဲ့ထိမေစာင့္ႏိုင္လို႔.. ခရီးအေသာ့ႏွင္ၿပီး
လမ္းတေထာက္က လီၿမိဳ႕မွာနားခဲ့တာ။
ဒီအျဖဴေကာင္ေလးရဲ႕ အေသြးအသားေတြကိုျမည္းစမ္းခ်င္လြန္းလို႔..။
ကိုယ္ရံေတာ္ယင္းရဲ႕လက္ဆျပင္းမျပင္းေတာ့မသိ
ခုထိကိုသတိျပန္မရေသးဘူး။
ႏိုးလာတဲ့ထိလည္းမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ၿပီမို႔...
ကုတင္ေဘးမွာဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး
ေလ်ာ့ရဲရဲ အကၤ်ီခါးစည္းက်ိဳးေလးကို အသာေျဖခ်လိုက္ေတာ့ျမင္ကြင္းက
လည္ေခ်ာင္းထဲက
ဂလု ဆိုျပီးေတာင္အသံေတာင္ျမည္သြားရတယ္ ။
အျပစ္ဆိုစရာမ႐ွိတဲ့
ကိုယ္လုံးေလးက ႏွင္းေရၾကည္လိုမ်ိဳး
ေဖြးႏုၾကည္လင္ေနတာပဲ။
ပန္းေဖ်ာ့ေရာင္သန္းေနတဲ့
ပြင့္ခ်က္ေလးေတြကလည္း စိန္ေခၚေနသလိုမ်ိဳးေလး ။
စိတ္ေတြအစိုးမရေတာ့သည့္ေနာက္ဆုံး
ဝမ္းဗိုက္ဗဟိုတည့္တည့္မွာ႐ွိတဲ့ ခ်က္ေလးကေန
အေပၚတည့္တည့္ကို လက္ခလယ္ေလးနဲ႔ ဖြဖြေလးပြတ္ဆြဲျကည့္ေတာ့
ခနၶာကိုယ္ထဲေသြးေတြ ဆူတာဆူတာဆိုတာ ေပါက္ထြက္ေတာ့မည့္အတိုင္းပဲ။
ညီေတာ္ေမာင္ကလဲ ခ်က္ခ်င္းေခါင္းေထာင္လာကာ
ရမၼက္ေသြးေတြကလဘ္းေတာ္ေတာ္ႂကြေနၿပီ။
အနည္းငယ္ေျခာက္ေသြ႔ေနသေယာင္ ႏုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြကို
လ်ွာနဲ႔အသာေလးထိတ့ိုကာ စိုစြက္ေစလိုက္ၿပီး
ပန္းစီေရာင္စိုသြားေသာ ႏုတ္ခမ္းရဲရဲေလးေတြၾကားကို
လ်ွာေလးထိုးထည့္ကာ
အေပၚတလွည့္ ေအာက္တလွည့္
စုပ္ယူေနလိုက္ေတာ့ အရသာ႐ွိခ်က္ဆိုတာ..။
ဆက္ျပီးအခ်ိန္ေတြဆြဲမေနေတာ့ပဲ
ကိုယ္ေပၚက အဝတ္ေတြေရာ ထိုေကာင္ေလးရဲ႕က်န္႐ွိေနေသးတဲ႕
အဝတ္ေတြကိုေရာ
အကုန္ခြၽတ္ျပစ္လိုက္သည္။
ဒီထပ္ပိုၿပီးမေစာင့္ႏိုင္ေတာ့ဘူးေလ
ႏိုးလာမလားလို႔ေစာင့္ေနရတာလည္း ေတာ္ေတာ္ေအာင့္ေနၿပီ။
ခုဆို ကုတင္ေပၚမွာ သူေရာကိုယ္ေရာ မိေမြးတိုင္းဖေမြးတိုင္းႏွင့္..။
ပြင့္ခ်က္လႊာေလးႏွစ္လႊာၾကားေနရာေလးကို
တစ္ခ်က္နမ္း႐ူိက္လိုက္ကာ လက္ကိုတျဖည္းျဖည္းေအာက္ပို႔လိုက္ေတာ့
သူညီဖြားေလးက ေႏြးေႏြးရယ္ ။
အား...အူယားခ်က္ဆိုတာ
ထပ္ၿပီးလက္ကိုေရြ႔လိုက္ေတာ့
ေတြ႔ပါၿပီ သူဆာေလာင္ေနတဲ့တြင္းေပါက္ေလး။
တြင္းေပါက္ေလးနဲ႔ ထိေတြ႔႐ုံ႐ွိေသးတယ္
ပိုမိုဆူလာတဲ့ေသြးေတြေၾကာင့္
လက္ညိဳးတေခ်ာင္းလုံး
တဆုံးထိုးထည့္လိုက္ေတာ့ မ်က္ခုံးေလးေတြတြန္႔ခ်ိဳးလာတဲ့ေကာင္ေလး...
"အာ့ နာတယ္"
ိမ်က္ႏွာေလး႐ူံတြကာ ခါေလးေကာ့လ်က္ မ်က္လုံးတိဳ့ပြင့္လာသည္။
ထိုႏွင့္တၿပိဳက္နက္
"အာ့.ခ ခင္ ဗ်ား.. အား.."
လက္ညိဳးနဲ႔အသြင္းထုတ္လုပ္ေနတာမို႔ နာက်င္စြာေအာ္ေနေလသည္။ ေအာ္သံႏွင့္အတူ႐ုန္းကန္စျပဳေနေသာ
လက္ႏွစ္ဖက္ကို
ေပါင္းကာခ်ဳပ္ကိုင္လိုက္ၿပီး ေခါင္းရင္းသို႔ပို႔ထားလိုက္ေတာ့
"ခ ခင္ဗ်ား လူယုတ္မာ ဘာလုပ္ဖို႔ၾကံေနတာလဲ အ့ ခုလြတ္ ထုတ္ေပး အား...."
ရုန္းကန္ရင္း ေဒါသစြတ္ေနတဲ့ ထိုေကာင္ျဖဴေလးရဲ႕စကားေတြမဆုံးခင္ပဲ ေနာက္ထပ္လက္တေခ်ာင္းထပ္ထည့္လိုက္ေတာ့
ေတာ္ေတာ္နာသြားပုံပင္ ။
ပထမဆုံးမို႔မ်ားလား...
"ေသနာႀကီး ထုတ္ေပးလို႔ အား...အေမေရ....ထုတ္ေပး
ခုထုတ္ ေခြးမသား အား.."
လက္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းထဲကို ကမၻာပ်က္ျပေနတာ
စိတ္ေတာင္သိပ္မ႐ွည္ခ်င္ေတာ့ဘူး။
အျမင္ကပ္လို႔
လက္ေတြကို အျကမ္းပတမ္း အသြင္းထုတ္လုပ္လိုက္ေတာ့
မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ေအာ္ေနပါေလေရာ။
ဒီကေလး လက္ေလးႏွစ္ေခ်ာင္းေတာင္ ဒီေလာက္ျဖစ္ေနတာ သူဟာဆိုခံႏိုင္ပါ့မလား ။
အင္းေလ က်ပ္ထုပ္ေနတာဆိုေတာ့လည္း..
"ဟား...မိုက္တယ္...က်ပ္ေနတာပဲ ..
လက္ေတာင္ဒီေလာက္က်ပ္ေနတာ ကိုယ္ဟာသာဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္အရသာ႐ွိလိုက္မလဲ"
ေႏြးေနတဲ့အတြင္းသားေတြေၾကာင့္ေရာ စခ်င္တဲ့စိတ္ေၾကာင့္ပါ သာယာစြာ ညီးညဴလိုက္ၿပီး
သုံးေခ်ာင္းေျမာက္လက္ကိုထည့္လိုက္ေတာ့
အျဖဴေကာင္ေလး ထြန္႔ထြန္႔လူးကာ
ေအာ္ငိုပါေလေရာ...
"အ့ အေမေရ... အား..အေဖေရာကယ္ပါဦး ....နာတယ္
အား...ထုတ္ေပး...အ့အား ရပ္ပါေတာ့ ..အား..."
"က်စ္...ဘာလို႔အတင္းေအာ္ေနတာလဲ
ေပ်ာ္စရာက ခုမွစမွာေလ"
ေျပာရင္း လက္ကိုထုတ္ကာ လက္မနစ္ျဖင့္ေပါင္ႏွစ္ေခ်ာင္းအား ဆြဲကားလိုက္ေတာ့ လြတ္သြားေသာ လက္ေတြျဖင့္ ထု႐ိုက္လာသည္။
" ေခြးသား... မင္းကိုေသေအာင္႐ိုက္ျပစ္မယ္ ဘယ္ကိုလာၿပီးျပစ္မွားေနတာလဲ မင္းကိုငါဖန္တီ္းထားတာကြ သိလား
ငါေပးတဲ့ဘဝနဲ႔ လူျဖစ္ေနတဲ့သူကမ်ား ေသစမ္း...ေသလိုက္စမ္းပါ...ဒီလက္ေတြနဲ႔ပဲ မင္းကိုသတ္ျပစ္မယ္"
" မင္း...."
အတင္းထု႐ိုက္ၿပီး ပါးစပ္ကလည္း ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိေအာင္ကို တရစပ္ဆဲဆိုေနတာေၾကာင့္ ေဒါသတို႔ကေထာင္းခနဲ
"ယင္း ယီ"
က်ယ္ေလွာင္ျပတ္သားသည့္ ထိုေအာ္သံေၾကာင့္
ေ႐ွာင္က်ိမွာေၾကာင္အသြားရၿပီး ထိုတဏုာ႐ူးအား
ထု႐ိုက္ေနသည့္လက္ေတြပင္ ေလထဲရပ္တန္႔သြားသည္။
သူက ဘာလို႔႐ုတ္တရက္ႀကီး သူ႔ကိုယ္ရံေတာ္ႏွစ္ေယာက္နာမည္ေအာ္ရတာလဲ။
ထိုစဥ္ ရုတ္တရက္ျကီး
ကိုယ္ရံေတာ္ယင္းႏွင့္ယီက အခန္းတြင္းဝင္ေရာက္လာေလသည္။
ဘာ ဘာလဲဟ ။
ငါေရးတဲ့ထဲ ဒီအခန္းက သူတို႔မပါဘူး။
ေမ့လို႔ ခ်န္ေ႐ွာင္က်ိက ဘုရင္ကို ထု႐ိုက္တာေတြမလုပ္ခဲ့လို႔မပါတာလား သူတို႔ကဘာလာလုပ္ရတာလဲ..။
"လက္ေတြကို ခ်ဳပ္ထားလိုက္"
ပိုင္းေလာ့က်င္းရဲ႕ထိုအမိန္႔သံေၾကာင့္ ေ႐ွာင္က်ိအသံပင္မထြက္ႏိုင္ေတာ့ေပ။
သူေရးတဲ့ထဲ ဒါမိ်ဳးမွမပါခဲ့ပဲ။
ခုသူပုံစံမွာ အဝက္အစားတစိမွမပါ
လက္ေတြက ထု႐ိုက္ရင္းေလထဲမွာရပ္တန္႔လ်က္
ေျခေထာက္ေတြက ဆြဲကားခံထားရေသးသည္တဲ့။
ေသာက္က်ိဳးနဲ အ႐ွက္တကြဲမူႀကီး
"ဘာ ဘာလုပ္တာလဲ လြတ္ မလုပ္...အ"
စကားပင္မဆုံးေသး ေဘးတခ်က္စီမွာထိုင္လ်က္
ခနၶာကိုယ္ကိုဆြဲလွဲကာ လက္ေတြကို အိပ္ရာႏွင့္ကပ္ကာဖိထားက်ေလသည္။ ဒါတင္မကေသး
ကိုယ္ရံေတာ္ယင္းရဲ႕ လက္တဖတ္က ေရႇာင္က်ိနဖူးကိဳကိုင္ကာ ေခါင္းမေထာင္နိဳင္ေအာင္ ဖိထားေသးသည္။
လက္ေတြမေျပာနဲ႔ ေခါင္းပင္လူပ္လို႔မရေတာ့ေပ။
"မင္း ...မင္း...တို႔ ယုတ္မာလွခ်ည္လား ...သတိၱ႐ွိရင္လြတ္ေပး
တစ္ေယာက္ခ်င္းခ်မယ္ လြတ္စမ္း...ေခြးေကာင္ေတြ"
"စကားမမ်ားနဲ႔ေလ
ထပ္ၿပီးေျပာေနရင္ ပါးစပ္ထဲထိတတ္လုပ္မွာေနာ္"
"ဘာ ..!!
ေခြးေကာင္ မင္းဘာ$စကားေျပားတာလဲ ေဘာပဲကြာ႐ွင္းလား
မင္း $ပါးစပ္က$#...*****####$**"
ပိုင္းေလာ့က်င္း မွာေနာင္တပင္ရခ်င္၍သြားသည္။
ၿငိမ္မလားလို႔ ၿခိမ္းေျခာက္မိပါတယ္
အာျဗဲႀကီးနဲ႔ ဆဲလိုက္တာဆိုတာ မိုးမြန္ေနေရာပဲ။
ေနႏွင့္ဦး အဲေလာက္အဆဲသန္တဲ့ဟာေလး ေနာက္မွ
တကယ္တတ္လုပ္ဦးမယ္ ။
ခုေတာ့ ေတာ္ေတာ္ကိဳေအာင့္ေနၿပီ
အတြင္းသားေလးေတြကိုပဲ စားေတာ့မယ္။
ေ႐ွာင္က်ိရဲ႕ေျခေထာက္တစ္ဖတ္ကို ဆြဲေျမာက္လိုက္ၿပီး
ကိုယ္ရံေတာ္ယင္းအား ဖိကိုင္ထားေစလိုက္သည္။
လက္သုံးေခ်ာင္းနဲ႔ကစားေပးထားတဲ့
အေပါက္ေလးက အနည္းငယ္ပြင့္ေနကာနီရဲလို႔။ ပိုင္းေလာ့က်င္းအခိ်န္မဆြဲေတာ့ပဲ ညီေတာ္ေမာင္ကိုိုတစ္ခ်က္ပြက္ဆြဲကာ ထိုအနီေရာင္အေပါက္ေလးမွာေတ့လိုက္ေတာ့
အျဖဴေကာင္ေလး သိမ့္ခနဲတုန္သြားေလရဲ႕။
"မလုပ္ပါနဲ႔ဗ်ာ .. ေတာင္းပန္ပါတယ္ က်ေနာ္ခ်န္ေ႐ွာင္က်ိအစစ္မဟုတ္ပါဘူး အာ့ျကီးဖယ္ေပးပါ ပူပူႀကီးမေနတတ္ဘူး
ဖယ္ေပးပါဗ်ာ
က်ေနာ္ ေတာင္းပန္ အား........."
နားမလည္ႏိုင္ေအာင္ကို
ဘာေတြေျပာေနမွန္းမသိေသာ
ထိုအျဖဴေကာင္ေလးရဲ့စကားေတြကို
ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ဘဲ အားနဲ႔ဖိသြင္းျပစ္လိုက္သည္ ။
အဖ်ားေလးပဲဝင္ရေသးတယ္
ေသေအာင္ေအာ္ေနတာမ်ား ျမင္လို႔ေတာင္မေကာင္းဘူး။
ျပန္ႏုတ္ကာ ေနာက္တႀကိမ္ျပန္ေတ့ၿပီး အားနဲ႔ျပန္ဖိသြင္းလိုက္ေတာ့
ခုနကထက္ လက္ႏွစ္လုံးစာေလာက္ ပိုဝင္သြားလို႔
အျဖဴေကာင္ေလးတို့ ကမၻာပ်က္ေနေလၿပီ။
"အား....နာတယ္....အား...ေသ အ ေသနာႀကီး....ျပန္ထုတ္...ေပး နာတယ္လို႔......"
ေအာ္သံေတြကို လ်စ္လ်ဴ႐ူလိုက္ၿပီး
ထုတ္လိုက္ အ႐ွိန္နဲ႔ ျပန္ဖိသြင္းလိုက္ ႏွင့္ တဆုံးထိမဝင္မခ်င္းခ်ဲ့ေနလိုက္သည္။
တခ်က္ထဲသြင္းလိုက္လို႔ရေပမယ္
ဒီနည္းလမ္းက ပိုနာေစလိမ့္မည္။
အဟက္ ..!အဲလို နာေစခ်င္တာ
တဆုံးဝင္သြားတာနဲ႔ တၿပိဳင္နက္ ျပစ္ျပစ္ေဆာင့္ေနေတာ့
ငယ္သံပါေအာင္ေအာ္ေနေလသည္ ။
မသနားပါဘူး အဲလိုနာေစခ်င္တာ
"ဟား....ေကာင္းလိုက္... အ့.. ဟား...အင္း...ေကာင္းတယ္..."
ပူေႏြးတင္းက်ပ္ေနတဲ့ အတြင္းသားေတြက ခနၶာကိုယ္ထဲကေသြးေတြကိုပင္ ေျဗာင္းျပန္စီးသြားေစေအာင္
သာယာလြန္းလို႔ မ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာ ညီးညဴေနရသည္။
ေအာက္က အျဖဴေကာင္ေလးကေတာ့
အသံေတြျပာၿပီး မ်က္ရည္ေတြအိုင္ထြန္းေနၿပီ ။
သို႔ေပသည္႔ ဂ႐ုမစိုက္ႏိုင္ပါဘူး။ ေသြးသားဆနၵေတြၿပီးေျမာက္ဖို႔ရာ
ပိုလို႔ပင္အထဲဝင္ေအာင္ ေဆာင့္သြင္းရင္းေနလိုက္ရင္း
"ေကာင္းလြန္းလို႔ ႐ူးေတာ့မွာပဲ"
"ရပ္ ရပ္ပါေတာ့...အာ့..ဟ့..အ့အ့ .မခံႏိုင္ေတာ့ဘူး..."
ေ႐ွာင္က်ိ နည္းမ်ိဳးစုံနဲ႔ေတာင္းပန္ေနေပမယ့္လည္း ဂ႐ုစိုက္ဖို႔ေဝးစြ
႐ွိသည္ဟုပင္မထင္ကာ လိမ့္လိမ့္ေဆာင့္ေနသည္။
ပို၍အ႐ွိန္တင္လာသည္သာ႐ွိသည္ရ အ႐ွိန္ေလ်ာ့သြားသည္ဟူ၍မ႐ွိ။
ေသမွာပဲ တကယ္ေသေတာ့မွာ
ေအာ္ရလြန္းလို႔ လည္ေျခာင္းေတြလဲနာေနၿပီ
ငိုရတာမ်က္လုံးေတြ က်ိန္းစပ္ေနၿပီ $တဏုာ႐ူးကခုထိမၿပီးႏိုင္ေသးဘူး ေသသြားရင္ေကာင္းမွာပဲ။
ခနၶာကိုယ္ ထိုးခြဲေနတဲ့အရာေၾကာင့္ သာယာမူဆိုတာေဝးစြ
က်က္သတုံးကိုယ္ရံေတာ္ႏွစ္ေယာက္ကလည္း ဖိထားလိုက္ၾကတာ အ႐ိုးေတြေၾကကုန္ၿပီလားမသိဘူး။
နာလို႔ေသေတာ့မယ္ လြတ္ၾကပါေတာ့။
ေ႐ွာင္က်ိစိတ္ထဲကသာေျပာျခင္းျဖစ္ျပီး
လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ေအာ္ဖို႔ပင္အားမ႐ွိေတာ့ေပ။ ခုခ်ိန္သူ႔အဝေလးလဲစုတ္ျပတ္ေနမွာအေသခ်ာပင္။
"အ့...အ့....ရပ္...အ....နာ...အာ့...မခံ...နိင္...အာ့
...ရပ္ပါ..ေတာ့..အား....အရမ္း...နာ...အ..နာေနၿပီလို႔.....အား...အား....အ့....အား...."
အထြဋ္ထိပ္ေရာက္ေတာ့မည္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္
ပိုင္းေလာ့က်င္း တရပ္စပ္ေဆာင့္လိုက္ေတာ့
အားမ႐ွိေတာ့သည့္ အသံေလးႏွင့္ အသနားခံလာသည္။
အဲလိုမ်ိဳး နာက်င္ေနပုံေလးက ေက်နပ္စရာေကာင္းလိုက္ခ်က္....
"အ့.....ဟား......"
အခ်က္ေပါင္းမ်ားစြာ တရပ္ၾကမ္းျပစ္ေဆာင့္ၿပီးေနာက္
ေခါင္းေမာ့ကာ သာယာမူကိုအျပည့္ဝခံစားလိုက္ၿပီး
ၿပီးေျမာက္ခ်င္းေတြကို အျဖဴေကာင္ေလးအထဲမွာပင္
စြန္႔ထုတ္လိုက္သည္ ။
"ရၿပီ သြားေတာ့."
ပိုင္းေလာ့က်င္း စကားဆုံးသည္ႏွင့္
ယင္း နဲ႔ယီႏွစ္ေယာက္လုံး အခန္းထဲမွထြက္ခြာသြားၾကေလသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ခ်န္ေ႐ွာင္က်ိမွာမူ လူပ္ဖို႔တစက္အားမ႐ွိေတာ့သျဖင့္ ထိုအေနထားတိုင္းပင္က်န္ခဲ့ရသည္။
"အာ့...."
ပိုင္းေလာ့က်င္း သူ႔ညီေတာ္ေမာင္ကို အသာဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ ခနၶာကိုယ္ေလးသိမ့္ခနဲတုန္ကာ
အသံပိစိေလးထြက္လာသည့္အေကာင္ေပါက္ေလး။
ပိုင္းေလာ့က်င္း
ေခြၽးစေလးေတြသီေနတဲ့
အႏွီအျဖဴေကာင္ေလးနဖူးေလးကို
ခပ္ဖြဖြေလးေခြၽးသုတ္ေပးၿပီး
နားနားေလးကပ္ကာျဖင့္...
"မင္းသိလား ဘယ္သူမွငါကိုယ္ေတာ္ကို ဒီေလာက္ေက်နပ္မူမေပးႏိုင္ေသးဘူး
မင္းကိုလုပ္ရတာ ငါကိုယ္ေတာ္ တကယ္အားရေက်နပ္တယ္"
"ေဘာပဲ အဲေတာ့ေဘာျဖစ္လား."
.
.
.
.
.
.
.
တူဘီ ကိုတိန္ၫြန္႔
.........................................................
(AN/
ညနက္မွတင္ေပးတယ္ဆိုတာက
ခင္ဗ်ားေလးတို႔ဇြတ္ေမွာင္ရေအာင္လို႔😝)
#ပိစိ
###
လီမြို့
(မြို့တော်ယွမ်ပေမြို့နှင့် တာ့ပေါင်းမြို့တို့ကြားရှိမြို့ )
......
လီမြို့ရှိ တည်းခိုခန်းတစ်ခုထဲတွင်။
မျက်စိရှေ့ကကုတင်ပေါ်မှာရှိနေတဲ့
အဖြူကောင်လေး သတိမေ့ပုံက အပူပင်ကင်းနေသည့်အလား...
သို့သော် ပိုင်လော့ကျင်းသွေးသားတို့မှာတော့ ဗလာင်ဆူလျက်
ထိုအဖြူကောင်လေးအား စုတ်ပြတ်သတ်သွားအောင်
ကိုက်ဆွဲပြစ်ချင်သည့်စိတ်တွေသာ စိုးမိုးနေသည်။
မရတော့ဘူး ...
စိတ်တွေဘယ်လိုမှအစိုးမရတော့လို့..
မြို့တော်ယွမ်ပေကိုရောက်တဲ့ထိမစောင့်နိုင်လို့.. ခရီးအသော့နှင်ပြီး
လမ်းတထောက်က လီမြို့မှာနားခဲ့တာ။
ဒီအဖြူကောင်လေးရဲ့ အသွေးအသားတွေကိုမြည်းစမ်းချင်လွန်းလို့..။
ကိုယ်ရံတော်ယင်းရဲ့လက်ဆပြင်းမပြင်းတော့မသိ
ခုထိကိုသတိပြန်မရသေးဘူး။
နိုးလာတဲ့ထိလည်းမစောင့်နိုင်တော့ပြီမို့...
ကုတင်ဘေးမှာဝင်ထိုင်လိုက်ပြီး
လျော့ရဲရဲ အင်္ကျီခါးစည်းကျိုးလေးကို အသာဖြေချလိုက်တော့မြင်ကွင်းက
လည်ချောင်းထဲက
ဂလု ဆိုပြီးတောင်အသံတောင်မြည်သွားရတယ် ။
အပြစ်ဆိုစရာမရှိတဲ့
ကိုယ်လုံးလေးက နှင်းရေကြည်လိုမျိုး
ဖွေးနုကြည်လင်နေတာပဲ။
ပန်းဖျော့ရောင်သန်းနေတဲ့
ပွင့်ချက်လေးတွေကလည်း စိန်ခေါ်နေသလိုမျိုးလေး ။
စိတ်တွေအစိုးမရတော့သည့်နောက်ဆုံး
ဝမ်းဗိုက်ဗဟိုတည့်တည့်မှာရှိတဲ့ ချက်လေးကနေ
အပေါ်တည့်တည့်ကို လက်ခလယ်လေးနဲ့ ဖွဖွလေးပွတ်ဆွဲကြည့်တော့
ခန္ဓာကိုယ်ထဲသွေးတွေ ဆူတာဆူတာဆိုတာ ပေါက်ထွက်တော့မည့်အတိုင်းပဲ။
ညီတော်မောင်ကလဲ ချက်ချင်းခေါင်းထောင်လာကာ
ရမ္မက်သွေးတွေကလဘ်းတော်တော်ကြွနေပြီ။
အနည်းငယ်ခြောက်သွေ့နေသယောင် နုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို
လျှာနဲ့အသာလေးထိတ့ိုကာ စိုစွက်စေလိုက်ပြီး
ပန်းစီရောင်စိုသွားသော နုတ်ခမ်းရဲရဲလေးတွေကြားကို
လျှာလေးထိုးထည့်ကာ
အပေါ်တလှည့် အောက်တလှည့်
စုပ်ယူနေလိုက်တော့ အရသာရှိချက်ဆိုတာ..။
ဆက်ပြီးအချိန်တွေဆွဲမနေတော့ပဲ
ကိုယ်ပေါ်က အဝတ်တွေရော ထိုကောင်လေးရဲ့ကျန်ရှိနေသေးတဲ့
အဝတ်တွေကိုရော
အကုန်ချွတ်ပြစ်လိုက်သည်။
ဒီထပ်ပိုပြီးမစောင့်နိုင်တော့ဘူးလေ
နိုးလာမလားလို့စောင့်နေရတာလည်း တော်တော်အောင့်နေပြီ။
ခုဆို ကုတင်ပေါ်မှာ သူရောကိုယ်ရော မိမွေးတိုင်းဖမွေးတိုင်းနှင့်..။
ပွင့်ချက်လွှာလေးနှစ်လွှာကြားနေရာလေးကို
တစ်ချက်နမ်းရိူက်လိုက်ကာ လက်ကိုတဖြည်းဖြည်းအောက်ပို့လိုက်တော့
သူညီဖွားလေးက နွေးနွေးရယ် ။
အား...အူယားချက်ဆိုတာ
ထပ်ပြီးလက်ကိုရွေ့လိုက်တော့
တွေ့ပါပြီ သူဆာလောင်နေတဲ့တွင်းပေါက်လေး။
တွင်းပေါက်လေးနဲ့ ထိတွေ့ရုံရှိသေးတယ်
ပိုမိုဆူလာတဲ့သွေးတွေကြောင့်
လက်ညိုးတချောင်းလုံး
တဆုံးထိုးထည့်လိုက်တော့ မျက်ခုံးလေးတွေတွန့်ချိုးလာတဲ့ကောင်လေး...
"အာ့ နာတယ်"
ိမျက်နှာလေးရူံတွကာ ခါလေးကော့လျက် မျက်လုံးတို့ပွင့်လာသည်။
ထိုနှင့်တပြိုက်နက်
"အာ့.ခ ခင် ဗျား.. အား.."
လက်ညိုးနဲ့အသွင်းထုတ်လုပ်နေတာမို့ နာကျင်စွာအော်နေလေသည်။ အော်သံနှင့်အတူရုန်းကန်စပြုနေသော
လက်နှစ်ဖက်ကို
ပေါင်းကာချုပ်ကိုင်လိုက်ပြီး ခေါင်းရင်းသို့ပို့ထားလိုက်တော့
"ခ ခင်ဗျား လူယုတ်မာ ဘာလုပ်ဖို့ကြံနေတာလဲ အ့ ခုလွတ် ထုတ်ပေး အား...."
ရုန်းကန်ရင်း ဒေါသစွတ်နေတဲ့ ထိုကောင်ဖြူလေးရဲ့စကားတွေမဆုံးခင်ပဲ နောက်ထပ်လက်တချောင်းထပ်ထည့်လိုက်တော့
တော်တော်နာသွားပုံပင် ။
ပထမဆုံးမို့များလား...
"သေနာကြီး ထုတ်ပေးလို့ အား...အမေရေ....ထုတ်ပေး
ခုထုတ် ခွေးမသား အား.."
လက်လေးနှစ်ချောင်းထဲကို ကမ်ဘာပျက်ပြနေတာ
စိတ်တောင်သိပ်မရှည်ချင်တော့ဘူး။
အမြင်ကပ်လို့
လက်တွေကို အကြမ်းပတမ်း အသွင်းထုတ်လုပ်လိုက်တော့
မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ အော်နေပါလေရော။
ဒီကလေး လက်လေးနှစ်ချောင်းတောင် ဒီလောက်ဖြစ်နေတာ သူဟာဆိုခံနိုင်ပါ့မလား ။
အင်းလေ ကျပ်ထုပ်နေတာဆိုတော့လည်း..
"ဟား...မိုက်တယ်...ကျပ်နေတာပဲ ..
လက်တောင်ဒီလောက်ကျပ်နေတာ ကိုယ်ဟာသာဆိုရင်တော့ ဘယ်လောက်တောင်အရသာရှိလိုက်မလဲ"
နွေးနေတဲ့အတွင်းသားတွေကြောင့်ရော စချင်တဲ့စိတ်ကြောင့်ပါ သာယာစွာ ညီးညူလိုက်ပြီး
သုံးချောင်းမြောက်လက်ကိုထည့်လိုက်တော့
အဖြူကောင်လေး ထွန့်ထွန့်လူးကာ
အော်ငိုပါလေရော...
"အ့ အမေရေ... အား..အဖေရောကယ်ပါဦး ....နာတယ်
အား...ထုတ်ပေး...အ့အား ရပ်ပါတော့ ..အား..."
"ကျစ်...ဘာလို့အတင်းအော်နေတာလဲ
ပျော်စရာက ခုမှစမှာလေ"
ပြောရင်း လက်ကိုထုတ်ကာ လက်မနစ်ဖြင့်ပေါင်နှစ်ချောင်းအား ဆွဲကားလိုက်တော့ လွတ်သွားသော လက်တွေဖြင့် ထုရိုက်လာသည်။
" ခွေးသား... မင်းကိုသေအောင်ရိုက်ပြစ်မယ် ဘယ်ကိုလာပြီးပြစ်မှားနေတာလဲ မင်းကိုငါဖန်တီ်းထားတာကွ သိလား
ငါပေးတဲ့ဘဝနဲ့ လူဖြစ်နေတဲ့သူကများ သေစမ်း...သေလိုက်စမ်းပါ...ဒီလက်တွေနဲ့ပဲ မင်းကိုသတ်ပြစ်မယ်"
" မင်း...."
အတင်းထုရိုက်ပြီး ပါးစပ်ကလည်း ဘာတွေပြောနေမှန်းမသိအောင်ကို တရစပ်ဆဲဆိုနေတာကြောင့် ဒေါသတို့ကထောင်းခနဲ
"ယင်း ယီ"
ကျယ်လှောင်ပြတ်သားသည့် ထိုအော်သံကြောင့်
ရှောင်ကျိမှာကြောင်အသွားရပြီး ထိုတဏုာရူးအား
ထုရိုက်နေသည့်လက်တွေပင် လေထဲရပ်တန့်သွားသည်။
သူက ဘာလို့ရုတ်တရက်ကြီး သူ့ကိုယ်ရံတော်နှစ်ယောက်နာမည်အော်ရတာလဲ။
ထိုစဉ် ရုတ်တရက်ကြီး
ကိုယ်ရံတော်ယင်းနှင့်ယီက အခန်းတွင်းဝင်ရောက်လာလေသည်။
ဘာ ဘာလဲဟ ။
ငါရေးတဲ့ထဲ ဒီအခန်းက သူတို့မပါဘူး။
မေ့လို့ ချန်ရှောင်ကျိက ဘုရင်ကို ထုရိုက်တာတွေမလုပ်ခဲ့လို့မပါတာလား သူတို့ကဘာလာလုပ်ရတာလဲ..။
"လက်တွေကို ချုပ်ထားလိုက်"
ပိုင်းလော့ကျင်းရဲ့ထိုအမိန့်သံကြောင့် ရှောင်ကျိအသံပင်မထွက်နိုင်တော့ပေ။
သူရေးတဲ့ထဲ ဒါမိျုးမှမပါခဲ့ပဲ။
ခုသူပုံစံမှာ အဝက်အစားတစိမှမပါ
လက်တွေက ထုရိုက်ရင်းလေထဲမှာရပ်တန့်လျက်
ခြေထောက်တွေက ဆွဲကားခံထားရသေးသည်တဲ့။
သောက်ကျိုးနဲ အရှက်တကွဲမူကြီး
"ဘာ ဘာလုပ်တာလဲ လွတ် မလုပ်...အ"
စကားပင်မဆုံးသေး ဘေးတချက်စီမှာထိုင်လျက်
ခန္ဓာကိုယ်ကိုဆွဲလှဲကာ လက်တွေကို အိပ်ရာနှင့်ကပ်ကာဖိထားကျလေသည်။ ဒါတင်မကသေး
ကိုယ်ရံတော်ယင်းရဲ့ လက်တဖတ်က ရှောင်ကျိနဖူးကိုကိုင်ကာ ခေါင်းမထောင်နိုင်အောင် ဖိထားသေးသည်။
လက်တွေမပြောနဲ့ ခေါင်းပင်လူပ်လို့မရတော့ပေ။
"မင်း ...မင်း...တို့ ယုတ်မာလှချည်လား ...သတိ္တရှိရင်လွတ်ပေး
တစ်ယောက်ချင်းချမယ် လွတ်စမ်း...ခွေးကောင်တွေ"
"စကားမများနဲ့လေ
ထပ်ပြီးပြောနေရင် ပါးစပ်ထဲထိတတ်လုပ်မှာနော်"
"ဘာ ..!!
ခွေးကောင် မင်းဘာ$စကားပြေားတာလဲ ဘောပဲကွာရှင်းလား
မင်း $ပါးစပ်က$#...*****####$**"
ပိုင်းလော့ကျင်း မှာနောင်တပင်ရချင်၍သွားသည်။
ငြိမ်မလားလို့ ခြိမ်းခြောက်မိပါတယ်
အာဗြဲကြီးနဲ့ ဆဲလိုက်တာဆိုတာ မိုးမွန်နေရောပဲ။
နေနှင့်ဦး အဲလောက်အဆဲသန်တဲ့ဟာလေး နောက်မှ
တကယ်တတ်လုပ်ဦးမယ် ။
ခုတော့ တော်တော်ကိုအောင့်နေပြီ
အတွင်းသားလေးတွေကိုပဲ စားတော့မယ်။
ရှောင်ကျိရဲ့ခြေထောက်တစ်ဖတ်ကို ဆွဲမြောက်လိုက်ပြီး
ကိုယ်ရံတော်ယင်းအား ဖိကိုင်ထားစေလိုက်သည်။
လက်သုံးချောင်းနဲ့ကစားပေးထားတဲ့
အပေါက်လေးက အနည်းငယ်ပွင့်နေကာနီရဲလို့။ ပိုင်းလော့ကျင်းအခိျန်မဆွဲတော့ပဲ ညီတော်မောင်ကိိုတစ်ချက်ပွက်ဆွဲကာ ထိုအနီရောင်အပေါက်လေးမှာတေ့လိုက်တော့
အဖြူကောင်လေး သိမ့်ခနဲတုန်သွားလေရဲ့။
"မလုပ်ပါနဲ့ဗျာ .. တောင်းပန်ပါတယ် ကျနော်ချန်ရှောင်ကျိအစစ်မဟုတ်ပါဘူး အာ့ကြီးဖယ်ပေးပါ ပူပူကြီးမနေတတ်ဘူး
ဖယ်ပေးပါဗျာ
ကျနော် တောင်းပန် အား........."
နားမလည်နိုင်အောင်ကို
ဘာတွေပြောနေမှန်းမသိသော
ထိုအဖြူကောင်လေးရဲ့စကားတွေကို
ဂရုမစိုက်တော့ဘဲ အားနဲ့ဖိသွင်းပြစ်လိုက်သည် ။
အဖျားလေးပဲဝင်ရသေးတယ်
သေအောင်အော်နေတာများ မြင်လို့တောင်မကောင်းဘူး။
ပြန်နုတ်ကာ နောက်တကြိမ်ပြန်တေ့ပြီး အားနဲ့ပြန်ဖိသွင်းလိုက်တော့
ခုနကထက် လက်နှစ်လုံးစာလောက် ပိုဝင်သွားလို့
အဖြူကောင်လေးတို့ ကမ်ဘာပျက်နေလေပြီ။
"အား....နာတယ်....အား...သေ အ သေနာကြီး....ပြန်ထုတ်...ပေး နာတယ်လို့......"
အော်သံတွေကို လျစ်လျူရူလိုက်ပြီး
ထုတ်လိုက် အရှိန်နဲ့ ပြန်ဖိသွင်းလိုက် နှင့် တဆုံးထိမဝင်မချင်းချဲ့နေလိုက်သည်။
တချက်ထဲသွင်းလိုက်လို့ရပေမယ်
ဒီနည်းလမ်းက ပိုနာစေလိမ့်မည်။
အဟက် ..!အဲလို နာစေချင်တာ
တဆုံးဝင်သွားတာနဲ့ တပြိုင်နက် ပြစ်ပြစ်ဆောင့်နေတော့
ငယ်သံပါအောင်အော်နေလေသည် ။
မသနားပါဘူး အဲလိုနာစေချင်တာ
"ဟား....ကောင်းလိုက်... အ့.. ဟား...အင်း...ကောင်းတယ်..."
ပူနွေးတင်းကျပ်နေတဲ့ အတွင်းသားတွေက ခန္ဓာကိုယ်ထဲကသွေးတွေကိုပင် ဗြောင်းပြန်စီးသွားစေအောင်
သာယာလွန်းလို့ မျက်လုံးစုံမှိတ်ကာ ညီးညူနေရသည်။
အောက်က အဖြူကောင်လေးကတော့
အသံတွေပြာပြီး မျက်ရည်တွေအိုင်ထွန်းနေပြီ ။
သို့ပေသည့် ဂရုမစိုက်နိုင်ပါဘူး။ သွေးသားဆန္ဒတွေပြီးမြောက်ဖို့ရာ
ပိုလို့ပင်အထဲဝင်အောင် ဆောင့်သွင်းရင်းနေလိုက်ရင်း
"ကောင်းလွန်းလို့ ရူးတော့မှာပဲ"
"ရပ် ရပ်ပါတော့...အာ့..ဟ့..အ့အ့ .မခံနိုင်တော့ဘူး..."
ရှောင်ကျိ နည်းမျိုးစုံနဲ့တောင်းပန်နေပေမယ့်လည်း ဂရုစိုက်ဖို့ဝေးစွ
ရှိသည်ဟုပင်မထင်ကာ လိမ့်လိမ့်ဆောင့်နေသည်။
ပို၍အရှိန်တင်လာသည်သာရှိသည်ရ အရှိန်လျော့သွားသည်ဟူ၍မရှိ။
သေမှာပဲ တကယ်သေတော့မှာ
အော်ရလွန်းလို့ လည်ခြောင်းတွေလဲနာနေပြီ
ငိုရတာမျက်လုံးတွေ ကျိန်းစပ်နေပြီ $တဏုာရူးကခုထိမပြီးနိုင်သေးဘူး သေသွားရင်ကောင်းမှာပဲ။
ခန္ဓာကိုယ် ထိုးခွဲနေတဲ့အရာကြောင့် သာယာမူဆိုတာဝေးစွ
ကျက်သတုံးကိုယ်ရံတော်နှစ်ယောက်ကလည်း ဖိထားလိုက်ကြတာ အရိုးတွေကြေကုန်ပြီလားမသိဘူး။
နာလို့သေတော့မယ် လွတ်ကြပါတော့။
ရှောင်ကျိစိတ်ထဲကသာပြောခြင်းဖြစ်ပြီး
လက်တွေ့မှာတော့ အော်ဖို့ပင်အားမရှိတော့ပေ။ ခုချိန်သူ့အဝလေးလဲစုတ်ပြတ်နေမှာအသေချာပင်။
"အ့...အ့....ရပ်...အ....နာ...အာ့...မခံ...နိင်...အာ့
...ရပ်ပါ..တော့..အား....အရမ်း...နာ...အ..နာနေပြီလို့.....အား...အား....အ့....အား...."
အထွဋ်ထိပ်ရောက်တော့မည်ဖြစ်သောကြောင့်
ပိုင်းလော့ကျင်း တရပ်စပ်ဆောင့်လိုက်တော့
အားမရှိတော့သည့် အသံလေးနှင့် အသနားခံလာသည်။
အဲလိုမျိုး နာကျင်နေပုံလေးက ကျေနပ်စရာကောင်းလိုက်ချက်....
"အ့.....ဟား......"
အချက်ပေါင်းများစွာ တရပ်ကြမ်းပြစ်ဆောင့်ပြီးနောက်
ခေါင်းမော့ကာ သာယာမူကိုအပြည့်ဝခံစားလိုက်ပြီး
ပြီးမြောက်ချင်းတွေကို အဖြူကောင်လေးအထဲမှာပင်
စွန့်ထုတ်လိုက်သည် ။
"ရပြီ သွားတော့."
ပိုင်းလော့ကျင်း စကားဆုံးသည်နှင့်
ယင်း နဲ့ယီနှစ်ယောက်လုံး အခန်းထဲမှထွက်ခွာသွားကြလေသည်။
သို့သော်လည်း ချန်ရှောင်ကျိမှာမူ လူပ်ဖို့တစက်အားမရှိတော့သဖြင့် ထိုအနေထားတိုင်းပင်ကျန်ခဲ့ရသည်။
"အာ့...."
ပိုင်းလော့ကျင်း သူ့ညီတော်မောင်ကို အသာဆွဲထုတ်လိုက်တော့ ခန္ဓာကိုယ်လေးသိမ့်ခနဲတုန်ကာ
အသံပိစိလေးထွက်လာသည့်အကောင်ပေါက်လေး။
ပိုင်းလော့ကျင်း
ချွေးစလေးတွေသီနေတဲ့
အနှီအဖြူကောင်လေးနဖူးလေးကို
ခပ်ဖွဖွလေးချွေးသုတ်ပေးပြီး
နားနားလေးကပ်ကာဖြင့်...
"မင်းသိလား ဘယ်သူမှငါကိုယ်တော်ကို ဒီလောက်ကျေနပ်မူမပေးနိုင်သေးဘူး
မင်းကိုလုပ်ရတာ ငါကိုယ်တော် တကယ်အားရကျေနပ်တယ်"
"ဘောပဲ အဲတော့ဘောဖြစ်လား."
.
.
.
.
.
.
.
တူဘီ ကိုတိန်ညွန့်
.........................................................
(AN/
ညနက်မှတင်ပေးတယ်ဆိုတာက
ခင်ဗျားလေးတို့ဇွတ်မှောင်ရအောင်လို့😝)
#ပိစိ
Коментарі