(13) ဆံုး႐ွံုးျခင္း ဆုံးရှုံးခြင်း
Zawgyi
........
"သြားမယ္ ဦးမ်ိဴး"
"Wow....ဒီေန႔ငါတို႔သခင္ေလးတက္ႂကြေနပါလား"
"ဟာ...အရင္ကလည္းတက္ႂကြေနတာပဲေနာ္ "
"ေအာ္ ေနဦး ဒီေန႔ေတာ့ ႐ွိန္း ဘာသာ ႐ွိန္း ပဲသြားေတာ့မယ္ "
"အဲ့တာဆို ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းေနာ္ သား"
"ဟုတ္ကဲ့ ဦးမ်ိဳး"
ဦးမ်ိဳးကိုေျပာကာ ကားအျပာေလးကိုယူ၍ ခ်္ိန္းထားေသာ ေနရာသို႔လာလိုက္သည္။
ကုိယ္ကသာ ထြက္လာရတာ သူက ေကာ လာပါ့မလား
ကားေလးကတစ္ေရြ႔ေရြ႔ႏွင့္ေမာင္းႏွင္လာကာ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ရပ္၍ ဆိုင္ထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္။
ဆိုင္က လူ႐ွင္း၍ သာေတာ္ေတာ့သည္။ မဟုတ္ရင္ပြဲဆူဦးမွာအေသအခ်ာပင္။
...................။
မေန႔ညက ေျပာမိေျပာရာေျပာမိလိုက္တာမို႔ လြန္သြားတာက္ုသ္ိသည္။ အဲ့တာေၾကာင့္လည္း ဇိုင္း ကိုစာေတြအဆက္မျပတ္ပို႔ေနလိုက္သည္။ ဖုန္း ေခၚေတာ့လည္း
'လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာ စက္ပိတ္ထားပါသည္႐ွင္' တဲ့...ဟူး....စ္ိတ္႐ႈပ္လိုက္တာကြာ....
"လြန္းထက္သာ"
ဆရာကေခၚေတာ့
"ဗ်..ဗ်ာ ဆရာ"
"ဇိုင္းရန္ ေကာ "
"အမ္!ဟုတ္ဆရာ ေအာ္... သူ ေနမေကာင္းလို႔တဲ့ဆရာ"
"ေအာ္ ကံပဲေပါ့ေလ ဒီ လက္ေတြ႔ဆင္းတာက အမွတ္ေပါင္းထည့္ေပးႏိုင္တာကိုကြာ အင္းေလးဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ သြားၾကေတာ့လား "
"ဟုတ္ ဆရာ "
ဇိုင္း ကိုေတာ့ ျမန္ျမန္လာပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းေနလိုက္ေတာ့သည္။ မဟုတ္ရင္ စာေမးပြဲအတြက္အမွတ္မေကာင္းႏိုင္ေပ ။
ဆရာ ေခၚတဲ့ေနာက္ကိုလိုက္ကာ ေက်ာင္းကကားစီစဥ္၍ final year ေတြအကုန္ (....) သို႔ထြက္ခြာခဲ့ၾကသည္။ ဇိုင္း လိုက္လာရင္လည္းလိုက္လာလို႔ရေအာင္ တည္ေနရာ ကိုလည္းလွမ္းပို႔ေပးလိုက္သည္။
ေဆးရံုတစ္ခုကိုေရာက္ေတာ့ အကုန္လံုးက ဆင္းၾကကာ
အလ်ိဳလ်ိဳ သက္ဆ္ုိင္ရာစီနီယာေတြရဲ႕ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြကိုေလ့လာမွတ္သားရသည္။
လြန္း နဲ႔ ဇိုင္း ကအဖြဲ႔တူၾကေလသည္။ လြန္းတို႔ အဖြဲ႔က နံပါတ္ ၃ ျဖစ္ေလသည္။ အခုထိေတာင္ ဇိုင္း မေရာက္ေသးတာမို႔စိတ္ပူမိသည္။ အခု နံပါတ္၂ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ မၾကာခင္ ၃ လာေတာ့မည္။
"ကဲ နံပါတ္၃ အဖြဲ႔သားေတြ နာမည္ေခၚမယ္"
ဆရာမတစ္ေယာက္က နာမည္ေတြေခၚကာ လူစစ္သည္။
"လြန္းထက္သာ,....,.....,ဇိုင္းရန္"
"ဟို ဆရာမ ဇိုင္း က...."
"ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ၿပီ"
လြန္း ေျပာတာေတာင္ အဆံုးမသတ္ေသး ဇိုင္း ေရာက္လာတာမို႔သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ဇိုင္း က ကိုယ္ေရးကိုယ္တာႏွင့္ အလုပ္ ကို ေရာမဲ့သူမဟုတ္မွန္းသိေနသည္၊
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေန႔ညက ကိစၥကိုေတာင္းပန္ရမည္။
လြန္း ကေခၚရန္ျပင္ေတာ့
"ဇိုင္း..."
"ဆရာ သားေရာက္ၿပီ"
လြန္း ေျပာေနတာကိုေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ဆရာ့ဆီကိုသြားေနေသာ ဇိုင္း ကိုၾကည့္ကာ စိတ္ထဲဝမ္းနည္းမိသည္။
ဘာလဲ သူ႔ကိုတကယ္ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့တာလား
"သား အဆင္ေျပရဲ႕လား လြန္း က သားေနမေကာင္းဘူးဆ္ုိ"
ဇိုင္း ကလြန္းဘက္ကိုလွည့္လာတာမို႔ လြန္း က ရယ္ျပေတာ့ ဇိုင္း က ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ဆရာ့ ဘက္ကိုျပန္လွည့္သြားသည္။
"ဟုတ္ ဆရာ အခုေကာင္းသြားပါၿပီ"
"အင္း သား ေရာက္လာတာကံေကာင္းတယ္ ဒီကစစ္ေဆးခ်က္ေတြက စာေမးပြဲအတြက္အမွတ္ေပါင္းထည့္ေပးႏိုင္တယ္ "
"ဘာကိုေျပာတာလဲ ဆရာ"
"ဒီလိုေန ဇိုင္းရန္ ။ စာေမးပြဲက်ခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒီကလက္ေတြ႔လုပ္ငန္းေတြကို စစ္ေဆးၿပီး အမွတ္ျပန္တင္ေပးၿပီး စာေမးပြဲက်ရာကေနေတာင္ ေအာင္ႏိုင္တယ္ေလ"
"Wow....ဆရာေရ ကံတရားကိုပဲသာေက်းဇူးတင္ရေတာ့မယ္"
"ေအး ႀကိဳးစားထား သားေရ မင္းနဲ႔လြန္းထက္သာ ကအေတာ္ဆံုးဆိုတာသိတယ္မဟုတ္လား သူတို႔စိတ္မပ်က္ေစနဲ႔ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ"
အခုခ်ိန္မွာ ကံတရားကိုေက်းဇူးတင္ေပမဲ့ မင္းနဲ႔ဆံုစည္းခြင့္မရတဲ့အတြက္ အဲ့ကံတရားက္ိုငါမုန္းတယ္။ သိလား လြန္း အမွန္ေတာ့ ကံတရားကသိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
ဇိုင္း နဲ႔ လြန္း က ၂ ေယာက္တစ္တြဲက်ေလသည္။ လြန္း က ယုန္ ကိုခြဲစိတ္ရ၍ ဇိုင္း ကအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီကို လိုက္မွတ္သားရသည္။ ဇိုင္း က်ေတာ့ လူေသေကာင္ အေလာင္းတစ္ခုရဲ႕ ဗိုက္ကိုခြဲ၍ အစိတ္အပိုင္းေတြကိုေတာ့ လြန္းကမွတ္သားရသည္။ အတူတူအလုပ္လုပ္ေနခ်ိန္အတြင္း သူတို႔ စကား ၁၀ ခြန္းေတာင္မေျပာျဖစ္ၾကပါ
လြန္း ကသာ တစ္တြတ္တြတ္ ေျပာေနေပမဲ့ ဇိုင္း ကေတာ့ 'အင္း' ဟုသာျပန္ေျဖေလသည္။
အလုပ္ၿပီး၍ ေဖာင္ေတြကို ဆရာမကိုအပ္ကာ ဇိုင္း ထြက္လာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လြယ္အိတ္ထဲက ဂ်ဴတီကုပ္ ကိုထုတ္ကာ လြန္း ဆီကိုသြား၍
"ေရာ့ ေသြးေတြေပေနတယ္ လဲလိုက္"
ေပးၿပီးခ်င္းခ်င္း လွည့္ထြက္ဖို႔လုပ္ေတာ့ လြန္းက
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ "
"ဘာကိုလဲ လြန္း"
"မေန႔ညက မင္းကိုေျပာမိတာေတြ"
"အာ မလိုပါဘူး ငါမအားဘူးသြားေတာ့မယ္ မင္းနဲ႔ေနဆက္႐ွိန္ ေပ်ာ္စရာေန႔ရက္ေတြကိုရပါေစ ငါတို႔ထပ္မေတြ႔ၾကရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ အဆင္ေျပေအာင္ ေနေနာ္ ငါသြားၿပီ"
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ထြက္သြားေသာ ဇိုင္း ကိုမဆြဲထားမိ။
သူအခု ဇိုင္း ကိုဆံုး႐ွံုးခဲ့တာ ၂ ခါေျမာက္ပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။
....................။
အခုဘယ္ႏွနာရီေတာင္႐ွ္ိၿပီမို႔လို႔လဲ? ဟုိအ႐ူးေကာင္ထိုင္ေတာ့ေစာင့္မေနပါဘူးေနာ္ ညေန ၄ နာရီေတာင္႐ွိေနၿပီေလ။ ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းႏိုင္သမ်ွအျမန္ေမာင္းကာ
တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ရပ္၍ ဆိုင္ထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္။
ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေဂါက္သီးေကာင္ ကိုေတြ႔လိုက္ရတာမို႔
"ဟာ ဒီအ႐ူး တကယ္ေစာင့္ေနတာပဲ"
ေျပာရင္းဆိုရင္း သူ႔အနားကိုသြားေတာ့ ဇိုင္း ကိုထိုင္ဖို႔မ်က္ဆ ပစ္ျပေလသည္။
"ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္က အားယားေနတာပဲလား"
"အင္း ဇိုင္း အတြက္အခ်ိန္ေပးခ်င္လို႔ တစ္ေန႔လံုးအလုပ္ေတြဖ်က္ထားတယ္"
"ဘာကိစၥလဲ"
"ေသြးေတြစြန္းေနတယ္ေနာ္ "
"အင္း လက္ေတြ႔ဆင္းလာလို႔"
"ဒါနဲ႔ ဇ္ုိင္း ကဆရာဝန္လား"
"ငါ့ကို ဇိုင္းလို႔မေခၚနဲ႔ ။ အင္း ေဆးေက်ာင္းတတ္ေနတာ ဆရာဝန္ေတာ့မဟုတ္ေသးဘူး"
"အဲ့တာဆို ငါကဘယ္လိုေခၚရမလဲ"
"ဇိုင္းရန္ လို႔ပဲေခၚ"
ဟုတ္တယ္ လြန္း ေခၚေနၾကနာမည္တစ္ခုကို တစ္ျခားသူကိုမေခၚေစခ်င္ဘူး။
"အိုေကေလ ဇိုင္းရန္ မနက္ကတည္းကခ်ိန္းထားတာ ညေနေတာင္ေရာက္ၿပီ အဲ့ေတာ့လည္း ေန႔လည္စာမဟုတ္ဘဲ ငါမင္းကိုညစာဖိတ္ေကြၽးတာ"
"မစားခ်င္ဘူး"
"မင္း စိတ္ညစ္ေနတယ္မဟုတ္လား"
"မသိတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ငါ့ အေၾကာင္းမေျပာဘူး"
"ငါကမင္းနဲ႔မိတ္ေဆြျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေကာ "
"ငါေတာ့မျဖစ္ခ်င္ဘူး"
"အဲ့တာဆိုလည္း ညစာေလးေတြစားသြားေလ ငါမင္းကို ေက်းဇူးတင္လို႔ပါ ငါ့အေဖေပးထားတဲ့ဟာေလးမို႔လို႔ မင္းမျငင္းရဘူးေနာ္ မင္းကိုတစ္ေနကုန္ေစာင့္ေနတာ ေညာင္းေနၿပီ အားနာရင္ေတာ့လက္ခံသင့္တယ္"
"ၿပီးေရာကြာ "
သူတို႔ ၂ ဦး ညေနခင္းေလးတစ္ခုကိုၾကည္ႏူးစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္ ။ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္က ကိုအၾကင္နာမ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနၿပီး က်န္တစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာလည္း အထီးက်န္မႈေတြေလ်ာ့သြားသလို ခံစားမိခဲ့သည္။
.....................။
ဇိုင္း ေပးတဲ့အကၤ် ီ ကိုဝတ္ကာ အိပ္ကိုျပန္လာလိုက္သည္။ ကားျပင္ထားတာမို႔ လမ္းေလ်ွာက္သာျပန္ခဲ့လိုက္သည္။ ၁ နာရီေလာက္ကားေမာင္းရေသာ ခရီးတစ္ခုကို လမ္းေလ်ွာက္လာတာ အခုဆို အိမ္ေတာင္ေရာက္ေတာ့မည္။
အိမ္ထဲဝင္ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ ထဲက ကုပ္ေခ်ာင္း ကုပ္ေခ်ာင္းႏွင့္လုပ္ေနေသာ ေမာင့္ကိုျမင္တာမို႔
"ေမာင္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ "
"အင္း ျပန္လာၿပီလား။ ေဟသာ ညစာလာစားမယ္ဆိုလို႔ေလ"
"ေအာ္ ျပန္အဆင္ေျပသြားၿပီလား"
"အင္း မေနႏိုင္ေတာ့လည္း ငါ့ဘက္ကပဲေခ်ာ့ရတာေပါ့"
ေမာင္ရယ္....ငါ့ ႏွလံုးသား ေလးကိုအနာေပးလိုက္ေဆးေပးလိုက္နဲ႔ေနာ္။ ေမာင္ေျပာေတာ့ 'ငါကေမာင့္အပိုင္'ဆို ။ ေမာင္ကေဟသာကိုတစ္ကယ္ခ်စ္တာပဲေနာ္ အင္းပါ ေမာင္တို႔အဆငိေျပပါေစ။ ငါကေတာ့ ေမာင္လိုရင္သံုးမလိုရင္ပစ္ခ်သြားလို႔ရတဲ့ အရာတစ္ခုမို႔ ေမာင္ေပ်ာ္ရင္ရၿပီ။
ေမာင္ က ၾကဳိးစားၿပီးဟင္းခ်က္ေနတာပဲ။ အို...ငါ့အတြက္မွမဟုတ္ဘဲနဲ႔ေလ။ မငိုဘူးဆုိေပမဲ့လည္း တကယ္နာက်င္ရသည္၊ ေမာင္ကငါ မဟုတ္တဲ့သူ အတြက္ ဆိုၿပီးစဥ္းစားမိလိုက္တိုင္း အဆမတန္နာက်င္ရသည္။ ငါေပးဆပ္သမ်ွေမာင္ေပ်ာ္အတြက္မို႔ ေမာင္စိတ္ႀကိဳက္အသံုးျပဳပါ...။
..................။
ဖတ္ရတာ အဆငိေျပရဲ႕လား ဒီရက္ပိုင္း feedback ေတြမလာၾကဘူးေနာ္ ေပါ့ေနလို႔မ်ားလား ။
Feedback ေလးေတြနဲ႔ vote ေလးေတြေပးဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ္ 😉
15.10.2020
#VeraVicki
Unicode
..........
"သွားမယ် ဦးမျိူး"
"Wow....ဒီနေ့ငါတို့သခင်လေးတက်ကြွနေပါလား"
"ဟာ...အရင်ကလည်းတက်ကြွနေတာပဲနော် "
"အော် နေဦး ဒီနေ့တော့ ရှိန်း ဘာသာ ရှိန်း ပဲသွားတော့မယ် "
"အဲ့တာဆို ဂရုစိုက်မောင်းနော် သား"
"ဟုတ်ကဲ့ ဦးမျိုး"
ဦးမျိုးကိုပြောကာ ကားအပြာလေးကိုယူ၍ ချ်ိန်းထားသော နေရာသို့လာလိုက်သည်။
ကိုယ်ကသာ ထြက္လာရတာ သူက ကော လာပါ့မလား
ကားလေးကတစ်ရွေ့ရွေ့နှင့်မောင်းနှင်လာကာ တစ်နေရာရောက်တော့ ရပ်၍ ဆိုင်ထဲကိုဝင်လာလိုက်သည်။
ဆိုင်က လူရှင်း၍ သာတော်တော့သည်။ မဟုတ်ရင်ပွဲဆူဦးမှာအသေအချာပင်။
...................။
မနေ့ညက ပြောမိပြောရာပြောမိလိုက်တာမို့ လွန်သွားတာက်ုသ်ိသည်။ အဲ့တာကြောင့်လည်း ဇိုင်း ကိုစာတွေအဆက်မပြတ်ပို့နေလိုက်သည်။ ဖုန်း ခေါ်တော့လည်း
'လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောဖုန်းမှာ စက်ပိတ်ထားပါသည်ရှင်' တဲ့...ဟူး....စ်ိတ်ရှုပ်လိုက်တာကွာ....
"လွန်းထက်သာ"
ဆရာကခေါ်တော့
"ဗ်..ဗ်ာ ဆရာ"
"ဇိုင်းရန် ကော "
"အမ်!ဟုတ္ဆရာ အော်... သူ နေမကောင်းလို့တဲ့ဆရာ"
"အော် ကံပဲပေါ့လေ ဒီ လက်တွေ့ဆင်းတာက အမှတ်ပေါင်းထည့်ပေးနိုင်တာကိုကွာ အင်းလေးဘယ်တတ်နိုင်မလဲ သွားကြတော့လား "
"ဟုတ် ဆရာ "
ဇိုင်း ကိုတော့ မြန်မြန်လာပါစေလို့ပဲ ဆုတောင်းနေလိုက်တော့သည်။ မဟုတ်ရင် စာမေးပွဲအတွက်အမှတ်မကောင်းနိုင်ပေ ။
ဆရာ ခေါ်တဲ့နောက်ကိုလိုက်ကာ ကျောင်းကကားစီစဉ်၍ final year တွေအကုန် (....) သို့ထွက်ခွာခဲ့ကြသည်။ ဇိုင်း လိုက်လာရင်လည်းလိုက်လာလို့ရအောင် တည်နေရာ ကိုလည်းလှမ်းပို့ပေးလိုက်သည်။
ဆေးရုံတစ်ခုကိုရောက်တော့ အကုန်လုံးက ဆင်းကြကာ
အလျိုလျို သက်ဆ်ိုင်ရာစီနီယာတွေရဲ့ဦးဆောင်မှုနဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကိုလေ့လာမှတ်သားရသည်။
လွန်း နဲ့ ဇိုင်း ကအဖွဲ့တူကြလေသည်။ လွန်းတို့ အဖွဲ့က နံပါတ် ၃ ဖြစ်လေသည်။ အခုထိတောင် ဇိုင်း မရောက်သေးတာမို့စိတ်ပူမိသည်။ အခု နံပါတ်၂တောင်ရောက်နေပြီ မကြာခင် ၃ လာတော့မည်။
"ကဲ နံပါတ်၃ အဖွဲ့သားတွေ နာမည်ခေါ်မယ်"
ဆရာမတစ်ယောက်က နာမည်တွေခေါ်ကာ လူစစ်သည်။
"လွန်းထက်သာ,....,.....,ဇိုင်းရန်"
"ဟို ဆရာမ ဇိုင်း က...."
"ကျွန်တော်ရောက်ပြီ"
လွန်း ပြောတာတောင် အဆုံးမသတ်သေး ဇိုင်း ရောက်လာတာမို့သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ဇိုင်း က ကိုယ်ရေးကိုယ်တာနှင့် အလုပ် ကို ရောမဲ့သူမဟုတ်မှန်းသိနေသည်၊
ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မနေ့ညက ကိစ္စကိုတောင်းပန်ရမည်။
လွန်း ကခေါ်ရန်ပြင်တော့
"ဇိုင်း..."
"ဆရာ သားရောက်ပြီ"
လွန်း ပြောနေတာကိုတောင် ဂရုမစိုက်ဘဲ ဆရာ့ဆီကိုသွားနေသော ဇိုင်း ကိုကြည့်ကာ စိတ်ထဲဝမ်းနည်းမိသည်။
ဘာလဲ သူ့ကိုတကယ်ဂရုမစိုက်တော့တာလား
"သား အဆင်ပြေရဲ့လား လွန်း က သားနေမကောင်းဘူးဆ်ို"
ဇိုင်း ကလွန်းဘက်ကိုလှည့်လာတာမို့ လွန်း က ရယ်ပြတော့ ဇိုင်း က ခပ်တည်တည်နှင့် ဆရာ့ ဘက်ကိုပြန်လှည့်သွားသည်။
"ဟုတ် ဆရာ အခုကောင်းသွားပါပြီ"
"အင်း သား ရောက်လာတာကံကောင်းတယ် ဒီကစစ်ဆေးချက်တွေက စာမေးပွဲအတွက်အမှတ်ပေါင်းထည့်ပေးနိုင်တယ် "
"ဘာကိုပြောတာလဲ ဆရာ"
"ဒီလိုနေ ဇိုင်းရန် ။ စာမေးပွဲကျခဲ့တယ်ဆိုရင်တောင် ဒီကလက်တွေ့လုပ်ငန်းတွေကို စစ်ဆေးပြီး အမှတ်ပြန်တင်ပေးပြီး စာမေးပွဲကျရာကနေတောင် အောင်နိုင်တယ်လေ"
"Wow....ဆရာရေ ကံတရားကိုပဲသာကျေးဇူးတင်ရတော့မယ်"
"အေး ကြိုးစားထား သားရေ မင်းနဲ့လွန်းထက်သာ ကအတော်ဆုံးဆိုတာသိတယ်မဟုတ်လား သူတို့စိတ်မပျက်စေနဲ့နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ"
အခုချိန်မှာ ကံတရားကိုကျေးဇူးတင်ပေမဲ့ မင်းနဲ့ဆုံစည်းခွင့်မရတဲ့အတွက် အဲ့ကံတရားက်ိုငါမုန်းတယ်။ သိလား လွန်း အမှန်တော့ ကံတရားကသိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်။
ဇိုင်း နဲ့ လွန်း က ၂ ယောက်တစ်တွဲကျလေသည်။ လွန်း က ယုန် ကိုခွဲစိတ်ရ၍ ဇိုင်း ကအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုချင်းစီကို လိုက်မှတ်သားရသည်။ ဇိုင်း ကျတော့ လူသေကောင် အလောင်းတစ်ခုရဲ့ ဗိုက္ကိုခြဲ၍ အစိတ်အပိုင်းတွေကိုတော့ လွန်းကမှတ်သားရသည်။ အတူတူအလုပ်လုပ်နေချိန်အတွင်း သူတို့ စကား ၁၀ ခွန်းတောင်မပြောဖြစ်ကြပါ
လွန်း ကသာ တစ်တွတ်တွတ် ပြောနေပေမဲ့ ဇိုင်း ကေတာ့ 'အင်း' ဟုသာပြန်ဖြေလေသည်။
အလုပ်ပြီး၍ ဖောင်တွေကို ဆရာမကိုအပ္ကာ ဇိုင်း ထွက်လာလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လွယ်အိတ်ထဲက ဂျူတီကုပ် ကိုထုတ္ကာ လွန်း ဆီကိုသြား၍
"ရော့ သွေးတွေပေနေတယ် လဲလိုက်"
ပေးပြီးချင်းချင်း လှည့်ထွက်ဖို့လုပ်တော့ လွန်းက
"ငါတောင်းပန်ပါတယ် "
"ဘာကိုလဲ လွန်း"
"မနေ့ညက မင်းကိုပြောမိတာတွေ"
"အာ မလိုပါဘူး ငါမအားဘူးသွားတော့မယ် မင်းနဲ့နေဆက်ရှိန် ပျော်စရာနေ့ရက်တွေကိုရပါစေ ငါတို့ထပ်မတွေ့ကြရင်ကောင်းမယ်ထင်တယ် အဆင်ပြေအောင် နေနော် ငါသွားပြီ"
ပြောချင်ရာပြောပြီး ထွက်သွားသော ဇိုင်း ကိုမဆြဲထားမိ။
သူအခု ဇိုင်း ကိုဆုံးရှုံးခဲ့တာ ၂ ခါမြောက်ပင်ဖြစ်လိမ့်မည်။
....................။
အခုဘယ်နှနာရီတောင်ရှ်ိပြီမို့လို့လဲ? ဟိုအရူးကောင်ထိုင်တော့စောင့်မနေပါဘူးနော် ညေန ၄ နာရီတောင်ရှိနေပြီလေ။ ဆိုင်ကယ်ကို မောင်းနိုင်သမျှအမြန်မောင်းကာ
တစ်နေရာရောက်တော့ရပ်၍ ဆိုင်ထဲကိုဝင်လာလိုက်သည်။
ဆိုင်ထဲရောက်တော့ ထောင့်တစ်နေရာမှာ ထိုင်နေတဲ့ ဂေါက်သီးကောင် ကိုတွေ့လိုက်ရတာမို့
"ဟာ ဒီအရူး တကယ်စောင့်နေတာပဲ"
ပြောရင်းဆိုရင်း သူ့အနားကိုသွားတော့ ဇိုင်း ကိုထိုင်ဖို့မျက်ဆ ပစ်ပြလေသည်။
"မော်ဒယ်တစ်ယောက်က အားယားနေတာပဲလား"
"အင်း ဇိုင်း အတွက်အချိန်ပေးချင်လို့ တစ်နေ့လုံးအလုပ်တွေဖျက်ထားတယ်"
"ဘာကိစ္စလဲ"
"သွေးတွေစွန်းနေတယ်နော် "
"အင်း လက်တွေ့ဆင်းလာလို့"
"ဒါနဲ့ ဇ်ိုင်း ကဆရာဝန္လား"
"ငါ့ကို ဇိုင်းလို့မခေါ်နဲ့ ။ အင်း ဆေးကျောင်းတတ်နေတာ ဆရာဝန်တော့မဟုတ်သေးဘူး"
"အဲ့တာဆို ငါကဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ"
"ဇိုင်းရန် လို့ပဲခေါ်"
ဟုတ်တယ် လွန်း ခေါ်နေကြနာမည်တစ်ခုကို တစ်ခြားသူကိုမခေါ်စေချင်ဘူး။
"အိုကေလေ ဇိုင်းရန် မနက်ကတည်းကချိန်းထားတာ ညနေတောင်ရောက်ပြီ အဲ့တော့လည်း နေ့လည်စာမဟုတ်ဘဲ ငါမင်းကိုညစာဖိတ်ကျွေးတာ"
"မစားချင်ဘူး"
"မင်း စိတ်ညစ်နေတယ်မဟုတ်လား"
"မသိတဲ့သူတစ်ယောက်ကို ငါ့ အကြောင်းမပြောဘူး"
"ငါကမင်းနဲ့မိတ်ဆွေဖြစ်ချင်တယ်ဆိုရင်ကော "
"ငါတော့မဖြစ်ချင်ဘူး"
"အဲ့တာဆိုလည်း ညစာလေးတွေစားသွားလေ ငါမင်းကို ကျေးဇူးတင်လို့ပါ ငါ့အဖေပေးထားတဲ့ဟာလေးမို့လို့ မင်းမငြင်းရဘူးနော် မင်းကိုတစ်နေကုန်စောင့်နေတာ ညောင်းနေပြီ အားနာရင်တော့လက်ခံသင့်တယ်"
"ပြီးရောကွာ "
သူတို့ ၂ ဦး ညနေခင်းလေးတစ်ခုကိုကြည်နူးစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြတယ် ။ တစ်ယောက်က တစ်ယောက်က ကိုအကြင်နာမျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေပြီး ကျန်တစ်ယောက်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာလည်း အထီးကျန်မှုတွေလျော့သွားသလို ခံစားမိခဲ့သည်။
.....................။
ဇိုင်း ပေးတဲ့အင်္ကျ ီ ကိုဝတ္ကာ အိပ်ကိုပြန်လာလိုက်သည်။ ကားပြင်ထားတာမို့ လမ်းလျှောက်သာပြန်ခဲ့လိုက်သည်။ ၁ နာရီလောက်ကားမောင်းရသော ခရီးတစ္ခုကို လမ်းလျှောက်လာတာ အခုဆို အိမ်တောင်ရောက်တော့မည်။
အိမ်ထဲဝင်တော့ မီးဖိုချောင် ထဲက ကုပ်ချောင်း ကုပ်ချောင်းနှင့်လုပ်နေသော မောင့်ကိုမြင်တာမို့
"မောင် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ "
"အင်း ပြန်လာပြီလား။ ဟေသာ ညစာလာစားမယ်ဆိုလို့လေ"
"အော် ပြန်အဆင်ပြေသွားပြီလား"
"အင်း မနေနိုင်တော့လည်း ငါ့ဘက်ကပဲချော့ရတာပေါ့"
မောင်ရယ်....ငါ့ နှလုံးသား လေးကိုအနာပေးလိုက်ဆေးပေးလိုက်နဲ့နော်။ မောင်ပြောတော့ 'ငါကမောင့်အပိုင်'ဆို ။ မောင်ကဟေသာကိုတစ်ကယ်ချစ်တာပဲနော် အင်းပါ မောင်တို့အဆငိပြေပါစေ။ ငါကေတာ့ မောင်လိုရင်သုံးမလိုရင်ပစ်ချသွားလို့ရတဲ့ အရာတစ်ခုမို့ မောင်ပျော်ရင်ရပြီ။
မောင် က ကြိုးစားပြီးဟင်းချက်နေတာပဲ။ အို...ငါ့အတွက်မှမဟုတ်ဘဲနဲ့လေ။ မငိုဘူးဆိုပေမဲ့လည်း တကယ်နာကျင်ရသည်၊ မောင်ကငါ မဟုတ်တဲ့သူ အတွက် ဆိုပြီးစဉ်းစားမိလိုက်တိုင်း အဆမတန်နာကျင်ရသည်။ ငါပေးဆပ်သမျှမောင်ပျော်အတွက်မို့ မောင်စိတ်ကြိုက်အသုံးပြုပါ...။
..................။
ဖတ်ရတာ အဆငိပြေရဲ့လား ဒီရက်ပိုင်း feedback တွေမလာကြဘူးနော် ပေါ့နေလို့များလား ။
Feedback လေးတွေနဲ့ vote လေးတွေပေးဖို့မမေ့နဲ့နော် 😉
15.10.2020
#VeraVicki
........
"သြားမယ္ ဦးမ်ိဴး"
"Wow....ဒီေန႔ငါတို႔သခင္ေလးတက္ႂကြေနပါလား"
"ဟာ...အရင္ကလည္းတက္ႂကြေနတာပဲေနာ္ "
"ေအာ္ ေနဦး ဒီေန႔ေတာ့ ႐ွိန္း ဘာသာ ႐ွိန္း ပဲသြားေတာ့မယ္ "
"အဲ့တာဆို ဂ႐ုစိုက္ေမာင္းေနာ္ သား"
"ဟုတ္ကဲ့ ဦးမ်ိဳး"
ဦးမ်ိဳးကိုေျပာကာ ကားအျပာေလးကိုယူ၍ ခ်္ိန္းထားေသာ ေနရာသို႔လာလိုက္သည္။
ကုိယ္ကသာ ထြက္လာရတာ သူက ေကာ လာပါ့မလား
ကားေလးကတစ္ေရြ႔ေရြ႔ႏွင့္ေမာင္းႏွင္လာကာ တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ ရပ္၍ ဆိုင္ထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္။
ဆိုင္က လူ႐ွင္း၍ သာေတာ္ေတာ့သည္။ မဟုတ္ရင္ပြဲဆူဦးမွာအေသအခ်ာပင္။
...................။
မေန႔ညက ေျပာမိေျပာရာေျပာမိလိုက္တာမို႔ လြန္သြားတာက္ုသ္ိသည္။ အဲ့တာေၾကာင့္လည္း ဇိုင္း ကိုစာေတြအဆက္မျပတ္ပို႔ေနလိုက္သည္။ ဖုန္း ေခၚေတာ့လည္း
'လူႀကီးမင္းေခၚဆိုေသာဖုန္းမွာ စက္ပိတ္ထားပါသည္႐ွင္' တဲ့...ဟူး....စ္ိတ္႐ႈပ္လိုက္တာကြာ....
"လြန္းထက္သာ"
ဆရာကေခၚေတာ့
"ဗ်..ဗ်ာ ဆရာ"
"ဇိုင္းရန္ ေကာ "
"အမ္!ဟုတ္ဆရာ ေအာ္... သူ ေနမေကာင္းလို႔တဲ့ဆရာ"
"ေအာ္ ကံပဲေပါ့ေလ ဒီ လက္ေတြ႔ဆင္းတာက အမွတ္ေပါင္းထည့္ေပးႏိုင္တာကိုကြာ အင္းေလးဘယ္တတ္ႏိုင္မလဲ သြားၾကေတာ့လား "
"ဟုတ္ ဆရာ "
ဇိုင္း ကိုေတာ့ ျမန္ျမန္လာပါေစလို႔ပဲ ဆုေတာင္းေနလိုက္ေတာ့သည္။ မဟုတ္ရင္ စာေမးပြဲအတြက္အမွတ္မေကာင္းႏိုင္ေပ ။
ဆရာ ေခၚတဲ့ေနာက္ကိုလိုက္ကာ ေက်ာင္းကကားစီစဥ္၍ final year ေတြအကုန္ (....) သို႔ထြက္ခြာခဲ့ၾကသည္။ ဇိုင္း လိုက္လာရင္လည္းလိုက္လာလို႔ရေအာင္ တည္ေနရာ ကိုလည္းလွမ္းပို႔ေပးလိုက္သည္။
ေဆးရံုတစ္ခုကိုေရာက္ေတာ့ အကုန္လံုးက ဆင္းၾကကာ
အလ်ိဳလ်ိဳ သက္ဆ္ုိင္ရာစီနီယာေတြရဲ႕ဦးေဆာင္မႈနဲ႔ အေတြ႔အၾကံဳေတြကိုေလ့လာမွတ္သားရသည္။
လြန္း နဲ႔ ဇိုင္း ကအဖြဲ႔တူၾကေလသည္။ လြန္းတို႔ အဖြဲ႔က နံပါတ္ ၃ ျဖစ္ေလသည္။ အခုထိေတာင္ ဇိုင္း မေရာက္ေသးတာမို႔စိတ္ပူမိသည္။ အခု နံပါတ္၂ေတာင္ေရာက္ေနၿပီ မၾကာခင္ ၃ လာေတာ့မည္။
"ကဲ နံပါတ္၃ အဖြဲ႔သားေတြ နာမည္ေခၚမယ္"
ဆရာမတစ္ေယာက္က နာမည္ေတြေခၚကာ လူစစ္သည္။
"လြန္းထက္သာ,....,.....,ဇိုင္းရန္"
"ဟို ဆရာမ ဇိုင္း က...."
"ကြၽန္ေတာ္ေရာက္ၿပီ"
လြန္း ေျပာတာေတာင္ အဆံုးမသတ္ေသး ဇိုင္း ေရာက္လာတာမို႔သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။ ဇိုင္း က ကိုယ္ေရးကိုယ္တာႏွင့္ အလုပ္ ကို ေရာမဲ့သူမဟုတ္မွန္းသိေနသည္၊
ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ မေန႔ညက ကိစၥကိုေတာင္းပန္ရမည္။
လြန္း ကေခၚရန္ျပင္ေတာ့
"ဇိုင္း..."
"ဆရာ သားေရာက္ၿပီ"
လြန္း ေျပာေနတာကိုေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ဆရာ့ဆီကိုသြားေနေသာ ဇိုင္း ကိုၾကည့္ကာ စိတ္ထဲဝမ္းနည္းမိသည္။
ဘာလဲ သူ႔ကိုတကယ္ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့တာလား
"သား အဆင္ေျပရဲ႕လား လြန္း က သားေနမေကာင္းဘူးဆ္ုိ"
ဇိုင္း ကလြန္းဘက္ကိုလွည့္လာတာမို႔ လြန္း က ရယ္ျပေတာ့ ဇိုင္း က ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ဆရာ့ ဘက္ကိုျပန္လွည့္သြားသည္။
"ဟုတ္ ဆရာ အခုေကာင္းသြားပါၿပီ"
"အင္း သား ေရာက္လာတာကံေကာင္းတယ္ ဒီကစစ္ေဆးခ်က္ေတြက စာေမးပြဲအတြက္အမွတ္ေပါင္းထည့္ေပးႏိုင္တယ္ "
"ဘာကိုေျပာတာလဲ ဆရာ"
"ဒီလိုေန ဇိုင္းရန္ ။ စာေမးပြဲက်ခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဒီကလက္ေတြ႔လုပ္ငန္းေတြကို စစ္ေဆးၿပီး အမွတ္ျပန္တင္ေပးၿပီး စာေမးပြဲက်ရာကေနေတာင္ ေအာင္ႏိုင္တယ္ေလ"
"Wow....ဆရာေရ ကံတရားကိုပဲသာေက်းဇူးတင္ရေတာ့မယ္"
"ေအး ႀကိဳးစားထား သားေရ မင္းနဲ႔လြန္းထက္သာ ကအေတာ္ဆံုးဆိုတာသိတယ္မဟုတ္လား သူတို႔စိတ္မပ်က္ေစနဲ႔ေနာ္"
"ဟုတ္ကဲ့ဆရာ"
အခုခ်ိန္မွာ ကံတရားကိုေက်းဇူးတင္ေပမဲ့ မင္းနဲ႔ဆံုစည္းခြင့္မရတဲ့အတြက္ အဲ့ကံတရားက္ိုငါမုန္းတယ္။ သိလား လြန္း အမွန္ေတာ့ ကံတရားကသိပ္ေၾကာက္ဖို႔ေကာင္းတယ္။
ဇိုင္း နဲ႔ လြန္း က ၂ ေယာက္တစ္တြဲက်ေလသည္။ လြန္း က ယုန္ ကိုခြဲစိတ္ရ၍ ဇိုင္း ကအစိတ္အပိုင္းတစ္ခုခ်င္းစီကို လိုက္မွတ္သားရသည္။ ဇိုင္း က်ေတာ့ လူေသေကာင္ အေလာင္းတစ္ခုရဲ႕ ဗိုက္ကိုခြဲ၍ အစိတ္အပိုင္းေတြကိုေတာ့ လြန္းကမွတ္သားရသည္။ အတူတူအလုပ္လုပ္ေနခ်ိန္အတြင္း သူတို႔ စကား ၁၀ ခြန္းေတာင္မေျပာျဖစ္ၾကပါ
လြန္း ကသာ တစ္တြတ္တြတ္ ေျပာေနေပမဲ့ ဇိုင္း ကေတာ့ 'အင္း' ဟုသာျပန္ေျဖေလသည္။
အလုပ္ၿပီး၍ ေဖာင္ေတြကို ဆရာမကိုအပ္ကာ ဇိုင္း ထြက္လာလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ လြယ္အိတ္ထဲက ဂ်ဴတီကုပ္ ကိုထုတ္ကာ လြန္း ဆီကိုသြား၍
"ေရာ့ ေသြးေတြေပေနတယ္ လဲလိုက္"
ေပးၿပီးခ်င္းခ်င္း လွည့္ထြက္ဖို႔လုပ္ေတာ့ လြန္းက
"ငါေတာင္းပန္ပါတယ္ "
"ဘာကိုလဲ လြန္း"
"မေန႔ညက မင္းကိုေျပာမိတာေတြ"
"အာ မလိုပါဘူး ငါမအားဘူးသြားေတာ့မယ္ မင္းနဲ႔ေနဆက္႐ွိန္ ေပ်ာ္စရာေန႔ရက္ေတြကိုရပါေစ ငါတို႔ထပ္မေတြ႔ၾကရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ အဆင္ေျပေအာင္ ေနေနာ္ ငါသြားၿပီ"
ေျပာခ်င္ရာေျပာၿပီး ထြက္သြားေသာ ဇိုင္း ကိုမဆြဲထားမိ။
သူအခု ဇိုင္း ကိုဆံုး႐ွံုးခဲ့တာ ၂ ခါေျမာက္ပင္ျဖစ္လိမ့္မည္။
....................။
အခုဘယ္ႏွနာရီေတာင္႐ွ္ိၿပီမို႔လို႔လဲ? ဟုိအ႐ူးေကာင္ထိုင္ေတာ့ေစာင့္မေနပါဘူးေနာ္ ညေန ၄ နာရီေတာင္႐ွိေနၿပီေလ။ ဆိုင္ကယ္ကို ေမာင္းႏိုင္သမ်ွအျမန္ေမာင္းကာ
တစ္ေနရာေရာက္ေတာ့ရပ္၍ ဆိုင္ထဲကိုဝင္လာလိုက္သည္။
ဆိုင္ထဲေရာက္ေတာ့ ေထာင့္တစ္ေနရာမွာ ထိုင္ေနတဲ့ ေဂါက္သီးေကာင္ ကိုေတြ႔လိုက္ရတာမို႔
"ဟာ ဒီအ႐ူး တကယ္ေစာင့္ေနတာပဲ"
ေျပာရင္းဆိုရင္း သူ႔အနားကိုသြားေတာ့ ဇိုင္း ကိုထိုင္ဖို႔မ်က္ဆ ပစ္ျပေလသည္။
"ေမာ္ဒယ္တစ္ေယာက္က အားယားေနတာပဲလား"
"အင္း ဇိုင္း အတြက္အခ်ိန္ေပးခ်င္လို႔ တစ္ေန႔လံုးအလုပ္ေတြဖ်က္ထားတယ္"
"ဘာကိစၥလဲ"
"ေသြးေတြစြန္းေနတယ္ေနာ္ "
"အင္း လက္ေတြ႔ဆင္းလာလို႔"
"ဒါနဲ႔ ဇ္ုိင္း ကဆရာဝန္လား"
"ငါ့ကို ဇိုင္းလို႔မေခၚနဲ႔ ။ အင္း ေဆးေက်ာင္းတတ္ေနတာ ဆရာဝန္ေတာ့မဟုတ္ေသးဘူး"
"အဲ့တာဆို ငါကဘယ္လိုေခၚရမလဲ"
"ဇိုင္းရန္ လို႔ပဲေခၚ"
ဟုတ္တယ္ လြန္း ေခၚေနၾကနာမည္တစ္ခုကို တစ္ျခားသူကိုမေခၚေစခ်င္ဘူး။
"အိုေကေလ ဇိုင္းရန္ မနက္ကတည္းကခ်ိန္းထားတာ ညေနေတာင္ေရာက္ၿပီ အဲ့ေတာ့လည္း ေန႔လည္စာမဟုတ္ဘဲ ငါမင္းကိုညစာဖိတ္ေကြၽးတာ"
"မစားခ်င္ဘူး"
"မင္း စိတ္ညစ္ေနတယ္မဟုတ္လား"
"မသိတဲ့သူတစ္ေယာက္ကို ငါ့ အေၾကာင္းမေျပာဘူး"
"ငါကမင္းနဲ႔မိတ္ေဆြျဖစ္ခ်င္တယ္ဆိုရင္ေကာ "
"ငါေတာ့မျဖစ္ခ်င္ဘူး"
"အဲ့တာဆိုလည္း ညစာေလးေတြစားသြားေလ ငါမင္းကို ေက်းဇူးတင္လို႔ပါ ငါ့အေဖေပးထားတဲ့ဟာေလးမို႔လို႔ မင္းမျငင္းရဘူးေနာ္ မင္းကိုတစ္ေနကုန္ေစာင့္ေနတာ ေညာင္းေနၿပီ အားနာရင္ေတာ့လက္ခံသင့္တယ္"
"ၿပီးေရာကြာ "
သူတို႔ ၂ ဦး ညေနခင္းေလးတစ္ခုကိုၾကည္ႏူးစြာ ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကတယ္ ။ တစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္က ကိုအၾကင္နာမ်က္လံုးေတြနဲ႔ ၾကည့္ေနၿပီး က်န္တစ္ေယာက္ရဲ႕ရင္ခြင္ထဲမွာလည္း အထီးက်န္မႈေတြေလ်ာ့သြားသလို ခံစားမိခဲ့သည္။
.....................။
ဇိုင္း ေပးတဲ့အကၤ် ီ ကိုဝတ္ကာ အိပ္ကိုျပန္လာလိုက္သည္။ ကားျပင္ထားတာမို႔ လမ္းေလ်ွာက္သာျပန္ခဲ့လိုက္သည္။ ၁ နာရီေလာက္ကားေမာင္းရေသာ ခရီးတစ္ခုကို လမ္းေလ်ွာက္လာတာ အခုဆို အိမ္ေတာင္ေရာက္ေတာ့မည္။
အိမ္ထဲဝင္ေတာ့ မီးဖိုေခ်ာင္ ထဲက ကုပ္ေခ်ာင္း ကုပ္ေခ်ာင္းႏွင့္လုပ္ေနေသာ ေမာင့္ကိုျမင္တာမို႔
"ေမာင္ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ "
"အင္း ျပန္လာၿပီလား။ ေဟသာ ညစာလာစားမယ္ဆိုလို႔ေလ"
"ေအာ္ ျပန္အဆင္ေျပသြားၿပီလား"
"အင္း မေနႏိုင္ေတာ့လည္း ငါ့ဘက္ကပဲေခ်ာ့ရတာေပါ့"
ေမာင္ရယ္....ငါ့ ႏွလံုးသား ေလးကိုအနာေပးလိုက္ေဆးေပးလိုက္နဲ႔ေနာ္။ ေမာင္ေျပာေတာ့ 'ငါကေမာင့္အပိုင္'ဆို ။ ေမာင္ကေဟသာကိုတစ္ကယ္ခ်စ္တာပဲေနာ္ အင္းပါ ေမာင္တို႔အဆငိေျပပါေစ။ ငါကေတာ့ ေမာင္လိုရင္သံုးမလိုရင္ပစ္ခ်သြားလို႔ရတဲ့ အရာတစ္ခုမို႔ ေမာင္ေပ်ာ္ရင္ရၿပီ။
ေမာင္ က ၾကဳိးစားၿပီးဟင္းခ်က္ေနတာပဲ။ အို...ငါ့အတြက္မွမဟုတ္ဘဲနဲ႔ေလ။ မငိုဘူးဆုိေပမဲ့လည္း တကယ္နာက်င္ရသည္၊ ေမာင္ကငါ မဟုတ္တဲ့သူ အတြက္ ဆိုၿပီးစဥ္းစားမိလိုက္တိုင္း အဆမတန္နာက်င္ရသည္။ ငါေပးဆပ္သမ်ွေမာင္ေပ်ာ္အတြက္မို႔ ေမာင္စိတ္ႀကိဳက္အသံုးျပဳပါ...။
..................။
ဖတ္ရတာ အဆငိေျပရဲ႕လား ဒီရက္ပိုင္း feedback ေတြမလာၾကဘူးေနာ္ ေပါ့ေနလို႔မ်ားလား ။
Feedback ေလးေတြနဲ႔ vote ေလးေတြေပးဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ္ 😉
15.10.2020
#VeraVicki
Unicode
..........
"သွားမယ် ဦးမျိူး"
"Wow....ဒီနေ့ငါတို့သခင်လေးတက်ကြွနေပါလား"
"ဟာ...အရင်ကလည်းတက်ကြွနေတာပဲနော် "
"အော် နေဦး ဒီနေ့တော့ ရှိန်း ဘာသာ ရှိန်း ပဲသွားတော့မယ် "
"အဲ့တာဆို ဂရုစိုက်မောင်းနော် သား"
"ဟုတ်ကဲ့ ဦးမျိုး"
ဦးမျိုးကိုပြောကာ ကားအပြာလေးကိုယူ၍ ချ်ိန်းထားသော နေရာသို့လာလိုက်သည်။
ကိုယ်ကသာ ထြက္လာရတာ သူက ကော လာပါ့မလား
ကားလေးကတစ်ရွေ့ရွေ့နှင့်မောင်းနှင်လာကာ တစ်နေရာရောက်တော့ ရပ်၍ ဆိုင်ထဲကိုဝင်လာလိုက်သည်။
ဆိုင်က လူရှင်း၍ သာတော်တော့သည်။ မဟုတ်ရင်ပွဲဆူဦးမှာအသေအချာပင်။
...................။
မနေ့ညက ပြောမိပြောရာပြောမိလိုက်တာမို့ လွန်သွားတာက်ုသ်ိသည်။ အဲ့တာကြောင့်လည်း ဇိုင်း ကိုစာတွေအဆက်မပြတ်ပို့နေလိုက်သည်။ ဖုန်း ခေါ်တော့လည်း
'လူကြီးမင်းခေါ်ဆိုသောဖုန်းမှာ စက်ပိတ်ထားပါသည်ရှင်' တဲ့...ဟူး....စ်ိတ်ရှုပ်လိုက်တာကွာ....
"လွန်းထက်သာ"
ဆရာကခေါ်တော့
"ဗ်..ဗ်ာ ဆရာ"
"ဇိုင်းရန် ကော "
"အမ်!ဟုတ္ဆရာ အော်... သူ နေမကောင်းလို့တဲ့ဆရာ"
"အော် ကံပဲပေါ့လေ ဒီ လက်တွေ့ဆင်းတာက အမှတ်ပေါင်းထည့်ပေးနိုင်တာကိုကွာ အင်းလေးဘယ်တတ်နိုင်မလဲ သွားကြတော့လား "
"ဟုတ် ဆရာ "
ဇိုင်း ကိုတော့ မြန်မြန်လာပါစေလို့ပဲ ဆုတောင်းနေလိုက်တော့သည်။ မဟုတ်ရင် စာမေးပွဲအတွက်အမှတ်မကောင်းနိုင်ပေ ။
ဆရာ ခေါ်တဲ့နောက်ကိုလိုက်ကာ ကျောင်းကကားစီစဉ်၍ final year တွေအကုန် (....) သို့ထွက်ခွာခဲ့ကြသည်။ ဇိုင်း လိုက်လာရင်လည်းလိုက်လာလို့ရအောင် တည်နေရာ ကိုလည်းလှမ်းပို့ပေးလိုက်သည်။
ဆေးရုံတစ်ခုကိုရောက်တော့ အကုန်လုံးက ဆင်းကြကာ
အလျိုလျို သက်ဆ်ိုင်ရာစီနီယာတွေရဲ့ဦးဆောင်မှုနဲ့ အတွေ့အကြုံတွေကိုလေ့လာမှတ်သားရသည်။
လွန်း နဲ့ ဇိုင်း ကအဖွဲ့တူကြလေသည်။ လွန်းတို့ အဖွဲ့က နံပါတ် ၃ ဖြစ်လေသည်။ အခုထိတောင် ဇိုင်း မရောက်သေးတာမို့စိတ်ပူမိသည်။ အခု နံပါတ်၂တောင်ရောက်နေပြီ မကြာခင် ၃ လာတော့မည်။
"ကဲ နံပါတ်၃ အဖွဲ့သားတွေ နာမည်ခေါ်မယ်"
ဆရာမတစ်ယောက်က နာမည်တွေခေါ်ကာ လူစစ်သည်။
"လွန်းထက်သာ,....,.....,ဇိုင်းရန်"
"ဟို ဆရာမ ဇိုင်း က...."
"ကျွန်တော်ရောက်ပြီ"
လွန်း ပြောတာတောင် အဆုံးမသတ်သေး ဇိုင်း ရောက်လာတာမို့သက်ပြင်းချလိုက်သည်။ ဇိုင်း က ကိုယ်ရေးကိုယ်တာနှင့် အလုပ် ကို ရောမဲ့သူမဟုတ်မှန်းသိနေသည်၊
ဘာပဲ ဖြစ်ဖြစ် မနေ့ညက ကိစ္စကိုတောင်းပန်ရမည်။
လွန်း ကခေါ်ရန်ပြင်တော့
"ဇိုင်း..."
"ဆရာ သားရောက်ပြီ"
လွန်း ပြောနေတာကိုတောင် ဂရုမစိုက်ဘဲ ဆရာ့ဆီကိုသွားနေသော ဇိုင်း ကိုကြည့်ကာ စိတ်ထဲဝမ်းနည်းမိသည်။
ဘာလဲ သူ့ကိုတကယ်ဂရုမစိုက်တော့တာလား
"သား အဆင်ပြေရဲ့လား လွန်း က သားနေမကောင်းဘူးဆ်ို"
ဇိုင်း ကလွန်းဘက်ကိုလှည့်လာတာမို့ လွန်း က ရယ်ပြတော့ ဇိုင်း က ခပ်တည်တည်နှင့် ဆရာ့ ဘက်ကိုပြန်လှည့်သွားသည်။
"ဟုတ် ဆရာ အခုကောင်းသွားပါပြီ"
"အင်း သား ရောက်လာတာကံကောင်းတယ် ဒီကစစ်ဆေးချက်တွေက စာမေးပွဲအတွက်အမှတ်ပေါင်းထည့်ပေးနိုင်တယ် "
"ဘာကိုပြောတာလဲ ဆရာ"
"ဒီလိုနေ ဇိုင်းရန် ။ စာမေးပွဲကျခဲ့တယ်ဆိုရင်တောင် ဒီကလက်တွေ့လုပ်ငန်းတွေကို စစ်ဆေးပြီး အမှတ်ပြန်တင်ပေးပြီး စာမေးပွဲကျရာကနေတောင် အောင်နိုင်တယ်လေ"
"Wow....ဆရာရေ ကံတရားကိုပဲသာကျေးဇူးတင်ရတော့မယ်"
"အေး ကြိုးစားထား သားရေ မင်းနဲ့လွန်းထက်သာ ကအတော်ဆုံးဆိုတာသိတယ်မဟုတ်လား သူတို့စိတ်မပျက်စေနဲ့နော်"
"ဟုတ်ကဲ့ဆရာ"
အခုချိန်မှာ ကံတရားကိုကျေးဇူးတင်ပေမဲ့ မင်းနဲ့ဆုံစည်းခွင့်မရတဲ့အတွက် အဲ့ကံတရားက်ိုငါမုန်းတယ်။ သိလား လွန်း အမှန်တော့ ကံတရားကသိပ်ကြောက်ဖို့ကောင်းတယ်။
ဇိုင်း နဲ့ လွန်း က ၂ ယောက်တစ်တွဲကျလေသည်။ လွန်း က ယုန် ကိုခွဲစိတ်ရ၍ ဇိုင်း ကအစိတ်အပိုင်းတစ်ခုချင်းစီကို လိုက်မှတ်သားရသည်။ ဇိုင်း ကျတော့ လူသေကောင် အလောင်းတစ်ခုရဲ့ ဗိုက္ကိုခြဲ၍ အစိတ်အပိုင်းတွေကိုတော့ လွန်းကမှတ်သားရသည်။ အတူတူအလုပ်လုပ်နေချိန်အတွင်း သူတို့ စကား ၁၀ ခွန်းတောင်မပြောဖြစ်ကြပါ
လွန်း ကသာ တစ်တွတ်တွတ် ပြောနေပေမဲ့ ဇိုင်း ကေတာ့ 'အင်း' ဟုသာပြန်ဖြေလေသည်။
အလုပ်ပြီး၍ ဖောင်တွေကို ဆရာမကိုအပ္ကာ ဇိုင်း ထွက်လာလိုက်သည်။ ပြီးတော့ လွယ်အိတ်ထဲက ဂျူတီကုပ် ကိုထုတ္ကာ လွန်း ဆီကိုသြား၍
"ရော့ သွေးတွေပေနေတယ် လဲလိုက်"
ပေးပြီးချင်းချင်း လှည့်ထွက်ဖို့လုပ်တော့ လွန်းက
"ငါတောင်းပန်ပါတယ် "
"ဘာကိုလဲ လွန်း"
"မနေ့ညက မင်းကိုပြောမိတာတွေ"
"အာ မလိုပါဘူး ငါမအားဘူးသွားတော့မယ် မင်းနဲ့နေဆက်ရှိန် ပျော်စရာနေ့ရက်တွေကိုရပါစေ ငါတို့ထပ်မတွေ့ကြရင်ကောင်းမယ်ထင်တယ် အဆင်ပြေအောင် နေနော် ငါသွားပြီ"
ပြောချင်ရာပြောပြီး ထွက်သွားသော ဇိုင်း ကိုမဆြဲထားမိ။
သူအခု ဇိုင်း ကိုဆုံးရှုံးခဲ့တာ ၂ ခါမြောက်ပင်ဖြစ်လိမ့်မည်။
....................။
အခုဘယ်နှနာရီတောင်ရှ်ိပြီမို့လို့လဲ? ဟိုအရူးကောင်ထိုင်တော့စောင့်မနေပါဘူးနော် ညေန ၄ နာရီတောင်ရှိနေပြီလေ။ ဆိုင်ကယ်ကို မောင်းနိုင်သမျှအမြန်မောင်းကာ
တစ်နေရာရောက်တော့ရပ်၍ ဆိုင်ထဲကိုဝင်လာလိုက်သည်။
ဆိုင်ထဲရောက်တော့ ထောင့်တစ်နေရာမှာ ထိုင်နေတဲ့ ဂေါက်သီးကောင် ကိုတွေ့လိုက်ရတာမို့
"ဟာ ဒီအရူး တကယ်စောင့်နေတာပဲ"
ပြောရင်းဆိုရင်း သူ့အနားကိုသွားတော့ ဇိုင်း ကိုထိုင်ဖို့မျက်ဆ ပစ်ပြလေသည်။
"မော်ဒယ်တစ်ယောက်က အားယားနေတာပဲလား"
"အင်း ဇိုင်း အတွက်အချိန်ပေးချင်လို့ တစ်နေ့လုံးအလုပ်တွေဖျက်ထားတယ်"
"ဘာကိစ္စလဲ"
"သွေးတွေစွန်းနေတယ်နော် "
"အင်း လက်တွေ့ဆင်းလာလို့"
"ဒါနဲ့ ဇ်ိုင်း ကဆရာဝန္လား"
"ငါ့ကို ဇိုင်းလို့မခေါ်နဲ့ ။ အင်း ဆေးကျောင်းတတ်နေတာ ဆရာဝန်တော့မဟုတ်သေးဘူး"
"အဲ့တာဆို ငါကဘယ်လိုခေါ်ရမလဲ"
"ဇိုင်းရန် လို့ပဲခေါ်"
ဟုတ်တယ် လွန်း ခေါ်နေကြနာမည်တစ်ခုကို တစ်ခြားသူကိုမခေါ်စေချင်ဘူး။
"အိုကေလေ ဇိုင်းရန် မနက်ကတည်းကချိန်းထားတာ ညနေတောင်ရောက်ပြီ အဲ့တော့လည်း နေ့လည်စာမဟုတ်ဘဲ ငါမင်းကိုညစာဖိတ်ကျွေးတာ"
"မစားချင်ဘူး"
"မင်း စိတ်ညစ်နေတယ်မဟုတ်လား"
"မသိတဲ့သူတစ်ယောက်ကို ငါ့ အကြောင်းမပြောဘူး"
"ငါကမင်းနဲ့မိတ်ဆွေဖြစ်ချင်တယ်ဆိုရင်ကော "
"ငါတော့မဖြစ်ချင်ဘူး"
"အဲ့တာဆိုလည်း ညစာလေးတွေစားသွားလေ ငါမင်းကို ကျေးဇူးတင်လို့ပါ ငါ့အဖေပေးထားတဲ့ဟာလေးမို့လို့ မင်းမငြင်းရဘူးနော် မင်းကိုတစ်နေကုန်စောင့်နေတာ ညောင်းနေပြီ အားနာရင်တော့လက်ခံသင့်တယ်"
"ပြီးရောကွာ "
သူတို့ ၂ ဦး ညနေခင်းလေးတစ်ခုကိုကြည်နူးစွာ ဖြတ်သန်းခဲ့ကြတယ် ။ တစ်ယောက်က တစ်ယောက်က ကိုအကြင်နာမျက်လုံးတွေနဲ့ ကြည့်နေပြီး ကျန်တစ်ယောက်ရဲ့ရင်ခွင်ထဲမှာလည်း အထီးကျန်မှုတွေလျော့သွားသလို ခံစားမိခဲ့သည်။
.....................။
ဇိုင်း ပေးတဲ့အင်္ကျ ီ ကိုဝတ္ကာ အိပ်ကိုပြန်လာလိုက်သည်။ ကားပြင်ထားတာမို့ လမ်းလျှောက်သာပြန်ခဲ့လိုက်သည်။ ၁ နာရီလောက်ကားမောင်းရသော ခရီးတစ္ခုကို လမ်းလျှောက်လာတာ အခုဆို အိမ်တောင်ရောက်တော့မည်။
အိမ်ထဲဝင်တော့ မီးဖိုချောင် ထဲက ကုပ်ချောင်း ကုပ်ချောင်းနှင့်လုပ်နေသော မောင့်ကိုမြင်တာမို့
"မောင် ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ "
"အင်း ပြန်လာပြီလား။ ဟေသာ ညစာလာစားမယ်ဆိုလို့လေ"
"အော် ပြန်အဆင်ပြေသွားပြီလား"
"အင်း မနေနိုင်တော့လည်း ငါ့ဘက်ကပဲချော့ရတာပေါ့"
မောင်ရယ်....ငါ့ နှလုံးသား လေးကိုအနာပေးလိုက်ဆေးပေးလိုက်နဲ့နော်။ မောင်ပြောတော့ 'ငါကမောင့်အပိုင်'ဆို ။ မောင်ကဟေသာကိုတစ်ကယ်ချစ်တာပဲနော် အင်းပါ မောင်တို့အဆငိပြေပါစေ။ ငါကေတာ့ မောင်လိုရင်သုံးမလိုရင်ပစ်ချသွားလို့ရတဲ့ အရာတစ်ခုမို့ မောင်ပျော်ရင်ရပြီ။
မောင် က ကြိုးစားပြီးဟင်းချက်နေတာပဲ။ အို...ငါ့အတွက်မှမဟုတ်ဘဲနဲ့လေ။ မငိုဘူးဆိုပေမဲ့လည်း တကယ်နာကျင်ရသည်၊ မောင်ကငါ မဟုတ်တဲ့သူ အတွက် ဆိုပြီးစဉ်းစားမိလိုက်တိုင်း အဆမတန်နာကျင်ရသည်။ ငါပေးဆပ်သမျှမောင်ပျော်အတွက်မို့ မောင်စိတ်ကြိုက်အသုံးပြုပါ...။
..................။
ဖတ်ရတာ အဆငိပြေရဲ့လား ဒီရက်ပိုင်း feedback တွေမလာကြဘူးနော် ပေါ့နေလို့များလား ။
Feedback လေးတွေနဲ့ vote လေးတွေပေးဖို့မမေ့နဲ့နော် 😉
15.10.2020
#VeraVicki
Коментарі