Zawgyi
........

"လြန္း ငါဒီလိုေတြလုပ္ေနေတာ့ မင္းမမုန္းဘူးလား သဝန္မတိုဘူးလား"

"ဟင့္အင္း ေမာင္ ။ ငါ ​ေမာင့္ ကိုမမုန္းဖူးဘူး။ ဒါေပမဲ့ ငါ ေမာင့္ ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး"

အင္းေမာင္ ဟုတ္တယ္။ ငါခံစားရတာေတြသက္သာဖို႔
လိမ္ပါရေစ။ ငါေမာင့္ကိုမခ်စ္ေတာ့ဘူး။

"မင္း လိမ္ေနတာ...ညာတာ မင္းငါ့ကိုခ်စ္တယ္မဟုတ္လား"

ေမာင္ ဘာေတြျဖစ္ေနတာလဲ စကားေတြက ေတာင္စဥ္ေရမရ ေတြေလ်ွာက္ေျပာေနရတာလဲ။

"ေမာင္....သတိထားဦး! "

ေနဆက္႐ွန္ ယိုင္နဲ႔နဲ႔ ႏွင့္ လဲက်မလိုျဖစ္တာေၾကာင့္ လြန္းထက္သာ ကဝင္ထိန္းေပးလို္က္ရသည္။ လြန္း ကဝင္ထိန္းေတာ့ ေမာင္က လြန္း ရဲ႕လက္ေတြကိုခါခ်ကာ အေပၚကိုတက္သြားေလသည္။

လြန္း ကေတာ့ ေမာင့္အမူအရာေတြကိုနားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေခါင္းသာကုပ္မိသည္။

"ေမာင္ ဘာျဖစ္သြားတာလဲ? "

.....................။

အခန္းထဲေရာက္ေရာက္ခ်င္း အကၤ် ီေတြကိုခြၽတ္ကာ အိပ္ယာေပၚလွဲခ်လိုက္သည္။ မူးေဝေနေသာ ေခါင္းကိုမ်က္ကြယ္ျပဳကာ အားတင္း၍ ကိုယ္လက္သန္႔စင္လိုက္သည္။
အမူးနည္းနည္းေတာ့ေျပသြားဟန္႐ွိသည္။ စိတ္ထဲ ဘဝင္မက်ျဖစ္ေနတာက လြန္းေျပာလိုက္တဲ့စကားပင္ ျဖစ္လိမ့္မည္။

**'ငါ ေမာင့္ကို မခ်စ္ေတာ့ဘူး '**

"အား....မဟုတ္ဘူး မင္း ငါ့ကိုပဲခ်စ္ရမယ္ ငါ့တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲမင္းခ်စ္ရမယ္ လြန္းထက္သာ!"

အမွန္တကယ္ေတာ့ သူ႔ကု္ိယ္သူ ဘာျဖစ္မွန္းေတာင္သူမသ္ိ
ေဟသာ နဲ႔ လည္းျပန္ဆက္လို႔မရရေအာင္ပ်က္သြားေလၿပီ။ ဟင့္အင္း အဲ့တာေၾကာင့္လည္းမဟုတ္
လြန္း ကို ဇိုင္း နဲ႔အတူတူ ေတြ႔ေနရရင္ ရင္ထဲက အမည္မသိတဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးတစ္ခု ။ အဲ့ခံစားခ်က္ႀကီးကိုသူမႀကိဳက္ ။ အဲ့တာေၾကာင့္လုပ္မိလုပ္ရာကို လုပ္မိသည္။
ဆိုးမိခဲ့သည္။ ေသာင္းက်န္းခဲ့သည္။

"ဟင့္အင္း ငါမင္းကိုမခ်စ္ဘူး "

ဟုတ္တယ္ သူ လြန္း ကိုခ်စ္တာကို လက္မခံႏိုင္ေသးဘူး လူၾကားထဲမွာ ကြၽန္ေတာ္က လိင္တူ ခ်စ္သူပါလို႔ေျပာရမွာကို႐ွက္သည္ထင္၏ ။ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ အျဖစ္အရပ္တစ္ခု သဘာဝကိုဆန္႔က်င့္ထားတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တစ္ခုကို ရင္ဆိုင္ဖို႔ သူ သတၱိမ႐ွိဘူး။

လူေတြက သူ႔ကိုလက္ညိဳးထိုးကဲ့ရဲ႕ ၾကမွာေၾကာက္တယ္။
ရင္မဆိုင္ႏိုင္ရာကေန သူတို႔ေတြ ေဝးကြာဖို႔ အေၾကာင္းေတြဖန္လာရေလသည္....။

"ေမာင္ မခ်စ္မိေအာင္ ႀကိဳးစားခဲ့ရံုေလးပါ လြန္း "

.........................။

ဟိုေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ေကာင္ ကို႐ွာရဦးမည္ လက္ေကာက္ပံုစံကိုၾကည့္ရတာေတာ့ သူ႔အတြက္အေရးပါမဲ့ပံုစံပင္
ျဖစ္လိမ့္မည္။ ျပန္ေပးတာအေကာင္းဆံုးပဲဟုထင္သည္။
သူကလာေနၾက ျဖစ္မယ္ဟုေတြးမိတာေၾကာင့္ ေက်ာင္းဆင္းဆင္းခ်င္း အင္းယားကန္ ကိုလာခဲ့လိုက္သည္။

"ဟူး... ဘယ္လုိလူလဲ မလာေသးဘူးလားမသိဘူး"

"အား....႐ွိန္းသူ "

"ခဏေလး ႐ွိန္း ေရ "

"ခ်စ္တယ္ေနာ္ ႐ွိန္း!"

အသံလာရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိန္းကေလး ေတြ ကိုလက္မွတ္ထိုးေပးေနေသာ လူတစ္ဦး။ ပထမကေတာ့ အဲ့လူကေအးေအးေဆးေဆးပင္ ။ သတင္းေထာက္ေတြေရာက္လာေတာ့မွ ထြက္ေျပးေလသည္ ။
ဇိုင္းလဲ သူ႔ကို ေခၚ၍ မေန႔ကလူဆိုတာေသခ်ာတာနဲ႔ လက္ကို ေ႐ွ႕ဆန္႔၍

"ေဟး...ခဏ မင္းလက္ေကာက္"

ထိုးေပးေနေသာ လက္ေကာက္ကို ပါမက လက္ကိုပါဆြဲကာ ေျပးေလသည္။

"ေဟ့ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ့္ကို လႊတ္ပါဦး ဘာလို႔ေျပးေနတာလဲ ေမာတယ္ ဟ"

"အေနာက္မွာ သတင္းေထာက္ေတြလိုက္လာတာမေတြ႔ဖူးလား မိရင္ ငါပါမဟုတ္ဘူး မင္းပါေသမွာ ငနာရဲ႕"

ဇိုင္း ရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့

'ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ေကာင္ ငါ့ေၾကာင့္သူကပဲ ဒုကၡေရာက္ရဦးမယ္ တဲ့ အဟား ရယ္လိုက္ဦးမယ္ '

တစ္ေနရာေရာက္၍ သတင္းေထာက္ေတြ မ႐ွိေတာ့မွ

သူ႔ရဲ႕Mask နဲ႔ ဦးထုပ္က္ုိ ဆြဲခြၽတ္လိုက္သည္။

ဟာ....ဒီလူေတာ္ေတာ္ေခ်ာတာပဲ ေနပါဦး ဒီအခြက္ႀကီး ငါျမင္ဖူးပါတယ္ ေနဦး ဘယ္မွာပါလိမ့္....

"ခင္ ခင္ဗ်ား ႐ွိန္းသူ ! ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား "

"အင္း..."

"လက္ေကာက္ေပးၿပီးၿပီ ငါသြားေတာ့မယ္ "

"မင္းရဲ႕ fb အေကာင့္ ရႏိုင္မလား "

"ေအာ္...တကယ္အာရံုပဲ ေရာ့ဗ်ာ"

ဇိုင္း ကေျပာရင္း ဖုန္းကိုထုတ္ကာ 'Zyne Y '
ဟုေရးထားေသာ အေကာင့္တစ္ခုကိုျပလိုက္ေလသည္။

"အပ္လိုက္မယ္ လက္ေကာက္ျပန္ေပးလို႔ေက်းဇူးတင္လို႔ပါ"

ဇိုင္း လည္းေခါင္းၿငိမ့္ျပ ၿပီး ထြက္လာခဲ့လိုက္သည္။
တကယ့္ကို ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ပါဆို။

......................။

တစ္ဆစ္ဆစ္နဲ႔ကိုက္လာေသာ ေခါင္းေၾကာင့္ လူးလွိမ့္ကာ မႏိုးထခ်င္ဘဲ ႏိုးထလာရသည္။

"အား...ေခါင္းကဘာျဖစ္တာလဲမသိဘူး "

အခ်ိန္အားျဖင့္ ည ၁ နာရီ။

အားတင္းကာ အိပ္ယာကထ၍ ေဆးျခင္းထဲက ေခါင္းကိုက္ေပ်ာက္ေဆးေသာက္၍ ခဏ လွဲေနလိုက္သည္။

နည္းနည္းသက္သာသြားေတာ့မွ ေအာက္ထပ္ကိုဆင္းကာ
လိေမၼာ္ရည္ ေလးေဖ်ာ္ကာ ဧည့္ခန္းထဲမွာ ထိုင္၍ ေသာက္ေနလုိက္သည္။

ထိုစဥ္ ျခံထဲ မွာ အရိပ္တစ္ခုေတြ႔လိုက္တာမို႔ ထသြားၾကည့္လိုက္ေလသည္၊ လြန္း ကေၾကာက္တတ္တဲ့သူမဟုတ္၍သာအဆင္ေျပေလသည္။ ျခံထဲမွာ ေျမႀကီးတူးဆြသံကိုၾကားလိုက္ရသည္။ လူတစ္ေယာက္ ကထိုင္ကာ ေျမႀကီးကိုတူးေနေလသည္။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ သြားကာ မနီးမေဝးကေန ေခ်ာင္းၾကည့္ေတာ့
ဘုရားေရ....ေမာင္ ပဲ ။ေမာင္က ဒီအခ်ိန္ႀကီးဘာလုပ္ေနရတာလဲ?

ေမာင္ ဘာဆက္လုပ္မလဲသိခ်င္တာေၾကာင့္ အသံမထြက္ဘဲ ေစာင့္ၾကည့္ေနလိုက္သည္။

ေျမႀကီးထဲကထြက္လာေသာ ဗူး ေလးတစ္ဗူး။
ဒီေနရာကေန မျမင္ရတာမို႔ အေ႐ွ႕ေလးနည္းနည္းတိုးၾကည့္ေတာ့ ေမာင္က ဗူးေလးကိုဖြင့္လိုက္သည္။
ေမာင္က ထိုဗူးေလးထဲက ပစၥည္းေတြကိုထုတ္ေနသည္။
ဟမ္! အဲ့တာသူေပ်ာက္လို႔လိုက္႐ွာေနတဲ့ပစၥည္းေတြမဟုတ္လား...ေမာင္ ႐ူးမ်ားသြားေလသလား? ငါေမာင့္ကိုတကယ္နားမလည္ႏိုင္ေတာ့ဘူး!

ဆက္ေစာင့္ၾကည့္ေတာ့ လြန္း ရဲ႕ဆြဲႀကိဳးေလး ကတစ္ခု
ေသာ့ခ်ိတ္ေလးကတစ္ခု။

ေမာင္က လြန္း အသက္ ၁၈ ျပည့္တုန္းကဝယ္ေပးထားတဲ့ ေသာ့ခ်ိတ္ေလး။ ႐ုတ္တရပ္ေပ်ာက္သြားတာမို႔ ဇိုင္း ကိုေျပာေတာ့ ဇိုင္းကေတာင္ဆူေနေသးတာ။
ေမာင္က ယူထားတာတဲ့လား။ ၿပီးေတာ့ မီးေလာင္သြားတဲ့ ဂ်ဴတီကုပ္ေလး

အဲ့ေန႔က လြန္း အကၤ် ီ ကိုပစ္ကာ အေပၚကိုတက္လာေပမဲ့ အကၤ် ီ ကိုစိတ္မပ်က္ေသးတာေၾကာင့္ေမာင့္အလစ္ကို ေစာင့္၍ ဂ်ဴတီကုပ္ေလးကို ျပန္ယူဖို႔လာေသာ္လည္း ဂ်ဴတီကုပ္ေလး က႐ွိမေနေတာ့ ။ ေအာ္...ေမာင္ လြင့္ပစ္လိုက္ၿပီဟုဘဲ ေတြးထားတာေလ အခုေတာ့ ေမာင္က သိမ္းထားတာတဲ့လား။ ငါေမာင့္ကိုတကယ္နားမလည္ေတာ့ဘူးေမာင္.....။

အေ႐ွ႕တိုးတာလြန္သြားလို႔ ေဘးနားက အမႈိက္ပံုးကိုတိုက္မိေလသည္။

အသံထြက္သြားတာေၾကာင့္ ေမာင္ကလွည့္ၾကည့္လာသည္။
အိ ေသၿပီ လြန္းထက္သာေရ!

ေတာ္ေသးတယ္ ေမာင္ဟိုဘက္ျပန္လွည့္ေနတုန္းေျပးထြက္လာလိုက္သည္။ အေပၚထပ္ကိုျပန္တက္ကာ
အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္လိုက္သည္။

.......................။

ေက်ာင္းေရာက္ေတာ့ ေရခဲမုန္႔စားခ်င္လာတာမို႔ ဝယ္ျပီး၍ ဆိုင္ထဲမွထြက္လာေတာ႔ တစ္ဖက္ကန္တင္းမွာထိုင္ေနတဲ့ဇိုင္းကိုေတြ႔လိုက္တာမို႔ အနားသြားကာ

"ဇိုင္း ဘာျဖစ္ေနတာလဲ"

"မသိပါဘူးကြာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လူ"

"ဘာကိုလဲဟ"

ဇိုင္းက လြန္းဘက္ကိုလွည့္ကာ

"ဘာမွမဟုတ္ဘူး "

ေဆးေက်ာင္းေနာက္ဆံုးႏွစ္ေရာက္ေနၿပီ။ အခုထိ ေရခဲမုန္႔စားတာေတာင္ေပပြေနေသာ လြန္း ကိုၾကည့္၍ ေရခဲမုန္႔ေတာင္အဆင္ေျပေအာက္မစားတတ္ဘဲနဲ႔ ဘယ္လိုမ်ားစိတ္ခ်ထားရမလဲ လြန္းရယ္....။

"ဘာ ဘာကုိၾကည့္ေနတာလဲ"

အေၾကာင္းမသိရငိ ဇိုင္း ကသူ႔ကိုဒီလိုၾကည့္ေနတာျပသနာမ႐ွိ။ အခုဟာက လြန္း ကအေၾကာင္းစံုကိုသိေနတယ္ေလ ။

"ျမတ္ႏိုးလို႔..."

"ဟမ္!"

လြန္းေျပာေတာ့ ဇိုင္း က အင္တင္တင္ျဖစ္ကာ

"အမ္ ေအး ေရခဲမုန္႔ကိုေျပာတာ စားေနတဲ့ပံုကိုက က်ပ္မျပည့္သလိုပဲ "

လြန္း ရဲ႕ပါးစပ္က ေပေနတဲ့ ေရခဲမုန္႔ေတြကိုသုပ္ေပးကာ ပါးေလးကိုဆြဲညစ္ေတာ့ လြန္း ကေစာင္းၾကည့္ေလသည္။

မင္းက က်ပ္မျပည့္ဘူးဆိုရင္ေတာင္ ငါက ခ်စ္ေနဦးမွာ လြန္း, မင္းက ငါ့ဘဝရဲ႕ ပထမဆံုးနဲ႔ေနာက္ဆံုးလူျဖစ္မယ္ထင္တယ္.....။

.......................။

ေပါ့သြားလားဒီအပိုင္း ၄ နာရီတင္ေပးမယ္လုပ္ကာမွ ေရေႏြးပူေလာင္လို႔ အခုမွေရးရတာ ေနာက္က်သြားလို႔ေတာင္းပန္ပါတယ္ ေပါ့သြားတယ္ထင္တယ္

အခုဆိုနားလည္ေလာက္ၿပီထင္တယ္ ေမာင္က သူ႔ခံစားခ်က္ေတြကို သူမသိေသးတာ ။

Feedback ေလးေတြနဲ႔ vote ေလးေတြ ေပးဖို႔မေမ့နဲ႔ေနာ္ 😉

14.10.2020
#VeraVicki







Unicode
..........

"လွန်း ငါဒီလိုတွေလုပ်နေတော့ မင်းမမုန်းဘူးလား သဝန္မတိုဘူးလား"

"ဟင့်အင်း မောင် ။ ငါ မောင့် ကိုမမုန်းဖူးဘူး။ ဒါပေမဲ့ ငါ မောင့် ကိုမချစ်တော့ဘူး"

အင်းမောင် ဟုတ်တယ်။ ငါခံစားရတာတွေသက်သာဖို့
လိမ်ပါရစေ။ ငါမောင့်ကိုမချစ်တော့ဘူး။

"မင်း လိမ်နေတာ...ညာတာ မင်းငါ့ကိုချစ်တယ်မဟုတ်လား"

မောင် ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ စကားတွေက တောင်စဉ်ရေမရ တွေလျှောက်ပြောနေရတာလဲ။

"မောင်....သတိထားဦး! "

နေဆက်ရှန် ယိုင်နဲ့နဲ့ နှင့် လဲကျမလိုဖြစ်တာကြောင့် လွန်းထက်သာ ကဝင်ထိန်းပေးလို်က်ရသည်။ လွန်း ကဝင်ထိန်းတော့ မောင်က လွန်း ရဲ့လက်တွေကိုခါချကာ အပေါ်ကိုတက်သွားလေသည်။

လွန်း ကေတာ့ မောင့်အမူအရာတွေကိုနားမလည်နိုင်တော့ဘဲ ခေါင်းသာကုပ်မိသည်။

"မောင် ဘာဖြစ်သွားတာလဲ? "

.....................။

အခန်းထဲရောက်ရောက်ချင်း အင်္ကျ ီတွေကိုချွတ်ကာ အိပ်ယာပေါ်လှဲချလိုက်သည်။ မူးဝေနေသော ခေါင်းကိုမျက်ကွယ်ပြုကာ အားတင်း၍ ကိုယ်လက်သန့်စင်လိုက်သည်။
အမူးနည်းနည်းတော့ပြေသွားဟန်ရှိသည်။ စိတ်ထဲ ဘဝင်မကျဖြစ်နေတာက လွန်းပြောလိုက်တဲ့စကားပင် ဖြစ်လိမ့်မည်။

**'ငါ မောင့်ကို မချစ်တော့ဘူး '**

"အား....မဟုတ္ဘူး မင်း ငါ့ကိုပဲချစ်ရမယ် ငါ့တစ်ယောက်တည်းကိုပဲမင်းချစ်ရမယ် လွန်းထက်သာ!"

အမှန်တကယ်တော့ သူ့ကု်ိယ်သူ ဘာဖြစ်မှန်းတောင်သူမသ်ိ
ဟေသာ နဲ့ လည်းပြန်ဆက်လို့မရရအောင်ပျက်သွားလေပြီ။ ဟင့်အင်း အဲ့တာကြောင့်လည်းမဟုတ်
လွန်း ကို ဇိုင်း နဲ့အတူတူ တွေ့နေရရင် ရင်ထဲက အမည်မသိတဲ့ခံစားချက်ကြီးတစ်ခု ။ အဲ့ခံစားချက်ကြီးကိုသူမကြိုက် ။ အဲ့တာကြောင့်လုပ်မိလုပ်ရာကို လုပ်မိသည်။
ဆိုးမိခဲ့သည်။ သောင်းကျန်းခဲ့သည်။

"ဟင့်အင်း ငါမင်းကိုမချစ်ဘူး "

ဟုတ်တယ် သူ လွန်း ကိုခ်စ္တာကို လက်မခံနိုင်သေးဘူး လူကြားထဲမှာ ကျွန်တော်က လိင်တူ ချစ်သူပါလို့ပြောရမှာကိုရှက်သည်ထင်၏ ။ မဖြစ်နိုင်တဲ့ အဖြစ်အရပ်တစ်ခု သဘာဝကိုဆန့်ကျင့်ထားတဲ့ အဖြစ်အပျက်တစ်ခုကို ရင်ဆိုင်ဖို့ သူ သတ္တိမရှိဘူး။

လူတွေက သူ့ကိုလက်ညိုးထိုးကဲ့ရဲ့ ကြမှာကြောက်တယ်။
ရင်မဆိုင်နိုင်ရာကနေ သူတို့တွေ ဝေးကွာဖို့ အကြောင်းတွေဖန်လာရလေသည်....။

"မောင် မချစ်မိအောင် ကြိုးစားခဲ့ရုံလေးပါ လွန်း "

.........................။

ဟိုကြောင်တောင်တောင်ကောင် ကိုရှာရဦးမည် လက်ကောက်ပုံစံကိုကြည့်ရတာတော့ သူ့အတွက်အရေးပါမဲ့ပုံစံပင်
ဖြစ်လိမ့်မည်။ ပြန်ပေးတာအကောင်းဆုံးပဲဟုထင်သည်။
သူကလာနေကြ ဖြစ်မယ်ဟုတွေးမိတာကြောင့် ကျောင်းဆင်းဆင်းချင်း အင်းယားကန် ကိုလာခဲ့လိုက်သည်။

"ဟူး... ဘယ်လိုလူလဲ မလာသေးဘူးလားမသိဘူး"

"အား....ရှိန်းသူ "

"ခဏေလး ရှိန်း ရေ "

"ချစ်တယ်နော် ရှိန်း!"

အသံလာရာကိုကြည့်လိုက်တော့ မိန်းကလေး တွေ ကိုလက်မှတ်ထိုးပေးနေသော လူတစ်ဦး။ ပထမကေတာ့ အဲ့လူကအေးအေးဆေးဆေးပင် ။ သတင်းထောက်တွေရောက်လာတော့မှ ထွက်ပြေးလေသည် ။
ဇိုင်းလဲ သူ့ကို ခေါ်၍ မနေ့ကလူဆိုတာသေချာတာနဲ့ လက္ကို ရှေ့ဆန့်၍

"ဟေး...ခဏ မင်းလက်ကောက်"

ထိုးပေးနေသော လက်ကောက်ကို ပါမက လက္ကိုပါဆြဲကာ ပြေးလေသည်။

"ဟေ့ ခင်ဗျား ကျွန်တော့်ကို လွှတ်ပါဦး ဘာလို့ပြေးနေတာလဲ မောတယ် ဟ"

"အနောက်မှာ သတင်းထောက်တွေလိုက်လာတာမတွေ့ဖူးလား မိရင် ငါပါမဟုတ္ဘူး မင်းပါသေမှာ ငနာရဲ့"

ဇိုင်း ရဲ့စိတ်ထဲမှာတော့

'ကြောင်တောင်တောင် ကောင် ငါ့ကြောင့်သူကပဲ ဒုက္ခရောက်ရဦးမယ် တဲ့ အဟား ရယ်လိုက်ဦးမယ် '

တစ်နေရာရောက်၍ သတင်းထောက်တွေ မရှိတော့မှ

သူ့ရဲ့Mask နဲ့ ဦးထုပ်က်ို ဆွဲချွတ်လိုက်သည်။

ဟာ....ဒီလူတော်တော်ချောတာပဲ နေပါဦး ဒီအခွက်ကြီး ငါမြင်ဖူးပါတယ် နေဦး ဘယ်မှာပါလိမ့်....

"ခင် ခင်ဗျား ရှိန်းသူ ! ဟုတ္တယ္မဟုတ္လား "

"အင်း..."

"လက်ကောက်ပေးပြီးပြီ ငါသွားတော့မယ် "

"မင်းရဲ့ fb အကောင့် ရနိုင်မလား "

"အော်...တကယ်အာရုံပဲ ရော့ဗျာ"

ဇိုင်း ကပြောရင်း ဖုန်းကိုထုတ်ကာ 'Zyne Y '
ဟုရေးထားသော အကောင့်တစ်ခုကိုပြလိုက်လေသည်။

"အပ်လိုက်မယ် လက်ကောက်ပြန်ပေးလို့ကျေးဇူးတင်လို့ပါ"

ဇိုင်း လည်းခေါင်းငြိမ့်ပြ ပြီး ထွက်လာခဲ့လိုက်သည်။
တကယ့်ကို ကြောင်တောင်တောင်ပါဆို။

......................။

တစ်ဆစ်ဆစ်နဲ့ကိုက်လာသော ခေါင်းကြောင့် လူးလှိမ့်ကာ မနိုးထချင်ဘဲ နိုးထလာရသည်။

"အား...ခေါင်းကဘာဖြစ်တာလဲမသိဘူး "

အချိန်အားဖြင့် ည ၁ နာရီ။

အားတင်းကာ အိပ်ယာကထ၍ ဆေးခြင်းထဲက ခေါင်းကိုက်ပျောက်ဆေးသောက်၍ ခဏ လှဲနေလိုက်သည်။

နည်းနည်းသက်သာသွားတော့မှ အောက်ထပ်ကိုဆင်းကာ
လိမေ္မာ်ရည် လေးဖျော်ကာ ဧည့်ခန်းထဲမှာ ထိုင်၍ သောက်နေလိုက်သည်။

ထိုစဉ် ခြံထဲ မွာ အရိပ်တစ်ခုတွေ့လိုက်တာမို့ ထသွားကြည့်လိုက်လေသည်၊ လွန်း ကကြောက်တတ်တဲ့သူမဟုတ်၍သာအဆင်ပြေလေသည်။ ခြံထဲမှာ မြေကြီးတူးဆွသံကိုကြားလိုက်ရသည်။ လူတစ်ယောက် ကထိုင်ကာ မြေကြီးကိုတူးနေလေသည်။ တိုးတိုးတိတ်တိတ် သြားကာ မနီးမေဝးကေန ချောင်းကြည့်တော့
ဘုရားရေ....မောင် ပဲ ။မောင်က ဒီအချိန်ကြီးဘာလုပ်နေရတာလဲ?

မောင် ဘာဆက်လုပ်မလဲသိချင်တာကြောင့် အသံမထွက်ဘဲ စောင့်ကြည့်နေလိုက်သည်။

မြေကြီးထဲကထွက်လာသော ဗူး လေးတစ်ဗူး။
ဒီနေရာကနေ မမြင်ရတာမို့ အရှေ့လေးနည်းနည်းတိုးကြည့်တော့ မောင်က ဗူးလေးကိုဖွင့်လိုက်သည်။
မောင်က ထိုဗူးလေးထဲက ပစ္စည်းတွေကိုထုတ်နေသည်။
ဟမ်! အဲ့တာသူပျောက်လို့လိုက်ရှာနေတဲ့ပစ္စည်းတွေမဟုတ်လား...မောင် ရူးများသွားလေသလား? ငါမောင့်ကိုတကယ်နားမလည်နိုင်တော့ဘူး!

ဆက်စောင့်ကြည့်တော့ လွန်း ရဲ့ဆွဲကြိုးလေး ကတစ္ခု
သော့ချိတ်လေးကတစ်ခု။

မောင်က လွန်း အသက် ၁၈ ပြည့်တုန်းကဝယ်ပေးထားတဲ့ သော့ချိတ်လေး။ ရုတ်တရပ်ပျောက်သွားတာမို့ ဇိုင်း ကိုပြောတော့ ဇိုင်းကတောင်ဆူနေသေးတာ။
မောင်က ယူထားတာတဲ့လား။ ပြီးတော့ မီးလောင်သွားတဲ့ ဂျူတီကုပ်လေး

အဲ့နေ့က လွန်း အင်္ကျ ီ ကိုပစ္ကာ အပေါ်ကိုတက်လာပေမဲ့ အင်္ကျ ီ ကိုစိတ်မပျက်သေးတာကြောင့်မောင့်အလစ်ကို စောင့်၍ ဂျူတီကုပ်လေးကို ပြန်ယူဖို့လာသော်လည်း ဂျူတီကုပ်လေး ကရှိမနေတော့ ။ အော်...မောင် လွင့်ပစ်လိုက်ပြီဟုဘဲ တွေးထားတာလေ အခုတော့ မောင်က သိမ်းထားတာတဲ့လား။ ငါမောင့်ကိုတကယ်နားမလည်တော့ဘူးမောင်.....။

အရှေ့တိုးတာလွန်သွားလို့ ဘေးနားက အမှိုက်ပုံးကိုတိုက်မိလေသည်။

အသံထွက်သွားတာကြောင့် မောင်ကလှည့်ကြည့်လာသည်။
အိ သေပြီ လွန်းထက်သာရေ!

တော်သေးတယ် မောင်ဟိုဘက်ပြန်လှည့်နေတုန်းပြေးထွက်လာလိုက်သည်။ အပေါ်ထပ်ကိုပြန်တက်ကာ
အိပ်ချင်ယောင်ဆောင်လိုက်သည်။

.......................။

ကျောင်းရောက်တော့ ရေခဲမုန့်စားချင်လာတာမို့ ဝယ်ပြီး၍ ဆိုင်ထဲမှထွက်လာတော့ တစ်ဖက်ကန်တင်းမှာထိုင်နေတဲ့ဇိုင်းကိုတွေ့လိုက်တာမို့ အနားသြားကာ

"ဇိုင်း ဘာဖြစ်နေတာလဲ"

"မသိပါဘူးကြာ ကြောင်တောင်တောင်လူ"

"ဘာကိုလဲဟ"

ဇိုင်းက လွန်းဘက်ကိုလှည့်ကာ

"ဘာမွမဟုတ္ဘူး "

ဆေးကျောင်းနောက်ဆုံးနှစ်ရောက်နေပြီ။ အခုထိ ရေခဲမုန့်စားတာတောင်ပေပွနေသော လွန်း ကိုကြည့်၍ ရေခဲမုန့်တောင်အဆင်ပြေအောက်မစားတတ်ဘဲနဲ့ ဘယ္လိုမ်ားစိတ္ခ်ထားရမလဲ လွန်းရယ်....။

"ဘာ ဘာကိုကြည့်နေတာလဲ"

အကြောင်းမသိရငိ ဇိုင်း ကသူ့ကိုဒီလိုကြည့်နေတာပြသနာမရှိ။ အခုဟာက လွန်း ကအကြောင်းစုံကိုသိနေတယ်လေ ။

"မြတ်နိုးလို့..."

"ဟမ်!"

လွန်းပြောတော့ ဇိုင်း က အင်တင်တင်ဖြစ်ကာ

"အမ် အေး ရေခဲမုန့်ကိုပြောတာ စားနေတဲ့ပုံကိုက ကျပ်မပြည့်သလိုပဲ "

လွန်း ရဲ့ပါးစပ်က ပေနေတဲ့ ရေခဲမုန့်တွေကိုသုပ်ပေးကာ ပါးလေးကိုဆွဲညစ်တော့ လွန်း ကစောင်းကြည့်လေသည်။

မင်းက ကျပ်မပြည့်ဘူးဆိုရင်တောင် ငါက ချစ်နေဦးမှာ လွန်း, မင်းက ငါ့ဘဝရဲ့ ပထမဆုံးနဲ့နောက်ဆုံးလူဖြစ်မယ်ထင်တယ်.....။

.......................။

ပေါ့သွားလားဒီအပိုင်း ၄ နာရီတင်ပေးမယ်လုပ်ကာမှ ရေနွေးပူလောင်လို့ အခုမွေရးရတာ နောက်ကျသွားလို့တောင်းပန်ပါတယ် ပေါ့သွားတယ်ထင်တယ်

အခုဆိုနားလည်လောက်ပြီထင်တယ် မောင်က သူ့ခံစားချက်တွေကို သူမသိသေးတာ ။

Feedback လေးတွေနဲ့ vote လေးတွေ ပေးဖို့မမေ့နဲ့နော် 😉

14.10.2020
#VeraVicki