Scene (18)
"အငယ္ေလး"
"ဟင္၊ ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ"
"ဒီလိုပဲ ကားေလၽွာက္ေမာင္းရင္း ဒီဘက္ေရာက္လာတာေပါ့။ ဒီေန႔က နားရက္"
"နားေနေရာေပါ့။ အလုပ္မ်ားမွာကို"
"မရြဲ႕ပါနဲ႔ကြာ။ အစ္ကိုက မင္းနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔လာခဲ့တာကို"
"ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ခ်ိန္ႀကီးေလဗ်ာ"
"တျခားအခ်ိန္က် အေတြ႕မခံဘဲနဲ႔။ အခုလည္း အလုပ္ပါးေနတဲ့အခ်ိန္ပဲမဟုတ္လား။ အလုပ္ရွိရင္လုပ္ေပါ့၊ စကားနည္းနည္းေျပာတာ ဘာျဖစ္လို႔လဲကြာ"
"နားရက္ကို နားတာမဟုတ္ဘူးဗ်ာ"
"ဒီမွာလာနားတာေလ"
"ရွိေစေတာ့"
"ေနာက္ဆို ကိုယ့္အေပါင္းအသင္းေတြပါ ေခၚလာမွပဲ"
"ဘာလို႔လဲ။ အစ္ကိုလာတာေတာင္ လြန္လွၿပီေနာ္"
"ဘာလြန္ရမွာလဲ။ ဘယ္သူလာလာရတာပဲကို။ ေနပါဦး၊ ငယ္ငယ္ကေခၚတာ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူးလားလို႔ပဲ"
"ဗ်ာ။ အာ ... ဘယ္ႏွခုႏွစ္ကဟာေတြလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သိေတာ့မလဲ"
"အင္း၊ အဲဒီတုန္းက ငယ္ေလးက တအားငယ္ေသးတာပဲ။ အရမ္းလည္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
Cayden အလုပ္ေပၚလာလို႔ လုပ္ေပးေနၿပီး ျပန္အားသြားေတာ့
"ဘယ္အခ်ိန္အထိ ေနမလို႔လဲ"
"အလုပ္ဆင္းမွ အတူတူျပန္ၾကမလား"
"အမ်ားႀကီးလိုေသးတယ္"
"ရပါတယ္၊ ေအးေဆးေပါ့"
"မရပါဘူးဗ်ာ။ ေတာ္ၾကာ ဆိုင္ကလူေတြတစ္မ်ိဳးထင္သြားရင္ အစ္ကို႔ဂုဏ္သိကၡာေတြ ထိခိုက္ေနမယ္"
"ရိုး႐ိုးေလးမေတြးၾကတာ သူတို႔အျပစ္"
"ေျပာလို႔မရေတာ့ဘူးလား"
"အင္း၊ ဒီလိုစကားေတြေျပာရဖို႔ ကိုယ့္မွာ ဘယ္ႏွႏွစ္ၾကာေအာင္ရွာခဲ့ရသလဲ"
"အဲဒါ ကၽြန္ေတာ့္အျပစ္မွမဟုတ္တာ"
"အဲဒီလိုေျပာမိလို႔လား"
"ဟုတ္ပါတယ္၊ မေျပာပါဘူး"
ဒီလိုနဲ႔ စကားနည္းနည္းေျပာလိုက္၊ Cayden အလုပ္လုပ္ေနရင္ သူ႔ဘာသာေသာက္လိုက္နဲ႔ အစ္ကိုဆိုတဲ့လူသားက စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင့္ေနပါတယ္။ Cayden အလုပ္ဆင္းရင္ အတူတူျပန္ဖို႔ကိုေပါ့။
"ၿပီးၿပီလား"
"အင္း၊ ဒီယူနီေဖာင္းေတြ သြားလဲလိုက္ဦးမယ္"
"ဟုတ္ၿပီ"
Cayden ျပန္ထြက္လာေတာ့မွ ကားရပ္ထားရာဆီကို အတူတူထြက္လာၾကရင္း
"ဒီေန႔က တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ့္နားရက္။ အစ္ကိုတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္လွည့္စီေလ။ သူမအားလို႔ ရက္ခ်င္းလဲေပးထားတာ။ မဟုတ္ရင္ အစ္ကိုလာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႕မွာမဟုတ္ဘူး"
"အဲဒီလိုမဟုတ္ရင္ ကိုယ္ကလည္းမလာပါဘူး"
"ဗ်ာ"
"အငယ္ေလး ဘယ္ေန႔အလုပ္လုပ္ရလဲေတာ့ ကိုယ္သိဖို႔လြယ္ပါတယ္ကြ"
Cayden ေခါင္းကဆံပင္ေတြကိုဖြလိုက္ၿပီး အျပံဳးေတြနဲ႔ေျပာလာတဲ့အစ္ကိုက Killer အျပံဳးေတြထက္ေတာင္ ပိုမိုက္ေနတာကို Bar ကလူေတြမ်ားသိလိုက္ရင္ ...
"ဘာျပံဳးတာလဲ ပိစိ"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ကပိစိလဲ"
"Cayden Co ... အင္း ... Hendrix, Cayden Hendrix ဆိုတဲ့ ပိစိေပါ့"
သူ႔ကားေရွ႕ေရာက္ေနတာကို မတက္ေသးဘဲ မၾကည္သလိုၾကည့္မိေတာ့ ျပံဳးေနရာကေန ထရယ္ပါတဲ့အစ္ကို။
"တက္ေလ ကားေပၚ။ Killer တို႔က တကယ္လူသတ္မယ့္အထာနဲ႔။ လန္႔ေတာင္လာၿပီ"
ကားေပၚေရာက္သြားေတာ့မွ
"ကိုယ့္မွာေလ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ပညာဆက္သင္ရမွာမို႔ ႀကိဳးစားရမွာတစ္ဖက္၊ ပိစိတို႔ကိုရွာခ်င္တာကတစ္ဖက္နဲ႔ သိပ္ဗ်ာမ်ားခဲ့ရတာ။ ဘယ္လိုမွရွာမေတြ႕ေတာ့ ငါ့ဘဝအတြက္အရင္ႀကိဳးစားမယ္၊ ငါေနရာျမင့္ျမင့္ေရာက္ရင္ ရွာႏိုင္မယ့္အင္အား ပိုမ်ားလာမယ္ဆိုၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့ရတာ။ ေနရာတစ္ေနရာရလာေတာ့လည္း ငါကသာအဆင္ေျပေနတာ ပိစိက ဘယ္လိုမ်ားေနေနမလဲဆိုၿပီး ကိုယ့္ဘာသာအျပစ္မကင္းသလိုလည္း ခံစားရတယ္။ ကိုယ္သာ အေစာႀကီးကတည္းကရွာေတြ႕ခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ"
တစ္ေယာက္က ကားေမာင္းရင္း စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာေနေပမဲ့ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေရွ႕ကိုသာၾကည့္ေနၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနပါေတာ့တယ္။
"အငယ္ေလး၊ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ဖြင့္မလား"
"အင္း၊ ဖြင့္ခ်င္တာေပါ့"
"ကိုယ္ ..."
"ကၽြန္ေတာ့္လုပ္အားနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေတာ့ ဖြင့္ႏိုင္မွာပါ"
"ငယ္ေလးရာ"
အငယ္ေလးျဖစ္လိုက္၊ ပိစိျဖစ္လိုက္နဲ႔ ေခၚခ်င္သလိုေခၚေနသူကို Cayden ဘက္ကစၿပီး ေျပာစရာစကားမရွိေသးပါ။
"စကားမစပ္၊ Dexter ေတာ္ေတာ္သက္သာေနၿပီတဲ့"
"ဪ၊ ဟုတ္"
"သူနဲ႔ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးေနသလား"
"နည္းနည္းပါ"
"Bar ကို သူတစ္ေယာက္တည္းေရာက္လာတတ္တယ္ဆို"
"သံုးခါတည္း"
"Delivery ကိုပဲလုပ္ေကၽြးေနေတာ့မွာလား။ ကိုယ္တိုင္သတင္းေမးပါလား"
"အစ္ကိုလႊတ္ထားတဲ့ Stalker ကို ကၽြန္ေတာ္ငွားလို႔ရလား"
"ဟား ဟား ဟား၊ ကိုယ္က ပိစိဘာေတြလုပ္သလဲလို႔ သိခ်င္လို႔ပါ"
"အဲဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာလို႔ဘာမွမေျပာတာလဲ"
"ကိုယ့္မွာ ဝင္စြက္ဖက္ပိုင္ခြင့္ရွိလို႔လား။ ပိစိေပ်ာ္ရင္ၿပီးတာပါပဲ။ ကိုယ့္ဘက္က ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တာမရွိခဲ့ဘဲ ပိစိကိုစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမယ့္စကားမ်ိဳး မေျပာခ်င္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္နားလည္ပါတယ္"
Cayden ျပံဳးလိုက္ရင္း တစ္ဖက္လွည့္လိုက္တာကို သူျမင္သြားတာ Cayden သိတယ္။ သူလည္းျပံဳးေနပါတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္ လူနာသတင္းသြားေမးသင့္လား"
"ေမးေပါ့၊ ဘာျဖစ္လဲ"
"ဟို ..."
"ကိုယ္လာေခၚရမလား"
"အဲဒါက ..."
"အင္း၊ အားတဲ့ရက္ဖုန္းဆက္လိုက္ပါ။ ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္"
"ရပါတယ္။ အတူသြားလို႔လည္း မျဖစ္ဘူးလားလို႔"
"အာ ... ဟုတ္သားပဲ။ Sorry."
မ်က္ႏွာညႇိဳးသြားတာေတြ႕ေပမဲ့လည္း မတတ္ႏိုင္ပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ Cayden က ဘယ္မ်က္ႏွာနဲ႔ သူနဲ႔အတူ လူနာသတင္းေမးသြားရမွာလဲ။ ခက္ပါတယ္။ အသိအမွတ္ျပဳတာ၊ မျပဳတာထက္ အတူသြားဖို႔ေတာ့ မ်က္ႏွာပူမိတာအမွန္ပါ။
.
Dexter ကို လူကိုယ္တိုင္သတင္းမေမးခင္ စာပို႔ၿပီးေမးထားတာကို Reply ျပန္မွာေလး အရင္ေစာင့္လိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ေမးထားတာကို Reply ျပန္ဖို႔ေနေနသာသာ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ လိုင္းေပၚမေရာက္တာၾကာေနၿပီ။ သူ ဖုန္းသံုးႏိုင္တဲ့အထိေနေကာင္းလာမွ သြားေတြ႕ရမွာက်ေတာ့လည္း တစ္မ်ိဳးပဲ။
ဖုန္းတစ္လံုးကိုင္ရင္းဗ်ာမ်ားေနၿပီးမွ Tristan အလုပ္ကျပန္တာကိုေစာင့္ၿပီး အျပန္က်ရင္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ဝယ္ဖို႔ရွိတာကို သတိရမိပါတယ္။ အဝတ္အစားလဲၿပီးထြက္လာခဲ့ေတာ့ ေနာက္ေက်ာမလံုသလို ေတြ႕သမၽွလူကိုမသကၤာျဖစ္မိတယ္။ အဲဒီအစ္ကိုဟာ လူလႊတ္ၿပီးေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားတယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူက ဘယ္ေနရာမွာမ်ားရွိေနမလဲလို႔ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရတာ အခါခါ။
"ေဟ့ေကာင္၊ ဘာေတြေနာက္လွည့္ၾကည့္ေနတာလဲ"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ လာပါ၊ သြားၾကစို႔"
ကုန္တိုက္တစ္ခုမွာ အိမ္အတြက္လိုတာေတြလည္းဝယ္ရင္း ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ဘာေပးရင္ေကာင္းမလဲလို႔ ေတြးေနမိတယ္။ Tristan ကိုေတာ့ မေမးမိပါဘူး။
"Cayden, Christmas Tree အတြက္ကေလ ငါေတြ႕ထားတာရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာမရွိဘူး။ ငါ Online ကေနပဲ မွာလိုက္မယ္ေနာ္"
"..............."
"Cayden, ေဟ့ေကာင္ Cayden"
"ဟင္၊ ေျပာ ... ေျပာ"
"ဘာေတြေတြးေနတာလဲ။ ငါေျပာတာၾကားရဲ႕လား"
"ဘာလဲ၊ Christmas Tree လား။ မင္းသေဘာက်တာလုပ္ေလ"
"ၾကားရဲ႕သားနဲ႔ ျပန္မေျဖဘူး။ ငါ့မွာအရူးက်လို႔"
"အရူးပဲဟာကို"
"ျငင္းရင္လည္း အရူးေတြက ရူးတယ္ေျပာရင္မႀကိဳက္ဘူးလို႔ပဲ ေျပာဦးမွာမဟုတ္လား။ မင္းကိုျငင္းမေနေတာ့ဘူး။ ဟိုမွာ စြန္ပလြန္ယိုေတြ၊ သြားၾကည့္ရေအာင္"
Tristan ကသာ လိုသမၽွဝယ္ေနေပမဲ့ Cayden ဘာမွမဝယ္ျဖစ္ေသးပါ။
"ေခါင္းေလၽွာ္ရည္က မင္းသံုးေနက်ဟာ မရွိေတာ့ဘူး။ ငါသံုးတဲ့ဟာလည္း အဆင္ေျပတာပဲ၊ အဲဒါပဲယူသံုးထား။ ေနာက္မွ မင္းအတြက္ရွာဝယ္ေပးမယ္"
Cayden မဝယ္ျဖစ္ေပမဲ့ လိုသမၽွေတြကိုေတာ့ Tristan ေကာင္းမႈနဲ႔ရလာခဲ့တယ္။
"Cayden, မင္းဘာေတြေတြးေနတာလဲ။ ဟိုအစ္ကို လာသြားတာလား။ ဘာေျပာသြားလို႔လဲ။ မင္းကလည္းေနာ္၊ အသည္းကမာတယ္။ အဆင္ေျပေအာင္ ညႇိၾကပါကြ"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ အဆင္ေျပတယ္။ ငါ့ဘာသာေတြးေနတာ"
"ဘာကိုလဲ"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး"
"မေျပာခ်င္ရင္ေနေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ဟို VIP customer ဒီေန႔ မင္းကိုလာရွာသြားတယ္။ မင္းကရက္ခ်င္းလဲထားတာ သူမသိလို႔"
"ဪ၊ သူမသိခ်င္ရင္ မသိေတာ့ျပန္ဘူး"
ဘာလဲ Cayden. အဲဒီလူက မင္းကိုဂ႐ုမစိုက္လို႔ မေက်နပ္တာလား။
အဲဒီ Customer ကေလ အခုတေလာ မင္းအေၾကာင္းေတြကို ခဏခဏစပ္စုေနတာ မင္းမသိပါဘူး။ မင္းကေတာ့ သူ႔ဆီပါမသြားေလာက္ဘူးမဟုတ္လား။ မင္းရဲ႕ Cele ကိုႀကိဳက္ေနတာပဲ ေအးခ်မ္းပါတယ္ Cayden. တျခားမေတြးပါနဲ႔လား။
¤
ခုတင္ေပၚလွဲေနရင္းက Ivy လက္ထဲ ေျခာက္လက္မပတ္လည္ေလာက္ ကတ္ေလးတစ္ကတ္ကို လွည့္ေဆာ့ေနမိတယ္။ ဘာလို႔မ်ား ဒါေလးကိုယူထားမိသလဲလို႔ သူေတြးလို႔မရခဲ့ပါ။ အေတြးေတြက အရင္အခ်ိန္ေတြဆီ ျပန္သြားေနမိတယ္။
က်ည္တစ္ေတာင့္႐ုပ္ရွင္ကို ပထမဆံုး႐ံုတင္ျပၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေပါ့။ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြပါ လူစံုတက္စံု ႐ုပ္ရွင္႐ံုထဲေရာက္ေနခဲ့ၾကၿပီး ႐ံုအဝင္အဝမွာေတာ့ Spectrum Couple အတြက္ Hurricane လက္ဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ Wedding photo ကို တျခား Posters ေတြနဲ႔အတူေထာင္ထားပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခန္းမွာ၊ အတိအက်ေျပာရရင္ Lock ရဲ႕အခန္းထဲကနံရံမွာ ခ်ိတ္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ 36"×48" size ရွိတဲ့ပံုကေတာ့ သူ႔ဘာသာေနေနေပမဲ့ အဲဒီပံုအတိုင္းကို Puzzle pieces ေတြလုပ္ထားၿပီး Cinema Hall အဝင္မွာထားထားတဲ့၊ လူတိုင္းသေဘာတက်ၾကည့္ေနမိတဲ့၊ ေနာက္ထပ္တစ္ပံုကေတာ့ ရန္ရွာခံေနရပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းထဲမွာ Lillian ကသိမ္းေပးထားခဲ့ရတာေၾကာင့္ အခုလည္း သူပဲဆက္သိမ္းထားလိုက္မယ္လို႔ အမွတ္တမဲ့ေျပာလိုက္တဲ့စကားက Kyle နားထဲေရာက္သြားတဲ့အခါ Puzzle pieces ေတြကိုျပန္ျဖဳတ္ၿပီးရင္ သူ႔ကိုေပးပါ၊ သူသိမ္းထားေပးမယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ ဇာတ္ညႊန္းေရးသူအျပင္ Producer လည္းျဖစ္တဲ့ Nancy က သူတို႔ Production မွာပဲ အမွတ္တရသိမ္းထားမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ Kyle တစ္ေယာက္ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ပါေတာ့တယ္။
"လုပ္ပါ Nancy ရာ၊ ကိုယ့္ကိုေပးစမ္းပါ"
"ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ အတင္းေတာင္းေနတာလဲ။ ကာယကံရွင္ႏွစ္ေယာက္ကေတာင္ အဖက္မလုပ္ဘူး။ Lillian နဲ႔ အစ္ကိုက ဘာေတြျဖစ္ေနၾကမွန္းမသိဘူး"
"အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာေလ။ ပန္းေလးကေတာင္းတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လည္းေတာင္းမွာေပါ့"
"မသိဘူး။ လာမေျပာနဲ႔"
"Production မွာသိမ္းခ်င္ရင္ ဟိုဓာတ္ပံုႀကီးကိုသိမ္း။ Puzzle pieces ေတြ ကိုယ့္ကိုေပး"
Nancy က တမင္တကာရစ္ေနတာျဖစ္ၿပီး Kyle ကလည္းအေလၽွာ့မေပးပါ။ သူတို႔ေျပာေနတဲ့အခန္းအျပင္မွာ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနတဲ့ Ivy ျငင္းခံုေနတာေတြကို အတိုင္းသားၾကားေနပါတယ္။ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲလို႔ ေတြးမိေနၿပီး ခဏအၾကာ Kyle ထြက္လာပါတယ္။ လက္ထဲမွာ နီညိဳေရာင္ဘူးတစ္ဘူးကိုင္လို႔။
Kyle က Ivy အနားကိုလာထိုင္ၿပီး ဘူးကိုဖြင့္ကာ ဟိုဒီရွာေနၿပီးမွ Puzzle piece တစ္ခုကိုထုတ္ယူကာ
"ေရာ့၊ သိမ္းထားလိုက္"
"ငါက ဘာလို႔သိမ္းထားရမွာလဲ"
"ေပ်ာက္မွာစိုးလို႔ေလ။ ေသခ်ာသိမ္းေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္။ ဒါ႐ိုက္တာႀကီးကို ေစာင့္ေနတာမဟုတ္လား။ ခဏေနလာမယ္ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သြားၿပီ။ ဪ၊ ေသခ်ာသိမ္းေနာ္"
ေျပာခ်င္တာေျပာ၊ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿပီး ထြက္သြားတဲ့ Kyle ကို Ivy အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ၾကည့္ေနမိတယ္။ လက္ထဲကကတ္ေလးကိုၾကည့္ရင္းသာ က်န္ေနခဲ့ရပါတယ္။
¤
အမူအရာေပါင္းစံုနဲ႔ မုန္႔ေတာင္းလိုက္၊ ေဆာ့စရာေတာင္းလိုက္လုပ္ေနတဲ့ သားေလးက သိပ္ကိုလူလည္က်လာတာမို႔ Kyle တစ္ေယာက္ အလုပ္နားရက္ေတြမွာလည္း အနားမရပါ။ သားေလးရယ္သံၾကားလိုက္ရရင္ ေမာသမၽွေျပတယ္ဆိုေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ အခ်ိန္တန္ရင္ အနားေတာင္းတာပါပဲ။ ကေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ ကိုယ္တိုင္လည္းအိပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အေတြးေတြက အေမာဆို႔ေစတယ္။
ဘယ္ကစမွားသြားသလဲလို႔ အတိအက်မသိေပမဲ့ ျပန္ျပင္ဖို႔လမ္းစက မေဖာက္ခင္မွာလမ္းဆံုးေနၿပီ။ လူသားေတြအစက အာဒံနဲ႔ဧဝပါဆိုတာရယ္၊ ေမ်ာက္ကစတယ္ဆိုတာရယ္ကို အယူအဆတစ္ခုစီနဲ႔ျငင္းၾကသလိုပဲ ကိုယ္က မရည္ရြယ္ဘဲဖြင့္ေျပာမိတာရယ္၊ သူကရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ျငင္းလိုက္တာရယ္က ကိုယ့္အယူအဆနဲ႔သူ႔အျမင္ တက္တက္စင္ေအာင္လြဲေနခဲ့ရၿပီ။ ကိုယ္မွားတာပဲေပါ့။
နီညိဳေရာင္ဘူးတစ္ခုကိုေရွ႕ခ်ၿပီး မဖြင့္ပါဘဲ ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ Kyle က သက္ျပင္းတစ္ခါခ်လို႔ အသက္တစ္ရက္တိုမယ္ဆိုရင္ ေနာက္တစ္ေန႔မွာပဲ ေသသြားႏိုင္ပါတယ္။
ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာၿပီးမွ တစ္ခုခ်င္းထုတ္ၿပီးဆက္မိတဲ့ Puzzle pieces ေတြ။ တစ္ျခမ္းပဲဆက္ေနရင္းက ႏွစ္ဆယ့္သံုးခုေျမာက္အပိုင္းေလးကို ျဖည့္လိုက္ေတာ့ စိမ္းျပာေရာင္ရင့္ရင့္ Suit နဲ႔၊ ဆံပင္ရွည္ေတြနဲ႔ Lock ကို ေဘးတစ္ေစာင္းအေနအထားနဲ႔ေတြ႕ရေပမဲ့ တစ္ျခမ္းျပည့္ဖို႔ တစ္ခုလိုေနပါတယ္။
36"×48" size ကို ေျခာက္လက္မစီပိုင္းျဖတ္ထားတဲ့ ေလးဆယ့္ရွစ္ခုေသာ Puzzle pieces ေတြမွာ လူႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္တစ္ျခမ္းမို႔ Lock ဘက္အျခမ္းမွာ ႏွစ္ဆယ့္ေလးခုျဖစ္ရမွာေပမဲ့လည္း ...
"ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကလည္း ဒီဓာတ္ပံုတစ္ျခမ္းလိုပဲ အစ္ကိုမရွိရင္ မျပည့္စံုဘူး။ တစ္ရက္လံုးမွာ တစ္ခါေလာက္ေလးျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသတိရေပးရင္ ေက်းဇူးတင္မိမွာပဲ။ တစ္နာရီတစ္ခါႏႈန္းနဲ႔ က်န္တဲ့ႏွစ္ဆယ့္သံုးနာရီလံုးလံုး ကၽြန္ေတာ္ဘက္ကသတိရေပးမွာမို႔ ႏွစ္ဆယ့္ေလးခုေျမာက္ Puzzle piece ေလးကို ယူလာေပးလို႔မရဘူးလား"
¤
"Lillian, သြားၾကစို႔ေလ"
"အင္း၊ လာၿပီ။ နင္လည္း ျဖဴေဖ်ာ့ေနတာပဲ။ ေနမေကာင္းဘူးလား။ ကားကို ဘယ္လိုေမာင္းလာသလဲ"
"ဒ႐ိုင္ဘာပါတယ္"
"ေအး၊ ၿပီးတာပဲ။ သြားမယ္"
Nancy နဲ႔ Lillian တို႔ Dexter ဆီသြားၾကတဲ့လမ္းမွာလည္း Nancy က အရင္လိုသိပ္ၿပီးတက္ႂကြမေနပါ။
"နင္ ဆရာဝန္ျပဦး။ ၾကည့္ရတာ အဆင္မေျပဘူး"
"ျပထားပါတယ္"
"ဘာျဖစ္တယ္ေျပာလဲ"
"ေသြးအားနည္းတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ အခုရက္ပိုင္းေတြ နားေနပါတယ္။ အခုမွ Dexter ဆီသြားဖို႔ထြက္လာတာ"
"ေအးပါ။ နင္ေနမေကာင္းရင္ သိပ္သိသာတာပဲ"
Nancy လည္း ေနမေကာင္းမျဖစ္ခ်င္ပါ။
.
"Nancy, ခင္ဗ်ားေလးက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ လူမမာက ဘယ္သူလဲကြာ"
"ထိုင္ပါေစဦးဟာ။ သူ႔ၾကည့္ရတာ အားမရလြန္းလို႔"
Lillian အေျပာေၾကာင့္ Dexter ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး
"ထိုင္ၾကပါ၊ ထိုင္ၾကပါ"
"ေဆး႐ံုကိုမေရာက္ျဖစ္ဘူး။ အိမ္ကိုလာဖို႔ေတာင္ ရက္ေရႊ႕ေနတာနဲ႔ မင္းသားက ေနျပန္ေကာင္းေနၿပီ"
"ဟား ဟား၊ ဟုတ္ပါ့။ ဘာလဲ၊ ဒီတစ္ကားမွာ ပညာကုန္ထုတ္သံုးေနလို႔ အဲဒီ႐ုပ္ျဖစ္ေနတာလား။ ဆရာဝန္ျပၿပီးၿပီလား"
"အမေလးဟ၊ ငါ့အုပ္ထိန္းသူေတြက မနည္းပါလားေနာ္။ ခုနကပဲ ပန္းေလးကလည္း ဆရာဝန္ျပၿပီးၿပီလား၊ ဘာျဖစ္တယ္ေျပာလဲနဲ႔။ ငါ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဒီအတိုင္း အားနည္း႐ံုသက္သက္ပဲ။ ဟုတ္ၿပီလား"
"စိတ္ပူလို႔ပါကြာ"
"အဲ ... Dexter ေရ၊ အဲဒါက ေဆး႐ံုကိုပို႔ေပးေနက် Juice ထည့္ေပးတဲ့ဘူးေလးမဟုတ္လား။ ဘာလဲ၊ ဘာလဲ၊ အိမ္ကိုလည္းေရာက္လာတာလား"
အျမင္စူးရွပါတဲ့ Lillian. အေတြးကလည္း ေပါက္ေနၿပီးသား။
"မ ... ေျပာ ... ျပ ... ဘူး"
"ဟာ၊ မလၽွိဳစမ္းနဲ႔"
"ပန္းေလး၊ အဲဒါဘာလဲ။ ငါလည္းမသိပါလား"
ဘာမွနားမလည္သူ Nancy ကို Lillian က Bling Bling ျဖစ္ေနတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ၾကည့္ၿပီး
"အမေလး၊ ေျပာျပမယ္ ေျပာျပမယ္"
"စီနီယာေရ၊ ေပါက္ကရေတြ ေလၽွာက္မေျပာရဘူးေလ"
"ဘာမွေတာင္မေျပာရေသးဘူးေနာ္။ Nancy, နင္မသိဘူးေနာ္။ ငါတို႔မင္းသားရဲ႕ Hardcore fan ေလးကိုေလ"
"Wow! ေျပာ၊ ေျပာ။ ဘယ္သူေလးလား"
"ဘယ္သူလဲေတာ့ ငါေသခ်ာမသိဘူး။ ငါသိတာေတာ့ Bartender ေခ်ာေခ်ာေလးတဲ့"
"What! Dexter, ဟိုေကာင္ေလးလား၊ ဟုတ္လား။ မင္းကိုကူညီေပးတတ္တဲ့ ဟိုတစ္ေယာက္ေလ။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားလို႔"
Nancy က အားတက္သေရာေမးေနေပမဲ့ Dexter က သူ႔အေၾကာင္းေျပာတာမဟုတ္သလို မသိနားမလည္တဲ့ပံုစံလုပ္ေနလို႔
"အေကာင္စုတ္ေလး၊ Oscars ရမယ့္ကိစၥမဟုတ္ဘူးေနာ္။ မသိသလိုသ႐ုပ္ေဆာင္ေနတာ ေတာ္႐ံုပဲေကာင္းတယ္"
"သားမသိဘူး မမ"
"ေအး၊ လုပ္ေနလိုက္။ ေနာက္ေတာ့မွ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီးထြက္လာရင္ ငါနဲ႔ေတြ႕မယ္"
"Nancy, နင္သိတယ္လား"
"သိတယ္။ သူ႔ေနာက္ကေနအရိပ္လိုပါေနတာ ၾကာၿပီ။ အခုေတာ့ သူ႔ေဘးေရာက္လာၿပီေပါ့။ ေဟေဟ့၊ Dexter တို႔ေတာ့ စြံေတာ့မယ္ထင္တယ္"
"အဲဒါလည္း မသိဘူး"
"ေအးပါ၊ ဘာမွမသိဘူးပဲေျပာထားပါ။ သိတဲ့ေန႔ အစ္မ Mary ဆီ သြားခၽြန္မွာ"
"မနာလိုေနတာ သိပ္သိသာတာပဲ။ အခ်စ္ေလးက ကိုယ့္ကို ဘယ္သူ႔လက္ထဲမွ အပါမခံႏိုင္ဘူးေပါ့ေလ"
ရယ္က်ဲက်ဲမ်က္ႏွာထားနဲ႔ Dexter စကားေၾကာင့္ Nancy မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မဲ့သြားကာ
"႐ုပ္ကိုက Bone Crusher ႐ုပ္နဲ႔"
"ဟား ဟား ဟား၊ အခ်စ္ရယ္ ေျပာတတ္လိုက္တာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခ်စ္တာပါဆို"
"အစုတ္အျပတ္ေကာင္"
ေျပာေနရင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က Dexter လက္ေမာင္းကို ထရိုက္လိုက္တဲ့ Nancy တစ္ေယာက္ တစ္ခ်က္ယိုင္သြားၿပီး ေခြခနဲလဲက်ပါေတာ့တယ္။
"Nancy, Nancy. ဘာျဖစ္တာလဲ။ Dexter, လုပ္ပါဦး။ သူေမ့သြားၿပီထင္တယ္"
"Nancy, ေဟ့ Nancy. Dr. Roy ဆီကို ဖုန္းဆက္ေခၚလို႔ရမလား ပန္းေလး"
"အင္း၊ အင္း။ ေခၚၾကည့္လိုက္မယ္"
¤¤¤¤¤
Bone Crusher (Cocktail)
ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္အရသာနဲ႔ ဒီ Cocktail မွာ အရက္နဲ႔ေဖ်ာ္ရည္ အမ်ိဳးအစားခပ္မ်ားမ်ား ေရာေႏွာပါဝင္ပါတယ္။ ဒီ Cocktail တစ္မ်ိဳးတည္းေသာက္႐ံုနဲ႔ တစ္ညတာျဖတ္သန္းဖို႔ လံုေလာက္ပါတယ္။
ပါဝင္ပစၥည္းေတြက ...
၁။ (grenadine) သလဲသီးေဖ်ာ္ရည္ - ၁/၄ ေအာင္စ
၂။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ညႇစ္ထားတဲ့ သံပရာရည္ - ၁/၄ ေအာင္စ
၃။ (sour mix) cocktail မွာသံုးတဲ့ လီမြန္/သံပရာေဖ်ာ္ရည္ - ၂ ေအာင္စ
၄။ (triple sec) အေရာင္မပါတဲ့ လိေမၼာ္အရက္ - ၁/၂ ေအာင္စ
၅။ ေဗာ့ဒ္ကာ - ၁/၂ ေအာင္စ
၆။ ရမ္အေပ်ာ့ - ၁/၂ ေအာင္စ
၇။ ဂ်င္ - ၁/၂ ေအာင္စ
၈။ ရွန္ပိန္ သို႔မဟုတ္ စပါကလင္ဝိုင္ျဖဴ - ၁ ေအာင္စ
၉။ ေရခဲ
၁၀။ အလွဆင္ဖို႔ လီမြန္
ေဖ်ာ္စပ္ရန္အညႊန္း
၁။ Cocktail shaker ထဲကို ၁ ကေန ၇ အထိ ပါဝင္ပစၥည္းေတြနဲ႔ ေရခဲတံုးထည့္ၿပီး shake ပါ။
၂။ Shake ၿပီးသားအေရာအေႏွာကို ေရခဲထည့္ထားတဲ့ခြက္ထဲကို ေလာင္းထည့္ၿပီး အေပၚကေန ရွန္ပိန္ကိုျဖည့္ပါ။
၃။ လီမြန္အျခမ္းေလးေတြ၊ ပံုေဖာ္ထားတဲ့အခြံေလးေတြနဲ႔ အလွဆင္ပါ။
ဒါဆိုရင္ေတာ့ Bone Crusher Cocktail တစ္ခြက္ လွလွပပထြက္လာပါၿပီ။
¤¤¤¤¤
■■■■■ Part (19) ဆက္ရန္ ■■■■■
"အငယ်လေး"
"ဟင်၊ ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
"ဒီလိုပဲ ကားလျှောက်မောင်းရင်း ဒီဘက်ရောက်လာတာပေါ့။ ဒီနေ့က နားရက်"
"နားနေရောပေါ့။ အလုပ်များမှာကို"
"မရွဲ့ပါနဲ့ကွာ။ အစ်ကိုက မင်းနဲ့တွေ့ချင်လို့လာခဲ့တာကို"
"ကျွန်တော့်အလုပ်ချိန်ကြီးလေဗျာ"
"တခြားအချိန်ကျ အတွေ့မခံဘဲနဲ့။ အခုလည်း အလုပ်ပါးနေတဲ့အချိန်ပဲမဟုတ်လား။ အလုပ်ရှိရင်လုပ်ပေါ့၊ စကားနည်းနည်းပြောတာ ဘာဖြစ်လို့လဲကွာ"
"နားရက်ကို နားတာမဟုတ်ဘူးဗျာ"
"ဒီမှာလာနားတာလေ"
"ရှိစေတော့"
"နောက်ဆို ကိုယ့်အပေါင်းအသင်းတွေပါ ခေါ်လာမှပဲ"
"ဘာလို့လဲ။ အစ်ကိုလာတာတောင် လွန်လှပြီနော်"
"ဘာလွန်ရမှာလဲ။ ဘယ်သူလာလာရတာပဲကို။ နေပါဦး၊ ငယ်ငယ်ကခေါ်တာ အဲဒီလိုမဟုတ်ဘူးလားလို့ပဲ"
"ဗျာ။ အာ ... ဘယ်နှခုနှစ်ကဟာတွေလဲ။ ကျွန်တော်ဘယ်သိတော့မလဲ"
"အင်း၊ အဲဒီတုန်းက ငယ်လေးက တအားငယ်သေးတာပဲ။ အရမ်းလည်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်"
Cayden အလုပ်ပေါ်လာလို့ လုပ်ပေးနေပြီး ပြန်အားသွားတော့
"ဘယ်အချိန်အထိ နေမလို့လဲ"
"အလုပ်ဆင်းမှ အတူတူပြန်ကြမလား"
"အများကြီးလိုသေးတယ်"
"ရပါတယ်၊ အေးဆေးပေါ့"
"မရပါဘူးဗျာ။ တော်ကြာ ဆိုင်ကလူတွေတစ်မျိုးထင်သွားရင် အစ်ကို့ဂုဏ်သိက္ခာတွေ ထိခိုက်နေမယ်"
"ရိုးရိုးလေးမတွေးကြတာ သူတို့အပြစ်"
"ပြောလို့မရတော့ဘူးလား"
"အင်း၊ ဒီလိုစကားတွေပြောရဖို့ ကိုယ့်မှာ ဘယ်နှနှစ်ကြာအောင်ရှာခဲ့ရသလဲ"
"အဲဒါ ကျွန်တော့်အပြစ်မှမဟုတ်တာ"
"အဲဒီလိုပြောမိလို့လား"
"ဟုတ်ပါတယ်၊ မပြောပါဘူး"
ဒီလိုနဲ့ စကားနည်းနည်းပြောလိုက်၊ Cayden အလုပ်လုပ်နေရင် သူ့ဘာသာသောက်လိုက်နဲ့ အစ်ကိုဆိုတဲ့လူသားက စိတ်ရှည်လက်ရှည်စောင့်နေပါတယ်။ Cayden အလုပ်ဆင်းရင် အတူတူပြန်ဖို့ကိုပေါ့။
"ပြီးပြီလား"
"အင်း၊ ဒီယူနီဖောင်းတွေ သွားလဲလိုက်ဦးမယ်"
"ဟုတ်ပြီ"
Cayden ပြန်ထွက်လာတော့မှ ကားရပ်ထားရာဆီကို အတူတူထွက်လာကြရင်း
"ဒီနေ့က တကယ်ဆို ကျွန်တော့်နားရက်။ အစ်ကိုတစ်ယောက်နဲ့ တစ်လှည့်စီလေ။ သူမအားလို့ ရက်ချင်းလဲပေးထားတာ။ မဟုတ်ရင် အစ်ကိုလာလည်း ကျွန်တော့်ကိုတွေ့မှာမဟုတ်ဘူး"
"အဲဒီလိုမဟုတ်ရင် ကိုယ်ကလည်းမလာပါဘူး"
"ဗျာ"
"အငယ်လေး ဘယ်နေ့အလုပ်လုပ်ရလဲတော့ ကိုယ်သိဖို့လွယ်ပါတယ်ကွ"
Cayden ခေါင်းကဆံပင်တွေကိုဖွလိုက်ပြီး အပြုံးတွေနဲ့ပြောလာတဲ့အစ်ကိုက Killer အပြုံးတွေထက်တောင် ပိုမိုက်နေတာကို Bar ကလူတွေများသိလိုက်ရင် ...
"ဘာပြုံးတာလဲ ပိစိ"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ဘယ်ကပိစိလဲ"
"Cayden Co ... အင်း ... Hendrix, Cayden Hendrix ဆိုတဲ့ ပိစိပေါ့"
သူ့ကားရှေ့ရောက်နေတာကို မတက်သေးဘဲ မကြည်သလိုကြည့်မိတော့ ပြုံးနေရာကနေ ထရယ်ပါတဲ့အစ်ကို။
"တက်လေ ကားပေါ်။ Killer တို့က တကယ်လူသတ်မယ့်အထာနဲ့။ လန့်တောင်လာပြီ"
ကားပေါ်ရောက်သွားတော့မှ
"ကိုယ့်မှာလေ ကိုယ့်ဘဝအတွက်ပညာဆက်သင်ရမှာမို့ ကြိုးစားရမှာတစ်ဖက်၊ ပိစိတို့ကိုရှာချင်တာကတစ်ဖက်နဲ့ သိပ်ဗျာများခဲ့ရတာ။ ဘယ်လိုမှရှာမတွေ့တော့ ငါ့ဘဝအတွက်အရင်ကြိုးစားမယ်၊ ငါနေရာမြင့်မြင့်ရောက်ရင် ရှာနိုင်မယ့်အင်အား ပိုများလာမယ်ဆိုပြီး ကြိုးစားခဲ့ရတာ။ နေရာတစ်နေရာရလာတော့လည်း ငါကသာအဆင်ပြေနေတာ ပိစိက ဘယ်လိုများနေနေမလဲဆိုပြီး ကိုယ့်ဘာသာအပြစ်မကင်းသလိုလည်း ခံစားရတယ်။ ကိုယ်သာ အစောကြီးကတည်းကရှာတွေ့ခဲ့ရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ"
တစ်ယောက်က ကားမောင်းရင်း စကားတွေအများကြီးပြောနေပေမဲ့ တစ်ယောက်ကတော့ ရှေ့ကိုသာကြည့်နေပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေပါတော့တယ်။
"အငယ်လေး၊ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်ဖွင့်မလား"
"အင်း၊ ဖွင့်ချင်တာပေါ့"
"ကိုယ် ..."
"ကျွန်တော့်လုပ်အားနဲ့ကျွန်တော် ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်တော့ ဖွင့်နိုင်မှာပါ"
"ငယ်လေးရာ"
အငယ်လေးဖြစ်လိုက်၊ ပိစိဖြစ်လိုက်နဲ့ ခေါ်ချင်သလိုခေါ်နေသူကို Cayden ဘက်ကစပြီး ပြောစရာစကားမရှိသေးပါ။
"စကားမစပ်၊ Dexter တော်တော်သက်သာနေပြီတဲ့"
"ဪ၊ ဟုတ်"
"သူနဲ့တော်တော်ရင်းနှီးနေသလား"
"နည်းနည်းပါ"
"Bar ကို သူတစ်ယောက်တည်းရောက်လာတတ်တယ်ဆို"
"သုံးခါတည်း"
"Delivery ကိုပဲလုပ်ကျွေးနေတော့မှာလား။ ကိုယ်တိုင်သတင်းမေးပါလား"
"အစ်ကိုလွှတ်ထားတဲ့ Stalker ကို ကျွန်တော်ငှားလို့ရလား"
"ဟား ဟား ဟား၊ ကိုယ်က ပိစိဘာတွေလုပ်သလဲလို့ သိချင်လို့ပါ"
"အဲဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘာလို့ဘာမှမပြောတာလဲ"
"ကိုယ့်မှာ ဝင်စွက်ဖက်ပိုင်ခွင့်ရှိလို့လား။ ပိစိပျော်ရင်ပြီးတာပါပဲ။ ကိုယ့်ဘက်က ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တာမရှိခဲ့ဘဲ ပိစိကိုစိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေမယ့်စကားမျိုး မပြောချင်ဘူး။ ပြီးတော့ ကိုယ်နားလည်ပါတယ်"
Cayden ပြုံးလိုက်ရင်း တစ်ဖက်လှည့်လိုက်တာကို သူမြင်သွားတာ Cayden သိတယ်။ သူလည်းပြုံးနေပါတယ်။
"ကျွန်တော် လူနာသတင်းသွားမေးသင့်လား"
"မေးပေါ့၊ ဘာဖြစ်လဲ"
"ဟို ..."
"ကိုယ်လာခေါ်ရမလား"
"အဲဒါက ..."
"အင်း၊ အားတဲ့ရက်ဖုန်းဆက်လိုက်ပါ။ ကိုယ်လိုက်ပို့မယ်"
"ရပါတယ်။ အတူသွားလို့လည်း မဖြစ်ဘူးလားလို့"
"အာ ... ဟုတ်သားပဲ။ Sorry."
မျက်နှာညှိုးသွားတာတွေ့ပေမဲ့လည်း မတတ်နိုင်ပါ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် Cayden က ဘယ်မျက်နှာနဲ့ သူနဲ့အတူ လူနာသတင်းမေးသွားရမှာလဲ။ ခက်ပါတယ်။ အသိအမှတ်ပြုတာ၊ မပြုတာထက် အတူသွားဖို့တော့ မျက်နှာပူမိတာအမှန်ပါ။
.
Dexter ကို လူကိုယ်တိုင်သတင်းမမေးခင် စာပို့ပြီးမေးထားတာကို Reply ပြန်မှာလေး အရင်စောင့်လိုက်တာပဲ ကောင်းပါတယ်။ မေးထားတာကို Reply ပြန်ဖို့နေနေသာသာ သူကိုယ်တိုင်တောင် လိုင်းပေါ်မရောက်တာကြာနေပြီ။ သူ ဖုန်းသုံးနိုင်တဲ့အထိနေကောင်းလာမှ သွားတွေ့ရမှာကျတော့လည်း တစ်မျိုးပဲ။
ဖုန်းတစ်လုံးကိုင်ရင်းဗျာများနေပြီးမှ Tristan အလုပ်ကပြန်တာကိုစောင့်ပြီး အပြန်ကျရင် မွေးနေ့လက်ဆောင်ဝယ်ဖို့ရှိတာကို သတိရမိပါတယ်။ အဝတ်အစားလဲပြီးထွက်လာခဲ့တော့ နောက်ကျောမလုံသလို တွေ့သမျှလူကိုမသင်္ကာဖြစ်မိတယ်။ အဲဒီအစ်ကိုဟာ လူလွှတ်ပြီးစောင့်ကြည့်ခိုင်းထားတယ်ဆိုရင် အဲဒီလူက ဘယ်နေရာမှာများရှိနေမလဲလို့ နောက်လှည့်ကြည့်ရတာ အခါခါ။
"ဟေ့ကောင်၊ ဘာတွေနောက်လှည့်ကြည့်နေတာလဲ"
"ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ လာပါ၊ သွားကြစို့"
ကုန်တိုက်တစ်ခုမှာ အိမ်အတွက်လိုတာတွေလည်းဝယ်ရင်း မွေးနေ့လက်ဆောင် ဘာပေးရင်ကောင်းမလဲလို့ တွေးနေမိတယ်။ Tristan ကိုတော့ မမေးမိပါဘူး။
"Cayden, Christmas Tree အတွက်ကလေ ငါတွေ့ထားတာရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီမှာမရှိဘူး။ ငါ Online ကနေပဲ မှာလိုက်မယ်နော်"
"..............."
"Cayden, ဟေ့ကောင် Cayden"
"ဟင်၊ ပြော ... ပြော"
"ဘာတွေတွေးနေတာလဲ။ ငါပြောတာကြားရဲ့လား"
"ဘာလဲ၊ Christmas Tree လား။ မင်းသဘောကျတာလုပ်လေ"
"ကြားရဲ့သားနဲ့ ပြန်မဖြေဘူး။ ငါ့မှာအရူးကျလို့"
"အရူးပဲဟာကို"
"ငြင်းရင်လည်း အရူးတွေက ရူးတယ်ပြောရင်မကြိုက်ဘူးလို့ပဲ ပြောဦးမှာမဟုတ်လား။ မင်းကိုငြင်းမနေတော့ဘူး။ ဟိုမှာ စွန်ပလွန်ယိုတွေ၊ သွားကြည့်ရအောင်"
Tristan ကသာ လိုသမျှဝယ်နေပေမဲ့ Cayden ဘာမှမဝယ်ဖြစ်သေးပါ။
"ခေါင်းလျှော်ရည်က မင်းသုံးနေကျဟာ မရှိတော့ဘူး။ ငါသုံးတဲ့ဟာလည်း အဆင်ပြေတာပဲ၊ အဲဒါပဲယူသုံးထား။ နောက်မှ မင်းအတွက်ရှာဝယ်ပေးမယ်"
Cayden မဝယ်ဖြစ်ပေမဲ့ လိုသမျှတွေကိုတော့ Tristan ကောင်းမှုနဲ့ရလာခဲ့တယ်။
"Cayden, မင်းဘာတွေတွေးနေတာလဲ။ ဟိုအစ်ကို လာသွားတာလား။ ဘာပြောသွားလို့လဲ။ မင်းကလည်းနော်၊ အသည်းကမာတယ်။ အဆင်ပြေအောင် ညှိကြပါကွ"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ အဆင်ပြေတယ်။ ငါ့ဘာသာတွေးနေတာ"
"ဘာကိုလဲ"
"ဘာမှမဟုတ်ဘူး"
"မပြောချင်ရင်နေပေါ့။ ပြီးတော့ ဟို VIP customer ဒီနေ့ မင်းကိုလာရှာသွားတယ်။ မင်းကရက်ချင်းလဲထားတာ သူမသိလို့"
"ဪ၊ သူမသိချင်ရင် မသိတော့ပြန်ဘူး"
ဘာလဲ Cayden. အဲဒီလူက မင်းကိုဂရုမစိုက်လို့ မကျေနပ်တာလား။
အဲဒီ Customer ကလေ အခုတလော မင်းအကြောင်းတွေကို ခဏခဏစပ်စုနေတာ မင်းမသိပါဘူး။ မင်းကတော့ သူ့ဆီပါမသွားလောက်ဘူးမဟုတ်လား။ မင်းရဲ့ Cele ကိုကြိုက်နေတာပဲ အေးချမ်းပါတယ် Cayden. တခြားမတွေးပါနဲ့လား။
¤
ခုတင်ပေါ်လှဲနေရင်းက Ivy လက်ထဲ ခြောက်လက်မပတ်လည်လောက် ကတ်လေးတစ်ကတ်ကို လှည့်ဆော့နေမိတယ်။ ဘာလို့များ ဒါလေးကိုယူထားမိသလဲလို့ သူတွေးလို့မရခဲ့ပါ။ အတွေးတွေက အရင်အချိန်တွေဆီ ပြန်သွားနေမိတယ်။
ကျည်တစ်တောင့်ရုပ်ရှင်ကို ပထမဆုံးရုံတင်ပြပြီးတဲ့အချိန်မှာပေါ့။ သရုပ်ဆောင်တွေပါ လူစုံတက်စုံ ရုပ်ရှင်ရုံထဲရောက်နေခဲ့ကြပြီး ရုံအဝင်အဝမှာတော့ Spectrum Couple အတွက် Hurricane လက်ဖွဲ့ခဲ့တဲ့ Wedding photo ကို တခြား Posters တွေနဲ့အတူထောင်ထားပါတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အခန်းမှာ၊ အတိအကျပြောရရင် Lock ရဲ့အခန်းထဲကနံရံမှာ ချိတ်ထားခဲ့ဖူးတဲ့ 36"×48" size ရှိတဲ့ပုံကတော့ သူ့ဘာသာနေနေပေမဲ့ အဲဒီပုံအတိုင်းကို Puzzle pieces တွေလုပ်ထားပြီး Cinema Hall အဝင်မှာထားထားတဲ့၊ လူတိုင်းသဘောတကျကြည့်နေမိတဲ့၊ နောက်ထပ်တစ်ပုံကတော့ ရန်ရှာခံနေရပါတယ်။
ဇာတ်လမ်းထဲမှာ Lillian ကသိမ်းပေးထားခဲ့ရတာကြောင့် အခုလည်း သူပဲဆက်သိမ်းထားလိုက်မယ်လို့ အမှတ်တမဲ့ပြောလိုက်တဲ့စကားက Kyle နားထဲရောက်သွားတဲ့အခါ Puzzle pieces တွေကိုပြန်ဖြုတ်ပြီးရင် သူ့ကိုပေးပါ၊ သူသိမ်းထားပေးမယ်ဆိုပြီး ဖြစ်တော့တာပါပဲ။ ဇာတ်ညွှန်းရေးသူအပြင် Producer လည်းဖြစ်တဲ့ Nancy က သူတို့ Production မှာပဲ အမှတ်တရသိမ်းထားမယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ Kyle တစ်ယောက် ပေါက်ပေါက်ဖောက်ပါတော့တယ်။
"လုပ်ပါ Nancy ရာ၊ ကိုယ့်ကိုပေးစမ်းပါ"
"ဘယ်လိုဖြစ်လို့ အတင်းတောင်းနေတာလဲ။ ကာယကံရှင်နှစ်ယောက်ကတောင် အဖက်မလုပ်ဘူး။ Lillian နဲ့ အစ်ကိုက ဘာတွေဖြစ်နေကြမှန်းမသိဘူး"
"အဲဒါကြောင့်ပြောတာလေ။ ပန်းလေးကတောင်းတယ်ဆိုရင် ကိုယ်လည်းတောင်းမှာပေါ့"
"မသိဘူး။ လာမပြောနဲ့"
"Production မှာသိမ်းချင်ရင် ဟိုဓာတ်ပုံကြီးကိုသိမ်း။ Puzzle pieces တွေ ကိုယ့်ကိုပေး"
Nancy က တမင်တကာရစ်နေတာဖြစ်ပြီး Kyle ကလည်းအလျှော့မပေးပါ။ သူတို့ပြောနေတဲ့အခန်းအပြင်မှာ တစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတဲ့ Ivy ငြင်းခုံနေတာတွေကို အတိုင်းသားကြားနေပါတယ်။ ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေကြတာလဲလို့ တွေးမိနေပြီး ခဏအကြာ Kyle ထွက်လာပါတယ်။ လက်ထဲမှာ နီညိုရောင်ဘူးတစ်ဘူးကိုင်လို့။
Kyle က Ivy အနားကိုလာထိုင်ပြီး ဘူးကိုဖွင့်ကာ ဟိုဒီရှာနေပြီးမှ Puzzle piece တစ်ခုကိုထုတ်ယူကာ
"ရော့၊ သိမ်းထားလိုက်"
"ငါက ဘာလို့သိမ်းထားရမှာလဲ"
"ပျောက်မှာစိုးလို့လေ။ သေချာသိမ်းနော်။ ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်။ ဒါရိုက်တာကြီးကို စောင့်နေတာမဟုတ်လား။ ခဏနေလာမယ်ပြောတယ်။ ကျွန်တော်သွားပြီ။ ဪ၊ သေချာသိမ်းနော်"
ပြောချင်တာပြော၊ လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီး ထွက်သွားတဲ့ Kyle ကို Ivy အူကြောင်ကြောင်နဲ့ကြည့်နေမိတယ်။ လက်ထဲကကတ်လေးကိုကြည့်ရင်းသာ ကျန်နေခဲ့ရပါတယ်။
¤
အမူအရာပေါင်းစုံနဲ့ မုန့်တောင်းလိုက်၊ ဆော့စရာတောင်းလိုက်လုပ်နေတဲ့ သားလေးက သိပ်ကိုလူလည်ကျလာတာမို့ Kyle တစ်ယောက် အလုပ်နားရက်တွေမှာလည်း အနားမရပါ။ သားလေးရယ်သံကြားလိုက်ရရင် မောသမျှပြေတယ်ဆိုပေမဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ အချိန်တန်ရင် အနားတောင်းတာပါပဲ။ ကလေးအိပ်ပျော်သွားလို့ ကိုယ်တိုင်လည်းအိပ်တော့မယ်ဆိုရင် အတွေးတွေက အမောဆို့စေတယ်။
ဘယ်ကစမှားသွားသလဲလို့ အတိအကျမသိပေမဲ့ ပြန်ပြင်ဖို့လမ်းစက မဖောက်ခင်မှာလမ်းဆုံးနေပြီ။ လူသားတွေအစက အာဒံနဲ့ဧဝပါဆိုတာရယ်၊ မျောက်ကစတယ်ဆိုတာရယ်ကို အယူအဆတစ်ခုစီနဲ့ငြင်းကြသလိုပဲ ကိုယ်က မရည်ရွယ်ဘဲဖွင့်ပြောမိတာရယ်၊ သူကရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ငြင်းလိုက်တာရယ်က ကိုယ့်အယူအဆနဲ့သူ့အမြင် တက်တက်စင်အောင်လွဲနေခဲ့ရပြီ။ ကိုယ်မှားတာပဲပေါ့။
နီညိုရောင်ဘူးတစ်ခုကိုရှေ့ချပြီး မဖွင့်ပါဘဲ ဒီအတိုင်းကြည့်နေတဲ့ Kyle က သက်ပြင်းတစ်ခါချလို့ အသက်တစ်ရက်တိုမယ်ဆိုရင် နောက်တစ်နေ့မှာပဲ သေသွားနိုင်ပါတယ်။
တော်တော်လေးကြာပြီးမှ တစ်ခုချင်းထုတ်ပြီးဆက်မိတဲ့ Puzzle pieces တွေ။ တစ်ခြမ်းပဲဆက်နေရင်းက နှစ်ဆယ့်သုံးခုမြောက်အပိုင်းလေးကို ဖြည့်လိုက်တော့ စိမ်းပြာရောင်ရင့်ရင့် Suit နဲ့၊ ဆံပင်ရှည်တွေနဲ့ Lock ကို ဘေးတစ်စောင်းအနေအထားနဲ့တွေ့ရပေမဲ့ တစ်ခြမ်းပြည့်ဖို့ တစ်ခုလိုနေပါတယ်။
36"×48" size ကို ခြောက်လက်မစီပိုင်းဖြတ်ထားတဲ့ လေးဆယ့်ရှစ်ခုသော Puzzle pieces တွေမှာ လူနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်တစ်ခြမ်းမို့ Lock ဘက်အခြမ်းမှာ နှစ်ဆယ့်လေးခုဖြစ်ရမှာပေမဲ့လည်း ...
"ကျွန်တော့်ဘဝကလည်း ဒီဓာတ်ပုံတစ်ခြမ်းလိုပဲ အစ်ကိုမရှိရင် မပြည့်စုံဘူး။ တစ်ရက်လုံးမှာ တစ်ခါလောက်လေးဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော့်ကိုသတိရပေးရင် ကျေးဇူးတင်မိမှာပဲ။ တစ်နာရီတစ်ခါနှုန်းနဲ့ ကျန်တဲ့နှစ်ဆယ့်သုံးနာရီလုံးလုံး ကျွန်တော်ဘက်ကသတိရပေးမှာမို့ နှစ်ဆယ့်လေးခုမြောက် Puzzle piece လေးကို ယူလာပေးလို့မရဘူးလား"
¤
"Lillian, သွားကြစို့လေ"
"အင်း၊ လာပြီ။ နင်လည်း ဖြူဖျော့နေတာပဲ။ နေမကောင်းဘူးလား။ ကားကို ဘယ်လိုမောင်းလာသလဲ"
"ဒရိုင်ဘာပါတယ်"
"အေး၊ ပြီးတာပဲ။ သွားမယ်"
Nancy နဲ့ Lillian တို့ Dexter ဆီသွားကြတဲ့လမ်းမှာလည်း Nancy က အရင်လိုသိပ်ပြီးတက်ကြွမနေပါ။
"နင် ဆရာဝန်ပြဦး။ ကြည့်ရတာ အဆင်မပြေဘူး"
"ပြထားပါတယ်"
"ဘာဖြစ်တယ်ပြောလဲ"
"သွေးအားနည်းတာပါ။ အဲဒါကြောင့် အခုရက်ပိုင်းတွေ နားနေပါတယ်။ အခုမှ Dexter ဆီသွားဖို့ထွက်လာတာ"
"အေးပါ။ နင်နေမကောင်းရင် သိပ်သိသာတာပဲ"
Nancy လည်း နေမကောင်းမဖြစ်ချင်ပါ။
.
"Nancy, ခင်ဗျားလေးက ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ လူမမာက ဘယ်သူလဲကွာ"
"ထိုင်ပါစေဦးဟာ။ သူ့ကြည့်ရတာ အားမရလွန်းလို့"
Lillian အပြောကြောင့် Dexter ခေါင်းညိတ်ပြပြီး
"ထိုင်ကြပါ၊ ထိုင်ကြပါ"
"ဆေးရုံကိုမရောက်ဖြစ်ဘူး။ အိမ်ကိုလာဖို့တောင် ရက်ရွှေ့နေတာနဲ့ မင်းသားက နေပြန်ကောင်းနေပြီ"
"ဟား ဟား၊ ဟုတ်ပါ့။ ဘာလဲ၊ ဒီတစ်ကားမှာ ပညာကုန်ထုတ်သုံးနေလို့ အဲဒီရုပ်ဖြစ်နေတာလား။ ဆရာဝန်ပြပြီးပြီလား"
"အမလေးဟ၊ ငါ့အုပ်ထိန်းသူတွေက မနည်းပါလားနော်။ ခုနကပဲ ပန်းလေးကလည်း ဆရာဝန်ပြပြီးပြီလား၊ ဘာဖြစ်တယ်ပြောလဲနဲ့။ ငါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ ဒီအတိုင်း အားနည်းရုံသက်သက်ပဲ။ ဟုတ်ပြီလား"
"စိတ်ပူလို့ပါကွာ"
"အဲ ... Dexter ရေ၊ အဲဒါက ဆေးရုံကိုပို့ပေးနေကျ Juice ထည့်ပေးတဲ့ဘူးလေးမဟုတ်လား။ ဘာလဲ၊ ဘာလဲ၊ အိမ်ကိုလည်းရောက်လာတာလား"
အမြင်စူးရှပါတဲ့ Lillian. အတွေးကလည်း ပေါက်နေပြီးသား။
"မ ... ပြော ... ပြ ... ဘူး"
"ဟာ၊ မလျှိုစမ်းနဲ့"
"ပန်းလေး၊ အဲဒါဘာလဲ။ ငါလည်းမသိပါလား"
ဘာမှနားမလည်သူ Nancy ကို Lillian က Bling Bling ဖြစ်နေတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ပြီး
"အမလေး၊ ပြောပြမယ် ပြောပြမယ်"
"စီနီယာရေ၊ ပေါက်ကရတွေ လျှောက်မပြောရဘူးလေ"
"ဘာမှတောင်မပြောရသေးဘူးနော်။ Nancy, နင်မသိဘူးနော်။ ငါတို့မင်းသားရဲ့ Hardcore fan လေးကိုလေ"
"Wow! ပြော၊ ပြော။ ဘယ်သူလေးလား"
"ဘယ်သူလဲတော့ ငါသေချာမသိဘူး။ ငါသိတာတော့ Bartender ချောချောလေးတဲ့"
"What! Dexter, ဟိုကောင်လေးလား၊ ဟုတ်လား။ မင်းကိုကူညီပေးတတ်တဲ့ ဟိုတစ်ယောက်လေ။ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လားလို့"
Nancy က အားတက်သရောမေးနေပေမဲ့ Dexter က သူ့အကြောင်းပြောတာမဟုတ်သလို မသိနားမလည်တဲ့ပုံစံလုပ်နေလို့
"အကောင်စုတ်လေး၊ Oscars ရမယ့်ကိစ္စမဟုတ်ဘူးနော်။ မသိသလိုသရုပ်ဆောင်နေတာ တော်ရုံပဲကောင်းတယ်"
"သားမသိဘူး မမ"
"အေး၊ လုပ်နေလိုက်။ နောက်တော့မှ လက်ချင်းချိတ်ပြီးထွက်လာရင် ငါနဲ့တွေ့မယ်"
"Nancy, နင်သိတယ်လား"
"သိတယ်။ သူ့နောက်ကနေအရိပ်လိုပါနေတာ ကြာပြီ။ အခုတော့ သူ့ဘေးရောက်လာပြီပေါ့။ ဟေဟေ့၊ Dexter တို့တော့ စွံတော့မယ်ထင်တယ်"
"အဲဒါလည်း မသိဘူး"
"အေးပါ၊ ဘာမှမသိဘူးပဲပြောထားပါ။ သိတဲ့နေ့ အစ်မ Mary ဆီ သွားချွန်မှာ"
"မနာလိုနေတာ သိပ်သိသာတာပဲ။ အချစ်လေးက ကိုယ့်ကို ဘယ်သူ့လက်ထဲမှ အပါမခံနိုင်ဘူးပေါ့လေ"
ရယ်ကျဲကျဲမျက်နှာထားနဲ့ Dexter စကားကြောင့် Nancy မျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားကာ
"ရုပ်ကိုက Bone Crusher ရုပ်နဲ့"
"ဟား ဟား ဟား၊ အချစ်ရယ် ပြောတတ်လိုက်တာ။ အဲဒါကြောင့် ချစ်တာပါဆို"
"အစုတ်အပြတ်ကောင်"
ပြောနေရင်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က Dexter လက်မောင်းကို ထရိုက်လိုက်တဲ့ Nancy တစ်ယောက် တစ်ချက်ယိုင်သွားပြီး ခွေခနဲလဲကျပါတော့တယ်။
"Nancy, Nancy. ဘာဖြစ်တာလဲ။ Dexter, လုပ်ပါဦး။ သူမေ့သွားပြီထင်တယ်"
"Nancy, ဟေ့ Nancy. Dr. Roy ဆီကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လို့ရမလား ပန်းလေး"
"အင်း၊ အင်း။ ခေါ်ကြည့်လိုက်မယ်"
¤¤¤¤¤
Bone Crusher (Cocktail)
ချိုချိုချဉ်ချဉ်အရသာနဲ့ ဒီ Cocktail မှာ အရက်နဲ့ဖျော်ရည် အမျိုးအစားခပ်များများ ရောနှောပါဝင်ပါတယ်။ ဒီ Cocktail တစ်မျိုးတည်းသောက်ရုံနဲ့ တစ်ညတာဖြတ်သန်းဖို့ လုံလောက်ပါတယ်။
ပါဝင်ပစ္စည်းတွေက ...
၁။ (grenadine) သလဲသီးဖျော်ရည် - ၁/၄ အောင်စ
၂။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ညှစ်ထားတဲ့ သံပရာရည် - ၁/၄ အောင်စ
၃။ (sour mix) cocktail မှာသုံးတဲ့ လီမွန်/သံပရာဖျော်ရည် - ၂ အောင်စ
၄။ (triple sec) အရောင်မပါတဲ့ လိမ္မော်အရက် - ၁/၂ အောင်စ
၅။ ဗော့ဒ်ကာ - ၁/၂ အောင်စ
၆။ ရမ်အပျော့ - ၁/၂ အောင်စ
၇။ ဂျင် - ၁/၂ အောင်စ
၈။ ရှန်ပိန် သို့မဟုတ် စပါကလင်ဝိုင်ဖြူ - ၁ အောင်စ
၉။ ရေခဲ
၁၀။ အလှဆင်ဖို့ လီမွန်
ဖျော်စပ်ရန်အညွှန်း
၁။ Cocktail shaker ထဲကို ၁ ကနေ ၇ အထိ ပါဝင်ပစ္စည်းတွေနဲ့ ရေခဲတုံးထည့်ပြီး shake ပါ။
၂။ Shake ပြီးသားအရောအနှောကို ရေခဲထည့်ထားတဲ့ခွက်ထဲကို လောင်းထည့်ပြီး အပေါ်ကနေ ရှန်ပိန်ကိုဖြည့်ပါ။
၃။ လီမွန်အခြမ်းလေးတွေ၊ ပုံဖော်ထားတဲ့အခွံလေးတွေနဲ့ အလှဆင်ပါ။
ဒါဆိုရင်တော့ Bone Crusher Cocktail တစ်ခွက် လှလှပပထွက်လာပါပြီ။
¤¤¤¤¤
■■■■■ Part (19) ဆက်ရန် ■■■■■
"ဟင္၊ ဘယ္လိုေရာက္လာတာလဲ"
"ဒီလိုပဲ ကားေလၽွာက္ေမာင္းရင္း ဒီဘက္ေရာက္လာတာေပါ့။ ဒီေန႔က နားရက္"
"နားေနေရာေပါ့။ အလုပ္မ်ားမွာကို"
"မရြဲ႕ပါနဲ႔ကြာ။ အစ္ကိုက မင္းနဲ႔ေတြ႕ခ်င္လို႔လာခဲ့တာကို"
"ကၽြန္ေတာ့္အလုပ္ခ်ိန္ႀကီးေလဗ်ာ"
"တျခားအခ်ိန္က် အေတြ႕မခံဘဲနဲ႔။ အခုလည္း အလုပ္ပါးေနတဲ့အခ်ိန္ပဲမဟုတ္လား။ အလုပ္ရွိရင္လုပ္ေပါ့၊ စကားနည္းနည္းေျပာတာ ဘာျဖစ္လို႔လဲကြာ"
"နားရက္ကို နားတာမဟုတ္ဘူးဗ်ာ"
"ဒီမွာလာနားတာေလ"
"ရွိေစေတာ့"
"ေနာက္ဆို ကိုယ့္အေပါင္းအသင္းေတြပါ ေခၚလာမွပဲ"
"ဘာလို႔လဲ။ အစ္ကိုလာတာေတာင္ လြန္လွၿပီေနာ္"
"ဘာလြန္ရမွာလဲ။ ဘယ္သူလာလာရတာပဲကို။ ေနပါဦး၊ ငယ္ငယ္ကေခၚတာ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူးလားလို႔ပဲ"
"ဗ်ာ။ အာ ... ဘယ္ႏွခုႏွစ္ကဟာေတြလဲ။ ကၽြန္ေတာ္ဘယ္သိေတာ့မလဲ"
"အင္း၊ အဲဒီတုန္းက ငယ္ေလးက တအားငယ္ေသးတာပဲ။ အရမ္းလည္းခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတယ္"
Cayden အလုပ္ေပၚလာလို႔ လုပ္ေပးေနၿပီး ျပန္အားသြားေတာ့
"ဘယ္အခ်ိန္အထိ ေနမလို႔လဲ"
"အလုပ္ဆင္းမွ အတူတူျပန္ၾကမလား"
"အမ်ားႀကီးလိုေသးတယ္"
"ရပါတယ္၊ ေအးေဆးေပါ့"
"မရပါဘူးဗ်ာ။ ေတာ္ၾကာ ဆိုင္ကလူေတြတစ္မ်ိဳးထင္သြားရင္ အစ္ကို႔ဂုဏ္သိကၡာေတြ ထိခိုက္ေနမယ္"
"ရိုး႐ိုးေလးမေတြးၾကတာ သူတို႔အျပစ္"
"ေျပာလို႔မရေတာ့ဘူးလား"
"အင္း၊ ဒီလိုစကားေတြေျပာရဖို႔ ကိုယ့္မွာ ဘယ္ႏွႏွစ္ၾကာေအာင္ရွာခဲ့ရသလဲ"
"အဲဒါ ကၽြန္ေတာ့္အျပစ္မွမဟုတ္တာ"
"အဲဒီလိုေျပာမိလို႔လား"
"ဟုတ္ပါတယ္၊ မေျပာပါဘူး"
ဒီလိုနဲ႔ စကားနည္းနည္းေျပာလိုက္၊ Cayden အလုပ္လုပ္ေနရင္ သူ႔ဘာသာေသာက္လိုက္နဲ႔ အစ္ကိုဆိုတဲ့လူသားက စိတ္ရွည္လက္ရွည္ေစာင့္ေနပါတယ္။ Cayden အလုပ္ဆင္းရင္ အတူတူျပန္ဖို႔ကိုေပါ့။
"ၿပီးၿပီလား"
"အင္း၊ ဒီယူနီေဖာင္းေတြ သြားလဲလိုက္ဦးမယ္"
"ဟုတ္ၿပီ"
Cayden ျပန္ထြက္လာေတာ့မွ ကားရပ္ထားရာဆီကို အတူတူထြက္လာၾကရင္း
"ဒီေန႔က တကယ္ဆို ကၽြန္ေတာ့္နားရက္။ အစ္ကိုတစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္လွည့္စီေလ။ သူမအားလို႔ ရက္ခ်င္းလဲေပးထားတာ။ မဟုတ္ရင္ အစ္ကိုလာလည္း ကၽြန္ေတာ့္ကိုေတြ႕မွာမဟုတ္ဘူး"
"အဲဒီလိုမဟုတ္ရင္ ကိုယ္ကလည္းမလာပါဘူး"
"ဗ်ာ"
"အငယ္ေလး ဘယ္ေန႔အလုပ္လုပ္ရလဲေတာ့ ကိုယ္သိဖို႔လြယ္ပါတယ္ကြ"
Cayden ေခါင္းကဆံပင္ေတြကိုဖြလိုက္ၿပီး အျပံဳးေတြနဲ႔ေျပာလာတဲ့အစ္ကိုက Killer အျပံဳးေတြထက္ေတာင္ ပိုမိုက္ေနတာကို Bar ကလူေတြမ်ားသိလိုက္ရင္ ...
"ဘာျပံဳးတာလဲ ပိစိ"
"ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။ ဘယ္ကပိစိလဲ"
"Cayden Co ... အင္း ... Hendrix, Cayden Hendrix ဆိုတဲ့ ပိစိေပါ့"
သူ႔ကားေရွ႕ေရာက္ေနတာကို မတက္ေသးဘဲ မၾကည္သလိုၾကည့္မိေတာ့ ျပံဳးေနရာကေန ထရယ္ပါတဲ့အစ္ကို။
"တက္ေလ ကားေပၚ။ Killer တို႔က တကယ္လူသတ္မယ့္အထာနဲ႔။ လန္႔ေတာင္လာၿပီ"
ကားေပၚေရာက္သြားေတာ့မွ
"ကိုယ့္မွာေလ ကိုယ့္ဘဝအတြက္ပညာဆက္သင္ရမွာမို႔ ႀကိဳးစားရမွာတစ္ဖက္၊ ပိစိတို႔ကိုရွာခ်င္တာကတစ္ဖက္နဲ႔ သိပ္ဗ်ာမ်ားခဲ့ရတာ။ ဘယ္လိုမွရွာမေတြ႕ေတာ့ ငါ့ဘဝအတြက္အရင္ႀကိဳးစားမယ္၊ ငါေနရာျမင့္ျမင့္ေရာက္ရင္ ရွာႏိုင္မယ့္အင္အား ပိုမ်ားလာမယ္ဆိုၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့ရတာ။ ေနရာတစ္ေနရာရလာေတာ့လည္း ငါကသာအဆင္ေျပေနတာ ပိစိက ဘယ္လိုမ်ားေနေနမလဲဆိုၿပီး ကိုယ့္ဘာသာအျပစ္မကင္းသလိုလည္း ခံစားရတယ္။ ကိုယ္သာ အေစာႀကီးကတည္းကရွာေတြ႕ခဲ့ရင္ သိပ္ေကာင္းမွာပဲ"
တစ္ေယာက္က ကားေမာင္းရင္း စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာေနေပမဲ့ တစ္ေယာက္ကေတာ့ ေရွ႕ကိုသာၾကည့္ေနၿပီး ၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနပါေတာ့တယ္။
"အငယ္ေလး၊ ကိုယ္ပိုင္ဆိုင္ဖြင့္မလား"
"အင္း၊ ဖြင့္ခ်င္တာေပါ့"
"ကိုယ္ ..."
"ကၽြန္ေတာ့္လုပ္အားနဲ႔ကၽြန္ေတာ္ ဆိုင္ေလးတစ္ဆိုင္ေတာ့ ဖြင့္ႏိုင္မွာပါ"
"ငယ္ေလးရာ"
အငယ္ေလးျဖစ္လိုက္၊ ပိစိျဖစ္လိုက္နဲ႔ ေခၚခ်င္သလိုေခၚေနသူကို Cayden ဘက္ကစၿပီး ေျပာစရာစကားမရွိေသးပါ။
"စကားမစပ္၊ Dexter ေတာ္ေတာ္သက္သာေနၿပီတဲ့"
"ဪ၊ ဟုတ္"
"သူနဲ႔ေတာ္ေတာ္ရင္းႏွီးေနသလား"
"နည္းနည္းပါ"
"Bar ကို သူတစ္ေယာက္တည္းေရာက္လာတတ္တယ္ဆို"
"သံုးခါတည္း"
"Delivery ကိုပဲလုပ္ေကၽြးေနေတာ့မွာလား။ ကိုယ္တိုင္သတင္းေမးပါလား"
"အစ္ကိုလႊတ္ထားတဲ့ Stalker ကို ကၽြန္ေတာ္ငွားလို႔ရလား"
"ဟား ဟား ဟား၊ ကိုယ္က ပိစိဘာေတြလုပ္သလဲလို႔ သိခ်င္လို႔ပါ"
"အဲဒီကိစၥနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ဘာလို႔ဘာမွမေျပာတာလဲ"
"ကိုယ့္မွာ ဝင္စြက္ဖက္ပိုင္ခြင့္ရွိလို႔လား။ ပိစိေပ်ာ္ရင္ၿပီးတာပါပဲ။ ကိုယ့္ဘက္က ျဖည့္ဆည္းေပးႏိုင္တာမရွိခဲ့ဘဲ ပိစိကိုစိတ္အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္ေစမယ့္စကားမ်ိဳး မေျပာခ်င္ဘူး။ ၿပီးေတာ့ ကိုယ္နားလည္ပါတယ္"
Cayden ျပံဳးလိုက္ရင္း တစ္ဖက္လွည့္လိုက္တာကို သူျမင္သြားတာ Cayden သိတယ္။ သူလည္းျပံဳးေနပါတယ္။
"ကၽြန္ေတာ္ လူနာသတင္းသြားေမးသင့္လား"
"ေမးေပါ့၊ ဘာျဖစ္လဲ"
"ဟို ..."
"ကိုယ္လာေခၚရမလား"
"အဲဒါက ..."
"အင္း၊ အားတဲ့ရက္ဖုန္းဆက္လိုက္ပါ။ ကိုယ္လိုက္ပို႔မယ္"
"ရပါတယ္။ အတူသြားလို႔လည္း မျဖစ္ဘူးလားလို႔"
"အာ ... ဟုတ္သားပဲ။ Sorry."
မ်က္ႏွာညႇိဳးသြားတာေတြ႕ေပမဲ့လည္း မတတ္ႏိုင္ပါ။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ Cayden က ဘယ္မ်က္ႏွာနဲ႔ သူနဲ႔အတူ လူနာသတင္းေမးသြားရမွာလဲ။ ခက္ပါတယ္။ အသိအမွတ္ျပဳတာ၊ မျပဳတာထက္ အတူသြားဖို႔ေတာ့ မ်က္ႏွာပူမိတာအမွန္ပါ။
.
Dexter ကို လူကိုယ္တိုင္သတင္းမေမးခင္ စာပို႔ၿပီးေမးထားတာကို Reply ျပန္မွာေလး အရင္ေစာင့္လိုက္တာပဲ ေကာင္းပါတယ္။ ေမးထားတာကို Reply ျပန္ဖို႔ေနေနသာသာ သူကိုယ္တိုင္ေတာင္ လိုင္းေပၚမေရာက္တာၾကာေနၿပီ။ သူ ဖုန္းသံုးႏိုင္တဲ့အထိေနေကာင္းလာမွ သြားေတြ႕ရမွာက်ေတာ့လည္း တစ္မ်ိဳးပဲ။
ဖုန္းတစ္လံုးကိုင္ရင္းဗ်ာမ်ားေနၿပီးမွ Tristan အလုပ္ကျပန္တာကိုေစာင့္ၿပီး အျပန္က်ရင္ ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ဝယ္ဖို႔ရွိတာကို သတိရမိပါတယ္။ အဝတ္အစားလဲၿပီးထြက္လာခဲ့ေတာ့ ေနာက္ေက်ာမလံုသလို ေတြ႕သမၽွလူကိုမသကၤာျဖစ္မိတယ္။ အဲဒီအစ္ကိုဟာ လူလႊတ္ၿပီးေစာင့္ၾကည့္ခိုင္းထားတယ္ဆိုရင္ အဲဒီလူက ဘယ္ေနရာမွာမ်ားရွိေနမလဲလို႔ ေနာက္လွည့္ၾကည့္ရတာ အခါခါ။
"ေဟ့ေကာင္၊ ဘာေတြေနာက္လွည့္ၾကည့္ေနတာလဲ"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး။ လာပါ၊ သြားၾကစို႔"
ကုန္တိုက္တစ္ခုမွာ အိမ္အတြက္လိုတာေတြလည္းဝယ္ရင္း ေမြးေန႔လက္ေဆာင္ ဘာေပးရင္ေကာင္းမလဲလို႔ ေတြးေနမိတယ္။ Tristan ကိုေတာ့ မေမးမိပါဘူး။
"Cayden, Christmas Tree အတြက္ကေလ ငါေတြ႕ထားတာရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီမွာမရွိဘူး။ ငါ Online ကေနပဲ မွာလိုက္မယ္ေနာ္"
"..............."
"Cayden, ေဟ့ေကာင္ Cayden"
"ဟင္၊ ေျပာ ... ေျပာ"
"ဘာေတြေတြးေနတာလဲ။ ငါေျပာတာၾကားရဲ႕လား"
"ဘာလဲ၊ Christmas Tree လား။ မင္းသေဘာက်တာလုပ္ေလ"
"ၾကားရဲ႕သားနဲ႔ ျပန္မေျဖဘူး။ ငါ့မွာအရူးက်လို႔"
"အရူးပဲဟာကို"
"ျငင္းရင္လည္း အရူးေတြက ရူးတယ္ေျပာရင္မႀကိဳက္ဘူးလို႔ပဲ ေျပာဦးမွာမဟုတ္လား။ မင္းကိုျငင္းမေနေတာ့ဘူး။ ဟိုမွာ စြန္ပလြန္ယိုေတြ၊ သြားၾကည့္ရေအာင္"
Tristan ကသာ လိုသမၽွဝယ္ေနေပမဲ့ Cayden ဘာမွမဝယ္ျဖစ္ေသးပါ။
"ေခါင္းေလၽွာ္ရည္က မင္းသံုးေနက်ဟာ မရွိေတာ့ဘူး။ ငါသံုးတဲ့ဟာလည္း အဆင္ေျပတာပဲ၊ အဲဒါပဲယူသံုးထား။ ေနာက္မွ မင္းအတြက္ရွာဝယ္ေပးမယ္"
Cayden မဝယ္ျဖစ္ေပမဲ့ လိုသမၽွေတြကိုေတာ့ Tristan ေကာင္းမႈနဲ႔ရလာခဲ့တယ္။
"Cayden, မင္းဘာေတြေတြးေနတာလဲ။ ဟိုအစ္ကို လာသြားတာလား။ ဘာေျပာသြားလို႔လဲ။ မင္းကလည္းေနာ္၊ အသည္းကမာတယ္။ အဆင္ေျပေအာင္ ညႇိၾကပါကြ"
"ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ အဆင္ေျပတယ္။ ငါ့ဘာသာေတြးေနတာ"
"ဘာကိုလဲ"
"ဘာမွမဟုတ္ဘူး"
"မေျပာခ်င္ရင္ေနေပါ့။ ၿပီးေတာ့ ဟို VIP customer ဒီေန႔ မင္းကိုလာရွာသြားတယ္။ မင္းကရက္ခ်င္းလဲထားတာ သူမသိလို႔"
"ဪ၊ သူမသိခ်င္ရင္ မသိေတာ့ျပန္ဘူး"
ဘာလဲ Cayden. အဲဒီလူက မင္းကိုဂ႐ုမစိုက္လို႔ မေက်နပ္တာလား။
အဲဒီ Customer ကေလ အခုတေလာ မင္းအေၾကာင္းေတြကို ခဏခဏစပ္စုေနတာ မင္းမသိပါဘူး။ မင္းကေတာ့ သူ႔ဆီပါမသြားေလာက္ဘူးမဟုတ္လား။ မင္းရဲ႕ Cele ကိုႀကိဳက္ေနတာပဲ ေအးခ်မ္းပါတယ္ Cayden. တျခားမေတြးပါနဲ႔လား။
¤
ခုတင္ေပၚလွဲေနရင္းက Ivy လက္ထဲ ေျခာက္လက္မပတ္လည္ေလာက္ ကတ္ေလးတစ္ကတ္ကို လွည့္ေဆာ့ေနမိတယ္။ ဘာလို႔မ်ား ဒါေလးကိုယူထားမိသလဲလို႔ သူေတြးလို႔မရခဲ့ပါ။ အေတြးေတြက အရင္အခ်ိန္ေတြဆီ ျပန္သြားေနမိတယ္။
က်ည္တစ္ေတာင့္႐ုပ္ရွင္ကို ပထမဆံုး႐ံုတင္ျပၿပီးတဲ့အခ်ိန္မွာေပါ့။ သ႐ုပ္ေဆာင္ေတြပါ လူစံုတက္စံု ႐ုပ္ရွင္႐ံုထဲေရာက္ေနခဲ့ၾကၿပီး ႐ံုအဝင္အဝမွာေတာ့ Spectrum Couple အတြက္ Hurricane လက္ဖြဲ႕ခဲ့တဲ့ Wedding photo ကို တျခား Posters ေတြနဲ႔အတူေထာင္ထားပါတယ္။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အခန္းမွာ၊ အတိအက်ေျပာရရင္ Lock ရဲ႕အခန္းထဲကနံရံမွာ ခ်ိတ္ထားခဲ့ဖူးတဲ့ 36"×48" size ရွိတဲ့ပံုကေတာ့ သူ႔ဘာသာေနေနေပမဲ့ အဲဒီပံုအတိုင္းကို Puzzle pieces ေတြလုပ္ထားၿပီး Cinema Hall အဝင္မွာထားထားတဲ့၊ လူတိုင္းသေဘာတက်ၾကည့္ေနမိတဲ့၊ ေနာက္ထပ္တစ္ပံုကေတာ့ ရန္ရွာခံေနရပါတယ္။
ဇာတ္လမ္းထဲမွာ Lillian ကသိမ္းေပးထားခဲ့ရတာေၾကာင့္ အခုလည္း သူပဲဆက္သိမ္းထားလိုက္မယ္လို႔ အမွတ္တမဲ့ေျပာလိုက္တဲ့စကားက Kyle နားထဲေရာက္သြားတဲ့အခါ Puzzle pieces ေတြကိုျပန္ျဖဳတ္ၿပီးရင္ သူ႔ကိုေပးပါ၊ သူသိမ္းထားေပးမယ္ဆိုၿပီး ျဖစ္ေတာ့တာပါပဲ။ ဇာတ္ညႊန္းေရးသူအျပင္ Producer လည္းျဖစ္တဲ့ Nancy က သူတို႔ Production မွာပဲ အမွတ္တရသိမ္းထားမယ္လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့ Kyle တစ္ေယာက္ ေပါက္ေပါက္ေဖာက္ပါေတာ့တယ္။
"လုပ္ပါ Nancy ရာ၊ ကိုယ့္ကိုေပးစမ္းပါ"
"ဘယ္လိုျဖစ္လို႔ အတင္းေတာင္းေနတာလဲ။ ကာယကံရွင္ႏွစ္ေယာက္ကေတာင္ အဖက္မလုပ္ဘူး။ Lillian နဲ႔ အစ္ကိုက ဘာေတြျဖစ္ေနၾကမွန္းမသိဘူး"
"အဲဒါေၾကာင့္ေျပာတာေလ။ ပန္းေလးကေတာင္းတယ္ဆိုရင္ ကိုယ္လည္းေတာင္းမွာေပါ့"
"မသိဘူး။ လာမေျပာနဲ႔"
"Production မွာသိမ္းခ်င္ရင္ ဟိုဓာတ္ပံုႀကီးကိုသိမ္း။ Puzzle pieces ေတြ ကိုယ့္ကိုေပး"
Nancy က တမင္တကာရစ္ေနတာျဖစ္ၿပီး Kyle ကလည္းအေလၽွာ့မေပးပါ။ သူတို႔ေျပာေနတဲ့အခန္းအျပင္မွာ တစ္ေယာက္တည္းထိုင္ေနတဲ့ Ivy ျငင္းခံုေနတာေတြကို အတိုင္းသားၾကားေနပါတယ္။ ဘယ္လိုေတြျဖစ္ေနၾကတာလဲလို႔ ေတြးမိေနၿပီး ခဏအၾကာ Kyle ထြက္လာပါတယ္။ လက္ထဲမွာ နီညိဳေရာင္ဘူးတစ္ဘူးကိုင္လို႔။
Kyle က Ivy အနားကိုလာထိုင္ၿပီး ဘူးကိုဖြင့္ကာ ဟိုဒီရွာေနၿပီးမွ Puzzle piece တစ္ခုကိုထုတ္ယူကာ
"ေရာ့၊ သိမ္းထားလိုက္"
"ငါက ဘာလို႔သိမ္းထားရမွာလဲ"
"ေပ်ာက္မွာစိုးလို႔ေလ။ ေသခ်ာသိမ္းေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ျပန္ေတာ့မယ္။ ဒါ႐ိုက္တာႀကီးကို ေစာင့္ေနတာမဟုတ္လား။ ခဏေနလာမယ္ေျပာတယ္။ ကၽြန္ေတာ္သြားၿပီ။ ဪ၊ ေသခ်ာသိမ္းေနာ္"
ေျပာခ်င္တာေျပာ၊ လုပ္ခ်င္တာလုပ္ၿပီး ထြက္သြားတဲ့ Kyle ကို Ivy အူေၾကာင္ေၾကာင္နဲ႔ၾကည့္ေနမိတယ္။ လက္ထဲကကတ္ေလးကိုၾကည့္ရင္းသာ က်န္ေနခဲ့ရပါတယ္။
¤
အမူအရာေပါင္းစံုနဲ႔ မုန္႔ေတာင္းလိုက္၊ ေဆာ့စရာေတာင္းလိုက္လုပ္ေနတဲ့ သားေလးက သိပ္ကိုလူလည္က်လာတာမို႔ Kyle တစ္ေယာက္ အလုပ္နားရက္ေတြမွာလည္း အနားမရပါ။ သားေလးရယ္သံၾကားလိုက္ရရင္ ေမာသမၽွေျပတယ္ဆိုေပမဲ့ ခႏၶာကိုယ္ကေတာ့ အခ်ိန္တန္ရင္ အနားေတာင္းတာပါပဲ။ ကေလးအိပ္ေပ်ာ္သြားလို႔ ကိုယ္တိုင္လည္းအိပ္ေတာ့မယ္ဆိုရင္ အေတြးေတြက အေမာဆို႔ေစတယ္။
ဘယ္ကစမွားသြားသလဲလို႔ အတိအက်မသိေပမဲ့ ျပန္ျပင္ဖို႔လမ္းစက မေဖာက္ခင္မွာလမ္းဆံုးေနၿပီ။ လူသားေတြအစက အာဒံနဲ႔ဧဝပါဆိုတာရယ္၊ ေမ်ာက္ကစတယ္ဆိုတာရယ္ကို အယူအဆတစ္ခုစီနဲ႔ျငင္းၾကသလိုပဲ ကိုယ္က မရည္ရြယ္ဘဲဖြင့္ေျပာမိတာရယ္၊ သူကရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ ျငင္းလိုက္တာရယ္က ကိုယ့္အယူအဆနဲ႔သူ႔အျမင္ တက္တက္စင္ေအာင္လြဲေနခဲ့ရၿပီ။ ကိုယ္မွားတာပဲေပါ့။
နီညိဳေရာင္ဘူးတစ္ခုကိုေရွ႕ခ်ၿပီး မဖြင့္ပါဘဲ ဒီအတိုင္းၾကည့္ေနတဲ့ Kyle က သက္ျပင္းတစ္ခါခ်လို႔ အသက္တစ္ရက္တိုမယ္ဆိုရင္ ေနာက္တစ္ေန႔မွာပဲ ေသသြားႏိုင္ပါတယ္။
ေတာ္ေတာ္ေလးၾကာၿပီးမွ တစ္ခုခ်င္းထုတ္ၿပီးဆက္မိတဲ့ Puzzle pieces ေတြ။ တစ္ျခမ္းပဲဆက္ေနရင္းက ႏွစ္ဆယ့္သံုးခုေျမာက္အပိုင္းေလးကို ျဖည့္လိုက္ေတာ့ စိမ္းျပာေရာင္ရင့္ရင့္ Suit နဲ႔၊ ဆံပင္ရွည္ေတြနဲ႔ Lock ကို ေဘးတစ္ေစာင္းအေနအထားနဲ႔ေတြ႕ရေပမဲ့ တစ္ျခမ္းျပည့္ဖို႔ တစ္ခုလိုေနပါတယ္။
36"×48" size ကို ေျခာက္လက္မစီပိုင္းျဖတ္ထားတဲ့ ေလးဆယ့္ရွစ္ခုေသာ Puzzle pieces ေတြမွာ လူႏွစ္ေယာက္က တစ္ေယာက္တစ္ျခမ္းမို႔ Lock ဘက္အျခမ္းမွာ ႏွစ္ဆယ့္ေလးခုျဖစ္ရမွာေပမဲ့လည္း ...
"ကၽြန္ေတာ့္ဘဝကလည္း ဒီဓာတ္ပံုတစ္ျခမ္းလိုပဲ အစ္ကိုမရွိရင္ မျပည့္စံုဘူး။ တစ္ရက္လံုးမွာ တစ္ခါေလာက္ေလးျဖစ္ျဖစ္ ကၽြန္ေတာ့္ကိုသတိရေပးရင္ ေက်းဇူးတင္မိမွာပဲ။ တစ္နာရီတစ္ခါႏႈန္းနဲ႔ က်န္တဲ့ႏွစ္ဆယ့္သံုးနာရီလံုးလံုး ကၽြန္ေတာ္ဘက္ကသတိရေပးမွာမို႔ ႏွစ္ဆယ့္ေလးခုေျမာက္ Puzzle piece ေလးကို ယူလာေပးလို႔မရဘူးလား"
¤
"Lillian, သြားၾကစို႔ေလ"
"အင္း၊ လာၿပီ။ နင္လည္း ျဖဴေဖ်ာ့ေနတာပဲ။ ေနမေကာင္းဘူးလား။ ကားကို ဘယ္လိုေမာင္းလာသလဲ"
"ဒ႐ိုင္ဘာပါတယ္"
"ေအး၊ ၿပီးတာပဲ။ သြားမယ္"
Nancy နဲ႔ Lillian တို႔ Dexter ဆီသြားၾကတဲ့လမ္းမွာလည္း Nancy က အရင္လိုသိပ္ၿပီးတက္ႂကြမေနပါ။
"နင္ ဆရာဝန္ျပဦး။ ၾကည့္ရတာ အဆင္မေျပဘူး"
"ျပထားပါတယ္"
"ဘာျဖစ္တယ္ေျပာလဲ"
"ေသြးအားနည္းတာပါ။ အဲဒါေၾကာင့္ အခုရက္ပိုင္းေတြ နားေနပါတယ္။ အခုမွ Dexter ဆီသြားဖို႔ထြက္လာတာ"
"ေအးပါ။ နင္ေနမေကာင္းရင္ သိပ္သိသာတာပဲ"
Nancy လည္း ေနမေကာင္းမျဖစ္ခ်င္ပါ။
.
"Nancy, ခင္ဗ်ားေလးက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။ လူမမာက ဘယ္သူလဲကြာ"
"ထိုင္ပါေစဦးဟာ။ သူ႔ၾကည့္ရတာ အားမရလြန္းလို႔"
Lillian အေျပာေၾကာင့္ Dexter ေခါင္းညိတ္ျပၿပီး
"ထိုင္ၾကပါ၊ ထိုင္ၾကပါ"
"ေဆး႐ံုကိုမေရာက္ျဖစ္ဘူး။ အိမ္ကိုလာဖို႔ေတာင္ ရက္ေရႊ႕ေနတာနဲ႔ မင္းသားက ေနျပန္ေကာင္းေနၿပီ"
"ဟား ဟား၊ ဟုတ္ပါ့။ ဘာလဲ၊ ဒီတစ္ကားမွာ ပညာကုန္ထုတ္သံုးေနလို႔ အဲဒီ႐ုပ္ျဖစ္ေနတာလား။ ဆရာဝန္ျပၿပီးၿပီလား"
"အမေလးဟ၊ ငါ့အုပ္ထိန္းသူေတြက မနည္းပါလားေနာ္။ ခုနကပဲ ပန္းေလးကလည္း ဆရာဝန္ျပၿပီးၿပီလား၊ ဘာျဖစ္တယ္ေျပာလဲနဲ႔။ ငါ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ ဒီအတိုင္း အားနည္း႐ံုသက္သက္ပဲ။ ဟုတ္ၿပီလား"
"စိတ္ပူလို႔ပါကြာ"
"အဲ ... Dexter ေရ၊ အဲဒါက ေဆး႐ံုကိုပို႔ေပးေနက် Juice ထည့္ေပးတဲ့ဘူးေလးမဟုတ္လား။ ဘာလဲ၊ ဘာလဲ၊ အိမ္ကိုလည္းေရာက္လာတာလား"
အျမင္စူးရွပါတဲ့ Lillian. အေတြးကလည္း ေပါက္ေနၿပီးသား။
"မ ... ေျပာ ... ျပ ... ဘူး"
"ဟာ၊ မလၽွိဳစမ္းနဲ႔"
"ပန္းေလး၊ အဲဒါဘာလဲ။ ငါလည္းမသိပါလား"
ဘာမွနားမလည္သူ Nancy ကို Lillian က Bling Bling ျဖစ္ေနတဲ့အၾကည့္ေတြနဲ႔ၾကည့္ၿပီး
"အမေလး၊ ေျပာျပမယ္ ေျပာျပမယ္"
"စီနီယာေရ၊ ေပါက္ကရေတြ ေလၽွာက္မေျပာရဘူးေလ"
"ဘာမွေတာင္မေျပာရေသးဘူးေနာ္။ Nancy, နင္မသိဘူးေနာ္။ ငါတို႔မင္းသားရဲ႕ Hardcore fan ေလးကိုေလ"
"Wow! ေျပာ၊ ေျပာ။ ဘယ္သူေလးလား"
"ဘယ္သူလဲေတာ့ ငါေသခ်ာမသိဘူး။ ငါသိတာေတာ့ Bartender ေခ်ာေခ်ာေလးတဲ့"
"What! Dexter, ဟိုေကာင္ေလးလား၊ ဟုတ္လား။ မင္းကိုကူညီေပးတတ္တဲ့ ဟိုတစ္ေယာက္ေလ။ ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားလို႔"
Nancy က အားတက္သေရာေမးေနေပမဲ့ Dexter က သူ႔အေၾကာင္းေျပာတာမဟုတ္သလို မသိနားမလည္တဲ့ပံုစံလုပ္ေနလို႔
"အေကာင္စုတ္ေလး၊ Oscars ရမယ့္ကိစၥမဟုတ္ဘူးေနာ္။ မသိသလိုသ႐ုပ္ေဆာင္ေနတာ ေတာ္႐ံုပဲေကာင္းတယ္"
"သားမသိဘူး မမ"
"ေအး၊ လုပ္ေနလိုက္။ ေနာက္ေတာ့မွ လက္ခ်င္းခ်ိတ္ၿပီးထြက္လာရင္ ငါနဲ႔ေတြ႕မယ္"
"Nancy, နင္သိတယ္လား"
"သိတယ္။ သူ႔ေနာက္ကေနအရိပ္လိုပါေနတာ ၾကာၿပီ။ အခုေတာ့ သူ႔ေဘးေရာက္လာၿပီေပါ့။ ေဟေဟ့၊ Dexter တို႔ေတာ့ စြံေတာ့မယ္ထင္တယ္"
"အဲဒါလည္း မသိဘူး"
"ေအးပါ၊ ဘာမွမသိဘူးပဲေျပာထားပါ။ သိတဲ့ေန႔ အစ္မ Mary ဆီ သြားခၽြန္မွာ"
"မနာလိုေနတာ သိပ္သိသာတာပဲ။ အခ်စ္ေလးက ကိုယ့္ကို ဘယ္သူ႔လက္ထဲမွ အပါမခံႏိုင္ဘူးေပါ့ေလ"
ရယ္က်ဲက်ဲမ်က္ႏွာထားနဲ႔ Dexter စကားေၾကာင့္ Nancy မ်က္ႏွာ႐ႈံ႕မဲ့သြားကာ
"႐ုပ္ကိုက Bone Crusher ႐ုပ္နဲ႔"
"ဟား ဟား ဟား၊ အခ်စ္ရယ္ ေျပာတတ္လိုက္တာ။ အဲဒါေၾကာင့္ ခ်စ္တာပါဆို"
"အစုတ္အျပတ္ေကာင္"
ေျပာေနရင္းနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္က Dexter လက္ေမာင္းကို ထရိုက္လိုက္တဲ့ Nancy တစ္ေယာက္ တစ္ခ်က္ယိုင္သြားၿပီး ေခြခနဲလဲက်ပါေတာ့တယ္။
"Nancy, Nancy. ဘာျဖစ္တာလဲ။ Dexter, လုပ္ပါဦး။ သူေမ့သြားၿပီထင္တယ္"
"Nancy, ေဟ့ Nancy. Dr. Roy ဆီကို ဖုန္းဆက္ေခၚလို႔ရမလား ပန္းေလး"
"အင္း၊ အင္း။ ေခၚၾကည့္လိုက္မယ္"
¤¤¤¤¤
Bone Crusher (Cocktail)
ခ်ိဳခ်ိဳခ်ဥ္ခ်ဥ္အရသာနဲ႔ ဒီ Cocktail မွာ အရက္နဲ႔ေဖ်ာ္ရည္ အမ်ိဳးအစားခပ္မ်ားမ်ား ေရာေႏွာပါဝင္ပါတယ္။ ဒီ Cocktail တစ္မ်ိဳးတည္းေသာက္႐ံုနဲ႔ တစ္ညတာျဖတ္သန္းဖို႔ လံုေလာက္ပါတယ္။
ပါဝင္ပစၥည္းေတြက ...
၁။ (grenadine) သလဲသီးေဖ်ာ္ရည္ - ၁/၄ ေအာင္စ
၂။ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ညႇစ္ထားတဲ့ သံပရာရည္ - ၁/၄ ေအာင္စ
၃။ (sour mix) cocktail မွာသံုးတဲ့ လီမြန္/သံပရာေဖ်ာ္ရည္ - ၂ ေအာင္စ
၄။ (triple sec) အေရာင္မပါတဲ့ လိေမၼာ္အရက္ - ၁/၂ ေအာင္စ
၅။ ေဗာ့ဒ္ကာ - ၁/၂ ေအာင္စ
၆။ ရမ္အေပ်ာ့ - ၁/၂ ေအာင္စ
၇။ ဂ်င္ - ၁/၂ ေအာင္စ
၈။ ရွန္ပိန္ သို႔မဟုတ္ စပါကလင္ဝိုင္ျဖဴ - ၁ ေအာင္စ
၉။ ေရခဲ
၁၀။ အလွဆင္ဖို႔ လီမြန္
ေဖ်ာ္စပ္ရန္အညႊန္း
၁။ Cocktail shaker ထဲကို ၁ ကေန ၇ အထိ ပါဝင္ပစၥည္းေတြနဲ႔ ေရခဲတံုးထည့္ၿပီး shake ပါ။
၂။ Shake ၿပီးသားအေရာအေႏွာကို ေရခဲထည့္ထားတဲ့ခြက္ထဲကို ေလာင္းထည့္ၿပီး အေပၚကေန ရွန္ပိန္ကိုျဖည့္ပါ။
၃။ လီမြန္အျခမ္းေလးေတြ၊ ပံုေဖာ္ထားတဲ့အခြံေလးေတြနဲ႔ အလွဆင္ပါ။
ဒါဆိုရင္ေတာ့ Bone Crusher Cocktail တစ္ခြက္ လွလွပပထြက္လာပါၿပီ။
¤¤¤¤¤
■■■■■ Part (19) ဆက္ရန္ ■■■■■
"အငယ်လေး"
"ဟင်၊ ဘယ်လိုရောက်လာတာလဲ"
"ဒီလိုပဲ ကားလျှောက်မောင်းရင်း ဒီဘက်ရောက်လာတာပေါ့။ ဒီနေ့က နားရက်"
"နားနေရောပေါ့။ အလုပ်များမှာကို"
"မရွဲ့ပါနဲ့ကွာ။ အစ်ကိုက မင်းနဲ့တွေ့ချင်လို့လာခဲ့တာကို"
"ကျွန်တော့်အလုပ်ချိန်ကြီးလေဗျာ"
"တခြားအချိန်ကျ အတွေ့မခံဘဲနဲ့။ အခုလည်း အလုပ်ပါးနေတဲ့အချိန်ပဲမဟုတ်လား။ အလုပ်ရှိရင်လုပ်ပေါ့၊ စကားနည်းနည်းပြောတာ ဘာဖြစ်လို့လဲကွာ"
"နားရက်ကို နားတာမဟုတ်ဘူးဗျာ"
"ဒီမှာလာနားတာလေ"
"ရှိစေတော့"
"နောက်ဆို ကိုယ့်အပေါင်းအသင်းတွေပါ ခေါ်လာမှပဲ"
"ဘာလို့လဲ။ အစ်ကိုလာတာတောင် လွန်လှပြီနော်"
"ဘာလွန်ရမှာလဲ။ ဘယ်သူလာလာရတာပဲကို။ နေပါဦး၊ ငယ်ငယ်ကခေါ်တာ အဲဒီလိုမဟုတ်ဘူးလားလို့ပဲ"
"ဗျာ။ အာ ... ဘယ်နှခုနှစ်ကဟာတွေလဲ။ ကျွန်တော်ဘယ်သိတော့မလဲ"
"အင်း၊ အဲဒီတုန်းက ငယ်လေးက တအားငယ်သေးတာပဲ။ အရမ်းလည်းချစ်ဖို့ကောင်းတယ်"
Cayden အလုပ်ပေါ်လာလို့ လုပ်ပေးနေပြီး ပြန်အားသွားတော့
"ဘယ်အချိန်အထိ နေမလို့လဲ"
"အလုပ်ဆင်းမှ အတူတူပြန်ကြမလား"
"အများကြီးလိုသေးတယ်"
"ရပါတယ်၊ အေးဆေးပေါ့"
"မရပါဘူးဗျာ။ တော်ကြာ ဆိုင်ကလူတွေတစ်မျိုးထင်သွားရင် အစ်ကို့ဂုဏ်သိက္ခာတွေ ထိခိုက်နေမယ်"
"ရိုးရိုးလေးမတွေးကြတာ သူတို့အပြစ်"
"ပြောလို့မရတော့ဘူးလား"
"အင်း၊ ဒီလိုစကားတွေပြောရဖို့ ကိုယ့်မှာ ဘယ်နှနှစ်ကြာအောင်ရှာခဲ့ရသလဲ"
"အဲဒါ ကျွန်တော့်အပြစ်မှမဟုတ်တာ"
"အဲဒီလိုပြောမိလို့လား"
"ဟုတ်ပါတယ်၊ မပြောပါဘူး"
ဒီလိုနဲ့ စကားနည်းနည်းပြောလိုက်၊ Cayden အလုပ်လုပ်နေရင် သူ့ဘာသာသောက်လိုက်နဲ့ အစ်ကိုဆိုတဲ့လူသားက စိတ်ရှည်လက်ရှည်စောင့်နေပါတယ်။ Cayden အလုပ်ဆင်းရင် အတူတူပြန်ဖို့ကိုပေါ့။
"ပြီးပြီလား"
"အင်း၊ ဒီယူနီဖောင်းတွေ သွားလဲလိုက်ဦးမယ်"
"ဟုတ်ပြီ"
Cayden ပြန်ထွက်လာတော့မှ ကားရပ်ထားရာဆီကို အတူတူထွက်လာကြရင်း
"ဒီနေ့က တကယ်ဆို ကျွန်တော့်နားရက်။ အစ်ကိုတစ်ယောက်နဲ့ တစ်လှည့်စီလေ။ သူမအားလို့ ရက်ချင်းလဲပေးထားတာ။ မဟုတ်ရင် အစ်ကိုလာလည်း ကျွန်တော့်ကိုတွေ့မှာမဟုတ်ဘူး"
"အဲဒီလိုမဟုတ်ရင် ကိုယ်ကလည်းမလာပါဘူး"
"ဗျာ"
"အငယ်လေး ဘယ်နေ့အလုပ်လုပ်ရလဲတော့ ကိုယ်သိဖို့လွယ်ပါတယ်ကွ"
Cayden ခေါင်းကဆံပင်တွေကိုဖွလိုက်ပြီး အပြုံးတွေနဲ့ပြောလာတဲ့အစ်ကိုက Killer အပြုံးတွေထက်တောင် ပိုမိုက်နေတာကို Bar ကလူတွေများသိလိုက်ရင် ...
"ဘာပြုံးတာလဲ ပိစိ"
"ဘာမှမဟုတ်ပါဘူး။ ဘယ်ကပိစိလဲ"
"Cayden Co ... အင်း ... Hendrix, Cayden Hendrix ဆိုတဲ့ ပိစိပေါ့"
သူ့ကားရှေ့ရောက်နေတာကို မတက်သေးဘဲ မကြည်သလိုကြည့်မိတော့ ပြုံးနေရာကနေ ထရယ်ပါတဲ့အစ်ကို။
"တက်လေ ကားပေါ်။ Killer တို့က တကယ်လူသတ်မယ့်အထာနဲ့။ လန့်တောင်လာပြီ"
ကားပေါ်ရောက်သွားတော့မှ
"ကိုယ့်မှာလေ ကိုယ့်ဘဝအတွက်ပညာဆက်သင်ရမှာမို့ ကြိုးစားရမှာတစ်ဖက်၊ ပိစိတို့ကိုရှာချင်တာကတစ်ဖက်နဲ့ သိပ်ဗျာများခဲ့ရတာ။ ဘယ်လိုမှရှာမတွေ့တော့ ငါ့ဘဝအတွက်အရင်ကြိုးစားမယ်၊ ငါနေရာမြင့်မြင့်ရောက်ရင် ရှာနိုင်မယ့်အင်အား ပိုများလာမယ်ဆိုပြီး ကြိုးစားခဲ့ရတာ။ နေရာတစ်နေရာရလာတော့လည်း ငါကသာအဆင်ပြေနေတာ ပိစိက ဘယ်လိုများနေနေမလဲဆိုပြီး ကိုယ့်ဘာသာအပြစ်မကင်းသလိုလည်း ခံစားရတယ်။ ကိုယ်သာ အစောကြီးကတည်းကရှာတွေ့ခဲ့ရင် သိပ်ကောင်းမှာပဲ"
တစ်ယောက်က ကားမောင်းရင်း စကားတွေအများကြီးပြောနေပေမဲ့ တစ်ယောက်ကတော့ ရှေ့ကိုသာကြည့်နေပြီး ငြိမ်ငြိမ်လေးထိုင်နေပါတော့တယ်။
"အငယ်လေး၊ ကိုယ်ပိုင်ဆိုင်ဖွင့်မလား"
"အင်း၊ ဖွင့်ချင်တာပေါ့"
"ကိုယ် ..."
"ကျွန်တော့်လုပ်အားနဲ့ကျွန်တော် ဆိုင်လေးတစ်ဆိုင်တော့ ဖွင့်နိုင်မှာပါ"
"ငယ်လေးရာ"
အငယ်လေးဖြစ်လိုက်၊ ပိစိဖြစ်လိုက်နဲ့ ခေါ်ချင်သလိုခေါ်နေသူကို Cayden ဘက်ကစပြီး ပြောစရာစကားမရှိသေးပါ။
"စကားမစပ်၊ Dexter တော်တော်သက်သာနေပြီတဲ့"
"ဪ၊ ဟုတ်"
"သူနဲ့တော်တော်ရင်းနှီးနေသလား"
"နည်းနည်းပါ"
"Bar ကို သူတစ်ယောက်တည်းရောက်လာတတ်တယ်ဆို"
"သုံးခါတည်း"
"Delivery ကိုပဲလုပ်ကျွေးနေတော့မှာလား။ ကိုယ်တိုင်သတင်းမေးပါလား"
"အစ်ကိုလွှတ်ထားတဲ့ Stalker ကို ကျွန်တော်ငှားလို့ရလား"
"ဟား ဟား ဟား၊ ကိုယ်က ပိစိဘာတွေလုပ်သလဲလို့ သိချင်လို့ပါ"
"အဲဒီကိစ္စနဲ့ပတ်သက်ပြီး ဘာလို့ဘာမှမပြောတာလဲ"
"ကိုယ့်မှာ ဝင်စွက်ဖက်ပိုင်ခွင့်ရှိလို့လား။ ပိစိပျော်ရင်ပြီးတာပါပဲ။ ကိုယ့်ဘက်က ဖြည့်ဆည်းပေးနိုင်တာမရှိခဲ့ဘဲ ပိစိကိုစိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စေမယ့်စကားမျိုး မပြောချင်ဘူး။ ပြီးတော့ ကိုယ်နားလည်ပါတယ်"
Cayden ပြုံးလိုက်ရင်း တစ်ဖက်လှည့်လိုက်တာကို သူမြင်သွားတာ Cayden သိတယ်။ သူလည်းပြုံးနေပါတယ်။
"ကျွန်တော် လူနာသတင်းသွားမေးသင့်လား"
"မေးပေါ့၊ ဘာဖြစ်လဲ"
"ဟို ..."
"ကိုယ်လာခေါ်ရမလား"
"အဲဒါက ..."
"အင်း၊ အားတဲ့ရက်ဖုန်းဆက်လိုက်ပါ။ ကိုယ်လိုက်ပို့မယ်"
"ရပါတယ်။ အတူသွားလို့လည်း မဖြစ်ဘူးလားလို့"
"အာ ... ဟုတ်သားပဲ။ Sorry."
မျက်နှာညှိုးသွားတာတွေ့ပေမဲ့လည်း မတတ်နိုင်ပါ။ ဘယ်လိုပဲဖြစ်ဖြစ် Cayden က ဘယ်မျက်နှာနဲ့ သူနဲ့အတူ လူနာသတင်းမေးသွားရမှာလဲ။ ခက်ပါတယ်။ အသိအမှတ်ပြုတာ၊ မပြုတာထက် အတူသွားဖို့တော့ မျက်နှာပူမိတာအမှန်ပါ။
.
Dexter ကို လူကိုယ်တိုင်သတင်းမမေးခင် စာပို့ပြီးမေးထားတာကို Reply ပြန်မှာလေး အရင်စောင့်လိုက်တာပဲ ကောင်းပါတယ်။ မေးထားတာကို Reply ပြန်ဖို့နေနေသာသာ သူကိုယ်တိုင်တောင် လိုင်းပေါ်မရောက်တာကြာနေပြီ။ သူ ဖုန်းသုံးနိုင်တဲ့အထိနေကောင်းလာမှ သွားတွေ့ရမှာကျတော့လည်း တစ်မျိုးပဲ။
ဖုန်းတစ်လုံးကိုင်ရင်းဗျာများနေပြီးမှ Tristan အလုပ်ကပြန်တာကိုစောင့်ပြီး အပြန်ကျရင် မွေးနေ့လက်ဆောင်ဝယ်ဖို့ရှိတာကို သတိရမိပါတယ်။ အဝတ်အစားလဲပြီးထွက်လာခဲ့တော့ နောက်ကျောမလုံသလို တွေ့သမျှလူကိုမသင်္ကာဖြစ်မိတယ်။ အဲဒီအစ်ကိုဟာ လူလွှတ်ပြီးစောင့်ကြည့်ခိုင်းထားတယ်ဆိုရင် အဲဒီလူက ဘယ်နေရာမှာများရှိနေမလဲလို့ နောက်လှည့်ကြည့်ရတာ အခါခါ။
"ဟေ့ကောင်၊ ဘာတွေနောက်လှည့်ကြည့်နေတာလဲ"
"ဘာမှမဟုတ်ဘူး။ လာပါ၊ သွားကြစို့"
ကုန်တိုက်တစ်ခုမှာ အိမ်အတွက်လိုတာတွေလည်းဝယ်ရင်း မွေးနေ့လက်ဆောင် ဘာပေးရင်ကောင်းမလဲလို့ တွေးနေမိတယ်။ Tristan ကိုတော့ မမေးမိပါဘူး။
"Cayden, Christmas Tree အတွက်ကလေ ငါတွေ့ထားတာရှိတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီမှာမရှိဘူး။ ငါ Online ကနေပဲ မှာလိုက်မယ်နော်"
"..............."
"Cayden, ဟေ့ကောင် Cayden"
"ဟင်၊ ပြော ... ပြော"
"ဘာတွေတွေးနေတာလဲ။ ငါပြောတာကြားရဲ့လား"
"ဘာလဲ၊ Christmas Tree လား။ မင်းသဘောကျတာလုပ်လေ"
"ကြားရဲ့သားနဲ့ ပြန်မဖြေဘူး။ ငါ့မှာအရူးကျလို့"
"အရူးပဲဟာကို"
"ငြင်းရင်လည်း အရူးတွေက ရူးတယ်ပြောရင်မကြိုက်ဘူးလို့ပဲ ပြောဦးမှာမဟုတ်လား။ မင်းကိုငြင်းမနေတော့ဘူး။ ဟိုမှာ စွန်ပလွန်ယိုတွေ၊ သွားကြည့်ရအောင်"
Tristan ကသာ လိုသမျှဝယ်နေပေမဲ့ Cayden ဘာမှမဝယ်ဖြစ်သေးပါ။
"ခေါင်းလျှော်ရည်က မင်းသုံးနေကျဟာ မရှိတော့ဘူး။ ငါသုံးတဲ့ဟာလည်း အဆင်ပြေတာပဲ၊ အဲဒါပဲယူသုံးထား။ နောက်မှ မင်းအတွက်ရှာဝယ်ပေးမယ်"
Cayden မဝယ်ဖြစ်ပေမဲ့ လိုသမျှတွေကိုတော့ Tristan ကောင်းမှုနဲ့ရလာခဲ့တယ်။
"Cayden, မင်းဘာတွေတွေးနေတာလဲ။ ဟိုအစ်ကို လာသွားတာလား။ ဘာပြောသွားလို့လဲ။ မင်းကလည်းနော်၊ အသည်းကမာတယ်။ အဆင်ပြေအောင် ညှိကြပါကွ"
"ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ အဆင်ပြေတယ်။ ငါ့ဘာသာတွေးနေတာ"
"ဘာကိုလဲ"
"ဘာမှမဟုတ်ဘူး"
"မပြောချင်ရင်နေပေါ့။ ပြီးတော့ ဟို VIP customer ဒီနေ့ မင်းကိုလာရှာသွားတယ်။ မင်းကရက်ချင်းလဲထားတာ သူမသိလို့"
"ဪ၊ သူမသိချင်ရင် မသိတော့ပြန်ဘူး"
ဘာလဲ Cayden. အဲဒီလူက မင်းကိုဂရုမစိုက်လို့ မကျေနပ်တာလား။
အဲဒီ Customer ကလေ အခုတလော မင်းအကြောင်းတွေကို ခဏခဏစပ်စုနေတာ မင်းမသိပါဘူး။ မင်းကတော့ သူ့ဆီပါမသွားလောက်ဘူးမဟုတ်လား။ မင်းရဲ့ Cele ကိုကြိုက်နေတာပဲ အေးချမ်းပါတယ် Cayden. တခြားမတွေးပါနဲ့လား။
¤
ခုတင်ပေါ်လှဲနေရင်းက Ivy လက်ထဲ ခြောက်လက်မပတ်လည်လောက် ကတ်လေးတစ်ကတ်ကို လှည့်ဆော့နေမိတယ်။ ဘာလို့များ ဒါလေးကိုယူထားမိသလဲလို့ သူတွေးလို့မရခဲ့ပါ။ အတွေးတွေက အရင်အချိန်တွေဆီ ပြန်သွားနေမိတယ်။
ကျည်တစ်တောင့်ရုပ်ရှင်ကို ပထမဆုံးရုံတင်ပြပြီးတဲ့အချိန်မှာပေါ့။ သရုပ်ဆောင်တွေပါ လူစုံတက်စုံ ရုပ်ရှင်ရုံထဲရောက်နေခဲ့ကြပြီး ရုံအဝင်အဝမှာတော့ Spectrum Couple အတွက် Hurricane လက်ဖွဲ့ခဲ့တဲ့ Wedding photo ကို တခြား Posters တွေနဲ့အတူထောင်ထားပါတယ်။ သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အခန်းမှာ၊ အတိအကျပြောရရင် Lock ရဲ့အခန်းထဲကနံရံမှာ ချိတ်ထားခဲ့ဖူးတဲ့ 36"×48" size ရှိတဲ့ပုံကတော့ သူ့ဘာသာနေနေပေမဲ့ အဲဒီပုံအတိုင်းကို Puzzle pieces တွေလုပ်ထားပြီး Cinema Hall အဝင်မှာထားထားတဲ့၊ လူတိုင်းသဘောတကျကြည့်နေမိတဲ့၊ နောက်ထပ်တစ်ပုံကတော့ ရန်ရှာခံနေရပါတယ်။
ဇာတ်လမ်းထဲမှာ Lillian ကသိမ်းပေးထားခဲ့ရတာကြောင့် အခုလည်း သူပဲဆက်သိမ်းထားလိုက်မယ်လို့ အမှတ်တမဲ့ပြောလိုက်တဲ့စကားက Kyle နားထဲရောက်သွားတဲ့အခါ Puzzle pieces တွေကိုပြန်ဖြုတ်ပြီးရင် သူ့ကိုပေးပါ၊ သူသိမ်းထားပေးမယ်ဆိုပြီး ဖြစ်တော့တာပါပဲ။ ဇာတ်ညွှန်းရေးသူအပြင် Producer လည်းဖြစ်တဲ့ Nancy က သူတို့ Production မှာပဲ အမှတ်တရသိမ်းထားမယ်လို့ ပြောလိုက်တော့ Kyle တစ်ယောက် ပေါက်ပေါက်ဖောက်ပါတော့တယ်။
"လုပ်ပါ Nancy ရာ၊ ကိုယ့်ကိုပေးစမ်းပါ"
"ဘယ်လိုဖြစ်လို့ အတင်းတောင်းနေတာလဲ။ ကာယကံရှင်နှစ်ယောက်ကတောင် အဖက်မလုပ်ဘူး။ Lillian နဲ့ အစ်ကိုက ဘာတွေဖြစ်နေကြမှန်းမသိဘူး"
"အဲဒါကြောင့်ပြောတာလေ။ ပန်းလေးကတောင်းတယ်ဆိုရင် ကိုယ်လည်းတောင်းမှာပေါ့"
"မသိဘူး။ လာမပြောနဲ့"
"Production မှာသိမ်းချင်ရင် ဟိုဓာတ်ပုံကြီးကိုသိမ်း။ Puzzle pieces တွေ ကိုယ့်ကိုပေး"
Nancy က တမင်တကာရစ်နေတာဖြစ်ပြီး Kyle ကလည်းအလျှော့မပေးပါ။ သူတို့ပြောနေတဲ့အခန်းအပြင်မှာ တစ်ယောက်တည်းထိုင်နေတဲ့ Ivy ငြင်းခုံနေတာတွေကို အတိုင်းသားကြားနေပါတယ်။ ဘယ်လိုတွေဖြစ်နေကြတာလဲလို့ တွေးမိနေပြီး ခဏအကြာ Kyle ထွက်လာပါတယ်။ လက်ထဲမှာ နီညိုရောင်ဘူးတစ်ဘူးကိုင်လို့။
Kyle က Ivy အနားကိုလာထိုင်ပြီး ဘူးကိုဖွင့်ကာ ဟိုဒီရှာနေပြီးမှ Puzzle piece တစ်ခုကိုထုတ်ယူကာ
"ရော့၊ သိမ်းထားလိုက်"
"ငါက ဘာလို့သိမ်းထားရမှာလဲ"
"ပျောက်မှာစိုးလို့လေ။ သေချာသိမ်းနော်။ ကျွန်တော်ပြန်တော့မယ်။ ဒါရိုက်တာကြီးကို စောင့်နေတာမဟုတ်လား။ ခဏနေလာမယ်ပြောတယ်။ ကျွန်တော်သွားပြီ။ ဪ၊ သေချာသိမ်းနော်"
ပြောချင်တာပြော၊ လုပ်ချင်တာလုပ်ပြီး ထွက်သွားတဲ့ Kyle ကို Ivy အူကြောင်ကြောင်နဲ့ကြည့်နေမိတယ်။ လက်ထဲကကတ်လေးကိုကြည့်ရင်းသာ ကျန်နေခဲ့ရပါတယ်။
¤
အမူအရာပေါင်းစုံနဲ့ မုန့်တောင်းလိုက်၊ ဆော့စရာတောင်းလိုက်လုပ်နေတဲ့ သားလေးက သိပ်ကိုလူလည်ကျလာတာမို့ Kyle တစ်ယောက် အလုပ်နားရက်တွေမှာလည်း အနားမရပါ။ သားလေးရယ်သံကြားလိုက်ရရင် မောသမျှပြေတယ်ဆိုပေမဲ့ ခန္ဓာကိုယ်ကတော့ အချိန်တန်ရင် အနားတောင်းတာပါပဲ။ ကလေးအိပ်ပျော်သွားလို့ ကိုယ်တိုင်လည်းအိပ်တော့မယ်ဆိုရင် အတွေးတွေက အမောဆို့စေတယ်။
ဘယ်ကစမှားသွားသလဲလို့ အတိအကျမသိပေမဲ့ ပြန်ပြင်ဖို့လမ်းစက မဖောက်ခင်မှာလမ်းဆုံးနေပြီ။ လူသားတွေအစက အာဒံနဲ့ဧဝပါဆိုတာရယ်၊ မျောက်ကစတယ်ဆိုတာရယ်ကို အယူအဆတစ်ခုစီနဲ့ငြင်းကြသလိုပဲ ကိုယ်က မရည်ရွယ်ဘဲဖွင့်ပြောမိတာရယ်၊ သူကရည်ရွယ်ချက်ရှိရှိ ငြင်းလိုက်တာရယ်က ကိုယ့်အယူအဆနဲ့သူ့အမြင် တက်တက်စင်အောင်လွဲနေခဲ့ရပြီ။ ကိုယ်မှားတာပဲပေါ့။
နီညိုရောင်ဘူးတစ်ခုကိုရှေ့ချပြီး မဖွင့်ပါဘဲ ဒီအတိုင်းကြည့်နေတဲ့ Kyle က သက်ပြင်းတစ်ခါချလို့ အသက်တစ်ရက်တိုမယ်ဆိုရင် နောက်တစ်နေ့မှာပဲ သေသွားနိုင်ပါတယ်။
တော်တော်လေးကြာပြီးမှ တစ်ခုချင်းထုတ်ပြီးဆက်မိတဲ့ Puzzle pieces တွေ။ တစ်ခြမ်းပဲဆက်နေရင်းက နှစ်ဆယ့်သုံးခုမြောက်အပိုင်းလေးကို ဖြည့်လိုက်တော့ စိမ်းပြာရောင်ရင့်ရင့် Suit နဲ့၊ ဆံပင်ရှည်တွေနဲ့ Lock ကို ဘေးတစ်စောင်းအနေအထားနဲ့တွေ့ရပေမဲ့ တစ်ခြမ်းပြည့်ဖို့ တစ်ခုလိုနေပါတယ်။
36"×48" size ကို ခြောက်လက်မစီပိုင်းဖြတ်ထားတဲ့ လေးဆယ့်ရှစ်ခုသော Puzzle pieces တွေမှာ လူနှစ်ယောက်က တစ်ယောက်တစ်ခြမ်းမို့ Lock ဘက်အခြမ်းမှာ နှစ်ဆယ့်လေးခုဖြစ်ရမှာပေမဲ့လည်း ...
"ကျွန်တော့်ဘဝကလည်း ဒီဓာတ်ပုံတစ်ခြမ်းလိုပဲ အစ်ကိုမရှိရင် မပြည့်စုံဘူး။ တစ်ရက်လုံးမှာ တစ်ခါလောက်လေးဖြစ်ဖြစ် ကျွန်တော့်ကိုသတိရပေးရင် ကျေးဇူးတင်မိမှာပဲ။ တစ်နာရီတစ်ခါနှုန်းနဲ့ ကျန်တဲ့နှစ်ဆယ့်သုံးနာရီလုံးလုံး ကျွန်တော်ဘက်ကသတိရပေးမှာမို့ နှစ်ဆယ့်လေးခုမြောက် Puzzle piece လေးကို ယူလာပေးလို့မရဘူးလား"
¤
"Lillian, သွားကြစို့လေ"
"အင်း၊ လာပြီ။ နင်လည်း ဖြူဖျော့နေတာပဲ။ နေမကောင်းဘူးလား။ ကားကို ဘယ်လိုမောင်းလာသလဲ"
"ဒရိုင်ဘာပါတယ်"
"အေး၊ ပြီးတာပဲ။ သွားမယ်"
Nancy နဲ့ Lillian တို့ Dexter ဆီသွားကြတဲ့လမ်းမှာလည်း Nancy က အရင်လိုသိပ်ပြီးတက်ကြွမနေပါ။
"နင် ဆရာဝန်ပြဦး။ ကြည့်ရတာ အဆင်မပြေဘူး"
"ပြထားပါတယ်"
"ဘာဖြစ်တယ်ပြောလဲ"
"သွေးအားနည်းတာပါ။ အဲဒါကြောင့် အခုရက်ပိုင်းတွေ နားနေပါတယ်။ အခုမှ Dexter ဆီသွားဖို့ထွက်လာတာ"
"အေးပါ။ နင်နေမကောင်းရင် သိပ်သိသာတာပဲ"
Nancy လည်း နေမကောင်းမဖြစ်ချင်ပါ။
.
"Nancy, ခင်ဗျားလေးက ဘာဖြစ်နေတာလဲ။ လူမမာက ဘယ်သူလဲကွာ"
"ထိုင်ပါစေဦးဟာ။ သူ့ကြည့်ရတာ အားမရလွန်းလို့"
Lillian အပြောကြောင့် Dexter ခေါင်းညိတ်ပြပြီး
"ထိုင်ကြပါ၊ ထိုင်ကြပါ"
"ဆေးရုံကိုမရောက်ဖြစ်ဘူး။ အိမ်ကိုလာဖို့တောင် ရက်ရွှေ့နေတာနဲ့ မင်းသားက နေပြန်ကောင်းနေပြီ"
"ဟား ဟား၊ ဟုတ်ပါ့။ ဘာလဲ၊ ဒီတစ်ကားမှာ ပညာကုန်ထုတ်သုံးနေလို့ အဲဒီရုပ်ဖြစ်နေတာလား။ ဆရာဝန်ပြပြီးပြီလား"
"အမလေးဟ၊ ငါ့အုပ်ထိန်းသူတွေက မနည်းပါလားနော်။ ခုနကပဲ ပန်းလေးကလည်း ဆရာဝန်ပြပြီးပြီလား၊ ဘာဖြစ်တယ်ပြောလဲနဲ့။ ငါ ဘာမှမဖြစ်ဘူး။ ဒီအတိုင်း အားနည်းရုံသက်သက်ပဲ။ ဟုတ်ပြီလား"
"စိတ်ပူလို့ပါကွာ"
"အဲ ... Dexter ရေ၊ အဲဒါက ဆေးရုံကိုပို့ပေးနေကျ Juice ထည့်ပေးတဲ့ဘူးလေးမဟုတ်လား။ ဘာလဲ၊ ဘာလဲ၊ အိမ်ကိုလည်းရောက်လာတာလား"
အမြင်စူးရှပါတဲ့ Lillian. အတွေးကလည်း ပေါက်နေပြီးသား။
"မ ... ပြော ... ပြ ... ဘူး"
"ဟာ၊ မလျှိုစမ်းနဲ့"
"ပန်းလေး၊ အဲဒါဘာလဲ။ ငါလည်းမသိပါလား"
ဘာမှနားမလည်သူ Nancy ကို Lillian က Bling Bling ဖြစ်နေတဲ့အကြည့်တွေနဲ့ကြည့်ပြီး
"အမလေး၊ ပြောပြမယ် ပြောပြမယ်"
"စီနီယာရေ၊ ပေါက်ကရတွေ လျှောက်မပြောရဘူးလေ"
"ဘာမှတောင်မပြောရသေးဘူးနော်။ Nancy, နင်မသိဘူးနော်။ ငါတို့မင်းသားရဲ့ Hardcore fan လေးကိုလေ"
"Wow! ပြော၊ ပြော။ ဘယ်သူလေးလား"
"ဘယ်သူလဲတော့ ငါသေချာမသိဘူး။ ငါသိတာတော့ Bartender ချောချောလေးတဲ့"
"What! Dexter, ဟိုကောင်လေးလား၊ ဟုတ်လား။ မင်းကိုကူညီပေးတတ်တဲ့ ဟိုတစ်ယောက်လေ။ ဟုတ်တယ်မဟုတ်လားလို့"
Nancy က အားတက်သရောမေးနေပေမဲ့ Dexter က သူ့အကြောင်းပြောတာမဟုတ်သလို မသိနားမလည်တဲ့ပုံစံလုပ်နေလို့
"အကောင်စုတ်လေး၊ Oscars ရမယ့်ကိစ္စမဟုတ်ဘူးနော်။ မသိသလိုသရုပ်ဆောင်နေတာ တော်ရုံပဲကောင်းတယ်"
"သားမသိဘူး မမ"
"အေး၊ လုပ်နေလိုက်။ နောက်တော့မှ လက်ချင်းချိတ်ပြီးထွက်လာရင် ငါနဲ့တွေ့မယ်"
"Nancy, နင်သိတယ်လား"
"သိတယ်။ သူ့နောက်ကနေအရိပ်လိုပါနေတာ ကြာပြီ။ အခုတော့ သူ့ဘေးရောက်လာပြီပေါ့။ ဟေဟေ့၊ Dexter တို့တော့ စွံတော့မယ်ထင်တယ်"
"အဲဒါလည်း မသိဘူး"
"အေးပါ၊ ဘာမှမသိဘူးပဲပြောထားပါ။ သိတဲ့နေ့ အစ်မ Mary ဆီ သွားချွန်မှာ"
"မနာလိုနေတာ သိပ်သိသာတာပဲ။ အချစ်လေးက ကိုယ့်ကို ဘယ်သူ့လက်ထဲမှ အပါမခံနိုင်ဘူးပေါ့လေ"
ရယ်ကျဲကျဲမျက်နှာထားနဲ့ Dexter စကားကြောင့် Nancy မျက်နှာရှုံ့မဲ့သွားကာ
"ရုပ်ကိုက Bone Crusher ရုပ်နဲ့"
"ဟား ဟား ဟား၊ အချစ်ရယ် ပြောတတ်လိုက်တာ။ အဲဒါကြောင့် ချစ်တာပါဆို"
"အစုတ်အပြတ်ကောင်"
ပြောနေရင်းနဲ့ မျက်နှာချင်းဆိုင်က Dexter လက်မောင်းကို ထရိုက်လိုက်တဲ့ Nancy တစ်ယောက် တစ်ချက်ယိုင်သွားပြီး ခွေခနဲလဲကျပါတော့တယ်။
"Nancy, Nancy. ဘာဖြစ်တာလဲ။ Dexter, လုပ်ပါဦး။ သူမေ့သွားပြီထင်တယ်"
"Nancy, ဟေ့ Nancy. Dr. Roy ဆီကို ဖုန်းဆက်ခေါ်လို့ရမလား ပန်းလေး"
"အင်း၊ အင်း။ ခေါ်ကြည့်လိုက်မယ်"
¤¤¤¤¤
Bone Crusher (Cocktail)
ချိုချိုချဉ်ချဉ်အရသာနဲ့ ဒီ Cocktail မှာ အရက်နဲ့ဖျော်ရည် အမျိုးအစားခပ်များများ ရောနှောပါဝင်ပါတယ်။ ဒီ Cocktail တစ်မျိုးတည်းသောက်ရုံနဲ့ တစ်ညတာဖြတ်သန်းဖို့ လုံလောက်ပါတယ်။
ပါဝင်ပစ္စည်းတွေက ...
၁။ (grenadine) သလဲသီးဖျော်ရည် - ၁/၄ အောင်စ
၂။ လတ်လတ်ဆတ်ဆတ်ညှစ်ထားတဲ့ သံပရာရည် - ၁/၄ အောင်စ
၃။ (sour mix) cocktail မှာသုံးတဲ့ လီမွန်/သံပရာဖျော်ရည် - ၂ အောင်စ
၄။ (triple sec) အရောင်မပါတဲ့ လိမ္မော်အရက် - ၁/၂ အောင်စ
၅။ ဗော့ဒ်ကာ - ၁/၂ အောင်စ
၆။ ရမ်အပျော့ - ၁/၂ အောင်စ
၇။ ဂျင် - ၁/၂ အောင်စ
၈။ ရှန်ပိန် သို့မဟုတ် စပါကလင်ဝိုင်ဖြူ - ၁ အောင်စ
၉။ ရေခဲ
၁၀။ အလှဆင်ဖို့ လီမွန်
ဖျော်စပ်ရန်အညွှန်း
၁။ Cocktail shaker ထဲကို ၁ ကနေ ၇ အထိ ပါဝင်ပစ္စည်းတွေနဲ့ ရေခဲတုံးထည့်ပြီး shake ပါ။
၂။ Shake ပြီးသားအရောအနှောကို ရေခဲထည့်ထားတဲ့ခွက်ထဲကို လောင်းထည့်ပြီး အပေါ်ကနေ ရှန်ပိန်ကိုဖြည့်ပါ။
၃။ လီမွန်အခြမ်းလေးတွေ၊ ပုံဖော်ထားတဲ့အခွံလေးတွေနဲ့ အလှဆင်ပါ။
ဒါဆိုရင်တော့ Bone Crusher Cocktail တစ်ခွက် လှလှပပထွက်လာပါပြီ။
¤¤¤¤¤
■■■■■ Part (19) ဆက်ရန် ■■■■■
Коментарі