Пахне чабор

Łahodnaja

Пацалуй мяне, абдымі Як чабор зачаруй сваім пахам І ўначы ў падарожжа вазьмі Па сваіх лёгкіх казачных марах. Занатуй у блакноце нататкай, Які колер вачэй у мяне. Я салодкай, паветранай ватай Буду вабіць цябе ўва сьне. Занатуй у блакноце пах скуры, пах парфумы духмянай маёй. Я як люціка кветка ля скроні, Зачаплюся за вушкам сьцяблём. Я рассыплюся ў лісьце гарбаты, Як пялёсткі рамонкаў у дні, Калі вецер дзьме больш, чым звычайна, Калі дождж б'е мацней, чым заўжды. Я скручуся ў лісты іван-чая, Каб дасі табе лекі ў пары, Калі ў холадзе мала што бачна, Калі ў роспачы сьціхнуць гаі. Запісаў ты вачэй маіх колер? Вось такою лавандаю стану. І ў палях, што ты сьніш уначы, Зорку зь неба табе я дастану. Забяру жа блакнот твой цяпер, І нататкі твае пушчу ў воду. Хай нясе іх рака на Мядзель, Я тут побач, трымай. Быццам руну. Не пускай нібы лёс свой, трымай Пацалуй, абдымі, і запомні Як шапочуцца кветкі ў май, Няхай лягуць на нас поўні промні.

2024-03-05 21:12:48

Інші вірші поета

Роспач Месца лагоднага болю Пакахай мяне Фінальная партыя

Інші поети

Bint __Abdoolrahman

@bint_abdoolrahman

Oksana Vydajko

@Karenina

11:11

@light_blue

Схожі вірші

Всі

Question 1?/Вопрос 1?

shadowlinxxx morgan

The girl that questions everything,is a girl that needs many answers.She wanders the earth trying to find the person that can answer her many queries.Everthing she writes has a hidden question that makes her heart ache and her head hurt.She spends days writing sad story's that she forgets her sad life.Shes in a painful story that never ends,she's in a story that writes itself.The pages in the book were filled ever so easy,because her heart wrote it for her.She spent her life being afraid,that's what made it so boring.Finding her passion was easy,but fulfilling it was the hardest part of all.Her writing may be boring and sad,but it's what keeps her sane. "She had all the questions in the word,and he had all the answers." Lillian xx

4365

У серці...

Катерина Данилевська

Я думками завжди з тобою, Ім'я твоє шепочу уві сні. Як добре, що тою любов'ю, Я буду зігріт навесні. Колись я кохався з журбою, Всі враження їй віддавав. Проте, нагороджений долею, У серці тебе я сховав. І швидко темрява зникла, Зростало в моїй душі світло. Так швидко надія розквітла, Прийшло в життя наше літо. Я марю тобою кожну годину, За тебе і щастя своє я віддам. Для мене ти світ, ти - родина, І буду любити наперекір літам.

107

10231