Part5
"တူလေး..အေးရိပ်"
"ဟာ..ကြီးကြီးတို့ရောက်ကြပြီလားမြန်သားပဲ"
"ဒီမှာလေမင်းဦးလေးလောနေလို့"
"ဟားဟား..ဟုတ်ပါပြီဗျာ...လာအိမ်ထဲဝင်..."
"အေးအေး....အိမ်ကြီးကလည်းအကျယ်ကြီးပဲတော်...အတော်မိုက်သကိုး"
"ဟုတ်ပါ့ကြီးကြီးရယ်.....ဦးယာကြီးကြီးရောက်ပြီ...."
"ဪ...အင်းအင်း..."
"ကြီးကြီးဒါဦးယာတဲ့...ဒီအိမ်ပိုင်ရှင်..ဒါလေးကယိမ်းယိမ်းယာတဲ့...ကြီးကြီးစောင့်ရှောက်ပေးရမှာ....သမီးလေးနှုတ်ဆက်လိုက်ပါဦး"
"မင်ဂလာပါရှင့်ယိမ်းယိမ်းယာပါ"ယိမ်းယိမ်းလေးသည်လက်လေးပိုက်၍ချစ်စဖွယ်ဆိုလေသည်......
"ဟောတော်လက်လေးတောင်ပိုက်လို့ချစ်စရာလေးပါလားကွဲ့မီးငယ်လေးက"
"ဟုတ်တယ်ကြီးကြီးရေယိမ်းယိမ်းလေးကတအားချစ်ဖို့ကောင်းတာ....ဒီနေ့ကစပြီးယိမ်းယိမ်းလေးနဲ့အိမ်မှုကိစ္စတွေကိုကြီးကြီးနဲ့စိတ်ချပါရစေနော်"
"ဟုတ်ပါပြီကွယ်...စိတ်ချ..."
"ဪ..ဘကြီး..ကြီးကြီးကိုနေရမယ့်အခန်းလိုက်ပြပေးလိုက်ပါဦး"
"အေးအေး...လာဒေါ်လုံးတင်"
"လာပြီ...လာပြီတော်ရေ"အေးရိပ်၏ဘကြီးဖြစ်သူခေါ်ရာနောက်သို့ဒေါ်လုံးတင်ပါသွားလေသည်....
"ဦးယာအဆင်ပြေရဲ့လား..."
"ကိုယ်မှမမြင်ရတာ...မင်းကိုပဲယုံရမှာပေါ့"
မင်းဦးယာ၏အဖြေကြောင့်အေးရိပ်ဘာမှတော့ဆက်မပြောတော့ပေ.....
"မေမေ.."
"ပြောလေသမီးလေး"
"မေမေကယိမ်းယိမ်းကိုမချစ်တော့လို့အယ့်ဘွားဘွားနဲ့ထားတာလားဟင်....."အေးရိပ်ဝေ၏လက်လေးကိုဆွဲ၍မေးနေသောယိမ်းယိမ်းလေး၏ပုံလေးသည်သနားဂရုဏာသက်ဖွယ်.....
"မဟုတ်ပါဘူးမီးလေးရဲ့....အယ့်ဘွားဘွားကမီးမီးလေးက်ုရေချိုးပေးတာတို့ပြင်ဆင်ပေးတာတ်ု့ပဲလုပ်ပေးမှာလေ...မီးမီးလေးကမေမေနဲ့ပဲနေရမှာ...ဟုတ်ပြီလား..."
"အင့်....."ထိုအခါမှသူ့အားပြေးဖက်သောကလေးလေးသည်စကားလေးတစ်ခွန်းကိုဆိုပြန်သည်..."ယိမ်းယိမ်းကမေမေမချစ်တော့လို့ထားခဲ့မှာကြောက်နေတာ"တဲ့....၃နှစ်ဆိုတဲ့အရွယ်ဟာပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးကစားနေရမယ့်အချိန်ဆိုပေမယ့်ယိမ်းယိမ်းလေးကတော့သူ့မိခင်လို့သတ်မှတ်ထားတဲ့အေးရိပ်ဝေထားခဲ့မှာကိုသာကြောက်နေသည်တဲ့လေ...သနားဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ကလေးရယ်......
ဝှီးချဲပေါ်မှထိုင်ကာယိမ်းယိမ်းလေးရဲ့စကားကိုနားထောင်နေသောမင်းဦးယာလည်းသေချာပေါက်ဘယ်စိတ်ကောင်းနိုင်ပါ့မလဲ......အယ့်နေ့ကမချစ်လို့ပစ်ပစ်ခါခါလုပ်ရက်နိုင်သူကိုသာလိုက်မတားခဲ့ရင်သူလည်းဒီလိုဖြစ်မှာမဟုတ်သလိုသမီးလေးကိုလည်းအနည်းဆုံးတော့ပိုချစ်ပေးလို့ရမယ်မလားလေ....မြင်ချင်လိုက်တာသူ့သမီးလေးရဲ့မျက်နှာလေး..အပြုံးလေး..လမ်းလျှောက်ပုံလေး....သုတ်ပေးချင်ခဲ့တယ်သမီးလေးရဲ့မျက်ရည်တွေကို၊ထွေးပွေ့ပေးချင်ခဲ့တယ်အမေကိုရှာပြီးငိုနေရှာတဲ့အချိန်တိုင်း...သူပင်ပန်းလှပြီ..သမီးလေးအတွက်ရပ်တည်ရမယ်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့သူနာကျင်မှုတွေကိုအံတုနေရတာပင်ပန်းလွန်းလှနေပြီ...ဘယ်လောက်ထိနာကျင်ရလဲသူသာသိသည်.....
"ဦးယာ...ဦးယာ..."
"ဟင်...အင်း..."
"မနက်ဖြန်ကစားကွင်းသွားကြမလား..."
"မင်းတို့သွားလေကိုယ်မလိုက်တော့ဘူး...ကိုယ်ပါရင်အလုပ်ရှုပ်နေလိမ့်မယ်"
"ဦးယာနဲ့သွားချင်တာလေသမီးလေးက"
"ဟင်...တကယ်လား..."
"ဟုတ်တယ်မနေ့ကကျွန်တော့်ကိုပြောတယ်..ဟုတ်တယ်နော်မီးမီး"
"ဟုတ်တယ်....ဖေဖေနဲ့တွားရှင်တေးတာ...မေမေရောပဲ"
"သမီးလေးကသွားချင်ရင်လိုက်ပို့ရမှာပေါ့နော်ဦးယာ..."
"အင်း..အင်းပေါ့.....လိုက်ပို့ရမှာပေါ့"
"ယေး...."
"သမီးလေးလိုချင်တာကိုဖေဖေကပေးတော့ဘာလုပ်ရမလဲ..."ဟုအေးရိပ်ကမေးတော့ယိမ်းယိမ်းလေးကလှစ်ခနဲပြေးသွားကာသူ့အဖေပေါ်ကုတ်တပ်ပြီးပါးကိုနမ်းလေသည်....မင်းဦးယာ၏ပါးပြင်ထက်ကပါးချိုင့်လေးတွေကပီတိကြောင့်ထင်းခနဲပေါ်လို့ပေါ့...........ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရိပ်ဟုလည်းစိတ်ထဲမှပြောရင်း
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
သာယာသောမနက်ခင်းလေးတစ်ခုပြန်လည်အစပြုချိန်တွင်တစ်စုံတစ်ယောက်လေးကတော့တက်ကြွလို့နေလေသည်.....ဒီအချိန်ဟာကလေးလေးတွေရဲ့နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ချိန်ဖြစ်နေပါရဲ့နဲ့သူလေးကတော့လူရယ်လို့ဖြစ်ပြီးကတည်းကပထမဆုံးအပြင်ထွက်ရခြင်းမို့စိတ်လှုပ်ရှားနေလေရဲ့......ကလေးငယ်လေးကစိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်ဆိုတာဖြစ်နိုင်ရဲ့လား....သိပ်ကိုဖြစ်နိုင်တာပေါ့..ဒီ၃နှစ်အရွယ်ကလေးလေးမပြောနဲ့မွေးကင်းစကလေးလေးကတောင်လူ့လောကထဲစရောက်လာချိန်ရင်ခုန်နေတက်သေးတာကိုး....အိပ်ပျော်နေသောသူမလေးရဲ့ဖေဖေနှင့်မေမေဆိုသောရိပ်ကိုတရှုံ့ရှုံ့နမ်းရင်းသူနိုးနေပြီဖြစ်ကြောင်းသတင်းပေးနေလေရဲ့........
"ဟားဟား...ထပါပြီကွာ...တို့သမီးလေးအစောကြီးနိုးနေတာပဲကွ...."ကုတင်တစ်ဖက်ကရိပ်ရဲ့"တို့သမီးလေး"ဆိုသောအသုံးအနှုန်းကြောင့်မင်းဦးယာရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမှသွေးကြောလေးတွေလှုပ်ခတ်သွားလေသည်....
"မေမေ..ဒီနေ့ပျော်ပျော်သွားနော်"
"အင်းပျော်ပျော်သွားမယ်...မီးမီးကအောက်မှာကြီးကြီးကိုရေချိုးခိုင်းပြီးပြင်ဆင်ထားနော်...မုန့်မုန့်လေးပါစားထား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"ယိမ်းယိမ်းလေးသည်ခုန်ပေါက်၍ပါးမို့မို့လေးတွေဖောင်းတက်အောင်ပြုံးလျက်ပြေးထွက်သွားလေသည်
"ဦးယာနိုးနေလား"ပုံမှန်အတိုင်းသူ့ရဲ့မူပိုင်အေးချမိးသောအသံလေးနှင့်ပြောလေပြန်သည်......
"အင်း...သမီးလေးကပျော်နေတာပဲ.."
"ဦးယာလည်းပျော်မှာပါ..."
"ကိုယ်မှမမြင်ရတာ"
"မြင်ရမှာပါ....ကဲပါရေချိုးရအောင်"
"အင်း...."
ရေမိုးချိုးပြီးနောက်မင်းဦးယာအားပြင်ဆင်ပေးကာမုန့်စားရန်အောက်သို့ပို့ပေးခဲ့ပြီးသူပါပြင်ဆင်လိုက်သည်....
"ကဲပြီးပါပြီခဗျာ..."
"ယေး...သွားလို့ရပြီကွ...."
"ဟားဟား...သွားပါမယ်ကလေးရယ်...ကြီးကြီးထမင်းချိုင့်လေးတွေထည့်ပြီးပြီးလား..."
"ပြီးပါပြီရှင်"
"ဟုတ်..ဒါဆိုကျွန်တော်တို့သွားပြီ...စိတ်ချမယ်နော်ကြီးကြီး...တစ်ခုခုဆိုကိုယ့်ကိုကိုယ်သာကာကွယ်ဒီမှာCCTVတွေရှိတယ်"
"ဟုတ်ပါပြီတော်"ဒီစကားသည်တစ်နည်းအားဖြင့်ကြီးကြီးကိုလည်းစိတ်ပူရာရောက်သလိုအိမ်မှာလည်းCCTVတပ်ထားကြောင်းသတိပေးရာရောက်သည်...ကြီးကြီးကထိုသို့မလုပ်တက်ဘူးဆိုပေမယ့်လည်းဦးယာတို့အတွက်ကတော့သူစိမ်းမဟုတ်လားလေ...မျက်နှာမပျက်ရအောင်ကြိုတင်ကာကွယ်သင့်သည်.......
"သွားပြီးနော်ကြီးကြီး...."
"အေးပါအေးပါ..ပျော်ခဲ့နော်ယိမ်းယိမ်းလေး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဖွား"
"အေးအေး..."
ထို့နောက်သူတို့သုံးယောက်သားထွက်လာကြလေသည်....
"ဦးယာ...အလင်းရောင်ကိုခံစားမိလား..."
"အင်း...."
"လက်လေးခဏပေးမလား..."ဟုဆ်ုတော့လက်ပေးလေသည်...ထိုအခါယိမ်းယိမ်းလေးကိုလက်နားခေါ်ကာဦးယာ၏လက်ကိုထပ်ကိုင်၍
"ဒီမှာဒါယိမ်းယိမ်းလေး...ဒါလေးကမျက်လုံးလေး၊ဒါလေးကနှာခေါင်းလေး၊ဒါလေးကနှုတ်ခမ်းလေး...."ဟုဆိုကာအစိတ်အပိုင်း၁ခုချင်းစီကိုထိတွေ့စေသည်..
"ပြုံးနေတာလားသမီးလေးက"
"ခစ်ခစ်..."
"ဟုတ်ပါ့ဗျာ..ပြုံးလို့....သမီးလေးကဂါဝန်ပန်းရောင်လေးဝတ်ထားတယ်"ဟုဆိုကာဂါဝန်လေးကိုလည်းထိတွေ့စေသည်.....မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီးပုံဖော်ကြည့်တော့သူ့ကိုပြုံးပြနေတဲ့သမီးလေးကချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ.......
"မင်းကရော...."
"ဗျာ..."
"ရိပ်ကရောဘယ်လိုပုံလဲ"နှလုံးသားကထိန်းမရစွာသူ့ပုံလေးကိုလည်းပုံဖော်ကြည့်ချင်မိပါရဲ့...အတင့်ရဲ့လို့ထုတ်မေးမိတော့အံ့သြသွားတယ်ထင်ပါရဲ့.....သူမှားသွားပြီထင်တယ်......သို့သော်အေးစက်သောလက်တစ်စုံသည်သူ့လက်ကိုစောနလိုလာထပ်ကိုင်ကာ....
"ဒါကျွန်တော့်မျက်လုံး..."ဝိုင်းစက်နေပါလားကွာ....
"ဒါလေးကနှာခေါင်းလေး...ဒါလေးကပါး...."သမီးလေးရဲ့ပါးလေးလိုအိအိလေး...
"ဒါလေးကနှုတ်ခမ်း"နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့လက်တင်လိုက်ချိန်အိစက်နူးညံ့သောအထိအတွေ့လေးကြောင့်နှလုံးသားကပေါက်ထွက်မတက်ခုန်လာပြန်သည်ကြောင့်မပေါက်ကွဲခင်လက်ကိုအလျင်အမြန်ရုပ်သိမ်းလိုက်ရသည်......မျက်မမြင်ဒုက္ခိတကိုယ်လိုလူအတွက်စိတ်တောင်မကူးသင့်တဲ့လူသားလေးမို့လို့.......
"ဦးယာကျွန်တော်တို့ကိုပုံဖော်ကြည့်ပြီးရင်...ခုကျွန်တော်ကဝှီးချဲတွန်းပြီးသမီးလေးကဦးယာရဲ့ညာဘက်မှာရှိနေတယ်....ဒီနေ့တော့ဒီနားကပန်းခြံလေးကိုသွားကြမယ်နော်...သဘောတူလားမီးမီးလေး"
"ဟုတ်...ပျော်ပျော်ဖြစ်ရင်ယိမ်းယိမ်းကပျော်တယ်"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ....ဒါဆိုသွားကြစို့ဖေဖေ့လက်ကိုတွဲထားနော်မီးမီး"
"ဟုတ်"ယိမ်းယိမ်းလေးသည်မင်းဦးယာ၏လက်ကိုသူ့လက်သေးသေးလေးများနှင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်.......
ထို့နောက်ထမင်းဘူးလေးတွေကိုဝှီးချဲနောက်ကအိတ်လေးထဲထည့်ကာပန်းခြံလေးသို့ပျော်ပွဲစွားထွက်ကြသည်ပေါ့.....
ပန်းခြံထဲမှာဖြစ်နေသမျှကိုပုံဖော်ကာပြောပြပေးနေသောရိပ်ကြောင့်မင်းဦးယာတကယ်ကိုပျော်ခဲ့ရပါသည်.....အရင်ကနိုင်ငံပေါင်းများစွာရဲ့အလှရှုခင်းတွေကိုကိုယ်တိုင်မြင်ဖူးခဲ့ပေမယ့်ခုသူပုံဖော်ပေးတဲ့ပန်းခြံရှုခင်းလေးလောက်လှမည်မထင်ဟုတောင်ခံစားမိပါရဲ့
ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်ယိမ်းယိမ်းလေးရဲ့စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရဆုံး...ပထမဆုံးပျော်ပွဲစားလေးဖြစ်သလိုမင်းဦးယာရဲ့Accidentဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်းပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်အပြင်ပြန်ထွက်ခြင်းပေါ့....
သေချာတာတစ်ခုကတော့သူတို့သားအဖရဲ့နှလုံးသားထဲမှာတူညီတဲ့ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ကြည်နူးမှုလေးတည်ရှိနေမှာပင်...
အယ့်နေ့ကပေါ့ကလေးမလေးဟာတစ်လောကလုံးမှာသူအပျော်ဆုံးဆိုတဲ့အပြုံးလေးနဲ့ပြုံးနေပြီးသူ့ရဲ့ဖေဖေကိုလည်းနှလုံးသားလေးထဲမှာနေရာတစ်ခုစတင်ပေးခဲ့တဲ့နေ့လေးပေါ့....လစ်ဟာနေတဲ့သူမလေးရဲ့နှလုံးသားသေးသေးလေးကမထင်မှတ်ဘဲဝင်ရောက်လာတဲ့မေမေဆိုတဲ့သူရဲ့သွန်သင်မှုတွေ၊နွေးထွေးမှုတွေကြောင့်ချစ်ခြင်းမေတ္တာဆိုတာကိုစတင်နားလည်တက်ခဲ့သလို၊ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုလည်းပြန်လည်ပြသတက်ခဲ့သည်ပေါ့......
နုနယ်တဲ့ကလေးငယ်လေးတွေကို
သွန်သင်ပါ၊ဆုံးမပါ၊ပုံသွင်းပေးကြပါ
မေတ္တာလေးတော့အပြည့်ပါပစေနော်......
မေတ္တာဆိုတာချစ်ပါတယ်ဆိုပြီးမြင်အောင်ပြသမှမဟုတ်ပါဘူး၊ချစ်တယ်လို့တဖွဖွပြောနေမှမဟုတ်ပါဘူး.....
ကိုယ့်ရဲ့အပြုအမူ၊စကားသံ၊နွေးထွေးတက်ခြင်းတွေကနေမှတစ်ဆင့်တစ်ပါးသူဆီစီးဆင်းပါစေလေ........
ဦးယာကရိပ်ရဲ့မေတ္တာတွေကိုမမြင်ရမထိရဘဲနဲ့ဘာကြောင့်ခံစားတက်တယ်ထင်ပါသလဲ.......
ယိမ်းယိမ်းလေးကရော.....ချစ်ခြင်းမေတ္တာဆိုတာထိုကဲ့သို့နက်နဲ့ပြီးလှပပါတယ်.....
💖💖💖💖💖
မနက်ဖြန်ကOnly with youလာမယ်နော်😘😘
//////////////////////////
"တူေလး..ေအးရိပ္"
"ဟာ..ႀကီးႀကီးတို႔ေရာက္ၾကၿပီလားျမန္သားပဲ"
"ဒီမွာေလမင္းဦးေလးေလာေနလို႔"
"ဟားဟား..ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...လာအိမ္ထဲဝင္..."
"ေအးေအး....အိမ္ႀကီးကလည္းအက်ယ္ႀကီးပဲေတာ္...အေတာ္မိုက္သကိုး"
"ဟုတ္ပါ့ႀကီးႀကီးရယ္.....ဦးယာႀကီးႀကီးေရာက္ၿပီ...."
"ဪ...အင္းအင္း..."
"ႀကီးႀကီးဒါဦးယာတဲ့...ဒီအိမ္ပိုင္ရွင္..ဒါေလးကယိမ္းယိမ္းယာတဲ့...ႀကီးႀကီးေစာင့္ေရွာက္ေပးရမွာ....သမီးေလးႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါဦး"
"မင္ဂလာပါရွင့္ယိမ္းယိမ္းယာပါ"ယိမ္းယိမ္းေလးသည္လက္ေလးပိုက္၍ခ်စ္စဖြယ္ဆိုေလသည္......
"ေဟာေတာ္လက္ေလးေတာင္ပိုက္လို႔ခ်စ္စရာေလးပါလားကြဲ႕မီးငယ္ေလးက"
"ဟုတ္တယ္ႀကီးႀကီးေရယိမ္းယိမ္းေလးကတအားခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ....ဒီေန႔ကစၿပီးယိမ္းယိမ္းေလးနဲ႔အိမ္မႈကိစၥေတြကိုႀကီးႀကီးနဲ႔စိတ္ခ်ပါရေစေနာ္"
"ဟုတ္ပါၿပီကြယ္...စိတ္ခ်..."
"ဪ..ဘႀကီး..ႀကီးႀကီးကိုေနရမယ့္အခန္းလိုက္ျပေပးလိုက္ပါဦး"
"ေအးေအး...လာေဒၚလုံးတင္"
"လာၿပီ...လာၿပီေတာ္ေရ"ေအးရိပ္၏ဘႀကီးျဖစ္သူေခၚရာေနာက္သို႔ေဒၚလုံးတင္ပါသြားေလသည္....
"ဦးယာအဆင္ေျပရဲ႕လား..."
"ကိုယ္မွမျမင္ရတာ...မင္းကိုပဲယုံရမွာေပါ့"
မင္းဦးယာ၏အေျဖေၾကာင့္ေအးရိပ္ဘာမွေတာ့ဆက္မေျပာေတာ့ေပ.....
"ေမေမ.."
"ေျပာေလသမီးေလး"
"ေမေမကယိမ္းယိမ္းကိုမခ်စ္ေတာ့လို႔အယ့္ဘြားဘြားနဲ႔ထားတာလားဟင္....."ေအးရိပ္ေဝ၏လက္ေလးကိုဆြဲ၍ေမးေနေသာယိမ္းယိမ္းေလး၏ပုံေလးသည္သနားဂ႐ုဏာသက္ဖြယ္.....
"မဟုတ္ပါဘူးမီးေလးရဲ႕....အယ့္ဘြားဘြားကမီးမီးေလးက္ုေရခ်ိဳးေပးတာတို႔ျပင္ဆင္ေပးတာတ္ု႔ပဲလုပ္ေပးမွာေလ...မီးမီးေလးကေမေမနဲ႔ပဲေနရမွာ...ဟုတ္ၿပီလား..."
"အင့္....."ထိုအခါမွသူ႔အားေျပးဖက္ေသာကေလးေလးသည္စကားေလးတစ္ခြန္းကိုဆိုျပန္သည္..."ယိမ္းယိမ္းကေမေမမခ်စ္ေတာ့လို႔ထားခဲ့မွာေၾကာက္ေနတာ"တဲ့....၃ႏွစ္ဆိုတဲ့အ႐ြယ္ဟာေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးကစားေနရမယ့္အခ်ိန္ဆိုေပမယ့္ယိမ္းယိမ္းေလးကေတာ့သူ႔မိခင္လို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ေအးရိပ္ေဝထားခဲ့မွာကိုသာေၾကာက္ေနသည္တဲ့ေလ...သနားဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ကေလးရယ္......
ဝွီးခ်ဲေပၚမွထိုင္ကာယိမ္းယိမ္းေလးရဲ႕စကားကိုနားေထာင္ေနေသာမင္းဦးယာလည္းေသခ်ာေပါက္ဘယ္စိတ္ေကာင္းႏိုင္ပါ့မလဲ......အယ့္ေန႔ကမခ်စ္လို႔ပစ္ပစ္ခါခါလုပ္ရက္ႏိုင္သူကိုသာလိုက္မတားခဲ့ရင္သူလည္းဒီလိုျဖစ္မွာမဟုတ္သလိုသမီးေလးကိုလည္းအနည္းဆုံးေတာ့ပိုခ်စ္ေပးလို႔ရမယ္မလားေလ....ျမင္ခ်င္လိုက္တာသူ႔သမီးေလးရဲ႕မ်က္ႏွာေလး..အၿပဳံးေလး..လမ္းေလွ်ာက္ပုံေလး....သုတ္ေပးခ်င္ခဲ့တယ္သမီးေလးရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကို၊ေထြးေပြ႕ေပးခ်င္ခဲ့တယ္အေမကိုရွာၿပီးငိုေနရွာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း...သူပင္ပန္းလွၿပီ..သမီးေလးအတြက္ရပ္တည္ရမယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔သူနာက်င္မႈေတြကိုအံတုေနရတာပင္ပန္းလြန္းလွေနၿပီ...ဘယ္ေလာက္ထိနာက်င္ရလဲသူသာသိသည္.....
"ဦးယာ...ဦးယာ..."
"ဟင္...အင္း..."
"မနက္ျဖန္ကစားကြင္းသြားၾကမလား..."
"မင္းတို႔သြားေလကိုယ္မလိုက္ေတာ့ဘူး...ကိုယ္ပါရင္အလုပ္ရႈပ္ေနလိမ့္မယ္"
"ဦးယာနဲ႔သြားခ်င္တာေလသမီးေလးက"
"ဟင္...တကယ္လား..."
"ဟုတ္တယ္မေန႔ကကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္..ဟုတ္တယ္ေနာ္မီးမီး"
"ဟုတ္တယ္....ေဖေဖနဲ႔တြားရွင္ေတးတာ...ေမေမေရာပဲ"
"သမီးေလးကသြားခ်င္ရင္လိုက္ပို႔ရမွာေပါ့ေနာ္ဦးယာ..."
"အင္း..အင္းေပါ့.....လိုက္ပို႔ရမွာေပါ့"
"ေယး...."
"သမီးေလးလိုခ်င္တာကိုေဖေဖကေပးေတာ့ဘာလုပ္ရမလဲ..."ဟုေအးရိပ္ကေမးေတာ့ယိမ္းယိမ္းေလးကလွစ္ခနဲေျပးသြားကာသူ႔အေဖေပၚကုတ္တပ္ၿပီးပါးကိုနမ္းေလသည္....မင္းဦးယာ၏ပါးျပင္ထက္ကပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြကပီတိေၾကာင့္ထင္းခနဲေပၚလို႔ေပါ့...........ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရိပ္ဟုလည္းစိတ္ထဲမွေျပာရင္း
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
သာယာေသာမနက္ခင္းေလးတစ္ခုျပန္လည္အစျပဳခ်ိန္တြင္တစ္စုံတစ္ေယာက္ေလးကေတာ့တက္ႂကြလို႔ေနေလသည္.....ဒီအခ်ိန္ဟာကေလးေလးေတြရဲ႕ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ခ်ိန္ျဖစ္ေနပါရဲ႕နဲ႔သူေလးကေတာ့လူရယ္လို႔ျဖစ္ၿပီးကတည္းကပထမဆုံးအျပင္ထြက္ရျခင္းမို႔စိတ္လႈပ္ရွားေနေလရဲ႕......ကေလးငယ္ေလးကစိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္ဆိုတာျဖစ္ႏိုင္ရဲ႕လား....သိပ္ကိုျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့..ဒီ၃ႏွစ္အ႐ြယ္ကေလးေလးမေျပာနဲ႔ေမြးကင္းစကေလးေလးကေတာင္လူ႔ေလာကထဲစေရာက္လာခ်ိန္ရင္ခုန္ေနတက္ေသးတာကိုး....အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသူမေလးရဲ႕ေဖေဖႏွင့္ေမေမဆိုေသာရိပ္ကိုတရႈံ႕ရႈံ႕နမ္းရင္းသူႏိုးေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းသတင္းေပးေနေလရဲ႕........
"ဟားဟား...ထပါၿပီကြာ...တို႔သမီးေလးအေစာႀကီးႏိုးေနတာပဲကြ...."ကုတင္တစ္ဖက္ကရိပ္ရဲ႕"တို႔သမီးေလး"ဆိုေသာအသုံးအႏႈန္းေၾကာင့္မင္းဦးယာရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တြင္းမွေသြးေၾကာေလးေတြလႈပ္ခတ္သြားေလသည္....
"ေမေမ..ဒီေန႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားေနာ္"
"အင္းေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားမယ္...မီးမီးကေအာက္မွာႀကီးႀကီးကိုေရခ်ိဳးခိုင္းၿပီးျပင္ဆင္ထားေနာ္...မုန္႔မုန္႔ေလးပါစားထား"
"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင့္"ယိမ္းယိမ္းေလးသည္ခုန္ေပါက္၍ပါးမို႔မို႔ေလးေတြေဖာင္းတက္ေအာင္ၿပဳံးလ်က္ေျပးထြက္သြားေလသည္
"ဦးယာႏိုးေနလား"ပုံမွန္အတိုင္းသူ႔ရဲ႕မူပိုင္ေအးခ်မိးေသာအသံေလးႏွင့္ေျပာေလျပန္သည္......
"အင္း...သမီးေလးကေပ်ာ္ေနတာပဲ.."
"ဦးယာလည္းေပ်ာ္မွာပါ..."
"ကိုယ္မွမျမင္ရတာ"
"ျမင္ရမွာပါ....ကဲပါေရခ်ိဳးရေအာင္"
"အင္း...."
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေနာက္မင္းဦးယာအားျပင္ဆင္ေပးကာမုန္႔စားရန္ေအာက္သို႔ပို႔ေပးခဲ့ၿပီးသူပါျပင္ဆင္လိုက္သည္....
"ကဲၿပီးပါၿပီခဗ်ာ..."
"ေယး...သြားလို႔ရၿပီကြ...."
"ဟားဟား...သြားပါမယ္ကေလးရယ္...ႀကီးႀကီးထမင္းခ်ိဳင့္ေလးေတြထည့္ၿပီးၿပီးလား..."
"ၿပီးပါၿပီရွင္"
"ဟုတ္..ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္တို႔သြားၿပီ...စိတ္ခ်မယ္ေနာ္ႀကီးႀကီး...တစ္ခုခုဆိုကိုယ့္ကိုကိုယ္သာကာကြယ္ဒီမွာCCTVေတြရွိတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီေတာ္"ဒီစကားသည္တစ္နည္းအားျဖင့္ႀကီးႀကီးကိုလည္းစိတ္ပူရာေရာက္သလိုအိမ္မွာလည္းCCTVတပ္ထားေၾကာင္းသတိေပးရာေရာက္သည္...ႀကီးႀကီးကထိုသို႔မလုပ္တက္ဘူးဆိုေပမယ့္လည္းဦးယာတို႔အတြက္ကေတာ့သူစိမ္းမဟုတ္လားေလ...မ်က္ႏွာမပ်က္ရေအာင္ႀကိဳတင္ကာကြယ္သင့္သည္.......
"သြားၿပီးေနာ္ႀကီးႀကီး...."
"ေအးပါေအးပါ..ေပ်ာ္ခဲ့ေနာ္ယိမ္းယိမ္းေလး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဖြား"
"ေအးေအး..."
ထို႔ေနာက္သူတို႔သုံးေယာက္သားထြက္လာၾကေလသည္....
"ဦးယာ...အလင္းေရာင္ကိုခံစားမိလား..."
"အင္း...."
"လက္ေလးခဏေပးမလား..."ဟုဆ္ုေတာ့လက္ေပးေလသည္...ထိုအခါယိမ္းယိမ္းေလးကိုလက္နားေခၚကာဦးယာ၏လက္ကိုထပ္ကိုင္၍
"ဒီမွာဒါယိမ္းယိမ္းေလး...ဒါေလးကမ်က္လုံးေလး၊ဒါေလးကႏွာေခါင္းေလး၊ဒါေလးကႏႈတ္ခမ္းေလး...."ဟုဆိုကာအစိတ္အပိုင္း၁ခုခ်င္းစီကိုထိေတြ႕ေစသည္..
"ၿပဳံးေနတာလားသမီးေလးက"
"ခစ္ခစ္..."
"ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ..ၿပဳံးလို႔....သမီးေလးကဂါဝန္ပန္းေရာင္ေလးဝတ္ထားတယ္"ဟုဆိုကာဂါဝန္ေလးကိုလည္းထိေတြ႕ေစသည္.....မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီးပုံေဖာ္ၾကည့္ေတာ့သူ႔ကိုၿပဳံးျပေနတဲ့သမီးေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ.......
"မင္းကေရာ...."
"ဗ်ာ..."
"ရိပ္ကေရာဘယ္လိုပုံလဲ"ႏွလုံးသားကထိန္းမရစြာသူ႔ပုံေလးကိုလည္းပုံေဖာ္ၾကည့္ခ်င္မိပါရဲ႕...အတင့္ရဲ႕လို႔ထုတ္ေမးမိေတာ့အံ့ၾသသြားတယ္ထင္ပါရဲ႕.....သူမွားသြားၿပီထင္တယ္......သို႔ေသာ္ေအးစက္ေသာလက္တစ္စုံသည္သူ႔လက္ကိုေစာနလိုလာထပ္ကိုင္ကာ....
"ဒါကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံး..."ဝိုင္းစက္ေနပါလားကြာ....
"ဒါေလးကႏွာေခါင္းေလး...ဒါေလးကပါး...."သမီးေလးရဲ႕ပါးေလးလိုအိအိေလး...
"ဒါေလးကႏႈတ္ခမ္း"ႏႈတ္ခမ္းေပၚသို႔လက္တင္လိုက္ခ်ိန္အိစက္ႏူးညံ့ေသာအထိအေတြ႕ေလးေၾကာင့္ႏွလုံးသားကေပါက္ထြက္မတက္ခုန္လာျပန္သည္ေၾကာင့္မေပါက္ကြဲခင္လက္ကိုအလ်င္အျမန္႐ုပ္သိမ္းလိုက္ရသည္......မ်က္မျမင္ဒုကၡိတကိုယ္လိုလူအတြက္စိတ္ေတာင္မကူးသင့္တဲ့လူသားေလးမို႔လို႔.......
"ဦးယာကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုပုံေဖာ္ၾကည့္ၿပီးရင္...ခုကြၽန္ေတာ္ကဝွီးခ်ဲတြန္းၿပီးသမီးေလးကဦးယာရဲ႕ညာဘက္မွာရွိေနတယ္....ဒီေန႔ေတာ့ဒီနားကပန္းၿခံေလးကိုသြားၾကမယ္ေနာ္...သေဘာတူလားမီးမီးေလး"
"ဟုတ္...ေပ်ာ္ေပ်ာ္ျဖစ္ရင္ယိမ္းယိမ္းကေပ်ာ္တယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ....ဒါဆိုသြားၾကစို႔ေဖေဖ့လက္ကိုတြဲထားေနာ္မီးမီး"
"ဟုတ္"ယိမ္းယိမ္းေလးသည္မင္းဦးယာ၏လက္ကိုသူ႔လက္ေသးေသးေလးမ်ားႏွင့္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည္.......
ထို႔ေနာက္ထမင္းဘူးေလးေတြကိုဝွီးခ်ဲေနာက္ကအိတ္ေလးထဲထည့္ကာပန္းၿခံေလးသို႔ေပ်ာ္ပြဲစြားထြက္ၾကသည္ေပါ့.....
ပန္းၿခံထဲမွာျဖစ္ေနသမွ်ကိုပုံေဖာ္ကာေျပာျပေပးေနေသာရိပ္ေၾကာင့္မင္းဦးယာတကယ္ကိုေပ်ာ္ခဲ့ရပါသည္.....အရင္ကႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕အလွရႈခင္းေတြကိုကိုယ္တိုင္ျမင္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ခုသူပုံေဖာ္ေပးတဲ့ပန္းၿခံရႈခင္းေလးေလာက္လွမည္မထင္ဟုေတာင္ခံစားမိပါရဲ႕
ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ယိမ္းယိမ္းေလးရဲ႕စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရဆုံး...ပထမဆုံးေပ်ာ္ပြဲစားေလးျဖစ္သလိုမင္းဦးယာရဲ႕Accidentျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္အျပင္ျပန္ထြက္ျခင္းေပါ့....
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့သူတို႔သားအဖရဲ႕ႏွလုံးသားထဲမွာတူညီတဲ့ေပ်ာ္႐ႊင္မႈနဲ႔ၾကည္ႏူးမႈေလးတည္ရွိေနမွာပင္...
အယ့္ေန႔ကေပါ့ကေလးမေလးဟာတစ္ေလာကလုံးမွာသူအေပ်ာ္ဆုံးဆိုတဲ့အၿပဳံးေလးနဲ႔ၿပဳံးေနၿပီးသူ႔ရဲ႕ေဖေဖကိုလည္းႏွလုံးသားေလးထဲမွာေနရာတစ္ခုစတင္ေပးခဲ့တဲ့ေန့ေလးေပါ့....လစ္ဟာေနတဲ့သူမေလးရဲ႕ႏွလုံးသားေသးေသးေလးကမထင္မွတ္ဘဲဝင္ေရာက္လာတဲ့ေမေမဆိုတဲ့သူရဲ႕သြန္သင္မႈေတြ၊ေႏြးေထြးမႈေတြေၾကာင့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာကိုစတင္နားလည္တက္ခဲ့သလို၊ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုလည္းျပန္လည္ျပသတက္ခဲ့သည္ေပါ့......
ႏုနယ္တဲ့ကေလးငယ္ေလးေတြကို
သြန္သင္ပါ၊ဆုံးမပါ၊ပုံသြင္းေပးၾကပါ
ေမတၱာေလးေတာ့အျပည့္ပါပေစေနာ္......
ေမတၱာဆိုတာခ်စ္ပါတယ္ဆိုၿပီးျမင္ေအာင္ျပသမွမဟုတ္ပါဘူး၊ခ်စ္တယ္လို႔တဖြဖြေျပာေနမွမဟုတ္ပါဘူး.....
ကိုယ့္ရဲ႕အျပဳအမူ၊စကားသံ၊ေႏြးေထြးတက္ျခင္းေတြကေနမွတစ္ဆင့္တစ္ပါးသူဆီစီးဆင္းပါေစေလ........
ဦးယာကရိပ္ရဲ႕ေမတၱာေတြကိုမျမင္ရမထိရဘဲနဲ႔ဘာေၾကာင့္ခံစားတက္တယ္ထင္ပါသလဲ.......
ယိမ္းယိမ္းေလးကေရာ.....ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာထိုကဲ့သို႔နက္နဲ႔ၿပီးလွပပါတယ္.....
💖💖💖💖💖
မနက္ျဖန္ကOnly with youလာမယ္ေနာ္😘😘
"ဟာ..ကြီးကြီးတို့ရောက်ကြပြီလားမြန်သားပဲ"
"ဒီမှာလေမင်းဦးလေးလောနေလို့"
"ဟားဟား..ဟုတ်ပါပြီဗျာ...လာအိမ်ထဲဝင်..."
"အေးအေး....အိမ်ကြီးကလည်းအကျယ်ကြီးပဲတော်...အတော်မိုက်သကိုး"
"ဟုတ်ပါ့ကြီးကြီးရယ်.....ဦးယာကြီးကြီးရောက်ပြီ...."
"ဪ...အင်းအင်း..."
"ကြီးကြီးဒါဦးယာတဲ့...ဒီအိမ်ပိုင်ရှင်..ဒါလေးကယိမ်းယိမ်းယာတဲ့...ကြီးကြီးစောင့်ရှောက်ပေးရမှာ....သမီးလေးနှုတ်ဆက်လိုက်ပါဦး"
"မင်ဂလာပါရှင့်ယိမ်းယိမ်းယာပါ"ယိမ်းယိမ်းလေးသည်လက်လေးပိုက်၍ချစ်စဖွယ်ဆိုလေသည်......
"ဟောတော်လက်လေးတောင်ပိုက်လို့ချစ်စရာလေးပါလားကွဲ့မီးငယ်လေးက"
"ဟုတ်တယ်ကြီးကြီးရေယိမ်းယိမ်းလေးကတအားချစ်ဖို့ကောင်းတာ....ဒီနေ့ကစပြီးယိမ်းယိမ်းလေးနဲ့အိမ်မှုကိစ္စတွေကိုကြီးကြီးနဲ့စိတ်ချပါရစေနော်"
"ဟုတ်ပါပြီကွယ်...စိတ်ချ..."
"ဪ..ဘကြီး..ကြီးကြီးကိုနေရမယ့်အခန်းလိုက်ပြပေးလိုက်ပါဦး"
"အေးအေး...လာဒေါ်လုံးတင်"
"လာပြီ...လာပြီတော်ရေ"အေးရိပ်၏ဘကြီးဖြစ်သူခေါ်ရာနောက်သို့ဒေါ်လုံးတင်ပါသွားလေသည်....
"ဦးယာအဆင်ပြေရဲ့လား..."
"ကိုယ်မှမမြင်ရတာ...မင်းကိုပဲယုံရမှာပေါ့"
မင်းဦးယာ၏အဖြေကြောင့်အေးရိပ်ဘာမှတော့ဆက်မပြောတော့ပေ.....
"မေမေ.."
"ပြောလေသမီးလေး"
"မေမေကယိမ်းယိမ်းကိုမချစ်တော့လို့အယ့်ဘွားဘွားနဲ့ထားတာလားဟင်....."အေးရိပ်ဝေ၏လက်လေးကိုဆွဲ၍မေးနေသောယိမ်းယိမ်းလေး၏ပုံလေးသည်သနားဂရုဏာသက်ဖွယ်.....
"မဟုတ်ပါဘူးမီးလေးရဲ့....အယ့်ဘွားဘွားကမီးမီးလေးက်ုရေချိုးပေးတာတို့ပြင်ဆင်ပေးတာတ်ု့ပဲလုပ်ပေးမှာလေ...မီးမီးလေးကမေမေနဲ့ပဲနေရမှာ...ဟုတ်ပြီလား..."
"အင့်....."ထိုအခါမှသူ့အားပြေးဖက်သောကလေးလေးသည်စကားလေးတစ်ခွန်းကိုဆိုပြန်သည်..."ယိမ်းယိမ်းကမေမေမချစ်တော့လို့ထားခဲ့မှာကြောက်နေတာ"တဲ့....၃နှစ်ဆိုတဲ့အရွယ်ဟာပျော်ပျော်ပါးပါးပေါ့ပေါ့ပါးပါးလေးကစားနေရမယ့်အချိန်ဆိုပေမယ့်ယိမ်းယိမ်းလေးကတော့သူ့မိခင်လို့သတ်မှတ်ထားတဲ့အေးရိပ်ဝေထားခဲ့မှာကိုသာကြောက်နေသည်တဲ့လေ...သနားဖို့ကောင်းလိုက်တဲ့ကလေးရယ်......
ဝှီးချဲပေါ်မှထိုင်ကာယိမ်းယိမ်းလေးရဲ့စကားကိုနားထောင်နေသောမင်းဦးယာလည်းသေချာပေါက်ဘယ်စိတ်ကောင်းနိုင်ပါ့မလဲ......အယ့်နေ့ကမချစ်လို့ပစ်ပစ်ခါခါလုပ်ရက်နိုင်သူကိုသာလိုက်မတားခဲ့ရင်သူလည်းဒီလိုဖြစ်မှာမဟုတ်သလိုသမီးလေးကိုလည်းအနည်းဆုံးတော့ပိုချစ်ပေးလို့ရမယ်မလားလေ....မြင်ချင်လိုက်တာသူ့သမီးလေးရဲ့မျက်နှာလေး..အပြုံးလေး..လမ်းလျှောက်ပုံလေး....သုတ်ပေးချင်ခဲ့တယ်သမီးလေးရဲ့မျက်ရည်တွေကို၊ထွေးပွေ့ပေးချင်ခဲ့တယ်အမေကိုရှာပြီးငိုနေရှာတဲ့အချိန်တိုင်း...သူပင်ပန်းလှပြီ..သမီးလေးအတွက်ရပ်တည်ရမယ်ဆိုတဲ့စိတ်နဲ့သူနာကျင်မှုတွေကိုအံတုနေရတာပင်ပန်းလွန်းလှနေပြီ...ဘယ်လောက်ထိနာကျင်ရလဲသူသာသိသည်.....
"ဦးယာ...ဦးယာ..."
"ဟင်...အင်း..."
"မနက်ဖြန်ကစားကွင်းသွားကြမလား..."
"မင်းတို့သွားလေကိုယ်မလိုက်တော့ဘူး...ကိုယ်ပါရင်အလုပ်ရှုပ်နေလိမ့်မယ်"
"ဦးယာနဲ့သွားချင်တာလေသမီးလေးက"
"ဟင်...တကယ်လား..."
"ဟုတ်တယ်မနေ့ကကျွန်တော့်ကိုပြောတယ်..ဟုတ်တယ်နော်မီးမီး"
"ဟုတ်တယ်....ဖေဖေနဲ့တွားရှင်တေးတာ...မေမေရောပဲ"
"သမီးလေးကသွားချင်ရင်လိုက်ပို့ရမှာပေါ့နော်ဦးယာ..."
"အင်း..အင်းပေါ့.....လိုက်ပို့ရမှာပေါ့"
"ယေး...."
"သမီးလေးလိုချင်တာကိုဖေဖေကပေးတော့ဘာလုပ်ရမလဲ..."ဟုအေးရိပ်ကမေးတော့ယိမ်းယိမ်းလေးကလှစ်ခနဲပြေးသွားကာသူ့အဖေပေါ်ကုတ်တပ်ပြီးပါးကိုနမ်းလေသည်....မင်းဦးယာ၏ပါးပြင်ထက်ကပါးချိုင့်လေးတွေကပီတိကြောင့်ထင်းခနဲပေါ်လို့ပေါ့...........ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ရိပ်ဟုလည်းစိတ်ထဲမှပြောရင်း
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
သာယာသောမနက်ခင်းလေးတစ်ခုပြန်လည်အစပြုချိန်တွင်တစ်စုံတစ်ယောက်လေးကတော့တက်ကြွလို့နေလေသည်.....ဒီအချိန်ဟာကလေးလေးတွေရဲ့နှစ်နှစ်ခြိုက်ခြိုက်အိပ်ချိန်ဖြစ်နေပါရဲ့နဲ့သူလေးကတော့လူရယ်လို့ဖြစ်ပြီးကတည်းကပထမဆုံးအပြင်ထွက်ရခြင်းမို့စိတ်လှုပ်ရှားနေလေရဲ့......ကလေးငယ်လေးကစိတ်လှုပ်ရှားနေတယ်ဆိုတာဖြစ်နိုင်ရဲ့လား....သိပ်ကိုဖြစ်နိုင်တာပေါ့..ဒီ၃နှစ်အရွယ်ကလေးလေးမပြောနဲ့မွေးကင်းစကလေးလေးကတောင်လူ့လောကထဲစရောက်လာချိန်ရင်ခုန်နေတက်သေးတာကိုး....အိပ်ပျော်နေသောသူမလေးရဲ့ဖေဖေနှင့်မေမေဆိုသောရိပ်ကိုတရှုံ့ရှုံ့နမ်းရင်းသူနိုးနေပြီဖြစ်ကြောင်းသတင်းပေးနေလေရဲ့........
"ဟားဟား...ထပါပြီကွာ...တို့သမီးလေးအစောကြီးနိုးနေတာပဲကွ...."ကုတင်တစ်ဖက်ကရိပ်ရဲ့"တို့သမီးလေး"ဆိုသောအသုံးအနှုန်းကြောင့်မင်းဦးယာရဲ့ခန္ဓာကိုယ်တွင်းမှသွေးကြောလေးတွေလှုပ်ခတ်သွားလေသည်....
"မေမေ..ဒီနေ့ပျော်ပျော်သွားနော်"
"အင်းပျော်ပျော်သွားမယ်...မီးမီးကအောက်မှာကြီးကြီးကိုရေချိုးခိုင်းပြီးပြင်ဆင်ထားနော်...မုန့်မုန့်လေးပါစားထား"
"ဟုတ်ကဲ့ပါရှင့်"ယိမ်းယိမ်းလေးသည်ခုန်ပေါက်၍ပါးမို့မို့လေးတွေဖောင်းတက်အောင်ပြုံးလျက်ပြေးထွက်သွားလေသည်
"ဦးယာနိုးနေလား"ပုံမှန်အတိုင်းသူ့ရဲ့မူပိုင်အေးချမိးသောအသံလေးနှင့်ပြောလေပြန်သည်......
"အင်း...သမီးလေးကပျော်နေတာပဲ.."
"ဦးယာလည်းပျော်မှာပါ..."
"ကိုယ်မှမမြင်ရတာ"
"မြင်ရမှာပါ....ကဲပါရေချိုးရအောင်"
"အင်း...."
ရေမိုးချိုးပြီးနောက်မင်းဦးယာအားပြင်ဆင်ပေးကာမုန့်စားရန်အောက်သို့ပို့ပေးခဲ့ပြီးသူပါပြင်ဆင်လိုက်သည်....
"ကဲပြီးပါပြီခဗျာ..."
"ယေး...သွားလို့ရပြီကွ...."
"ဟားဟား...သွားပါမယ်ကလေးရယ်...ကြီးကြီးထမင်းချိုင့်လေးတွေထည့်ပြီးပြီးလား..."
"ပြီးပါပြီရှင်"
"ဟုတ်..ဒါဆိုကျွန်တော်တို့သွားပြီ...စိတ်ချမယ်နော်ကြီးကြီး...တစ်ခုခုဆိုကိုယ့်ကိုကိုယ်သာကာကွယ်ဒီမှာCCTVတွေရှိတယ်"
"ဟုတ်ပါပြီတော်"ဒီစကားသည်တစ်နည်းအားဖြင့်ကြီးကြီးကိုလည်းစိတ်ပူရာရောက်သလိုအိမ်မှာလည်းCCTVတပ်ထားကြောင်းသတိပေးရာရောက်သည်...ကြီးကြီးကထိုသို့မလုပ်တက်ဘူးဆိုပေမယ့်လည်းဦးယာတို့အတွက်ကတော့သူစိမ်းမဟုတ်လားလေ...မျက်နှာမပျက်ရအောင်ကြိုတင်ကာကွယ်သင့်သည်.......
"သွားပြီးနော်ကြီးကြီး...."
"အေးပါအေးပါ..ပျော်ခဲ့နော်ယိမ်းယိမ်းလေး"
"ဟုတ်ကဲ့ပါဖွား"
"အေးအေး..."
ထို့နောက်သူတို့သုံးယောက်သားထွက်လာကြလေသည်....
"ဦးယာ...အလင်းရောင်ကိုခံစားမိလား..."
"အင်း...."
"လက်လေးခဏပေးမလား..."ဟုဆ်ုတော့လက်ပေးလေသည်...ထိုအခါယိမ်းယိမ်းလေးကိုလက်နားခေါ်ကာဦးယာ၏လက်ကိုထပ်ကိုင်၍
"ဒီမှာဒါယိမ်းယိမ်းလေး...ဒါလေးကမျက်လုံးလေး၊ဒါလေးကနှာခေါင်းလေး၊ဒါလေးကနှုတ်ခမ်းလေး...."ဟုဆိုကာအစိတ်အပိုင်း၁ခုချင်းစီကိုထိတွေ့စေသည်..
"ပြုံးနေတာလားသမီးလေးက"
"ခစ်ခစ်..."
"ဟုတ်ပါ့ဗျာ..ပြုံးလို့....သမီးလေးကဂါဝန်ပန်းရောင်လေးဝတ်ထားတယ်"ဟုဆိုကာဂါဝန်လေးကိုလည်းထိတွေ့စေသည်.....မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီးပုံဖော်ကြည့်တော့သူ့ကိုပြုံးပြနေတဲ့သမီးလေးကချစ်ဖို့ကောင်းလိုက်တာ.......
"မင်းကရော...."
"ဗျာ..."
"ရိပ်ကရောဘယ်လိုပုံလဲ"နှလုံးသားကထိန်းမရစွာသူ့ပုံလေးကိုလည်းပုံဖော်ကြည့်ချင်မိပါရဲ့...အတင့်ရဲ့လို့ထုတ်မေးမိတော့အံ့သြသွားတယ်ထင်ပါရဲ့.....သူမှားသွားပြီထင်တယ်......သို့သော်အေးစက်သောလက်တစ်စုံသည်သူ့လက်ကိုစောနလိုလာထပ်ကိုင်ကာ....
"ဒါကျွန်တော့်မျက်လုံး..."ဝိုင်းစက်နေပါလားကွာ....
"ဒါလေးကနှာခေါင်းလေး...ဒါလေးကပါး...."သမီးလေးရဲ့ပါးလေးလိုအိအိလေး...
"ဒါလေးကနှုတ်ခမ်း"နှုတ်ခမ်းပေါ်သို့လက်တင်လိုက်ချိန်အိစက်နူးညံ့သောအထိအတွေ့လေးကြောင့်နှလုံးသားကပေါက်ထွက်မတက်ခုန်လာပြန်သည်ကြောင့်မပေါက်ကွဲခင်လက်ကိုအလျင်အမြန်ရုပ်သိမ်းလိုက်ရသည်......မျက်မမြင်ဒုက္ခိတကိုယ်လိုလူအတွက်စိတ်တောင်မကူးသင့်တဲ့လူသားလေးမို့လို့.......
"ဦးယာကျွန်တော်တို့ကိုပုံဖော်ကြည့်ပြီးရင်...ခုကျွန်တော်ကဝှီးချဲတွန်းပြီးသမီးလေးကဦးယာရဲ့ညာဘက်မှာရှိနေတယ်....ဒီနေ့တော့ဒီနားကပန်းခြံလေးကိုသွားကြမယ်နော်...သဘောတူလားမီးမီးလေး"
"ဟုတ်...ပျော်ပျော်ဖြစ်ရင်ယိမ်းယိမ်းကပျော်တယ်"
"ဟုတ်ပါပြီဗျာ....ဒါဆိုသွားကြစို့ဖေဖေ့လက်ကိုတွဲထားနော်မီးမီး"
"ဟုတ်"ယိမ်းယိမ်းလေးသည်မင်းဦးယာ၏လက်ကိုသူ့လက်သေးသေးလေးများနှင့်ဆုပ်ကိုင်လိုက်လေသည်.......
ထို့နောက်ထမင်းဘူးလေးတွေကိုဝှီးချဲနောက်ကအိတ်လေးထဲထည့်ကာပန်းခြံလေးသို့ပျော်ပွဲစွားထွက်ကြသည်ပေါ့.....
ပန်းခြံထဲမှာဖြစ်နေသမျှကိုပုံဖော်ကာပြောပြပေးနေသောရိပ်ကြောင့်မင်းဦးယာတကယ်ကိုပျော်ခဲ့ရပါသည်.....အရင်ကနိုင်ငံပေါင်းများစွာရဲ့အလှရှုခင်းတွေကိုကိုယ်တိုင်မြင်ဖူးခဲ့ပေမယ့်ခုသူပုံဖော်ပေးတဲ့ပန်းခြံရှုခင်းလေးလောက်လှမည်မထင်ဟုတောင်ခံစားမိပါရဲ့
ပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်ယိမ်းယိမ်းလေးရဲ့စိတ်လှုပ်ရှားခဲ့ရဆုံး...ပထမဆုံးပျော်ပွဲစားလေးဖြစ်သလိုမင်းဦးယာရဲ့Accidentဖြစ်ပြီးနောက်ပိုင်းပထမဆုံးအကြိမ်အဖြစ်အပြင်ပြန်ထွက်ခြင်းပေါ့....
သေချာတာတစ်ခုကတော့သူတို့သားအဖရဲ့နှလုံးသားထဲမှာတူညီတဲ့ပျော်ရွှင်မှုနဲ့ကြည်နူးမှုလေးတည်ရှိနေမှာပင်...
အယ့်နေ့ကပေါ့ကလေးမလေးဟာတစ်လောကလုံးမှာသူအပျော်ဆုံးဆိုတဲ့အပြုံးလေးနဲ့ပြုံးနေပြီးသူ့ရဲ့ဖေဖေကိုလည်းနှလုံးသားလေးထဲမှာနေရာတစ်ခုစတင်ပေးခဲ့တဲ့နေ့လေးပေါ့....လစ်ဟာနေတဲ့သူမလေးရဲ့နှလုံးသားသေးသေးလေးကမထင်မှတ်ဘဲဝင်ရောက်လာတဲ့မေမေဆိုတဲ့သူရဲ့သွန်သင်မှုတွေ၊နွေးထွေးမှုတွေကြောင့်ချစ်ခြင်းမေတ္တာဆိုတာကိုစတင်နားလည်တက်ခဲ့သလို၊ချစ်ခြင်းမေတ္တာကိုလည်းပြန်လည်ပြသတက်ခဲ့သည်ပေါ့......
နုနယ်တဲ့ကလေးငယ်လေးတွေကို
သွန်သင်ပါ၊ဆုံးမပါ၊ပုံသွင်းပေးကြပါ
မေတ္တာလေးတော့အပြည့်ပါပစေနော်......
မေတ္တာဆိုတာချစ်ပါတယ်ဆိုပြီးမြင်အောင်ပြသမှမဟုတ်ပါဘူး၊ချစ်တယ်လို့တဖွဖွပြောနေမှမဟုတ်ပါဘူး.....
ကိုယ့်ရဲ့အပြုအမူ၊စကားသံ၊နွေးထွေးတက်ခြင်းတွေကနေမှတစ်ဆင့်တစ်ပါးသူဆီစီးဆင်းပါစေလေ........
ဦးယာကရိပ်ရဲ့မေတ္တာတွေကိုမမြင်ရမထိရဘဲနဲ့ဘာကြောင့်ခံစားတက်တယ်ထင်ပါသလဲ.......
ယိမ်းယိမ်းလေးကရော.....ချစ်ခြင်းမေတ္တာဆိုတာထိုကဲ့သို့နက်နဲ့ပြီးလှပပါတယ်.....
💖💖💖💖💖
မနက်ဖြန်ကOnly with youလာမယ်နော်😘😘
//////////////////////////
"တူေလး..ေအးရိပ္"
"ဟာ..ႀကီးႀကီးတို႔ေရာက္ၾကၿပီလားျမန္သားပဲ"
"ဒီမွာေလမင္းဦးေလးေလာေနလို႔"
"ဟားဟား..ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ...လာအိမ္ထဲဝင္..."
"ေအးေအး....အိမ္ႀကီးကလည္းအက်ယ္ႀကီးပဲေတာ္...အေတာ္မိုက္သကိုး"
"ဟုတ္ပါ့ႀကီးႀကီးရယ္.....ဦးယာႀကီးႀကီးေရာက္ၿပီ...."
"ဪ...အင္းအင္း..."
"ႀကီးႀကီးဒါဦးယာတဲ့...ဒီအိမ္ပိုင္ရွင္..ဒါေလးကယိမ္းယိမ္းယာတဲ့...ႀကီးႀကီးေစာင့္ေရွာက္ေပးရမွာ....သမီးေလးႏႈတ္ဆက္လိုက္ပါဦး"
"မင္ဂလာပါရွင့္ယိမ္းယိမ္းယာပါ"ယိမ္းယိမ္းေလးသည္လက္ေလးပိုက္၍ခ်စ္စဖြယ္ဆိုေလသည္......
"ေဟာေတာ္လက္ေလးေတာင္ပိုက္လို႔ခ်စ္စရာေလးပါလားကြဲ႕မီးငယ္ေလးက"
"ဟုတ္တယ္ႀကီးႀကီးေရယိမ္းယိမ္းေလးကတအားခ်စ္ဖို႔ေကာင္းတာ....ဒီေန႔ကစၿပီးယိမ္းယိမ္းေလးနဲ႔အိမ္မႈကိစၥေတြကိုႀကီးႀကီးနဲ႔စိတ္ခ်ပါရေစေနာ္"
"ဟုတ္ပါၿပီကြယ္...စိတ္ခ်..."
"ဪ..ဘႀကီး..ႀကီးႀကီးကိုေနရမယ့္အခန္းလိုက္ျပေပးလိုက္ပါဦး"
"ေအးေအး...လာေဒၚလုံးတင္"
"လာၿပီ...လာၿပီေတာ္ေရ"ေအးရိပ္၏ဘႀကီးျဖစ္သူေခၚရာေနာက္သို႔ေဒၚလုံးတင္ပါသြားေလသည္....
"ဦးယာအဆင္ေျပရဲ႕လား..."
"ကိုယ္မွမျမင္ရတာ...မင္းကိုပဲယုံရမွာေပါ့"
မင္းဦးယာ၏အေျဖေၾကာင့္ေအးရိပ္ဘာမွေတာ့ဆက္မေျပာေတာ့ေပ.....
"ေမေမ.."
"ေျပာေလသမီးေလး"
"ေမေမကယိမ္းယိမ္းကိုမခ်စ္ေတာ့လို႔အယ့္ဘြားဘြားနဲ႔ထားတာလားဟင္....."ေအးရိပ္ေဝ၏လက္ေလးကိုဆြဲ၍ေမးေနေသာယိမ္းယိမ္းေလး၏ပုံေလးသည္သနားဂ႐ုဏာသက္ဖြယ္.....
"မဟုတ္ပါဘူးမီးေလးရဲ႕....အယ့္ဘြားဘြားကမီးမီးေလးက္ုေရခ်ိဳးေပးတာတို႔ျပင္ဆင္ေပးတာတ္ု႔ပဲလုပ္ေပးမွာေလ...မီးမီးေလးကေမေမနဲ႔ပဲေနရမွာ...ဟုတ္ၿပီလား..."
"အင့္....."ထိုအခါမွသူ႔အားေျပးဖက္ေသာကေလးေလးသည္စကားေလးတစ္ခြန္းကိုဆိုျပန္သည္..."ယိမ္းယိမ္းကေမေမမခ်စ္ေတာ့လို႔ထားခဲ့မွာေၾကာက္ေနတာ"တဲ့....၃ႏွစ္ဆိုတဲ့အ႐ြယ္ဟာေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါးေပါ့ေပါ့ပါးပါးေလးကစားေနရမယ့္အခ်ိန္ဆိုေပမယ့္ယိမ္းယိမ္းေလးကေတာ့သူ႔မိခင္လို႔သတ္မွတ္ထားတဲ့ေအးရိပ္ေဝထားခဲ့မွာကိုသာေၾကာက္ေနသည္တဲ့ေလ...သနားဖို႔ေကာင္းလိုက္တဲ့ကေလးရယ္......
ဝွီးခ်ဲေပၚမွထိုင္ကာယိမ္းယိမ္းေလးရဲ႕စကားကိုနားေထာင္ေနေသာမင္းဦးယာလည္းေသခ်ာေပါက္ဘယ္စိတ္ေကာင္းႏိုင္ပါ့မလဲ......အယ့္ေန႔ကမခ်စ္လို႔ပစ္ပစ္ခါခါလုပ္ရက္ႏိုင္သူကိုသာလိုက္မတားခဲ့ရင္သူလည္းဒီလိုျဖစ္မွာမဟုတ္သလိုသမီးေလးကိုလည္းအနည္းဆုံးေတာ့ပိုခ်စ္ေပးလို႔ရမယ္မလားေလ....ျမင္ခ်င္လိုက္တာသူ႔သမီးေလးရဲ႕မ်က္ႏွာေလး..အၿပဳံးေလး..လမ္းေလွ်ာက္ပုံေလး....သုတ္ေပးခ်င္ခဲ့တယ္သမီးေလးရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကို၊ေထြးေပြ႕ေပးခ်င္ခဲ့တယ္အေမကိုရွာၿပီးငိုေနရွာတဲ့အခ်ိန္တိုင္း...သူပင္ပန္းလွၿပီ..သမီးေလးအတြက္ရပ္တည္ရမယ္ဆိုတဲ့စိတ္နဲ႔သူနာက်င္မႈေတြကိုအံတုေနရတာပင္ပန္းလြန္းလွေနၿပီ...ဘယ္ေလာက္ထိနာက်င္ရလဲသူသာသိသည္.....
"ဦးယာ...ဦးယာ..."
"ဟင္...အင္း..."
"မနက္ျဖန္ကစားကြင္းသြားၾကမလား..."
"မင္းတို႔သြားေလကိုယ္မလိုက္ေတာ့ဘူး...ကိုယ္ပါရင္အလုပ္ရႈပ္ေနလိမ့္မယ္"
"ဦးယာနဲ႔သြားခ်င္တာေလသမီးေလးက"
"ဟင္...တကယ္လား..."
"ဟုတ္တယ္မေန႔ကကြၽန္ေတာ့္ကိုေျပာတယ္..ဟုတ္တယ္ေနာ္မီးမီး"
"ဟုတ္တယ္....ေဖေဖနဲ႔တြားရွင္ေတးတာ...ေမေမေရာပဲ"
"သမီးေလးကသြားခ်င္ရင္လိုက္ပို႔ရမွာေပါ့ေနာ္ဦးယာ..."
"အင္း..အင္းေပါ့.....လိုက္ပို႔ရမွာေပါ့"
"ေယး...."
"သမီးေလးလိုခ်င္တာကိုေဖေဖကေပးေတာ့ဘာလုပ္ရမလဲ..."ဟုေအးရိပ္ကေမးေတာ့ယိမ္းယိမ္းေလးကလွစ္ခနဲေျပးသြားကာသူ႔အေဖေပၚကုတ္တပ္ၿပီးပါးကိုနမ္းေလသည္....မင္းဦးယာ၏ပါးျပင္ထက္ကပါးခ်ိဳင့္ေလးေတြကပီတိေၾကာင့္ထင္းခနဲေပၚလို႔ေပါ့...........ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရိပ္ဟုလည္းစိတ္ထဲမွေျပာရင္း
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
သာယာေသာမနက္ခင္းေလးတစ္ခုျပန္လည္အစျပဳခ်ိန္တြင္တစ္စုံတစ္ေယာက္ေလးကေတာ့တက္ႂကြလို႔ေနေလသည္.....ဒီအခ်ိန္ဟာကေလးေလးေတြရဲ႕ႏွစ္ႏွစ္ၿခိဳက္ၿခိဳက္အိပ္ခ်ိန္ျဖစ္ေနပါရဲ႕နဲ႔သူေလးကေတာ့လူရယ္လို႔ျဖစ္ၿပီးကတည္းကပထမဆုံးအျပင္ထြက္ရျခင္းမို႔စိတ္လႈပ္ရွားေနေလရဲ႕......ကေလးငယ္ေလးကစိတ္လႈပ္ရွားေနတယ္ဆိုတာျဖစ္ႏိုင္ရဲ႕လား....သိပ္ကိုျဖစ္ႏိုင္တာေပါ့..ဒီ၃ႏွစ္အ႐ြယ္ကေလးေလးမေျပာနဲ႔ေမြးကင္းစကေလးေလးကေတာင္လူ႔ေလာကထဲစေရာက္လာခ်ိန္ရင္ခုန္ေနတက္ေသးတာကိုး....အိပ္ေပ်ာ္ေနေသာသူမေလးရဲ႕ေဖေဖႏွင့္ေမေမဆိုေသာရိပ္ကိုတရႈံ႕ရႈံ႕နမ္းရင္းသူႏိုးေနၿပီျဖစ္ေၾကာင္းသတင္းေပးေနေလရဲ႕........
"ဟားဟား...ထပါၿပီကြာ...တို႔သမီးေလးအေစာႀကီးႏိုးေနတာပဲကြ...."ကုတင္တစ္ဖက္ကရိပ္ရဲ႕"တို႔သမီးေလး"ဆိုေသာအသုံးအႏႈန္းေၾကာင့္မင္းဦးယာရဲ႕ခႏၶာကိုယ္တြင္းမွေသြးေၾကာေလးေတြလႈပ္ခတ္သြားေလသည္....
"ေမေမ..ဒီေန႔ေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားေနာ္"
"အင္းေပ်ာ္ေပ်ာ္သြားမယ္...မီးမီးကေအာက္မွာႀကီးႀကီးကိုေရခ်ိဳးခိုင္းၿပီးျပင္ဆင္ထားေနာ္...မုန္႔မုန္႔ေလးပါစားထား"
"ဟုတ္ကဲ့ပါရွင့္"ယိမ္းယိမ္းေလးသည္ခုန္ေပါက္၍ပါးမို႔မို႔ေလးေတြေဖာင္းတက္ေအာင္ၿပဳံးလ်က္ေျပးထြက္သြားေလသည္
"ဦးယာႏိုးေနလား"ပုံမွန္အတိုင္းသူ႔ရဲ႕မူပိုင္ေအးခ်မိးေသာအသံေလးႏွင့္ေျပာေလျပန္သည္......
"အင္း...သမီးေလးကေပ်ာ္ေနတာပဲ.."
"ဦးယာလည္းေပ်ာ္မွာပါ..."
"ကိုယ္မွမျမင္ရတာ"
"ျမင္ရမွာပါ....ကဲပါေရခ်ိဳးရေအာင္"
"အင္း...."
ေရမိုးခ်ိဳးၿပီးေနာက္မင္းဦးယာအားျပင္ဆင္ေပးကာမုန္႔စားရန္ေအာက္သို႔ပို႔ေပးခဲ့ၿပီးသူပါျပင္ဆင္လိုက္သည္....
"ကဲၿပီးပါၿပီခဗ်ာ..."
"ေယး...သြားလို႔ရၿပီကြ...."
"ဟားဟား...သြားပါမယ္ကေလးရယ္...ႀကီးႀကီးထမင္းခ်ိဳင့္ေလးေတြထည့္ၿပီးၿပီးလား..."
"ၿပီးပါၿပီရွင္"
"ဟုတ္..ဒါဆိုကြၽန္ေတာ္တို႔သြားၿပီ...စိတ္ခ်မယ္ေနာ္ႀကီးႀကီး...တစ္ခုခုဆိုကိုယ့္ကိုကိုယ္သာကာကြယ္ဒီမွာCCTVေတြရွိတယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီေတာ္"ဒီစကားသည္တစ္နည္းအားျဖင့္ႀကီးႀကီးကိုလည္းစိတ္ပူရာေရာက္သလိုအိမ္မွာလည္းCCTVတပ္ထားေၾကာင္းသတိေပးရာေရာက္သည္...ႀကီးႀကီးကထိုသို႔မလုပ္တက္ဘူးဆိုေပမယ့္လည္းဦးယာတို႔အတြက္ကေတာ့သူစိမ္းမဟုတ္လားေလ...မ်က္ႏွာမပ်က္ရေအာင္ႀကိဳတင္ကာကြယ္သင့္သည္.......
"သြားၿပီးေနာ္ႀကီးႀကီး...."
"ေအးပါေအးပါ..ေပ်ာ္ခဲ့ေနာ္ယိမ္းယိမ္းေလး"
"ဟုတ္ကဲ့ပါဖြား"
"ေအးေအး..."
ထို႔ေနာက္သူတို႔သုံးေယာက္သားထြက္လာၾကေလသည္....
"ဦးယာ...အလင္းေရာင္ကိုခံစားမိလား..."
"အင္း...."
"လက္ေလးခဏေပးမလား..."ဟုဆ္ုေတာ့လက္ေပးေလသည္...ထိုအခါယိမ္းယိမ္းေလးကိုလက္နားေခၚကာဦးယာ၏လက္ကိုထပ္ကိုင္၍
"ဒီမွာဒါယိမ္းယိမ္းေလး...ဒါေလးကမ်က္လုံးေလး၊ဒါေလးကႏွာေခါင္းေလး၊ဒါေလးကႏႈတ္ခမ္းေလး...."ဟုဆိုကာအစိတ္အပိုင္း၁ခုခ်င္းစီကိုထိေတြ႕ေစသည္..
"ၿပဳံးေနတာလားသမီးေလးက"
"ခစ္ခစ္..."
"ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ..ၿပဳံးလို႔....သမီးေလးကဂါဝန္ပန္းေရာင္ေလးဝတ္ထားတယ္"ဟုဆိုကာဂါဝန္ေလးကိုလည္းထိေတြ႕ေစသည္.....မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီးပုံေဖာ္ၾကည့္ေတာ့သူ႔ကိုၿပဳံးျပေနတဲ့သမီးေလးကခ်စ္ဖို႔ေကာင္းလိုက္တာ.......
"မင္းကေရာ...."
"ဗ်ာ..."
"ရိပ္ကေရာဘယ္လိုပုံလဲ"ႏွလုံးသားကထိန္းမရစြာသူ႔ပုံေလးကိုလည္းပုံေဖာ္ၾကည့္ခ်င္မိပါရဲ႕...အတင့္ရဲ႕လို႔ထုတ္ေမးမိေတာ့အံ့ၾသသြားတယ္ထင္ပါရဲ႕.....သူမွားသြားၿပီထင္တယ္......သို႔ေသာ္ေအးစက္ေသာလက္တစ္စုံသည္သူ႔လက္ကိုေစာနလိုလာထပ္ကိုင္ကာ....
"ဒါကြၽန္ေတာ့္မ်က္လုံး..."ဝိုင္းစက္ေနပါလားကြာ....
"ဒါေလးကႏွာေခါင္းေလး...ဒါေလးကပါး...."သမီးေလးရဲ႕ပါးေလးလိုအိအိေလး...
"ဒါေလးကႏႈတ္ခမ္း"ႏႈတ္ခမ္းေပၚသို႔လက္တင္လိုက္ခ်ိန္အိစက္ႏူးညံ့ေသာအထိအေတြ႕ေလးေၾကာင့္ႏွလုံးသားကေပါက္ထြက္မတက္ခုန္လာျပန္သည္ေၾကာင့္မေပါက္ကြဲခင္လက္ကိုအလ်င္အျမန္႐ုပ္သိမ္းလိုက္ရသည္......မ်က္မျမင္ဒုကၡိတကိုယ္လိုလူအတြက္စိတ္ေတာင္မကူးသင့္တဲ့လူသားေလးမို႔လို႔.......
"ဦးယာကြၽန္ေတာ္တို႔ကိုပုံေဖာ္ၾကည့္ၿပီးရင္...ခုကြၽန္ေတာ္ကဝွီးခ်ဲတြန္းၿပီးသမီးေလးကဦးယာရဲ႕ညာဘက္မွာရွိေနတယ္....ဒီေန႔ေတာ့ဒီနားကပန္းၿခံေလးကိုသြားၾကမယ္ေနာ္...သေဘာတူလားမီးမီးေလး"
"ဟုတ္...ေပ်ာ္ေပ်ာ္ျဖစ္ရင္ယိမ္းယိမ္းကေပ်ာ္တယ္"
"ဟုတ္ပါၿပီဗ်ာ....ဒါဆိုသြားၾကစို႔ေဖေဖ့လက္ကိုတြဲထားေနာ္မီးမီး"
"ဟုတ္"ယိမ္းယိမ္းေလးသည္မင္းဦးယာ၏လက္ကိုသူ႔လက္ေသးေသးေလးမ်ားႏွင့္ဆုပ္ကိုင္လိုက္ေလသည္.......
ထို႔ေနာက္ထမင္းဘူးေလးေတြကိုဝွီးခ်ဲေနာက္ကအိတ္ေလးထဲထည့္ကာပန္းၿခံေလးသို႔ေပ်ာ္ပြဲစြားထြက္ၾကသည္ေပါ့.....
ပန္းၿခံထဲမွာျဖစ္ေနသမွ်ကိုပုံေဖာ္ကာေျပာျပေပးေနေသာရိပ္ေၾကာင့္မင္းဦးယာတကယ္ကိုေပ်ာ္ခဲ့ရပါသည္.....အရင္ကႏိုင္ငံေပါင္းမ်ားစြာရဲ႕အလွရႈခင္းေတြကိုကိုယ္တိုင္ျမင္ဖူးခဲ့ေပမယ့္ခုသူပုံေဖာ္ေပးတဲ့ပန္းၿခံရႈခင္းေလးေလာက္လွမည္မထင္ဟုေတာင္ခံစားမိပါရဲ႕
ပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္ယိမ္းယိမ္းေလးရဲ႕စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့ရဆုံး...ပထမဆုံးေပ်ာ္ပြဲစားေလးျဖစ္သလိုမင္းဦးယာရဲ႕Accidentျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္းပထမဆုံးအႀကိမ္အျဖစ္အျပင္ျပန္ထြက္ျခင္းေပါ့....
ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့သူတို႔သားအဖရဲ႕ႏွလုံးသားထဲမွာတူညီတဲ့ေပ်ာ္႐ႊင္မႈနဲ႔ၾကည္ႏူးမႈေလးတည္ရွိေနမွာပင္...
အယ့္ေန႔ကေပါ့ကေလးမေလးဟာတစ္ေလာကလုံးမွာသူအေပ်ာ္ဆုံးဆိုတဲ့အၿပဳံးေလးနဲ႔ၿပဳံးေနၿပီးသူ႔ရဲ႕ေဖေဖကိုလည္းႏွလုံးသားေလးထဲမွာေနရာတစ္ခုစတင္ေပးခဲ့တဲ့ေန့ေလးေပါ့....လစ္ဟာေနတဲ့သူမေလးရဲ႕ႏွလုံးသားေသးေသးေလးကမထင္မွတ္ဘဲဝင္ေရာက္လာတဲ့ေမေမဆိုတဲ့သူရဲ႕သြန္သင္မႈေတြ၊ေႏြးေထြးမႈေတြေၾကာင့္ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာကိုစတင္နားလည္တက္ခဲ့သလို၊ခ်စ္ျခင္းေမတၱာကိုလည္းျပန္လည္ျပသတက္ခဲ့သည္ေပါ့......
ႏုနယ္တဲ့ကေလးငယ္ေလးေတြကို
သြန္သင္ပါ၊ဆုံးမပါ၊ပုံသြင္းေပးၾကပါ
ေမတၱာေလးေတာ့အျပည့္ပါပေစေနာ္......
ေမတၱာဆိုတာခ်စ္ပါတယ္ဆိုၿပီးျမင္ေအာင္ျပသမွမဟုတ္ပါဘူး၊ခ်စ္တယ္လို႔တဖြဖြေျပာေနမွမဟုတ္ပါဘူး.....
ကိုယ့္ရဲ႕အျပဳအမူ၊စကားသံ၊ေႏြးေထြးတက္ျခင္းေတြကေနမွတစ္ဆင့္တစ္ပါးသူဆီစီးဆင္းပါေစေလ........
ဦးယာကရိပ္ရဲ႕ေမတၱာေတြကိုမျမင္ရမထိရဘဲနဲ႔ဘာေၾကာင့္ခံစားတက္တယ္ထင္ပါသလဲ.......
ယိမ္းယိမ္းေလးကေရာ.....ခ်စ္ျခင္းေမတၱာဆိုတာထိုကဲ့သို႔နက္နဲ႔ၿပီးလွပပါတယ္.....
💖💖💖💖💖
မနက္ျဖန္ကOnly with youလာမယ္ေနာ္😘😘
Коментарі