The Morning Moon
A balming wind of the morning rise, When Sun newly on the horizon rise, I see a Moon that is not aside, But slowly is fading in azure sky. The closest friend of Earth In nights, It blessings on us bequeth With lullingly voice to us had quethe Long ago: "Sleep my dears in my embrace!" For that we thank Moon in night, For precious peace and for a quiet, For soul and mind that is not excite, That we rest under your shining light. But to see you in the morning light Is strange for my eyes and mind. Not tired looking at your visage, Yet please shine in eventide. (Though you look marvelous in daylight time) P.S. I might have some grammar mistakes.
2018-08-28 12:55:42
5
8
Коментарі
Упорядкувати
  • За популярністю
  • Спочатку нові
  • По порядку
Показати всі коментарі (8)
Jailin Derozen
@Mysterious Always welcome.
Відповісти
2018-08-28 15:30:40
1
deadone
In the age of morden poetry u show us the magic of romantic poems.(in love of nature). U have a rare talent and i love every aspect of it. Beautiful writing. Love it
Відповісти
2018-08-28 15:41:00
Подобається
Jailin Derozen
@deadone Thank you. Really to say I don't have talent, I just imitate my poetry teachers that lived centuries ago. Thanks to them I entered the poetry world, I learned from them. I have long way to go. Thank you for your heart-warming comments. Good luck in your path and I hope you will move all obstacles that stand in your way
Відповісти
2018-08-28 15:59:33
1
Схожі вірші
Всі
Темнота теней ночи ...
Пусто стало без границы Ночь взошла забрав луч дня Темны улицы, как тишины темницы , Освещает только свет одного фонаря ... Покров одеяла ночи вкрыто небо В далеке не страшны мне тени ветвей И не будоражит больше холод ветра , Что касается руками глубины очей ... Бурю льда он не приносит Темнота стала привычна мне Звук сверчков не веет грустью Больше ничего бояться нет... Свет от звёзд полны свеченьем Они стали снов мечты путей Для того , кто вдруг заблудит И поддастся темноте своей ...
44
13
1682
Моє диво
А на дворі лив дощ мов із відра, Гуляючи по вулиці рідненькій. Побачила в болоті кошеня, На мене так дивилося сумненько. Чомусь у серці так затріпотіло, Подумала забрати в дім собі, Дістала з бруду, воно муркотіло, Співаючи дорогою пісні. Ось так у мене і з'явилось диво, Мій друг пухнастий, любе кошеня. Історія насправді ця правдива, А на дворі лив дощ, мов із відра... *** У співавторстві з прекрасною Вікторією Тодавчич https://www.surgebook.com/_victoria_todavchich_ За допомогою проекту https://www.surgebook.com/weird_owl/book/proekt-pishem-sovmestno
46
5
1383