Zawgyi

ျခံေစာင့္----"အိမ္ႀကီးကလူမေနတာၾကာေပမဲ့အပတ္တိုင္းသန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ထားပါတယ္ခဗ်''

ျခံေစာင့္အဖိုးႀကီးရဲ႕စကားကို မင္းခန္႔ထည္ဝါ ေခါင္းတစ္
ခ်က္ၿငိမ့္ျပၿပီး

"ဒါဆိုအိမ္႐ွင္ေတြကေကာအဖိုး''

ျခံေစာင္႕----''သခင္မႀကီးေတြကႏိုင္ငံျခားေျပာင္းသြားၾကၿပီးလူေလးရဲ႕''

ျခံေစာင့္ဦးေလးႀကီးရဲ႕စကားကိုနားေထာင္ၿပီး မင္းခန္႔ထည္ဝါ
အိမ္ပံုစံအျပင္ပိုင္းကိုအကဲခတ္ေနေလသည္။

ေ႐ွးေဟာင္းျမန္မာယဥ္ေက်းမႈႏွင့္အညီႏိုင္ငံျခားတြင္မွာသာေတြ႔ရတတ္တဲ့ဒီႏွစ္ထပ္တိုက္စံအိမ္ေတာ္သည္အလြန္လွပသည္။လူမေနတာၾကာၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ႏွံရံတြင္သုတ္ထား
ေသာေဆးေတြဟာလဲခြာက်ေနေပမဲ့အိမ္ႀကီးရဲ႕ပံုစံကေတာ့ၾကည့္လို႔ေကာင္းေနဆဲ။ထို႔အျပင္အိမ္ပတ္ပတ္လည္တြင္အ
ျဖဴေရာင္ႏွင္းဆီပန္းမ်ားပတ္ပတ္လည္စိုက္ထားေလသည္။
အိမ္ႀကီးရဲ႕အဝင္လမ္းတြင္ေတာ့ဗလႀကီးႀကီးေယာက္်ားတစ္ဦးရဲ႕ႏွစ္ပိုက္စာေလာက္႐ွိတဲ့ေ႐ွးေဟာင္းစဥ္းအိုးႀကီးႏွစ္အိုးလဲ႐ွိသည္။ဒီအိမ္ႀကီးရဲ႕အျပင္ပိုင္းပံုစံဟာလံုးဝ မင္းခန္႔တည္ဝါ ရဲ႕အႀကိဳက္ျဖစ္ေနေလသည္။

"ဒါဆိုအဖိုးက်ေနာ္ အိမ္ထဲဝင္ၾကည့္လို႔ရမလားဗ်''

ျခံေစာင့္---''ရပါတယ္လူေလးအဖိုးကိုယ္တိုင္လိုက္ျပပါမယ္''

"ဟုတ္ကဲ့ေက်းဇူးပါအဖိုး''

ထို႔ေနာက္ျခံေစာင့္အဖိုးႀကီးလဲအိမ္ႀကီးထဲကိုအရင္ဝင္သြားေလသည္။ မင္းခန္႔ထည္ဝါ , မင္းေသာ္စံ ႏွင့္ ေမဘရဏီ တို႔လဲ
ျခံေစာင့္အဖိုးႀကီးေနာက္ကိုသာလိုက္သြားၾကသည္။

အိမ္ထဲေရာက္ေတာ့ မင္းခန္႔ထည္ဝါ လဲဒီအိမ္ႀကီးကိုခဏ
ေလာက္မွင္သက္သြားမိသည္။ထင္ထားတာတို႔ပိုလွတဲ့ဒီအိမ္
ရဲ႕ပံုစံသည္ မင္းခန္႔ထည္ဝါ ရဲ႕အႀကိဳက္ျဖစ္ေနေလသည္။

ထို႔ေနာက္ မင္းခန္႔ထည္ဝါ တို႔ေမာင္ႏွမသံုးေယာက္လဲထိုအိမ္
ႀကီးပတ္ပတ္လည္ကိုၾကည့္လိုက္ၾကည့္ေနသည္။

အိမ္ႀကီးရဲ႕ဧည့္ခန္းတြင္သာမာန္အိမ္ရဲ႕ဧည့္ခန္းထက္ႏွစ္ဆေလာက္ပိုက်ယ္ၿပီးဧည့္ခန္းတြင္သာမာန္လူတစ္ရပ္စာေလာက္႐ွိတဲ့ေ႐ွးေဟာင္ပန္အိုးႀကီးေတြလဲအလွအျဖင့္ထားထားေလသည္။ဧည့္ခန္း႐ွိစားပြဲေပၚတြင္လဲေ႐ွးေခတ္ကလူေတြအသံုး
ေသာမီးအိမ္ေလးေတြကိုပါေတြ႔ရသည္။

ထို႔အျပင္ဧည့္ခန္းဧ။္နံရံတြင္လည္းေရီးေဟာင္းပန္းခ်ီကားအ
ခ်ိဳ႕ပါခ်ိတ္ဆြဲထားေလသည္။အျဖဴေရာင္ပိတ္စျဖင့္အုပ္ထား
ထိုင္ခံုမ်ားသည္တုခါးအိမ္ေတြလိုဆိုဖာမဟုတ္ဘဲကြၽန္းျဖင့္လုပ္ထားေသာထိုင္ခံုမ်ားကိုပါေတြ႔ရသည္။

ျခံေစာင့္---
"ဒီအိမ္ထဲမွာေတာ့ႏွစ္ေယာက္အိပ္အခန္းအေပၚထပ္မွာေလးခန္းေအာက္ထပ္မွာသံုးခန္း႐ွိတယ္ေရခ်ိဳးခန္းကက်ေတာ့အေပၚထပ္မွာတစ္ခန္းေအာက္ထပ္မွာတစ္ခန္း႐ွိတယ္အေပၚထပ္မွာဘုရားခန္းလဲ႐ွိတယ္လူေလးတို႔အေပၚထပ္ကိုတတ္ၾကည့္ခ်င္ရင္အဖိုးလိုက္ျပေပးမယ္''

ျခံေစာင့္အဖိုးႀကီးကထိုသို႔ဆိုကာအိမ္ေပၚထပ္ကိုတတ္သြား
တာေၾကာင့္ မင္းခန္႔ထည္ဝါ တို႔လဲအိမ္ေပၚတတ္ကိုလိုက္
တတ္သြားသည္။

အိပ္ခန္းတစ္ခန္းစီတြင္ႏွစ္ေယာက္အိပ္ကုတင္တစ္လံုးအျပင္ဗီ႐ိုတစ္ခုလဲ႐ွိေနသည္။သန္႔႐ွင္းေရးမ်ားလုပ္ထားေသာေၾကာင့္ဖံုေတာ့မ႐ွိေပေပ။

မင္းခန္႔ထည္ဝါအခန္းေတြကိုလိုက္ၾကည့္ရင္းၾကည့္ရင္းျဖင့္ပင္အခန္းတစ္ခန္းထဲေရာက္သြားသည္။ထိုအခန္းသည္တစ္ျခားအခန္းေတြလိုအေရာင္မွိန္မွိန္ဝါညစ္ညစ္အေရာင္မ်ိဳးမဟုတ္ဘဲတစ္ခန္းလံုးအျဖဴေရာင္သုတ္ထားေလသည္။ထိုအခန္းထဲ႐ွိပစၥည္းအမ်ားစုကလဲအျဖဴေရာင္မ်ား
ျဖစ္ေလသည္။

ကြၽီ...

မင္းခန္႔ထည္ဝါ အခန္းထဲ႐ွိပစၥည္းမ်ားကိုလိုက္ၾကည့္ေနရင္တံ
ခါးဖြင္သံေၾကာင့္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အခန္းထဲကိုဘရဏီ
ဝင္လာေလသည္။

ဘရဏီ---''ဝါး...ဒီအခန္းေလးကလွလိုက္တာတစ္ခန္းလံုးအျဖဴေရာင္ေလးေတြခ်ည္းဘဲၿပီးေတာ့စာအုပ္စင္ေလးပါ႐ွိတယ္''

လ်ွပ္စစ္မီးဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ထိုအခန္း႐ွိျပတင္းေပါက္အားမဖြင့္ထားေပးမဲ့အခန္းထဲ႐ွိ ႐ွိသမ်ွပစၥည္းေလးမ်ားကိုေတာ့
ေကာင္းေကာင္းျမင္ရသည္။

မင္းခန္႔ထည္ဝါသည္အခန္႔ထဲ႐ွိစာအုပ္စင္တြင္႐ွိ႐ွိတဲ့စာအုပ္မ်ားကိုတစ္အုပခ်င္းၾကည့္ေနေလသည္။ထိုစာအုပ္စင္႐ွိစာအုပ္မ်ားကေ႐ွးေခတ္တြင္အလြန္နာမည္ႀကီး
ၿပီးအရမ္းေအာင္ျမင္ခဲ့ေသာစာအုပ္မ်ားကိုေတြ႔ရသည္။

ဘရဏီလည္းေလေကာင္းေလသန္႔မရဘဲအခန္းထဲနည္းနည္းပူေနတာေၾကာင့္အခန္း႐ွိျပတင္းေပါက္ကိုဖြင့္လိုက္သည္။ျပတင္းေပါက္ဖြင့္ဖြင့္ခ်င္းေတြ႔လိုက္ရတဲ့ျမင္ကြင္းေၾကာင့္ ဘရဏီ ခဏေလာက္ျမည္သက္မိသည္။

ဘရဏီ---''ကိုႀကီး...ကိုႀကီး..ဒီမွာလာၾကည့္''

ဘရဏီ စကားေၾကာင့္မင္းခန္႔ထည္ဝါလဲလက္ထဲက ကိုင္ထားတဲ့ စာအုပ္ကိုေနရာျပန္ထားၿပီးဘရဏီနားလာလိုက္
သည္။ဘရဏီလက္ညိဳ႕ထိုးျပရာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့

အျပာေရာင္ေရအိုင္ထဲတြင္အျဖဴေရာင္ၾကာပန္းေလးေတြ႐ွိေနသည္။ထို႔အျပင္ထိုေရကန္အနီးတြင္ အျဖဴေရာင္အပြင့္ေလး
မ်ားျဖင့္ျပည့္ႏွံေနေသာအပင္တစ္ပင္လည္း႐ွိေနေသးသည္။

ဘရဏီ---''ကိုႀကီးသြားၾကည့္ရေအာင္ေလ...ညီမေလးသြား
ၾကည့္ခ်င္တယ္''

"ေကာင္းပါၿပီးလာအဲ့ဆိုသြားမယ္''

ထို႔ေနာက္မင္းခန္႔ထည္ဝါ ႏွင့္ဘရဏီလည္း ထိုအခန္းတံခါးကိုျပန္ပိတ္ကာအျပင္ထြက္လာေလသည္။
ေလွကားနားေရာက္ေတာ့ ေသာ္စံသည္ေလွကားႏွင့္မႏွီးမေဝး
ေနရာတြင္အလွထား ထားတဲ့ပန္းအိုးႀကီးကိုအေသအခ်ာစူး
စမ္းေနၿပီး ျခံေစာင့္အဖိုးႀကီးကေတာ့ထိုေဘနားတြင္ရပ္ကာ
ပန္းအိုးအေၾကာင္းကိုေသာ္စံအား႐ွင္းျပေနေလသည္။

မင္းခန္႔ထည္ဝါ ႏွင့္ ေမဘရဏီကိုေတြေတာ့ ေသာ္စံသည္ ျခံေစာင့္အဖိုးႏွင့္စကားေျပာေနရာမွ မင္းခန္႔ထည္ဝါတို႔ဘက္လွည့္လာၿပီး

ေသာ္စံ---''ကိုႀကီးၾကည့္ၿပီးၿပီးလား''

ေသာ္စံရဲ႕အေမးကိုမင္းခန္႔ထည္ဝါကေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။
ထိုေနာက္မင္းခန္႔ထည္ဝါသည္ျခံေစာင့္အဖိုးဘက္ကိုလွည့္ကာ

"အဖိုး...က်ေနာ့္ကိုဟိုးအေနာက္မွာ႐ွိတဲ့ေရကန္ဘက္မွာလိုက္ျပလို႔ရမလား''

မင္းခန္႔ထည္ဝါ ထိုသို႔ေျပာလိုက္သည္ျခံေစာင့္အဖိုးသည္မင္း
ခန္႔ထည္ဝါကိုျပံဳးျပၿပီးေခါင္းၿငိမ့္ျပကာေအာက္ထပ္ဆင္းသြားတာေၾကာင့္မင္းခန္႔ထည္ဝါတို႔လဲထိုအဖိုးေနာက္လိုက္သြားေတာ့သည္။

ျခံအေနာက္ကိုေရာက္သြားေတာ့ခုနကအေပၚထပ္ကေနလွမ္းျမင္ရတဲ့အတိုင္းအပြင့္ျဖဴေလးမ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့စကားဝါပင္အိုႀကီးတစ္ပင္ႏွင့္ေရျပာကန္တစ္ကန္႐ွိေနသည္။ထိုေရကန္ထဲတြင္ၾကာျဖဴမ်ားပါ႐ွိေနသည္။

မင္းေသာ္စံ----''ဒီေရကဘယ္ေလာက္နက္လဲအဖိုး''

ျခံေစာင့္------''ဝါးတစ္ပင္စာေလာက္ေတာ့နက္တယ္ေမာင္ရင္..အရင္တုန္းကေတာ့ဒီကန္ထဲမွာငါးေလးေတြ႐ွိတယ္အခုေတာ့မ႐ွိေတာ့ဘူးၿပီးေတာ့ဟိုးအေနာက္မွာလဲခံေလးတစ္ျခံ႐ွိတယ္အဲ့ျခံမွာေတာ့မီးဖိုေခ်ာင္အတြက္လိုအပ္တဲ့ဟင္းသီးဟင္းရြက္ေတြစိုက္ေပးထားတယ္''

ျခံေစာင့္အဖိုးျပတဲ့ေနရာကိုမင္းခန္႔ထည္ဝါတို႔လဲလွည့္ၾကည့္လိုက္ေလသည္။ထို႔ျခံေနာက္ဘက္ကိုပတ္ၾကည့္ၿပီးမင္းခန္႔
ထည္ဝါတို႔လဲျပန္ရန္ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

ကားနားေရာက္ေတာ့မင္းခန္႔ထည္ဝါသည္ျခံေစာင့္အဖိုးကိုၾကည့္ၿပီး

"အဲ့တာဆိုက်ေနာ္မနက္ျဖန္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဖို႔ထပ္လာခဲ့မယ္ဗ်''

"ေကာင္းပါၿပီး''

"ဒါဆိုက်ေနာ့္ကိုျပန္ခြင့္ျပဳပါဦးအဖိုး''

မင္းခန္႔ထည္ဝါထိုသို႔ဆိုကာျခံေစာင့္အဖိုးကိုျပံဳးျပၿပီးကားေပၚျပန္တတ္လာခဲ့သည္။ထို႔ေနာက္မင္းခန္႔ထည္ဝါတို႔ကားသည္
လဲထိုျခံဝင္းထဲကေနေမာင္းထြက္သြားေလသည္။

(T/N အိမ္ေတြေရာင္းတာဝယ္တာေတြကိုယ္သိပ္မသိလို႔
ကိုယ္သိသ​ေလာက္ဘဲေရးလိုက္တယ္)

********

Blue Day Cafe

မနက္9:00ကေနည9:00ထိဖြင့္တဲ့ ႏိႈင္း အလုပ္လုပ္ေနတဲ့
Coffee ဆိုင္ေလးမွာ University နဲ႔လဲနီးတာေၾကာင့္
တခ်ိဳ႕ေက်ာင္းသားေတြကထို coffee ဆိုင္တြင္အခ်ိန္ပိုင္း
အလုပ္ဆင္းၾကသည္။

"က်ေနာ့္ကိုကာပူခီ်ႏိုတစ္ခြက္​ေပးပါဗ်''

ႏိႈင္းေကာ္ဖီႀကိတ္ေနရင္းCustomerတစ္ေယာက္အသံေၾကာင့္လုပ္လက္စကိုခ်ထားၿပီးႏိႈင္းရဲ႕မူပိုင္အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳျဖင့္ထို
Customerကိုျပန္ျပံဳးျပၿပီး

"ခဏေလးထိုင္ေစာင့္ေပးပါဗ်''

ႏိႈင္းထိုသို႔ေျပာၿပီးထိုCustomerအတြက္ ကာပူခ်ီႏိုေဖ်ာ္ၿပီး
သစ္ရြက္ပံုလွလွေလးဆြဲေပးလိုက္ၿပီး

"ဒီမွာလူႀကီးမင္းအတြက္ ကာပူခ်ီႏို ေလးရပါၿပီးဗ်''

ထိုသို႔ဆိုၿပီးႏိႈင္းက ကာပူခီႏိုခြက္ကိုခ်ေပးလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ထိုcustomerလဲႏိႈင္းကိုျပန္ျပံဳးျပၿပီးပိုက္ဆံ႐ွင္းလိုက္သည္။ႏိႈင္းသည္လဲသူ႔ရဲ႕မူပိုင္အျပံဳးခ်ိဳခ်ိဳေလးျဖင့္ျပံဳးျပ
ၿပီး

"ေနာက္လဲလာအားေပးပါဦးဗ်''

"ဟုတ္ကဲ့ပါဗ်''

ထို႔ေနာက္ထိုcustomerလဲႏိႈင္းကိုျပန္ျပံဳးျပၿပီးဆိုင္ထဲကထြက္သြားေလသည္။ဆိုင္ပိတ္ခ်ိန္နီးၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ဆိုင္ထဲတြင္customer
သံုးေလးေယာက္သာက်န္ေတာ့သည္။

ေသာက္ၿပီးသားခြက္ေတြပန္းကန္းေတြလိုက္သိမ္းၿပီး လင္းခ
က ႏိႈင္း ေဘးေရာက္လာၿပီး

"ႏိႈင္း,ဒီေန႔မင္းဆိုင္သိမ္းေပးရမယ္မလား''

"Omm,ဟုတ္တယ္ေလ~~~ဘာျဖစ္လို႔လဲ''

"ငါခ်ိန္းထားစရာ႐ွိလို႔...''

"Aww..အာ့ဆိုသြားေလအခုလဲဆိုင္ထဲCustomerသံုးေလးေယာက္ဘဲက်န္ေတာ့တာဆိုေတာ့ငါလုပ္ႏိုင္ပါတယ္ကြ''

"ေအေအ..ေက်းဇူးဘဲကြာ''

ထို႔ေနာက္ လင္းခ လဲအဝတ္လဲခန္းထဲဝင္ၿပီးဝန္ထမ္းအဝတ္
ကိုျပန္ခြၽတ္ၿပီးသူဝတ္လာတဲ့အဝတ္ကိုျပန္လဲကာအျပင္ထြက္လာလိုက္သည္။

"Good jobေဟ်ာင့္''

ႏႈိင္း ရဲ႕အေျပာကိုလင္းချပံဳးျပၿပီးႏိႈင္းကိုလက္ႏွစ္ေခ်ာင္း
ေထာင္ျပၿပီးအျပင္ထြက္သြားေလသည္။လင္းခထြက္သြားၿပီး
ခဏအၾကာေကာင္မေလးသံုးေယာက္ကထိုင္ေနရာကေနထလိုက္တာေၾကာင့္ႏိႈင္းလဲအျမန္ပင္တံခါးနားသြားကာတံခါးဖြင့္ေပးလိုက္ေတာ့ထိုေကာင္မေလးကႏိႈင္းကိုျပံဳးျပၿပီး

"အကိုတို႔ဆိုင္ကေကာ္ဖီလဲေသာက္လို႔လဲေကာင္း ဝန္ေဆာင္မႈကလဲေကာင္း ဝန္ထမ္းေတြကလဲအရမ္းေခ်ာတာဘဲ''

ထိုေကာင္မေလးရဲ႕စကားကိုႏိႈင္းကသူရဲ႕မူပိုင္အျပံဳးျဖင့္ျပန္ျပံဳးျပၿပီး

"အဲ့တာဆိုက်ေနာ္တို႔ဆိုင္ကိုအျမဲလာဖို႔ေမ်ွာ္လင့္ပါတယ္ဗ်''

"အကိုေျပာတာေနာ္..ေနာက္မွနင္မထုတ္နဲ႔''

"အျမဲတမ္း welcome ပါဘဲဗ်''

ႏိႈင္း ထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ထိုေကာင္မေလးကသေဘာတက်
ျပံဳးလိုက္ၿပီး

"အာ့ဆိုညီမတိုျပန္လိုက္ဦးမယ္ေနာ္အကို''

"ဂ႐ုစိုက္ျပန္ပါဗ်''

"ဟုတ္ကဲ့ ေကာင္းေသာညခ်မ္းေလးပါအကို''

"ေကာင္းေသာညခ်မ္းေလးပါဗ်''

ထို႔ေနာက္ထို႔ေကာင္မေလးသံုးေယာက္လဲ ႏိႈင္းကိုႏႈတ္ဆက္ကာ ထြက္သြားၾကေလသည္။ထိုေကာင္မေလးေတြထြက္သြားေတာ့မွႏိႈင္းလဲ ဆိုင္သိမ္းဖို႔လုပ္ရေတာ့သည္။

"မင္းတစ္ေယာက္တည္းက်န္ခဲ့တာလား''

"အေမ့!!!!''

ႏိႈင္း ေကာ္ဖီႀကိတ္စက္ကို သန္႔႐ွင္းေရးလုပ္ေနရင္းအေနာက္
ကေန႐ုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရတဲ့အသံေၾကာင့္ ႏိႈင္းလန္႔ကာ
မ႐ွိေတာတဲ့မိခင္ျဖစ္သူကိုပါ တ,မိသည္။

ထိုေနာက္ႏိႈင္းသည္အေနာက္ကိုလွည့္ၾကည့္ေတာ့ ေခါင္းမွာေသြးေတြနဲ႔YBSကားေပၚကေတြခဲ့တဲသရဲက ႏိႈင္းကိုျပံဳးျပေနသည္။ ႏိႈင္းသည္ထိုသရဲကိုမ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕
တစ္ခ်က္ၾကည့္ၿပီး လုပ္လက္စကိုျပန္လုပ္ကာ

"မင္းကဘာလို႔ဒီမွာ႐ွိေနတာလဲ''

ႏိႈင္းထိုသို႔ေမးေတာ့ထိုသရဲသည္ႏိႈင္းအေ႐ွ႕ကိုေရာက္လာကာ

"ငါဒီေန႔တစ္ေနကုန္ဒီဆိုင္ထဲမွာပါဘဲကြ...ဒါနဲ႔အခုမင္းကဒီမွာတစ္ေယာက္တည္းလား''

"မင္းဘယ္ႏွစ္ေယာက္ေတြ႔ေနလို႔လဲ''

ႏိႈင္းရဲ႕စိတ္မ႐ွည္တဲ့ေလသံေၾကာင့္ထိုသရဲကႏိႈင္းကိုျပန္ၾကည့္ကာ

"ေအးပါေမးမိတဲ့ငါကိုကမွားတာ...ကဲပါမင္းကိုသနားတဲ့အေနနဲ႔ငါဝိုင္းကူေပးမယ္''

"မလိုဘူးငါ့ဘာသာငါသိမ္းႏိုင္တယ္''

"ဒါေပမဲ့ငါကူခ်င္တယ္''

ထိုသို႔ေျပာၿပီးထိုသရဲကခပ္ျမန္ျမန္ျဖင့္ပင္သိမ္းစရာ႐ွိတာကိုသိမ္းေနသည္။ဆိုင္သိမ္းၿပီးခ်ိန္တြင္ႏိႈင္းနာရီကိုၾကည္ေတာ့
9:30ေတာင္ျဖစ္ေနေလၿပီးျဖစ္ေသာေၾကာင့္ႏိႈင္းလဲအျမန္ပင္
ဝန္ထမ္းအဝတ္ကိုသြားလွဲလိုက္သည္။ႏိႈင္းအဝတ္လွဲပီးျပန္လာေတာ့ထိုသရဲကေကာင္တာေ႐ွ႕ကခံုးတြင္ထိုင္ေနေသာေၾကာင့္

"မင္းကဘာလုပ္ေနတာလဲ''

ႏိႈင္းထိုသို႔ေမးေတာ့ထိုသရဲသည္ႏိႈင္းဘက္လွည့္ကာ

"မင္းကိုေစာင့္ေနတာေလ''

"ငါ့ကိုေစာင့္ေနတာ...ဘာလို႔ေစာင့္ေနတာလဲ''

ႏိႈင္းကသူ႔ကိုသူလက္ညိဳးထိုးၿပီးေမးလိုက္ေတာ့ထိုသရဲကသက္ျပင္းခ်ၿပီး

"ကဲပါ..လာငါတို႔အိမ္ျပန္ၾကမယ္''

ထိုသို႔ဆိုၿပီးထိုသရဲကေကာင္တာစားပြဲေပၚမွာတင္ထားတဲ့ႏိႈင္းလြယ္အိတ္ကိုယူၿပီးႏိႈင္းအနားေရာက္လာကာႏိႈင္းရဲ႕လြယ္အိတ္ကိုႏိႈင္းလက္ထဲထည့္ေပးသည္။

"ေနဦး...ေနဦး..ေဟ်ာင့္မင္းငါ့ကိုအ႐ူးလာမလုပ္နဲ႔''

"ငါမင္းကိုဘာလုပ္လို႔လဲကြ"

"မင္းငါ့အနားေရာက္လာရတဲ့မင္းရဲ႕ရည္ရြယ္ခ်က္ငါ့ကိုခုခ်က္ခ်င္းေျပာစမ္း''

"ဘာကိုလဲ''

"မင္းလဲတျခားသူေတြလိုကလဲ့စားေခ်ခိုင္းဖ့ိုအတြက္ေရာက္လာၾကတာလား''

"မဟုတ္ပါဘူးငါကဘယ္သူ႔ကိုကလဲ့စားေခ်ခိုင္းရမွာလဲငါကဒီတိုင္းဘဲမင္းနဲ႔သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခ်င္ယံုေလးပါ''

"သူငယ္ခ်င္း???''

ႏိႈင္းနားမလည္သလိုနဲ႔ထိုသိုေရရြတ္ၿပီးထိုသရဲကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ထိုသရဲကႏိႈင္းကိုျပံဳးျပၿပီး

"ငါမင္းကိုသတိထားမိတာၾကာၿပီးကြမင္းကအျမဲတမ္းတကုတ္ကုတ္နဲ႔တစ္ခုခုကိုေၾကာက္ေနသလိုလုပ္ေနတာအစကမင္းကသရဲေတြကိုျမင္ရတာဆိုတာငါမသိဘူးမနက္ကမွငါသိတာ''

ထိုသရဲေျပာတာကိုႏိႈင္းနားေထာင္ေနလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ႏိႈင္းကထိုသရဲကိုျပန္ၾကည့္ၿပီး

"မင္းေျပာခ်င္တဲ့သေဘာကမင္းကငါ့ကိုေစာင့္ၾကည့္ေနတာၾကာၿပီးဆိုတဲ့သေဘာလား''

"Ommဟုတ္တယ္,မင္းကသာသတိမထားမိလို႔ၿပီးေတာ့မင္းအခုေနေနတဲ့အခန္းကငါအရင္ကေနခဲ့တဲ့အခန္းေလ''

"ခ်ီး..ဒီလိုမွန္းသိရင္အစကတည္းကငါမငွါးပါဘူးဟ''

ႏိႈင္းထိုသို႔ေရရြတ္လိုက္ေတာ့ထိုသရဲကသေဘာတက်ရယ္ၿပီး

"ဘာမွမျဖစ္ပါဘူးဟ... ငါကလူေတြကိုေျခာက္ရတာဝါသနာ
မပါ ပါဘူးၿပီးေတာ့အခုကငါကမင္းနဲ႔သူငယ္ခ်င္းလုပ္ခ်င္ယံု
ေလးပါ က်န္တာဘာမွမ႐ွိဘူးက်ိန္ဆိုက်ိန္ရဲတယ္''

လက္သံုးေခ်ာင္းေထာင္ၿပီးေျပာေနတဲ့ထိုသရဲပံုကတကယ္ေျပာေနသလိုျဖစ္တာေၾကာင့္ႏိႈင္းလဲ ခဏ စဥ္းစားၿပီးထိုသရဲဘက္ျပန္လွည့္ကာ...

"ရတယ္မင္းငါနဲ႔သူငယ္ခ်င္းလုပ္ခ်င္လဲရတယ္''

"တကယ္လားေဟ်ာင့္''

"ဒါေပမဲ့ငါ့မွာမင္းလိုက္နာရမဲ့စည္းကမ္းခ်က္သံုးခ်က္႐ွိတယ္''

ႏိႈင္းထိုသို႔ေျပာေတာ့ထိုသရဲကဘာလဲဆိုတဲ့ပံုစံျဖင့္ႏိႈင္းကိုျပန္လွည့္ၾကည့္လာသည္။

"ပထမတစ္ခ်က္မင္းငါ့ကိုလန္႔ေအာင္မလုပ္ရဘူး
ဒုတိယတစ္ခ်က္မင္း႐ုတ္တရက္ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့ပံုနဲ႔မေပၚလာရဘူး..
ေနာက္ဆံုးတစ္ခ်က္ငါ့ကိုေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့အသံနဲ႔စကားလာမေျပာရဘူး...
ဘယ္လိုလဲသေဘာတူလား''

"ရတယ္ေလ''

"ၿပီးေတာ့မင္းေခါင္းကေသြးေတြတိပ္ေအာင္လုပ္လိုမရဘူးလား''

ႏိႈင္းထိုသို႔ေျပာေတာ့ထိုသရဲကႏိႈင္းကိုျပံဳးျပလိုက္ၿပီးလ်ွပ္တစ္ျပတ္အတြင္းသာမာန္လူတစ္ေယာက္လိုသူပံုစံေျပာင္းလိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ႏိႈင္းကိုျပန္ၾကည့္ကာ

"ဒီလိုဆိုရၿပီးလား''

"Omm,ခုနတုန္းကထက္စာရင္ေတာ့နည္းနည္းသက္သာတာေပါ့''

ႏိႈင္း ကထိုသရဲပံုစံကိုၾကည့္ၿပီးေကာက္ခ်က္ခ်လိုက္သည္။ထို႔ေနာက္ႏိႈင္းလဲဆိုင္တံခါးကိုေသခ်ာခတ္ၿပီးတိုက္ခန္းရွိရာသို႔ျပန္လာခဲ့သည္။ထိုသရဲကေတာ့နိႈင္းအေနာက္ကိုသာတေကာက္
ေကာက္လိုက္လာသည္။

*****************************************

Unicoad




ခြံစောင့်----"အိမ်ကြီးကလူမနေတာကြာပေမဲ့အပတ်တိုင်းသန့်ရှင်းရေးလုပ်ထားပါတယ်ခဗျ''

ခြံစောင့်အဖိုးကြီးရဲ့စကားကို မင်းခန့်ထည်ဝါ ခေါင်းတစ်
ချက်ငြိမ့်ပြပြီး

"ဒါဆိုအိမ်ရှင်တွေကကောအဖိုး''

ခြံစောင့်----''သခင်မကြီးတွေကနိုင်ငံခြားပြောင်းသွားကြပြီးလူလေးရဲ့''

ခြံစောင့်ဦးလေးကြီးရဲ့စကားကိုနားထောင်ပြီး မင်းခန့်ထည်ဝါ
အိမ်ပုံစံအပြင်ပိုင်းကိုအကဲခတ်နေလေသည်။

ရှေးဟောင်းမြန်မာယဉ်ကျေးမှုနှင့်အညီနိုင်ငံခြားတွင်မှာသာတွေ့ရတတ်တဲ့ဒီနှစ်ထပ်တိုက်စံအိမ်တော်သည်အလွန်လှပသည်။လူမနေတာကြာပြီးဖြစ်သောကြောင့်နှံရံတွင်သုတ်ထား
သောဆေးတွေဟာလဲခွာကျနေပေမဲ့အိမ်ကြီးရဲ့ပုံစံကတော့ကြည့်လို့ကောင်းနေဆဲ။ထို့အပြင်အိမ်ပတ်ပတ်လည်တွင်အ
ဖြူရောင်နှင်းဆီပန်းများပတ်ပတ်လည်စိုက်ထားလေသည်။
အိမ်ကြီးရဲ့အဝင်လမ်းတွင်တော့ဗလကြီးကြီးယောက်ျားတစ်ဦးရဲ့နှစ်ပိုက်စာလောက်ရှိတဲ့ရှေးဟောင်းစဉ်းအိုးကြီးနှစ်အိုးလဲရှိသည်။ဒီအိမ်ကြီးရဲ့အပြင်ပိုင်းပုံစံဟာလုံးဝ မင်းခန့်တည်ဝါ ရဲ့အကြိုက်ဖြစ်နေလေသည်။

"ဒါဆိုအဖိုးကျနော် အိမ်ထဲဝင်ကြည့်လို့ရမလားဗျ''

ခြံစောင့်---''ရပါတယ်လူလေးအဖိုးကိုယ်တိုင်လိုက်ပြပါမယ်''

"ဟုတ်ကဲ့ကျေးဇူးပါအဖိုး''

ထို့နောက်ခြံစောင့်အဖိုးကြီးလဲအိမ်ကြီးထဲကိုအရင်ဝင်သွားလေသည်။ မင်းခန့်ထည်ဝါ , မင်းသော်စံ နှင့် မေဘရဏီ တို့လဲ
ခြံစောင့်အဖိုးကြီးနောက်ကိုသာလိုက်သွားကြသည်။

အိမ်ထဲရောက်တော့ မင်းခန့်ထည်ဝါ လဲဒီအိမ်ကြီးကိုခဏ
လောက်မှင်သက်သွားမိသည်။ထင်ထားတာတို့ပိုလှတဲ့ဒီအိမ်
ရဲ့ပုံစံသည် မင်းခန့်ထည်ဝါ ရဲ့အကြိုက်ဖြစ်နေလေသည်။

ထို့နောက် မင်းခန့်ထည်ဝါ တို့မောင်နှမသုံးယောက်လဲထိုအိမ်
ကြီးပတ်ပတ်လည်ကိုကြည့်လိုက်ကြည့်နေသည်။

အိမ်ကြီးရဲ့ဧည့်ခန်းတွင်သာမာန်အိမ်ရဲ့ဧည့်ခန်းထက်နှစ်ဆလောက်ပိုကျယ်ပြီးဧည့်ခန်းတွင်သာမာန်လူတစ်ရပ်စာလောက်ရှိတဲ့ရှေးဟောင်ပန်အိုးကြီးတွေလဲအလှအဖြင့်ထားထားလေသည်။ဧည့်ခန်းရှိစားပွဲပေါ်တွင်လဲရှေးခေတ်ကလူတွေအသုံး
သောမီးအိမ်လေးတွေကိုပါတွေ့ရသည်။

ထို့အပြင်ဧည့်ခန်းဧ။်နံရံတွင်လည်းရေီးဟောင်းပန်းချီကားအ
ချို့ပါချိတ်ဆွဲထားလေသည်။အဖြူရောင်ပိတ်စဖြင့်အုပ်ထား
ထိုင်ခုံများသည်တုခါးအိမ်တွေလိုဆိုဖာမဟုတ်ဘဲကျွန်းဖြင့်လုပ်ထားသောထိုင်ခုံများကိုပါတွေ့ရသည်။

ခြံစောင့်---
"ဒီအိမ်ထဲမှာတော့နှစ်ယောက်အိပ်အခန်းအပေါ်ထပ်မှာလေးခန်းအောက်ထပ်မှာသုံးခန်းရှိတယ်ရေချိုးခန်းကကျတော့အပေါ်ထပ်မှာတစ်ခန်းအောက်ထပ်မှာတစ်ခန်းရှိတယ်အပေါ်ထပ်မှာဘုရားခန်းလဲရှိတယ်လူလေးတို့အပေါ်ထပ်ကိုတတ်ကြည့်ချင်ရင်အဖိုးလိုက်ပြပေးမယ်''

ခြံစောင့်အဖိုးကြီးကထိုသို့ဆိုကာအိမ်ပေါ်ထပ်ကိုတတ်သွား
တာကြောင့် မင်းခန့်ထည်ဝါ တို့လဲအိမ်ပေါ်တတ်ကိုလိုက်
တတ်သွားသည်။

အိပ်ခန်းတစ်ခန်းစီတွင်နှစ်ယောက်အိပ်ကုတင်တစ်လုံးအပြင်ဗီရိုတစ်ခုလဲရှိနေသည်။သန့်ရှင်းရေးများလုပ်ထားသောကြောင့်ဖုံတော့မရှိပေပေ။

မင်းခန့်ထည်ဝါအခန်းတွေကိုလိုက်ကြည့်ရင်းကြည့်ရင်းဖြင့်ပင်အခန်းတစ်ခန်းထဲရောက်သွားသည်။ထိုအခန်းသည်တစ်ခြားအခန်းတွေလိုအရောင်မှိန်မှိန်ဝါညစ်ညစ်အရောင်မျိုးမဟုတ်ဘဲတစ်ခန်းလုံးအဖြူရောင်သုတ်ထားလေသည်။ထိုအခန်းထဲရှိပစ္စည်းအများစုကလဲအဖြူရောင်များ
ဖြစ်လေသည်။

ကျွီ...

မင်းခန့်ထည်ဝါ အခန်းထဲရှိပစ္စည်းများကိုလိုက်ကြည့်နေရင်တံ
ခါးဖွင်သံကြောင့်လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ အခန်းထဲကိုဘရဏီ
ဝင်လာလေသည်။

ဘရဏီ---''ဝါး...ဒီအခန်းလေးကလှလိုက်တာတစ်ခန်းလုံးအဖြူရောင်လေးတွေချည်းဘဲပြီးတော့စာအုပ်စင်လေးပါရှိတယ်''

လျှပ်စစ်မီးဖွင့်ထားတာကြောင့်ထိုအခန်းရှိပြတင်းပေါက်အားမဖွင့်ထားပေးမဲ့အခန်းထဲရှိ ရှိသမျှပစ္စည်းလေးများကိုတော့
ကောင်းကောင်းမြင်ရသည်။

မင်းခန့်ထည်ဝါသည်အခန့်ထဲရှိစာအုပ်စင်တွင်ရှိရှိတဲ့စာအုပ်များကိုတစ်အုပချင်းကြည့်နေလေသည်။ထိုစာအုပ်စင်ရှိစာအုပ်များကရှေးခေတ်တွင်အလွန်နာမည်ကြီး
ပြီးအရမ်းအောင်မြင်ခဲ့သောစာအုပ်များကိုတွေ့ရသည်။

ဘရဏီလည်းလေကောင်းလေသန့်မရဘဲအခန်းထဲနည်းနည်းပူနေတာကြောင့်အခန်းရှိပြတင်းပေါက်ကိုဖွင့်လိုက်သည်။ပြတင်းပေါက်ဖွင့်ဖွင့်ချင်းတွေ့လိုက်ရတဲ့မြင်ကွင်းကြောင့် ဘရဏီ ခဏလောက်မြည်သက်မိသည်။

ဘရဏီ---''ကိုကြီး...ကိုကြီး..ဒီမှာလာကြည့်''

ဘရဏီ စကားကြောင့်မင်းခန့်ထည်ဝါလဲလက်ထဲက ကိုင်ထားတဲ့ စာအုပ်ကိုနေရာပြန်ထားပြီးဘရဏီနားလာလိုက်
သည်။ဘရဏီလက်ညို့ထိုးပြရာကိုကြည့်လိုက်တော့

အပြာရောင်ရေအိုင်ထဲတွင်အဖြူရောင်ကြာပန်းလေးတွေရှိနေသည်။ထို့အပြင်ထိုရေကန်အနီးတွင် အဖြူရောင်အပွင့်လေး
များဖြင့်ပြည့်နှံနေသောအပင်တစ်ပင်လည်းရှိနေသေးသည်။

ဘရဏီ---''ကိုကြီးသွားကြည့်ရအောင်လေ...ညီမေလးသြား
ကြည့်ချင်တယ်''

"ကောင်းပါပြီးလာအဲ့ဆိုသွားမယ်''

ထို့နောက်မင်းခန့်ထည်ဝါ နှင့်ဘရဏီလည်း ထိုအခန်းတံခါးကိုပြန်ပိတ်ကာအပြင်ထွက်လာလေသည်။
လှေကားနားရောက်တော့ သော်စံသည်လှေကားနှင့်မနှီးမဝေး
နေရာတွင်အလှထား ထားတဲ့ပန်းအိုးကြီးကိုအသေအချာစူး
စမ်းနေပြီး ခြံစောင့်အဖိုးကြီးကတော့ထိုဘေနားတွင်ရပ်ကာ
ပန်းအိုးအကြောင်းကိုသော်စံအားရှင်းပြနေလေသည်။

မင်းခန့်ထည်ဝါ နှင့် မေဘရဏီကိုတွေတော့ သော်စံသည် ခြံစောင့်အဖိုးနှင့်စကားပြောနေရာမှ မင်းခန့်ထည်ဝါတို့ဘက်လှည့်လာပြီး

သော်စံ---''ကိုကြီးကြည့်ပြီးပြီးလား''

သော်စံရဲ့အမေးကိုမင်းခန့်ထည်ဝါကခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။
ထိုနောက်မင်းခန့်ထည်ဝါသည်ခြံစောင့်အဖိုးဘက်ကိုလှည့်ကာ

"အဖိုး...ကျနော့်ကိုဟိုးအနောက်မှာရှိတဲ့ရေကန်ဘက်မှာလိုက်ပြလို့ရမလား''

မင်းခန့်ထည်ဝါ ထိုသို့ပြောလိုက်သည်ခြံစောင့်အဖိုးသည်မင်း
ခန့်ထည်ဝါကိုပြုံးပြပြီးခေါင်းငြိမ့်ပြကာအောက်ထပ်ဆင်းသွားတာကြောင့်မင်းခန့်ထည်ဝါတို့လဲထိုအဖိုးနောက်လိုက်သွားတော့သည်။

ခြံအနောက်ကိုရောက်သွားတော့ခုနကအပေါ်ထပ်ကနေလှမ်းမြင်ရတဲ့အတိုင်းအပွင့်ဖြူလေးများနှင့်ပြည့်နှက်နေတဲ့စကားဝါပင်အိုကြီးတစ်ပင်နှင့်ရေပြာကန်တစ်ကန်ရှိနေသည်။ထိုရေကန်ထဲတွင်ကြာဖြူများပါရှိနေသည်။

မင်းသော်စံ----''ဒီရေကဘယ်လောက်နက်လဲအဖိုး''

ခြံစောင့်------''ဝါးတစ်ပင်စာလောက်တော့နက်တယ်မောင်ရင်..အရင်တုန်းကတော့ဒီကန်ထဲမှာငါးလေးတွေရှိတယ်အခုတော့မရှိတော့ဘူးပြီးတော့ဟိုးအနောက်မှာလဲခံလေးတစ်ခြံရှိတယ်အဲ့ခြံမှာတော့မီးဖိုချောင်အတွက်လိုအပ်တဲ့ဟင်းသီးဟင်းရွက်တွေစိုက်ပေးထားတယ်''

ခြံစောင့်အဖိုးပြတဲ့နေရာကိုမင်းခန့်ထည်ဝါတို့လဲလှည့်ကြည့်လိုက်လေသည်။ထို့ခြံနောက်ဘက်ကိုပတ်ကြည့်ပြီးမင်းခန့်
ထည်ဝါတို့လဲပြန်ရန်ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

ကားနားရောက်တော့မင်းခန့်ထည်ဝါသည်ခြံစောင့်အဖိုးကိုကြည့်ပြီး

"အဲ့တာဆိုကျနော်မနက်ဖြန်စာချုပ်ချုပ်ဖို့ထပ်လာခဲ့မယ်ဗျ''

"ကောင်းပါပြီး''

"ဒါဆိုကျနော့်ကိုပြန်ခွင့်ပြုပါဦးအဖိုး''

မင်းခန့်ထည်ဝါထိုသို့ဆိုကာခြံစောင့်အဖိုးကိုပြုံးပြပြီးကားပေါ်ပြန်တတ်လာခဲ့သည်။ထို့နောက်မင်းခန့်ထည်ဝါတို့ကားသည်
လဲထိုခြံဝင်းထဲကနေမောင်းထွက်သွားလေသည်။

(T/N အိမ်တွေရောင်းတာဝယ်တာတွေကိုယ်သိပ်မသိလို့
ကိုယ္သိသလောက်ဘဲရေးလိုက်တယ်)

********

Blue Day Cafe

မနက်9:00ကေနည9:00ထိဖွင့်တဲ့ နှိုင်း အလုပ်လုပ်နေတဲ့
Coffee ဆိုင်လေးမှာ University နဲ့လဲနီးတာကြောင့်
တချို့ကျောင်းသားတွေကထို coffee ဆိုင်တွင်အချိန်ပိုင်း
အလုပ်ဆင်းကြသည်။

"ကျနော့်ကိုကာပူခီျနိုတစ်ခွက်ပေးပါဗျ''

နှိုင်းကော်ဖီကြိတ်နေရင်းCustomerတစ်ယောက်အသံကြောင့်လုပ်လက်စကိုချထားပြီးနှိုင်းရဲ့မူပိုင်အပြုံးချိုချိုဖြင့်ထို
Customerကိုပြန်ပြုံးပြပြီး

"ခဏလေးထိုင်စောင့်ပေးပါဗျ''

နှိုင်းထိုသို့ပြောပြီးထိုCustomerအတွက် ကာပူချီနိုဖျော်ပြီး
သစ်ရွက်ပုံလှလှလေးဆွဲပေးလိုက်ပြီး

"ဒီမှာလူကြီးမင်းအတွက် ကာပူချီနို လေးရပါပြီးဗျ''

ထိုသို့ဆိုပြီးနှိုင်းက ကာပူခီနိုခွက်ကိုချပေးလိုက်သည်။ထို့နောက်ထိုcustomerလဲနှိုင်းကိုပြန်ပြုံးပြပြီးပိုက်ဆံရှင်းလိုက်သည်။နှိုင်းသည်လဲသူ့ရဲ့မူပိုင်အပြုံးချိုချိုလေးဖြင့်ပြုံးပြ
ပြီး

"နောက်လဲလာအားပေးပါဦးဗျ''

"ဟုတ်ကဲ့ပါဗျ''

ထို့နောက်ထိုcustomerလဲနှိုင်းကိုပြန်ပြုံးပြပြီးဆိုင်ထဲကထွက်သွားလေသည်။ဆိုင်ပိတ်ချိန်နီးပြီးဖြစ်သောကြောင့်ဆိုင်ထဲတွင်customer
သုံးလေးယောက်သာကျန်တော့သည်။

သောက်ပြီးသားခွက်တွေပန်းကန်းတွေလိုက်သိမ်းပြီး လင်းခ
က နှိုင်း ဘေးရောက်လာပြီး

"နှိုင်း,ဒီနေ့မင်းဆိုင်သိမ်းပေးရမယ်မလား''

"Omm,ဟုတ်တယ်လေ~~~ဘာဖြစ်လို့လဲ''

"ငါချိန်းထားစရာရှိလို့...''

"Aww..အာ့ဆိုသွားလေအခုလဲဆိုင်ထဲCustomerသုံးလေးယောက်ဘဲကျန်တော့တာဆိုတော့ငါလုပ်နိုင်ပါတယ်ကွ''

"အေအေ..ကျေးဇူးဘဲကွာ''

ထို့နောက် လင်းခ လဲအဝတ်လဲခန်းထဲဝင်ပြီးဝန်ထမ်းအဝတ်
ကိုပြန်ချွတ်ပြီးသူဝတ်လာတဲ့အဝတ်ကိုပြန်လဲကာအပြင်ထွက်လာလိုက်သည်။

"Good jobဟျောင့်''

နှိုင်း ရဲ့အပြောကိုလင်းခပြုံးပြပြီးနှိုင်းကိုလက်နှစ်ချောင်း
ထောင်ပြပြီးအပြင်ထွက်သွားလေသည်။လင်းခထွက်သွားပြီး
ခဏအကြာကောင်မလေးသုံးယောက်ကထိုင်နေရာကနေထလိုက်တာကြောင့်နှိုင်းလဲအမြန်ပင်တံခါးနားသွားကာတံခါးဖွင့်ပေးလိုက်တော့ထိုကောင်မလေးကနှိုင်းကိုပြုံးပြပြီး

"အကိုတို့ဆိုင်ကကော်ဖီလဲသောက်လို့လဲကောင်း ဝန်ဆောင်မှုကလဲကောင်း ဝန်ထမ်းတွေကလဲအရမ်းချောတာဘဲ''

ထိုကောင်မလေးရဲ့စကားကိုနှိုင်းကသူရဲ့မူပိုင်အပြုံးဖြင့်ပြန်ပြုံးပြပြီး

"အဲ့တာဆိုကျနော်တို့ဆိုင်ကိုအမြဲလာဖို့မျှော်လင့်ပါတယ်ဗျ''

"အကိုပြောတာနော်..နောက်မှနင်မထုတ်နဲ့''

"အမြဲတမ်း welcome ပါဘဲဗ်''

နှိုင်း ထိုသို့ပြောလိုက်တော့ထိုကောင်မလေးကသဘောတကျ
ပြုံးလိုက်ပြီး

"အာ့ဆိုညီမတိုပြန်လိုက်ဦးမယ်နော်အကို''

"ဂရုစိုက်ပြန်ပါဗျ''

"ဟုတ်ကဲ့ ကောင်းသောညချမ်းလေးပါအကို''

"ကောင်းသောညချမ်းလေးပါဗျ''

ထို့နောက်ထို့ကောင်မလေးသုံးယောက်လဲ နှိုင်းကိုနှုတ်ဆက်ကာ ထွက်သွားကြလေသည်။ထိုကောင်မလေးတွေထွက်သွားတော့မှနှိုင်းလဲ ဆိုင်သိမ်းဖို့လုပ်ရတော့သည်။

"မင်းတစ်ယောက်တည်းကျန်ခဲ့တာလား''

"အေမ့!!!!''

နှိုင်း ကော်ဖီကြိတ်စက်ကို သန့်ရှင်းရေးလုပ်နေရင်းအနောက်
ကနေရုတ်တရက်ကြားလိုက်ရတဲ့အသံကြောင့် နှိုင်းလန့်ကာ
မရှိတောတဲ့မိခင်ဖြစ်သူကိုပါ တ,မိသည်။

ထိုနောက်နှိုင်းသည်အနောက်ကိုလှည့်ကြည့်တော့ ခေါင်းမှာသွေးတွေနဲ့YBSကားပေါ်ကတွေခဲ့တဲသရဲက နှိုင်းကိုပြုံးပြနေသည်။ နှိုင်းသည်ထိုသရဲကိုမျက်မှောင်ကျုံ့
တစ်ချက်ကြည့်ပြီး လုပ်လက်စကိုပြန်လုပ်ကာ

"မင်းကဘာလို့ဒီမှာရှိနေတာလဲ''

နှိုင်းထိုသို့မေးတော့ထိုသရဲသည်နှိုင်းအရှေ့ကိုရောက်လာကာ

"ငါဒီနေ့တစ်နေကုန်ဒီဆိုင်ထဲမှာပါဘဲကွ...ဒါနဲ့အခုမင်းကဒီမှာတစ်ယောက်တည်းလား''

"မင်းဘယ်နှစ်ယောက်တွေ့နေလို့လဲ''

နှိုင်းရဲ့စိတ်မရှည်တဲ့လေသံကြောင့်ထိုသရဲကနှိုင်းကိုပြန်ကြည့်ကာ

"အေးပါမေးမိတဲ့ငါကိုကမှားတာ...ကဲပါမင်းကိုသနားတဲ့အနေနဲ့ငါဝိုင်းကူပေးမယ်''

"မလိုဘူးငါ့ဘာသာငါသိမ်းနိုင်တယ်''

"ဒါပေမဲ့ငါကူချင်တယ်''

ထိုသို့ပြောပြီးထိုသရဲကခပ်မြန်မြန်ဖြင့်ပင်သိမ်းစရာရှိတာကိုသိမ်းနေသည်။ဆိုင်သိမ်းပြီးချိန်တွင်နှိုင်းနာရီကိုကြည်တော့
9:30တောင်ဖြစ်နေလေပြီးဖြစ်သောကြောင့်နှိုင်းလဲအမြန်ပင်
ဝန်ထမ်းအဝတ်ကိုသွားလှဲလိုက်သည်။နှိုင်းအဝတ်လှဲပီးပြန်လာတော့ထိုသရဲကကောင်တာရှေ့ကခုံးတွင်ထိုင်နေသောကြောင့်

"မင်းကဘာလုပ်နေတာလဲ''

နှိုင်းထိုသို့မေးတော့ထိုသရဲသည်နှိုင်းဘက်လှည့်ကာ

"မင်းကိုစောင့်နေတာလေ''

"ငါ့ကိုစောင့်နေတာ...ဘာလို့စောင့်နေတာလဲ''

နှိုင်းကသူ့ကိုသူလက်ညိုးထိုးပြီးမေးလိုက်တော့ထိုသရဲကသက်ပြင်းချပြီး

"ကဲပါ..လာငါတို့အိမ်ပြန်ကြမယ်''

ထိုသို့ဆိုပြီးထိုသရဲကကောင်တာစားပွဲပေါ်မှာတင်ထားတဲ့နှိုင်းလွယ်အိတ်ကိုယူပြီးနှိုင်းအနားရောက်လာကာနှိုင်းရဲ့လွယ်အိတ်ကိုနှိုင်းလက်ထဲထည့်ပေးသည်။

"နေဦး...နေဦး..ဟျောင့်မင်းငါ့ကိုအရူးလာမလုပ်နဲ့''

"ငါမင်းကိုဘာလုပ်လို့လဲကွ"

"မင်းငါ့အနားရောက်လာရတဲ့မင်းရဲ့ရည်ရွယ်ချက်ငါ့ကိုခုချက်ချင်းပြောစမ်း''

"ဘာကိုလဲ''

"မင်းလဲတခြားသူတွေလိုကလဲ့စားချေခိုင်းဖ့ိုအတွက်ရောက်လာကြတာလား''

"မဟုတ်ပါဘူးငါကဘယ်သူ့ကိုကလဲ့စားချေခိုင်းရမှာလဲငါကဒီတိုင်းဘဲမင်းနဲ့သူငယ်ချင်းဖြစ်ချင်ယုံလေးပါ''

"သူငယ်ချင်း???''

နှိုင်းနားမလည်သလိုနဲ့ထိုသိုရေရွတ်ပြီးထိုသရဲကိုကြည့်လိုက်တော့ထိုသရဲကနှိုင်းကိုပြုံးပြပြီး

"ငါမင်းကိုသတိထားမိတာကြာပြီးကွမင်းကအမြဲတမ်းတကုတ်ကုတ်နဲ့တစ်ခုခုကိုကြောက်နေသလိုလုပ်နေတာအစကမင်းကသရဲတွေကိုမြင်ရတာဆိုတာငါမသိဘူးမနက်ကမှငါသိတာ''

ထိုသရဲပြောတာကိုနှိုင်းနားထောင်နေလိုက်သည်။ထို့နောက်နှိုင်းကထိုသရဲကိုပြန်ကြည့်ပြီး

"မင်းပြောချင်တဲ့သဘောကမင်းကငါ့ကိုစောင့်ကြည့်နေတာကြာပြီးဆိုတဲ့သဘောလား''

"Ommဟုတ်တယ်,မင်းကသာသတိမထားမိလို့ပြီးတော့မင်းအခုနေနေတဲ့အခန်းကငါအရင်ကနေခဲ့တဲ့အခန်းလေ''

"ချီး..ဒီလိုမှန်းသိရင်အစကတည်းကငါမငှါးပါဘူးဟ''

နှိုင်းထိုသို့ရေရွတ်လိုက်တော့ထိုသရဲကသဘောတကျရယ်ပြီး

"ဘာမှမဖြစ်ပါဘူးဟ... ငါကလူတွေကိုခြောက်ရတာဝါသနာ
မပါ ပါဘူးပြီးတော့အခုကငါကမင်းနဲ့သူငယ်ချင်းလုပ်ချင်ယုံ
လေးပါ ကျန်တာဘာမှမရှိဘူးကျိန်ဆိုကျိန်ရဲတယ်''

လက်သုံးချောင်းထောင်ပြီးပြောနေတဲ့ထိုသရဲပုံကတကယ်ပြောနေသလိုဖြစ်တာကြောင့်နှိုင်းလဲ ခဏ စဉ်းစားပြီးထိုသရဲဘက်ပြန်လှည့်ကာ...

"ရတယ်မင်းငါနဲ့သူငယ်ချင်းလုပ်ချင်လဲရတယ်''

"တကယ်လားဟျောင့်''

"ဒါပေမဲ့ငါ့မှာမင်းလိုက်နာရမဲ့စည်းကမ်းချက်သုံးချက်ရှိတယ်''

နှိုင်းထိုသို့ပြောတော့ထိုသရဲကဘာလဲဆိုတဲ့ပုံစံဖြင့်နှိုင်းကိုပြန်လှည့်ကြည့်လာသည်။

"ပထမတစ်ချက်မင်းငါ့ကိုလန့်အောင်မလုပ်ရဘူး
ဒုတိယတစ်ချက်မင်းရုတ်တရက်ကြောက်စရာကောင်းတဲ့ပုံနဲ့မပေါ်လာရဘူး..
နောက်ဆုံးတစ်ချက်ငါ့ကိုကြောက်စရာကောင်းတဲ့အသံနဲ့စကားလာမပြောရဘူး...
ဘယ္လိုလဲသေဘာတူလား''

"ရတယ်လေ''

"ပြီးတော့မင်းခေါင်းကသွေးတွေတိပ်အောင်လုပ်လိုမရဘူးလား''

နှိုင်းထိုသို့ပြောတော့ထိုသရဲကနှိုင်းကိုပြုံးပြလိုက်ပြီးလျှပ်တစ်ပြတ်အတွင်းသာမာန်လူတစ်ယောက်လိုသူပုံစံပြောင်းလိုက်သည်။ထို့နောက်နှိုင်းကိုပြန်ကြည့်ကာ

"ဒီလိုဆိုရပြီးလား''

"Omm,ခုနတုန်းကထက်စာရင်တော့နည်းနည်းသက်သာတာပေါ့''

နှိုင်း ကထိုသရဲပုံစံကိုကြည့်ပြီးကောက်ချက်ချလိုက်သည်။ထို့နောက်နှိုင်းလဲဆိုင်တံခါးကိုသေချာခတ်ပြီးတိုက်ခန်းရှိရာသို့ပြန်လာခဲ့သည်။ထိုသရဲကတော့နှိုင်းအနောက်ကိုသာတကောက်
ကောက်လိုက်လာသည်။

*****************************************