Zawgyi

"မလုပ္ပါနဲ႔ ေတာင္း..ေတာင္းပန္ပါတယ္ သမီးကိုဒီလိုမလုပ္နဲ႔...ေတာင္းပန္ပါတယ္...ဟီးအီး...''

ထိုေကာင္မေလးရဲ႕ေတာင္းပန္စကားကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈ့ကာသူတို႔လုပ္စရာ႐ွိတာသာဆက္လုပ္ေနေလသည္။နာက်င္လြန္းလို႔
ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ထိုသနားစရာေကာင္မေလးကို ေမေမေလး ဆိုတဲ့အမ်ိဳးသမီးက ဝိုင္ေသာက္ရင္းဇိမ္ခံၿပီးထိုင္ၾကည့္ေန
ေလသည္။

"ေမေမေလး..ေတာင္းပန္ပါတယ္ သမီးကိုလြတ္ေပးပါေနာ္''

ထိုမိန္းမပ်ိဳေလးရဲ႕စကားကိုလ်စ္လ်ဴ႐ႈ့ကာထိုအမ်ိဳးသမီးကဝိုင္ေသာက္ရင္းျဖစ္ပင္ထိုမိန္းမပ်ိဳနားကဗလႀကီးႀကီးနဲ႔ေယာက္်ားေလးႏွစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာ

"မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္လုပ္စရာ႐ွိတာျမန္ျမန္လုပ္ၿပီးရင္လက္စပါ
တစ္ခါတည္းေဖ်ာက္လိုက္''

ထိုအမ်ိဳးသမီးထိုသိုဆိုကာမ်က္ရည္အဝိုင္းသားနဲ႔သနားစရာျဖင့္သူ႔ကိုၾကည့္ေနတဲ့မိန္းမပ်ိဳကိုတခ်က္ၾကည့္ၿပီးအခန္းျပင္ထြက္သြားလိုက္သည္။

ထြက္သြားတဲ့ထိုအမ်ိဳးသမီးရဲ႕ေနာက္ေက်ာကိုၾကည့္ၿပီးထိုမိန္းမပ်ိဳေလးရဲ႕ပါးျပင္တြင္မ်က္ရည္တစ္ခ်ိဳ႕က်ခဲ့သည္။

ထိုေန႔ညတြင္ႏွင္းစံအိမ္ေတာ္ရဲ႕ေျမေအာက္ခန္းတြင္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္စူးစူးဝါးဝါးေအာ္သံႏွင့္အတူေသြးအိုင္တြင္အသက္ေပ်ာက္ေနၿပီးျဖစ္တဲ့အမျဖစ္သူကိုၾကည့္ကာအသက္၈ႏွစ္အရြယ္ကေလးတစ္ေယာက္သည္ထိုႏွင္းစံအိမ္ေတာ္ႏွင့္ေဝးရာကိုထြက္ေျပးလာမိသည္။

မ်က္လံုးထဲထိုထိန္႔လန္႔စရာျမင္ကြင္းကိုျပန္ျမင္ေယာင္ရင္းထိုကေလးသည္အေၾကာက္လြန္ကာထိုအေဝးေျပလမ္းမႀကီးေဘးတြင္သာသတိေမ့ခဲ့သည္။

ထို႔လျပည့္ညတြင္ႏွင္းစံအိမ္ေတာ့ရဲ႕အေနာက္ဘက္၌လူႏွစ္ေယာက္သည္တြင္းတူေနေလသည္။ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕ရဲ႕ဒီဇင္ဘာလမွာလူတိုင္းေအးေနၾကေပမဲ့ထိုလူႏွစ္ေယာက္ကေတာတစ္ကိုယ္လံုးေခြၽးေတြစိုစြဲေနေလသည္။

ထိုေဘးနားတြင္ေတာ့ပိတ္စအျဖဴျဖင့္အေသအခ်ာဖံုးထားတဲ့မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕အေလာင္းလဲ႐ွိေနသည္။
အရင္ေနေတြတြင္တိတ္ဆိတ္ေနတတ္တဲ့ထိုပတ္ဝန္းက်င္ကယေန႔ညတြင္ေတာ့ေခြးအူသံမ်ားသာၾကားေနရသည္။

"အာ....ဝူး.....ဝူး.....ဝူး...''

"အူး.....အူး...''

တစ္ခုခုကိုဆြဲဆြဲငင္ငင္အူေနတဲ့ေခြးအူသံေၾကာင့္ထိုလူႏွစ္ေယာက္သည္တြင္းတူတာကိုခနရပ္ကာပတ္ဝန္းက်င္အေျခအေနကိုအကဲခတ္ၾကည့္ေနေလသည္။ထို႔ေနာက္အရပ္နည္းနည္းပုတဲ့တစ္ေယာက္ကက်န္တစ္ေယာက္ကိုၾကည့္ကာ

"ေဟ်ာင့္...အခုအေျခအေနကသိပ္မေကာင္းသလိုဘဲေနာ္ေခြးေတြစူးစူးဝါးဝါးအူေနတယ္..ငါ့အထင္ေတာ့..

ထိုလူထိုသို႔ေျပာကာစကားကိုတစ္ဝက္ျဖတ္ၿပီးေဘးနားကအဝတ္ျဖဴနဲ႔အုပ္ထားတဲ့ေကာင္မေလးရဲ႕အေလာင္းကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္တာေၾကာင့္က်န္တစ္ေယာက္လဲ

"မဟုတ္တာမေျပာနဲ႔ေဟ်ာင့္ျမန္ျမန္လုပ္ေတာ္ၾကာမမႀကီးလာလို႔မၿပီးရင္ငါတို႔ပါေသလိမ့္မယ္ကြ''

"ေအးပါကြာ''

ထို႔ေနာက္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လည္းအျမန္ပင္တြင္းကိုတူးၿပီးထိုမိန္းကေလးအေလာင္းကိုထိုတြင့္ထဲခ်ကာေျမႀကီးကိုေသေသခ်ာခ်ာျပန္ဖံုးၿပီးထိုေျမပံုေပၚတြင္လူမရိပ္မိေအာင္ခံုတန္းလ်ား႐ွည္ပါတင္ထားလိုက္သည္။

အကုန္လံုးလုပ္ၿပီးသည္ႏွင့္သူတို႔ႏွစ္ေယာက္လဲအျမန္ပင္ထိုေနရာကေနထြက္ခြာသြားေလသည္။ထြက္ခြာသြားတဲ့သူတို႔ရဲ႕ေနာက္ေက်ာကိုတစ္စံုတစ္ေယာက္ကစိုက္ၾကည့္ေနတာကိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့သတိထားမိမယ္မထင္။

ဆယ့္သံုးႏွစ္ခန္႔ၾကာေသာ္>>>

*****

မဂၤလာဒံုေလဆိပ္တြင္>>>

ျပည္ပအသြားအျပန္ေလယာဥ္တစ္စီးသည္အ႐ွိန္ကိုတျဖည္းျဖည္းေလ်ာ့ကာေျမေပၚသို႔ဆင္းသက္လာေလသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံေျမေပၚတြင္ေျခခ်ရင္းေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အသက္ကိုျပင္းျပင္း႐ွဴကာ

"ဝါး..ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ေလထုႀကီးကလတ္ဆတ္လိုက္တာကြာ''

ထိုသိုေရရြတ္လိုက္ၿပီးေဘးနားတြင္ခ်ထားတဲ့laggageကိုယူကာသူ႔ကိုလာႀကိဳတဲ့မိသားစုေလးထံသို႔ေလ်ွာက္လာေလသည္။

အရပ္6'2ေလာက္႐ွိၿပီး႐ွပ္အျဖဴနဲ႔လည္သာကုပ္အမဲကိုလိုက္ဖက္စြာတြဲဝတ္ထားတဲ့ထိုေကာင္ေလးသည္ေလဆိပ္ကလူေတြရဲ႕အာရံုကိုဖမ္းစားထားသလိုအကုန္လံုးကသူ႔ကိုၾကည့္ေနသည္။ထိုေကာင္ေလးကေတာအဲ့လူေတြရဲ႕အာရံုကိုဂ႐ုစိုက္ပံု
မေပၚေပ။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ နာမည္ႀကီးေဆးရံုျဖစ္တဲ့  Yugo Family Hospital ရဲ႕ပိုင္႐ွင္ျဖစ္တဲ့ ဦးမင္းဓန ႏွင့္ ေဒၚေမသန္း တို႔ဧ။္သားႀကီး မင္းခန္႔ထည္ဝါ သာျဖစ္သည္။

မင္းခန္႔ထည္ဝါ လဲေလဆိပ္ကလူေတြရဲ႕အၾကည့္ကိုလ်စ္လ်ဴ
႐ႈ့ၿပီးေလ်ွာက္လာလိုက္သည္။အနားေရာက္ေတာ့ေကာင္ေလး
တစ္ေယာက္ကသူ႔ကိုလက္ယက္ေခၚေနတာေၾကာင့္ မင္းခန္႔
ထည္ဝါ လဲထိုေကာင္ေလးလွမ္းေခၚတဲ့ေနရာကိုသာသြား
လိုက္သည္။

"ကိုႀကီး...က်ေနာ္ဒီမွာ..''

မင္းခန္႔ထည္ဝါ လဲ ညီျဖစ္သူလက္ယက္ေခၚတဲ့ေနရာကိုသာ
ခပ္တည္တည္နဲ႔ေလ်ွာက္လာေလသည္။အနားေရာက္ေတာ့
ညီျဖစ္သူသည္ မင္းခန္႔ထည္ဝါ ရဲ႕လက္ထဲကLaggage
ကိုယူလိုက္ၿပီး

"လာကိုႀကီးအိမ္ျပန္ၾကမယ္.. ။အိမ္မွာေမေမတို႔ေစာင့္ေနတယ္ ''

"Omm''

ထို႔ေနာက္ညီအကိုႏွစ္ေယာက္လဲေလဆိပ္အျပင္ထြက္လာကာစံအိမ္သို႔သာျပန္လာခဲ့သည္။စံအိမ္ေရာက္ေသာအခါတြင္
အိမ္ေစမ်ားသည္ မင္းခန္႔ထည္ဝါ ရဲ႕ျပန္အလာကိုေစာင့္ကာ
အိမ္ေ႐ွ႕အဝင္ေပါက္တြင္ရပ္ေနၾကသည္။

ကားရပ္လိုက္သည္ႏွင့္ မင္းခန္႔ထည္ဝါ လဲကားေပၚကဆင္း
ကာအိမ္ထဲသို႔ဝင္လာခဲ့သည္။ မင္းခန္႔ထည္ဝါ အိမ္ထဲဝင္လာ
သည္ကိုေတြ႔သည္ႏွင့္ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚေမသန္း ကသားျဖစ္
သူကိုအားရပါးရ ဆီးႀကိဳေနေလသည္။

Mom - '' ၾကည့္ပါဦးကြယ္ ေမေမသားႀကီးက ပိန္လာလိုက္တာကြယ္..။''

မိခင္ျဖစ္သူရဲ႕ရဲ႕စကားကို မင္းခန္႔ထည္ဝါ အျပင္အေနာက္မွာရပ္ေနတဲ့အေဖနဲ႔ညီမေလးကပါရယ္လိုက္
မိသည္။

ေဒၚေမသန္းသည္သားျဖစ္သူဘယ္ေလာက္ဘဲအရြယ္ေရာက္ေနသည္ျဖစ္ေစသူ႔မ်က္လံုးထဲတြင္ေတာ့ကေလးသာသာအရြယ္သာျဖစ္သည္။

Mom -''ဟိုမွာေနမေကာင္းလို႔လားသားရဲ႕ ၾကည့္ပါဦးအရင္ကထက္ပိန္လာလိုက္တာကြယ္''

"မပိန္ပါဘူးေမေမရဲ႕ ေမေမစိတ္ထင္လို႔ပါ''

မိခင္ျဖစ္သူရဲ႕စကားကသူထို႔သို႔သာျပန္တံု႔ျပန္လိုက္သည္။

Dad -''သားႀကီးဘယ္လိုလဲဟိုမွာေနရတာအဆင္ေျပလား''

"အဆင္ေျပပါတယ္ေဖေဖ..''

ဘရဏီ - ''ထမင္းစားရေအာင္ေလဗိုက္ဆာေနၿပီး''

ေမဘရဏီထိုသို႔ဝင္ေျပာမွအကုန္လံုးကရယ္ကာစကားျဖတ္ၿပီးထမင္းစားဖို႔ထမင္းစားခန္းထဲဝင္သြားၾကသည္။
ထမင္းစားခန္းစားပြဲေပၚတြင္ေတာ့ဟင္းမ်ိဳးစံုခ်ထားသည္ကိုေတြ႔ရသည္။

အကုန္လံုးကလဲသူတို႔ထိုင္သည့္ခံုတြင္အသီးသီးဝင္ထိုင္ၾကသည္။

Mom -''ေဒၚႏုေရ ထမင္းခူးလို႔ရၿပီး''

ေဒၚေမသန္း စကားေၾကာင့္အိမ္ေစတစ္ေယာက္ကထမင္း
အုပ္ကိုင္ကာအကုန္လံုးကိုထမင္းထည့္ေပးေနသည္။ထို႔ေနာက္အသီးသီးလဲထမင္းစားၾကသည္။

Dad -''omm...သားႀကီးအခုဆရာဝန္ဘြဲ႔လဲရၿပီးဆိုေတာ့
ေဖေဖတို႔ျပင္ဦးလြင္ကေဆးရံုကိုသားဘဲဦးစီးရေတာ့မွာေပါ့''

ဖခင္ျဖစ္သူစကားေၾကာင့္ မင္းခန္႔ထည္ဝါ လဲထမင္းစားေနရင္းျဖင့္ပင္ ဖခင္ျဖစ္သူကိုေမာ့ၾကည့္ကာ

"က်ေနာ္ဟိုမွာေနကတည္းကျပင္ဦးလြင္မွာေနဖို႔ဆံုးျဖတ္ထားၿပီးသားပါေဖေဖ''

သူ႔စကားၾကားေတာ့ဖခင္ျဖစ္သူကေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္လုပ္ေနသည္။

"ၿပီးေတာ့က်ေနာ္အဲ့မွာအိမ္တစ္လံုးဝယ္မယ္ေဖေဖ''

မင္းခန္႔ထည္ဝါ စကားေၾကာင့္ညီျဖစ္သူ မင္းေသာ္စံ လဲထမင္းစားေနရင္းျဖင့္ပင္ ဝင္ေျပာေလသည္။

"အာ့ဆိုေကာင္းတယ္ကိုႀကီး က်ေနာ္လဲလဲအဲ့မွာသြားေနမယ္''

Mom - ''ေအးကြယ္သားႏွစ္ေယာက္က အားကိုးရပါတယ္မိခင္အနားတစ္ေယာက္မွမေနၾကဘူး''

မိခင္ျဖစ္သူထိုသို႔ေျပာလိုက္ေတာ့အကုန္လံုးကရယ္ၾကသည္။

"အဲ့လိုမဟုတ္ပါဘူးေမေမရယ္က်ေနာ္အားရင္ေမေမဆီျပန္လာမယ္ေလ..ၿပီးေတာ့က်ေနာ္သာျပင္ဦးလြင္မွာအိမ္ဝယ္လိုက္ရင္ ျပင္ဦးလြင္မွာ႐ွိတဲ့ေမ့ေမ့ျခံေတြကိုလဲတစ္ပတ္တစ္
သြားၾကည့္လို႔ရတာေပါ့ဗ်ာ''

Mom -''ဟုတ္ပါၿပီးကြယ္ ဟုတ္ပါၿပီး''

ဘရဏီ - '' သမီးလဲ ျပင္ဦးလြင္မွာ Blue Day Cafe
ဆိုင္ခြဲဖြင့္မယ္လို႔ဆံုးျဖတ္ထားတယ္အခုေတာ့ဆိုင္ကေဆာက္ေနၿပီးမၾကာခင္ေတာ့ၿပီးေတာ့မွာပါဒါနဲ႔ကိုႀကီးဝယ္မဲ့အိမ္ကဘယ္နားမွာလဲ''

"ပြဲစားတစ္ေယာက္ေျပာတာေတာ့ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕စြန္းမွာဘဲသိပ္ၿပီးေတာ့မေသခ်ာေသးဘူးမနက္ျဖန္က်ရင္ေတာ့အဲ့အိမ္ကိုသြားၾကည့္မယ္..''

Dad---''သားငယ္ေကာအခုျပတိုက္အေျခအေနကဘယ္လိုလဲ''

ေသာ္စံ--''အခုကက်ေနာ္ပန္းခ်ီဆရာ႐ွာေနတာအခုေတြ႔တဲ့ပန္းခ်ီဆရာေတြရဲ႕လက္ယာကလဲက်ေနာ္စိတ္တိုင္းမက်လို႔''

Mom---''ကဲ~~စီးပြားေရးသားအဖေတြထမင္းအရင္စားၾကပါဦးအလုပ္ကိစၥေနာက္မွေျပာၾကတာေပါ့ကြယ္''

ထို႔ေနာက္သူတို႔လဲစကားကိုလက္စျဖတ္ကာထမင္းကိုသာဆက္စားလိုက္ၾကသည္။ထမင္းစားၿပီးေနာက္အကုန္လံုးကဧည့္ခန္းတြင္ထိုင္ေနၾကသည္။ မင္းခန္႔ထည္ဝါ ကေတာ့ပင္ပန္းေနတာေၾကာင့္အေပၚ
ထပ္႐ွိမိမိအခန္းသို႔သာတတ္လာခဲ့လိုက္သည္။

*****************************************

Boyloveပါဘဲေနာ္ဖတ္ေပးၾကဖို႔ေမ်ာ္လင့္ပါတယ္


Unicoad

"မလုပ်ပါနဲ့ တောင်း..တောင်းပန်ပါတယ် သမီးကိုဒီလိုမလုပ်နဲ့...တောင်းပန်ပါတယ်...ဟီးအီး...''

ထိုကောင်မလေးရဲ့တောင်းပန်စကားကိုလျစ်လျူရှု့ကာသူတို့လုပ်စရာရှိတာသာဆက်လုပ်နေလေသည်။နာကျင်လွန်းလို့
အော်ဟစ်နေတဲ့ထိုသနားစရာကောင်မလေးကို မေမေလေး ဆိုတဲ့အမျိုးသမီးက ဝိုင်သောက်ရင်းဇိမ်ခံပြီးထိုင်ကြည့်နေ
လေသည်။

"မေမေလေး..တောင်းပန်ပါတယ် သမီးကိုလွတ်ပေးပါနော်''

ထိုမိန်းမပျိုလေးရဲ့စကားကိုလျစ်လျူရှု့ကာထိုအမျိုးသမီးကဝိုင်သောက်ရင်းဖြစ်ပင်ထိုမိန်းမပျိုနားကဗလကြီးကြီးနဲ့ယောက်ျားလေးနှစ်ယောက်ကိုကြည့်ကာ

"မင်းတို့နှစ်ယောက်လုပ်စရာရှိတာမြန်မြန်လုပ်ပြီးရင်လက်စပါ
တစ်ခါတည်းဖျောက်လိုက်''

ထိုအမျိုးသမီးထိုသိုဆိုကာမျက်ရည်အဝိုင်းသားနဲ့သနားစရာဖြင့်သူ့ကိုကြည့်နေတဲ့မိန်းမပျိုကိုတချက်ကြည့်ပြီးအခန်းပြင်ထွက်သွားလိုက်သည်။

ထွက်သွားတဲ့ထိုအမျိုးသမီးရဲ့နောက်ကျောကိုကြည့်ပြီးထိုမိန်းမပျိုလေးရဲ့ပါးပြင်တွင်မျက်ရည်တစ်ချို့ကျခဲ့သည်။

ထိုနေ့ညတွင်နှင်းစံအိမ်တော်ရဲ့မြေအောက်ခန်းတွင်ကောင်မလေးတစ်ယောက်စူးစူးဝါးဝါးအော်သံနှင့်အတူသွေးအိုင်တွင်အသက်ပျောက်နေပြီးဖြစ်တဲ့အမဖြစ်သူကိုကြည့်ကာအသက်၈နှစ်အရွယ်ကလေးတစ်ယောက်သည်ထိုနှင်းစံအိမ်တော်နှင့်ဝေးရာကိုထွက်ပြေးလာမိသည်။

မျက်လုံးထဲထိုထိန့်လန့်စရာမြင်ကွင်းကိုပြန်မြင်ယောင်ရင်းထိုကလေးသည်အကြောက်လွန်ကာထိုအဝေးပြေလမ်းမကြီးဘေးတွင်သာသတိမေ့ခဲ့သည်။

ထို့လပြည့်ညတွင်နှင်းစံအိမ်တော့ရဲ့အနောက်ဘက်၌လူနှစ်ယောက်သည်တွင်းတူနေလေသည်။ပြင်ဦးလွင်မြို့ရဲ့ဒီဇင်ဘာလမှာလူတိုင်းအေးနေကြပေမဲ့ထိုလူနှစ်ယောက်ကတောတစ်ကိုယ်လုံးချွေးတွေစိုစွဲနေလေသည်။

ထိုဘေးနားတွင်တော့ပိတ်စအဖြူဖြင့်အသေအချာဖုံးထားတဲ့မိန်းကလေးတစ်ယောက်ရဲ့အလောင်းလဲရှိနေသည်။
အရင်နေတွေတွင်တိတ်ဆိတ်နေတတ်တဲ့ထိုပတ်ဝန်းကျင်ကယနေ့ညတွင်တော့ခွေးအူသံများသာကြားနေရသည်။

"အာ....ဝူး.....ဝူး.....ဝူး...''

"အူး.....အူး...''

တစ်ခုခုကိုဆွဲဆွဲငင်ငင်အူနေတဲ့ခွေးအူသံကြောင့်ထိုလူနှစ်ယောက်သည်တွင်းတူတာကိုခနရပ်ကာပတ်ဝန်းကျင်အခြေအနေကိုအကဲခတ်ကြည့်နေလေသည်။ထို့နောက်အရပ်နည်းနည်းပုတဲ့တစ်ယောက်ကကျန်တစ်ယောက်ကိုကြည့်ကာ

"ဟျောင့်...အခုအခြေအနေကသိပ်မကောင်းသလိုဘဲနော်ခွေးတွေစူးစူးဝါးဝါးအူနေတယ်..ငါ့အထင်တော့..

ထိုလူထိုသို့ပြောကာစကားကိုတစ်ဝက်ဖြတ်ပြီးဘေးနားကအဝတ်ဖြူနဲ့အုပ်ထားတဲ့ကောင်မလေးရဲ့အလောင်းကိုလှည့်ကြည့်လိုက်တာကြောင့်ကျန်တစ်ယောက်လဲ

"မဟုတ်တာမပြောနဲ့ဟျောင့်မြန်မြန်လုပ်တော်ကြာမမကြီးလာလို့မပြီးရင်ငါတို့ပါသေလိမ့်မယ်ကွ''

"အေးပါကွာ''

ထို့နောက်သူတို့နှစ်ယောက်လည်းအမြန်ပင်တွင်းကိုတူးပြီးထိုမိန်းကလေးအလောင်းကိုထိုတွင့်ထဲချကာမြေကြီးကိုသေသေချာချာပြန်ဖုံးပြီးထိုမြေပုံပေါ်တွင်လူမရိပ်မိအောင်ခုံတန်းလျားရှည်ပါတင်ထားလိုက်သည်။

အကုန်လုံးလုပ်ပြီးသည်နှင့်သူတို့နှစ်ယောက်လဲအမြန်ပင်ထိုနေရာကနေထွက်ခွာသွားလေသည်။ထွက်ခွာသွားတဲ့သူတို့ရဲ့နောက်ကျောကိုတစ်စုံတစ်ယောက်ကစိုက်ကြည့်နေတာကိုသူတို့နှစ်ယောက်ကတော့သတိထားမိမယ်မထင်။

ဆယ့်သုံးနှစ်ခန့်ကြာသော်>>>

*****

မင်္ဂလာဒုံလေဆိပ်တွင်>>>

ပြည်ပအသွားအပြန်လေယာဉ်တစ်စီးသည်အရှိန်ကိုတဖြည်းဖြည်းလျော့ကာမြေပေါ်သို့ဆင်းသက်လာလေသည်။

မြန်မာနိုင်ငံမြေပေါ်တွင်ခြေချရင်းကောင်လေးတစ်ယောက်အသက်ကိုပြင်းပြင်းရှူကာ

"ဝါး..မြန်မာနိုင်ငံရဲ့လေထုကြီးကလတ်ဆတ်လိုက်တာကွာ''

ထိုသိုရေရွတ်လိုက်ပြီးဘေးနားတွင်ချထားတဲ့laggageကိုယူကာသူ့ကိုလာကြိုတဲ့မိသားစုလေးထံသို့လျှောက်လာလေသည်။

အရပ်6'2လောက်ရှိပြီးရှပ်အဖြူနဲ့လည်သာကုပ်အမဲကိုလိုက်ဖက်စွာတွဲဝတ်ထားတဲ့ထိုကောင်လေးသည်လေဆိပ်ကလူတွေရဲ့အာရုံကိုဖမ်းစားထားသလိုအကုန်လုံးကသူ့ကိုကြည့်နေသည်။ထိုကောင်လေးကတောအဲ့လူတွေရဲ့အာရုံကိုဂရုစိုက်ပုံ
မပေါ်ပေ။

မြန်မာနိုင်ငံတွင် နာမည်ကြီးဆေးရုံဖြစ်တဲ့  Yugo Family Hospital ရဲ့ပိုင်ရှင်ဖြစ်တဲ့ ဦးမင်းဓန နှင့် ဒေါ်မေသန်း တို့ဧ။်သားကြီး မင်းခန့်ထည်ဝါ သာဖြစ်သည်။

မင်းခန့်ထည်ဝါ လဲလေဆိပ်ကလူတွေရဲ့အကြည့်ကိုလျစ်လျူ
ရှု့ပြီးလျှောက်လာလိုက်သည်။အနားရောက်တော့ကောင်လေး
တစ်ယောက်ကသူ့ကိုလက်ယက်ခေါ်နေတာကြောင့် မင်းခန့်
ထည်ဝါ လဲထိုကောင်လေးလှမ်းခေါ်တဲ့နေရာကိုသာသွား
လိုက်သည်။

"ကိုကြီး...ကျနော်ဒီမှာ..''

မင်းခန့်ထည်ဝါ လဲ ညီဖြစ်သူလက်ယက်ခေါ်တဲ့နေရာကိုသာ
ခပ်တည်တည်နဲ့လျှောက်လာလေသည်။အနားရောက်တော့
ညီဖြစ်သူသည် မင်းခန့်ထည်ဝါ ရဲ့လက်ထဲကLaggage
ကိုယူလိုက်ပြီး

"လာကိုကြီးအိမ်ပြန်ကြမယ်.. ။အိမ်မှာမေမေတို့စောင့်နေတယ် ''

"Omm''

ထို့နောက်ညီအကိုနှစ်ယောက်လဲလေဆိပ်အပြင်ထွက်လာကာစံအိမ်သို့သာပြန်လာခဲ့သည်။စံအိမ်ရောက်သောအခါတွင်
အိမ်စေများသည် မင်းခန့်ထည်ဝါ ရဲ့ပြန်အလာကိုစောင့်ကာ
အိမ်ရှေ့အဝင်ပေါက်တွင်ရပ်နေကြသည်။

ကားရပ်လိုက်သည်နှင့် မင်းခန့်ထည်ဝါ လဲကားပေါ်ကဆင်း
ကာအိမ်ထဲသို့ဝင်လာခဲ့သည်။ မင်းခန့်ထည်ဝါ အိမ်ထဲဝင်လာ
သည်ကိုတွေ့သည်နှင့် မိခင်ဖြစ်သူ ဒေါ်မေသန်း ကသားဖြစ်
သူကိုအားရပါးရ ဆီးကြိုနေလေသည်။

Mom - '' ကြည့်ပါဦးကွယ် မေမေသားကြီးက ပိန်လာလိုက်တာကွယ်..။''

မိခင်ဖြစ်သူရဲ့ရဲ့စကားကို မင်းခန့်ထည်ဝါ အပြင်အနောက်မှာရပ်နေတဲ့အဖေနဲ့ညီမလေးကပါရယ်လိုက်
မိသည်။

ဒေါ်မေသန်းသည်သားဖြစ်သူဘယ်လောက်ဘဲအရွယ်ရောက်နေသည်ဖြစ်စေသူ့မျက်လုံးထဲတွင်တော့ကလေးသာသာအရွယ်သာဖြစ်သည်။

Mom -''ဟိုမှာနေမကောင်းလို့လားသားရဲ့ ကြည့်ပါဦးအရင်ကထက်ပိန်လာလိုက်တာကွယ်''

"မပိန်ပါဘူးမေမေရဲ့ မေမေစိတ်ထင်လို့ပါ''

မိခင်ဖြစ်သူရဲ့စကားကသူထို့သို့သာပြန်တုံ့ပြန်လိုက်သည်။

Dad -''သားကြီးဘယ်လိုလဲဟိုမှာနေရတာအဆင်ပြေလား''

"အဆင်ပြေပါတယ်ဖေဖေ..''

ဘရဏီ - ''ထမင်းစားရအောင်လေဗိုက်ဆာနေပြီး''

မေဘရဏီထိုသို့ဝင်ပြောမှအကုန်လုံးကရယ်ကာစကားဖြတ်ပြီးထမင်းစားဖို့ထမင်းစားခန်းထဲဝင်သွားကြသည်။
ထမင်းစားခန်းစားပွဲပေါ်တွင်တော့ဟင်းမျိုးစုံချထားသည်ကိုတွေ့ရသည်။

အကုန်လုံးကလဲသူတို့ထိုင်သည့်ခုံတွင်အသီးသီးဝင်ထိုင်ကြသည်။

Mom -''ဒေါ်နုရေ ထမင်းခူးလို့ရပြီး''

ဒေါ်မေသန်း စကားကြောင့်အိမ်စေတစ်ယောက်ကထမင်း
အုပ်ကိုင်ကာအကုန်လုံးကိုထမင်းထည့်ပေးနေသည်။ထို့နောက်အသီးသီးလဲထမင်းစားကြသည်။

Dad -''omm...သားကြီးအခုဆရာဝန်ဘွဲ့လဲရပြီးဆိုတော့
ဖေဖေတို့ပြင်ဦးလွင်ကဆေးရုံကိုသားဘဲဦးစီးရတော့မှာပေါ့''

ဖခင်ဖြစ်သူစကားကြောင့် မင်းခန့်ထည်ဝါ လဲထမင်းစားနေရင်းဖြင့်ပင် ဖခင်ဖြစ်သူကိုမော့ကြည့်ကာ

"ကျနော်ဟိုမှာနေကတည်းကပြင်ဦးလွင်မှာနေဖို့ဆုံးဖြတ်ထားပြီးသားပါဖေဖေ''

သူ့စကားကြားတော့ဖခင်ဖြစ်သူကခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်လုပ်နေသည်။

"ပြီးတော့ကျနော်အဲ့မှာအိမ်တစ်လုံးဝယ်မယ်ဖေဖေ''

မင်းခန့်ထည်ဝါ စကားကြောင့်ညီဖြစ်သူ မင်းသော်စံ လဲထမင်းစားနေရင်းဖြင့်ပင် ဝင်ပြောလေသည်။

"အာ့ဆိုကောင်းတယ်ကိုကြီး ကျနော်လဲလဲအဲ့မှာသွားနေမယ်''

Mom - ''အေးကွယ်သားနှစ်ယောက်က အားကိုးရပါတယ်မိခင်အနားတစ်ယောက်မှမနေကြဘူး''

မိခင်ဖြစ်သူထိုသို့ပြောလိုက်တော့အကုန်လုံးကရယ်ကြသည်။

"အဲ့လိုမဟုတ်ပါဘူးမေမေရယ်ကျနော်အားရင်မေမေဆီပြန်လာမယ်လေ..ပြီးတော့ကျနော်သာပြင်ဦးလွင်မှာအိမ်ဝယ်လိုက်ရင် ပြင်ဦးလွင်မှာရှိတဲ့မေ့မေ့ခြံတွေကိုလဲတစ်ပတ်တစ်
သွားကြည့်လို့ရတာပေါ့ဗျာ''

Mom -''ဟုတ်ပါပြီးကွယ် ဟုတ်ပါပြီး''

ဘရဏီ - '' သမီးလဲ ပြင်ဦးလွင်မှာ Blue Day Cafe
ဆိုင်ခွဲဖွင့်မယ်လို့ဆုံးဖြတ်ထားတယ်အခုတော့ဆိုင်ကဆောက်နေပြီးမကြာခင်တော့ပြီးတော့မှာပါဒါနဲ့ကိုကြီးဝယ်မဲ့အိမ်ကဘယ်နားမှာလဲ''

"ပွဲစားတစ်ယောက်ပြောတာတော့ပြင်ဦးလွင်မြို့စွန်းမှာဘဲသိပ်ပြီးတော့မသေချာသေးဘူးမနက်ဖြန်ကျရင်တော့အဲ့အိမ်ကိုသွားကြည့်မယ်..''

Dad---''သားငယ်ကောအခုပြတိုက်အခြေအနေကဘယ်လိုလဲ''

သော်စံ--''အခုကကျနော်ပန်းချီဆရာရှာနေတာအခုတွေ့တဲ့ပန်းချီဆရာတွေရဲ့လက်ယာကလဲကျနော်စိတ်တိုင်းမကျလို့''

Mom---''ကဲ~~စီးပွားရေးသားအဖတွေထမင်းအရင်စားကြပါဦးအလုပ်ကိစ္စနောက်မှပြောကြတာပေါ့ကွယ်''

ထို့နောက်သူတို့လဲစကားကိုလက်စဖြတ်ကာထမင်းကိုသာဆက်စားလိုက်ကြသည်။ထမင်းစားပြီးနောက်အကုန်လုံးကဧည့်ခန်းတွင်ထိုင်နေကြသည်။ မင်းခန့်ထည်ဝါ ကတော့ပင်ပန်းနေတာကြောင့်အပေါ်
ထပ်ရှိမိမိအခန်းသို့သာတတ်လာခဲ့လိုက်သည်။

*****************************************

Boyloveပါဘဲနော်ဖတ်ပေးကြဖို့မျော်လင့်ပါတယ်