ကိုယ်သဘောကျရတဲ့သူက သူသဘောကျနေတဲ့သူအကြောင်း အားတက်သရောပြောပြနေတာကို ဘာမှမဖြစ်သလိုထိုင်နားထောင်ပေးရတဲ့အခိုက်အတန့်က ဘဝမှာရင်နာစရာအကောင်းဆုံးတွေထဲက တစ်ခုပဲ။ ဒီနေ့လည်း ငါဟန်ဆောင်ကောင်းခဲ့တယ်ထင်ပါရဲ့။ ငါ့မျက်ဝန်းထဲကမျက်ရည်တွေကို သူမမြင်နိုင်ခဲ့ဘူး။ မဟုတ်ဘူး၊ ရင်ဘတ်ထဲကမျက်ရည်တွေ မျက်ဝန်းထဲမှာလျှံတက်မလာအောင်အထိ ငါက‌ဟန်ဆောင်ကောင်းလွန်းနေခဲ့တာထင်တယ်။ တကယ်တော့ ရင်ဘတ်ထဲမှာ ငါငိုနေခဲ့တာ။ ရင်ဘတ်ထဲကအောင့်လာတာတွေကိုလျစ်လျူရှုရင်း သူပြောပြတာတွေကို လေးလေးနက်နက်နားထောင်ပေးခဲ့တာ။ သူ့ကို သိပ်သဘောကျတာတဲ့လား၊ သူနဲ့တွဲချင်တယ်တဲ့လား။ အချိန်ခဏလေးအတွင်းမှာ သူ့ရဲ့စိတ်အာရုံတွေကိုညှို့ယူသွားနိုင်တဲ့ အဲဒီတစ်ယောက်ကို ငါမနာလိုဖြစ်မိပါရဲ့။ ဒါပေမဲ့ ဟန်ဆောင်ကောင်းလွန်းတဲ့ငါက သူ့ကို အဲဒီအမျိုးသားနဲ့ပိုပြီးအဆင်ပြေလာစေဖို့အတွက် အကြံဉာဏ်တွေတောင်ပေးခဲ့ရသေးသတဲ့။ ရယ်စရာပါပဲ။ ဒီလောက်ဆိုရင် ငါ သူငယ်ချင်းကောင်းပီသတယ်မဟုတ်လား။ အခုချိန်ထိ ဘယ်သူ့ကိုမှရင်မခုန်ဖူးသေးဘူးတဲ့လား။ ဒါဆို ငါ့အတွက်ကရော။ ငါနဲ့ပတ်သက်ပြီး တစ်ခါလေးတောင်ရင်မခုန်ခဲ့ဖူးတာလား။ ဒါဆို အရင်ကပြောခဲ့ဖူးတဲ့စကားတွေက အပျော်ဖလစ်ခဲ့ရုံသက်သက်ပဲလား။ ပြောတော့ သဘောကျပါတယ်ဆို။ တစ်နှစ်အချိန်ယူပြီးရင် လက်တွဲကြဖို့အထိပါသဘောတူညီခဲ့ကြဖူးတာမဟုတ်လား။ ငါ့အပေါ်ထားတဲ့ခံစားချက်တွေကို ထင်ယောင်ထင်မှားဖြစ်ခဲ့ရုံသက်သက်ပဲထင်ပါရဲ့။ တကယ်တော့ သူ ငါ့အပေါ်မချစ်နိုင်ခဲ့ပါဘူး။ ငါကရော အဲ့လိုရင်ခုန်ဖူးတဲ့သူရှိလားတဲ့။ မေးရက်လိုက်တာလို့ပြောချင်ပေမဲ့ တကယ်တမ်းပြောမိသွားတာကတော့ မရှိပါဘူးတဲ့။ ဟုတ်တယ်၊ ငါညာခဲ့တာ။ ငါ့စိတ်ကိုဘယ်တုန်းကမှနားမလည်ခဲ့တဲ့သူက ဒီတစ်ခါလည်း အယုံလွယ်ပြန်တာပဲ။ သူ့စကားတွေကြောင့် ရင်ခုန်သွားရတဲ့အခိုက်အတန့်တွေ၊ သူနဲ့အတူရှိနေချိန်မှာရင်ခုန်ခဲ့ရတဲ့အခိုက်အတန့်တွေကို သူ့ကိုမသိစေချင်တော့ပါဘူး။ သူသိဖို့လည်း မလိုအပ်တော့ပါဘူးလေ။ သူမသိနိုင်တဲ့ငါ့ရဲ့ဝမ်းနည်းမှုတွေက အမြဲတမ်းမျိုသိပ်ခြင်းတွေနဲ့ အသားကျနေခဲ့ပြီးသားပဲ။ သူ့ရှေ့မှာတုန်းက အားတင်းပြီးပြုံးထားခဲ့ရသမျှ လူကွယ်ရာရောက်မှ အမှောင်ထဲငိုကြွေးနေခြင်းတွေကိုလည်း သူ့ကိုမသိစေချင်ပါဘူး။ ဒီနာကျင်မှုတွေကို ဒီလောက်နဲ့ပဲလုံလောက်စေချင်ပြီ။ တကယ်ပင်ပန်းနေပြီမလို့။

ငါကြိုသိနေခဲ့တယ်။ ဒီလိုနေ့ကိုရောက်လာလိမ့်မယ်ဆိုတာ ငါကြိုသိနေခဲ့ပါတယ်။ အဲဒီအတွက်လည်း စိတ်ကိုအမြဲတမ်းပြင်ဆင်ထားခဲ့ပေမဲ့ လက်တွေ့မှာတော့လွယ်ကူမနေခဲ့ဘူးပဲ။ ရင်ဘတ်ထဲက အောင့်သက်သက်နဲ့။ သူ့ကိုလက်လွှတ်လိုက်ပြီလို့ပြောရအောင်လည်း သူက ဘယ်တုန်းကမှ ငါ့အပိုင်မဟုတ်ခဲ့ဘူးလေ။ သူနဲ့ငါက သူငယ်ချင်းတွေ။ အင်း...သူငယ်ချင်းထက်ပိုတဲ့သူငယ်ချင်းတွေပေါ့။ ဒီထက်ပိုပြီးအဆင့်တက်ဖို့ ဘယ်လိုနည်းနဲ့မှမဖြစ်နိုင်ဘူးဆိုတာ သူလည်းသိနေပုံပါပဲ။ ပိုပြီးသေချာတာတစ်ခုကတော့ အရာရာမှာဦးနှောက်နဲ့ပဲဆုံးဖြတ်တတ်တဲ့သူက သူ့ဘဝအတွက် ငါ့ကိုဘယ်တော့မှရွေးချယ်မှာမဟုတ်ဘူးလေ။ ဒါတွေကို ငါကြိုပြီးသိနေခဲ့ပြီးသားပဲ။ ဒါပေမဲ့ ဘာလို့ရူးချင်စရာကောင်းလောက်အောင် ဒီရင်ဘတ်ထဲကနာကျင်နေရတာလဲ။ အမှန်အတိုင်းဝန်ခံရရင် ငါ့မှာ သူနဲ့လက်တွဲဖြစ်ခဲ့ရင်ဆိုတဲ့စိတ်ကူးအိပ်မက်တွေ အများကြီးရှိခဲ့ဖူးတယ်။ နှစ်ယောက်တည်းကမ္ဘာလေးကို တစ်ယောက်တည်းပုံဖော်တည်ဆောက်နေခဲ့ဖူးတယ်။ နှစ်ယောက်သဘောတူညီထားတဲ့အချိန်တစ်ခုကိုရောက်ရင် သူဟာ သေချာပေါက် ငါ့အပိုင်လေးဖြစ်လာလိမ့်မယ်လို့တွေးရင်း ရင်ခုန်နေခဲ့ဖူးတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဒီကြားထဲမှာ တဖြည်းဖြည်းသိလာရတာက ငါတို့နှစ်ယောက်က တစ်ယောက်အတွက်တစ်ယောက် မဟုတ်ခဲ့ကြဘူး။ ဘယ်ရထားမှာလွဲခဲ့ကြတာလဲတွေးမိတော့ standard တွေမတူညီတာက အစပြုခဲ့တယ်ထင်ပါရဲ့။ ဂရုစိုက်ခံချင်လွန်းတဲ့ငါနဲ့ ဂရုတစိုက်မရှိလွန်းတဲ့သူ။ အားရင်သူနဲ့ပဲစကားပြောချင်နေတဲ့ငါနဲ့ အားရင်ဇာတ်ကားပဲကြည့်ချင်နေတဲ့သူ။ ငါကပဲကပ်တွယ်လွန်းနေတာလား၊ သူကပဲ self-love ကြီးမားလွန်းနေတာလား။ သေချာတာကတော့ ဘယ်ရထားစီးစီး နီးနိုင်မှာမဟုတ်တော့ဘူး။ သူကငါ့ကိုနာကျင်စေသလို ငါကလည်း သူ့ကိုနာကျင်စေသတဲ့။ ဒါတွေကိုသိလာပြီးတဲ့နောက်ပိုင်း သူ့ကိုလက်လွှတ်နိုင်ဖို့ကြိုးစားလာမိတယ်။ အင်း...သူ့အပေါ်ထားတဲ့ အရောင်ပါတဲ့ခံစားချက်တွေကိုပါပဲ။ သူက ငါ့အပိုင်မှမဟုတ်တာလေ။ သူလည်း ငါ့လိုပဲတွေးနေခဲ့တယ်ထင်ပါရဲ့။ ဒီလိုနဲ့ပဲ သူငယ်ချင်းထက်ပိုတဲ့အဆင့်ကနေ သူငယ်ချင်းဆိုတဲ့အဆင့်ကို မသိမသာလေး တဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ခုန်ဆင်းမိခဲ့ကြတယ်ဆိုပါတော့။ တစ်နေ့မှာ သူ့အတွက်ပြီးပြည့်စုံတဲ့၊ သူနဲ့လိုက်ဖက်ညီတဲ့၊ သူသဘောကျရတဲ့သူတစ်ယောက်ကို ရှာတွေ့လာလိမ့်မယ်ဆိုတာ ငါသေချာပေါက်သိနေခဲ့ပါတယ်။ တကယ်လည်း ရှာတွေ့လာစေချင်ခဲ့တာ စိတ်ရင်းအမှန်ပါ။ ချစ်ရတဲ့သူငယ်ချင်းလေးက ငါ့ထက်အများကြီးပိုသာတဲ့သူနဲ့ ထိုက်တန်တယ်လေ။ အရာအားလုံးတူညီနေခဲ့ရင်တောင် same gender ဆိုတဲ့ခေါင်းစဉ်အောက်မှာ ငါဟာကျရှုံးနေခဲ့ပြီးသားပဲ။ သူ့ဘဝအတွက် အဆုံးသတ်မှာသူရွေးချယ်မဲ့သူက ပြီးပြည့်စုံတဲ့အမျိုးသားတစ်ယောက်ပဲလေ။ လောကနိယာမအရဆိုရင်လည်း ဒီအတိုင်းပဲဖြစ်သင့်ပါတယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ ယောက်ျားလေးတွေနဲ့ ရင်းရင်းနှီးနှီးစကားပြောရင် ငါ့စိတ်ထဲမှာဝမ်းနည်းမိတယ်။ ငါ့အပိုင်လေးဖြစ်မလာနိုင်မှန်းသိတာတောင် သူများအပိုင်လေးဖြစ်သွားမှာစိုးရိမ်နေမိတာက ငါအတ္တကြီးလွန်းရာများရောက်သွားသလား။ ဒါပေမဲ့ ဒါတွေကို ငါကတားဆီးနိုင်မှာတဲ့လား။ နောက်ဆုံးတော့ သူသဘောကျရတဲ့လူကို ရှာတွေ့တော့မယ်။ အဲဒီအမျိုးသားဟာ ဘယ်လိုသဘောကျစရာကောင်းကြောင်းပြောပြတာတွေကို သူငယ်ချင်းကောင်းပီပီနားထောင်ပေးနိုင်ဖို့ ပြင်ဆင်ရတော့မယ်။ အဓိကကတော့ ရင်ဘတ်ထဲကအောင့်နေလည်း နှုတ်ခမ်းကပြုံးနေနိုင်အောင် ကြိုးစားရတော့မှာပေါ့။ အဆင်ပြေပါတယ်။ ငါက ဟန်ဆောင်ကောင်းတယ်လေ။ ဒါကြောင့်လည်း ငါ့မျက်ရည်တွေကိုသူဘယ်တုန်းကမှမသိခဲ့တာပေါ့။

တကယ်ကို ဝေးကွာသွားခဲ့တာပဲ။ အနီးဆုံးမှာရှိနေကြရင်းနဲ့ အဝေးဆုံးကို တဖြည်းဖြည်းရောက်သွားခဲ့ကြတာပဲ။ မတူညီမှုတွေကို မတူညီမှုအတိုင်းပဲလက်ခံလိုက်ကြရင်း ပြန်ညှိနှိုင်းဖို့လဲစိတ်ကူးမရှိတော့ဘူးထင်ပါရဲ့။ သူသိတယ်။ အဲဒီနေ့က ငါဝမ်းနည်းသွားမယ်ဆိုတာ သူသိတယ်။ သူ့အပြုအမူကိုလည်း သူသေချာသိနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ အဲ့လိုပြုမူရင် ဘယ်လိုခံစားရမလဲဆိုတာကို သိစေချင်တာတဲ့လား။ သိပ်တော်လွန်းတဲ့သူက သူ့ရဲ့ပြစ်ချက်တိုင်းကို ငါ့အမှားတွေအဖြစ်မြင်အောင် ဖန်တီးပစ်နိုင်တာပဲ။ ဒါဆို ငါ့အတွက်ကရော။ ငါ့ကိုဝမ်းနည်းစေတဲ့သူ့ရဲ့အပြုအမူတစ်ခုချင်းစီအတိုင်း ပြန်ဆက်ဆံရင် သူခံနိုင်ရည်ရှိပါ့မလား။ အဲဒီအခါကျရင် ငါက သူ့ကိုမျက်ရည်ကျအောင်လုပ်တဲ့သူဆိုပြီး လက်ညှိုးထိုးခံရမှာမလား။ သူ့ကြောင့်အစပြုခဲ့တဲ့ ငါ့ရဲ့နာကျင်မှုတိုင်းအတွက် အဆုံးသတ်က ငါက သူ့ကိုငို‌စေတဲ့သူတဲ့လား။ ငါ့ဘက်ကနည်းနည်းလေးတင်းမာလိုက်တာနဲ့ငိုတတ်တဲ့အကျင့်က သူ့ကိုအမြဲတမ်းအနိုင်ရစေတာပဲ။ ငါက သူ့မျက်ရည်ကိုမြင်ရင် အရူးလိုပျော့ညံ့သွားတတ်တာမလို့လေ။ အငိုမလွယ်တတ်တဲ့ငါကတော့ အမြဲတမ်းအရှုံးပဲပေါ့။ လွယ်လွယ်မငိုတတ်တာသူသိနေလို့ ငါ့မျက်ရည်အတွက်ဂရုစိုက်နေစရာမလိုဘူးလို့များ တွေးနေရော့သလား။ မျက်ရည်အဖြစ်မပြောင်းအောင်ထိန်းချုပ်ထားရတဲ့နာကျင်မှုတွေ၊ လူကွယ်ရာရောက်မှ တစ်ယောက်တည်းငိုကြွေးရခြင်းတွေက ပိုပြီးသေမတတ်နာကျင်ရတယ်ဆိုတာပြောပြရင် သူယုံပါ့မလား။ မငိုတတ်တဲ့ငါ့အကျင့်ကိုပဲ အပြစ်ဆိုလေမလား။ ပြီးတော့ ငါ့ရဲ့စကားတစ်ခွန်းက သူ့ကိုစိတ်တိုသွားစေတာတဲ့လေ။ ငါအဲ့လိုရည်ရွယ်တာမဟုတ်ဘူးဆိုတာကို သူတကယ်ပဲမသိတာလား။ သူက ငါ့ကို ဘယ်တုန်းကမှနားမလည်ခဲ့ဘူး။ အဲဒီနေ့က ငါတွေးခဲ့တယ်။ ငါ့ဘက်ကိုသူတွေးပေးရင် ငါ့ရဲ့တောင်းဆိုချက်ကို သူလိုက်လျောပေးလိမ့်မယ်။ ငါ့ဘက်ကိုသူဂရုမစိုက်ရင် ငါ့ရဲ့တောင်းဆိုချက်ကိုသူ‌ဥပေက္ခာပြုလိမ့်မယ်။ အဖြေကိုကြိုသိနေတာတောင်မှ မျှော်လင့်ချက်သေးသေးလေးတော့ ထားခဲ့မိသေးတာ။ နောက်ဆုံးတော့လည်း ဒီရင်ဟာ နှစ်ခါနာရရုံပေါ့။ သူက သူ့ဘက်ကိုပဲအမြဲတမ်းကြည့်နေစေချင်ပြီး ငါ့ဘက်ကိုတော့ ဘယ်တုန်းကမှမကြည့်ခဲ့ဘူး။ ဝမ်းနည်းရင် တိတ်ဆိတ်သွားတတ်တဲ့ငါ့အကျင့်ကို သူ့ကိုပြောပြဖူးပါတယ်။ ဝမ်းနည်းတဲ့အခါ ချစ်ရသူဆီက ဂရုစိုက်မှုတွေ၊ နှစ်သိမ့်မှုတွေကို တောင့်တတတ်ကြတာပဲမလား။ အထူးသဖြင့် သူ့ကြောင့်ဖြစ်တည်လာတဲ့ဝမ်းနည်းမှုတွေမှာ သူ့ရဲ့နှစ်သိမ့်မှုတွေကို ငါပိုပြီးလိုအပ်ခဲ့တယ်။ အနည်းဆုံးတော့ “အဆင်ပြေရဲ့လား”ဆိုတဲ့စကားလေးတစ်ခွန်းလောက်တော့ မေးလာစေချင်မိတယ်။ အဆင်မပြေတဲ့အကြောင်းတွေ ပြောပြချင်တာ။ သူ့ကြောင့် ဘယ်လောက်ဝမ်းနည်းနေရကြောင်းတွေပြောပြရင်း သူ့ရင်ခွင်ထဲမှာပဲ မျက်နှာအပ်ပြီးငိုလိုက်ချင်တာ။ ဒါပေမဲ့ ပုံမှန်ထက်ပိုပြီးတိတ်ဆိတ်နေတဲ့ငါ့ကို သူကမသိဘူးတဲ့လား။ သူ့ဘေးမှာထိုင်ပြီးတိတ်ဆိတ်နေမိတဲ့ငါ့ကိုလေ။ သူညာနေတာမလား။ တကယ်ပဲအဲ့လောက်အထိဂရုတစိုက်မရှိလွန်းတာလား။ သိရဲ့သားနဲ့ လျစ်လျူရှုထားရက်နိုင်တာလား။ အချိန်တန်ရင် ငါ့ဟာငါအဆင်ပြေသွားလိမ့်မယ်ဆိုပြီးများ ဥပေက္ခာပြုထားရက်နိုင်တာလား။ အရေးတယူဂရုစိုက်နေရလောက်အောင်အထိ ငါ့ခံစားချက်တွေက သူ့အတွက် အရေးပါမနေခဲ့တာထင်ပါရဲ့။ ဆန္ဒရှိရင် ပြောပြလာလိမ့်မယ်ဆိုပြီး တွေးနေခဲ့တာတဲ့လား။ မဟုတ်ပါဘူး။ သူညာနေတာ။ ငါဘာဖြစ်နေလဲဆိုတာကိုတောင် သူမသိချင်တာ။ အရေးမပါဘူးလို့တွေးနေခဲ့တာလည်းဖြစ်နိုင်တာပဲ။ တကယ်တော့ သူစိတ်ကိုမဝင်စားခဲ့တာ။ သူ့နေရာမှာ ငါသာဆိုရင် ငါ့ကိုဒီလိုဆက်ဆံမှာမဟုတ်ဘူးလေ။ အမြဲအရိပ်တကြည့်ကြည့်မရှိနိုင်ရင်တောင် အဲ့လိုငါအဆင်မပြေတဲ့အချိန်လေးမှာတော့ နည်းနည်းလောက်လေးဂရုစိုက်ပေးလို့မရဘူးလား။ ဒါပေမဲ့ ငါတောင်းဆိုမှာမဟုတ်တော့ဘူး။ တောင်းဆိုမှုပြုခဲ့တာ တစ်ခါနှစ်ခါမကတော့ဘူးလေ။ တောင်းခံမှရတဲ့ဂရုစိုက်မှုတွေအတွက်လည်း ငါ့ကိုယ်ငါရှက်လာမိပြီ။ မဟုတ်ဘူး။ စာတွေအများကြီးရိုက်ပြီး ငါ့ခံစားချက်တွေကို သူနားလည်အောင်ရှင်းပြပြီး ဂရုစိုက်မှုတွေတောင်းခံခဲ့တာတောင်မှ သူအလေးမထားခဲ့တာပဲ။ ငါဝမ်းနည်းတဲ့အခါတိုင်း မသိချင်ယောင်ဆောင်နေပြီး ငါ့ကိုလျစ်လျူထားတတ်တဲ့အကျင့်က ငါတို့နှစ်ယောက်ကို တဖြည်းဖြည်းပိုဝေးကွာလာစေတယ်ဆိုတာကိုသိရဲ့လားဆိုတော့ ဟုတ်လားတဲ့။ အင်း အဲ့တစ်ခွန်းတည်းပါပဲ။ အဲ့တစ်ခွန်းနဲ့တင် ငါ့မှာရှေ့ဆက်ဖို့စကားလုံးရှာမတွေ့တော့ဘူး။