Path Home
I, raised my eyes to see Future, embraced by the night. I, turned back to see Dusk, willing to depart. Slowly moving forward I Turn blind, to my benign That awaits in my final trial. Till that, gloom shall I abide. Not even dim light is seen ahead In path languidly tread. Stumbling, falling all way long, Still, willing to go where I belong. No moon there is in heaven To shed a light on path. No stars there are to follow To guide you through this realm. Reach, the journeys end Is design of my endeavour. Since meaning blend in void Is not worth the labour. Several years were now trudged, Enveloped in this blindness, But deplored heart still retained Hope, to see the brisk of light. Slowly my eyes begin to squint… Ah! If someone now could see Or feel, what I can feel and see. A morning shine in vicinity! (And a place to call home!)
2021-12-13 21:15:01
5
0
Схожі вірші
Всі
Хрест - навхрест
Хрест – навхрест в’яжу пейзаж, від учора і до завтра. Кожен жест моїх вдихань має кривду, має правду. Хрест – навхрест мої думки полотно це поглинає. Еверест мого життя чи екватор? Я не знаю. Хрест – навхрест чи треба так? Сподіваюсь, сподіваюсь.. Кожен текст своєї долі витримати намагаюсь. Хрест – навхрест добро та зло. Поруч, разом, нерозривні. Без божеств та без чортів.. Бо живуть усі на рівні. Хрест – навхрест таке життя. І нічого з цим не зробиш. Кожен жест має свій шлях, злий та добрий, ти як хочеш?
51
9
1930
وردةٌ قبِيحة
و مَا الّذي يجعلُ مصطلحُ الوردة قبِيحة؟ -مَا الّذي تنتظرهُ من وردةٍ واجهت ريَاح عاتية ؛ وتُربة قَاحلة و بتلَاتٍ منهَا قَد ترَاخت أرضًا ، مَا الّذي ستصبحهُ برأيك؟
55
10
2330