SONETO XII
De Sonetos Incorrectos (2001) de Borja Wallace Parra-Álvarez Sus bragas colgaban en el tendal Al calor de un Sol que ante su presencia Tan blanca de pureza y de inocencia Se le antojó un amor terrenal. Cada amanecer el Rey Sideral Le mandaba unos rayos de avenencia Y capturaba con ellos la esencia De aquel cálido aroma genital. Y así día tras día al despuntar la aurora Ella le ofrecía su prenda interior Para consumar amor tan dichoso. Hasta que anheló el Astro Superior Las cualidades que el hombre atesora No conoce el Cielo amor más hermoso.
2018-05-14 17:10:57
2
0
Схожі вірші
Всі
Why?
I was alone. I am alone. I will be alone. But why People always lie? I can't hear it Every time! And then They try to come Back. And i Don't understand it. Why?
61
4
8036
Хрест - навхрест
Хрест – навхрест в’яжу пейзаж, від учора і до завтра. Кожен жест моїх вдихань має кривду, має правду. Хрест – навхрест мої думки полотно це поглинає. Еверест мого життя чи екватор? Я не знаю. Хрест – навхрест чи треба так? Сподіваюсь, сподіваюсь.. Кожен текст своєї долі витримати намагаюсь. Хрест – навхрест добро та зло. Поруч, разом, нерозривні. Без божеств та без чортів.. Бо живуть усі на рівні. Хрест – навхрест таке життя. І нічого з цим не зробиш. Кожен жест має свій шлях, злий та добрий, ти як хочеш?
51
9
1924