Mammon
Having no hands nor feet She drives men silly Having no tongue to speak Yet she allures them drunkenly Enticing them with pictures of grandeur Caressing their senses With thoughts of comfort Promising the world at their feet She leads them astray unto ills Bringing them unto bondage Women and men alike Deceiving them into a rat race Just with a bow of their knees She becomes their master Taking them captive Imprisoned by their lust By the thoughts of their hearts Caged by their minds They relinquish all power To this toothless devil Who sucks the life of them Hers is a deal in exchange For priceless treasures of man A little penny for more headaches Extra dollars for more heart aches A crooked path for a good name Company of fools for true friendship And a spree of millions for true family. Taking lordship of their very hearts The desperation of their desires Leads them captive The ambition of their thoughts Leaves them foolish The stronghold of their goals Takes them custody This is the plot with the goddess of mammon Seeking the soul of them that are drunk ©heavenly_broadcast # PUNCHLINE- Left to money alone, she loves to rule as a goddess, prevailing over the unsuspecting man. So beware of her seduction. 1Timothy 6:10 & Proverbs 21:1.
2019-03-30 08:20:03
3
0
Схожі вірші
Всі
Я граю лише уві снах...
Я граю лише уві снах, Гітару, мов тебе, обіймаю, І пісня стара на вустах, Що в серці болем лунає. Я граю лише уві снах, Мелодію, давно що забута, І печаль в блакитних очах — Мій жах і муза, мій смуток. Я граю лише для тебе, Хоч знаю, що плід ти уяви, І біль губить нестерпний — Я гину, а пісня лунає... Я граю мелодію ніжну Та бігти хочеться геть, Як чую солодку я пісню: Вона нагадає про смерть... Бо вона серце зворушить І змусить згадати тебе, Ну нащо грати я мушу І палати мертвим вогнем? Поховавши, я присяглася, Що забута гітара — ось так, Бо пісня для тебе лилася... Я граю лише уві снах...
131
26
4917
"Ми усе подолаємо разом..."
«Ми усе подолаємо разом, Ми усе з тобою минем, І я не боюся поразки, Я не боюсь, що помрем!» А я чула і вірила щиро, Немов би п'ять років було, Я була неймовірно щаслива І такою не стану вже знов. І знаєш, коли мені складно, Я твої згадаю слова — Вони затримають слабкість, Запевнять мене, що жива... «Ми разом усе подолаєм! Мила, ти чуєш мене?» Я чую і знову чекаю, Що небо тебе поверне... І ось майже два роки Шукаю тебе — не знайшла, І, до смерті роблячи кроки, Я твої згадаю слова... І до сліз сон мене вразить, Де знову почую тебе: «Ми усе подолаємо разом, Ми усе з тобою минем...»
52
3
1725