Episode-5(Zawgyi)
"အကိုေလး ကားအဆင္သင့္ျဖစ္ပါၿပီဗ်"
ရပ္ၿမဲ အတိုင္း ၾကည့္ၿမဲအတိုင္းပင္။
အသြင္ကေတာ့ ၪီးလင္းရဲ့ အသံကို ၾကားသည္ထင္၏။
ေရေလာင္းေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းေလးက အေနာက္ကို ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လာသည္။
"အကိုေလး ဗ်"
"အကိုေလး...အကိုေလး ပိုင္ရတု"
ၪီးလင္းလည္း လက္ဖဝါးနဲ႔ ပိုင္ရတု၏ မ်က္ႏွာေရ႔ွေဝ့ရမ္းလိုက္ေတာ့ အသိဝင္လာသည္။
"ေအာ္..အဟင္း..ၪီးလင္း ၿပီး..ၿပီးၿပီလား သြားၾကရေအာင္ေလ"
"ဟုတ္ကဲ့ အကိုေလး"
ပိုင္ရတု မွာ လည္ဂုတ္ကို မီးပြင့္မတတ္ပြတ္ေနၿပီး လာလမ္းအတိုင္းမျပန္ဘဲ ေယာင္ယမ္းကာ အသြင္ ရိွရာဘက္ကေန အိမ္ကို တပတ္လွည့္ကာ အဆင္သင့္ရပ္ထားေသာ ကားေပၚကို သြားထိုင္ေနလိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ သာအျမင္မမွားခဲ့ရင္ ေသခ်ာတယ္..အသြင္ရွက္ေနတယ္ဆိုတာ။
က်န္ခဲ့ေသာ ၪီးလင္းကေတာ့ ပိုင္ရတု ရဲ့အျဖစ္ကို သေဘာက်ကာ ၿပံဳးေနၿပီး အသြင့္ကိုလည္း ဂရုစိုက္ရန္ မွာခဲ့လိုက္သည္။
ကားကို ၿခံေရ႔ွတြင္ခန ရပ္ကာ ၿခံတံခါးကို ေသာ့ခတ္ လိုက္တာေၾကာင့္ အသြင့္ကို ၪီးလင္းက တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ခ်ပံုမရေပ။
ၪီးလင္း သာမက ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္အိမ္လံုးတြင္ အသြင္တစ္ေယာက္တည္းသာ က်န္ခဲ့တာေၾကာင့္ စိတ္က သိပ္မေျဖာင့္ေပ။
သံုးလမ္းေက်ာ္က စတိုးဆိုင္တြင္ မိမိႀကိဳက္ေသာ တံဆိပ္မရသျဖင့္ အျခားဆိုင္ကို သြားေနတာေၾကာင့္ အခ်ိန္က အနည္းငယ္ၾကာေလသည္။
အံု႔မိႈင္းေနေသာ ညေနခင္းအခ်ိန္တြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီး၏ က်ံဳးႀကီးမွာလည္္း အလွတရားအျပည့္ျဖင့္ က်က္သေရရိွလို႔ေနေလသည္။
ကိုယ္ေတာင္ ကားေပၚကေန လည္ျပန္ေငးေနမိသည္။
တဆက္တည္း အေတြးထဲဝင္လာတာက အသြင္။
**အသြင့္ကိုလည္း ျမင္ေစခ်င္လိုက္တာ**
အရက္ဝင္ဝယ္ၿပီး အျမည္းပါဝယ္ရန္ ဆိုင္ကို မွာခ်င္ေသာ္လည္း လူက စည္ေနသျဖင့္ အခ်ိန္ၾကာမည္ ဆိုးေသာေၾကာင့္ မမွာေတာ့ဘဲ အိမ္ကိုသာ ျပန္လာလိုက္သည္။
ကိုယ္ကေတာ့ ၿခံတံခါးေသာ့ကို ၪီးလင္း ဆီကိုေတာင္းကာ တစ္ေယာက္တည္း အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့သည္။
ၪီးလင္းကေတာ့ အျမည္းဝယ္ရန္အတြက္ ျပန္ထြက္သြားေလ၏။
အရက္ပုလင္းကို စားပြဲေပၚတင္ၿပီး ကိုယ္လည္း အခန္းထဲ ဝင္လာကာမနက္က ခ်ိဳးထားေသာ္လည္း ေရထပ္ခ်ိဳးလိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးေနရင္း မ်က္လံုးထဲ ဝင္လာသည္က အသြင္။
ဆံပင္မ်ားကို ေခါင္းေလ်ွာ္ရည္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ေလ်ွာ္ေနတုန္း ညေနက အသြင့္ရဲ့ ပံုစံ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းက အေနွးကြက္ျဖင့္ ျမင္ေယာင္လာေလသည္။
ထပ္တူ ရင္ခုန္လာေသာ ဝဲဘတ္ရင္အံု တစ္ေနရာေၾကာင့္လည္း ဆပ္ျပာအျမဳပ္ေတြၾကားထိုးဖြေနေသာ လက္ႏွစ္ဖက္လံုး ရပ္တန္႔သြားရသည္။
"ဟာ...ဘာျဖစ္တာလဲကြာ..."
တကယ္ပါ။တကယ္ကို စိတ္ညစ္တယ္။
ဒီလို ခံစားခ်က္ႀကီးကို မႀကိဳက္ဘူး။
ေအာက္ပိုင္းက တစ္စံုတစ္ရာတင္းမာမႈေၾကာင့္ ေအာက္ကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေလေတာ့.......
**ဘာလဲ ငါအခု ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဆႏၵေတြေပၚလာတာလား...ဘာလို႔လဲ ဟင့္အင္း။ဒါမျဖစ္သင့္ဘူးေလ။ေတြ့တာ တစ္ရက္ေတာင္ မရိွေသးဘူးဟာကို။မဟုတ္ဘူး။ငါအခု ဆႏၵျဖစ္ေနတာ သူ႔ေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး**
ေရပန္းကို ဂိတ္ဆံုးအထိ အားအျပင္းဆံုး ဖြင့္ခ်လိုက္ကာ ဆံပင္ေပၚမွ အျမဳပ္ျဖဴျဖဴ ေလးတို႔ကို ဖယ္ခြာလ်က္ တင္းမာမႈကို ေလ်ာ့လိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္အတြင္း ပိုင္သုတ ၏ ႏႈတ္ခမ္းမွ ေခၚဆိုေနေသာ နာမ္စားေလးကေတာ့ သူကိုယ္တိုင္သာ သိေပလိမ့္မည္။
_____________________________________
မီးဖိုေခ်ာင္ရဲ့ ဘယ္ဘက္အခန္းက်ဥ္းေလးတြင္ ဖ်ာၾကမ္းေလးခင္းထားၿပီးအေပၚမွ ပါးလႊာေသာ အခင္းေလးတစ္ခု ခင္းထားေသာ သစ္သားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ကုတင္ေလးတစ္ခုႏွင့္ အဝတ္ဗီရို အပုေလးတစ္လံုးသာ ရိွေလသည္။
ထိုအခန္းသည္ အသြင့္၏ အခန္းပင္။
ကုတင္ေပၚတြင္ အသြင္တစ္ေယာက္ ေခါင္းအံုးေလးကို ပိုက္ကာတင္ပလြင္ေခြ ထိုင္လ်က္ နံရံကို ေက်ာမွီထားသည္။
အသြင့္၏ ႏႈတ္ခမ္း ထူထူတစ္စံု၏ အစြန္းႏွစ္ဖက္သည္လည္း ပါးေပၚသို႔ တက္ေနကာ သြားထက္ေလးကို ေဖာ္ျပထားေလသည္။
ဟုတ္ပါတယ္။အသြင္ၿပံဳးေနတာပါ။
"အကိုေလးက ဘယ္လိုပံုစံေလးလဲ ေနာ္"
တစ္ခါမွ မလႈပ္ရွားခဲ့ဘူးေသာ ႏွလံုးသား အေကာင္ေပါက္ေလးမွာလည္း ယေန့မွ စတင္ ခုန္ေပါက္ကစားေနေလၿပီ။
ကိုယ္သင္းနံ႔ေလး.....စူးရွေနေပမယ့္ ႀကိဳက္သည္။
သြင္ျပင္ ဆိုေသာ ကြၽန္ေတာ္က သဘာဝ ပန္းရနံ႔မ်ား ကိုသာ ႏွစ္သက္ပါသည္။
စူးရွေသာ ရနံ႔မ်ားကို လံုးဝမႀကိဳက္ေပ။
သို႔ေသာ္...အကိုေလး၏ ကိုယ္သင္းနံ႔ကိုေတာ့လြန္စြာ သေဘာက်ႏွစ္သက္သည္။
အကိုေလး၏ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ခဲ့ရေသာ ခနတာ အခ်ိန္တုန္းက ရင္ခုန္သံေတြ အစျပဳခဲ့သည္ ထင္ပါရဲ့။
ေယာက်ာ္းပီသသည္ ကိုေဖာ္ျပေနေသာ အကိုေလး၏ ခပ္ၾသၾသ အသံကို ၾကားရတိုင္းလည္း ရင္ခုန္မိပါသည္။
အခုေတာင္ အကိုေလးအေၾကာင္းေတြးရင္း ရင္ခုန္ေနျပန္ၿပီ။ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ အကိုေလးကို စြဲလမ္းေနၿပီ ထင္ပါရဲ့ဗ်ာ။
အသြင္ တဲ့လား။သြင္ျပင္မွလြဲ၍ မည္သည့္နာမ္စားႏွင့္မွ အေခၚမခံရဘူးေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို အကိုေလးက အသြင္ လို႔ေခၚခဲ့သည္လား။
အကိုေလး အေၾကာင္းကို ၪီးလင္းဆီက ၾကားတုန္းက အေတာ္ကိုဆိုးသြမ္းမယ္ထင္ခဲ့တာ။
အဲ့ေလာက္လည္း မဆိုးပါဘူး။
အကိုေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို စကားေျပာတာေန့လည္ကတည္းက ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေလးနဲ႔ ႏူးညံ့ေနတာဘဲ။
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ အသံကို သေဘာက်တယ္ ဆိုၿပီးေျပာတုန္းက အရမ္းကို ေပ်ာ္ေနခဲ့တာ အကိုေလး ရိပ္မိသြားလား ေတာ့မသိ။
ညေန ေရခ်ိဳးတုန္းက အကိုေလးရိွေနခဲ့သည္ ဟူေသာ အေတြးက ဝင္လာျပန္ေတာ့ ရွက္မိျပန္သည္။
ေခါင္းအုန္းေလးေပၚသို႔ ႏွာေခါင္းေလးႏွစ္ဝင္သြားသည္အထိမ်က္ႏွာကို ကြယ္လိုက္ကာ ရယ္သံအခ်ိဳ႕ ထြက္ေပၚလာသည္။
"ရွက္တယ္ကြာ..."
ေသခ်ာပါသည္။ကြၽန္ေတာ္အကိုေလးကို ခ်စ္မိေနပါၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါမွ ၪီးေနွာက္ထဲတြင္ အခ်စ္ဆ္ုေသာ အရာကို ထည့္၍ မစဥ္းစားဖူးေခ်။
အခုေတာ့ ႏွလံုးသားအတြင္းသို႔ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ အခ်စ္ဟာဝင္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ၪီးေနွာက္ထဲတြင္လည္း ေတြးေတာစရာ ျဖစ္လာေလၿပီ။
အကိုေလး မနက္က ဖုန္းေျပာေနတာကို ၾကားခဲ့ရသည္ေၾကာင့္ အကိုေလးတြင္ခ်စ္ရသူ အမ်ိဳးသမီး ရိွသည္ထင္။
အဲ့တာကို ကြၽန္ေတာ္ဂရုမစိုက္ပါ။
ကြၽန္ေတာ္အတြက္က ခ်စ္ေနရရံုနဲ႔တင္ ျပည့္စံုေနပါၿပီ။
လံုးဝ ျဖစ္မလာႏိုင္ေသာ အကိုေလးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့ရဲ့ ဆက္ဆံေရးကို ဒီအတိုင္းေလးဘဲထားခ်င္တယ္။ဒီတစ္လၿပီးရင္ အကိုေလးက ရန္ကုန္ကို ျပန္ေတာ့မွာ...။
ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္က ေပးဆပ္ျခင္း ပါဘဲ....။
"သြင္ျပင္ေရ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲလာခဲ့အုန္း"
ၪီးလင္း၏ အသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္းေတြးေနတာကို ရပ္ကာ အျပင္ကိုထြက္လာလိုက္သည္။
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္လာၿပီ ၪီးလင္း ဘာခိုင္းစရာရိွလို႔လဲ"
"သြင္ျပင္ေရ မင္းကိုအားေတာ့နာပါတယ္ ၪီးလင္း ရဲ့ ညီမ ေဆးရံုတက္ေနတာေလ အဲ့တာ ၪီးလင္း လူနာသြားေစာင့္ေပးရမွာ သူ႔ေယာက်ာ္းကလည္း နယ္ကို ခရီးသြားေနေတာ့"
"အဲ့တာဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာအလုပ္မွမရိွေတာ့ဘူးေလ ၪီးလင္းဘာခိုင္းမလို႔လဲ"
"ခနေနက်ရင္ အကိုေလးက အရက္ေသာက္မွာမို႔ ျပင္ဆင္ေပးလိုက္ပါအုန္း...အျမည္းေတြ ဟင္းေတြက ၪီးလင္း အကုန္ထည့္ထားၿပီးသား စားပြဲေပၚတင္ေပးထားတယ္ အကိုေလး လိုတာကိုသာ လုပ္ေပးလိုက္ေနာ္"
"ေအာ္..ဒါေလးမ်ား ၪီးလင္းရယ္ ရတယ္ရတယ္ စိတ္ခ်သြား"
"ေအးေအး အဲ့တာဆို ၪီးလင္း အခုသြားေတာ့မယ္ေနာ္ အကိုေလးကိုေတာ့ ေျပာထားၿပီးသားရယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
အရက္ေသာက္တတ္တာလား အကိုေလးရယ္။
အိမ္ထဲတြင္ ႏွစ္ေယာက္တည္းရိွေနသည္ဟူေသာ အသိက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ကို တလွပ္လွပ္တုန္ခါေစသည္။
အကိုေလးက အခုအခန္းထဲတြင္ရိွေနမည္ထင္သည္။
အကိုေလးလာရင္ မိမိကိုမေတြ့ဘဲ ေနမွာဆိုးလို႔ ထမင္းးစား စားပြဲေပၚမွာသာ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
-ဟားဟား...အခြၽဲေလးဘဲကြာ
တံခါးပိတ္သံ ႏွင့္အတူ ထြက္ေပၚလာေသာ အကိုေလး၏ အသံ။
-အင္းပါ...အခုေတာ့ကိုယ့္ကို အသည္းယားေအာင္ေျပာထားအုန္းေပါ့ ျပန္ေတြ့တဲ့အခါမွ အေသကိုဖက္နမ္းပစ္အုန္းမယ္
-ဟုတ္ပါၿပီ ကြာ...အိုေက အိုေက ဘိုင့္ဘိုင္ ခ်စ္တယ္ေနာ္..
ဖုန္းခ်ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႔ တန္းဝင္လာခဲ့သည္။
တံခါးေပါက္ကို ေက်ာေပးကာ ထိုင္ေနေသာ
အသြင့္ကိုေတြ့တာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုေစာင့္ေနသည္ထင္။
ၪီးလင္းကလည္း အခုဆို ေဆးရံုကို သြားေလာက္ၿပီေလ။
"အသြင္..."
ေခၚေတာင္ မရဲ။ကိုယ္ ဘာကိုယ္ လိပ္ျပာမလံုေသာေၾကာင့္ အသြင့္ကို ခပ္တိုးတိုးသာေခၚလိုက္သည္။
"ဗ်ာ...ဟုတ္ အကိုေလး စားေတာ့မွာလားဗ်"
အခ်ိန္မွာ ၇ နာရီခြဲေနၿပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ စားသင့္ေနေလၿပီ။
"အင္း..စားေတာ့မယ္...ဧည့္ခန္းထဲ မွာစားမွာ..ငါဘာသာ ခ်လိုက္မယ္ အသြင္က သြားနားလို႔ရၿပီ မစားရေသးရင္လည္း တခါတည္းဝင္စားလိုက္"
**ငါအခု အသြင့္ကို အတူတူ ညစာစားဖို႔ ေခၚေနတာလား။ဟိုအိမ္မွာဆို ဘယ္အလုပ္သမားကိုမွ မေျပာဖူးပါဘူး။ေအာ္...ငါဘာေတျြဖစ္ေနျပန္တာလဲကြာ။**
"ရတယ္ဗ် ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးမယ္ေလ"
"ရတယ္ ရတယ္ သြားသြား"
"ဟုတ္ကဲ့ အဲ့တာဆို လိုတာရိွရင္ ေခၚလိုက္ပါဗ်"
စိတ္မေကာင္းေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာလာတဲ့အသြင္ေၾကာင့္ ျငင္းမိတာေတာင္ ေနာင္တရခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားသည္။
ကိုယ္က သူပင္ပန္းမွာဆိုးလို႔ ေျပာတာကို။
ပန္းကန္ေတြ သယ္ၿပီး စမ္းတဝါးဝါး လမ္းေလ်ွာက္ၿပီး မေတာ္လို႔ ထိခိုက္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
ေနပါအုန္း...ငါအခု အသြင့္ကို စိတ္ပူေနတာလား။
"အ့...."
ရင္ခြင္ထဲသို႔ တည့္တည့္ဝင္တိုးလာေသာအသြင္။
"ေတာင္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္ အကိုေလး...ကြၽန္ေတာ္က အကိုေလးရိွမွန္းမသိလို႔ပါ"
"ရ....ရပါတယ္..ငါကလည္း အေပါက္ဝ မွာရပ္ေနမိတာကို...သြားလို႔ရၿပီ"
အျမန္ပင္ ဖယ္ေပးၿပီး ႏွင္ထုတ္ရေတာ့သည္။
အသြင္နဲ႔ငါ နဲ႔ကေတာ့ ဒီလိုပံုစံ အတိုင္းဆို မျဖစ္ေသးပါဘူး။
"ဟုတ္..ဟုတ္"
အသြင္ထြက္သြားမွဘဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။
တုန္ရီေနေသာ ရင္အစံုကို ၿငိမ္သက္ေစျခင္း အလို႔ျငာ အရက္ကိုသာ ေသာက္ရန္ စိတ္ေလာလိုက္သည္။
စားပြဲေပၚခ်ထားေသာ အုပ္ေဆာင္းကို ဖြင့္ကာ
ဟင္းပန္းကန္မ်ားကို အရင္ဆံုး ဧည့္ခန္းက စားပြဲေပၚေျပာင္းေရႊ့လိုက္ၿပီး ေရခဲေသတၲာထဲမွ ေရခဲေရ ႏွင့္ ေရခဲတုန္းမ်ားထည့္ထားေသာ ခြက္ကိုယူကာ ဖန္ခြက္ကိုလည္း တခါတည္းယူၿပီး သြားထားလိုက္သည္။
အရက္ပုလင္း ကိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွလာယူလိုက္သည္။
အရက္ေသာက္ရတာ အရသာကမရိွ။
တီဗြီသာ ဖြင့္ထားတယ္ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ကလည္ူမရိွ။
ပ်င္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆိုင္ထိုင္ ကလပ္တက္ၿပီး ေသာက္ေလ့ရိွေသာကိုယ္က အခုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း။
လံုးဝကို အဆင္မေျပ။အထီးက်န္သလားလို႔ေမးရင္ ေတာ့ အေျဖက အထီးမက်န္ဘူးဆိုတာပါဘဲ။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့...အခု ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းရိွေနတာမွမဟုတ္တာ....။
______________________________________
3.9.2020
11:33 PM
#Yashika
ပ်င္းေနၾကၿပီထင္ပါတယ္။
ပထမ ရက္ကေနကို မတတ္ေတာ့ဘူး😁။
အခုအပိုင္းကို လံုးဝအားမရပါ🙂
ရပ္ၿမဲ အတိုင္း ၾကည့္ၿမဲအတိုင္းပင္။
အသြင္ကေတာ့ ၪီးလင္းရဲ့ အသံကို ၾကားသည္ထင္၏။
ေရေလာင္းေနတာကို ရပ္လိုက္ၿပီး ေခါင္းေလးက အေနာက္ကို ေစာင္းငဲ့ၾကည့္လာသည္။
"အကိုေလး ဗ်"
"အကိုေလး...အကိုေလး ပိုင္ရတု"
ၪီးလင္းလည္း လက္ဖဝါးနဲ႔ ပိုင္ရတု၏ မ်က္ႏွာေရ႔ွေဝ့ရမ္းလိုက္ေတာ့ အသိဝင္လာသည္။
"ေအာ္..အဟင္း..ၪီးလင္း ၿပီး..ၿပီးၿပီလား သြားၾကရေအာင္ေလ"
"ဟုတ္ကဲ့ အကိုေလး"
ပိုင္ရတု မွာ လည္ဂုတ္ကို မီးပြင့္မတတ္ပြတ္ေနၿပီး လာလမ္းအတိုင္းမျပန္ဘဲ ေယာင္ယမ္းကာ အသြင္ ရိွရာဘက္ကေန အိမ္ကို တပတ္လွည့္ကာ အဆင္သင့္ရပ္ထားေသာ ကားေပၚကို သြားထိုင္ေနလိုက္သည္။
ကြၽန္ေတာ္ သာအျမင္မမွားခဲ့ရင္ ေသခ်ာတယ္..အသြင္ရွက္ေနတယ္ဆိုတာ။
က်န္ခဲ့ေသာ ၪီးလင္းကေတာ့ ပိုင္ရတု ရဲ့အျဖစ္ကို သေဘာက်ကာ ၿပံဳးေနၿပီး အသြင့္ကိုလည္း ဂရုစိုက္ရန္ မွာခဲ့လိုက္သည္။
ကားကို ၿခံေရ႔ွတြင္ခန ရပ္ကာ ၿခံတံခါးကို ေသာ့ခတ္ လိုက္တာေၾကာင့္ အသြင့္ကို ၪီးလင္းက တစ္ေယာက္တည္း စိတ္ခ်ပံုမရေပ။
ၪီးလင္း သာမက ကြၽန္ေတာ္လည္း တစ္အိမ္လံုးတြင္ အသြင္တစ္ေယာက္တည္းသာ က်န္ခဲ့တာေၾကာင့္ စိတ္က သိပ္မေျဖာင့္ေပ။
သံုးလမ္းေက်ာ္က စတိုးဆိုင္တြင္ မိမိႀကိဳက္ေသာ တံဆိပ္မရသျဖင့္ အျခားဆိုင္ကို သြားေနတာေၾကာင့္ အခ်ိန္က အနည္းငယ္ၾကာေလသည္။
အံု႔မိႈင္းေနေသာ ညေနခင္းအခ်ိန္တြင္ မႏၲေလးၿမိဳ႔ေတာ္ႀကီး၏ က်ံဳးႀကီးမွာလည္္း အလွတရားအျပည့္ျဖင့္ က်က္သေရရိွလို႔ေနေလသည္။
ကိုယ္ေတာင္ ကားေပၚကေန လည္ျပန္ေငးေနမိသည္။
တဆက္တည္း အေတြးထဲဝင္လာတာက အသြင္။
**အသြင့္ကိုလည္း ျမင္ေစခ်င္လိုက္တာ**
အရက္ဝင္ဝယ္ၿပီး အျမည္းပါဝယ္ရန္ ဆိုင္ကို မွာခ်င္ေသာ္လည္း လူက စည္ေနသျဖင့္ အခ်ိန္ၾကာမည္ ဆိုးေသာေၾကာင့္ မမွာေတာ့ဘဲ အိမ္ကိုသာ ျပန္လာလိုက္သည္။
ကိုယ္ကေတာ့ ၿခံတံခါးေသာ့ကို ၪီးလင္း ဆီကိုေတာင္းကာ တစ္ေယာက္တည္း အိမ္ထဲဝင္လာခဲ့သည္။
ၪီးလင္းကေတာ့ အျမည္းဝယ္ရန္အတြက္ ျပန္ထြက္သြားေလ၏။
အရက္ပုလင္းကို စားပြဲေပၚတင္ၿပီး ကိုယ္လည္း အခန္းထဲ ဝင္လာကာမနက္က ခ်ိဳးထားေသာ္လည္း ေရထပ္ခ်ိဳးလိုက္သည္။
ေရခ်ိဳးေနရင္း မ်က္လံုးထဲ ဝင္လာသည္က အသြင္။
ဆံပင္မ်ားကို ေခါင္းေလ်ွာ္ရည္ျဖင့္ ပြတ္သပ္ေလ်ွာ္ေနတုန္း ညေနက အသြင့္ရဲ့ ပံုစံ လႈပ္ရွားမႈတိုင္းက အေနွးကြက္ျဖင့္ ျမင္ေယာင္လာေလသည္။
ထပ္တူ ရင္ခုန္လာေသာ ဝဲဘတ္ရင္အံု တစ္ေနရာေၾကာင့္လည္း ဆပ္ျပာအျမဳပ္ေတြၾကားထိုးဖြေနေသာ လက္ႏွစ္ဖက္လံုး ရပ္တန္႔သြားရသည္။
"ဟာ...ဘာျဖစ္တာလဲကြာ..."
တကယ္ပါ။တကယ္ကို စိတ္ညစ္တယ္။
ဒီလို ခံစားခ်က္ႀကီးကို မႀကိဳက္ဘူး။
ေအာက္ပိုင္းက တစ္စံုတစ္ရာတင္းမာမႈေၾကာင့္ ေအာက္ကို ငံု႔ၾကည့္လိုက္ေလေတာ့.......
**ဘာလဲ ငါအခု ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ေၾကာင့္ ဆႏၵေတြေပၚလာတာလား...ဘာလို႔လဲ ဟင့္အင္း။ဒါမျဖစ္သင့္ဘူးေလ။ေတြ့တာ တစ္ရက္ေတာင္ မရိွေသးဘူးဟာကို။မဟုတ္ဘူး။ငါအခု ဆႏၵျဖစ္ေနတာ သူ႔ေၾကာင့္မဟုတ္ဘူး**
ေရပန္းကို ဂိတ္ဆံုးအထိ အားအျပင္းဆံုး ဖြင့္ခ်လိုက္ကာ ဆံပင္ေပၚမွ အျမဳပ္ျဖဴျဖဴ ေလးတို႔ကို ဖယ္ခြာလ်က္ တင္းမာမႈကို ေလ်ာ့လိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္အတြင္း ပိုင္သုတ ၏ ႏႈတ္ခမ္းမွ ေခၚဆိုေနေသာ နာမ္စားေလးကေတာ့ သူကိုယ္တိုင္သာ သိေပလိမ့္မည္။
_____________________________________
မီးဖိုေခ်ာင္ရဲ့ ဘယ္ဘက္အခန္းက်ဥ္းေလးတြင္ ဖ်ာၾကမ္းေလးခင္းထားၿပီးအေပၚမွ ပါးလႊာေသာ အခင္းေလးတစ္ခု ခင္းထားေသာ သစ္သားျဖင့္ ျပဳလုပ္ထားသည့္ ကုတင္ေလးတစ္ခုႏွင့္ အဝတ္ဗီရို အပုေလးတစ္လံုးသာ ရိွေလသည္။
ထိုအခန္းသည္ အသြင့္၏ အခန္းပင္။
ကုတင္ေပၚတြင္ အသြင္တစ္ေယာက္ ေခါင္းအံုးေလးကို ပိုက္ကာတင္ပလြင္ေခြ ထိုင္လ်က္ နံရံကို ေက်ာမွီထားသည္။
အသြင့္၏ ႏႈတ္ခမ္း ထူထူတစ္စံု၏ အစြန္းႏွစ္ဖက္သည္လည္း ပါးေပၚသို႔ တက္ေနကာ သြားထက္ေလးကို ေဖာ္ျပထားေလသည္။
ဟုတ္ပါတယ္။အသြင္ၿပံဳးေနတာပါ။
"အကိုေလးက ဘယ္လိုပံုစံေလးလဲ ေနာ္"
တစ္ခါမွ မလႈပ္ရွားခဲ့ဘူးေသာ ႏွလံုးသား အေကာင္ေပါက္ေလးမွာလည္း ယေန့မွ စတင္ ခုန္ေပါက္ကစားေနေလၿပီ။
ကိုယ္သင္းနံ႔ေလး.....စူးရွေနေပမယ့္ ႀကိဳက္သည္။
သြင္ျပင္ ဆိုေသာ ကြၽန္ေတာ္က သဘာဝ ပန္းရနံ႔မ်ား ကိုသာ ႏွစ္သက္ပါသည္။
စူးရွေသာ ရနံ႔မ်ားကို လံုးဝမႀကိဳက္ေပ။
သို႔ေသာ္...အကိုေလး၏ ကိုယ္သင္းနံ႔ကိုေတာ့လြန္စြာ သေဘာက်ႏွစ္သက္သည္။
အကိုေလး၏ ရင္ခြင္ထဲ ေရာက္ခဲ့ရေသာ ခနတာ အခ်ိန္တုန္းက ရင္ခုန္သံေတြ အစျပဳခဲ့သည္ ထင္ပါရဲ့။
ေယာက်ာ္းပီသသည္ ကိုေဖာ္ျပေနေသာ အကိုေလး၏ ခပ္ၾသၾသ အသံကို ၾကားရတိုင္းလည္း ရင္ခုန္မိပါသည္။
အခုေတာင္ အကိုေလးအေၾကာင္းေတြးရင္း ရင္ခုန္ေနျပန္ၿပီ။ကြၽန္ေတာ္ေတာ့ အကိုေလးကို စြဲလမ္းေနၿပီ ထင္ပါရဲ့ဗ်ာ။
အသြင္ တဲ့လား။သြင္ျပင္မွလြဲ၍ မည္သည့္နာမ္စားႏွင့္မွ အေခၚမခံရဘူးေသာ ကြၽန္ေတာ့္ကို အကိုေလးက အသြင္ လို႔ေခၚခဲ့သည္လား။
အကိုေလး အေၾကာင္းကို ၪီးလင္းဆီက ၾကားတုန္းက အေတာ္ကိုဆိုးသြမ္းမယ္ထင္ခဲ့တာ။
အဲ့ေလာက္လည္း မဆိုးပါဘူး။
အကိုေလးက ကြၽန္ေတာ့္ကို စကားေျပာတာေန့လည္ကတည္းက ခ်ိဳခ်ိဳသာသာေလးနဲ႔ ႏူးညံ့ေနတာဘဲ။
ကြၽန္ေတာ့္ရဲ့ အသံကို သေဘာက်တယ္ ဆိုၿပီးေျပာတုန္းက အရမ္းကို ေပ်ာ္ေနခဲ့တာ အကိုေလး ရိပ္မိသြားလား ေတာ့မသိ။
ညေန ေရခ်ိဳးတုန္းက အကိုေလးရိွေနခဲ့သည္ ဟူေသာ အေတြးက ဝင္လာျပန္ေတာ့ ရွက္မိျပန္သည္။
ေခါင္းအုန္းေလးေပၚသို႔ ႏွာေခါင္းေလးႏွစ္ဝင္သြားသည္အထိမ်က္ႏွာကို ကြယ္လိုက္ကာ ရယ္သံအခ်ိဳ႕ ထြက္ေပၚလာသည္။
"ရွက္တယ္ကြာ..."
ေသခ်ာပါသည္။ကြၽန္ေတာ္အကိုေလးကို ခ်စ္မိေနပါၿပီ။
ကြၽန္ေတာ္တစ္ခါမွ ၪီးေနွာက္ထဲတြင္ အခ်စ္ဆ္ုေသာ အရာကို ထည့္၍ မစဥ္းစားဖူးေခ်။
အခုေတာ့ ႏွလံုးသားအတြင္းသို႔ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ အခ်စ္ဟာဝင္ေရာက္လာခဲ့ၿပီး ၪီးေနွာက္ထဲတြင္လည္း ေတြးေတာစရာ ျဖစ္လာေလၿပီ။
အကိုေလး မနက္က ဖုန္းေျပာေနတာကို ၾကားခဲ့ရသည္ေၾကာင့္ အကိုေလးတြင္ခ်စ္ရသူ အမ်ိဳးသမီး ရိွသည္ထင္။
အဲ့တာကို ကြၽန္ေတာ္ဂရုမစိုက္ပါ။
ကြၽန္ေတာ္အတြက္က ခ်စ္ေနရရံုနဲ႔တင္ ျပည့္စံုေနပါၿပီ။
လံုးဝ ျဖစ္မလာႏိုင္ေသာ အကိုေလးႏွင့္ ကြၽန္ေတာ့ရဲ့ ဆက္ဆံေရးကို ဒီအတိုင္းေလးဘဲထားခ်င္တယ္။ဒီတစ္လၿပီးရင္ အကိုေလးက ရန္ကုန္ကို ျပန္ေတာ့မွာ...။
ကြၽန္ေတာ့္အခ်စ္က ေပးဆပ္ျခင္း ပါဘဲ....။
"သြင္ျပင္ေရ မီးဖိုေခ်ာင္ထဲလာခဲ့အုန္း"
ၪီးလင္း၏ အသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္လည္းေတြးေနတာကို ရပ္ကာ အျပင္ကိုထြက္လာလိုက္သည္။
"ဟုတ္ကဲ့ ကြၽန္ေတာ္လာၿပီ ၪီးလင္း ဘာခိုင္းစရာရိွလို႔လဲ"
"သြင္ျပင္ေရ မင္းကိုအားေတာ့နာပါတယ္ ၪီးလင္း ရဲ့ ညီမ ေဆးရံုတက္ေနတာေလ အဲ့တာ ၪီးလင္း လူနာသြားေစာင့္ေပးရမွာ သူ႔ေယာက်ာ္းကလည္း နယ္ကို ခရီးသြားေနေတာ့"
"အဲ့တာဘာျဖစ္လို႔လဲ ဘာအလုပ္မွမရိွေတာ့ဘူးေလ ၪီးလင္းဘာခိုင္းမလို႔လဲ"
"ခနေနက်ရင္ အကိုေလးက အရက္ေသာက္မွာမို႔ ျပင္ဆင္ေပးလိုက္ပါအုန္း...အျမည္းေတြ ဟင္းေတြက ၪီးလင္း အကုန္ထည့္ထားၿပီးသား စားပြဲေပၚတင္ေပးထားတယ္ အကိုေလး လိုတာကိုသာ လုပ္ေပးလိုက္ေနာ္"
"ေအာ္..ဒါေလးမ်ား ၪီးလင္းရယ္ ရတယ္ရတယ္ စိတ္ခ်သြား"
"ေအးေအး အဲ့တာဆို ၪီးလင္း အခုသြားေတာ့မယ္ေနာ္ အကိုေလးကိုေတာ့ ေျပာထားၿပီးသားရယ္"
"ဟုတ္ကဲ့"
အရက္ေသာက္တတ္တာလား အကိုေလးရယ္။
အိမ္ထဲတြင္ ႏွစ္ေယာက္တည္းရိွေနသည္ဟူေသာ အသိက ကြၽန္ေတာ့္ရင္ကို တလွပ္လွပ္တုန္ခါေစသည္။
အကိုေလးက အခုအခန္းထဲတြင္ရိွေနမည္ထင္သည္။
အကိုေလးလာရင္ မိမိကိုမေတြ့ဘဲ ေနမွာဆိုးလို႔ ထမင္းးစား စားပြဲေပၚမွာသာ ထိုင္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။
-ဟားဟား...အခြၽဲေလးဘဲကြာ
တံခါးပိတ္သံ ႏွင့္အတူ ထြက္ေပၚလာေသာ အကိုေလး၏ အသံ။
-အင္းပါ...အခုေတာ့ကိုယ့္ကို အသည္းယားေအာင္ေျပာထားအုန္းေပါ့ ျပန္ေတြ့တဲ့အခါမွ အေသကိုဖက္နမ္းပစ္အုန္းမယ္
-ဟုတ္ပါၿပီ ကြာ...အိုေက အိုေက ဘိုင့္ဘိုင္ ခ်စ္တယ္ေနာ္..
ဖုန္းခ်ၿပီး မီးဖိုေခ်ာင္ဘက္သို႔ တန္းဝင္လာခဲ့သည္။
တံခါးေပါက္ကို ေက်ာေပးကာ ထိုင္ေနေသာ
အသြင့္ကိုေတြ့တာေၾကာင့္ ကိုယ့္ကိုေစာင့္ေနသည္ထင္။
ၪီးလင္းကလည္း အခုဆို ေဆးရံုကို သြားေလာက္ၿပီေလ။
"အသြင္..."
ေခၚေတာင္ မရဲ။ကိုယ္ ဘာကိုယ္ လိပ္ျပာမလံုေသာေၾကာင့္ အသြင့္ကို ခပ္တိုးတိုးသာေခၚလိုက္သည္။
"ဗ်ာ...ဟုတ္ အကိုေလး စားေတာ့မွာလားဗ်"
အခ်ိန္မွာ ၇ နာရီခြဲေနၿပီ ျဖစ္တာေၾကာင့္ စားသင့္ေနေလၿပီ။
"အင္း..စားေတာ့မယ္...ဧည့္ခန္းထဲ မွာစားမွာ..ငါဘာသာ ခ်လိုက္မယ္ အသြင္က သြားနားလို႔ရၿပီ မစားရေသးရင္လည္း တခါတည္းဝင္စားလိုက္"
**ငါအခု အသြင့္ကို အတူတူ ညစာစားဖို႔ ေခၚေနတာလား။ဟိုအိမ္မွာဆို ဘယ္အလုပ္သမားကိုမွ မေျပာဖူးပါဘူး။ေအာ္...ငါဘာေတျြဖစ္ေနျပန္တာလဲကြာ။**
"ရတယ္ဗ် ကြၽန္ေတာ္လုပ္ေပးမယ္ေလ"
"ရတယ္ ရတယ္ သြားသြား"
"ဟုတ္ကဲ့ အဲ့တာဆို လိုတာရိွရင္ ေခၚလိုက္ပါဗ်"
စိတ္မေကာင္းေသာ ေလသံျဖင့္ ေျပာလာတဲ့အသြင္ေၾကာင့္ ျငင္းမိတာေတာင္ ေနာင္တရခ်င္သလိုလို ျဖစ္သြားသည္။
ကိုယ္က သူပင္ပန္းမွာဆိုးလို႔ ေျပာတာကို။
ပန္းကန္ေတြ သယ္ၿပီး စမ္းတဝါးဝါး လမ္းေလ်ွာက္ၿပီး မေတာ္လို႔ ထိခိုက္သြားရင္ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။
ေနပါအုန္း...ငါအခု အသြင့္ကို စိတ္ပူေနတာလား။
"အ့...."
ရင္ခြင္ထဲသို႔ တည့္တည့္ဝင္တိုးလာေသာအသြင္။
"ေတာင္း...ေတာင္းပန္ပါတယ္ အကိုေလး...ကြၽန္ေတာ္က အကိုေလးရိွမွန္းမသိလို႔ပါ"
"ရ....ရပါတယ္..ငါကလည္း အေပါက္ဝ မွာရပ္ေနမိတာကို...သြားလို႔ရၿပီ"
အျမန္ပင္ ဖယ္ေပးၿပီး ႏွင္ထုတ္ရေတာ့သည္။
အသြင္နဲ႔ငါ နဲ႔ကေတာ့ ဒီလိုပံုစံ အတိုင္းဆို မျဖစ္ေသးပါဘူး။
"ဟုတ္..ဟုတ္"
အသြင္ထြက္သြားမွဘဲ သက္ျပင္းခ်ႏိုင္ေတာ့သည္။
တုန္ရီေနေသာ ရင္အစံုကို ၿငိမ္သက္ေစျခင္း အလို႔ျငာ အရက္ကိုသာ ေသာက္ရန္ စိတ္ေလာလိုက္သည္။
စားပြဲေပၚခ်ထားေသာ အုပ္ေဆာင္းကို ဖြင့္ကာ
ဟင္းပန္းကန္မ်ားကို အရင္ဆံုး ဧည့္ခန္းက စားပြဲေပၚေျပာင္းေရႊ့လိုက္ၿပီး ေရခဲေသတၲာထဲမွ ေရခဲေရ ႏွင့္ ေရခဲတုန္းမ်ားထည့္ထားေသာ ခြက္ကိုယူကာ ဖန္ခြက္ကိုလည္း တခါတည္းယူၿပီး သြားထားလိုက္သည္။
အရက္ပုလင္း ကိုေတာ့ ေနာက္ဆံုးမွလာယူလိုက္သည္။
အရက္ေသာက္ရတာ အရသာကမရိွ။
တီဗြီသာ ဖြင့္ထားတယ္ ၾကည့္ခ်င္စိတ္ကလည္ူမရိွ။
ပ်င္းဖို႔ေကာင္းလိုက္တာကြာ။သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႔ဆိုင္ထိုင္ ကလပ္တက္ၿပီး ေသာက္ေလ့ရိွေသာကိုယ္က အခုေတာ့ တစ္ေယာက္တည္း။
လံုးဝကို အဆင္မေျပ။အထီးက်န္သလားလို႔ေမးရင္ ေတာ့ အေျဖက အထီးမက်န္ဘူးဆိုတာပါဘဲ။
ဘာလို႔လဲ ဆိုေတာ့...အခု ကိုယ္တစ္ေယာက္တည္းရိွေနတာမွမဟုတ္တာ....။
______________________________________
3.9.2020
11:33 PM
#Yashika
ပ်င္းေနၾကၿပီထင္ပါတယ္။
ပထမ ရက္ကေနကို မတတ္ေတာ့ဘူး😁။
အခုအပိုင္းကို လံုးဝအားမရပါ🙂
Коментарі