Unicode
"When we meet again...oneday!"

♥Part 1/နောက်ဆုံးအကြိမ်နှုတ်ဆက်ခြင်း♥

အုံ့မှိုင်းနေသည့်တောတန်းကြီး၏အဆုံးတစ်ဖက်ဖြစ်သည့်ချောက်ကမ်းပါးကြီးတစ်ခု...
ချောက်ကမ်းပါးကြီးရဲ့အောက်မှာတော့အပြာရောင်ပင်လယ်ရေတွေကဝန်းရံထားသည်...

ထိုချောက်ကမ်းပါးကြီးပေါ်တွင်ကားအနက်ရောင်တစ်စီးနှင့်ထိုကားအဖြူရောင်လေးရဲ့နောက်မှာတော့ကားအဖြူရောင်လေးတစ်စီးရပ်ထားသည်...

ကားအဖြူရောင်လေးပေါ်ရှိလူများကားပေါ်မှအလောတကြီးဆင်းသွားခဲ့ပုံရသည်။ဘာကြောင့်လဲဆိုတော့ကားတံခါးပွင့်ရက်နှင်ပင်ဖြစ်နေသောကြောင့်ပင်.....

ချောက်ကမ်းပါးပေါ်တွင်လူငါးယောက်ရှိနေသည်။
ချောက်ကမ်းပါးအစွန်းမှာလူနှစ်ယောက်
ထိုသူတို့..သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အနောက်ကိုသာလှည့်ကြည့်မယ်ဆိုလျှင်ချောက်ကမ်းပါးအောက်ရှိပင်လယ်ကြီးသာမြင်ရမည်ဖြစ်သည်...

ထိုသူနှစ်ယောက်အနက်တစ်ယောက်မှာတော့...
နဖူးပေါ်မှာပျော့ပျောင်းဖြောင့်စင်းနေတဲ့ဆံနွယ်တွေဝဲကျနေပြီးအနောက်မှာရှိတဲ့ဆံပင်တွေကလည်းဂုတ်ပေါ်အထိကျဆင်းနေတယ်

လေတဟူးဟူးနှင့်တိုက်ခတ်နေသည့်အတွက်ဆံပင်ရှည်တွေဟာတစ်ခါတစ်ခါထိုသူရဲ့မျက်နှာပေါ်မှာရှုပ်ထွေးစွာယှက်နွယ်နေကြပြန်ပေသည်..

အနက်ရောင်ရှပ်အင်္ကျီနဲ့အနက်ရောင်ဘောင်းဘီရှည်ကိုတွဲဖက်ဝတ်ဆင်ထားသည်။ထိုလူသားစီးထားသည့်ဖိနပ်မှာလည်းအနက်ရောင်ပင်...

ဒီနေ့ဝတ်ဆုံဟာသူ့အတွက်နောက်ဆုံးအချိန်ဆိုတာကိုနမိတ်ပြနေခြင်းလော???

မဟုတ်ပါဘူး.......သူကိုယ်တိုင်ရွေးချယ်ခဲ့တဲ့သူတို့နှစ်ယောက်ရဲ့အဆုံးသတ်ပင်ဖြစ်သည်....

ဆန့်ကျင်ဘက်မြားနှစ်စင်းဟာခဏတာအချိန်ကလေးမှာအတူဆုံဆည်းခွင့်ရနိုင်ပေမယ့်နောက်ဆုံးမှာသူတို့ရဲ့ဦးတည်ရာတွေကဘယ်နည်းနဲ့မှတူညီနေမှာမဟုတ်ဘူးလေ...

...ဒါဟာအမှန်တရား...ဘယ်တော့မှပြောင်းလဲသွားမှာမဟုတ်ဘူး...

ထိုလူသားရဲ့ဘေးမှာရှိတဲ့လူတစ်ယောက်ကတော့လက်များကိုနောက်ပြန်ကြိုးတုပ်ခံထားရပြီးပါးစပ်မှာလည်းတိပ်ဖြင့်ပိတ်ထားခြင်းခံထားရသည်။ထိုသူကဒူးထောက်လျှက်အနေအထားဖြစ်သည်။

အနက်ရောင်ဝတ်ဆုံနှင့်သူရဲ့ညာဘက်လက်ထဲမှာပစ္စတိုသေနတ်တစ်လက်ကိုင်ထားပြီးသူ့ဘေးနားဒူးထောက်လျှက်ရှိနေတဲ့သူရဲ့နားထင်ကိုချိန်ထားသည်။

ထိုသူတို့နှစ်ယောက်နှင့်မျက်နှာချင်းဆိုင်ခြေလှမ်းနှစ်ဆယ်လောက်ကွာဝေးသောနေရာတွင်လူသုံးယောက်ရှိနေသည်။

ထိုသူသုံးယောက်လုံးရဲ့လက်ထဲမှာလည်းပစ္စတိုများဖြင့်အနက်ရောင်အင်္ကျီနှင့်လူသားကိုချိန်ရွယ်ထားသည်။

လေပြင်းတွေတိုက်ခတ်နေသည်။ချောက်ကမ်းပါးအောက်ကကျောက်ဆောက်နှင့်ရေလှိုင်းတွေရဲ့ရိုက်ခတ်သံတွေကိုလည်းကြားနေရသည်။

ထိုစဉ်မိုးကရွာမည်မပြုပါပဲနှင့်သည်းထန်စွာရွာချလာသည်....

......ကျွန်တော့်ချစ်ရသူနဲ့စဆုံတဲ့အချိန်လေးမှာလည်းမိုးရွာခဲ့တယ်......
......အခုကျွန်တော်တို့နှစ်ယောက်ရဲ့အဆုံးသတ်အချိန်မှာလည်းမိုးရွာလာခဲ့ပြန်ပါပြီ....

ကော...မိုးတိတ်သွားရင်ကျွန်တော့်ရဲ့အဆုံးသတ်ခြင်းနဲ့အတူကောရဲ့အမုန်းတွေလွင့်ပါသွားနိုင်ပါစေ..

ထိုစဉ်စကားတစ်ခွန်းကသူရဲ့အတွေးတွေကိုဖြိုခွင်းလိုက်သည်။

"ဝမ်ရိပေါ်..သေနတ်ချလိုက်ပါ
မင်းသူ့ကိုသတ်လိုက်လို့လည်းဘာမှထူးလာမှာမဟုတ်ဘူးလေ
သူ့ရဲ့အပြစ်တွေအကုန်ပေါ်နေပြီပဲဥပဒေနဲ့ပဲအပြစ်ပေးဆပ်ခိုင်းလိုက်ပါရိပေါ်
သူ့ကိုအဆုံးသတ်လိုက်ရင်မင်းဘဝကြီးလည်ပိုပျက်စီးသွားလိမ့်မယ်
ကောပြောတာကိုနားလည်စမ်းပါကွာ..."

ကောရဲ့အသံတွေတုန်ယင်နေသလား???

သူလှမ်းကြည့်လိုက်သည်။အဖြူရှောင်ရှပ်နှင့်အနက်ရောင်ဘောင်းဘီရှည်ကိုဝတ်ဆင်ထားသည်။မိုးမရွာခင်ကနဖူးပေါ်သပ်ရပ်စွာလှန်တင်ထားတဲ့ဆံပင်တွေကအခုတော့မိုးရေကြောင့်နဖူးပေါ်ကျဆင်းနေသည်။

ရှပ်အင်္ကျီလေးကိုသေချာကြည့်တော့
ထုံးစံအတိုင်းအပေါ်ကြယ်သီးနှစ်လုံးကိုမတပ်ထားတာကြောင့်ကောရဲ့ဖြူဖွေးနေတဲ့ရင်ဘက်လေးကိုအနည်းငယ်မြင်နေရတယ်

ကောရဲ့ထိုအချက်ကသူ့ကိုအရမ်းဆွဲဆောင်နိုင်သောအချက်ဖြစ်သည်။ကျွန်တော်အရမ်းချစ်ရတဲ့ကော...

"မဟုတ်ဘူးကော...သူ့အပြစ်တွေကအချိန်နဲ့ပြန်ပေးဆပ်ရုံနဲ့တင်မကျေနိုင်ဘူး
အနှစ်နှစ်ဆယ်လား..ဒါမှမဟုတ်
အနှစ်သုံးဆယ်လား?..ဟက်"

သူတစ်ချက်ရယ်လိုက်တယ်။သူ့ရဲ့ရယ်သံကတော့အသက်မပါခြောက်ကပ်နေခဲ့ပါတယ်..

"အဲအချိန်တွေကုန်ပြီးပြန်လွှတ်လာလည်းသူရဲ့အပြစ်တွေမကျေနိုင်ဘူးကျွန်တော့်အပေါ်ကို..
ပြီးတော့သူအခြားအပြစ်တွေထပ်ကျူးလွန်ချင်ရင်တောင်ကျူးလွန်အုံးမှာလေ
အသက်ကိုအသက်နဲ့ပြန်ပေးဆပ်တာပဲကောင်းပါတယ်..."

စကားရဲ့ဆုံးသတ်မှာတော့သူ့အသံတွေအနည်းငယ်တိမ်ဝင်သွားခဲ့ပါတယ်

"မင်းကရော?"ကောရဲ့မျက်နှာဟာတည့်တံနေခဲ့ပါတယ်

"ကျွန်တော်လား...?"သူပြုံးမိသည်။

"သူ့ရဲ့အသက်နဲ့ပြန်ပေးဆပ်ပြီးချိန်လောက်ဆိုကျွန်တော်လည်းကောနဲ့လောကကြီးကိုနှုတ်ဆက်သွားလောက်ပါပြီ"

သူရှည်ကြာတဲ့သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ရင်းဆက်ပြောလိုက်သည်။

"ကော!
ကြားချင်တယ်..နောက်ဆုံးအနေနဲ့ပါ
ဝမ်လေးလို့ခေါ်ပါအုံး"

သူတောင်းဆိုနေပေမယ့်ထိုသူကတော့တိတ်ဆိတ်ငြိမ်သက်နေဆဲပင်ဖြစ်သည်။
သူ့ကိုသေနတ်နဲ့ချိန်ထားတဲ့ထိုသူရဲ့ဘယ်ဘက်လက်သန်းကြွယ်လေးဆီအကြည့်ရောက်သွားတော့"YZ"စကားလုံးလေးနဲ့ပုံဖော်ထားတဲ့လက်စွပ်လေးဝတ်ထားဆဲဖြစ်သည်။

သူ့ရဲ့ကောထိုလက်စွပ်လေးဝတ်ထားသည့်အချက်နှင့်ပင်သူ့ရဲ့နောက်ဆုံးအချိန်အတွက်သူကျေနပ်သည်။

သူ့ပါးပြင်ပေါ်မှာတော့မျက်ရည်များစီးကြလာသည်။သူ့ရဲ့မျက်ရည်တွေကိုကောမြင်နိုင်ပါ့မလား...

မျက်နှာပေါ်သည်းထန်စွာကျဆင်းနေတဲ့မိုးစက်တွေနဲ့အတူရောသွားတာကြောင့်ကောမြင်နိုင်မှာမဟုတ်တာတော့သေချာသည်။

"ကော...အရမ်းချစ်တယ်
နောက်ဆုံးအကြိမ် နှုတ် ဆက် ခြင်း ပါ...."

သူ့ရင်ထဲနာကျင်ခြင်းတွေနဲ့အတူကောအတွက်နောက်ဆုံးစကားပြောလိုက်သည်။

ထိုစကားရဲ့အဆုံးမှာတော့....."ဒိုင်း..."
သေနတ်သံတစ်ချက်နှင့်အတူသူ့ရဲ့ဘေးနားရှိဒူးထောက်လျှက်ရှိသောသူမှာကျောက်ဆောင်ပေါ်သို့လဲကျသွားကာသွေးများအိုင်ကြလာသည်။

ထိုသေနတ်သံနှင့်တစ်ဆက်တည်းမှာပဲနောက်ထပ်သေနတ်သံများထွက်ပေါ်လာသည်။

"ဒိုင်း.....ဒိုင်း"
ထိုပစ်ချက်များကသူ့ရဲ့ဝမ်းဗိုက်ဘေးကိုတစ်ချက်နှင့်နောက်တစ်ချက်မှာတော့သူ့ရဲ့ဘယ်ဘက်ရင်ဘက်ကိုပင်ဖြစ်သည်။

"မလုပ်နဲ့..........မဖြစ်ရဘူး"
ဒါကောရဲ့အသံ!!!!ကောရဲ့စကားအဆုံးမှာတော့နာကျင်မှုတွေနဲ့အတူသူ့ရဲ့ခြေထောက်တွေယိုင်နဲ့လာသည်။

ခြေလှမ်းတွေယိုင်နဲ့ယိုင်နဲ့နဲ့နောက်ဆုတ်လာခဲ့ရင်းနောက်ဆုံးတော့သူ့ရဲ့ခန္ဓာကိုယ်လေးလေထဲသို့အရှိန်နှင့်လွှင့်ကျသွားခဲ့သည်....

သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးဦးတည်နေသည်ကချောက်ကမ်းပါးအောက်ရှိပင်လယ်ဆီသို့ပင်ဖြစ်သည်။

ထိုစဉ်သူ့ရဲ့လက်ကလေးကိုနူးညံတဲ့လက်ကလေးထိတွေ့တာကြောင့်လေးလံနေတဲ့မျက်ခွံလေးတွေကိုကြိုးစားရင်းဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့...

ပြုတ်ကျသွားတဲ့သူ့ကိုကောကမမှီမှီအောင်လှမ်းဆွဲလိုက်ခြင်းပင်.....

ဒါပေမယ့်....ကောရဲ့လက်တွေကကျွန်တော့်ရဲ့လက်တွေကိုလှမ်းမမှီခဲ့ပါဘူး....

"ဝမ်လေး......ဝမ်လေး"

ရှိုက်သံတွေရောနေပြီးကျွန်တော့်နာမည်လေးကိုခေါ်တေဲ့ကောရဲ့အသံလေး

ကျွန်နော်ကြားလိုက်နိုင်သေးသည်။
ဒါပေမယ့်ကျွန်တော်ရဲ့မျက်လုံးလေးတွေတဖြည်းဖြည်းမှေးစင်းလာတယ်....

ကျွန်တော်မြင်နေရတဲ့ကောရဲ့ပုံရိပ်ဟာလည်းတဖြည်းဖြည်းဝေဝါးလာတယ်...

နောက်ဆုံးမှာတော့လုံးဝအမှောင်အတိဖြစ်သွားခဲ့လေပြီ

ကျွန်တော်ကောကိုအပြီးအပိုင်နှုတ်ဆက်ခဲ့ရပြီလား????
လောကကြီးထဲကနေတကယ်ပဲထွက်ခွာလာရပြီလား????

ထိုစဉ်သူ့ခန္ဓာကိုယ်လေးတစ်ခုလုံးအေးစက်မှုကိုခံစားလိုက်ရသည်....

ဒါကတော့သေချာပါသည်..ပင်လယ်ရေရဲ့အေးစက်မှုတွေဖြစ်မည်ဆိုမှာ....

ကော...တစ်နေ့မှာပြန်ဆုံဆည်းခွင့်ရမယ်ဆိုခဲ့ရင်
နောင်ဘဝဆိုတဲ့အချိန်မျိုးမှာဖြစ်ဖြစ်ပေါ့...

"ရိုးရှင်းတဲ့သာမန်ကောင်လေးတစ်ယောက်အနေနဲ့တွေ့ဆုံချင်ပါတယ်......
......ကျွန်တော်ချစ်ရတဲ့ကော...."

ဒါကတော့ကျွန်တော်ရဲ့နောက်ဆုံးဆန္ဒပါ....

Part 2 Coming soon...

Zawgyi

"When we meet again...oneday!"

♥Part 1/ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ႏႈတ္ဆက္ျခင္း♥

အုံ႕မွိုင္းေနသည့္ေတာတန္းႀကီး၏အဆုံးတစ္ဖက္ျဖစ္သည့္ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးတစ္ခု...
ေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးရဲ႕ေအာက္မွာေတာ့အျပာေရာင္ပင္လယ္ေရေတြကဝန္းရံထားသည္...

ထိုေခ်ာက္ကမ္းပါးႀကီးေပၚတြင္ကားအနက္ေရာင္တစ္စီးႏွင့္ထိုကားအျဖဴေရာင္ေလးရဲ႕ေနာက္မွာေတာ့ကားအျဖဴေရာင္ေလးတစ္စီးရပ္ထားသည္...

ကားအျဖဴေရာင္ေလးေပၚရွိလူမ်ားကားေပၚမွအေလာတႀကီးဆင္းသြားခဲ့ပုံရသည္။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ကားတံခါးပြင့္ရက္ႏွင္ပင္ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္.....

ေခ်ာက္ကမ္းပါးေပၚတြင္လူငါးေယာက္ရွိေနသည္။
ေခ်ာက္ကမ္းပါးအစြန္းမွာလူႏွစ္ေယာက္
ထိုသူတို႔..သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အေနာက္ကိုသာလွည့္ၾကည့္မယ္ဆိုလွ်င္ေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္ရွိပင္လယ္ႀကီးသာျမင္ရမည္ျဖစ္သည္...

ထိုသူႏွစ္ေယာက္အနက္တစ္ေယာက္မွာေတာ့...
နဖူးေပၚမွာေပ်ာ့ေပ်ာင္းေျဖာင့္စင္းေနတဲ့ဆံႏြယ္ေတြဝဲက်ေနၿပီးအေနာက္မွာရွိတဲ့ဆံပင္ေတြကလည္းဂုတ္ေပၚအထိက်ဆင္းေနတယ္

ေလတဟူးဟူးႏွင့္တိုက္ခတ္ေနသည့္အတြက္ဆံပင္ရွည္ေတြဟာတစ္ခါတစ္ခါထိုသူရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚမွာရႈပ္ေထြးစြာယွက္ႏြယ္ေနၾကျပန္ေပသည္..

အနက္ေရာင္ရွပ္အကၤ်ီနဲ႕အနက္ေရာင္ေဘာင္းဘီရွည္ကိုတြဲဖက္ဝတ္ဆင္ထားသည္။ထိုလူသားစီးထားသည့္ဖိနပ္မွာလည္းအနက္ေရာင္ပင္...

ဒီေန႕ဝတ္ဆုံဟာသူ႕အတြက္ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္ဆိုတာကိုနမိတ္ျပေနျခင္းေလာ???

မဟုတ္ပါဘူး.......သူကိုယ္တိုင္ေ႐ြးခ်ယ္ခဲ့တဲ့သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အဆုံးသတ္ပင္ျဖစ္သည္....

ဆန႔္က်င္ဘက္ျမားႏွစ္စင္းဟာခဏတာအခ်ိန္ကေလးမွာအတူဆုံဆည္းခြင့္ရနိုင္ေပမယ့္ေနာက္ဆုံးမွာသူတို႔ရဲ႕ဦးတည္ရာေတြကဘယ္နည္းနဲ႕မွတူညီေနမွာမဟုတ္ဘူးေလ...

...ဒါဟာအမွန္တရား...ဘယ္ေတာ့မွေျပာင္းလဲသြားမွာမဟုတ္ဘူး...

ထိုလူသားရဲ႕ေဘးမွာရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ကေတာ့လက္မ်ားကိုေနာက္ျပန္ႀကိဳးတုပ္ခံထားရၿပီးပါးစပ္မွာလည္းတိပ္ျဖင့္ပိတ္ထားျခင္းခံထားရသည္။ထိုသူကဒူးေထာက္လွ်က္အေနအထားျဖစ္သည္။

အနက္ေရာင္ဝတ္ဆုံႏွင့္သူရဲ႕ညာဘက္လက္ထဲမွာပစၥတိုေသနတ္တစ္လက္ကိုင္ထားၿပီးသူ႕ေဘးနားဒူးေထာက္လွ်က္ရွိေနတဲ့သူရဲ႕နားထင္ကိုခ်ိန္ထားသည္။

ထိုသူတို႔ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္ေျခလွမ္းႏွစ္ဆယ္ေလာက္ကြာေဝးေသာေနရာတြင္လူသုံးေယာက္ရွိေနသည္။

ထိုသူသုံးေယာက္လုံးရဲ႕လက္ထဲမွာလည္းပစၥတိုမ်ားျဖင့္အနက္ေရာင္အကၤ်ီႏွင့္လူသားကိုခ်ိန္႐ြယ္ထားသည္။

ေလျပင္းေတြတိုက္ခတ္ေနသည္။ေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္ကေက်ာက္ေဆာက္ႏွင့္ေရလွိုင္းေတြရဲ႕ရိုက္ခတ္သံေတြကိုလည္းၾကားေနရသည္။

ထိုစဥ္မိုးက႐ြာမည္မျပဳပါပဲႏွင့္သည္းထန္စြာ႐ြာခ်လာသည္....

......ကြၽန္ေတာ့္ခ်စ္ရသူနဲ႕စဆုံတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာလည္းမိုး႐ြာခဲ့တယ္......
......အခုကြၽန္ေတာ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕အဆုံးသတ္အခ်ိန္မွာလည္းမိုး႐ြာလာခဲ့ျပန္ပါၿပီ....

ေကာ...မိုးတိတ္သြားရင္ကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕အဆုံးသတ္ျခင္းနဲ႕အတူေကာရဲ႕အမုန္းေတြလြင့္ပါသြားနိုင္ပါေစ..

ထိုစဥ္စကားတစ္ခြန္းကသူရဲ႕အေတြးေတြကိုၿဖိဳခြင္းလိုက္သည္။

"ဝမ္ရိေပၚ..ေသနတ္ခ်လိဳက္ပါ
မင္းသူ႕ကိုသတ္လိုက္လို႔လည္းဘာမွထူးလာမွာမဟုတ္ဘူးေလ
သူ႕ရဲ႕အျပစ္ေတြအကုန္ေပၚေနၿပီပဲဥပေဒနဲ႕ပဲအျပစ္ေပးဆပ္ခိုင္းလိုက္ပါရိေပၚ
သူ႕ကိုအဆုံးသတ္လိုက္ရင္မင္းဘဝႀကီးလည္ပိုပ်က္စီးသြားလိမ့္မယ္
ေကာေျပာတာကိုနားလည္စမ္းပါကြာ..."

ေကာရဲ႕အသံေတြတုန္ယင္ေနသလား???

သူလွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။အျဖဴေရွာင္ရွပ္ႏွင့္အနက္ေရာင္ေဘာင္းဘီရွည္ကိုဝတ္ဆင္ထားသည္။မိုးမ႐ြာခင္ကနဖူးေပၚသပ္ရပ္စြာလွန္တင္ထားတဲ့ဆံပင္ေတြကအခုေတာ့မိုးေရေၾကာင့္နဖူးေပၚက်ဆင္းေနသည္။

ရွပ္အကၤ်ီေလးကိုေသခ်ာၾကည့္ေတာ့
ထုံးစံအတိုင္းအေပၚၾကယ္သီးႏွစ္လုံးကိုမတပ္ထားတာေၾကာင့္ေကာရဲ႕ျဖဴေဖြးေနတဲ့ရင္ဘက္ေလးကိုအနည္းငယ္ျမင္ေနရတယ္

ေကာရဲ႕ထိုအခ်က္ကသူ႕ကိုအရမ္းဆြဲေဆာင္နိုင္ေသာအခ်က္ျဖစ္သည္။ကြၽန္ေတာ္အရမ္းခ်စ္ရတဲ့ေကာ...

"မဟုတ္ဘူးေကာ...သူ႕အျပစ္ေတြကအခ်ိန္နဲ႕ျပန္ေပးဆပ္႐ုံနဲ႕တင္မေက်နိဳင္ဘူး
အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္လား..ဒါမွမဟုတ္
အႏွစ္သုံးဆယ္လား?..ဟက္"

သူတစ္ခ်က္ရယ္လိုက္တယ္။သူ႕ရဲ႕ရယ္သံကေတာ့အသက္မပါေျခာက္ကပ္ေနခဲ့ပါတယ္..

"အဲအခ်ိန္ေတြကုန္ၿပီးျပန္လႊတ္လာလည္းသူရဲ႕အျပစ္ေတြမေက်နိဳင္ဘူးကြၽန္ေတာ့္အေပၚကို..
ၿပီးေတာ့သူအျခားအျပစ္ေတြထပ္က်ဴးလြန္ခ်င္ရင္ေတာင္က်ဴးလြန္အုံးမွာေလ
အသက္ကိုအသက္နဲ႕ျပန္ေပးဆပ္တာပဲေကာင္းပါတယ္..."

စကားရဲ႕ဆုံးသတ္မွာေတာ့သူ႕အသံေတြအနည္းငယ္တိမ္ဝင္သြားခဲ့ပါတယ္

"မင္းကေရာ?"ေကာရဲ႕မ်က္ႏွာဟာတည့္တံေနခဲ့ပါတယ္

"ကြၽန္ေတာ္လား...?"သူၿပဳံးမိသည္။

"သူ႕ရဲ႕အသက္နဲ႕ျပန္ေပးဆပ္ၿပီးခ်ိန္ေလာက္ဆိုကြၽန္ေတာ္လည္းေကာနဲ႕ေလာကႀကီးကိုႏႈတ္ဆက္သြားေလာက္ပါၿပီ"

သူရွည္ၾကာတဲ့သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိဳက္ရင္းဆက္ေျပာလိုက္သည္။

"ေကာ!
ၾကားခ်င္တယ္..ေနာက္ဆုံးအေနနဲ႕ပါ
ဝမ္ေလးလို႔ေခၚပါအုံး"

သူေတာင္းဆိုေနေပမယ့္ထိုသူကေတာ့တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနဆဲပင္ျဖစ္သည္။
သူ႕ကိုေသနတ္နဲ႕ခ်ိန္ထားတဲ့ထိုသူရဲ႕ဘယ္ဘက္လက္သန္းႂကြယ္ေလးဆီအၾကည့္ေရာက္သြားေတာ့"YZ"စကားလုံးေလးနဲ႕ပုံေဖာ္ထားတဲ့လက္စြပ္ေလးဝတ္ထားဆဲျဖစ္သည္။

သူ႕ရဲ႕ေကာထိုလက္စြပ္ေလးဝတ္ထားသည့္အခ်က္ႏွင့္ပင္သူ႕ရဲ႕ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္အတြက္သူေက်နပ္သည္။

သူ႕ပါးျပင္ေပၚမွာေတာ့မ်က္ရည္မ်ားစီးၾကလာသည္။သူ႕ရဲ႕မ်က္ရည္ေတြကိုေကာျမင္နိုင္ပါ့မလား...

မ်က္ႏွာေပၚသည္းထန္စြာက်ဆင္းေနတဲ့မိုးစက္ေတြနဲ႕အတူေရာသြားတာေၾကာင့္ေကာျမင္နိုင္မွာမဟုတ္တာေတာ့ေသခ်ာသည္။

"ေကာ...အရမ္းခ်စ္တယ္
ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ ႏႈတ္ ဆက္ ျခင္း ပါ...."

သူ႕ရင္ထဲနာက်င္ျခင္းေတြနဲ႕အတူေကာအတြက္ေနာက္ဆုံးစကားေျပာလိုက္သည္။

ထိုစကားရဲ႕အဆုံးမွာေတာ့....."ဒိုင္း..."
ေသနတ္သံတစ္ခ်က္ႏွင့္အတူသူ႕ရဲ႕ေဘးနားရွိဒူးေထာက္လွ်က္ရွိေသာသူမွာေက်ာက္ေဆာင္ေပၚသို႔လဲက်သြားကာေသြးမ်ားအိုင္ၾကလာသည္။

ထိုေသနတ္သံႏွင့္တစ္ဆက္တည္းမွာပဲေနာက္ထပ္ေသနတ္သံမ်ားထြက္ေပၚလာသည္။

"ဒိုင္း.....ဒိုင္း"
ထိုပစ္ခ်က္မ်ားကသူ႕ရဲ႕ဝမ္းဗိုက္ေဘးကိုတစ္ခ်က္ႏွင့္ေနာက္တစ္ခ်က္မွာေတာ့သူ႕ရဲ႕ဘယ္ဘက္ရင္ဘက္ကိုပင္ျဖစ္သည္။

"မလုပ္နဲ႕..........မျဖစ္ရဘူး"
ဒါေကာရဲ႕အသံ!!!!ေကာရဲ႕စကားအဆုံးမွာေတာ့နာက်င္မႈေတြနဲ႕အတူသူ႕ရဲ႕ေျခေထာက္ေတြယိုင္နဲ႕လာသည္။

ေျခလွမ္းေတြယိုင္နဲ႕ယိုင္နဲ႕နဲ႕ေနာက္ဆုတ္လာခဲ့ရင္းေနာက္ဆုံးေတာ့သူ႕ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးေလထဲသို႔အရွိန္ႏွင့္လႊင့္က်သြားခဲ့သည္....

သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးဦးတည္ေနသည္ကေခ်ာက္ကမ္းပါးေအာက္ရွိပင္လယ္ဆီသို႔ပင္ျဖစ္သည္။

ထိုစဥ္သူ႕ရဲ႕လက္ကေလးကိုႏူးညံတဲ့လက္ကေလးထိေတြ႕တာေၾကာင့္ေလးလံေနတဲ့မ်က္ခြံေလးေတြကိုႀကိဳးစားရင္းဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့...

ျပဳတ္က်သြားတဲ့သူ႕ကိုေကာကမမွီမွီေအာင္လွမ္းဆြဲလိုက္ျခင္းပင္.....

ဒါေပမယ့္....ေကာရဲ႕လက္ေတြကကြၽန္ေတာ့္ရဲ႕လက္ေတြကိုလွမ္းမမွီခဲ့ပါဘူး....

"ဝမ္ေလး......ဝမ္ေလး"

ရွိုက္သံေတြေရာေနၿပီးကြၽန္ေတာ့္နာမည္ေလးကိုေခၚေတဲ့ေကာရဲ႕အသံေလး

ကြၽန္ေနာ္ၾကားလိုက္နိုင္ေသးသည္။
ဒါေပမယ့္ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕မ်က္လုံးေလးေတြတျဖည္းျဖည္းေမွးစင္းလာတယ္....

ကြၽန္ေတာ္ျမင္ေနရတဲ့ေကာရဲ႕ပုံရိပ္ဟာလည္းတျဖည္းျဖည္းေဝဝါးလာတယ္...

ေနာက္ဆုံးမွာေတာ့လုံးဝအေမွာင္အတိျဖစ္သြားခဲ့ေလၿပီ

ကြၽန္ေတာ္ေကာကိုအၿပီးအပိုင္ႏႈတ္ဆက္ခဲ့ရၿပီလား????
ေလာကႀကီးထဲကေနတကယ္ပဲထြက္ခြာလာရၿပီလား????

ထိုစဥ္သူ႕ခႏၶာကိုယ္ေလးတစ္ခုလုံးေအးစက္မႈကိုခံစားလိုက္ရသည္....

ဒါကေတာ့ေသခ်ာပါသည္..ပင္လယ္ေရရဲ႕ေအးစက္မႈေတြျဖစ္မည္ဆိုမွာ....

ေကာ...တစ္ေန႕မွာျပန္ဆုံဆည္းခြင့္ရမယ္ဆိုခဲ့ရင္
ေနာင္ဘဝဆိုတဲ့အခ်ိန္မ်ိဳးမွာျဖစ္ျဖစ္ေပါ့...

"ရိုးရွင္းတဲ့သာမန္ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္အေနနဲ႕ေတြ႕ဆုံခ်င္ပါတယ္......
......ကြၽန္ေတာ္ခ်စ္ရတဲ့ေကာ...."

ဒါကေတာ့ကြၽန္ေတာ္ရဲ႕ေနာက္ဆုံးဆႏၵပါ....

Part 2 Coming soon...