ခင္ဗ်ားသိလား ကြၽန္ေတာ္အခုတစ္ေလာ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ေနတာ။ကြၽန္ေတာ္ႏွလုံးေရာဂါျဖစ္ခ်င္ေနတာလားမသိပါဘူးဗ်ာ။မနက္က်မာမီ့ကို ေဆးခန္းျပခိုင္းအူးမွပါပဲ။ေရာဂါရင့္သြားလို႔ ကုမရေတာ့ရင္ဒုကၡေရာက္မွာဗ်။

ခုဘုရားရွိခိုးၿပီးအိပ္ေဝးဝဝအိပ္ရမယ္ ဟုေတြးရင္ ဘုရားခန္းသို႔ေျပးကား ဦးသုံးႀကိမ္ဒုန္းစိုင္းခ်ၿပီး အိပ္ခန္းသို႔ ျပန္လည္ဝင္ေရာက္လာသည္။

အိပ္ရာေပၚ ဝုန္းခနဲ႕ခုန္တက္လိုက္ကာ ေစာင္ကိုေခါင္းပါလုံေအာင္ၿခဳံလိုက္ၿပီး အခ်စ္ေတာ္ ဖက္လုံးကိုပါေစာင္ၿခဳံေပးထားလိုက္သည္။

သို႔ေသာ္ အိပ္မေပ်ာ္နိုင္၍ ၁ ၂ ၃ ၄ ၅ေရတြက္ေနေလသည္။ေရတြက္ေနရင္း မ်က္လုံးမ်ားက အိပ္စက္ျခင္းဆီသို႔တျဖည္းျဖည္းေရာက္ရွိလာသည္။

"ေခါ ‌ခလူး ခူးခူးခူးခူးခူး"(ေဟာက္သံ)

"အင္းးးးး ပူလိုက္တာ မြန္းၾကပ္လိုက္တာ ဘယ္ေကာင္က ငါ့ကိုတက္ဖိထားတာလဲ ဖယ္စမ္းကြာ"

ဇာနည္လဲ အေပၚတက္ဖိေနတဲ့ေကာင္(ေစာင္)ကို ေဒါသတႀကီးဖယ္ထုတ္ၿပီး ျပန္အိပ္ေနလိုက္သည္။

"ေဒါက္ ေဒါက္"

"သားသားေရ ထေတာ့ ၇နာရီရွိေနၿပီေလ"

"သားသား မင္းမထေသးရင္ ငါလာရိုက္ေတာ့မွာေနာ္"

ဇာနည္လဲ အိပ္မႈံစုံမႊားနဲ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ကိုအကဲခတ္လိုက္သည္။ျမတ္စြာဘုရား မိုးလင္းေနၿပီ။

"သားသား ငါလာရေတာ့မွာလား"

"ထၿပီ မာမီ ထၿပီ ခုခ်က္ခ်င္း ေအာက္ဆင္းခဲ့မယ္"

"ေအး မင္းဒယ္ဒီ မနက္စာစားဖို႔ေစာင့္ေနတယ္"

ဇာနည္တစ္ေယာက္လဲ ေရခ်ိဴးခန္းဝင္ကာ မ်က္ႏွာသစ္ေရခ်ိဳးျခင္းကိစၥကို ၁၅မိနစ္အၿပီးဝင္လုပ္လိုက္သည္။

ၿပီးေတာ့ ဗီရိုေရွ႕ရပ္ကာ ေမးေစ့ကိုပြတ္ရင္း အကၤ်ီေ႐ႊးေနလိုက္သည္။

"အင္း ငါ့ရဲ႕ coolguyပုံရိပ္မက်ေအာင္ ဝတ္စားရမွာဆိုေတာ့ ဆိုေတာ့ကား ကဲ မင္းကိုေ႐ႊးခ်ယ္လိုက္ၿပီကြာ"ဆိုၿပီး အကၤ်ီအျဖဴမွာ ေရလိုင္းစင္းအစိမ္းႏုေလးေတြပါတဲ့

အိစက္ေနတဲ့ ရွပ္ေလးကို ျမန္ျမန္လဲလိုက္သည္။ေဘာင္းဘီကေတာ့ ဂ်င္းအနက္ေလးကိုသာယူဝတ္လိုက္သည္။ဗီရိုမွန္ေရွ႕ရပ္ရင္း

"အိုး coolguyႀကီးက ေတာက္ပေနတာပဲ မ်က္ႏွာေလးကို နည္းနည္း႐ြိုင္းၿပီးရင္ လစ္လို႔ရၿပီ ဟဲဟဲ"

မွန္တင္ခုံေရွ႕သြားကာ မွိုလုံးေကဆံပင္ေလးကို တစ္ခ်က္ႏွစ္ခ်က္ဖီးလိုက္သည္။baby mild milk creamကိုအနည္းငယ္ယူကာ မ်က္ႏွာေပၚပြတ္လိုက္သည္။lip glowကိုယူကာ နည္းနည္းဆိုးလိုက္သည္။coolguy၏ျပင္ဆင္ျခင္း ၿပီးခဲ့ၿပီ။

"Ok nice Let's go"

အခန္းထဲကအျမန္ထြက္ၿပီး ေလွကားကို ဒုန္းစိုင္းဆင္းကာ ထမင္းစားခန္းထဲသို႔ ေျပးရေလသည္။

"ဟီး ေစာင့္ေနရတာၾကာၿပီလား ဒယ္မီ "

"မ်က္ႏွာပိုးကိုသတ္စမ္း ေဟ့ေကာင္ ဘာဒယ္မီလဲ

ေစာေစာစီးစီး မ်က္ႏွာကို႐ူးေနတာပဲ"

"ဟာ ဒယ္ဒီနဲ႕မာမီကို ေပါင္းေခၚတာေလဗ်ာ။ဒယ္ဒီကလဲ ဒါေလးေတာင္မသိဘူးလား။

"ကဲ ေတာ္ပါေတာ့ စားေတာ့ ကတ္ေၾကးကိုက္ေတြ ေအးကုန္ၿပီ  ဒယ္ဒီႀကီးလဲ ေတာ္ေတာ့ အလုပ္ရွိတယ္မလား"

ေဒၚျဖဴစင္ေမာင္လဲ သားအဖႏွစ္ေယာက္ၾကား စကားစျပတ္ေအာင္ ဝင္ေျပာလိုက္ရသည္။

"မာမီ သားသားႏွလုံးေရာဂါ ျဖစ္ခ်င္ေနတာလား မသိပါဘူးဗ်ာ။တစ္ခါတစ္ခါ ရင္ေတြအရမ္းခုန္ခုန္လာလို႔ အဲ့ဒါေဆးခန္းျပေပးပါဦး"

"ဟုတ္လား ေအးေအး မာမီအားတဲ့ေန႕ၾကလိုက္ျပေပးမယ္။ စေနေန႕ေတာ့အားမယ္ထင္တယ္။ ခုေရာအဆင္ေျပရဲ႕လား သားသား။"

"ဟုတ္ ခုေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္ သားၿပီးၿပီ သြားႏွင့္ေတာ့မယ္‌ မာမီ ဒယ္ဒီသြားၿပီးေနာ္"

မာမီနဲ႕ဒယ္ဒီကို ႏႈတ္ဆက္ၿပီး ထြက္လာလိုက္သည္။ထမင္းစားခန္းတံခါးနားအနီးေရာက္မွ

"သားသား မုန႔္ဖိုးကုန္ၿပီေနာ္ မုန႔္ဖိုးေပးဖို႔ ေမ့မေနနဲ႕အုံး"

ဟုေျပာလိုက္ေသာအခါ ဖခမည္းေတာ္ရဲ႕ မ်က္ေထာင့္နီႀကီး ေရာက္ရွိလာေလသည္။

ဇာနည္တို႔ အိမ္က ေဂါက္ကြင္းနားမွာမို႔ ေက်ာင္းႏွင့္မေဝးပါ။ၿမိတ္ေလဆိပ္ႏွင့္လဲ နီးေသာေၾကာင့္ ေလယာဥ္ပ်ံမ်ားကို ခဏခဏျမင္ရသည္။နားလဲညည္းလွပါသည္။အိမ္မွ လက္စြဲေတာ္clickဘီးေလးကို စီးကားေက်ာင္းသို႔ ထြက္လာလိုက္သည္။ငထြဋ္တို႔အိမ္ကေတာ့ ၿမိဳ႕ထဲဘက္မွာမို႔ လမ္းမတူပါ။

ေက်ာင္းေရာက္ေသာ္ ဆိုင္ကယ္ကို ရပ္ေနက်ေနရာမွာ ရပ္ၿပီး ငထြဋ္ဆီ ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။

"ဟလို"

"ေအး သားႀကီး မင္းေရာက္ၿပီလား

"ေအး ငါညီညီ့အေဆာင္မွာ မင္းလာခဲ့မလား"

"E.Majorဘက္မွာေပါ့"

"ေအး"

"မလာေတာ့ဘူး ကန္တင္းမွာပဲ ေစာင့္ေတာ့မယ္ ဒါပဲ"

ဇာနည္လဲ ညီကိုအျဖစ္သည္းေနေသာငထြဋ္ကို ၾကည့္မရခ်င္ေတာ့။

"ညီေလး cokeတစ္ဘူးခ်ေပး"

Cokeေသာက္လိုက္ စာၾကည့္လိုက္ႏွင့္ ငထြဋ္ကိုေစာင့္ေနလိုက္သည္။cokeႏွစ္ဘူးကုန္ခ်ိန္မွ သေကာင့္သားကေရာက္လာသည္။

"ေဟ့ေကာင္ sorryကြာ ညီညီက ေနမေကာင္းျဖစ္ေန တာနဲ႕ ေက်ာင္းတက္တာေနာက္က်ေတာ့ အဆင္ေျပရဲ႕လားသြားၾကည့္တာပါကြာ"

"မင္းညီၾကည့္ရတာ အားမရလိုက္တာကြာ ဟင္း ျဖဴဖပ္ျဖဴေရာ္နဲ႕ လူမမာက်လိဳ႕"

"လူမမာမဟုတ္ပါဟ မင္းကလဲ ငါ့ညီဆိုၾကည္ကိုမၾကည္ဘူး ဘာလဲ မင္းရဲ႕ the whole kingဂုဏ္ပုဒ္ႀကီးျပဳတ္သြားမွာစိုးလို႔လား။

ဇာနည္လဲ ဘာမွဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ သေကာင့္သားအား မ်က္ေစာင္းသာထိုးၾကည့္လိုက္ေတာ့သည္။

"ကိုကို"

"ညီညီ အေစာက မလိုက္ဘူးဆို "

"ဟုတ္တယ္ ပြင့္က မုန႔္သြားစားရေအာင္ဆိုလို႔လိုက္လာတာ"

"ထိုင္ေလ"

ဇာနည္နဲ႕ငထြဋ္က မ်က္ေစာင္းထိုးေနရာမွာ ထိုင္ေနေသာေၾကာင့္ ဇာနည့္ေဘးတြင္တစ္ေယာက္ ထြဋ္ေဘးတြင္တစ္ေယာက္ဝင္လိုက္ၾကသည္။ဇာနည္လဲ ေမာ့မၾကည့္ခ်င္တာေၾကာင့္ ေခါင္းငုံ႕ၿပီး စာကိုသာသည္းမည္းဖတ္ေနမိသည္။

"အကိုဇာနည္ခန႔္ေမာင္"

ေဘးကမိန္းကေလးအသံေၾကာင့္ ဇာနည္လန႔္ၿပီး ေမာ့ၾကည့္မိသည္။အမေလး တ႐ုတ္သရဲမ

က ကြၽန္ေတာ္ကို သူ႕မ်က္လုံးေမွးေမွးေလးေတြကိုအတင္းၿဖဲၿပီးၾကည္ေနတာဗ်ာ။

"ဪ ‌ဟိုေကာင္မေလးပဲ ေအးဘာေျပာခ်င္လို႔လဲ"

"ညီမနာမည္ ပြင့္လႊာ ဟိုေကာင္မေလးမဟုတ္ဘူးၿပီးေတာ့ ဟိုေန႕က အကို႔ကိုေက်ာင္းသားကဒ္ကိုေတြ႕လို႔ လိုက္ေပးတာ အကိုတစ္မ်ိဳးထင္သြားတယ္ထင္တယ္ေနာ္ အဟင္း ညီမက ဘယ္ေလာက္႐ုပ္ေခ်ာေခ်ာ ပုရင္မႀကိဳက္ဘူးရွင့္။"

ဒီတ႐ုတ္သရဲမက ကြၽန္ေတာ့္ကို လာစြေနတာဗ်။ကြၽန္ေတာ္လဲ ျပန္မေျပာခ်င္တာနဲ႕ အေရွ႕ကိုသာျပန္လွည့္ၾကည့္လိုက္သည္။

ေဟာ‌ ေတြ႕ပါၿပီ ပါးခ်ိဳင့္ေလး အၿပဳံးေလး

အား ရင္ေတြခုန္လိုက္တာ ကြၽန္ေတာ့္ႏွလုံးေရာဂါ ျပန္ထလာၿပီထင္တယ္ဗ်ာ

"ေမာင္ မနက္ျဖန္ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခ်ိန္းထားတာမေမ့နဲ႕ေနာ္"

ဟင္း ကြၽန္ေတာ္နဲ႕ သူဘယ္တုန္းကခ်ိန္းထားတာလဲဗ်

ေနပါအူး ကြၽန္ေတာ္ျပန္စဥ္းစားလိုက္အူးမယ္ ေအာ္ စာအုပ္ မွတ္မိၿပီ

"အင္းပါ ငါမေမ့ပါဘူးကြ"

"မင္းတို႔က ဘာအထာေတြလဲကြ ဘာခ်ိန္းတာလဲ ငါေတာင္မသိရပါလား"

ထြဋ္ရဲ႕ ေညာင္နာနာအသံေၾကာင့္ ကြၽန္ေတာ္မ်က္လုံးေဝ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ့္ေဘးကေန ေမွးေထာက္ၿပီး ၿပဳံးၿပဳံးႀကီးၾကည့္ေနေသာ တ႐ုတ္သရဲမ သူ႕အၾကည့္က ညီမသိတယ္ေနာ္ဆိုတဲ့အၾကည့္နဲ႕ အမေလး ႏွလုံးရပ္ၿပီး ေသခ်င္တယ္။ဟာ ‌ထြဋ္လဲ ဘာထူးလဲ ဘာေတြလဲ ငါမသိေအာင္ဘာေတြလုပ္ထားတာလဲ ဆိုတဲ့ အၾကည့္

အေရွ႕တည့္တည့္ကိုၾကည့္မိေတာ့

အိုး ရင္ေအးလိုက္တာ ပါးခ်ိဳင့္ေလး မ်က္လုံးေတြကလွလိုက္တာ ဟီး

"ေဟ့ေကာင္ ငမ္းတာလဲ ၾကည့္ငမ္း သြားေရေတြက်ေနအုံးမယ္"

"ခ်ီးကို ငမ္းရမာလား ငါဘယ္မွာငမ္းလို႔လဲ"

"ဟင္း ေျဗာင္လိမ္ေျဗာင္စား ငါေမးတာေျဖ မင္းတို႔ ငါမသိလိုက္တဲ့ ဘယ္အခ်ိန္မွာ ဒီေလာက္ရင္းႏွီးသြားတာလဲ"

"စာၾကည့္တိုက္မွာကြာ ဆက္မေမးနဲ႕ ဒါပဲ"

"ေအာ္ ဟိုေန႕က စာၾကည့္တိုက္သြားတုန္းကလား ဟင္းဟင္း ညီညီတို႔က သြက္တယ္ေနာ္"

ငနာေကာင္က ဘာေတြထင္ေနလဲမသိဘူး

ကြၽန္ေတာ္တို႔က စာအုပ္အေပးအယူအတြက္ေျပာတာကို

"ေတာ္ၿပီ ငါအတန္းသြားေတာ့မယ္ မင္းတို႔ေနခဲ့ၾကေတာ့"

"ေဟ့ေကာင္ ငါလဲလိုက္မွာေပါ့ကြ ရွက္ရမ္းရမ္းေနျပန္ၿပီ"

"ေဟ့ေကာင္ 🖕"

"ေမာင္ မနက္ျဖန္ေတြ႕မယ္ေနာ္"

"ညီညီ သြားၿပီေနာ္"

"ဟုတ္"

"ညီညီေရ ငါ့ၾကည့္ၿပီးႏႈတ္ဆက္ပါကြာ မ်က္လုံးကဘယ္ေရာက္ေနတာ"

ကြၽန္ေတာ္လဲ ငနာေကာင္အား မေစာင့္ေတာ့ဘဲ ျမန္ျမန္ေလွ်ာက္လာလိုက္သည္။

Note .အေရးအသားမေကာင္းရင္ sorryပါ။

          ေဝဖန္အႀကံျပဳနိုင္ပါတယ္ဗ်။