NH
Was it steady, a drizzle, a trickle under the door? People with their cloaks over their heads, dodging, the donkey’s back bright with wet? Or did it whip and howl and everyone bolted their doors and ate hot soup, then held their breaths making love, one eye on the window? The first, a dull, mechanical disaster: Who left the faucet on?  The second, Shakespearean: Fortune brings in some boats that are not steered. You don’t have to be an animist to believe that weather is God standing on your roof when your every veil around you sinks, or your boy, hit by a wrong sawn board, floats face down. The dripping— that’s Hitchcock, the swells swelling, the rusting swords, Noah hoarse, every pinprick of a shower triggering stress.
2020-02-12 05:24:00
2
0
Схожі вірші
Всі
Кохаю
Я впізнаю тебе серед тисячі лиць, І тихенько, крізь світ, побіжу, І нехай вже позаду мільйони столиць, А я в полі тебе обійму. Обійму і заплачу від щастя свого, Мабуть, більшість йому навіть заздрять, А мені вже давно на них все одно, І на те, що вони мені скажуть. Я, мій милий, єдиний, тобою живу, І в повітрі ловлю твої нотки, Я для тебе співаю і стрічку нову, Запишу у своєму блокноті. Ти малюєш мій сон із мільйону казок, У якому такі різні барви! Ти даруєш мені той рожевий бузок, А із ним, мов мереживо, чари. Від обійм, поцілунків твоїх я горю, Мов метелик над вогнищем синім, Боже мій, якби знав, як тебе я люблю, Якби знав, як без тебе я гину.
98
15
7504
وردةٌ قبِيحة
و مَا الّذي يجعلُ مصطلحُ الوردة قبِيحة؟ -مَا الّذي تنتظرهُ من وردةٍ واجهت ريَاح عاتية ؛ وتُربة قَاحلة و بتلَاتٍ منهَا قَد ترَاخت أرضًا ، مَا الّذي ستصبحهُ برأيك؟
55
10
2330